Actueel
alle pijlers
Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?
maandag 24 september 2007 om 13:30
Hallo! Vandaag in het nieuws: vrouwen zijn het gelukkigst wanneer ze een deeltijdbaan hebben, waarbij ze hun beroep kunnen combineren met hun gezinsleven. Deze vrouwen zijn gelukkiger dan vrouwen die een volle werkweek hebben en ze voelen zich ook beter dan huisvrouwen.
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
donderdag 11 oktober 2007 om 08:32
Ik ben al een paar keer afgewezen voor een fulltime baan omdat ik niet flexibel genoeg zou zijn omdat ik een kind heb en misschien wel een tweede wil (niet dat ik dat vertel, maar daar gaan ze gewoon van uit! Dat is toch idioot?) Mannen hebben óók kinderen, maar die zijn automatisch wel flexibel! Ik kan me daar echt HEEL boos over maken!
donderdag 11 oktober 2007 om 08:58
Xaloy, jij noemt mij ouderwets, maar die constructie is heel persoonlijk, ik wil daarmee helemaal niet zeggen dat het zo MOET
Hij werkt voor mij en wij voelen ons hier daar prettig bij, ik laat me juist helemaal niks door de maatschappij door de neus boren, zoals ik het doe, is mijn keuze.
Ik vind het wel grappig dat jij mij ouderwets noemt, .
Ik heb namelijk heel diverse vrienden waarbij ik 1 vd weinigen ben die alles zoals zij het doen aanmoedigt en accepteerd.
Een homo mannenpaar met 2 kinderen
Een lesbisch koppel met 2 kinderen
een vriendin die een man heeft die huisman is.
Deze mensen krijgen alle mogelijke kritiek.
Maar ook voor deze geld net als voor mij.
zij zijn hier bewust gelukkig mee en is bewust hun keuze.
Dus ouderwets kun je mij niet noemen, alleen misschien wel in mijn eigen situatie, maar dat heeft niks met ouderwets te maken , dat heeft met je eigen weloverwogen keuze te maken, die mij het gelukkigst maakt en mijn man en kinderen.
En die keuze is van ousher bekend ja.
Nou mooi dat jouw man zo aansluit op jouw wens om full time te werken.
prachtig toch.
Over jouw kansen op full time baan
Een man is niet uitgeschakeld als ie een kind krijgt, bij jou lopen ze natuurlijk veel meer kans dat je uitgeschakeld bent, bij goed geluk maar een maand of drie, maar als je complicaties hebt, een heup displasie weet ik veel wat, kun je zomaar een jaar zoet mee zijn, daar houden ze idd rekening mee, die kans is groter dan dat een man uitgeschakeld word, logisch, maar ook frustrerend, als je als vrouw ervoor wilt gaan
Hij werkt voor mij en wij voelen ons hier daar prettig bij, ik laat me juist helemaal niks door de maatschappij door de neus boren, zoals ik het doe, is mijn keuze.
Ik vind het wel grappig dat jij mij ouderwets noemt, .
Ik heb namelijk heel diverse vrienden waarbij ik 1 vd weinigen ben die alles zoals zij het doen aanmoedigt en accepteerd.
Een homo mannenpaar met 2 kinderen
Een lesbisch koppel met 2 kinderen
een vriendin die een man heeft die huisman is.
Deze mensen krijgen alle mogelijke kritiek.
Maar ook voor deze geld net als voor mij.
zij zijn hier bewust gelukkig mee en is bewust hun keuze.
Dus ouderwets kun je mij niet noemen, alleen misschien wel in mijn eigen situatie, maar dat heeft niks met ouderwets te maken , dat heeft met je eigen weloverwogen keuze te maken, die mij het gelukkigst maakt en mijn man en kinderen.
En die keuze is van ousher bekend ja.
Nou mooi dat jouw man zo aansluit op jouw wens om full time te werken.
prachtig toch.
Over jouw kansen op full time baan
Een man is niet uitgeschakeld als ie een kind krijgt, bij jou lopen ze natuurlijk veel meer kans dat je uitgeschakeld bent, bij goed geluk maar een maand of drie, maar als je complicaties hebt, een heup displasie weet ik veel wat, kun je zomaar een jaar zoet mee zijn, daar houden ze idd rekening mee, die kans is groter dan dat een man uitgeschakeld word, logisch, maar ook frustrerend, als je als vrouw ervoor wilt gaan
donderdag 11 oktober 2007 om 10:42
Ik kan me goed voorstellen dat je met een deeltijdbaan gelukkiger bent. Het meeste werk is namelijk gruwelijk saai.
Ik moet nu binnenkort verplicht solliciteren maar de woorden "uitdaging", "pro-actief", en "dynamisch" staan me echt tegen. Er wordt een soort illusie geschapen dat iedereen carriere zou kunnen maken en dat iets is wat je zou willen: naar een beeldscherm starend onder een tl-buis wegkwijnen in een of andere kantoortuin. Dan kan ik wel iets zinvollers met je leven bedenken hoor. Alternatief is je onderbetaald laten afmatten in de zorg, zodat je lekker vroeg oud wordt.
Daarom denk ik dat 3 a 4 dagen voor het werk echt het maximum is, zodat je de rest van de week je met zinvollere dingen bezig kunt gaan houden. Wie weet lukt dat wel zo goed dat je op een gegeven moment daar je werk van kunt maken.
Ik denk eerlijk gezegd dat als iedereen 4 dagen zou gaan werken ipv dat heel goed zou zijn voor de maatschappij. Werklozen kunnen aan het werk want er komt 1 dag per week aan werk vrij, en de mensen die voorheen 40 uur werkten zijn een stuk relaxter. Als we niet zo achter elkaar aan zouden rennen in de ratrace zou het werktempo sowieso op een iets lager pitje kunnen. Elk jaar een nieuwe keuken is niet echt nodig, en dat er altijd gegroied moet worden begrijp ik ook niet. Waarom niet een succesvol functionerend bedrijf lekker laten functioneren zoals het nu doet? Maar ja, dan kan de topman zijn zakken niet volstoppen met de verkoop van zijn aandelen.
Ik heb geen kinderen.
Ik moet nu binnenkort verplicht solliciteren maar de woorden "uitdaging", "pro-actief", en "dynamisch" staan me echt tegen. Er wordt een soort illusie geschapen dat iedereen carriere zou kunnen maken en dat iets is wat je zou willen: naar een beeldscherm starend onder een tl-buis wegkwijnen in een of andere kantoortuin. Dan kan ik wel iets zinvollers met je leven bedenken hoor. Alternatief is je onderbetaald laten afmatten in de zorg, zodat je lekker vroeg oud wordt.
Daarom denk ik dat 3 a 4 dagen voor het werk echt het maximum is, zodat je de rest van de week je met zinvollere dingen bezig kunt gaan houden. Wie weet lukt dat wel zo goed dat je op een gegeven moment daar je werk van kunt maken.
Ik denk eerlijk gezegd dat als iedereen 4 dagen zou gaan werken ipv dat heel goed zou zijn voor de maatschappij. Werklozen kunnen aan het werk want er komt 1 dag per week aan werk vrij, en de mensen die voorheen 40 uur werkten zijn een stuk relaxter. Als we niet zo achter elkaar aan zouden rennen in de ratrace zou het werktempo sowieso op een iets lager pitje kunnen. Elk jaar een nieuwe keuken is niet echt nodig, en dat er altijd gegroied moet worden begrijp ik ook niet. Waarom niet een succesvol functionerend bedrijf lekker laten functioneren zoals het nu doet? Maar ja, dan kan de topman zijn zakken niet volstoppen met de verkoop van zijn aandelen.
Ik heb geen kinderen.
donderdag 11 oktober 2007 om 12:32
Als ik baas van een bedrijf was nam ik geen vrouwen onder de 45 in dienst.
Ik zie het overal om me heen. Zwanger, vaak ziek, bevallen, zwangerschapsverlof, dagje minder werken, weer zwanger, weer zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, bedrijfsplaats bij de kinderopvang, kind ziek, moeder thuis, en zo gaat het nog wel even door. Vrouwen aan het werk prima, maar geen vrouwen in de kinderleeftijd.
Ik zie het overal om me heen. Zwanger, vaak ziek, bevallen, zwangerschapsverlof, dagje minder werken, weer zwanger, weer zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof, bedrijfsplaats bij de kinderopvang, kind ziek, moeder thuis, en zo gaat het nog wel even door. Vrouwen aan het werk prima, maar geen vrouwen in de kinderleeftijd.
donderdag 11 oktober 2007 om 13:44
NEE, NATUURLIJK SNAP IK NIET DAT JIJ FULLTIME WIL WERKEN, OMDAT IK HET PERTINENT NIET WIL , OMDAT ER ZOVEEL ANDERE DINGEN ZIJN , IK GA MIJN GEZINSLEVEN NIET VOLPROPPEN MET ALLEEN MAAR VERPLICHTINGEN NAAR ANDEREN, DAN ZOU IK GEEN GEZIN HEBBEN GENOMEN, DAN HAD IK THEATER BLIJVEN DOEN 6 DAGEN PER WEEK, DAAR HAD IK GENOEG VAN, IK WILDE EEN GEZIN EN MINDER WERKEN, ZO GEK IS DAT NIET HOOR , ZO EEN GEVOELSMATIGE KEUZE VAN MIJ MOI MYSELF AND I EN VERDER V NIEMAND ANDERS EN AL HELEMAAL NIET DE MAATSCHAPPIJ.
Ik laat helemaal niks door mijn neus boren, dat wil jij nou wel dat ik dat zie, maar dat is niet zo, ik maak mijn eigen keuze en ik heb absoluut geen zin om full time te werken,
Ik heb 18 jaar 6 dagen gewerkt, vind wel best, ik heb er geen zin in, vind deeltijd veul en veul relaxter en leuker.
Er is meer dan werken hoor in het leven.
misschien moet jij dat eens gaan zien.
Je moet mij geen mening door mijn strot willen douwen, als ik morgen full time wil werken ga ik full time werken, maar ik wil het niet,
donderdag 11 oktober 2007 om 19:50
Xaloy, jij lult nu echt uit een nek te veel. Sto heeft jaaaaaren lang in het theater gewerkt, bijna dagelijks.
Ik weet wat dat is, heb jaaaaaaren lang als uitvoerend musicus op de planken gestaan. Dat betekent dag in dag uit avond- en nachtwerk, altijd en juist in het weekend werken, dus niet er zijn voor je kinderen man of familie, ook niet als ze ziek zijn. Je kunt zelf nooit naar een feestje, want jij bent bezig het feestje van een ander op te leuken. Nooit naar een bruiloft, want jij speelt op de bruiloft van een ander. Omdat je 's nachts ergens tussen 01.00 en 04.00 uur thuis arriveert, moet je slapen tot een uur of 11.00 of later. Een gat in de dag, maar je moet wel anders houd je dit werk al helemaal niet vol.
Je reist het hele land door dus regelmatig in de file.
In dat werk bestaat geen zwangerschaps en ouderschapsverlof. Ben je zwanger, dan moet je stoppen en voor jou komt dan gewoon een andere zangeres of whatever.
Ziek?? Toch spelen! Want zonder jou kan het gezelschap niet de buhne op. De keren dat ik met 40 gr koorts stond te zingen tel ik maar liever niet.
En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan...that's entertainment!!
Ik snap heel goed dat Sto dat werk niet met haar kinderen wilde combineren.
Ik weet wat dat is, heb jaaaaaaren lang als uitvoerend musicus op de planken gestaan. Dat betekent dag in dag uit avond- en nachtwerk, altijd en juist in het weekend werken, dus niet er zijn voor je kinderen man of familie, ook niet als ze ziek zijn. Je kunt zelf nooit naar een feestje, want jij bent bezig het feestje van een ander op te leuken. Nooit naar een bruiloft, want jij speelt op de bruiloft van een ander. Omdat je 's nachts ergens tussen 01.00 en 04.00 uur thuis arriveert, moet je slapen tot een uur of 11.00 of later. Een gat in de dag, maar je moet wel anders houd je dit werk al helemaal niet vol.
Je reist het hele land door dus regelmatig in de file.
In dat werk bestaat geen zwangerschaps en ouderschapsverlof. Ben je zwanger, dan moet je stoppen en voor jou komt dan gewoon een andere zangeres of whatever.
Ziek?? Toch spelen! Want zonder jou kan het gezelschap niet de buhne op. De keren dat ik met 40 gr koorts stond te zingen tel ik maar liever niet.
En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan...that's entertainment!!
Ik snap heel goed dat Sto dat werk niet met haar kinderen wilde combineren.
donderdag 11 oktober 2007 om 20:00
Ik heb geen kinderen.
Dat is maar goed ook. Zo'n negatief ingestelde mama daar zou geen kind blij van worden.
Zegt de vrouw die bloedverontwaardigt was toen ik mijn vraagtekens zette bij haar opvoedingskwaliteiten.
Dus.
Enzo.
Dat is maar goed ook. Zo'n negatief ingestelde mama daar zou geen kind blij van worden.
Zegt de vrouw die bloedverontwaardigt was toen ik mijn vraagtekens zette bij haar opvoedingskwaliteiten.
Dus.
Enzo.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 11 oktober 2007 om 20:47
OK, Zamirah, maar dat is dan toch méér dan fulltime? Daar hebben we het toch niet over? Sto zegt zelf al, 6 dagen per week etcetera. Dat is geen fulltime, dat is overtime!
Ik zal proberen om jullie hatelijkheden naast mij neer te leggen en nog eens proberen om mijn punt duidelijk te maken. Want ik heb echt wel een punt, kan het alleen moeilijk uitleggen.
Punt één: het is voor veel vrouwen de normaalste zaak van de wereld om parttime te willen werken. Want ze hebben kinderen. Geen mens die daar raar van op kijkt, sterker nog, men vindt het raar als het níet zo is. Dat merk ik vaak, als ik solliciteer, dan moet ik ze uitleggen waarom ik fulltime wil werken ondanks dat ik een kind heb. Let op: er is geen mán ter wereld die moet uitleggen waarom hij fulltime wil werken als hij een kind heeft! Klopt zover he, dat zijn jullie met mij eens, toch? Hij mag best parttime werken, dat is OK, maar zodra hij op een fulltime baan solliciteert dan gaat de werkgever er gewoon van uit dat mama voor de kindjes zorgt en vraagt er dus niet eens naar. Ik moet opletten dat ik duidelijk maak dat er voor mijn kindje gezorgd wordt, ondanks dat ik fulltime werk. En dan nog geloven ze me niet altijd, want ik krijg vaak te horen dat ik 'niet flexibel genoeg ben'.
Dat is een verschil, ja?
Punt twee.
Omdat iedereen dit normaal vindt, inclusief jullie, is het een ingebakken maatschappelijke gewoonte. Er wordt niet over gepraat, het ís gewoon zo. Dus wordt het normaal gevonden. En wat normaal is, maakt gelukkig. Dus iedere vrouw die parttime werkt, heeft het gevoel gelukkig te zijn.
Punt drie:
Omdat de maatschappij dit van vrouwen verwacht, worden ze vaak niet aangenomen op hogere posities. (en kom nou niet met dat je iemand kent die manager is op een hoge positie in een groot bedrijf, iedereen kent wel iemand), echter, het zijn er mínder. Het zijn er minder omdat de vrouw het over het algemeen normaal vindt, én het zijn er minder omdat de man het normaal vindt. Iedereen blij, behalve die vrouw die fulltime wil werken én kinderen wil. Want die loopt tegen de vooroordelen van vrouwen én mannen op. Dat is het beruchte glazen plafond.
Ik vind dat NIET normaal. Ik vind het NIET vanzelfsprekend. Ik heb plezier in mijn werk, en plezier in mijn kind. Ik wil niet beoordeeld worden op het hebben van een kind, ik wil beoordeeld worden op mijn kúnnen.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, natuurlijk zijn er andere gevallen, en ik zal de laatste zijn om mensen aan het werk te schoppen, maar besef jullie wel, dat het rolbevestigend is. Mijn moeder, vindt het onbegrijpelijk dat ik fulltime wil werken. 'Ja, maar je man dan?' Zij vindt dat ik met alle geweld van de wereld van mijn kind moet genieten terwijl het nog klein is. Ik krijg het niet aan haar verstand dat ik ook van mijn kind geniet als ik fulltime werk. Dat ik dan nog gelukkiger ben!
Dus: mijn baas, mijn toekomstige baas, mijn moeder (en vader natuurlijk), iedereen die met mij te maken heeft gaat er eigenlijk automatisch van uit dat ik parttime wil werken. Omdat dat 'beter' is. Dat is ouderwets.
En Sto, ik bedoel dit in het algemeen. Je moet niet meteen alles persoonlijk nemen wat ik tegen je schrijf. Ik snap heus wel dat jij niet full/overtime gaat werken in een theater. Echt heus. Maar begrijp je nou wat ik wil zeggen?
Ik zal proberen om jullie hatelijkheden naast mij neer te leggen en nog eens proberen om mijn punt duidelijk te maken. Want ik heb echt wel een punt, kan het alleen moeilijk uitleggen.
Punt één: het is voor veel vrouwen de normaalste zaak van de wereld om parttime te willen werken. Want ze hebben kinderen. Geen mens die daar raar van op kijkt, sterker nog, men vindt het raar als het níet zo is. Dat merk ik vaak, als ik solliciteer, dan moet ik ze uitleggen waarom ik fulltime wil werken ondanks dat ik een kind heb. Let op: er is geen mán ter wereld die moet uitleggen waarom hij fulltime wil werken als hij een kind heeft! Klopt zover he, dat zijn jullie met mij eens, toch? Hij mag best parttime werken, dat is OK, maar zodra hij op een fulltime baan solliciteert dan gaat de werkgever er gewoon van uit dat mama voor de kindjes zorgt en vraagt er dus niet eens naar. Ik moet opletten dat ik duidelijk maak dat er voor mijn kindje gezorgd wordt, ondanks dat ik fulltime werk. En dan nog geloven ze me niet altijd, want ik krijg vaak te horen dat ik 'niet flexibel genoeg ben'.
Dat is een verschil, ja?
Punt twee.
Omdat iedereen dit normaal vindt, inclusief jullie, is het een ingebakken maatschappelijke gewoonte. Er wordt niet over gepraat, het ís gewoon zo. Dus wordt het normaal gevonden. En wat normaal is, maakt gelukkig. Dus iedere vrouw die parttime werkt, heeft het gevoel gelukkig te zijn.
Punt drie:
Omdat de maatschappij dit van vrouwen verwacht, worden ze vaak niet aangenomen op hogere posities. (en kom nou niet met dat je iemand kent die manager is op een hoge positie in een groot bedrijf, iedereen kent wel iemand), echter, het zijn er mínder. Het zijn er minder omdat de vrouw het over het algemeen normaal vindt, én het zijn er minder omdat de man het normaal vindt. Iedereen blij, behalve die vrouw die fulltime wil werken én kinderen wil. Want die loopt tegen de vooroordelen van vrouwen én mannen op. Dat is het beruchte glazen plafond.
Ik vind dat NIET normaal. Ik vind het NIET vanzelfsprekend. Ik heb plezier in mijn werk, en plezier in mijn kind. Ik wil niet beoordeeld worden op het hebben van een kind, ik wil beoordeeld worden op mijn kúnnen.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, natuurlijk zijn er andere gevallen, en ik zal de laatste zijn om mensen aan het werk te schoppen, maar besef jullie wel, dat het rolbevestigend is. Mijn moeder, vindt het onbegrijpelijk dat ik fulltime wil werken. 'Ja, maar je man dan?' Zij vindt dat ik met alle geweld van de wereld van mijn kind moet genieten terwijl het nog klein is. Ik krijg het niet aan haar verstand dat ik ook van mijn kind geniet als ik fulltime werk. Dat ik dan nog gelukkiger ben!
Dus: mijn baas, mijn toekomstige baas, mijn moeder (en vader natuurlijk), iedereen die met mij te maken heeft gaat er eigenlijk automatisch van uit dat ik parttime wil werken. Omdat dat 'beter' is. Dat is ouderwets.
En Sto, ik bedoel dit in het algemeen. Je moet niet meteen alles persoonlijk nemen wat ik tegen je schrijf. Ik snap heus wel dat jij niet full/overtime gaat werken in een theater. Echt heus. Maar begrijp je nou wat ik wil zeggen?
donderdag 11 oktober 2007 om 20:49
Zuss, ik ben nog steeds erg pissig over die opmerking. Jij hebt niet te twijfelen aan mijn opvoedkunsten, zeker niet in relatie tot abortus. Dat was gewoon misselijk, en het sloeg bovendien ook nog eens nergens op. En ik zie nu alweer niet in waarom je me nóg een keer aanvalt. En je zal het waarschijnlijk nu nóg een keer doen. Waarom doe je dat toch steeds? Ik laat jou toch ook met rust?
donderdag 11 oktober 2007 om 21:03
Okee, Xaloy, overtime, maar in de entertainment-industrie heul normaal. Daar bestaat parttime werken nl helemaal niet, want daar is het: de klant vraagt en wij draaien.
En zoals je misschien wel weet, heeft een werknemer ( ook in die buisiness) het niet altijd voor het zeggen. Ook een specialist in een ziekenhuis bijv kan niet parttime werken. Dat bestaat daar gewoon niet.
Verder ben ik het trouwens met je eensch: raar dat er aan een man ook niet gevraagd wordt wanneer hij solliciteert: "hoe doet u dat met uw kinderen dan, dat fulltime werken..?"
Wel een ander onderwerp maar even raar vind ik: dat men een gescheiden vader die (fulltime )werkt èn voor de kinderen zorgt en ze thuis heeft zo knap vindt...terwijl er legio vrouwen op de wereld zijn die dit dagelijks doen en men het dan de normaalste zaak van de wereld vindt.
En zoals je misschien wel weet, heeft een werknemer ( ook in die buisiness) het niet altijd voor het zeggen. Ook een specialist in een ziekenhuis bijv kan niet parttime werken. Dat bestaat daar gewoon niet.
Verder ben ik het trouwens met je eensch: raar dat er aan een man ook niet gevraagd wordt wanneer hij solliciteert: "hoe doet u dat met uw kinderen dan, dat fulltime werken..?"
Wel een ander onderwerp maar even raar vind ik: dat men een gescheiden vader die (fulltime )werkt èn voor de kinderen zorgt en ze thuis heeft zo knap vindt...terwijl er legio vrouwen op de wereld zijn die dit dagelijks doen en men het dan de normaalste zaak van de wereld vindt.
donderdag 11 oktober 2007 om 21:07
Zamirah, er zijn zat branches te bedenken waar parttime moeilijk is. Daar zul je dan ook minder vrouwen tegenkomen. Hoeveel vrouwelijke artsen ken jij? Ik ken er twee. Mijn gynaecoloog en mijn reumatoloog. Laten dat nou net de specialisaties zonder al teveel spoedgevallen zijn! Maar de rest zijn allemaal kerels.
De entertainment industrie is klein, dwz er werken weinig mensen in vergelijk met bv de zorg, of het onderwijs. Niet geheel doorsnee voor onze samenleving, toch?
De entertainment industrie is klein, dwz er werken weinig mensen in vergelijk met bv de zorg, of het onderwijs. Niet geheel doorsnee voor onze samenleving, toch?
donderdag 11 oktober 2007 om 21:08
Verder ben ik het trouwens met je eensch: raar dat er aan een man ook niet gevraagd wordt wanneer hij solliciteert: "hoe doet u dat met uw kinderen dan, dat fulltime werken..?"
Precies. Mij wordt dat wel gevraagd, alleen maar. En dan kijken ze raar op, als ik zeg dat mijn man 'op het kind past', en een gastouder. En dan durven ze me niet aan te nemen omdat ze vrezen dat er nog een tweede kind komt en omdat ze bang zijn dat ik eigenlijk stiekum niet fulltime wil werken. Grrr...
Precies. Mij wordt dat wel gevraagd, alleen maar. En dan kijken ze raar op, als ik zeg dat mijn man 'op het kind past', en een gastouder. En dan durven ze me niet aan te nemen omdat ze vrezen dat er nog een tweede kind komt en omdat ze bang zijn dat ik eigenlijk stiekum niet fulltime wil werken. Grrr...
