Actueel
alle pijlers
Vijftien keer abortus
zondag 1 augustus 2010 om 19:49
Soms begrijp ik mensen niet.........er is toch zoiets als een keuze voor anticonceptie........?
Ik plukte zojuist dit bericht van het net.
" Vijftien keer abortus, toch moeder AMSTERDAM - Vijftien keer raakte de Amerikaanse Irene Villar zwanger, evenzovele malen ging ze over tot abortus. Nu is ze toch moeder, gelukkiger dan ooit en heeft ze een boek over haar zwangerschapsdrama geschreven.
Vanwege dat boek wordt Villar met de dood bedreigd - in de Verenigde Staten worden vrouwen die abortus laten plegen door een deel van de bevoking gelijk gesteld met moordenaars - maar ze wil toch haar verhaal vertellen.
De inmiddels 40-jarige moeder van twee dochters raakte als achttienjarige studente in de ban van een professor, 34 jaar ouder en tamelijk dominant. Die maakte Irene duidelijk dat hun relatie slechts kon slagen op één voorwaarde: dat deze kinderloos zou blijven. De beïnvloedbare vrouw raakte in twaalf jaar vijftien maal zwanger en voelde zich vijftien maal gedwongen de babies het leven te ontzeggen. Tot ze op haar dertigste afscheid nam van de professor en op haar 33e een nieuwe man trof; een die best kinderen wilde. En dat geluk resulteerde in twee dochters, zo meldt Bild.de"
Wat vinden jullie van deze vrouw?
Ik plukte zojuist dit bericht van het net.
" Vijftien keer abortus, toch moeder AMSTERDAM - Vijftien keer raakte de Amerikaanse Irene Villar zwanger, evenzovele malen ging ze over tot abortus. Nu is ze toch moeder, gelukkiger dan ooit en heeft ze een boek over haar zwangerschapsdrama geschreven.
Vanwege dat boek wordt Villar met de dood bedreigd - in de Verenigde Staten worden vrouwen die abortus laten plegen door een deel van de bevoking gelijk gesteld met moordenaars - maar ze wil toch haar verhaal vertellen.
De inmiddels 40-jarige moeder van twee dochters raakte als achttienjarige studente in de ban van een professor, 34 jaar ouder en tamelijk dominant. Die maakte Irene duidelijk dat hun relatie slechts kon slagen op één voorwaarde: dat deze kinderloos zou blijven. De beïnvloedbare vrouw raakte in twaalf jaar vijftien maal zwanger en voelde zich vijftien maal gedwongen de babies het leven te ontzeggen. Tot ze op haar dertigste afscheid nam van de professor en op haar 33e een nieuwe man trof; een die best kinderen wilde. En dat geluk resulteerde in twee dochters, zo meldt Bild.de"
Wat vinden jullie van deze vrouw?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 6 augustus 2010 om 22:08
Jammer dat de discussie over abortus altijd zo emotioneel wordt dat de feiten onder gesneeuwd raken en mensen elkaar gaan aanvallen op hun meningen. Alsof er maar 1 juiste beslissing is.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.
zaterdag 7 augustus 2010 om 01:26
quote:iris1969 schreef op 06 augustus 2010 @ 22:08:
Jammer dat de discussie over abortus altijd zo emotioneel wordt dat de feiten onder gesneeuwd raken en mensen elkaar gaan aanvallen op hun meningen. Alsof er maar 1 juiste beslissing is.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.
Ik vind niet dat er uitzonderingsgevallen zijn. Ik kan het me alleen voorstellen in dergelijke gevallen dat je er over nadenkt om het te doen. In ieder geval beter als wanneer je door je eigen schuld zwanger geworden bent.
Ik persoonlijk zou het nooit doen. Als ik zwanger was van een kind met een niet levensvatbaar kind (ik bedoel dat ik zou weten dat het kort na de geboorte zou overlijden), dan zou ik, om o.a. die reden, nog de zwangerschap voldragen.
Jammer dat de discussie over abortus altijd zo emotioneel wordt dat de feiten onder gesneeuwd raken en mensen elkaar gaan aanvallen op hun meningen. Alsof er maar 1 juiste beslissing is.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.
Ik vind niet dat er uitzonderingsgevallen zijn. Ik kan het me alleen voorstellen in dergelijke gevallen dat je er over nadenkt om het te doen. In ieder geval beter als wanneer je door je eigen schuld zwanger geworden bent.
Ik persoonlijk zou het nooit doen. Als ik zwanger was van een kind met een niet levensvatbaar kind (ik bedoel dat ik zou weten dat het kort na de geboorte zou overlijden), dan zou ik, om o.a. die reden, nog de zwangerschap voldragen.
Whatever, I do what I want
zaterdag 7 augustus 2010 om 10:39
quote:iris1969 schreef op 06 augustus 2010 @ 22:08:
Jammer dat de discussie over abortus altijd zo emotioneel wordt dat de feiten onder gesneeuwd raken en mensen elkaar gaan aanvallen op hun meningen. Alsof er maar 1 juiste beslissing is.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.Niet iedereen. Ik ben tegen abortus en ik maak die uitzondering niet. Ook na verkrachting/misbruik of wat dan ook is het niet enkel het kind van de verkrachter, maar die mening geld voor mezelf. Ik zou om die redenen geen abortus plegen. Wat een ander doet moet een ander weten daar hoef ik immers niet mee te leven.
Jammer dat de discussie over abortus altijd zo emotioneel wordt dat de feiten onder gesneeuwd raken en mensen elkaar gaan aanvallen op hun meningen. Alsof er maar 1 juiste beslissing is.
Ook vind ik het vreemd dat anti-abortusmensen blijkbaar een uitzondering maken bij verkrachting e.d. Als het moord is dan blijft het moord, want dan wordt er een leven beëindigd, wat de reden dan ook mag zijn.
Wat betreft het gevoel na een abortus: ik ken iemand die er geen grote problemen mee had om het 1 keer te doen, want het pastte toen absoluut niet in haar leven. Deze persoon is verre van gewetenloos, dus dat is ook gewoon mogelijk.
Zelf ben ik pro-choice en dat betekent voor mij dat je dus vóór maar ook tegen abortus mag zijn.
Tenslotte nog even over die dame: ik heb haar verhaal gelezen en ze was inderdaad verslaafd en psychisch in de war. Ze was verslaafd aan de roze wolk van het zwanger zijn, maar ze wist ook dat haar man haar dat niet toestond en dus onderging ze abortus na abortus. Daar leed ze erg onder, maar toch werd ze steeds weer zwanger. Ze zat dus gevangen in een vicieuze circel.
Ik vind dat overigens geen excuus, want ze had duidelijk hulp moeten zoeken in plaats van het zo op te lossen.Niet iedereen. Ik ben tegen abortus en ik maak die uitzondering niet. Ook na verkrachting/misbruik of wat dan ook is het niet enkel het kind van de verkrachter, maar die mening geld voor mezelf. Ik zou om die redenen geen abortus plegen. Wat een ander doet moet een ander weten daar hoef ik immers niet mee te leven.
zondag 8 augustus 2010 om 18:33
quote:iris1969 schreef op 07 augustus 2010 @ 12:02:
Dat is wel erg coulant Sim, vijftien keer abortus is hoe dan ook vreemd of je nu vóór of tegen abortus bent.
Verder ken ik haar omstandigheden wel, want ik heb haar verhaal gelezen en ze gaf zelf ook toe dat ze psychisch in de knoop had gezeten.Als ze zo in de knoop zat is het maar goed dat ze toen geen 15 kinderen heeft gebaard..
Dat is wel erg coulant Sim, vijftien keer abortus is hoe dan ook vreemd of je nu vóór of tegen abortus bent.
Verder ken ik haar omstandigheden wel, want ik heb haar verhaal gelezen en ze gaf zelf ook toe dat ze psychisch in de knoop had gezeten.Als ze zo in de knoop zat is het maar goed dat ze toen geen 15 kinderen heeft gebaard..
zondag 8 augustus 2010 om 21:21
quote:Sim69 schreef op 07 augustus 2010 @ 11:00:
Hoe kan je nou iets zinnigs zeggen daarover. Je kent haar omstandigheden niet. Iedereen zou zich wat meer met hun eigen leven moeten bemoeien en minder met dat van een ander.Ik vind geen enkele omstangheoid vijftien abortussen rechtvaardigen. Sommige weten zelfs verzachtende omstandigheden voor Eichmann te verzinnen, sjonge.
Hoe kan je nou iets zinnigs zeggen daarover. Je kent haar omstandigheden niet. Iedereen zou zich wat meer met hun eigen leven moeten bemoeien en minder met dat van een ander.Ik vind geen enkele omstangheoid vijftien abortussen rechtvaardigen. Sommige weten zelfs verzachtende omstandigheden voor Eichmann te verzinnen, sjonge.
dinsdag 10 augustus 2010 om 09:01
quote:crini schreef op 07 augustus 2010 @ 01:26:
[...]
Ik vind niet dat er uitzonderingsgevallen zijn. Ik kan het me alleen voorstellen in dergelijke gevallen dat je er over nadenkt om het te doen. In ieder geval beter als wanneer je door je eigen schuld zwanger geworden bent.
Ik persoonlijk zou het nooit doen. Als ik zwanger was van een kind met een niet levensvatbaar kind (ik bedoel dat ik zou weten dat het kort na de geboorte zou overlijden), dan zou ik, om o.a. die reden, nog de zwangerschap voldragen.
Praat je uit evaring? Ik denk het niet.
Iemand uit mijn directe omgeving kreeg te horen dat het kindje niet goed was. Alles zat er al op en eraan. Alleen het hartje dat wou niet.
Zij was op dat moment 3/4 maanden zwanger. Zij heeft de zwangerschap afgebroken omdat zij het niet kon verdragen dat er een dode baby in haar buik zat.
Als je niet in de situatie staat maar er tegen aan kijkt zie je het met hele andere ogen. Je denkt dan altijd, dit had ik gedaan of dat had ik juist niet gedaan.
Totdat jezelf in die situatie bent belandt. Want wat doe je dan?
Ik was ook tegen abortus. Totdat ik ongewenst zwanger raakte. Toen bekeek ik het met hele andere ogen.
Toen begreep ik wat die vrouwen gevoeld hebben en waarom zij die keuze ook hebben gemaakt.
[...]
Ik vind niet dat er uitzonderingsgevallen zijn. Ik kan het me alleen voorstellen in dergelijke gevallen dat je er over nadenkt om het te doen. In ieder geval beter als wanneer je door je eigen schuld zwanger geworden bent.
Ik persoonlijk zou het nooit doen. Als ik zwanger was van een kind met een niet levensvatbaar kind (ik bedoel dat ik zou weten dat het kort na de geboorte zou overlijden), dan zou ik, om o.a. die reden, nog de zwangerschap voldragen.
Praat je uit evaring? Ik denk het niet.
Iemand uit mijn directe omgeving kreeg te horen dat het kindje niet goed was. Alles zat er al op en eraan. Alleen het hartje dat wou niet.
Zij was op dat moment 3/4 maanden zwanger. Zij heeft de zwangerschap afgebroken omdat zij het niet kon verdragen dat er een dode baby in haar buik zat.
Als je niet in de situatie staat maar er tegen aan kijkt zie je het met hele andere ogen. Je denkt dan altijd, dit had ik gedaan of dat had ik juist niet gedaan.
Totdat jezelf in die situatie bent belandt. Want wat doe je dan?
Ik was ook tegen abortus. Totdat ik ongewenst zwanger raakte. Toen bekeek ik het met hele andere ogen.
Toen begreep ik wat die vrouwen gevoeld hebben en waarom zij die keuze ook hebben gemaakt.
dinsdag 10 augustus 2010 om 19:30
Als ze inderdaad 15 kinderen had gekregen was het inderdaad nog erger geweest en zeker voor die kinderen, maar dat maakt 15 abortussen toch niet minder erg?
Ze had ook psychische hulp kunnen zoeken toen ze zich realiseerde waar ze mee bezig was. Ze blijft in mijn ogen toch zelf verantwoordelijk voor haar keuzes.
Ze had ook psychische hulp kunnen zoeken toen ze zich realiseerde waar ze mee bezig was. Ze blijft in mijn ogen toch zelf verantwoordelijk voor haar keuzes.
dinsdag 10 augustus 2010 om 20:28
quote:Michelle90 schreef op 10 augustus 2010 @ 09:01:
[...]
Praat je uit evaring? Ik denk het niet.
Iemand uit mijn directe omgeving kreeg te horen dat het kindje niet goed was. Alles zat er al op en eraan. Alleen het hartje dat wou niet.
Zij was op dat moment 3/4 maanden zwanger. Zij heeft de zwangerschap afgebroken omdat zij het niet kon verdragen dat er een dode baby in haar buik zat.
Als je niet in de situatie staat maar er tegen aan kijkt zie je het met hele andere ogen. Je denkt dan altijd, dit had ik gedaan of dat had ik juist niet gedaan.
Totdat jezelf in die situatie bent belandt. Want wat doe je dan?
Ik was ook tegen abortus. Totdat ik ongewenst zwanger raakte. Toen bekeek ik het met hele andere ogen.
Toen begreep ik wat die vrouwen gevoeld hebben en waarom zij die keuze ook hebben gemaakt.
Ik ben heel blij dat ik niet in dezelfde situatie verkeer, of heb verkeerd. En ik snap jouw reactie ook heel goed. Daarom zeg ik eerder ook "ik snap de mensen wel, die het om een medische reden (en dan bedoel ik dus zo'n reden als jouw vriendin) de zwangerschap af laten breken." Toch zou ik het echt niet doen, want ik ben ten allen tijde tegen abortus, ik ben pro- life.
Ik denk dus dat je niet voor anderen kunt zeggen "je weet niet wat je zou doen als je het zelf mee maakt." Voor veel dingen zou dit opgaan, maar voor dit specifieke geval weet ik dat wel.
Dat wil nog niet zeggen dat ik het er niet heel moeilijk mee zou hebben.
[...]
Praat je uit evaring? Ik denk het niet.
Iemand uit mijn directe omgeving kreeg te horen dat het kindje niet goed was. Alles zat er al op en eraan. Alleen het hartje dat wou niet.
Zij was op dat moment 3/4 maanden zwanger. Zij heeft de zwangerschap afgebroken omdat zij het niet kon verdragen dat er een dode baby in haar buik zat.
Als je niet in de situatie staat maar er tegen aan kijkt zie je het met hele andere ogen. Je denkt dan altijd, dit had ik gedaan of dat had ik juist niet gedaan.
Totdat jezelf in die situatie bent belandt. Want wat doe je dan?
Ik was ook tegen abortus. Totdat ik ongewenst zwanger raakte. Toen bekeek ik het met hele andere ogen.
Toen begreep ik wat die vrouwen gevoeld hebben en waarom zij die keuze ook hebben gemaakt.
Ik ben heel blij dat ik niet in dezelfde situatie verkeer, of heb verkeerd. En ik snap jouw reactie ook heel goed. Daarom zeg ik eerder ook "ik snap de mensen wel, die het om een medische reden (en dan bedoel ik dus zo'n reden als jouw vriendin) de zwangerschap af laten breken." Toch zou ik het echt niet doen, want ik ben ten allen tijde tegen abortus, ik ben pro- life.
Ik denk dus dat je niet voor anderen kunt zeggen "je weet niet wat je zou doen als je het zelf mee maakt." Voor veel dingen zou dit opgaan, maar voor dit specifieke geval weet ik dat wel.
Dat wil nog niet zeggen dat ik het er niet heel moeilijk mee zou hebben.
Whatever, I do what I want
dinsdag 10 augustus 2010 om 22:58
quote:Sim69 schreef op 07 augustus 2010 @ 11:00:
Hoe kan je nou iets zinnigs zeggen daarover. Je kent haar omstandigheden niet. Iedereen zou zich wat meer met hun eigen leven moeten bemoeien en minder met dat van een ander.
Ergens heb je wel gelijk Sim, wat die omstandigheden die wij niet kennen betreft dan.
Maar het is geen kwestie van je ergens mee bemoeien. Je mag wel degelijk een mening hebben over iets.
En dit is nou even geen kattenpis waar we het over hebben!
15 abortussen is wel heel erg veel! 15 keer zwanger raken, je lichaam die 15 keer door hormonen Harry-in-de-warrie geraakt, 15 keer wordt je baarmoeder weer leeggehaald, 15 keer krijg je emotioneel ook nog eens een opdonder. Ook na de abortussen nog eens een keer of 15, dusseh....... ja lijkt me idd. dat je psychisch nogal in de knoop geraakt als je dat al niet was.....
Iemand die onder zware psychische druk staat is dan niet meer in staat om zelf een beslissing te nemen, dus in deze misschien maar goed dat ze die zwangerschappen heeft voldragen.
Ik ben zelf tegen abortus, maar er zijn altijd omstandigheden die het soms noodzakelijk maken en een ieder moet die keuze voor zichzelf kunnen maken.
Ikzelf kreeg die keuze mogelijkheid toen ik 24 weken zwanger was van mijn jongste spruit. Er waren "gebreken" bij hem geconstateerd en men wist niet of de baby het zou halen, hetzij in mijn buik dan wel daarbuiten. Zou hij het halen, kon men mij niet zeggen hoe hij zich zou gaan ontwikkelen in zijn leven en wat de consequenties zouden zijn.
Terwijl de gynecoloog mij dat vertelde, voelde ik de baby bewegen en ik keek paps aan en we schudden beiden direct het hoofd. No way, geen abortus! We zien het wel wat er van komt, we slaan ons er wel doorheen.
Ik ben, ondanks alle shit die we gehad hebben en nog soms hebben, enorm dankbaar en blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb! Het is een lekkere opdonder van 6, die nu buiten ravot en voetbalt als de beste (! Hij wil later bij FC Twente spelen! ), loopt weliswaar achter op school, maar is toch maar op deze aardkloot gebleven! Moet er eerlijk bij zeggen dat dit ons 15 jaar geleden niet had moeten overkomen, dan had hij het niet gered.
Hoe kan je nou iets zinnigs zeggen daarover. Je kent haar omstandigheden niet. Iedereen zou zich wat meer met hun eigen leven moeten bemoeien en minder met dat van een ander.
Ergens heb je wel gelijk Sim, wat die omstandigheden die wij niet kennen betreft dan.
Maar het is geen kwestie van je ergens mee bemoeien. Je mag wel degelijk een mening hebben over iets.
En dit is nou even geen kattenpis waar we het over hebben!
15 abortussen is wel heel erg veel! 15 keer zwanger raken, je lichaam die 15 keer door hormonen Harry-in-de-warrie geraakt, 15 keer wordt je baarmoeder weer leeggehaald, 15 keer krijg je emotioneel ook nog eens een opdonder. Ook na de abortussen nog eens een keer of 15, dusseh....... ja lijkt me idd. dat je psychisch nogal in de knoop geraakt als je dat al niet was.....
Iemand die onder zware psychische druk staat is dan niet meer in staat om zelf een beslissing te nemen, dus in deze misschien maar goed dat ze die zwangerschappen heeft voldragen.
Ik ben zelf tegen abortus, maar er zijn altijd omstandigheden die het soms noodzakelijk maken en een ieder moet die keuze voor zichzelf kunnen maken.
Ikzelf kreeg die keuze mogelijkheid toen ik 24 weken zwanger was van mijn jongste spruit. Er waren "gebreken" bij hem geconstateerd en men wist niet of de baby het zou halen, hetzij in mijn buik dan wel daarbuiten. Zou hij het halen, kon men mij niet zeggen hoe hij zich zou gaan ontwikkelen in zijn leven en wat de consequenties zouden zijn.
Terwijl de gynecoloog mij dat vertelde, voelde ik de baby bewegen en ik keek paps aan en we schudden beiden direct het hoofd. No way, geen abortus! We zien het wel wat er van komt, we slaan ons er wel doorheen.
Ik ben, ondanks alle shit die we gehad hebben en nog soms hebben, enorm dankbaar en blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb! Het is een lekkere opdonder van 6, die nu buiten ravot en voetbalt als de beste (! Hij wil later bij FC Twente spelen! ), loopt weliswaar achter op school, maar is toch maar op deze aardkloot gebleven! Moet er eerlijk bij zeggen dat dit ons 15 jaar geleden niet had moeten overkomen, dan had hij het niet gered.
zaterdag 14 augustus 2010 om 14:50
quote:crini schreef op 10 augustus 2010 @ 20:28:
Toch zou ik het echt niet doen, want ik ben ten allen tijde tegen abortus, ik ben pro- life.
Zelfs als je spreekt over een dode baby in de buik van de moeder blijf je vasthouden aan pro-life. Geen abortus. Snap je dan niet wat dood is? Het kind is reeds overleden, dan kun je pro-life zijn tot je een ons weegt, maar dat verandert niets aan het feit dat het niet meer goedkomt.
Ik snap die oogkleppen houding niet, principieel zijn om het principieel zijn. Zonder enige nuance.
Toch zou ik het echt niet doen, want ik ben ten allen tijde tegen abortus, ik ben pro- life.
Zelfs als je spreekt over een dode baby in de buik van de moeder blijf je vasthouden aan pro-life. Geen abortus. Snap je dan niet wat dood is? Het kind is reeds overleden, dan kun je pro-life zijn tot je een ons weegt, maar dat verandert niets aan het feit dat het niet meer goedkomt.
Ik snap die oogkleppen houding niet, principieel zijn om het principieel zijn. Zonder enige nuance.
zondag 15 augustus 2010 om 13:42
quote:Igoneh schreef op 14 augustus 2010 @ 14:50:
[...]
Zelfs als je spreekt over een dode baby in de buik van de moeder blijf je vasthouden aan pro-life. Geen abortus. Snap je dan niet wat dood is? Het kind is reeds overleden, dan kun je pro-life zijn tot je een ons weegt, maar dat verandert niets aan het feit dat het niet meer goedkomt.
Ik snap die oogkleppen houding niet, principieel zijn om het principieel zijn. Zonder enige nuance.
O excuses, dan had ik het niet goed gelezen. Ik dacht dat je dat dood figuurlijk bedoelde, dat het buiten de baarmoeder direct zou sterven.
Als het kind al overleden zou zijn in de buik, op een natuurlijke manier dus, dan zou ik de bevalling wél op laten wekken.
[...]
Zelfs als je spreekt over een dode baby in de buik van de moeder blijf je vasthouden aan pro-life. Geen abortus. Snap je dan niet wat dood is? Het kind is reeds overleden, dan kun je pro-life zijn tot je een ons weegt, maar dat verandert niets aan het feit dat het niet meer goedkomt.
Ik snap die oogkleppen houding niet, principieel zijn om het principieel zijn. Zonder enige nuance.
O excuses, dan had ik het niet goed gelezen. Ik dacht dat je dat dood figuurlijk bedoelde, dat het buiten de baarmoeder direct zou sterven.
Als het kind al overleden zou zijn in de buik, op een natuurlijke manier dus, dan zou ik de bevalling wél op laten wekken.
zondag 15 augustus 2010 om 16:00
zaterdag 5 maart 2011 om 20:54
quote:sweetfirefly schreef op 01 augustus 2010 @ 19:49:
Soms begrijp ik mensen niet.........er is toch zoiets als een keuze voor anticonceptie........?
Ik plukte zojuist dit bericht van het net.
" Vijftien keer abortus, toch moeder AMSTERDAM - Vijftien keer raakte de Amerikaanse Irene Villar zwanger, evenzovele malen ging ze over tot abortus. Nu is ze toch moeder, gelukkiger dan ooit en heeft ze een boek over haar zwangerschapsdrama geschreven.
Vanwege dat boek wordt Villar met de dood bedreigd - in de Verenigde Staten worden vrouwen die abortus laten plegen door een deel van de bevoking gelijk gesteld met moordenaars - maar ze wil toch haar verhaal vertellen.
De inmiddels 40-jarige moeder van twee dochters raakte als achttienjarige studente in de ban van een professor, 34 jaar ouder en tamelijk dominant. Die maakte Irene duidelijk dat hun relatie slechts kon slagen op één voorwaarde: dat deze kinderloos zou blijven. De beïnvloedbare vrouw raakte in twaalf jaar vijftien maal zwanger en voelde zich vijftien maal gedwongen de babies het leven te ontzeggen. Tot ze op haar dertigste afscheid nam van de professor en op haar 33e een nieuwe man trof; een die best kinderen wilde. En dat geluk resulteerde in twee dochters, zo meldt Bild.de"
Wat vinden jullie van deze vrouw?
De vraag van TS is niet af. Er missen een paar vragen, zoals:
Wat vinden jullie van zo'n man?
(Wat is dat een griezel.)
Wat vinden jullie van zo'n maatschappij, die dat soort dwingelanden tot professor benoemt?
(ziek).
Wat denken jullie van een unif die zulke jonge wetenschappers het beroep van prof. toe laat kennen?
(kort door de bocht)
Wat vinden jullie van zo'n verslaggever, die het over 'babies' heeft tijdens een jonge zwangerschap?
(sentimenteel).
Er zijn er vast meer te bedenken.
Soms begrijp ik mensen niet.........er is toch zoiets als een keuze voor anticonceptie........?
Ik plukte zojuist dit bericht van het net.
" Vijftien keer abortus, toch moeder AMSTERDAM - Vijftien keer raakte de Amerikaanse Irene Villar zwanger, evenzovele malen ging ze over tot abortus. Nu is ze toch moeder, gelukkiger dan ooit en heeft ze een boek over haar zwangerschapsdrama geschreven.
Vanwege dat boek wordt Villar met de dood bedreigd - in de Verenigde Staten worden vrouwen die abortus laten plegen door een deel van de bevoking gelijk gesteld met moordenaars - maar ze wil toch haar verhaal vertellen.
De inmiddels 40-jarige moeder van twee dochters raakte als achttienjarige studente in de ban van een professor, 34 jaar ouder en tamelijk dominant. Die maakte Irene duidelijk dat hun relatie slechts kon slagen op één voorwaarde: dat deze kinderloos zou blijven. De beïnvloedbare vrouw raakte in twaalf jaar vijftien maal zwanger en voelde zich vijftien maal gedwongen de babies het leven te ontzeggen. Tot ze op haar dertigste afscheid nam van de professor en op haar 33e een nieuwe man trof; een die best kinderen wilde. En dat geluk resulteerde in twee dochters, zo meldt Bild.de"
Wat vinden jullie van deze vrouw?
De vraag van TS is niet af. Er missen een paar vragen, zoals:
Wat vinden jullie van zo'n man?
(Wat is dat een griezel.)
Wat vinden jullie van zo'n maatschappij, die dat soort dwingelanden tot professor benoemt?
(ziek).
Wat denken jullie van een unif die zulke jonge wetenschappers het beroep van prof. toe laat kennen?
(kort door de bocht)
Wat vinden jullie van zo'n verslaggever, die het over 'babies' heeft tijdens een jonge zwangerschap?
(sentimenteel).
Er zijn er vast meer te bedenken.
