Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 15:28
quote:Rollergirl schreef op 22 juni 2009 @ 15:06:
[...]
Exact! Mocht je nu ooit in een sleur terecht komen van drukte, hot naar her rennen en te vaak beseffen, dat er een halve dag is voorbij gegaan en je amper weet wat je allemaal hebt gedaan en hoe je ook alweer van A naar B bent gekomen. Dan kun je denken aan zo'n nieuwsbericht en beseffen: pas op de plaats! Anders kunnen er dingen echt ernstig mis gaan. Het gaat om bewustwording en erkennen, dat je net als deze mensen niet feilloos bent, heel hard roepen dat het jou echt nooit zou overkomen, daarmee doe je onrecht aan jezelf en anderen. Je bent net zo goed en net zo slecht als ieder ander. Hoe je daarmee omgaat maakt het verschil.
Juist!
Maar dat zég ik ook!
Als ik in zo'n situatie zou belanden dat ik van voor niet weet dat ik van achter leef, dan neem ik maatregelen om dit soort verschrikkingen te voorkomen. Roep ik hulp in, laat ik belangrijke dingen dubbelchecken, hou zelf checklists bij, geef verantwoordelijkheid uit handen, wat dan ook.
En daarom durf ik van mezelf te zeggen dat mij dit nooit gaat gebeuren. Ten eerste omdat het sowiezo niet in mijn aard ligt om mijn kind te vergeten in de auto (ondanks dat ik een heleboel andere dingen wel vergeet), maar ten tweede omdat ik uit ervaring erg gespitst ben op mijn eigen vermogen mijn kind veilig te houden.
En vooruit, er zijn bizarre scenario's mogelijk: in een acute, onerwachte psychose schieten, een zeer vlot verlopende vorm van dementie... oké dán zou het mij ook kunnen overkomen. Maar dat had die mevrouw uit Baerle-Nassau volgens mij niet.
[...]
Exact! Mocht je nu ooit in een sleur terecht komen van drukte, hot naar her rennen en te vaak beseffen, dat er een halve dag is voorbij gegaan en je amper weet wat je allemaal hebt gedaan en hoe je ook alweer van A naar B bent gekomen. Dan kun je denken aan zo'n nieuwsbericht en beseffen: pas op de plaats! Anders kunnen er dingen echt ernstig mis gaan. Het gaat om bewustwording en erkennen, dat je net als deze mensen niet feilloos bent, heel hard roepen dat het jou echt nooit zou overkomen, daarmee doe je onrecht aan jezelf en anderen. Je bent net zo goed en net zo slecht als ieder ander. Hoe je daarmee omgaat maakt het verschil.
Juist!
Maar dat zég ik ook!
Als ik in zo'n situatie zou belanden dat ik van voor niet weet dat ik van achter leef, dan neem ik maatregelen om dit soort verschrikkingen te voorkomen. Roep ik hulp in, laat ik belangrijke dingen dubbelchecken, hou zelf checklists bij, geef verantwoordelijkheid uit handen, wat dan ook.
En daarom durf ik van mezelf te zeggen dat mij dit nooit gaat gebeuren. Ten eerste omdat het sowiezo niet in mijn aard ligt om mijn kind te vergeten in de auto (ondanks dat ik een heleboel andere dingen wel vergeet), maar ten tweede omdat ik uit ervaring erg gespitst ben op mijn eigen vermogen mijn kind veilig te houden.
En vooruit, er zijn bizarre scenario's mogelijk: in een acute, onerwachte psychose schieten, een zeer vlot verlopende vorm van dementie... oké dán zou het mij ook kunnen overkomen. Maar dat had die mevrouw uit Baerle-Nassau volgens mij niet.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 15:30
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 15:25:
[...]
Dat bedoel ik ook niet. Maar gezien het feit dat hier dingen enorm verdraaid worden, kan ik daaruit alleen maar concluderen dat een aantal hier erg slecht leest.
Ik vraag jou niet mijn visie over te nemen. Ik vraag jou (en anderen) alleen te lezen wat er geschreven wordt. Aangezien een aantal dat dus niet kan, kán het dus weleens gebeuren dat er dingen herhaald worden.
Jij zegt dat dit jou NOOIT zou overkomen, dat betekent dus dat jij jezelf betreft dit aspect feilloos acht. Dit zou jou al helemaal niet kunnen gebeuren, als gevolg van een routine verandering. Dan acht je jezelf ook op dat vlak feilloos.
Daarna concludeer je ook, dat indien mensen deze feilloosheid niet zo hard durven te claimen als jij, dat ze dit zeggen omdat ze zich willen indekken.
Wat is daaraan verkeeerd begrepen of gelezen? Ik dacht dat ik je punt wel vatte.
[...]
Dat bedoel ik ook niet. Maar gezien het feit dat hier dingen enorm verdraaid worden, kan ik daaruit alleen maar concluderen dat een aantal hier erg slecht leest.
Ik vraag jou niet mijn visie over te nemen. Ik vraag jou (en anderen) alleen te lezen wat er geschreven wordt. Aangezien een aantal dat dus niet kan, kán het dus weleens gebeuren dat er dingen herhaald worden.
Jij zegt dat dit jou NOOIT zou overkomen, dat betekent dus dat jij jezelf betreft dit aspect feilloos acht. Dit zou jou al helemaal niet kunnen gebeuren, als gevolg van een routine verandering. Dan acht je jezelf ook op dat vlak feilloos.
Daarna concludeer je ook, dat indien mensen deze feilloosheid niet zo hard durven te claimen als jij, dat ze dit zeggen omdat ze zich willen indekken.
Wat is daaraan verkeeerd begrepen of gelezen? Ik dacht dat ik je punt wel vatte.
maandag 22 juni 2009 om 15:32
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 15:29:
[...]
Huh???? Wat voor statement wil je draa nu mee maken?Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
[...]
Huh???? Wat voor statement wil je draa nu mee maken?Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
maandag 22 juni 2009 om 15:32
Vreemdgaan is een keuze, bewust. Je kind vergeten is geen bewuste keuze.
Ik kan met vreemdgaan alleen hetzelfde zeggen als met dit geval en met alle andere dingen: Ik weet het domweg niet. Ik denk van niet, ik zal er mijn best voor doen om te zorgen dat ik trouw blijf aan mijn man en dat ik nooit zulke keuzes maak.
Maar ik durf en ik kan niet met stelligheid zeggen dat dat nóóit het geval zal zijn. Want het kan zo maar zijn dat ik over 15 jaar wél in een situatie zit waarin ik ervoor kies om vreemd te gaan, al kan ik me dat nu niet voorstellen. En dat ik op de een of andere onverklaarbare manier een onvergeeflijke fout maak op een ander vlak.
Ik zeg gewoon nooit nooit, ik zal al het mogelijke doen om het te voorkomen. Maar ik ben een mens, met beperkingen en ik maak fouten. Dus ik kan niet met zekerheid zeggen hoe ik over 20 jaar in het leven sta en wat me dan is overkomen en welke keuzes die ik gemaakt heb.
Ik ben ook getrouwd met 'tot de dood ons scheidt' en dat neem ik bloed serieus. Maar ik ken de toekomst niet, dus ik heb die belofte gedaan met de intentie om het zo te doen, maar ik ben geen heilige en ik kan niet in de toekomst kijken.
Ik heb ook beloofd om zo goed mogelijk voor mijn kinderen te zorgen. En zoals ik er nu insta kan ik me niet voorstellen dat ik mijn kind zou vergeten. Maar hiervoor geldt hetzelfde: wat nu zo is kan over 10 jaar heel anders zijn. Ik kan domweg niet in de toekomst kijken. Dus hoe kan ik uitspraken doen over iets waar ik niets van weet, waar ik geen ervaring mee heb, wat in wezen te afschuwelijk is om over na te denken. Die stelligheid, ik snap hem niet.
Ik kan met vreemdgaan alleen hetzelfde zeggen als met dit geval en met alle andere dingen: Ik weet het domweg niet. Ik denk van niet, ik zal er mijn best voor doen om te zorgen dat ik trouw blijf aan mijn man en dat ik nooit zulke keuzes maak.
Maar ik durf en ik kan niet met stelligheid zeggen dat dat nóóit het geval zal zijn. Want het kan zo maar zijn dat ik over 15 jaar wél in een situatie zit waarin ik ervoor kies om vreemd te gaan, al kan ik me dat nu niet voorstellen. En dat ik op de een of andere onverklaarbare manier een onvergeeflijke fout maak op een ander vlak.
Ik zeg gewoon nooit nooit, ik zal al het mogelijke doen om het te voorkomen. Maar ik ben een mens, met beperkingen en ik maak fouten. Dus ik kan niet met zekerheid zeggen hoe ik over 20 jaar in het leven sta en wat me dan is overkomen en welke keuzes die ik gemaakt heb.
Ik ben ook getrouwd met 'tot de dood ons scheidt' en dat neem ik bloed serieus. Maar ik ken de toekomst niet, dus ik heb die belofte gedaan met de intentie om het zo te doen, maar ik ben geen heilige en ik kan niet in de toekomst kijken.
Ik heb ook beloofd om zo goed mogelijk voor mijn kinderen te zorgen. En zoals ik er nu insta kan ik me niet voorstellen dat ik mijn kind zou vergeten. Maar hiervoor geldt hetzelfde: wat nu zo is kan over 10 jaar heel anders zijn. Ik kan domweg niet in de toekomst kijken. Dus hoe kan ik uitspraken doen over iets waar ik niets van weet, waar ik geen ervaring mee heb, wat in wezen te afschuwelijk is om over na te denken. Die stelligheid, ik snap hem niet.
maandag 22 juni 2009 om 15:35
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 14:18:
[...]
Dat het jou ooit bijna is overkomen, wil nog niet zeggen dat het ieder ander ook kan overkomen. Waar ben je nou mee bezig? Het maskeren van je eigen bijna-fout? Het goedpraten? Voelt je bijna-fout beter als je je er zelf van overtuigt dat het iedereen kan overkomen?
sjonge jonge kruip jij eens lekker onder die steen waar je vandaan kwam. Wat een ongevoelige kutopmerking van je zeg! Wat ben jij ontzettend goed dat je zeker weet dat het jou nooit overkomen zal en dat je zo perfect bent....
Nee ik praat het niet goed en ik vind het heel erg dat het mij bijna is overkomen. Maar daarmee realiseer ik me ook dat ik maar een mens ben en het een ander ook kan overkomen. Dat schuldgevoel daar heb ik nog iedere dag last van en godzijdank leeft mijn kind dan nog... en ik durf er ook nog eerlijk voor uit te komen.
[...]
Dat het jou ooit bijna is overkomen, wil nog niet zeggen dat het ieder ander ook kan overkomen. Waar ben je nou mee bezig? Het maskeren van je eigen bijna-fout? Het goedpraten? Voelt je bijna-fout beter als je je er zelf van overtuigt dat het iedereen kan overkomen?
sjonge jonge kruip jij eens lekker onder die steen waar je vandaan kwam. Wat een ongevoelige kutopmerking van je zeg! Wat ben jij ontzettend goed dat je zeker weet dat het jou nooit overkomen zal en dat je zo perfect bent....
Nee ik praat het niet goed en ik vind het heel erg dat het mij bijna is overkomen. Maar daarmee realiseer ik me ook dat ik maar een mens ben en het een ander ook kan overkomen. Dat schuldgevoel daar heb ik nog iedere dag last van en godzijdank leeft mijn kind dan nog... en ik durf er ook nog eerlijk voor uit te komen.
maandag 22 juni 2009 om 15:38
Eerlijk gezegd snap ik de vergelijking met vreemdgaan en verliefdheid ook niet zo...
Maakt het een beetje verwarrend.
Thyra, die stelligheid bedrijven jullie ook.
Onze stelligheid is: 'gaat ons niet gebeuren, wij kennen onszelf en deze specifieke fout ligt zodanig niet in onze aard dat wij er niets bij kunnen voorstellen'.
Jullie stelligheid is: 'het is bij anderen gebeurd, dus kan het jullie ook gebeuren'.
Daar blijf ik het niet mee eens zijn. Daar vind ik het percentage waarbij het wel gebeurt veel en veel te laag voor, en ik vind het niet uitgesloten dat die mensen andere karaktereigenschappen hebben dan ik, waardoor het hun wel gebeurt en mij niet.
Daar heb ik geen oordeel over.
Zoals gezegd: mijn karakter maakt het weer wel mogelijk dat mijn kind van de trap flikkert. Een ander is juist daar weer zo mee bezig dat het hem of haar (tenzij onverwachte aardbeving of iets anders ridicuuls) niet gaan gebeuren.
Maakt het een beetje verwarrend.
Thyra, die stelligheid bedrijven jullie ook.
Onze stelligheid is: 'gaat ons niet gebeuren, wij kennen onszelf en deze specifieke fout ligt zodanig niet in onze aard dat wij er niets bij kunnen voorstellen'.
Jullie stelligheid is: 'het is bij anderen gebeurd, dus kan het jullie ook gebeuren'.
Daar blijf ik het niet mee eens zijn. Daar vind ik het percentage waarbij het wel gebeurt veel en veel te laag voor, en ik vind het niet uitgesloten dat die mensen andere karaktereigenschappen hebben dan ik, waardoor het hun wel gebeurt en mij niet.
Daar heb ik geen oordeel over.
Zoals gezegd: mijn karakter maakt het weer wel mogelijk dat mijn kind van de trap flikkert. Een ander is juist daar weer zo mee bezig dat het hem of haar (tenzij onverwachte aardbeving of iets anders ridicuuls) niet gaan gebeuren.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 15:41
Pinoes,
ik snap je schuldgevoel echt niet.
Of nee, ik snàp het wel (moeders voelen zich snel schuldig, ik ook), maar vind het niet terecht.
Jouw kind heeft op geen enkel moment gevaar gelopen, je bent er ruim om tijd achter gekomen, het was hoogstens onhandig.
Dat jij daarmee denkt dat je net zo goed je kind de hele dag in de auto had kunnen laten zitten, vind ik gewoon echt een te harde conclusie.
ik snap je schuldgevoel echt niet.
Of nee, ik snàp het wel (moeders voelen zich snel schuldig, ik ook), maar vind het niet terecht.
Jouw kind heeft op geen enkel moment gevaar gelopen, je bent er ruim om tijd achter gekomen, het was hoogstens onhandig.
Dat jij daarmee denkt dat je net zo goed je kind de hele dag in de auto had kunnen laten zitten, vind ik gewoon echt een te harde conclusie.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 15:43
Nou ja broedkip daar heb je wel een punt dat het in iemands karakter zou kunnen liggen. Maar voor je daar achter bent. Twee jaar terug is het ook gebeurd met een kindje en dacht ik ook dat gebeurd me niet... en vorig jaar is het dus toch gebeurd. (nou ja bijna dan)... had ik niet achter mezelf gezocht en ik moet dus wel onder ogen zien dat ik niet die perfecte mama, huisvrouw, en werkende carrierevrouw kan zijn die ik dacht te kunnen zijn.
maandag 22 juni 2009 om 15:44
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 15:32:
[...]
Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
Misschien omdat je mensen te vaak hoort zeggen: ik had nooit gedacht dat dit mij zou gebeuren.... Dat soort opmerkingen. Daardoor denk ik wel anders over mezelf, daardoor zou ik nooit nooit zeggen. Maar door de verhalen van anderen, kan ik me wel bewust ervan zijn. Zou ik ooit een kind krijgen en het idee hebben, dat het niet helemaal goed met me gaat, dan zou ik aan de bel trekken. Dit om te voorkomen dat ik mijn kind iets aan zou doen, wat ik me niet kan voorstellen, maar dat hebben anderen ook gezegd en toch hebben ze het gedaan.
Dat verhaal van dat meisje/jonge vrouw, die haar kind in de bijenkorf liet stuiteren (samen met zichzelf), had wellicht geen netwerk om zich heen. Geen betrokken partner, geen close familie. Als je dit doet, moet er wel iets met je aan de hand zijn. Andere moeders kunnen hier alleen maar van leren, en wel hulp zoeken als zij het idee krijgen in dezelfde state of mind te zijn als deze vrouw.
[...]
Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
Misschien omdat je mensen te vaak hoort zeggen: ik had nooit gedacht dat dit mij zou gebeuren.... Dat soort opmerkingen. Daardoor denk ik wel anders over mezelf, daardoor zou ik nooit nooit zeggen. Maar door de verhalen van anderen, kan ik me wel bewust ervan zijn. Zou ik ooit een kind krijgen en het idee hebben, dat het niet helemaal goed met me gaat, dan zou ik aan de bel trekken. Dit om te voorkomen dat ik mijn kind iets aan zou doen, wat ik me niet kan voorstellen, maar dat hebben anderen ook gezegd en toch hebben ze het gedaan.
Dat verhaal van dat meisje/jonge vrouw, die haar kind in de bijenkorf liet stuiteren (samen met zichzelf), had wellicht geen netwerk om zich heen. Geen betrokken partner, geen close familie. Als je dit doet, moet er wel iets met je aan de hand zijn. Andere moeders kunnen hier alleen maar van leren, en wel hulp zoeken als zij het idee krijgen in dezelfde state of mind te zijn als deze vrouw.
maandag 22 juni 2009 om 15:44
quote:Broedkippetje schreef op 22 juni 2009 @ 15:41:
Pinoes,
ik snap je schuldgevoel echt niet.
Of nee, ik snàp het wel (moeders voelen zich snel schuldig, ik ook), maar vind het niet terecht.
Jouw kind heeft op geen enkel moment gevaar gelopen, je bent er ruim om tijd achter gekomen, het was hoogstens onhandig.
Dat jij daarmee denkt dat je net zo goed je kind de hele dag in de auto had kunnen laten zitten, vind ik gewoon echt een te harde conclusie.die harde conclusie komt omdat ik altijd dacht de hele wereld aan te kunnen. Dat ik alles wel kon plannen en organiseren kon. En nu... nu zit ik flink in de kreukels emotioneel gezien en telt dit extra hard aan bij mij.
Pinoes,
ik snap je schuldgevoel echt niet.
Of nee, ik snàp het wel (moeders voelen zich snel schuldig, ik ook), maar vind het niet terecht.
Jouw kind heeft op geen enkel moment gevaar gelopen, je bent er ruim om tijd achter gekomen, het was hoogstens onhandig.
Dat jij daarmee denkt dat je net zo goed je kind de hele dag in de auto had kunnen laten zitten, vind ik gewoon echt een te harde conclusie.die harde conclusie komt omdat ik altijd dacht de hele wereld aan te kunnen. Dat ik alles wel kon plannen en organiseren kon. En nu... nu zit ik flink in de kreukels emotioneel gezien en telt dit extra hard aan bij mij.
maandag 22 juni 2009 om 15:50
maandag 22 juni 2009 om 15:51
Rollergirl, eens met je laatste posting.
Edit: inmiddels je een-na-laatste posting. Maar met je laatste ook wel, hoor.
Ik denk alleen dat jij de indruk hebt gekregen dat men (ik bijvoorbeeld) zijn kop in het zand steekt als we zeggen 'dit overkomt ons niet'. Dat we het bij die gedachte laten en er verder niet over nadenken.
Als ik voor mezelf spreek is juist het tegenovergestelde waar: 'dit overkomt mij niet ómdat ik er al zoveel over heb nagedacht'.
Jaren geleden ving ik op de eerste hulp de ouders op van een kind van 3 dat gereanimeerd werd nadat hij in het zwembad was verdronken. Vader zei toen: 'als je zoiets in de krant leest, denk je altijd dat gebeurt mij niet. Maar nu zitten wij hier'.
Dat heeft oneindig veel indruk op mij gemaakt.
Geen seconde heb ik een oordeel gehad over deze ouders, dat het slechte ouders zouden zijn.
En ik weet dat dát mij ook zou kunnen overkomen. Dus doe ik er alles aan om het te voorkomen.
Maar mijn kind vergeten in de auto (de ene fout vind ik overigens niet slechter dan de ander) ligt gewoon echt niet in mijn aard.
Edit: inmiddels je een-na-laatste posting. Maar met je laatste ook wel, hoor.
Ik denk alleen dat jij de indruk hebt gekregen dat men (ik bijvoorbeeld) zijn kop in het zand steekt als we zeggen 'dit overkomt ons niet'. Dat we het bij die gedachte laten en er verder niet over nadenken.
Als ik voor mezelf spreek is juist het tegenovergestelde waar: 'dit overkomt mij niet ómdat ik er al zoveel over heb nagedacht'.
Jaren geleden ving ik op de eerste hulp de ouders op van een kind van 3 dat gereanimeerd werd nadat hij in het zwembad was verdronken. Vader zei toen: 'als je zoiets in de krant leest, denk je altijd dat gebeurt mij niet. Maar nu zitten wij hier'.
Dat heeft oneindig veel indruk op mij gemaakt.
Geen seconde heb ik een oordeel gehad over deze ouders, dat het slechte ouders zouden zijn.
En ik weet dat dát mij ook zou kunnen overkomen. Dus doe ik er alles aan om het te voorkomen.
Maar mijn kind vergeten in de auto (de ene fout vind ik overigens niet slechter dan de ander) ligt gewoon echt niet in mijn aard.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 15:53
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 15:32:
[...]
Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
Pffff..
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
[...]
Dat er mensen zijn die denken dat hen álles kan overkomen. Weet niet wat dat is. Kennen zichzelf misschien slecht. Zijn misschien niet goed in voorzorgsmaatregelen treffen. Ik weet niet wat dat is. Maakt me ook niet uit. Ieder voor zich. Ik hoef andermans leven niet te leven en zij niet het mijne.
Pffff..
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
maandag 22 juni 2009 om 15:55
Heel erg dit. En niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Kan e rmet mijn pet niet bij hoe je je kind niet kunt zien als je uitstapt. Maar ook niet dat het kind door niemand anders wordt gezien of gehoord, want het zal toch wel gehuild hebben?
Als mij dit zou overkomen (mijn man die kind vergeet in de auto) zou het tussen ons nooit meer goed komen. Dat is een ding dat zeker is. Ook al heeft hij het niet expres gedaan, het is wel verwijtbaar. Hij heeft gewoon niet nagedacht, was met zijn gedachten elders. Je moet je als mens gewoon af en toe dwingen om bepaalde zaken af te checken. Dat doe je toch ook als je je huis verlaat? Heb ik de deur gesloten, het gas uitgedraaid en de kraan dichtgedraaid? Nou, voeg daar dan maar aan toe "heb ik mijn kind uit de auto gehaald?".
Als mij dit zou overkomen (mijn man die kind vergeet in de auto) zou het tussen ons nooit meer goed komen. Dat is een ding dat zeker is. Ook al heeft hij het niet expres gedaan, het is wel verwijtbaar. Hij heeft gewoon niet nagedacht, was met zijn gedachten elders. Je moet je als mens gewoon af en toe dwingen om bepaalde zaken af te checken. Dat doe je toch ook als je je huis verlaat? Heb ik de deur gesloten, het gas uitgedraaid en de kraan dichtgedraaid? Nou, voeg daar dan maar aan toe "heb ik mijn kind uit de auto gehaald?".
maandag 22 juni 2009 om 15:55
Heel erg dit. En niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Kan e rmet mijn pet niet bij hoe je je kind niet kunt zien als je uitstapt. Maar ook niet dat het kind door niemand anders wordt gezien of gehoord, want het zal toch wel gehuild hebben?
Als mij dit zou overkomen (mijn man die kind vergeet in de auto) zou het tussen ons nooit meer goed komen. Dat is een ding dat zeker is. Ook al heeft hij het niet expres gedaan, het is wel verwijtbaar. Hij heeft gewoon niet nagedacht, was met zijn gedachten elders. Je moet je als mens gewoon af en toe dwingen om bepaalde zaken af te checken. Dat doe je toch ook als je je huis verlaat? Heb ik de deur gesloten, het gas uitgedraaid en de kraan dichtgedraaid? Nou, voeg daar dan maar aan toe "heb ik mijn kind uit de auto gehaald?".
Als mij dit zou overkomen (mijn man die kind vergeet in de auto) zou het tussen ons nooit meer goed komen. Dat is een ding dat zeker is. Ook al heeft hij het niet expres gedaan, het is wel verwijtbaar. Hij heeft gewoon niet nagedacht, was met zijn gedachten elders. Je moet je als mens gewoon af en toe dwingen om bepaalde zaken af te checken. Dat doe je toch ook als je je huis verlaat? Heb ik de deur gesloten, het gas uitgedraaid en de kraan dichtgedraaid? Nou, voeg daar dan maar aan toe "heb ik mijn kind uit de auto gehaald?".
maandag 22 juni 2009 om 15:57
quote:Broedkippetje schreef op 22 juni 2009 @ 15:51:
Rollergirl, eens met je laatste posting.
Edit: inmiddels je een-na-laatste posting. Maar met je laatste ook wel, hoor.
Ik denk alleen dat jij de indruk hebt gekregen dat men (ik bijvoorbeeld) zijn kop in het zand steekt als we zeggen 'dit overkomt ons niet'. Dat we het bij die gedachte laten en er verder niet over nadenken.
Als ik voor mezelf spreek is juist het tegenovergestelde waar: 'dit overkomt mij niet ómdat ik er al zoveel over heb nagedacht'.
Jaren geleden ving ik op de eerste hulp de ouders op van een kind van 3 dat gereanimeerd werd nadat hij in het zwembad was verdronken. Vader zei toen: 'als je zoiets in de krant leest, denk je altijd dat gebeurt mij niet. Maar nu zitten wij hier'.
Dat heeft oneindig veel indruk op mij gemaakt.
Geen seconde heb ik een oordeel gehad over deze ouders, dat het slechte ouders zouden zijn.
En ik weet dat dát mij ook zou kunnen overkomen. Dus doe ik er alles aan om het te voorkomen.
Maar mijn kind vergeten in de auto (de ene fout vind ik overigens niet slechter dan de ander) ligt gewoon echt niet in mijn aard.
Ja dat volg ik wel.... ik zorg er ook voor dat kindlief alleen met bandjes en altijd onder toezicht bij het water is. Op de fiets; helmpje op... kdv belt wanneer kind niet komt of later is (als ik zelf al niet gebeld heb voor half tien.) Maar ja joh... ik dacht ook niet dat het in mijn aard zou liggen. Ik deed de cosi altijd naast me op de passagiersstoel maar mijn man had liever dat ik de stoel achterin zette. Tsja... en dan ga je.
Sommige mensen oordelen zo hard over anderen.... daar valt mijn mond echt van open.
Rollergirl, eens met je laatste posting.
Edit: inmiddels je een-na-laatste posting. Maar met je laatste ook wel, hoor.
Ik denk alleen dat jij de indruk hebt gekregen dat men (ik bijvoorbeeld) zijn kop in het zand steekt als we zeggen 'dit overkomt ons niet'. Dat we het bij die gedachte laten en er verder niet over nadenken.
Als ik voor mezelf spreek is juist het tegenovergestelde waar: 'dit overkomt mij niet ómdat ik er al zoveel over heb nagedacht'.
Jaren geleden ving ik op de eerste hulp de ouders op van een kind van 3 dat gereanimeerd werd nadat hij in het zwembad was verdronken. Vader zei toen: 'als je zoiets in de krant leest, denk je altijd dat gebeurt mij niet. Maar nu zitten wij hier'.
Dat heeft oneindig veel indruk op mij gemaakt.
Geen seconde heb ik een oordeel gehad over deze ouders, dat het slechte ouders zouden zijn.
En ik weet dat dát mij ook zou kunnen overkomen. Dus doe ik er alles aan om het te voorkomen.
Maar mijn kind vergeten in de auto (de ene fout vind ik overigens niet slechter dan de ander) ligt gewoon echt niet in mijn aard.
Ja dat volg ik wel.... ik zorg er ook voor dat kindlief alleen met bandjes en altijd onder toezicht bij het water is. Op de fiets; helmpje op... kdv belt wanneer kind niet komt of later is (als ik zelf al niet gebeld heb voor half tien.) Maar ja joh... ik dacht ook niet dat het in mijn aard zou liggen. Ik deed de cosi altijd naast me op de passagiersstoel maar mijn man had liever dat ik de stoel achterin zette. Tsja... en dan ga je.
Sommige mensen oordelen zo hard over anderen.... daar valt mijn mond echt van open.
maandag 22 juni 2009 om 15:58
Ik denk niet dat mij álles kan overkomen. Maar ik durf niet stellig te zeggen wat mij wel zou kunnen overkomen en wat niet.
Daarbij, dat mensen dat wél roepen, dat het hen níet overkomt, zegt natuurlijk ook geen drol. Wie weet hoe slordig die met hun kinderen omspringen en dat ondertussen niet beseffen. Het heeft gewoon helemaal geen nut, bespreken of het je wel of niet kan gebeuren. En het siert geen mens om te roepen dat het hen niet kan overkomen. Want het is niet te bewijzen en gewoon niet zinvol, want wat voor nut heeft het?
Daarbij, dat mensen dat wél roepen, dat het hen níet overkomt, zegt natuurlijk ook geen drol. Wie weet hoe slordig die met hun kinderen omspringen en dat ondertussen niet beseffen. Het heeft gewoon helemaal geen nut, bespreken of het je wel of niet kan gebeuren. En het siert geen mens om te roepen dat het hen niet kan overkomen. Want het is niet te bewijzen en gewoon niet zinvol, want wat voor nut heeft het?
