Actueel
alle pijlers
Vrouwen met een deeltijdbaan zijn lui
donderdag 13 november 2008 om 16:53
Deeltijd-vrouwen zijn luie vrouwen’
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
door Laura Romanillos
Geplaatst op woensdag 12 november 2008 om 11:35
Oproep voor vrouwen in top breed gesteund door mannen
“Vrouwen die in deeltijd werken verpesten het voor de rest, en ook voor hun dochters en hun kleindochters.” Powerwoman en feministe Heleen Mees heeft geen goed woord over voor vrouwen die in deeltijd werken.
“Ze zijn lui, bang om hun nek uit te steken en gemakzuchtig. Ze zijn een totale verkwisting”, en zo kan ze nog wel even doorgaan. Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat driekwart van de Nederlandse vrouwen een deeltijdbaan heeft. Slechts 7 procent van hen zou voltijd willen werken. Van de vrouwen die een kleine deeltijdbaan hebben (12 tot 19 uur) zou de helft wel meer willen werken, maar dan gemiddeld maar vijf uur meer, op het tijdstip dat het hen uitkomt. De helft van de vrouwen die fulltime werken zou liever minder willen werken.
Tegelijkertijd plaatste Woman Capital, een headhuntersbureau voor vrouwen, gisteren voor de tweede keer een paginagrote advertentie in Het Financieele Dagblad met een oproep aan minister Bos van Financiën om meer vrouwen te benoemen in de top van de financiële wereld. De eerste oproep, van ongeveer twee weken geleden, werd ondertekend door 34 vrouwen op topposities. De oproep van gisteren door ongeveer 70 topmannen. “De reacties waren overweldigend”, zegt manager Bercan Günel. “Daarom zijn we op het idee gekomen om het stokje over te geven aan de mannen. We vonden een hele grote groep bereid hun handtekening te zetten. Het is een hele mooie mix van nieuwe CEO’s en de oude garde die nu commissaris is. Maar ook advocaten en hoogleraren steunen onze oproep aan minister Bos” , aldus Günel.
Vrouwen die het liefst deeltijd willen werken en een tekort aan vrouwen in topposities lijken niet met elkaar te rijmen. “Dat heeft ook helemaal niets met elkaar te maken,” zegt Mees. “Die deeltijdvrouwen zouden zelfs als ze vijftig uur per week zouden werken niets bereiken. Er zijn ook mannen die zo zijn, die niet ambitieus zijn, en vier dagen per week werken omdat ze dat kunnen betalen. Het gaat om ‘angry young women’ die ambities hebben, keihard werken, maar toch niet benoemd worden op de hoge plekken.” Volgens Günel heeft het één wel degelijk iets met het ander te maken. “Het is schrijnend dat er amper geen vrouwelijke rolmodellen zijn. Als een jonge vrouw bij ABN Amro begint en ze kijkt omhoog ziet ze alleen maar mannen en macho-gedrag. Daardoor krijgt ze geen zin om extra haar best te doen om hogerop te komen en ook zo te worden.”
woensdag 19 november 2008 om 20:15
woensdag 19 november 2008 om 22:32
donderdag 20 november 2008 om 10:26
Nog een keer....
iemand kan heel tevreden zijn met een baan die niet leuk is omdat de prioriteit in zijn of haar leven ergens anders ligt.
zo simpel is dat. niet iedereen heeft een baan als levensvervulling. mijn levensgeluk haal ik uit andere dingen. die 8 uur per dag zijn niet belangrijk GENOEG voor mij om te veranderen.
iemand kan heel tevreden zijn met een baan die niet leuk is omdat de prioriteit in zijn of haar leven ergens anders ligt.
zo simpel is dat. niet iedereen heeft een baan als levensvervulling. mijn levensgeluk haal ik uit andere dingen. die 8 uur per dag zijn niet belangrijk GENOEG voor mij om te veranderen.
donderdag 20 november 2008 om 10:38
quote:
Ainne schreef op 13 november 2008 @ 18:12:
Oke oke, ik ga dan ook even zeuren à la Mees (wie dat dan ook mag zijn). Ik vind het raar als (gezonde) vrouwen zonder kinderen minder dan fulltime werken."
Toen ik eenmaal een kind had en parttime ging werken, snapte ik niet waarom ik niet parttime was gaan werken toen ik nog geen kind had. Wat een vrije tijd had ik dan gehad, heerlijk!
Ach en als mevrouw Mees vindt dat zij top of the bill is in de maatschappij, en de wijsheid in pacht heeft, who am i to burst her bubble....
Ainne schreef op 13 november 2008 @ 18:12:
Oke oke, ik ga dan ook even zeuren à la Mees (wie dat dan ook mag zijn). Ik vind het raar als (gezonde) vrouwen zonder kinderen minder dan fulltime werken."
Toen ik eenmaal een kind had en parttime ging werken, snapte ik niet waarom ik niet parttime was gaan werken toen ik nog geen kind had. Wat een vrije tijd had ik dan gehad, heerlijk!
Ach en als mevrouw Mees vindt dat zij top of the bill is in de maatschappij, en de wijsheid in pacht heeft, who am i to burst her bubble....
donderdag 20 november 2008 om 10:39
donderdag 20 november 2008 om 12:28
8 uur per dag is 1/3 van een dag. Dan slaap je, laat zeggen ook nog eens 8 uur. Dan ben je dus de helft van de dag bezig met iets wat je niet leuk vindt? Natuurlijk hoeft je werk niet je levensvervulling zijn, maar het is wel de helft van je leven.... dan ga je toch iets doen wat ook geld om te leven in je laatje brengt maar waar je iets meer plezier aan beleeft? Of het moet echt mieters verdienen, maar dan nog..... en dan heb je dus per saldo nog meer levensgeluk....
zaterdag 22 november 2008 om 01:27
Of vrouwen nu lui zijn of niet wil ik me niet aan branden.
Maar een feit blijft wel: ten opzichte van vergelijkbare landen (UK/FR/Scandinavische) wordt het moederschap in Nederland enorm opgewaardeerd.
Een dame die in NL zegt een (of meer) kinderen te hebben en daarbij fulltime te werken wordt door een meerderheid verteld vreselijk slechte moeder te zijn. Dat stimuleert natuurlijk niet om naast het moederschap door te blijven werken.
Persoonlijk hoop ik op betere voorwaarden (kinder opvang e.d.) om in ieder geval de practische belemmeringen weg te nemen. Mochten NL moeders dan nog steeds het liefst thuis blijven, allicht mag de OP dan over luiheid spreken. Tot die tijd wacht ik het lekker af.
Maar een feit blijft wel: ten opzichte van vergelijkbare landen (UK/FR/Scandinavische) wordt het moederschap in Nederland enorm opgewaardeerd.
Een dame die in NL zegt een (of meer) kinderen te hebben en daarbij fulltime te werken wordt door een meerderheid verteld vreselijk slechte moeder te zijn. Dat stimuleert natuurlijk niet om naast het moederschap door te blijven werken.
Persoonlijk hoop ik op betere voorwaarden (kinder opvang e.d.) om in ieder geval de practische belemmeringen weg te nemen. Mochten NL moeders dan nog steeds het liefst thuis blijven, allicht mag de OP dan over luiheid spreken. Tot die tijd wacht ik het lekker af.
zaterdag 22 november 2008 om 01:48
Volgens mij willen al die vrouwen die Mees opvoert ook vaak parttime werken. Zal zo nog even googlen maar wat ik er van begrijp is dat het in Amerika gewoon niet kan, part-time werken, het is 40 uur of niets. En in Zweden moeten de vrouwen wel aangezien het leven anders niet te betalen is, bovendien zijn daar 32 urige werkweken weer normaler dan hier. Kortom; iedereen is reuze jaloers op de manier waarop NL. het heeft geregeld, goed zeg!
zaterdag 22 november 2008 om 02:03
Heb niet helemaal terug gelezen dus hopelijk niet dubbel:
Groei niet belangrijker dan welzijn en geluk
Werkende Amerikaanse vrouw is geen voorbeeld voor Nederlandse, want die is tevredener
Gepubliceerd: 28 maart 2006 18:00 | Gewijzigd: 28 maart 2006 18:01
Door Dany Jacobs
We moeten niets steeds de VS als een voorbeeld nemen. Creativiteit gedijt niet als je alleen maar lange uren maakt, en op vakantie gaan stimuleert de economie ook.
Elke keer vinden opinie- en beleidsmakers weer redenen om te verklaren dat het heel slecht gesteld is met onze economie en maatschappij. Het opiniestuk ‘Stop met huishouden!’ (nrc.next, 27 maart) van de in Amerika wonende Heleen Mees is daar een mooi voorbeeld van. Nederlanders werken gemiddeld 25 procent minder en hun inkomen is navenant ongeveer een kwart lager. Amerikanen hebben dan ook gemiddeld langere werkweken en kortere vakanties, maar meer geld te besteden. Ik zou zeggen: wie is hier het slimst bezig? Mees komt tot de omgekeerde conclusie. En met haar veel beleidsmakers.
Ondanks de onheilspellende berichten is Nederland zonder twijfel een van de meest ontwikkelde en concurrerende landen ter wereld. Gemeten naar bnp per hoofd van de bevolking komt Nederland op de negende plaats. Dat leidt tot een hoog niveau van maatschappelijk welzijn. In de World Database of Happiness komt Nederland op de zevende plaats; de VS staan op plaats dertien. met een 7,4. In de Human Development Index van de Verenigde Naties komt Nederland op de vijfde plaats, na Noorwegen, Zweden, Australië en Canada. De VN zelf vindt de Human Poverty Index een betere maat, waarbij gekeken wordt naar mate van ongelijkheid en sociale uitsluiting. Hier eindigt Nederland als derde laatste, voor Zweden en Noorwegen.
Je zou mogen verwachten dat Nederlandse beleidsmakers ontzettend trots zijn op dit soort prestaties. Het omgekeerde is waar. Elke keer wordt onderstreept hoezeer Nederland aan het afglijden is. Cijfers als bovenstaande mogen niet waar zijn. Gelukkig beweert Mees in haar stuk niet dat Nederlandse vrouwen luier zijn dan Amerikaanse. Ze werken alleen gemiddeld meer thuis, terwijl Amerikaanse vrouwen meer buitenshuis werken en voor de huishoudelijke taken anderen in dienst nemen. Deze vrijetijdsparadox leidt er volgens Mees toe dat in Nederland onnodig veel laagopgeleiden aan de kant staan. Want in de VS huren carrièrevrouwen iets meer huishoudelijke hulp in.
Mees verwijt Nederlandse vrouwen die relatief meer dan elders in deeltijd werken dus niet – zoals de ook al briljante Sharon Dijksma van de PvdA – dat ze hun diploma’s onvoldoende benutten, maar dat ze te weinig ongeschoolden aan werk helpen. Een nieuwe economische grondslag voor onze moraal: ongeschoolden aan werk helpen. Werk meer zodat anderen meer werk hebben! Wat al die economisten telkens weer doen is het paard achter de wagen spannen. Welzijn en geluk moeten geofferd worden op het altaar van de economische groei. Wat er ook van zij: gij zult niet genieten!
Dat neemt niet weg dat ook Mees de indruk geeft dat het haar wel om dat genot te doen is. Want door meer te werken kunnen Amerikaanse carrièrevrouwen meer diensten inkopen. „Zo eten ze vaker buiten de deur en maken ze ruim gebruik van boodschappendiensten en kindermeisjes”, schrijft Mees. Klopt dat verhaal? De meeste Amerikaanse vrouwen verdienen gewoon niet genoeg om al die hulpen te kunnen inhuren. Veel Amerikanen besteden vooral meer door relatief meer schulden te maken. Mees heeft het bovendien over vormen van economische hulpverlening die misschien in New York te vinden zijn, maar zeker niet in grote delen van de rest van de VS. Ik maak me sterk dat het gemiddeld voorzieningsniveau op het Nederlandse platteland veel hoger is dan het Amerikaanse. Het plaatje bij Mees’ artikel is tekenend. Illustratie bovenaan: boodschappentasjes van Gucci, Louis Vuitton en Versace (de VS blijkbaar), onder: Albert Heijn, C1000 en Aldi. En dat terwijl veel Amerikanen blij mogen zijn als er veel meer dan een Wal-Mart in hun buurt te vinden is! Een Wal-mart-tasje links naast al die dure merktasjes rechts zou dan ook een correcter plaatje geweest zijn. Bovendien, als we op vakantie gaan, stimuleren we dan de economie niet evengoed? Of komen er omgekeerd niet voldoende toeristen uit het buitenland naar Nederland?
De Verenigde Staten mogen een grotere staatsschuld hebben of het hoogste percentage mensen in de gevangenis ter wereld, het weerhoudt onze beleidsmakers er niet van om ons telkens weer de VS als voorbeeld voor te houden. Terwijl Nederland een van de meest geavanceerde en creatieve economieën ter wereld is. Economisten mogen de opvatting toegedaan zijn dat hard werken in het zweet onzes aanschijns de enige deugd is, in de creatieve belevenis-economie vormen goed leven en vrije tijd een groot economisch goed, zowel aan de vraag-, als aan de aanbodkant. Wat het laatste betreft: creativiteit gedijt niet als je alleen maar lange uren maakt. Het goede leven gaat teniet aan het gemekker van de economistische zeurpiet.
Dany Jacobs is als hoogleraar Strategie verboden aan de Rijksuniversiteit Groningen en als lector aan de Amsterdam Fashion Institute.
Groei niet belangrijker dan welzijn en geluk
Werkende Amerikaanse vrouw is geen voorbeeld voor Nederlandse, want die is tevredener
Gepubliceerd: 28 maart 2006 18:00 | Gewijzigd: 28 maart 2006 18:01
Door Dany Jacobs
We moeten niets steeds de VS als een voorbeeld nemen. Creativiteit gedijt niet als je alleen maar lange uren maakt, en op vakantie gaan stimuleert de economie ook.
Elke keer vinden opinie- en beleidsmakers weer redenen om te verklaren dat het heel slecht gesteld is met onze economie en maatschappij. Het opiniestuk ‘Stop met huishouden!’ (nrc.next, 27 maart) van de in Amerika wonende Heleen Mees is daar een mooi voorbeeld van. Nederlanders werken gemiddeld 25 procent minder en hun inkomen is navenant ongeveer een kwart lager. Amerikanen hebben dan ook gemiddeld langere werkweken en kortere vakanties, maar meer geld te besteden. Ik zou zeggen: wie is hier het slimst bezig? Mees komt tot de omgekeerde conclusie. En met haar veel beleidsmakers.
Ondanks de onheilspellende berichten is Nederland zonder twijfel een van de meest ontwikkelde en concurrerende landen ter wereld. Gemeten naar bnp per hoofd van de bevolking komt Nederland op de negende plaats. Dat leidt tot een hoog niveau van maatschappelijk welzijn. In de World Database of Happiness komt Nederland op de zevende plaats; de VS staan op plaats dertien. met een 7,4. In de Human Development Index van de Verenigde Naties komt Nederland op de vijfde plaats, na Noorwegen, Zweden, Australië en Canada. De VN zelf vindt de Human Poverty Index een betere maat, waarbij gekeken wordt naar mate van ongelijkheid en sociale uitsluiting. Hier eindigt Nederland als derde laatste, voor Zweden en Noorwegen.
Je zou mogen verwachten dat Nederlandse beleidsmakers ontzettend trots zijn op dit soort prestaties. Het omgekeerde is waar. Elke keer wordt onderstreept hoezeer Nederland aan het afglijden is. Cijfers als bovenstaande mogen niet waar zijn. Gelukkig beweert Mees in haar stuk niet dat Nederlandse vrouwen luier zijn dan Amerikaanse. Ze werken alleen gemiddeld meer thuis, terwijl Amerikaanse vrouwen meer buitenshuis werken en voor de huishoudelijke taken anderen in dienst nemen. Deze vrijetijdsparadox leidt er volgens Mees toe dat in Nederland onnodig veel laagopgeleiden aan de kant staan. Want in de VS huren carrièrevrouwen iets meer huishoudelijke hulp in.
Mees verwijt Nederlandse vrouwen die relatief meer dan elders in deeltijd werken dus niet – zoals de ook al briljante Sharon Dijksma van de PvdA – dat ze hun diploma’s onvoldoende benutten, maar dat ze te weinig ongeschoolden aan werk helpen. Een nieuwe economische grondslag voor onze moraal: ongeschoolden aan werk helpen. Werk meer zodat anderen meer werk hebben! Wat al die economisten telkens weer doen is het paard achter de wagen spannen. Welzijn en geluk moeten geofferd worden op het altaar van de economische groei. Wat er ook van zij: gij zult niet genieten!
Dat neemt niet weg dat ook Mees de indruk geeft dat het haar wel om dat genot te doen is. Want door meer te werken kunnen Amerikaanse carrièrevrouwen meer diensten inkopen. „Zo eten ze vaker buiten de deur en maken ze ruim gebruik van boodschappendiensten en kindermeisjes”, schrijft Mees. Klopt dat verhaal? De meeste Amerikaanse vrouwen verdienen gewoon niet genoeg om al die hulpen te kunnen inhuren. Veel Amerikanen besteden vooral meer door relatief meer schulden te maken. Mees heeft het bovendien over vormen van economische hulpverlening die misschien in New York te vinden zijn, maar zeker niet in grote delen van de rest van de VS. Ik maak me sterk dat het gemiddeld voorzieningsniveau op het Nederlandse platteland veel hoger is dan het Amerikaanse. Het plaatje bij Mees’ artikel is tekenend. Illustratie bovenaan: boodschappentasjes van Gucci, Louis Vuitton en Versace (de VS blijkbaar), onder: Albert Heijn, C1000 en Aldi. En dat terwijl veel Amerikanen blij mogen zijn als er veel meer dan een Wal-Mart in hun buurt te vinden is! Een Wal-mart-tasje links naast al die dure merktasjes rechts zou dan ook een correcter plaatje geweest zijn. Bovendien, als we op vakantie gaan, stimuleren we dan de economie niet evengoed? Of komen er omgekeerd niet voldoende toeristen uit het buitenland naar Nederland?
De Verenigde Staten mogen een grotere staatsschuld hebben of het hoogste percentage mensen in de gevangenis ter wereld, het weerhoudt onze beleidsmakers er niet van om ons telkens weer de VS als voorbeeld voor te houden. Terwijl Nederland een van de meest geavanceerde en creatieve economieën ter wereld is. Economisten mogen de opvatting toegedaan zijn dat hard werken in het zweet onzes aanschijns de enige deugd is, in de creatieve belevenis-economie vormen goed leven en vrije tijd een groot economisch goed, zowel aan de vraag-, als aan de aanbodkant. Wat het laatste betreft: creativiteit gedijt niet als je alleen maar lange uren maakt. Het goede leven gaat teniet aan het gemekker van de economistische zeurpiet.
Dany Jacobs is als hoogleraar Strategie verboden aan de Rijksuniversiteit Groningen en als lector aan de Amsterdam Fashion Institute.
zaterdag 22 november 2008 om 12:29
quote:Mauwtje schreef op 22 november 2008 @ 12:15:
Vrouwen die deeltijdwerken besteden nog tijd aan dingen die er wel toe doen (liefde kinderen leven hobbies en vrienden anderen een boek lezen?)
Laat je ajb geen schuldgevoel aanpraten (dan doe je helemaal niks meer! :-/ )Moet ik hieruit opmaken dat jij denkt dat vrouwen die fulltime werken geen tijd hebben voor liefde en kinderen, om boeken te lezen, vrijwilligerswerk te doen en vrienschappen te onderhouden? Nee toch? Dat lukt hier écht allemaal prima hoor.
Vrouwen die deeltijdwerken besteden nog tijd aan dingen die er wel toe doen (liefde kinderen leven hobbies en vrienden anderen een boek lezen?)
Laat je ajb geen schuldgevoel aanpraten (dan doe je helemaal niks meer! :-/ )Moet ik hieruit opmaken dat jij denkt dat vrouwen die fulltime werken geen tijd hebben voor liefde en kinderen, om boeken te lezen, vrijwilligerswerk te doen en vrienschappen te onderhouden? Nee toch? Dat lukt hier écht allemaal prima hoor.
zaterdag 22 november 2008 om 13:46
Haha, mijn 'gezinsmanager' stond niet voor niets tussen aanhalingstekens hoor. Was een beetje ironisch bedoeld.
En toch, als je er verder over nadenkt, er komt echt veel management kijken bij het runnen van een huishouden/gezin vind ik.
Iemand vroeg hoe ik twee keer fulltime kan werken als ik parttime betaald werk en verder het huishouden/gezin. Nou, dat kan best. Een etmaal heeft 24 uur, ik werk gemiddeld ongeveer 6 uur per dag. Ik slaap er 7, meestal onderbroken door een van de kinderen, de overige 11 uur gaan 'op' aan huis, gezin, huishouden enzovoort enzovoort. Er zijn er zo'n 3 per dag ook nog voor mezelf, dat is al heel erg luxe.
Maar van de 24 uur vind ik dat ik er 14 echt aan het werk ben, betaald danwel aan huishouden/gezin wat voor mij ook echt als werk voelt voor een groot deel.
In het weekend gaat het betaald werken wat omlaag en het huis-werken wat omhoog. Dus eigenlijk werk ik nog meer dan twee keer fulltime.
En eerlijk gezegd vind ik mezelf dan vaak nog lui ook.
En of Heleen Mees dat ook vindt zal mij mijn reet roesten.
xx lisa.
En toch, als je er verder over nadenkt, er komt echt veel management kijken bij het runnen van een huishouden/gezin vind ik.
Iemand vroeg hoe ik twee keer fulltime kan werken als ik parttime betaald werk en verder het huishouden/gezin. Nou, dat kan best. Een etmaal heeft 24 uur, ik werk gemiddeld ongeveer 6 uur per dag. Ik slaap er 7, meestal onderbroken door een van de kinderen, de overige 11 uur gaan 'op' aan huis, gezin, huishouden enzovoort enzovoort. Er zijn er zo'n 3 per dag ook nog voor mezelf, dat is al heel erg luxe.
Maar van de 24 uur vind ik dat ik er 14 echt aan het werk ben, betaald danwel aan huishouden/gezin wat voor mij ook echt als werk voelt voor een groot deel.
In het weekend gaat het betaald werken wat omlaag en het huis-werken wat omhoog. Dus eigenlijk werk ik nog meer dan twee keer fulltime.
En eerlijk gezegd vind ik mezelf dan vaak nog lui ook.
En of Heleen Mees dat ook vindt zal mij mijn reet roesten.
xx lisa.
zaterdag 22 november 2008 om 14:39
zaterdag 22 november 2008 om 18:27
Wat ben ik blij dat ik maar 25 uur per week werk! In het werk wat ik doe is dat net vol te houden.
Maar ik ben al blij dat ik dit doe. Natuurlijk is het jammer dat ik minder te besteden heb dan iemand ie hoog is opgeleid.
Ik zeg altijd tegen collega's of uitzendkrachten die jong zijn: meid blijf niet in dit werk hangen, ga verder leren als je kunt. Je moet nog veel te lang.... Helaas was ik zelf niet zo slim om daar over na te denken.
Maar ik ben al blij dat ik dit doe. Natuurlijk is het jammer dat ik minder te besteden heb dan iemand ie hoog is opgeleid.
Ik zeg altijd tegen collega's of uitzendkrachten die jong zijn: meid blijf niet in dit werk hangen, ga verder leren als je kunt. Je moet nog veel te lang.... Helaas was ik zelf niet zo slim om daar over na te denken.
zondag 23 november 2008 om 11:32
quote:wuiles schreef op 22 november 2008 @ 12:29:
[...]
Moet ik hieruit opmaken dat jij denkt dat vrouwen die fulltime werken geen tijd hebben voor liefde en kinderen, om boeken te lezen, vrijwilligerswerk te doen en vrienschappen te onderhouden? Nee toch? Dat lukt hier écht allemaal prima hoor.Als je "gewoon" fulltime werkt, 40 uur van 9 tot 5 zal het allemaal best te doen zijn, maar het wordt pittiger, als je zo'n topfunctie bekleed of abmieert, daar zullen ongetwijfeld een ietsiepietsie meer uren in gaan zitten, dat is natuurlijk niet erg, maar helaas is de tijd van een etmaal een vast gegeven, en dus betekend dat dat er "offers" gebracht moeten worden.
Hoe meer je werkt hoe meer je uiteindelijk uit handen moet geven...(opvoeding, huishouden, financiele rompslomp e.d.)
Mijn ambitie is het niet.
[...]
Moet ik hieruit opmaken dat jij denkt dat vrouwen die fulltime werken geen tijd hebben voor liefde en kinderen, om boeken te lezen, vrijwilligerswerk te doen en vrienschappen te onderhouden? Nee toch? Dat lukt hier écht allemaal prima hoor.Als je "gewoon" fulltime werkt, 40 uur van 9 tot 5 zal het allemaal best te doen zijn, maar het wordt pittiger, als je zo'n topfunctie bekleed of abmieert, daar zullen ongetwijfeld een ietsiepietsie meer uren in gaan zitten, dat is natuurlijk niet erg, maar helaas is de tijd van een etmaal een vast gegeven, en dus betekend dat dat er "offers" gebracht moeten worden.
Hoe meer je werkt hoe meer je uiteindelijk uit handen moet geven...(opvoeding, huishouden, financiele rompslomp e.d.)
Mijn ambitie is het niet.
zondag 23 november 2008 om 12:12
quote:lonki schreef op 23 november 2008 @ 11:32:
Hoe meer je werkt hoe meer je uiteindelijk uit handen moet geven...(opvoeding, huishouden, financiele rompslomp e.d.)
Mijn ambitie is het niet.Mijn ambitie is áltijd geweest om het huishouden zoveel mogelijk uit handen te geven. Héérlijk! En hoe meer ik werk, hoe meer financiële mogelijkheden ik daarvoor heb.
Hoe meer je werkt hoe meer je uiteindelijk uit handen moet geven...(opvoeding, huishouden, financiele rompslomp e.d.)
Mijn ambitie is het niet.Mijn ambitie is áltijd geweest om het huishouden zoveel mogelijk uit handen te geven. Héérlijk! En hoe meer ik werk, hoe meer financiële mogelijkheden ik daarvoor heb.
zondag 23 november 2008 om 12:24
Pff, ik durf best te bekennen dat ik enigzins lui ben. Juist daardoor kan ik geen fulltime baan aan; omdat ik ervoor betaald wordt ben ik juist wat betreft mijn werk niet lui. Mijn huishouden zou niet lopen als ik ook nog een full-time baan zou hebben. En ik zou mijn huishouden nooit door vreemden willen laten bestieren. Laat mijn man maar fijn full-time werken (die zou niet anders kunnen en ook niet willen). Ik draai dan wel mijn 24 uurtjes buitensuis en een deel van het huishouden en verzorging/ opvoeding van een peuter en een puber.
Verder ben ik niet ambitieus en zit er niet mee dat ik mijn universitaire studie niet heb afgerond waardoor de kans klein is door te groeien naar een hoge functie. Ik heb dan ook niet de zorgen en plichten die een hoge functie vaak met zich meebrengt.
Verder ben ik niet ambitieus en zit er niet mee dat ik mijn universitaire studie niet heb afgerond waardoor de kans klein is door te groeien naar een hoge functie. Ik heb dan ook niet de zorgen en plichten die een hoge functie vaak met zich meebrengt.
zondag 23 november 2008 om 12:51
Maansa, ik werk in de zorg en dan bij een thuiszorginstelling. Ik zou dit echt niet full-time kunnen en willen doen. Constant hollen en vliegen van de een naar de ander. Daarbij blijven de mensen steeds lange thuis wonen zodat je veel te maken hebt met dementerende ouderen die soms heel agressief kunnen zijn en alle zorg weigeren.
Ik zou heel graag een opleiding willen doen voor medisch secretaresse, maar die zijn alleen schriftelijk te volgen bij het loi en ook duur. Daarbij nader ik de 50 met rasse schreden.Dus hoeveel zin heeft het nog. Nou ja, ik moet nog minimaal 20 jaar zou je denken maar de werkgevers willen jong en goedkoop personeel.
Het klinkt negatief maar ik zou nooit meer in de zorg gaan werken als ik nu jong was.
Ik zou heel graag een opleiding willen doen voor medisch secretaresse, maar die zijn alleen schriftelijk te volgen bij het loi en ook duur. Daarbij nader ik de 50 met rasse schreden.Dus hoeveel zin heeft het nog. Nou ja, ik moet nog minimaal 20 jaar zou je denken maar de werkgevers willen jong en goedkoop personeel.
Het klinkt negatief maar ik zou nooit meer in de zorg gaan werken als ik nu jong was.
zondag 23 november 2008 om 13:17
Ik neem geen kinderen om vervolgens full time te gaan werken en de opvoeding uit handen te geven, het interesseert de kinderen geen sik of ze in een nieuwe Mercedes rijden of een citroen picasso, het interesseert ze wel dat mama tijd voor ze heeft.
En dan mogen ze mij lui noemen, dat interesseert ons allemaal thuis niet.
En dan mogen ze mij lui noemen, dat interesseert ons allemaal thuis niet.
