Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 16:19
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 16:08:
[...]
Omdat dit soort topics, net als dat van vorig jaar, doorgaans geopend worden met: dit kan iedereen gebeuren. Daarom.
Als iemand hier zegt dat een olifant roze is, dan ga ik daar ook tegen in.
Dat is het hem, inderdaad.
Zeggen dat het jou zou kunnen overkomen, en dat het voor iedereen belangrijk is hierover niet je kop in het zand te steken, prima. Helemaal mee eens.
Maar heel stellig beweren dat het iedereen zou kunnen overkomen -mij incluis-, dat vind ik te ver gaan.
Ik hou er niet van als anderen meer over mij denken te weten dan ikzelf. Word ik rebels van.
[...]
Omdat dit soort topics, net als dat van vorig jaar, doorgaans geopend worden met: dit kan iedereen gebeuren. Daarom.
Als iemand hier zegt dat een olifant roze is, dan ga ik daar ook tegen in.
Dat is het hem, inderdaad.
Zeggen dat het jou zou kunnen overkomen, en dat het voor iedereen belangrijk is hierover niet je kop in het zand te steken, prima. Helemaal mee eens.
Maar heel stellig beweren dat het iedereen zou kunnen overkomen -mij incluis-, dat vind ik te ver gaan.
Ik hou er niet van als anderen meer over mij denken te weten dan ikzelf. Word ik rebels van.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 16:23
Ja dat mag je zeker Ine. Sportief dat je erbij zegt dat JIJ het zo proeft
Thyra: Je mag alles misselijkmakend vinden dat is aan jou.
En dit is mijn mening en als die je niet zint dan is dat maar zo.
Ik neem niks aan ik opper. Ook dat is een verschil.
Nogmaals wat de reden ook is en hoe triest die ook kan zijn je hebt de volle 100% verantwoording naar je kindje toe.
Als je niet in staat bent door wat dan ook neem je kind dan niet mee.
Dat vind ik net zo dom als met je dronken kop achter het stuur kruipen met je kind erbij.
En nee gelukkig ken ik die man niet (of misschien jammer ) want dan had ik hem ALS hij een psychische reden had, hem tegengehouden om zowel hem als zijn kindje te beschermen maar goed...we dwalen af.
Ga maar lekker door met misselijk zijn meid.
Gelukkig heb jij wel begrip voor de situatie.
Thyra: Je mag alles misselijkmakend vinden dat is aan jou.
En dit is mijn mening en als die je niet zint dan is dat maar zo.
Ik neem niks aan ik opper. Ook dat is een verschil.
Nogmaals wat de reden ook is en hoe triest die ook kan zijn je hebt de volle 100% verantwoording naar je kindje toe.
Als je niet in staat bent door wat dan ook neem je kind dan niet mee.
Dat vind ik net zo dom als met je dronken kop achter het stuur kruipen met je kind erbij.
En nee gelukkig ken ik die man niet (of misschien jammer ) want dan had ik hem ALS hij een psychische reden had, hem tegengehouden om zowel hem als zijn kindje te beschermen maar goed...we dwalen af.
Ga maar lekker door met misselijk zijn meid.
Gelukkig heb jij wel begrip voor de situatie.
maandag 22 juni 2009 om 16:25
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 16:18:
Nog even en er gaat iemand roepen dat het mis is gegaan toen moeders werkten en dat we allemaal voor materiele zaken gaan en dat kinderen niet meer belangrijk zijn.
Wacht, deze mensen gingen ook vast 4x per jaar op vakantie. En waarom zat die moeder niet gewoon borstvoeding te geven? Kind was 11 maanden. Zo zie je maar weer, creche's zijn nergens goed voor, mannen zijn tweederangsouders en werkende moeders zijn funest voor de samenleving. zo dat moet opluchten he
Nog even en er gaat iemand roepen dat het mis is gegaan toen moeders werkten en dat we allemaal voor materiele zaken gaan en dat kinderen niet meer belangrijk zijn.
Wacht, deze mensen gingen ook vast 4x per jaar op vakantie. En waarom zat die moeder niet gewoon borstvoeding te geven? Kind was 11 maanden. Zo zie je maar weer, creche's zijn nergens goed voor, mannen zijn tweederangsouders en werkende moeders zijn funest voor de samenleving. zo dat moet opluchten he
maandag 22 juni 2009 om 16:30
maandag 22 juni 2009 om 16:33
Ik voel mezelf niet verheven als moeder nav dit topic. En al helemaal niet feilloos. Daar gaat het niet om. Sommige dingen doe ik gewoon niet. Dat sommige dingen kunnen gebeuren ondanks dat je oplet, oppast enz, dat vind ik volkomen te begrijpen. Maar je kind vergeten is iets wat je doet (ook al valt het hier eerder wat je niet doet maar alsnog valt het onder handelingen). Daar ben ik te bewust aanwezig voor om dat zomaar te laten gebeuren.
Grappig genoeg juist omdat ik van nature chaotisch en dromerig ben. Dat onderdruk ik bewust wanneer mijn kind bij me is. Dat maakt het soms heel vermoeiend maar is nou juist ook de "reminder" ergens onbewust.
Ik vind het heel erg voor mensen die een kind verliezen. Hoe dan ook. In dit soort gevallen vind ik het ook nog 's triest vanwege het enorme schuldgevoel wat erbij komt kijken. En dat dit "goede" ouders kan overkomen geloof ik direct, ik kan me iets voorstellen bij die automatische piloot. Maar ik heb dat niet bij mijn kind, bij hoeveel andere dingen in het ook wel kan hebben. Daar verwonder ik me over, ik kan daar gewoon niet goed bij.
Grappig genoeg juist omdat ik van nature chaotisch en dromerig ben. Dat onderdruk ik bewust wanneer mijn kind bij me is. Dat maakt het soms heel vermoeiend maar is nou juist ook de "reminder" ergens onbewust.
Ik vind het heel erg voor mensen die een kind verliezen. Hoe dan ook. In dit soort gevallen vind ik het ook nog 's triest vanwege het enorme schuldgevoel wat erbij komt kijken. En dat dit "goede" ouders kan overkomen geloof ik direct, ik kan me iets voorstellen bij die automatische piloot. Maar ik heb dat niet bij mijn kind, bij hoeveel andere dingen in het ook wel kan hebben. Daar verwonder ik me over, ik kan daar gewoon niet goed bij.
maandag 22 juni 2009 om 16:40
quote:shining schreef op 22 juni 2009 @ 16:33:
[...]
Ja.
Hmm. *denk daar even over na*.
Ik denk dat ik het geen ongeluk vind.
Ik vind dat in de term 'ongeluk' besloten zit 'geheel buiten je schuld om'. Althans zo voelt dat woord voor mij.
En daarmee vind ik dat deze vader toch wel té veel van zijn verantwoordelijkheid ontslagen wordt.
Ik vind het toch een soort van fout. Misschien een indenkbare, voorstelbare fout. En een fout die zeker weten véél te hard wordt afgestraft met het verlies van zijn kind. Maar wel een fout, geen ongeluk.
Maar misschien is dat te veel semantiek.
Bij een auto-ongeluk is er meestal ook minstens een 'fout' en toch noemen we dat een ongeluk.
[...]
Ja.
Hmm. *denk daar even over na*.
Ik denk dat ik het geen ongeluk vind.
Ik vind dat in de term 'ongeluk' besloten zit 'geheel buiten je schuld om'. Althans zo voelt dat woord voor mij.
En daarmee vind ik dat deze vader toch wel té veel van zijn verantwoordelijkheid ontslagen wordt.
Ik vind het toch een soort van fout. Misschien een indenkbare, voorstelbare fout. En een fout die zeker weten véél te hard wordt afgestraft met het verlies van zijn kind. Maar wel een fout, geen ongeluk.
Maar misschien is dat te veel semantiek.
Bij een auto-ongeluk is er meestal ook minstens een 'fout' en toch noemen we dat een ongeluk.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 22 juni 2009 om 16:43
maandag 22 juni 2009 om 16:49
maandag 22 juni 2009 om 16:49
quote:fleurtje schreef op 22 juni 2009 @ 16:46:
[...]
Vind jij. Vind ik ook. Maar je moet es opletten hoe vaak mensen zeggen dat het ze overkomen is.Maar dit trekt de vergelijking niet recht. Bewuste keuze vs. Onbewust vergeten strookt niet met elkaar. Ongeacht hoe deze situaties door verschillende mensen worden ervaren.
[...]
Vind jij. Vind ik ook. Maar je moet es opletten hoe vaak mensen zeggen dat het ze overkomen is.Maar dit trekt de vergelijking niet recht. Bewuste keuze vs. Onbewust vergeten strookt niet met elkaar. Ongeacht hoe deze situaties door verschillende mensen worden ervaren.
maandag 22 juni 2009 om 16:50
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 15:53:
[...]
Pffff..
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
Als je bedoelt dat Fleur zich een superieure moeder voelt, dan moet ik het hartgrondig met je oneens zijn.
Ben van mening dat ik haar goed genoeg 'ken' om dat te kunnen zeggen.
Net als dat ik zelf (en Broedkip ook waarschijnlijk ) geen superieure moeder ben, integendeel. Maar ik ben wel heel stellig als het om dit soort dingen gaat; dat gebeurt me niet.
[...]
Pffff..
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
Als je bedoelt dat Fleur zich een superieure moeder voelt, dan moet ik het hartgrondig met je oneens zijn.
Ben van mening dat ik haar goed genoeg 'ken' om dat te kunnen zeggen.
Net als dat ik zelf (en Broedkip ook waarschijnlijk ) geen superieure moeder ben, integendeel. Maar ik ben wel heel stellig als het om dit soort dingen gaat; dat gebeurt me niet.
maandag 22 juni 2009 om 16:54
quote:Thyra schreef op 22 juni 2009 @ 16:06:
En ik vind het nogmaals niet normaal dat iemand zijn kind achterlaat. Maar ik snap gewoon het nut niet van roepen dat zoiets jou niet kan overkomen. Wat wil je daarmee bereiken? Dat je lekkerder slaapt 's nachts? Dat de ouders die het wel (bijna) is overkomen dat even weten? Jezelf even bevestiging geven? Dat past toch helemaal niet bij zo'n situatie?
Tegenvraag dan. Waarom roepen dat het iedereen kan overkomen/gebeuren? Dat is dan toch net zo nutteloos?
Misschien roepen 'wij' wel zo hard dat het ons niet zal gebeuren om onszelf alert te houden?
En ik vind het nogmaals niet normaal dat iemand zijn kind achterlaat. Maar ik snap gewoon het nut niet van roepen dat zoiets jou niet kan overkomen. Wat wil je daarmee bereiken? Dat je lekkerder slaapt 's nachts? Dat de ouders die het wel (bijna) is overkomen dat even weten? Jezelf even bevestiging geven? Dat past toch helemaal niet bij zo'n situatie?
Tegenvraag dan. Waarom roepen dat het iedereen kan overkomen/gebeuren? Dat is dan toch net zo nutteloos?
Misschien roepen 'wij' wel zo hard dat het ons niet zal gebeuren om onszelf alert te houden?
maandag 22 juni 2009 om 16:56
Volgens mij overkomt het je beiden niet. Je bent er namelijks ergens, hoe afwezig/ emotioneel belast/ gestresst je geest ook mag zijn, zelf bij..
Ik vind best dat je mag zeggen dat je meent dat het je niet zal overkomen. Dat kun je over vrijwel alles zeggen. Ook over vreemdgaan trouwens. Betekent niet dat het dan niet kán gebeuren, maar dan zul je je woorden dus moeten inslikken. Je kan er wel van overtuigd zijn dat het niet gaat gebeuren.
Ik vind best dat je mag zeggen dat je meent dat het je niet zal overkomen. Dat kun je over vrijwel alles zeggen. Ook over vreemdgaan trouwens. Betekent niet dat het dan niet kán gebeuren, maar dan zul je je woorden dus moeten inslikken. Je kan er wel van overtuigd zijn dat het niet gaat gebeuren.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
maandag 22 juni 2009 om 16:58
maandag 22 juni 2009 om 16:59
quote:Star schreef op 22 juni 2009 @ 16:54:
Misschien roepen 'wij' wel zo hard dat het ons niet zal gebeuren om onszelf alert te houden?Daar zit voor mij iig een kern van waarheid in. Het is geen veilige schijnzekerheid, het is iets wat echt leeft in me. Mijn kind is bij me, ik moet er echt zijn, ik moet goed opletten, ik moet anticiperen. Dat gevoel maakt het onmogelijk om haar ergens te vergeten. Ik vergeet mezelf nog eerder .
Misschien roepen 'wij' wel zo hard dat het ons niet zal gebeuren om onszelf alert te houden?Daar zit voor mij iig een kern van waarheid in. Het is geen veilige schijnzekerheid, het is iets wat echt leeft in me. Mijn kind is bij me, ik moet er echt zijn, ik moet goed opletten, ik moet anticiperen. Dat gevoel maakt het onmogelijk om haar ergens te vergeten. Ik vergeet mezelf nog eerder .
maandag 22 juni 2009 om 17:11
Mijn eerste reactie na het lezen van de OP is dat ik het vreselijk verdrietig vind, zowel voor man, vrouw als baby. Het kwam eerlijk gezegd niet in mij op om iets te denken als: 'Wat een sukkel die vent, dat zou mij nooit gebeuren.' Het lijkt mij afschuwelijk om deze last te moeten dragen de rest van je leven, god wat zal die man zich verschrikkelijk kut voelen.
