Actueel
alle pijlers
Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?
maandag 24 september 2007 om 13:30
Hallo! Vandaag in het nieuws: vrouwen zijn het gelukkigst wanneer ze een deeltijdbaan hebben, waarbij ze hun beroep kunnen combineren met hun gezinsleven. Deze vrouwen zijn gelukkiger dan vrouwen die een volle werkweek hebben en ze voelen zich ook beter dan huisvrouwen.
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Hoe weet jij dat? Ik heb eingelijk helemaal geen tijd om te werken!
zondag 30 september 2007 om 00:14
Ik denk dat eileen verdrietig is , dat ze hard moet werken, en niet partime mag , zodat ze ook es van het leven kan genieten
( kennen jullie de sketch vaders van de vliegende panters ? Van die zachte vadertjes die alle3 getrouwd zijn met van die zuurpruimen ? Die doen me zo aan iemand denken de laatste tijd...
)
( kennen jullie de sketch vaders van de vliegende panters ? Van die zachte vadertjes die alle3 getrouwd zijn met van die zuurpruimen ? Die doen me zo aan iemand denken de laatste tijd...
)
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zondag 30 september 2007 om 09:47
:
Ik denk dat eileen verdrietig is , dat ze hard moet werken, en niet partime mag , zodat ze ook es van het leven kan genieten
( kennen jullie de sketch vaders van de vliegende panters ? Van die zachte vadertjes die alle3 getrouwd zijn met van die zuurpruimen ? Die doen me zo aan iemand denken de laatste tijd...
zondag 30 september 2007 om 10:11
zondag 7 oktober 2007 om 19:21
Ik werk parttime (32 uur) en verdien daar genoeg mee om goed van rond te komen. Ik zou er niet aan moeten denken om fulltime te werken, ondanks dat ik mijn werk graag doe.
Wat me heel erg stoort aan deze discussie is dat velen ervan uitgaan dat als je parttime werkt je waarschijnlijk wel een lullig baantje zonder verantwoordelijkheid zult hebben. Belachelijke veronderstelling.
Wat me heel erg stoort aan deze discussie is dat velen ervan uitgaan dat als je parttime werkt je waarschijnlijk wel een lullig baantje zonder verantwoordelijkheid zult hebben. Belachelijke veronderstelling.
dinsdag 9 oktober 2007 om 22:28
Ik merk in mijn werksituatie dat je voor bepaalde (vooral commerciele) functies niet minder dan 32 uur kunt werken, omdat dat ten koste gaat van je betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Tuurlijk, met een bureaufunctie als jurist wordt dat allemaal wat makkelijker.
Waar het uiteindelijk allemaal om gaat is of je als vrouw je eigen rok kan blijven ophouden. Economische zelfstandigheid is erg belangrijk, als je partner om een of andere reden wegvalt, red je het dan nog, of moet je dan je hand ophouden bij de Sociale Dienst?
Waar het uiteindelijk allemaal om gaat is of je als vrouw je eigen rok kan blijven ophouden. Economische zelfstandigheid is erg belangrijk, als je partner om een of andere reden wegvalt, red je het dan nog, of moet je dan je hand ophouden bij de Sociale Dienst?
dinsdag 9 oktober 2007 om 22:54
Wat een onzin Eileen! Als mijn partner ooit om de een of andere reden wegvalt dan kan ik toch alsnog meer gaan werken!!? En wat dan nog als je, ter overbrugging (neem ik aan), je hand op moet houden bij de sociale dienst?! Daar heb je toch recht op dan!!? Daar heb je toch zelf al die jaren belasting voor betaald!!! Ik zie het probleem niet zo hoor.
Waarom zou ik uit angst dat mijn partner misschien wel ooit eens zou kunnen wegvallen fulltime moeten gaan werken?????? Komt op mij een beetje paranoia over. Ondertussen doe je dus je (kleine) kinderen te kort als ouder, vind ik (dus niet als moeder, maar als ouder). Ik vind dat je er zoveel mogelijk moet zijn voor je kinderen en zeker in de leeftijd 0-4. Je hebt toch bewust voor kinderen gekozen neem ik aan?? Neem dan ook je verantwoordelijkheid daarvoor. Als ze ouder worden dan kun je toch alsnog meer gaan werken en een evt. carriere weer oppakken?
Ik snap werkelijkwaar niet waarom vrouwen meer verantwoordelijk voor hun baan lijken te voelen, dan voor hun kinderen. Met welk gevoel wilde jij moeder worden dan, vraag ik me af? Of hoort het 'hebben' van een kind er 'gewoon' bij, past in het rijtje van je andere statussymbolen??? Brrr...ik krijg er gewoon kippenvel van...
Waarom zou ik uit angst dat mijn partner misschien wel ooit eens zou kunnen wegvallen fulltime moeten gaan werken?????? Komt op mij een beetje paranoia over. Ondertussen doe je dus je (kleine) kinderen te kort als ouder, vind ik (dus niet als moeder, maar als ouder). Ik vind dat je er zoveel mogelijk moet zijn voor je kinderen en zeker in de leeftijd 0-4. Je hebt toch bewust voor kinderen gekozen neem ik aan?? Neem dan ook je verantwoordelijkheid daarvoor. Als ze ouder worden dan kun je toch alsnog meer gaan werken en een evt. carriere weer oppakken?
Ik snap werkelijkwaar niet waarom vrouwen meer verantwoordelijk voor hun baan lijken te voelen, dan voor hun kinderen. Met welk gevoel wilde jij moeder worden dan, vraag ik me af? Of hoort het 'hebben' van een kind er 'gewoon' bij, past in het rijtje van je andere statussymbolen??? Brrr...ik krijg er gewoon kippenvel van...
woensdag 10 oktober 2007 om 11:20
Daar wil ik nog iets aan toevoegen, en heb een vraag: het lijkt ook wel alsof vrouwen meer verantwoordelijkheidsgevoel horen te hebben naar zowel baan als de kinderen toe. Mannen hebben blijkbaar alleen verantwoordelijkheidsgevoel naar hun baan toe, en veel minder naar de kinderen. Zowel qua zorg als financieel. daar lijkt het op als ik sommigen hier lees.
Vind ik heeeeeeel erg vreemd.
Beetje doorslaan in de emancipatie noem ik dat. Beetje misplaatst ook.
Vind ik heeeeeeel erg vreemd.
Beetje doorslaan in de emancipatie noem ik dat. Beetje misplaatst ook.
woensdag 10 oktober 2007 om 14:13
Nogal misplaatst ja....
Speaking for myself, na de komst van de mini's heb ik én niet gewerkt (naar de geest van dit topic dan hè, ik vind kleine kinderen een hoop werk...), part-time gewerkt én full-time gewerkt en heb op alles kritiek gekregen, vaak ook nog van dezelfde mensen. Heel kortzichtig en heel 1950 allemaal.
De door Zamirah geconstateerde dubbele verantwoordelijkheid zie ik niet als doorgeslagen emancipatie, meer als in zijn achteruit geschoten emancipatie.
Speaking for myself, na de komst van de mini's heb ik én niet gewerkt (naar de geest van dit topic dan hè, ik vind kleine kinderen een hoop werk...), part-time gewerkt én full-time gewerkt en heb op alles kritiek gekregen, vaak ook nog van dezelfde mensen. Heel kortzichtig en heel 1950 allemaal.
De door Zamirah geconstateerde dubbele verantwoordelijkheid zie ik niet als doorgeslagen emancipatie, meer als in zijn achteruit geschoten emancipatie.
woensdag 10 oktober 2007 om 14:17
[quote]:
Waarom zou ik uit angst dat mijn partner misschien wel ooit eens zou kunnen wegvallen fulltime moeten gaan werken?????? Komt op mij een beetje paranoia over. Ondertussen doe je dus je (kleine) kinderen te kort als ouder, vind ik (dus niet als moeder, maar als ouder). Ik vind dat je er zoveel mogelijk moet zijn voor je kinderen en zeker in de leeftijd 0-4. Je hebt toch bewust voor kinderen gekozen neem ik aan?? Neem dan ook je verantwoordelijkheid daarvoor. Als ze ouder worden dan kun je toch alsnog meer gaan werken en een evt. carriere weer oppakken?
Bravo
Je hebt het precies omschreven zoals ik het heb gedaan met mijn kinderen ( heb niet gewerkt tot ze naar school gingen) en die zijn alsnog heel erg zelfstandig nu, en ik heb gewoon weer een baan.
Bravo!!!!
Waarom zou ik uit angst dat mijn partner misschien wel ooit eens zou kunnen wegvallen fulltime moeten gaan werken?????? Komt op mij een beetje paranoia over. Ondertussen doe je dus je (kleine) kinderen te kort als ouder, vind ik (dus niet als moeder, maar als ouder). Ik vind dat je er zoveel mogelijk moet zijn voor je kinderen en zeker in de leeftijd 0-4. Je hebt toch bewust voor kinderen gekozen neem ik aan?? Neem dan ook je verantwoordelijkheid daarvoor. Als ze ouder worden dan kun je toch alsnog meer gaan werken en een evt. carriere weer oppakken?
Bravo
Je hebt het precies omschreven zoals ik het heb gedaan met mijn kinderen ( heb niet gewerkt tot ze naar school gingen) en die zijn alsnog heel erg zelfstandig nu, en ik heb gewoon weer een baan.Bravo!!!!
woensdag 10 oktober 2007 om 18:38
Verantwoordelijkheid nemen staat niet gelijk aan alles per se zelf moeten doen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn kinderen en neem mijn verantwoordelijkheid o.m. door een goede opvang voor ze te zoeken op de momenten dat mijn man en ik werken. Op mijn werk ben ik verantwoordelijk voor heel veel, maar dat wil niet zeggen dat ik alles ook zelf moet doen cq. alles zelf het beste kan. Evenzo voor wat betreft de kinderen.
donderdag 11 oktober 2007 om 08:14
Iemand (eileen) pretendeerde dat als je parttime werkt geen verantwoordelijkheden kunt hebben, ik neem aan dat als je dus parttime moeder bent dat daar dan hetzelfde voor geld.
Bovendien, zijn er ook nog gevallen , waaronder ikzelf, die hun instinctieve oergevoel niet kunnen bedwingen en zelf 100% de verantwoording WILLEN nemen voor de allerkleinsten.
Ik vind dat je dat nooit en te nimmer mag bekritiseren en in een hokje "verdacht laag IQ "mag zetten.
Of moet suggereren dat je baan wel niks zal hebben voorgesteld omdat je die keuze maakt.
Het gevoel word totaal vergeten in deze discussie, terwijl toch de discussie ging, over wanneer is een vrouw het gelukkigst, met welke situatie.
BGB, haalde dat zojuist nog zo mooi even aan.
Er zijn vast wel vrouwen die gelukkiger zijn met werk en ook nog kinderen.
Maar ik denk toch dat het merendeel het doet, als je nu de reacties leest
Vanwege de hoge leefkosten
vanwege het feit dat de maatschappij laat zien dat merendeel vd huwelijken op scheiding uitloopt.
Dat laatste zou eens onder de loep genomen worden.
Want waarom gaan vrouwen werken met in hun gedachten die dreiging en zo te voorkomen dat ze de pisang zijn.
Is het niet de druk v vrouwen en mannen om maatschappelijk te scoren die de onderlinge verhoudingen beschadigt.
Ik heb niet gewerkt met kleine kinderen en werk nu parttime en voel die druk niet, omdat ik overal tijd genoeg voor heb en dat geeft een harmonieus gevoel in een relatie en hoef ik ook niet full time te gaan werken omdat ik bang ben dat mijn man er vandoor gaat.
Ik denk echt dat e.a met elkaar te maken heeft.
Mijn man heeft een tevreden vrouw, niet oververmoeid, het eten staat klaar en 's-avonds ben ik ook niet te moe om nog mijn huwelijkse plichten te showen, om het maar even netjes te zeggen.
Ik denk dat ik nu heel wat vrouwen over mij heen krijg, maar ik ben echt v mening dat mannen er tegenwoordig sneller vandoor gaan, vanwege de druk en de onhuiselijkheid en geen tijd voor elkaar.
Dan is een jong vrolijk ongecompliceerd welwillend ding al sneller aantrekkelijk.
Bovendien, zijn er ook nog gevallen , waaronder ikzelf, die hun instinctieve oergevoel niet kunnen bedwingen en zelf 100% de verantwoording WILLEN nemen voor de allerkleinsten.
Ik vind dat je dat nooit en te nimmer mag bekritiseren en in een hokje "verdacht laag IQ "mag zetten.
Of moet suggereren dat je baan wel niks zal hebben voorgesteld omdat je die keuze maakt.
Het gevoel word totaal vergeten in deze discussie, terwijl toch de discussie ging, over wanneer is een vrouw het gelukkigst, met welke situatie.
BGB, haalde dat zojuist nog zo mooi even aan.
Er zijn vast wel vrouwen die gelukkiger zijn met werk en ook nog kinderen.
Maar ik denk toch dat het merendeel het doet, als je nu de reacties leest
Vanwege de hoge leefkosten
vanwege het feit dat de maatschappij laat zien dat merendeel vd huwelijken op scheiding uitloopt.
Dat laatste zou eens onder de loep genomen worden.
Want waarom gaan vrouwen werken met in hun gedachten die dreiging en zo te voorkomen dat ze de pisang zijn.
Is het niet de druk v vrouwen en mannen om maatschappelijk te scoren die de onderlinge verhoudingen beschadigt.
Ik heb niet gewerkt met kleine kinderen en werk nu parttime en voel die druk niet, omdat ik overal tijd genoeg voor heb en dat geeft een harmonieus gevoel in een relatie en hoef ik ook niet full time te gaan werken omdat ik bang ben dat mijn man er vandoor gaat.
Ik denk echt dat e.a met elkaar te maken heeft.
Mijn man heeft een tevreden vrouw, niet oververmoeid, het eten staat klaar en 's-avonds ben ik ook niet te moe om nog mijn huwelijkse plichten te showen, om het maar even netjes te zeggen.
Ik denk dat ik nu heel wat vrouwen over mij heen krijg, maar ik ben echt v mening dat mannen er tegenwoordig sneller vandoor gaan, vanwege de druk en de onhuiselijkheid en geen tijd voor elkaar.
Dan is een jong vrolijk ongecompliceerd welwillend ding al sneller aantrekkelijk.
donderdag 11 oktober 2007 om 08:30
Je vergeet dat dat voor vrouwen net zo goed kan gelden. Ik zou maar wat blij zijn als ik elke avond een warme prak, een schoon huis en een vrolijke vent voor mijn neus zou hebben. Geweldig toch? Sterker nog, als alles goed gaat bén ik straks degene die fulltime werkt (gewoon omdat ik het léuk vind, dat kan namelijk ook nog!) en is mijn man degene die het meest moet doen thuis. Jij denkt echt wel in ouderwetse rollenpatronen gezien je vorige post! En dat is wat mij zo tegenstaat bij dit soort constructies (vrouw parttime of TBM, en man werkt fulltime): het is zo rolbevestigend. Het is zo vanzelfssprekend. Zelfs jij gaat gewoon niet van de andere kant uit en zelfs de meeste vrouwen denken gelukkiger te zijn.
Ik denk dat dat komt omdat de maatschappij dat zo opdringt. Vrouwen werken vaak parttime, dat wordt ook van ze verwacht. Een vrouw die fulltime gaat werken en carriere wil maken komt al snel tegen een glazen plafond, want misschien wil ze wel kinderen en dus wil ze dan parttime werken. We houden het zelf in stand! En omdat het dan minder interessante baantjes zijn (in de meeste gevallen) wíl Vrouw ook niet meer werken, want het is geen leuk werk! Dus is het een cirkeltje!
Ik denk dat dat komt omdat de maatschappij dat zo opdringt. Vrouwen werken vaak parttime, dat wordt ook van ze verwacht. Een vrouw die fulltime gaat werken en carriere wil maken komt al snel tegen een glazen plafond, want misschien wil ze wel kinderen en dus wil ze dan parttime werken. We houden het zelf in stand! En omdat het dan minder interessante baantjes zijn (in de meeste gevallen) wíl Vrouw ook niet meer werken, want het is geen leuk werk! Dus is het een cirkeltje!
