Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 14:16
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 14:04:
[...]
Dank dénk je toch aan ze? En ja, ik ben er van overtuigd dat als er iets mis is, je je dat op dát moment ook meteen zou bedenken.
Laten we het hopen. Ik ben er niet zeker van.
Ik liet mijn peuter op het knopje van het stoplicht drukken. Wist dus dat hij achterop zat. Wist ook waar ik heenging. Toch werken je hersenen blijkbaar niet altijd zo dat je het een altijd automatisch met het ander verbindt.
Ik denk dat het heel nuttig is om je daar bewust van te zijn. De overtuiging dat je wel op tijd achter je fout zal komen, kan natuurlijk ook een schijnveiligheid inhouden waardoor je zorgeloos aan het werk gaat.
[...]
Dank dénk je toch aan ze? En ja, ik ben er van overtuigd dat als er iets mis is, je je dat op dát moment ook meteen zou bedenken.
Laten we het hopen. Ik ben er niet zeker van.
Ik liet mijn peuter op het knopje van het stoplicht drukken. Wist dus dat hij achterop zat. Wist ook waar ik heenging. Toch werken je hersenen blijkbaar niet altijd zo dat je het een altijd automatisch met het ander verbindt.
Ik denk dat het heel nuttig is om je daar bewust van te zijn. De overtuiging dat je wel op tijd achter je fout zal komen, kan natuurlijk ook een schijnveiligheid inhouden waardoor je zorgeloos aan het werk gaat.
maandag 22 juni 2009 om 14:18
quote:Pinoes schreef op 22 juni 2009 @ 14:16:
[...]
Dat interview heb ik inderdaad ook gelezen... en omdat het me bijna ook is overkomen terwijl ik mezelf absoluut als een liefdevole bezorgde moeder beschouw die op de dag verschillende malen aan dr kindje denkt sluit ik niets meer uit. Zeg nooit nooit... veroordelen is zo makkelijk... totdat het je overkomt.Dat het jou ooit bijna is overkomen, wil nog niet zeggen dat het ieder ander ook kan overkomen. Waar ben je nou mee bezig? Het maskeren van je eigen bijna-fout? Het goedpraten? Voelt je bijna-fout beter als je je er zelf van overtuigt dat het iedereen kan overkomen?
[...]
Dat interview heb ik inderdaad ook gelezen... en omdat het me bijna ook is overkomen terwijl ik mezelf absoluut als een liefdevole bezorgde moeder beschouw die op de dag verschillende malen aan dr kindje denkt sluit ik niets meer uit. Zeg nooit nooit... veroordelen is zo makkelijk... totdat het je overkomt.Dat het jou ooit bijna is overkomen, wil nog niet zeggen dat het ieder ander ook kan overkomen. Waar ben je nou mee bezig? Het maskeren van je eigen bijna-fout? Het goedpraten? Voelt je bijna-fout beter als je je er zelf van overtuigt dat het iedereen kan overkomen?
maandag 22 juni 2009 om 14:19
Nogmaals. Er is niets makkelijkers dan zeggen: Dat zou mij NOOOOOOIT gebeuren.
Bullshit.
Want het gebeurd dus toch.
Net als Marg een paar pagina's terug zegt dat ook deze ouders vast niet gedacht hebben, ooit, ja ooit, zal een van ons ons kind in de auto vergeten. Daarom slaat deze discussie nergens op.
Er zijn hier alleen moeders die zich meer verheven voelen, beter om hun kind vinden denken, perfect en foutloos voor hun kind zorgen. Nou, fijn.
Maar er zijn nu eenmaal situaties die niet gaan zoals gepland. Zoals het voorbeeld van Yette, al is dat een beetje anders. Zij was ook haar kind een beetje vergeten door de drukte en hectiek van die ochtend. Gelukkig had dat vergeten geen nare gevolgen, behalve dat je dan wrs uiteindelijk toch nog te laat was
.
Deze vader had ook het kind kunnen vergeten en net op tijd kunnen ontdekken. Was er niets aan de hand geweest, eind goed al goed en wakker geschud voor eeuwig en altijd.
Helaas is dit anders gelopen, maar die vader heeft dat hoogstwaarschijnlijk niet expres gedaan.
Een collega kwam op het werk langs met haar pasgeboren baby. Wij aan de koffie met gebak. Kletsen. Einde van de pauze, collega naar huis. Koffiekopjes en taart opgeruimd, iemand draait zich om en ziet de kinderwagen nog in een hoekje staan.. met baby erin.
Collega zat al lang en breed thuis en had niet aan de baby gedacht, omdat ze de link op het werk zijn en baby mee niet had. Dat had gelukkig geen nadelige gevolgen, maar gebeurde wel gewoon.
Bullshit.
Want het gebeurd dus toch.
Net als Marg een paar pagina's terug zegt dat ook deze ouders vast niet gedacht hebben, ooit, ja ooit, zal een van ons ons kind in de auto vergeten. Daarom slaat deze discussie nergens op.
Er zijn hier alleen moeders die zich meer verheven voelen, beter om hun kind vinden denken, perfect en foutloos voor hun kind zorgen. Nou, fijn.
Maar er zijn nu eenmaal situaties die niet gaan zoals gepland. Zoals het voorbeeld van Yette, al is dat een beetje anders. Zij was ook haar kind een beetje vergeten door de drukte en hectiek van die ochtend. Gelukkig had dat vergeten geen nare gevolgen, behalve dat je dan wrs uiteindelijk toch nog te laat was
.Deze vader had ook het kind kunnen vergeten en net op tijd kunnen ontdekken. Was er niets aan de hand geweest, eind goed al goed en wakker geschud voor eeuwig en altijd.
Helaas is dit anders gelopen, maar die vader heeft dat hoogstwaarschijnlijk niet expres gedaan.
Een collega kwam op het werk langs met haar pasgeboren baby. Wij aan de koffie met gebak. Kletsen. Einde van de pauze, collega naar huis. Koffiekopjes en taart opgeruimd, iemand draait zich om en ziet de kinderwagen nog in een hoekje staan.. met baby erin.
Collega zat al lang en breed thuis en had niet aan de baby gedacht, omdat ze de link op het werk zijn en baby mee niet had. Dat had gelukkig geen nadelige gevolgen, maar gebeurde wel gewoon.
maandag 22 juni 2009 om 14:21
quote:Broedkippetje schreef op 22 juni 2009 @ 14:07:
Yette, ik vind je helemaal niet ontaard omdat jij overdag niet denkt aan wat je kinderen doen (jullie blazen alles wat gezegd wordt wel een beetje op, vind ik).
Maar als jij serieus wilt zeggen dat jij die dag met dat voorbeeld op de fiets je kind net zo goed de hele dag in de auto had kunnen laten zitten waardoor hij gestorven was, dan schrik ik daar wel van.
Er is een praktische reden waarom het mij nooit zal gebeuren. Ik zet mijn tas namelijk altijd vast aan dezelfde riem als het kinderzitje.
Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat iemand er onder vergelijkbare omstandigheden te laat achter komt dat hij of zij een fout heeft gemaakt.
Yette, ik vind je helemaal niet ontaard omdat jij overdag niet denkt aan wat je kinderen doen (jullie blazen alles wat gezegd wordt wel een beetje op, vind ik).
Maar als jij serieus wilt zeggen dat jij die dag met dat voorbeeld op de fiets je kind net zo goed de hele dag in de auto had kunnen laten zitten waardoor hij gestorven was, dan schrik ik daar wel van.
Er is een praktische reden waarom het mij nooit zal gebeuren. Ik zet mijn tas namelijk altijd vast aan dezelfde riem als het kinderzitje.
Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat iemand er onder vergelijkbare omstandigheden te laat achter komt dat hij of zij een fout heeft gemaakt.
maandag 22 juni 2009 om 14:22
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 14:19:
Wat maakt jou zo anders/beter dan die andere ouders dan Fleurtje?Ik BEN helemaal niet beter dan andere ouders, Thyra, even beter lezen, heb ik net al geschreven. Ik maak andere fouten. Ik zeg ALLEEN dat DIT mij niet zal gebeuren. DIT. Je kind in een auto achterlaten. DAT dus. Snap je het nu? HIER gaat die discussie toch over? Toch niet over andere dingen gebeuren, fouten die je maakt?
Wat maakt jou zo anders/beter dan die andere ouders dan Fleurtje?Ik BEN helemaal niet beter dan andere ouders, Thyra, even beter lezen, heb ik net al geschreven. Ik maak andere fouten. Ik zeg ALLEEN dat DIT mij niet zal gebeuren. DIT. Je kind in een auto achterlaten. DAT dus. Snap je het nu? HIER gaat die discussie toch over? Toch niet over andere dingen gebeuren, fouten die je maakt?
maandag 22 juni 2009 om 14:22
Digitalis,
(en ook yette):
jullie kwámen er toch achter?
En niet op de valreep, toen het kind al uren in de auto zat en de ambulance er aan te pas moest komen, maar gewoon ruim op tijd binnen een half uurtje zonder dat je kind ook maar enig gevaar had gelopen.
Ik kan me goed voorstellen dat je naar aanleiding van zoiets denkt: wat nou als ik er niet achter was gekomen? Als ik de rest van de dag in die mind-set was doorgegaan?
Maar denken jullie nou echt dat dat jullie had kunnen gebeuren? Dat je anders niet 10 minuten later had gedacht: verrek, ik vergeet iets?
Ik noem weer eens: dit soort dingen gebeuren zo vaak. Er zijn miljoenen vergeetachtige ouders en gedachteloze momenten.
Maar héél zelden stikt een kind in de auto. Waarom mogen we dat dan niet als 'abnormaal' bestempelen?
(en ook yette):
jullie kwámen er toch achter?
En niet op de valreep, toen het kind al uren in de auto zat en de ambulance er aan te pas moest komen, maar gewoon ruim op tijd binnen een half uurtje zonder dat je kind ook maar enig gevaar had gelopen.
Ik kan me goed voorstellen dat je naar aanleiding van zoiets denkt: wat nou als ik er niet achter was gekomen? Als ik de rest van de dag in die mind-set was doorgegaan?
Maar denken jullie nou echt dat dat jullie had kunnen gebeuren? Dat je anders niet 10 minuten later had gedacht: verrek, ik vergeet iets?
Ik noem weer eens: dit soort dingen gebeuren zo vaak. Er zijn miljoenen vergeetachtige ouders en gedachteloze momenten.
Maar héél zelden stikt een kind in de auto. Waarom mogen we dat dan niet als 'abnormaal' bestempelen?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:23
En nogmaals, we weten niet hoe die ochtend er bij die mensen heeft uitgezien. Brengt die man elke ochtend het kind weg? Hoe zijn de omstandigheden in het gezin, hoe ging alles die ochtend, hoe gaat alles normaal gesproken. Je weet níets, er kunnen allerlei dingen zijn waardoor dingen anders lopen dan normaal. En dan kan zoiets onvoorstelbaars gebeuren, zo blijkt.
Ik kan het me ook niet voorstellen, omdat ik elke ochtend hetzelfde ritueel heb, elke ochtend breng ik lopend de kinderen weg. En dan is het wel heel raar om op een ochtend zonder kinderen de deur uit te lopen. Maar het wordt al weer heel anders als je routine opeens veranderd is bijvoorbeeld. Brengt die vader dat kindje nooit weg en nu opeens wel, dan is het nog steeds onbegrijpelijk en afschuwelijk, maar toch alweer anders dan wanneer het al 10 maanden op dezelfde manier gaat.
Ik bedoel alleen maar dat je niets weet, en dus ook niets kunt zeggen. Waarom zou je er iets over moeten zeggen? Waarom niet gewoon meeleven met die mensen?
Ik kan het me ook niet voorstellen, omdat ik elke ochtend hetzelfde ritueel heb, elke ochtend breng ik lopend de kinderen weg. En dan is het wel heel raar om op een ochtend zonder kinderen de deur uit te lopen. Maar het wordt al weer heel anders als je routine opeens veranderd is bijvoorbeeld. Brengt die vader dat kindje nooit weg en nu opeens wel, dan is het nog steeds onbegrijpelijk en afschuwelijk, maar toch alweer anders dan wanneer het al 10 maanden op dezelfde manier gaat.
Ik bedoel alleen maar dat je niets weet, en dus ook niets kunt zeggen. Waarom zou je er iets over moeten zeggen? Waarom niet gewoon meeleven met die mensen?
maandag 22 juni 2009 om 14:24
In oprah show was er jaren geleden een stel, waarbij hetzelfde was gebeurd. De man had hun zoontje in de auto gelaten terwijl hij doorliep naar kantoor, hij had eigenlijk het zoontje naar de daycare moeten brengen (zijn vrouw deed dit normaal gesproken). Collega's zagen het kindje in de auto, helaas was het toen al te laat. Zij is wel bij hem gebleven.
Als je googled op 'child left behind in car' zien je dat er begin deze maand ook een dergelijke voorval heeft plaats gevonden in California. Van dit soort nieuwsberichten zouden drukke gezinnen, mensen die van hot naar her rennen, een les kunnen leren. Nu is het een kind in een auto, maar je kunt ook in slaap vallen achter het stuur of op je werk fatale fouten maken (met name gevaarlijk voor mensen die werk hebben waarbij mensenlevens op het spel staan)
Als je googled op 'child left behind in car' zien je dat er begin deze maand ook een dergelijke voorval heeft plaats gevonden in California. Van dit soort nieuwsberichten zouden drukke gezinnen, mensen die van hot naar her rennen, een les kunnen leren. Nu is het een kind in een auto, maar je kunt ook in slaap vallen achter het stuur of op je werk fatale fouten maken (met name gevaarlijk voor mensen die werk hebben waarbij mensenlevens op het spel staan)
maandag 22 juni 2009 om 14:24
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 14:22:
[...]
Ik BEN helemaal niet beter dan andere ouders, Thyra, even beter lezen, heb ik net al geschreven. Ik maak andere fouten. Ik zeg ALLEEN dat DIT mij niet zal gebeuren. DIT. Je kind in een auto achterlaten. DAT dus. Snap je het nu? HIER gaat die discussie toch over? Toch niet over andere dingen gebeuren, fouten die je maakt?Waarschijnlijk gaat het niemand in dit topic meer gebeuren . Puur omdat je er nu bij stilstaat. Je kunt nooit garanderen dat je iets, waar je op dat moment niet bij stilstaat, nooit zult doen. Daar wil ik het graag bij laten.
[...]
Ik BEN helemaal niet beter dan andere ouders, Thyra, even beter lezen, heb ik net al geschreven. Ik maak andere fouten. Ik zeg ALLEEN dat DIT mij niet zal gebeuren. DIT. Je kind in een auto achterlaten. DAT dus. Snap je het nu? HIER gaat die discussie toch over? Toch niet over andere dingen gebeuren, fouten die je maakt?Waarschijnlijk gaat het niemand in dit topic meer gebeuren . Puur omdat je er nu bij stilstaat. Je kunt nooit garanderen dat je iets, waar je op dat moment niet bij stilstaat, nooit zult doen. Daar wil ik het graag bij laten.
maandag 22 juni 2009 om 14:25
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 14:23:
Ik bedoel alleen maar dat je niets weet, en dus ook niets kunt zeggen. Waarom zou je er iets over moeten zeggen? Waarom niet gewoon meeleven met die mensen?
Zal wel een gebrek aan empathisch vermogen zijn, voor deze mensen.
Veranderde routine vind ik nl geen excuus. Geen reden ook, trouwens.
Maar goed, deed jij vorig jaar ook mee aan die discussie?
Ik bedoel alleen maar dat je niets weet, en dus ook niets kunt zeggen. Waarom zou je er iets over moeten zeggen? Waarom niet gewoon meeleven met die mensen?
Zal wel een gebrek aan empathisch vermogen zijn, voor deze mensen.
Veranderde routine vind ik nl geen excuus. Geen reden ook, trouwens.
Maar goed, deed jij vorig jaar ook mee aan die discussie?
maandag 22 juni 2009 om 14:27
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 14:24:
[...]
O? Boeit mij dat.
Lekker makkelijk om als reactie te geven; je leest slecht.Als jij blijft zeggen dat hier moeders zijn die zich verheven voelen, dan lees jij slecht ja. Ik voel me dan iig niet meer geroepen het nog een keer uit te leggen. Boeit jou ook vast niet, want er zijn ongetwijfeld tientallen die dat wel bereid zijn te doen.
[...]
O? Boeit mij dat.
Lekker makkelijk om als reactie te geven; je leest slecht.Als jij blijft zeggen dat hier moeders zijn die zich verheven voelen, dan lees jij slecht ja. Ik voel me dan iig niet meer geroepen het nog een keer uit te leggen. Boeit jou ook vast niet, want er zijn ongetwijfeld tientallen die dat wel bereid zijn te doen.
maandag 22 juni 2009 om 14:28
Ine, je bent flauw.
We hebben net al gezegd dat wij niet superieur of foutloos zijn, ik heb zelf zelfs gezegd welke fouten ik mezelf wel zie maken, en jij houdt gewoon stug volhouden dat we dat wel zeggen.
En sorry hoor, maar 'het gebeurt (t!) dus het kan iedereen gebeuren' vind ik een nogal oppervlakkige en ondoordachte stelling die je niet hard kan maken.
Er gebeuren zoveel dingen die mij niet gaan gebeuren.
En Thyra, we leven mee met die mensen. Heb ik (en anderen ook) al meerdere malen expliciet benoemd.
Maar daarnaast zeggen we ook dat we denken dat wij deze fout niet zouden maken. Andere fouten wel, déze niet.
That's all.
We hebben net al gezegd dat wij niet superieur of foutloos zijn, ik heb zelf zelfs gezegd welke fouten ik mezelf wel zie maken, en jij houdt gewoon stug volhouden dat we dat wel zeggen.
En sorry hoor, maar 'het gebeurt (t!) dus het kan iedereen gebeuren' vind ik een nogal oppervlakkige en ondoordachte stelling die je niet hard kan maken.
Er gebeuren zoveel dingen die mij niet gaan gebeuren.
En Thyra, we leven mee met die mensen. Heb ik (en anderen ook) al meerdere malen expliciet benoemd.
Maar daarnaast zeggen we ook dat we denken dat wij deze fout niet zouden maken. Andere fouten wel, déze niet.
That's all.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:34
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 14:24:
Haha Broedkip, wel Hello Kitty, geen Digitalis. Pinoes!
Oeps... sorry!
Ik ga lekker mijn middagdutje doen; ik merk dat deze discusie veel met me doet.
Ik vind het jammer dat mensen mij toedichten dat ik me superieur zou voelen (lijkt me een heerlijk gevoel, maar helaas geen herkenbaarheid mee), dat ik me niet zou kunnen inleven in mensen of dat ik 'eigen schuld dikke bult' zou vinden, alleen en al omdat ik stel dat ik mijn kind nooit -tot stervenstoe- achter zou laten in een auto.
Ik weiger aan te nemen dat het mij wel zou kunnen gebeuren, alleen omdat het een enkeling wel gebeurt.
Misschien zijn het de hormonen, maar ik word er verdrietig van.
Haha Broedkip, wel Hello Kitty, geen Digitalis. Pinoes!
Oeps... sorry!
Ik ga lekker mijn middagdutje doen; ik merk dat deze discusie veel met me doet.
Ik vind het jammer dat mensen mij toedichten dat ik me superieur zou voelen (lijkt me een heerlijk gevoel, maar helaas geen herkenbaarheid mee), dat ik me niet zou kunnen inleven in mensen of dat ik 'eigen schuld dikke bult' zou vinden, alleen en al omdat ik stel dat ik mijn kind nooit -tot stervenstoe- achter zou laten in een auto.
Ik weiger aan te nemen dat het mij wel zou kunnen gebeuren, alleen omdat het een enkeling wel gebeurt.
Misschien zijn het de hormonen, maar ik word er verdrietig van.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 14:35
Ik vraag me alleen af hoe je met zekerheid kunt zeggen dat je een bepaalde fout niet zult maken. Ik heb die stelligheid niet. Ik zou vanuit mijn diepste ik ook het liefst willen roepen 'wat belachelijk, een goede ouder vergeet zijn kind niet, dat zal mij nóóit overkomen'. Maar tegelijkertijd besef ik dat dat gewoon een verdedigingsmechanisme is om je niet te hoeven bedenken dat zoiets kennelijk kan gebeuren (dat doen mensen ook bij auto-ongelukken 'ik had dat weggetje van rechts gezien hoor, ik had die overstekende peuter wel gespot en was uitgeweken).
Het is uitzonderlijk, en het is abnormaal. Maar ik zou niet durven stellen dat mij geen abnormale dingen kunnen overkomen. Ik durf niet van te voren te zeggen welke fouten ik wel en welke ik niet zal maken. Deze lijkt me onwaarschijnlijk, maar dat zullen alle ouders die het is overkomen ook gezegd hebben.
Het is uitzonderlijk, en het is abnormaal. Maar ik zou niet durven stellen dat mij geen abnormale dingen kunnen overkomen. Ik durf niet van te voren te zeggen welke fouten ik wel en welke ik niet zal maken. Deze lijkt me onwaarschijnlijk, maar dat zullen alle ouders die het is overkomen ook gezegd hebben.
maandag 22 juni 2009 om 14:35
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 14:19:
Nogmaals. Er is niets makkelijkers dan zeggen: Dat zou mij NOOOOOOIT gebeuren.
Bullshit.
Want het gebeurd dus toch.
(...)
Er zijn hier alleen moeders die zich meer verheven voelen, beter om hun kind vinden denken, perfect en foutloos voor hun kind zorgen. Nou, fijn. .Ik heb inderdaad gezegd dat het mij niet zal gebeuren. Daarmee zeg ik pertinent niet dat "ik me verheven voel, beter om mijn kind vind denken en perfect en foutloos voor mijn kind zorg". Er zijn genoeg andere dingen die ik niet goed doe, maar deze specifieke fout zal ik niet maken.
Nogmaals. Er is niets makkelijkers dan zeggen: Dat zou mij NOOOOOOIT gebeuren.
Bullshit.
Want het gebeurd dus toch.
(...)
Er zijn hier alleen moeders die zich meer verheven voelen, beter om hun kind vinden denken, perfect en foutloos voor hun kind zorgen. Nou, fijn. .Ik heb inderdaad gezegd dat het mij niet zal gebeuren. Daarmee zeg ik pertinent niet dat "ik me verheven voel, beter om mijn kind vind denken en perfect en foutloos voor mijn kind zorg". Er zijn genoeg andere dingen die ik niet goed doe, maar deze specifieke fout zal ik niet maken.
maandag 22 juni 2009 om 14:38
Het is normaal om je kind NIET te vergeten en af te zetten bij de kdv of waardanook. Het is NIET normaal om dat afzetten te vergeten en de hele dag verder te gaan zonder ook maar een moment aan je kind te denken. Maar toch gebeurt het. Om wat voor reden dan ook.
Ik begrijp dat jullie bedoelen dat het je niet snel zal gebeuren dat je je kind vergeet af te zetten, omdat je nu eenmaal die routine hebt enz, of omdat je praktisch gezien nooit je kind met de auto brengt oid. Ik begrijp ook dat jullie het alleen hebben over het vergeten in de auto, maar het wordt zo gedraaid dat het lijkt alsof de moeders die zeggen dat hun dat nooit zal overkomen, zich superieur voelen boven de moeders die zeggen dat ze zich er wel iets bij voor kunnen stellen.
Maar ik vind oprecht dat je nooit nooit moet zeggen, omdat je nu eenmaal geen zekerheden hebt in je leven. Of heeft iemand van jullie ooit een boekje gekregen met daarin de mogelijke gevaren die jullie kunnen overkomen als je niet oppast.
Bij Oprah was ooit een uitzending over mensen die allemaal een nachtmerrie was overkomen, waarvan je zou denken, dat zal mij nooit gebeuren.
Iemand had de auto gestart in de garage om naar zijn werk te gaan met de deur nog dicht. Gaat nog even naar binnen om zijn tas te halen. Mits belt een collega aan, of hij mee wil rijden, oke. Die auto blijft draaien, helemaal vergeten en door de uitlaatgassen die naar de woning erboven gingen, is zijn vrouw gestikt. Die vond hij toen hij thuis kwam.
Mijn garage ligt niet onder mijn slaapkamer, dus het zal mij nooit gebeuren.
Een moeder die haar kindje in de auto liet zitten om even snel een boodschap te halen in de supermarkt. Op de een of andere manier ontploft er iets in de motor, vliegt de auto in de brand en het kindje komt om. Een gruwelijke nachtmerrie.
Daarom laat ik nooit mijn kind meer achter in de auto, ook niet als ik een snelle boodschap moet halen, omdat de nagespeelde gebeurtenis in de uitzending nog altijd op mijn netvlies staat. In principe zal het mij dus niet overkomen, omdat ik mijn kind niet laat zitten en er relatief weinig auto's spontaan in brand vliegen op de parkeerplaats van een supermarkt.
Maar ik begrijp dat we het hier alleen mogen hebben over het in de auto laten zitten van je kind.
Wat mij trouwens ook niet zal gebeuren, omdat mijn kind alle dagen thuis is en niet naar een kdv gaat en ik niet buitenshuis werk.
Ik begrijp dat jullie bedoelen dat het je niet snel zal gebeuren dat je je kind vergeet af te zetten, omdat je nu eenmaal die routine hebt enz, of omdat je praktisch gezien nooit je kind met de auto brengt oid. Ik begrijp ook dat jullie het alleen hebben over het vergeten in de auto, maar het wordt zo gedraaid dat het lijkt alsof de moeders die zeggen dat hun dat nooit zal overkomen, zich superieur voelen boven de moeders die zeggen dat ze zich er wel iets bij voor kunnen stellen.
Maar ik vind oprecht dat je nooit nooit moet zeggen, omdat je nu eenmaal geen zekerheden hebt in je leven. Of heeft iemand van jullie ooit een boekje gekregen met daarin de mogelijke gevaren die jullie kunnen overkomen als je niet oppast.
Bij Oprah was ooit een uitzending over mensen die allemaal een nachtmerrie was overkomen, waarvan je zou denken, dat zal mij nooit gebeuren.
Iemand had de auto gestart in de garage om naar zijn werk te gaan met de deur nog dicht. Gaat nog even naar binnen om zijn tas te halen. Mits belt een collega aan, of hij mee wil rijden, oke. Die auto blijft draaien, helemaal vergeten en door de uitlaatgassen die naar de woning erboven gingen, is zijn vrouw gestikt. Die vond hij toen hij thuis kwam.
Mijn garage ligt niet onder mijn slaapkamer, dus het zal mij nooit gebeuren.
Een moeder die haar kindje in de auto liet zitten om even snel een boodschap te halen in de supermarkt. Op de een of andere manier ontploft er iets in de motor, vliegt de auto in de brand en het kindje komt om. Een gruwelijke nachtmerrie.
Daarom laat ik nooit mijn kind meer achter in de auto, ook niet als ik een snelle boodschap moet halen, omdat de nagespeelde gebeurtenis in de uitzending nog altijd op mijn netvlies staat. In principe zal het mij dus niet overkomen, omdat ik mijn kind niet laat zitten en er relatief weinig auto's spontaan in brand vliegen op de parkeerplaats van een supermarkt.
Maar ik begrijp dat we het hier alleen mogen hebben over het in de auto laten zitten van je kind.
Wat mij trouwens ook niet zal gebeuren, omdat mijn kind alle dagen thuis is en niet naar een kdv gaat en ik niet buitenshuis werk.
anoniem_55413 wijzigde dit bericht op 22-06-2009 14:48
Reden: grammatica
Reden: grammatica
% gewijzigd
maandag 22 juni 2009 om 14:39
Oké, een laatste dan:
Thyra, ik kan dat met bepaalde zekerheid zeggen omdat ik mezelf ken.
Ik wéét bijvoorbeeld ook dat ik niet uit kan sluiten dat ik ooit een auto-ongeluk zou veroorzaken of dat mijn kind in een zwembad beland. Dat zei ik ook al eerder, het fenomeen 'onbewaakt ongeblik' en 'gedachteloos moment' ken ik wel.
Maar ik denk zoveel en op een dusdanige manier aan mijn kind, dat ik hem nooit een hele dag in de auto zou vergeten.
Tenzij ik inderdaad (opnieuw) in een depressie of burnout of psychose of wat dan ook zo belanden, maar ik heb al lang met mijn man afgesproken dat we in zo'n hypotetisch geval de verantwoordelijkheid voor mijn kind (binnenkort kinderen) uit mijn handen zullen nemen.
Thyra, ik kan dat met bepaalde zekerheid zeggen omdat ik mezelf ken.
Ik wéét bijvoorbeeld ook dat ik niet uit kan sluiten dat ik ooit een auto-ongeluk zou veroorzaken of dat mijn kind in een zwembad beland. Dat zei ik ook al eerder, het fenomeen 'onbewaakt ongeblik' en 'gedachteloos moment' ken ik wel.
Maar ik denk zoveel en op een dusdanige manier aan mijn kind, dat ik hem nooit een hele dag in de auto zou vergeten.
Tenzij ik inderdaad (opnieuw) in een depressie of burnout of psychose of wat dan ook zo belanden, maar ik heb al lang met mijn man afgesproken dat we in zo'n hypotetisch geval de verantwoordelijkheid voor mijn kind (binnenkort kinderen) uit mijn handen zullen nemen.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
