Actueel
alle pijlers
Vrouwen met een deeltijdbaan zijn lui
donderdag 13 november 2008 om 16:53
Deeltijd-vrouwen zijn luie vrouwen’
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
donderdag 13 november 2008 om 16:57
Vrouwen die over andere vrouwen zeiken vind ik zo...vul maar in. Hoor ik mannen nu nooit doen, als een man besluit minder te gaan werken/thuis te blijven voor de kinderen. Vrouwen moeten minder als collectief en meer als individu keuzes maken en leven. Dat is emancipatie van de persoon, dat de emancipatie van de yoni overstijgt.
Maar da's mijn mening, en ik ben ook maar een vrouw.
Maar da's mijn mening, en ik ben ook maar een vrouw.
donderdag 13 november 2008 om 16:58
Zo. Die heeft schijnbaar nog nooit gehoord van mensen die niet voor een carriere leven, maar levenskwaliteit belangrijker vinden dan een succesvolle baan!
Ik werk zelf meer dan 40 uur per week, maar kan me het heel goed voorstellen dat ik op een gegeven moment minder zal gaan werken. ZEKER als ik ooit kids heb. En je mag me vanalles vinden, maar lui ben ik verre van.
Ik werk zelf meer dan 40 uur per week, maar kan me het heel goed voorstellen dat ik op een gegeven moment minder zal gaan werken. ZEKER als ik ooit kids heb. En je mag me vanalles vinden, maar lui ben ik verre van.
donderdag 13 november 2008 om 17:00
quote:Digitalis schreef op 13 november 2008 @ 16:57:
Vrouwen die over andere vrouwen zeiken vind ik zo...vul maar in. Hoor ik mannen nu nooit doen, als een man besluit minder te gaan werken/thuis te blijven voor de kinderen. Vrouwen moeten minder als collectief en meer als individu keuzes maken en leven. Dat is emancipatie van de persoon, dat de emancipatie van de yoni overstijgt.
Maar da's mijn mening, en ik ben ook maar een vrouw.Hear hear! Dat gezemel altijd over de keuze van een ander......
Vrouwen die over andere vrouwen zeiken vind ik zo...vul maar in. Hoor ik mannen nu nooit doen, als een man besluit minder te gaan werken/thuis te blijven voor de kinderen. Vrouwen moeten minder als collectief en meer als individu keuzes maken en leven. Dat is emancipatie van de persoon, dat de emancipatie van de yoni overstijgt.
Maar da's mijn mening, en ik ben ook maar een vrouw.Hear hear! Dat gezemel altijd over de keuze van een ander......
donderdag 13 november 2008 om 17:06
Ik heb al een paar keer een reactie geschreven over dit stukje, maar kom er niet uit. Ik vind die Heleen Mees wel zo'n ontzettend nare vrouw. Ik heb al eens eerder dit soort uitspraken van haar gelezen, powerfeminisme, volgens mij een stukje uit de VIVA. Ik vond Ciska Dresselhuys beter te pruimen en ietwat genuanceerder omgaan met dit soort iddues.
Volgens mij drijft Heleen alleen maar een grotere wig tussen de werkende carrierevrouw en de vrouw/moeder met deeltijdbaan.
Alsof ik me moet schamen om gelukkig te zijn met mijn doodeenvoudige leven. (partime job, moeder)
Sorry, ben niet ambitieus.
Volgens mij drijft Heleen alleen maar een grotere wig tussen de werkende carrierevrouw en de vrouw/moeder met deeltijdbaan.
Alsof ik me moet schamen om gelukkig te zijn met mijn doodeenvoudige leven. (partime job, moeder)
Sorry, ben niet ambitieus.
donderdag 13 november 2008 om 17:10
Klopt. Ik heb ook eigenlijk alleen maar kinderen gekregen zodat ik een excuus had om lui te zijn.
Even eerlijk: ik ga heus wel weer eens fulltime werken. Werken moet toch tot je 70e en ik doe het graag errug goed op mijn werk en niet om half zes naar de creche moeten rennen of je vrij moeten melden vanwege een ziek kind die gewoon voor gaat. Voordat ik kinderen had, werkte ik ook 70 uur in de week: heerlijk.
Even eerlijk: ik ga heus wel weer eens fulltime werken. Werken moet toch tot je 70e en ik doe het graag errug goed op mijn werk en niet om half zes naar de creche moeten rennen of je vrij moeten melden vanwege een ziek kind die gewoon voor gaat. Voordat ik kinderen had, werkte ik ook 70 uur in de week: heerlijk.
donderdag 13 november 2008 om 17:14
Een sterke vrouw is maar een zwakke man. Ik vind het behoorlijk lachwekkend dat Mees niet doorheeft dat ze helemaal niet vooruitstrevend bezig is, maar gewoon een pik wil hebben. Kom op, elke sekse heeft charmes en als vrouw ben je niet beter gelukt als je een mantelpakje van Chanel draagt (hoewel, die kregen zijn mooi). Als man ook niet trouwens.
Mees zal ook vast tegen de bimbocultuur zijn, waarin vrouwen wordt opgelegd zich ubersexy te kleden en seksueel beschikbaar moet zijn/lijken. Wel Meesje, je doet precies hetzelfde, dat opleggen hoe vrouwen zich moeten ontplooien en hoe hun leven in te delen!
Chapeau dat je een goede carriere hebt, maar je inspireert wat mij betreft enkel zeekomkommers. Mij krijg je niet mee.
Mees zal ook vast tegen de bimbocultuur zijn, waarin vrouwen wordt opgelegd zich ubersexy te kleden en seksueel beschikbaar moet zijn/lijken. Wel Meesje, je doet precies hetzelfde, dat opleggen hoe vrouwen zich moeten ontplooien en hoe hun leven in te delen!
Chapeau dat je een goede carriere hebt, maar je inspireert wat mij betreft enkel zeekomkommers. Mij krijg je niet mee.
donderdag 13 november 2008 om 17:14
Wat ik nooit zo goed begrijp in dit soort verhalen is dat er eerst hard door een groep vrouwen voor van alles is gevochten, waaronder meer keuzevrijheid etc. (ik ben van de generatie 'een slimme meid is op haar toekomst voorbereid').
Nu mogen we zelf kiezen en bepalen, soms in samenspraak met een partner, is dat ook weer verkeerd als je niet voor het zgn. juiste kiest.
Ik werk minder dan ik zou willen, omdat ik nu eenmaal niet meer uren krijg van m'n baas en een baan erbij zoeken is heel lastig om die twee combineerbaar (?) te krijgen. Bijkomend gevolg is wel dat het hier meestal netjes is en mijn man en ik van 't weekend kunnen genieten zonder met huishoudelijke toestanden bezig te zijn, of daar weer iemand voor in te huren.
Nu mogen we zelf kiezen en bepalen, soms in samenspraak met een partner, is dat ook weer verkeerd als je niet voor het zgn. juiste kiest.
Ik werk minder dan ik zou willen, omdat ik nu eenmaal niet meer uren krijg van m'n baas en een baan erbij zoeken is heel lastig om die twee combineerbaar (?) te krijgen. Bijkomend gevolg is wel dat het hier meestal netjes is en mijn man en ik van 't weekend kunnen genieten zonder met huishoudelijke toestanden bezig te zijn, of daar weer iemand voor in te huren.
donderdag 13 november 2008 om 17:22
Vrouwen moeten hun verantwoordelijkheid nemen en nu eens echt aan het werk gaan, vindt econome en publiciste Heleen Mees. Binnenkort verschijnt een bundel van haar NRC-columns, waarin ze de Nederlandse vrouw met haar ‘inferieure deeltijdbaantje’ soms rechtstreeks aanvalt. ‘Je vult je leven niet met het krijgen van kinderen.’
'Hup, aan het werk jullie'
Fotografie Yvonne Brandwijk
Het is een van de eerste lentedagen en twee jonge moeders drinken koffie op een Amsterdams terras: boekje in de hand, baby op schoot. De blik van econome en publiciste Heleen Mees (38) spreekt boekdelen: ‘Hup, aan het werk jullie.’ Telkens als ze in Nederland is Mees woont het meest van de tijd in New York, waar ze Amerikaanse multinationals adviseert over de mores in het Europese zakenleven verbaast het haar dat de zelfstandige vrouwen die ze op straat tegenkomt, ontbreken in het professionele leven. Keuvelende moeders als de twee op het terras nemen hun maatschappelijke positie niet serieus, zegt ze later: ‘Iedereen moet naar vermogen bijdragen en deze vrouwen laten het erbij zitten.’
Hoewel ze uit een ‘feministisch gezin’ komt moeder was hoofd bij een polikliniek en vader een journalist die veel thuiswerkte viel het haar al op jonge leeftijd op dat ze anders werd behandeld dan haar broer. ‘Als meisje werd ik vaker geacht te helpen.’ Maar als ik ga werken, verandert dat wel, dacht ze. Dat viel tegen. Een voor een zag ze haar jaarclubgenoten afhaken zodra ze kinderen kregen. ‘Ze gaven klakkeloos hun economische zelfstandigheid op. Ik vind dat zo zonde.’
Door de krapte op de arbeidsmarkt is het nu de tijd voor vrouwen om te gaan meedoen, vindt Mees. ‘Het is raar dat we het hebben over kennismigranten, terwijl er een schat aan onbenut vrouwelijk talent thuis op de bank zit.’ Vorig jaar schreef ze er een opiniestuk over in NRC Handelsblad: vrouwen moeten hun verantwoordelijkheid nemen en eindelijk echt aan het werk. Sindsdien is Mees niet meer weg te denken uit het debat over vrouwen en werk. In tweewekelijkse columns (die binnenkort gebundeld uitkomen onder de titel Weg met het deeltijdfeminisme) schopt ze tegen heilige huisjes als vruchtbaarheid en borstvoeding. Daarnaast richtte ze een platform op dat zich sterk maakt voor meer vrouwen in de top van bedrijven en instellingen (www.womenontop.nl). Ook in Amerika zit ze niet stil: ze is vice-voorzitter van de PvdA in New York en werkte mee aan de campagne van Hillary Clinton voor de senaatsverkiezingen. ‘Ik snap niet dat men haar berekenend vindt; eindelijk een vrouw die wat bij wil dragen aan de wereld.’
Haar kritiek op de Nederlandse vrouw roept soms heftige reacties op, dat deert haar niet. ‘Ik ben blij dat er discussie is en niet een ingeslapen situatie waarin iedereen denkt dat de emancipatie voltooid is. Nee dames, vooruit. Er is een wereld te winnen.’
'Hup, aan het werk jullie'
Fotografie Yvonne Brandwijk
Het is een van de eerste lentedagen en twee jonge moeders drinken koffie op een Amsterdams terras: boekje in de hand, baby op schoot. De blik van econome en publiciste Heleen Mees (38) spreekt boekdelen: ‘Hup, aan het werk jullie.’ Telkens als ze in Nederland is Mees woont het meest van de tijd in New York, waar ze Amerikaanse multinationals adviseert over de mores in het Europese zakenleven verbaast het haar dat de zelfstandige vrouwen die ze op straat tegenkomt, ontbreken in het professionele leven. Keuvelende moeders als de twee op het terras nemen hun maatschappelijke positie niet serieus, zegt ze later: ‘Iedereen moet naar vermogen bijdragen en deze vrouwen laten het erbij zitten.’
Hoewel ze uit een ‘feministisch gezin’ komt moeder was hoofd bij een polikliniek en vader een journalist die veel thuiswerkte viel het haar al op jonge leeftijd op dat ze anders werd behandeld dan haar broer. ‘Als meisje werd ik vaker geacht te helpen.’ Maar als ik ga werken, verandert dat wel, dacht ze. Dat viel tegen. Een voor een zag ze haar jaarclubgenoten afhaken zodra ze kinderen kregen. ‘Ze gaven klakkeloos hun economische zelfstandigheid op. Ik vind dat zo zonde.’
Door de krapte op de arbeidsmarkt is het nu de tijd voor vrouwen om te gaan meedoen, vindt Mees. ‘Het is raar dat we het hebben over kennismigranten, terwijl er een schat aan onbenut vrouwelijk talent thuis op de bank zit.’ Vorig jaar schreef ze er een opiniestuk over in NRC Handelsblad: vrouwen moeten hun verantwoordelijkheid nemen en eindelijk echt aan het werk. Sindsdien is Mees niet meer weg te denken uit het debat over vrouwen en werk. In tweewekelijkse columns (die binnenkort gebundeld uitkomen onder de titel Weg met het deeltijdfeminisme) schopt ze tegen heilige huisjes als vruchtbaarheid en borstvoeding. Daarnaast richtte ze een platform op dat zich sterk maakt voor meer vrouwen in de top van bedrijven en instellingen (www.womenontop.nl). Ook in Amerika zit ze niet stil: ze is vice-voorzitter van de PvdA in New York en werkte mee aan de campagne van Hillary Clinton voor de senaatsverkiezingen. ‘Ik snap niet dat men haar berekenend vindt; eindelijk een vrouw die wat bij wil dragen aan de wereld.’
Haar kritiek op de Nederlandse vrouw roept soms heftige reacties op, dat deert haar niet. ‘Ik ben blij dat er discussie is en niet een ingeslapen situatie waarin iedereen denkt dat de emancipatie voltooid is. Nee dames, vooruit. Er is een wereld te winnen.’
donderdag 13 november 2008 om 17:25
Emancipatie is een eigen keuzes maken. Maar dat wil niet zeggen dat die keuze fulltime werken is en een carriere. Ook wanneer je een kinderwens in vervulling ziet gaan, schept dat verantwoordelijkheid en veranderen dat soort inzichten vaak.
Je kunt de hele opvoeding van je kind niet uitbesteden bij een crèche, vind ik. Samen kun je de zaak soms goed verdelen, maar dan heb je vaak prive weinig tijd voor elkaar. Het lijkt soms wel dat alleen moeder zijn misdadig is. Nou, ik wil er graag zijn voor mijn kids en kan (met name financieel) die keuze maken. Dat mens denk alleen aan d'r zelf en onderschat de opvoeding van kinderen enorm. Vaak is het fulltime werken van beide ouders ook een noodgedwongen keuze. Als het geen geld op zou leveren zou iedereen een stuk minder principieel zijn.
Je kunt de hele opvoeding van je kind niet uitbesteden bij een crèche, vind ik. Samen kun je de zaak soms goed verdelen, maar dan heb je vaak prive weinig tijd voor elkaar. Het lijkt soms wel dat alleen moeder zijn misdadig is. Nou, ik wil er graag zijn voor mijn kids en kan (met name financieel) die keuze maken. Dat mens denk alleen aan d'r zelf en onderschat de opvoeding van kinderen enorm. Vaak is het fulltime werken van beide ouders ook een noodgedwongen keuze. Als het geen geld op zou leveren zou iedereen een stuk minder principieel zijn.
donderdag 13 november 2008 om 17:27
Wat een kneus...
Ik ben 37 jaar, zwanger van de eerste en werk 2 dagen. Mijn man werkt absurd veel en ik regel bijna alles thuis. Daar heb ik voor gekozen en dat werkt bij ons. Ben zeer geëmancipeerd opgevoed. Mijn moeder (overigens uberhuisvrouw) is thuis de baas haha.
Ik ben blij dat ik zelf kan kiezen wat ik met mijn leven doe en dat niet iemand anders dat voor mij bepaalt. Als iemand mij gaat zeggen hoeveel ik buitenshuis moet werken, wat ik moet dragen, hoeveel kinderen ik moet krijgen (en vooral wanneer), hoeveel ik moet verdienen etc etc etc, dan wordt ik ernstig opstandig. Get A Life en laat mij met rust!!!!! Het leven bevalt me prima zo. Heb tijd voor echte belangrijke zaken (studies, natuur, relaties met vrienden, verdieping van/in het leven) en zit niet gevangen tussen 4 muren met elke dag dezelfde mensen. Daar zou ik pas echt simpel van worden.
M.
Ik ben 37 jaar, zwanger van de eerste en werk 2 dagen. Mijn man werkt absurd veel en ik regel bijna alles thuis. Daar heb ik voor gekozen en dat werkt bij ons. Ben zeer geëmancipeerd opgevoed. Mijn moeder (overigens uberhuisvrouw) is thuis de baas haha.
Ik ben blij dat ik zelf kan kiezen wat ik met mijn leven doe en dat niet iemand anders dat voor mij bepaalt. Als iemand mij gaat zeggen hoeveel ik buitenshuis moet werken, wat ik moet dragen, hoeveel kinderen ik moet krijgen (en vooral wanneer), hoeveel ik moet verdienen etc etc etc, dan wordt ik ernstig opstandig. Get A Life en laat mij met rust!!!!! Het leven bevalt me prima zo. Heb tijd voor echte belangrijke zaken (studies, natuur, relaties met vrienden, verdieping van/in het leven) en zit niet gevangen tussen 4 muren met elke dag dezelfde mensen. Daar zou ik pas echt simpel van worden.
M.
donderdag 13 november 2008 om 17:28
En we willen niet eens 80 uur per week werken!
http://www.zibb.nl/102397...imaal-28-uur-optimaal.htm
http://www.zibb.nl/102397...imaal-28-uur-optimaal.htm
donderdag 13 november 2008 om 17:32
Het is dat het allemaal zo rot uit mevrouw Mees haar strot komt, maar in veel zaken die ze zegt, heeft ze naar mijn mening wél een punt. Emancipatie en feminisme betekenen voor mij ook: de vrijheid om eigen keuzes te maken. Ik heb alleen vaak het idee dat vrouwen hun keuzes helemaal niet maken op basis van vrijheid en eigen gedachten, maar op basis van traditie en maatschappelijke druk.
.
donderdag 13 november 2008 om 17:37
Woensdagmorgen vroeg, in de trein, op weg naar mijn deeltijdbaan las ik dit stuk van Heleen Mees. Ik vond het al een naar mens, maar dat is alleen maar sterker geworden.
Ik zou wel 100 dingen tegelijk willen doen: mijn studie (die ik naast mn deeltijdbaan doe) toch in voltijd tempo afmaken en me er echt op richten, ik zou graag mijn eigen klas fulltime willen hebben, ik wil graag moeder worden en er deeltijd voor mn kindje zijn en deeltijd werken, ik zou graag willen dat mijn lief deeltijd kon gaan werken en ik (bijna) fulltime... Er zijn zoveel keuzes, ik ben alle feministen die de weg hebben vrijgemaakt voor ons dankbaar! Dat we de keuze hebben.
Heleen, maak je niet zo druk joh
Ik zou wel 100 dingen tegelijk willen doen: mijn studie (die ik naast mn deeltijdbaan doe) toch in voltijd tempo afmaken en me er echt op richten, ik zou graag mijn eigen klas fulltime willen hebben, ik wil graag moeder worden en er deeltijd voor mn kindje zijn en deeltijd werken, ik zou graag willen dat mijn lief deeltijd kon gaan werken en ik (bijna) fulltime... Er zijn zoveel keuzes, ik ben alle feministen die de weg hebben vrijgemaakt voor ons dankbaar! Dat we de keuze hebben.
Heleen, maak je niet zo druk joh
donderdag 13 november 2008 om 17:37
quote:mjdh schreef op 13 november 2008 @ 17:27:
Wat een kneus...
Ik ben 37 jaar, zwanger van de eerste en werk 2 dagen. Mijn man werk absurd veel en ik regel bijna alles thuis. Daar heb ik voor gekozen en dat werkt bij ons. Ben zeer geëmancipeerd opgevoed. Mijn moeder (overigens uberhuisvrouw) is thuis de baas haha.
Ik ben blij dat ik zelf kan kiezen wat ik met mijn leven doe en dat niet iemand anders dat voor mij bepaalt. Als iemand mij gaat zeggen hoeveel ik buitenshuis moet werken, wat ik moet dragen, hoeveel kinderen ik moet krijgen (en vooral wanneer), hoeveel ik moet verdienen etc etc etc, dan wordt ik ernstig opstandig. Get A Life en laat mij met rust!!!!! Het leven bevalt me prima zo. Heb tijd voor echte belangrijke zaken (studies, natuur, relaties met vrienden, verdieping van/in het leven) en zit niet gevangen tussen 4 muren met elke dag dezelfde mensen. Daar zou ik pas echt simpel van worden.
M.chapeau! Van kinderen moet je zoveel mogelijk mee gaan krijgen en genieten. Ze zijn namelijk heel snel groot en dan kun je eventueel weer of meer aan het werk gaan.
Wat een kneus...
Ik ben 37 jaar, zwanger van de eerste en werk 2 dagen. Mijn man werk absurd veel en ik regel bijna alles thuis. Daar heb ik voor gekozen en dat werkt bij ons. Ben zeer geëmancipeerd opgevoed. Mijn moeder (overigens uberhuisvrouw) is thuis de baas haha.
Ik ben blij dat ik zelf kan kiezen wat ik met mijn leven doe en dat niet iemand anders dat voor mij bepaalt. Als iemand mij gaat zeggen hoeveel ik buitenshuis moet werken, wat ik moet dragen, hoeveel kinderen ik moet krijgen (en vooral wanneer), hoeveel ik moet verdienen etc etc etc, dan wordt ik ernstig opstandig. Get A Life en laat mij met rust!!!!! Het leven bevalt me prima zo. Heb tijd voor echte belangrijke zaken (studies, natuur, relaties met vrienden, verdieping van/in het leven) en zit niet gevangen tussen 4 muren met elke dag dezelfde mensen. Daar zou ik pas echt simpel van worden.
M.chapeau! Van kinderen moet je zoveel mogelijk mee gaan krijgen en genieten. Ze zijn namelijk heel snel groot en dan kun je eventueel weer of meer aan het werk gaan.
donderdag 13 november 2008 om 17:42
Ik snap overigens wel wat je bedoelt Mariannanas. Als ik puur voor mezelf spreek, ben ik er dubbel in. Ik zou graag fulltime werken (mits ik van mn werk hou) , maar mijn wens om kinderen te krijgen is ook groot. Nu zijn er genoeg mensen die vinden dat dit goed te combineren is, dat geloof ik wel. Alleen zou ik daar niet voor kíezen. Niet uit maatschappelijk oogpunt, niet uit traditie maar puur omdat ik het zélf wil. Ik werk hele dagen met kinderen, dan ben ik toch liever een gedeelte van de week bij mijn eigen kind. Helemaal thuis zitten zou ik dan weer echt niet kunnen/willen. Maar ook hiervan snap ik vrouwen die daar wel voor kiezen. Overigens hoop ik dat mijn lief ook gedeeltelijk minder kan werken, maar we moeten inderdaad financieel bekijken wat haalbaar is...
