Actueel
alle pijlers
Vergeten Belgische baby sterft in auto
maandag 22 juni 2009 om 09:36
Vergeten Belgische baby sterft in auto
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
Uitgegeven: 22 juni 2009 07:05
Laatst gewijzigd: 22 juni 2009 07:05
KESSEL-LO - Een elf maanden oude baby is in België gestorven, omdat haar vader vergeten was het kind uit zijn auto te halen.
De man ging met zijn dochter in de auto op weg naar zijn werk, maar vergat onderweg te stoppen bij de crèche, schrijft Het Laatste Nieuws maandag.
Het incident had afgelopen donderdag plaats in Kessel-Lo, maar werd in het weekeinde pas naar buiten gebracht. De moeder ontdekte het meisje 's avonds in de auto.
Kinderstoeltje
Zoals altijd was de moeder op weg naar de crèche om haar dochter op te halen. Daarvoor moest zij eerst het kinderstoeltje uit de wagen van haar man halen. Het meisje was al overleden toen haar moeder aantrof.
Het was donderdag 21 graden. Het meisje is vermoedelijk overleden aan uitdroging en oververhitting.
© ANP
Win je ooit als (in dit geval) man het vertrouwen en liefde van je vrouw terug?
maandag 22 juni 2009 om 19:29
quote:Ine schreef op 22 juni 2009 @ 15:53:
[...]
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
Ik ben geen superieure moeder. Ik ben niet onfeilbaar en ik ben er van overtuigd dat er van alles mis kan gaan en ja ook fataal mis.
Je kunt je niet overal tegen indekken. Ik heb mijn oudste verloren en hoewel ik er iedere dag 200% geef om te zorgen dat ons gezin dat nooit meer mee hoeft te maken weet ik veel te goed dat je niet alles kan voorkomen.
En toch durf ik ook te beweren dat dit me nooit zal gebeuren, omdat ik er gewoon niet in geloof dat dit je overkomt. Een kind dat wegloopt, dat in een vijver valt enz ja hoe vreselijk ook en hoe hard je ook je best doet dat kan helaas iedereen overkomen, maar je kind vergeten, nee sorry. Je kind vergeet je gewoon niet. Ik ben me altijd en overal bewust van mijn kinderen en ik kan me ook niets anders voorstellen.
En dat zal voor een ander niet zo hoeven zijn, dus dat het iemand anders kan gebeuren.. ja voor mij onvoorstelbaar, maar je leest hier dat het dus kan. Toch ik durf bijna nooit iets met stelligheid te beweren zeker over het leven of over de kwetsbaarheid van (mijn) kinderen niet, maar dit wel.
[...]
Jee, zeg. Dit is nu wat ik bedoel met zich superieur voelende moeders (Star, volgens mij had jij me vetgedrukt gequoot en gezegd dat er mensen waren die ZEIDEN dat er superieur voelende moeders waren - hier zeg ik het nog een keer).
Ik lees dan slecht, jij bakt er ook niet veel van zeg.
Alsof je voor alle mogelijke gevaren, ongelukken en andere nare drama's je in kunt dekken? Moet je eens tegen die ouders zeggen die het overkomen is. Denk dat ze je dat niet in dank afnemen.
In ieder geval wel prettig om te weten dat jij jezelf zo goed kent dat je precies weet waar je je voor in moet dekken en je overal op voorbereid bent. Hele geruststelling.
Dan rommel ik nog wel wat aan.
Ik ben geen superieure moeder. Ik ben niet onfeilbaar en ik ben er van overtuigd dat er van alles mis kan gaan en ja ook fataal mis.
Je kunt je niet overal tegen indekken. Ik heb mijn oudste verloren en hoewel ik er iedere dag 200% geef om te zorgen dat ons gezin dat nooit meer mee hoeft te maken weet ik veel te goed dat je niet alles kan voorkomen.
En toch durf ik ook te beweren dat dit me nooit zal gebeuren, omdat ik er gewoon niet in geloof dat dit je overkomt. Een kind dat wegloopt, dat in een vijver valt enz ja hoe vreselijk ook en hoe hard je ook je best doet dat kan helaas iedereen overkomen, maar je kind vergeten, nee sorry. Je kind vergeet je gewoon niet. Ik ben me altijd en overal bewust van mijn kinderen en ik kan me ook niets anders voorstellen.
En dat zal voor een ander niet zo hoeven zijn, dus dat het iemand anders kan gebeuren.. ja voor mij onvoorstelbaar, maar je leest hier dat het dus kan. Toch ik durf bijna nooit iets met stelligheid te beweren zeker over het leven of over de kwetsbaarheid van (mijn) kinderen niet, maar dit wel.
maandag 22 juni 2009 om 19:35
Ik denk wel een paar keer per dag "goh, zou hij het leuk hebben op het kdv", "nu is hij vast fruit aan het eten", "zou hij nu buiten aan het spelen zijn?" ... dat soort dingen. Ergens in die gedachtestroom moet je toch op een gegeven moment denken "kuuuuut hij/zij zit nog in de auto!!!" Je vergeet je kind toch niet volledig op het moment dat je hem/haar afzet op het kdv (of dus niet)?
maandag 22 juni 2009 om 20:31
quote:djay schreef op 22 juni 2009 @ 09:45:
ik geloof het gewoon niet..... je kunt je kind hooguit even vergeten maar dan gaat er toch een belletje rinkelen....ik neem aan dat de auto niet in een weiland tussen de koeien stond zodat het kind niet opviel.....
Collega van mijn vriend overkomen een paar jaar geleden.
Hij had zijn auto geparkeerd en was al naar zijn afdeling gelopen.
Een collega die zijn auto naast die van hem parkeerde zag het kind zitten en even later de vader achter zijn bureau aan het werk.
Natuurlijk gelijk gezegd dat het kindje nog achter in de auto zat.
Gelukkig heeft het kindje misschien een klein half uurtje daar gezeten, maar stel dat het niemand was opgevallen.
ik geloof het gewoon niet..... je kunt je kind hooguit even vergeten maar dan gaat er toch een belletje rinkelen....ik neem aan dat de auto niet in een weiland tussen de koeien stond zodat het kind niet opviel.....
Collega van mijn vriend overkomen een paar jaar geleden.
Hij had zijn auto geparkeerd en was al naar zijn afdeling gelopen.
Een collega die zijn auto naast die van hem parkeerde zag het kind zitten en even later de vader achter zijn bureau aan het werk.
Natuurlijk gelijk gezegd dat het kindje nog achter in de auto zat.
Gelukkig heeft het kindje misschien een klein half uurtje daar gezeten, maar stel dat het niemand was opgevallen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 22 juni 2009 om 20:45
Wat afschuwelijk. Wat zullen die ouders intens verdrietig zijn. Het lijkt me zo moeilijk. De vader die natuurlijk heel kapot is door schuldgevoel en verdriet, de moeder met al haar verdriet, schuldgevoel en woede op de vader. Best kans dat het ook nog hun huwelijk kapot zal maken.
Ik weet niet of ik dat mijn man zou kunnen vergeven. Misschien uiteindelijk ooit wel maar ik denk niet dat ons huwelijk het zou overleven.
Overigens kan ik het mij ook niet voorstellen dat het mij zou overkomen. Het is toch want anders dan je even omdraaien zodat kind in de vijver valt of door een verkeerde beslissing een ongeval veroorzaken. Dan gaat het om secondes, om minuten. Maar gewoon je kind een hele dag vergeten dat snap ik dan weer niet. Ik kan me niet voor stellen dat je iets zo op de automatische piloot doet dat je niet eens meer weet dat je niet bij de crèche was. Zo op de automatische piloot doe ik eigenlijk nooit dingen. Ik vergeet ook nooit de katten te eten te geven trouwens. Misschien wel eens een half uurtje later dan normaal maar nooit echt vergeten.
En heeft de crèche ook niet gebeld? Hier belt de crèche altijd alle ouders af van wie de kinderen na 9 uur nog niet zijn verschenen.
Ik weet niet of ik dat mijn man zou kunnen vergeven. Misschien uiteindelijk ooit wel maar ik denk niet dat ons huwelijk het zou overleven.
Overigens kan ik het mij ook niet voorstellen dat het mij zou overkomen. Het is toch want anders dan je even omdraaien zodat kind in de vijver valt of door een verkeerde beslissing een ongeval veroorzaken. Dan gaat het om secondes, om minuten. Maar gewoon je kind een hele dag vergeten dat snap ik dan weer niet. Ik kan me niet voor stellen dat je iets zo op de automatische piloot doet dat je niet eens meer weet dat je niet bij de crèche was. Zo op de automatische piloot doe ik eigenlijk nooit dingen. Ik vergeet ook nooit de katten te eten te geven trouwens. Misschien wel eens een half uurtje later dan normaal maar nooit echt vergeten.
En heeft de crèche ook niet gebeld? Hier belt de crèche altijd alle ouders af van wie de kinderen na 9 uur nog niet zijn verschenen.
maandag 22 juni 2009 om 20:54
Ik veroordeel de vader overigens niet. Voor hem en voor de moeder is dit zo'n afschuwelijke situatie. Ik snap het alleen niet zo goed. Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken. Ik kan me van alles indenken, kinderen die verdrinken, van een klif afdonderen, onder een auto komen enzovoorts maar echt je kind een hele dag vergeten of je gewoon niet herinneren dat je niet bij de crèche bent geweest verbaast mij gewoon. Ik weet nu nog precies welk gesprek ik vanochtend met KDV leidster had en welke leidsters er waren vanochtend enzovoorts. Het zit altijd zo voor in mijn hoofd, de kinderen halen en wegbrengen.
Maar ik vind het echt heel erg voor deze mensen dat ze nu hun baby door zo'n vreselijk ongeval kwijt zijn geraakt.
Maar ik vind het echt heel erg voor deze mensen dat ze nu hun baby door zo'n vreselijk ongeval kwijt zijn geraakt.
maandag 22 juni 2009 om 21:20
Toen ik net vader was geworden had ik een tijdlang regelmatig nachtmerries. Ze kwamen allemaal op het zelfde neer: mijn kind was in levensgevaar omdat ik niet oplettend genoeg was geweest.
In een artikel las ik naderhand dat dit vrij normaal is bij jonge ouders: het is een trucje van de natuur om je scherp en alert te maken inzake de veiligheid van je kind.
In een artikel las ik naderhand dat dit vrij normaal is bij jonge ouders: het is een trucje van de natuur om je scherp en alert te maken inzake de veiligheid van je kind.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
dinsdag 23 juni 2009 om 10:54
quote:Fausto schreef op 22 juni 2009 @ 17:11:
Mijn eerste reactie na het lezen van de OP is dat ik het vreselijk verdrietig vind, zowel voor man, vrouw als baby. Het kwam eerlijk gezegd niet in mij op om iets te denken als: 'Wat een sukkel die vent, dat zou mij nooit gebeuren.' Het lijkt mij afschuwelijk om deze last te moeten dragen de rest van je leven, god wat zal die man zich verschrikkelijk kut voelen.
Nou, om eerlijk te zijn: gisteravond dacht ik er nog eens over na en had ik het er met vriend over. Wij kwamen toch echt tot de conclusie dat de vader een enorme sukkel moest zijn/draadje los moest hebben.
Ik durf met zekerheid te zeggen dat dit mij nooit zal overkomen, tenzij (ja, toch een tenzij) ik compleet van de wereld ben. (en voordat het zover is heb ik allang maatregelen genomen, ik vind namelijk dat ik in die toestand niet goed voor mijn kinderen kan zorgen).
En ja, de vader zal zich enorm, ondragelijk schuldig voelen, en dit gun je uiteraard niemand, maar misschien is dit dan een les voor degenen die zeggen: dit kan iedereen overkomen....
Mijn eerste reactie na het lezen van de OP is dat ik het vreselijk verdrietig vind, zowel voor man, vrouw als baby. Het kwam eerlijk gezegd niet in mij op om iets te denken als: 'Wat een sukkel die vent, dat zou mij nooit gebeuren.' Het lijkt mij afschuwelijk om deze last te moeten dragen de rest van je leven, god wat zal die man zich verschrikkelijk kut voelen.
Nou, om eerlijk te zijn: gisteravond dacht ik er nog eens over na en had ik het er met vriend over. Wij kwamen toch echt tot de conclusie dat de vader een enorme sukkel moest zijn/draadje los moest hebben.
Ik durf met zekerheid te zeggen dat dit mij nooit zal overkomen, tenzij (ja, toch een tenzij) ik compleet van de wereld ben. (en voordat het zover is heb ik allang maatregelen genomen, ik vind namelijk dat ik in die toestand niet goed voor mijn kinderen kan zorgen).
En ja, de vader zal zich enorm, ondragelijk schuldig voelen, en dit gun je uiteraard niemand, maar misschien is dit dan een les voor degenen die zeggen: dit kan iedereen overkomen....
dinsdag 23 juni 2009 om 10:55
dinsdag 23 juni 2009 om 10:59
quote:Liv schreef op 23 juni 2009 @ 10:55:
Als er dan geen enkel belletje gaat rinkelen is er toch daadwerkelijk iets goed mis geweest met die man....Over belletjes gesproken, dat vroeg ik me vorig jaar af bij een vergelijkbaar geval en nu weer; waarom heeft de creche niet aan de bel getrokken? Niet dat ik vind dat dáár de verantwoordelijkheid /schuld/waddeffer ligt, maar ze verwachten toch een kind en dat komt niet opdagen.
Als er dan geen enkel belletje gaat rinkelen is er toch daadwerkelijk iets goed mis geweest met die man....Over belletjes gesproken, dat vroeg ik me vorig jaar af bij een vergelijkbaar geval en nu weer; waarom heeft de creche niet aan de bel getrokken? Niet dat ik vind dat dáár de verantwoordelijkheid /schuld/waddeffer ligt, maar ze verwachten toch een kind en dat komt niet opdagen.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:00
@liv: ik denk juist dat de vader een hele snelle zakenman is die leeft voor zijn werk, nooit zijn telefoon zou vergeten en zodra hij op kantoor aangekomen is alleen nog maar aan de zaak denkt. En dat hij daarin zo is doorgedraaid dat hij in alle drukte en hart voor de zaak zijn kind "vergeten" is. vreselijk triest en onvoorstelbaar.
Ik heb zelf geen kinderen maar mijn zusje is gister bevallen van een meisje, en toen ik dat popje gisteravond in mijn armen had dacht ik nog wel even: nee onmogelijk, zoiets vergeet je niet. nooit.
Ik heb zelf geen kinderen maar mijn zusje is gister bevallen van een meisje, en toen ik dat popje gisteravond in mijn armen had dacht ik nog wel even: nee onmogelijk, zoiets vergeet je niet. nooit.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:04
Ik kan eigenlijk ook wel heel stellig verkondigen dat dit mij nooit zou zijn overkomen! Het betekent namelijk dat die 'vader' blijkbaar de hele rit naar zijn werk niet één keer achterom heeft gekeken en dat is voor mij on-mo-ge-lijk!
Als mijn kind achter in de auto zit, heb ik altijd contact! Is het niet via de achteruitkijkspiegel dan wel kijk ik even achterom. Als ik geluid hoor ben ik relaxt en juist als ik niets hoor, dan kijk ik regelmatig achterom.
Nogmaals, onbegrijpelijk voor mij dus en ik zou ook niet meer met zo'n man verder kunnen leven. Voor mij is het 'weer zo'n lul die alleen aan zichzelf denkt'.
Als mijn kind achter in de auto zit, heb ik altijd contact! Is het niet via de achteruitkijkspiegel dan wel kijk ik even achterom. Als ik geluid hoor ben ik relaxt en juist als ik niets hoor, dan kijk ik regelmatig achterom.
Nogmaals, onbegrijpelijk voor mij dus en ik zou ook niet meer met zo'n man verder kunnen leven. Voor mij is het 'weer zo'n lul die alleen aan zichzelf denkt'.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:06
Ik heb eens een film gezien waarin een dame ook haar kind vergeten was in de auto. Het gekke is dat ik als kijker ook haar kind vergeten was. Ze was aan het rennen om nog op tijd te komen voor haar werk, haar twee kinderen de auto in. Eerst het oudste kind afzetten op school. Omleiding. Mevrouw moest anders rijden. Alles moest natuurlijk snel snel.Kind eruit, en snel naar het werk. Snel nog even een taart halen bij de bakker. op haar werk; lift in, lift uit, gelijk terechtkomen in de vergadering. na deze vergadering gelijk nog 1 en toen na de pauze belde haar man, een belletje over de scheiding. ZIj hing op. Weer verder werken, druk druk druk.
Pas 'savonds kwam ze erachter dat ze niet wist waar haar kind was.
Echt janken was het toen. Zelfs ik had er niet meer aangedacht. Gek genoeg kan ik het wel zien gebeuren wanneer je het druk hebt. Je gaat 'even' voor die verjaardagstaart de winkel in, stress, drukte. en dan kan je zoiets weleens over het hoofd zien.
*hoe heet die film nou :S
Pas 'savonds kwam ze erachter dat ze niet wist waar haar kind was.
Echt janken was het toen. Zelfs ik had er niet meer aangedacht. Gek genoeg kan ik het wel zien gebeuren wanneer je het druk hebt. Je gaat 'even' voor die verjaardagstaart de winkel in, stress, drukte. en dan kan je zoiets weleens over het hoofd zien.
*hoe heet die film nou :S
Poelepoelepoelepoes!
dinsdag 23 juni 2009 om 11:12
** ik heb geen kinderen he. dus misschien dat ik nu nog niet die moeder alertheid heb 
En dat alarm lijkt mij ook een goede. Bijvoorbeeld zolang er gewicht in de babystoel zit, dat de deuren niet op slot kunnen ofzo. Trouwens, tegenwoordig heeft bijna elke auto een airco. Waarom worden de auto's dan niet constant op een bepaalde temperatuur gehouden..
En dat alarm lijkt mij ook een goede. Bijvoorbeeld zolang er gewicht in de babystoel zit, dat de deuren niet op slot kunnen ofzo. Trouwens, tegenwoordig heeft bijna elke auto een airco. Waarom worden de auto's dan niet constant op een bepaalde temperatuur gehouden..
Poelepoelepoelepoes!
dinsdag 23 juni 2009 om 11:13
quote:Star schreef op 23 juni 2009 @ 11:08:
Een kind is toch geen ZOIETS?!?!?!?!?!
Stimmt, verkeerde woordkeuze.
Ik bedoelde alleen te zeggen dat het je je nooit tegen zulke dingen kunt indekken.
Hoeveel forummers kunnen hier beweren dat hun huis ongevaarlijk is voor hun kind? Weinig denk ik.
Een brand heb je immers zo. een verchroomde prullenbak die zijn licht in bundels reflecteert op iets brandgevaarlijks, oude stekkers, 2 stekkerdozen in elkaar geklikt zodat je uit 1 geaard stopcontact nog meer stekkers kunt gebruiken enzovoort.
Ik vind het gewoon een beetje hypocriet om te zeggen; dat gebeurt mij nooit. Die ouders zullen ook nooit gewild hebben dat dit gebeurt of er ooit over nagedacht hebben dat dit hen zou kunnen gebeuren.
Een kind is toch geen ZOIETS?!?!?!?!?!
Stimmt, verkeerde woordkeuze.
Ik bedoelde alleen te zeggen dat het je je nooit tegen zulke dingen kunt indekken.
Hoeveel forummers kunnen hier beweren dat hun huis ongevaarlijk is voor hun kind? Weinig denk ik.
Een brand heb je immers zo. een verchroomde prullenbak die zijn licht in bundels reflecteert op iets brandgevaarlijks, oude stekkers, 2 stekkerdozen in elkaar geklikt zodat je uit 1 geaard stopcontact nog meer stekkers kunt gebruiken enzovoort.
Ik vind het gewoon een beetje hypocriet om te zeggen; dat gebeurt mij nooit. Die ouders zullen ook nooit gewild hebben dat dit gebeurt of er ooit over nagedacht hebben dat dit hen zou kunnen gebeuren.
Poelepoelepoelepoes!
dinsdag 23 juni 2009 om 11:40
quote:heartwork schreef op 23 juni 2009 @ 11:13:
Hoeveel forummers kunnen hier beweren dat hun huis ongevaarlijk is voor hun kind? Weinig denk ik.
Maar dat is nou juist wat er gezegd wordt, ook door de zogeheten verheven moeders: dat kan gebeuren. Natuurlijk kan dat gebeuren. Iedereen.
Maar je kind vergeten is van een totaal andere orde. Dat je je kind "blockt" in je systeem, ik kan me daar gewoon niets bij voorstellen. Het gebeurt me nooit, als ze bij me is ben ik alert, waakzaam, registreer ik wat ze doet, hoe ze het doet, dat gaat vanzelf.
Ik kan me proberen in te leven, te denken: tja wie weet kan dat een ander gebeuren met de automatische piloot aan. En ik vind het een afgrijselijk verlies. Maar echt, echt begrijpen kan ik het niet.
Hoeveel forummers kunnen hier beweren dat hun huis ongevaarlijk is voor hun kind? Weinig denk ik.
Maar dat is nou juist wat er gezegd wordt, ook door de zogeheten verheven moeders: dat kan gebeuren. Natuurlijk kan dat gebeuren. Iedereen.
Maar je kind vergeten is van een totaal andere orde. Dat je je kind "blockt" in je systeem, ik kan me daar gewoon niets bij voorstellen. Het gebeurt me nooit, als ze bij me is ben ik alert, waakzaam, registreer ik wat ze doet, hoe ze het doet, dat gaat vanzelf.
Ik kan me proberen in te leven, te denken: tja wie weet kan dat een ander gebeuren met de automatische piloot aan. En ik vind het een afgrijselijk verlies. Maar echt, echt begrijpen kan ik het niet.
dinsdag 23 juni 2009 om 11:46
Ik kan dat krantenartikel niet eens lezen, zo afschuwelijk vind ik dit. Ik heb de openingspost dan ook niet gelezen en dit topic ook niet!
Ik word er echt letterlijk misselijk van.
Laatst stond er ook een artikel in de krant over een fillipijnse vader die zijn kind doodgetrapt heeft omdat hij zijn huiswerk niet goed had gemaakt. Ik kan daar niet tegen!!
Bah.Ik ga wat anders doen.
Ik word er echt letterlijk misselijk van.
Laatst stond er ook een artikel in de krant over een fillipijnse vader die zijn kind doodgetrapt heeft omdat hij zijn huiswerk niet goed had gemaakt. Ik kan daar niet tegen!!
Bah.Ik ga wat anders doen.
dinsdag 23 juni 2009 om 12:42
Ik hoop maar dat al die ouders die er zo van overtuigd zijn dat dit hen nooit overkomt hun ongelijk niet bewezen niet.
Ik zat als peuter een keer bij mijn ma achterop. HPL zat nooit stil en uiteindelijk gebeurde waar mama me altijd voor waarschuwde: ik flikkerde van het zitje af. En mijn moeder merkte niks, ze fietste gewoon door . Pas toen iemand haar waarschuwde merkte ze het pas.
Ik moet er nog steeds om lachen, zij (nu 80) voelt zich nog steeds schuldig.
Ik zat als peuter een keer bij mijn ma achterop. HPL zat nooit stil en uiteindelijk gebeurde waar mama me altijd voor waarschuwde: ik flikkerde van het zitje af. En mijn moeder merkte niks, ze fietste gewoon door . Pas toen iemand haar waarschuwde merkte ze het pas.
Ik moet er nog steeds om lachen, zij (nu 80) voelt zich nog steeds schuldig.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
dinsdag 23 juni 2009 om 12:47
Maar hoe is die man naar zijn werk gereden dan, zonder ook maar een keer achterom te kijken?
Ik heb geen kinderen, maar als ik de honden achterin de auto heb zit ik toch veel in mn achteruitkijkspiegel te kijken. Wat doen ze, zitten ze rustig, zie ik die koppies nog? Lijkt me toch dat je ook met je kind contact houdt?
Ik heb geen kinderen, maar als ik de honden achterin de auto heb zit ik toch veel in mn achteruitkijkspiegel te kijken. Wat doen ze, zitten ze rustig, zie ik die koppies nog? Lijkt me toch dat je ook met je kind contact houdt?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
