Actueel
alle pijlers
Vrouwen na bevalling 1 jaar niet werken
vrijdag 21 december 2007 om 14:58
Vandaag dient de staatssecretaris een motie in om dit te bewerkstelligen. De redenen zijn, dat borstvoeding dan een betere kans krijgt en de Christen Unie vindt dat babies onder een jaar niet in een kinderdagverblijf horen. Emancipatie of niet.
Ik ben het er wel mee eens. Ik werk notabene bij het rijk en hier moeten vrouwen in een wc (de voorruimte van een toilet) kolven!
Bovendien is mijn kleine nichtje in het dagverblijf op haar hoofdje geslagen met een dinky toy door een twee jaar oud kind. Mijn nichtje was net 3 maanden oud en bloedde aan haar hoofdje!
Er zijn ook maar 2 leidsters per 9 kinderen, en je weet hoe dat gaat, een kindje moet plassen, een ander geeft over dus die leidsters zien echt niet alles.
Maar goed, dat vind ik dus, geef je mening.
Ik ben het er wel mee eens. Ik werk notabene bij het rijk en hier moeten vrouwen in een wc (de voorruimte van een toilet) kolven!
Bovendien is mijn kleine nichtje in het dagverblijf op haar hoofdje geslagen met een dinky toy door een twee jaar oud kind. Mijn nichtje was net 3 maanden oud en bloedde aan haar hoofdje!
Er zijn ook maar 2 leidsters per 9 kinderen, en je weet hoe dat gaat, een kindje moet plassen, een ander geeft over dus die leidsters zien echt niet alles.
Maar goed, dat vind ik dus, geef je mening.
zaterdag 22 december 2007 om 22:42
Riep iemand mij?? 
Tis niet mijn verhaal, het kwam een keer in een aflevering van de Milieuridders voor. Het is wel wetenschappelijk bewezen trouwens.
In elke liter melk, dus ook die die jij koopt in de supermarkt, zit een vingerhoed vol pus. Dat komt omdat koeienuiers door slechte hygiëne zoöngeveer continue ontstoken zijn en juist, voor Eileen, omdat koeien vaak niet op tijd worden gemolken. Borstonstekingen zijn erg pijnlijk voor vrouwen, ontstoken uiers voor koeien net zo goed. Koeienkalfjes krijgen melk uit een emmer. Alleen omdat wij zo nodig hun melk moeten afpikken. In Kunst/flesvoeding komt die pus trouwens ook.
Linkjes:
blog
milieuridders
Tis niet mijn verhaal, het kwam een keer in een aflevering van de Milieuridders voor. Het is wel wetenschappelijk bewezen trouwens.
In elke liter melk, dus ook die die jij koopt in de supermarkt, zit een vingerhoed vol pus. Dat komt omdat koeienuiers door slechte hygiëne zoöngeveer continue ontstoken zijn en juist, voor Eileen, omdat koeien vaak niet op tijd worden gemolken. Borstonstekingen zijn erg pijnlijk voor vrouwen, ontstoken uiers voor koeien net zo goed. Koeienkalfjes krijgen melk uit een emmer. Alleen omdat wij zo nodig hun melk moeten afpikken. In Kunst/flesvoeding komt die pus trouwens ook.
Linkjes:
blog
milieuridders
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zaterdag 22 december 2007 om 22:45
Tja, weet je, ik ben echt een enorme voorstander van kinderen naar een kinderdagverblijf brengen, ik breng mijn zoon er ook echt vooral uit overtuiging van het nut ernaar toe, niet eens zozeer omdat hij "ergens gestald moet worden zodat ik kan werken". Ook als ik niet zou werken, zou ik hem naar het kinderdagverblijf brengen. Desalniettemin kan ik me wel vinden in de mening dat 10 weken eigenlijk veel te jong is voor een kinderdagverblijf. En daarnaast vind ik dat schimmige circuit van oppasopas en omas, gastouders, buurvrouwen, en wat dies meer zij, al helemaal funest voor kinderen, daar ben ik eigenlijk zelfs gewoon tegen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 22 december 2007 om 22:50
Tien weken vind ik ook wel jong. Mijn beide zoontjes gingen met 16 weken naar het kdv en dat was volgens mijn gevoel net an.
Maar ik vind een jaar dan wel weer het andere uiterste. Bovendien wordt het volgens de leidsters op ons onvolprezen kdv steeds moeilijker om een kind te laten wennen naarmate het ouder als het voor het eerst naar het kdv gaat.
En als die de Jongh het heeft over het bij elkaar zijn van moeder en kind tijdens de eerste 7 maanden, dan zie ik nog altijd niet waarom hij en Smulders dan meteen voor een heel jaar verlof pleiten. Bijna tweemaal zo lang.
Maar ik vind een jaar dan wel weer het andere uiterste. Bovendien wordt het volgens de leidsters op ons onvolprezen kdv steeds moeilijker om een kind te laten wennen naarmate het ouder als het voor het eerst naar het kdv gaat.
En als die de Jongh het heeft over het bij elkaar zijn van moeder en kind tijdens de eerste 7 maanden, dan zie ik nog altijd niet waarom hij en Smulders dan meteen voor een heel jaar verlof pleiten. Bijna tweemaal zo lang.
zaterdag 22 december 2007 om 22:52
Eens met Fashion dat kdv heel goed kan zijn voor de ontwikkeling van een kind. Eigenlijk is het namelijk natuurlijk dat er meerdere volwassenen en andere kinderen in de buurt zijn. Doet ook dingen voor imuumsysteem en voor sociale ontwikkeling. Maar ik vind zélf 10 weken echt te vroeg. Ik heb na verlof daarom allemaal achterstallige vakantiedagen opgenomen. Zo kwam ik uit op pas gaan werken toen dochter 7,5 maand was. Dat was perfect voor ons allebei. Borstvoeding ging daarom ook perfect. Toen ze eenmaal naar kdv ging heb ik live gevoed. Dat was in ons geval sneller en praktischer dan kolven, want kdv om de hoek en zij was flesweigeraar en ik bagger-kolver
Een jaar vind ik zelf wat lang, maar 6 maanden mag het wel worden! Ik denk niet dat werknemers daardoor geen vrouwen meer zouden aannemen. Het is veel makkelijk, denk ik, om iemand te vinden voor 6 maanden of een jaar, dan voor 3 maanden.
Een jaar vind ik zelf wat lang, maar 6 maanden mag het wel worden! Ik denk niet dat werknemers daardoor geen vrouwen meer zouden aannemen. Het is veel makkelijk, denk ik, om iemand te vinden voor 6 maanden of een jaar, dan voor 3 maanden.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zaterdag 22 december 2007 om 22:55
Mh, dat zal echt per functie verschillen. Voor mij werd er in mijn afwezigheid iemand van een consultancybureau ingehuurd en was mijn leidinggevende meer geld kwijtgeweest als dat een halfjaar zou zijn geweest.
Wel helemaal mee eens dat kdv prima is voor de ontwikkeling. Ze leren daar zo vreselijk veel. En zijn elke keer weer blij als ze er binnenstormen.
Wel helemaal mee eens dat kdv prima is voor de ontwikkeling. Ze leren daar zo vreselijk veel. En zijn elke keer weer blij als ze er binnenstormen.
zaterdag 22 december 2007 om 23:09
Athena,
Dat onderzoek waar Margaretha het eerder over had, over de ideale termijn om vrouwen aan het werk te houden heb ik ook ooit gelezen. Zit al als een gek te googlen maar kan het niet vinden. Maar goed, ook ik meen dat daarin ook de conclusie was dat een jaar de ideale termijn was, en volgens mij zijn de scandinavische en het nieuwe britse model daar ook op gebaseerd.
Het klinkt mij (als moeder) ook logisch in de oren, ook voor mij was een jaar na de bevalling ongeveer de termijn waarop ik me echt weer mezelf voelde, geestelijk en fysiek en dat de storm van "moeder worden" weer was gaan liggen. Het was ook de periode dat die ellendige vermoeidheid een beetje ophield en volgens mij ook de periode dat de nachten weer wat beter begonnen te worden. Dat lag volgens mij ergens tussen de negen maanden en een jaar na mijn zoons geboorte, ik weet het niet zeker omdat mijn moeder tussendoor ook nog overleed, maar ik kan me herinneren dat ik het daar met haar nog over heb gehad. He he, ik ben eindelijk mezelf weer een beetje.
Persoonlijk denk ik dan ook dat ook werkende moeders het best prettig zullen vinden als ze zich een jaar op "de baby" kunnen richten. Ik heb sterk de indruk, maar dat is maar een vermoeden hoor, dat "wij" werkende moeders heel hard roepen dat we van een jaar thuis zitten gek zouden worden omdát onze maatschappij daar niet op is ingericht. Ik zou ook gek worden als ik bij een volgende verplicht een jaar thuis zou moeten zitten als dat zou betekenen dat ik niet meer terug kan naar het werk wat ik nu doe, maar dat is de grap nu juist, dat zou dan niet het geval zijn. En als ik daarvan uitga, dat een jaar thuisblijven met mijn verse babietje níet betekent dat ik de rest van mijn leven goodbye kan kissen, dat het níet betekent dat ik allerlei mensen buiten mijn gezin (lees: collegas en werkgevers en al die mensen met een mening over moeders) tekort doe of tegen me in het harnas jaag, dan zou ik daar denk ik enorm van genieten. Voor mij persoonlijk zou het wegvallen van het eeuwige schuldgevoel dat je op beide fronten soms tekortschiet echt een enorme luxe zijn. Maar goed, misschien is dat wel ingegeven door het feit dat ik alleenstaande moeder ben, ik herken in ieder geval de bezwaren die veel vrouwen hebben om te blijven werken echt wel, het is ook niet altijd makkelijk.
Dat onderzoek waar Margaretha het eerder over had, over de ideale termijn om vrouwen aan het werk te houden heb ik ook ooit gelezen. Zit al als een gek te googlen maar kan het niet vinden. Maar goed, ook ik meen dat daarin ook de conclusie was dat een jaar de ideale termijn was, en volgens mij zijn de scandinavische en het nieuwe britse model daar ook op gebaseerd.
Het klinkt mij (als moeder) ook logisch in de oren, ook voor mij was een jaar na de bevalling ongeveer de termijn waarop ik me echt weer mezelf voelde, geestelijk en fysiek en dat de storm van "moeder worden" weer was gaan liggen. Het was ook de periode dat die ellendige vermoeidheid een beetje ophield en volgens mij ook de periode dat de nachten weer wat beter begonnen te worden. Dat lag volgens mij ergens tussen de negen maanden en een jaar na mijn zoons geboorte, ik weet het niet zeker omdat mijn moeder tussendoor ook nog overleed, maar ik kan me herinneren dat ik het daar met haar nog over heb gehad. He he, ik ben eindelijk mezelf weer een beetje.
Persoonlijk denk ik dan ook dat ook werkende moeders het best prettig zullen vinden als ze zich een jaar op "de baby" kunnen richten. Ik heb sterk de indruk, maar dat is maar een vermoeden hoor, dat "wij" werkende moeders heel hard roepen dat we van een jaar thuis zitten gek zouden worden omdát onze maatschappij daar niet op is ingericht. Ik zou ook gek worden als ik bij een volgende verplicht een jaar thuis zou moeten zitten als dat zou betekenen dat ik niet meer terug kan naar het werk wat ik nu doe, maar dat is de grap nu juist, dat zou dan niet het geval zijn. En als ik daarvan uitga, dat een jaar thuisblijven met mijn verse babietje níet betekent dat ik de rest van mijn leven goodbye kan kissen, dat het níet betekent dat ik allerlei mensen buiten mijn gezin (lees: collegas en werkgevers en al die mensen met een mening over moeders) tekort doe of tegen me in het harnas jaag, dan zou ik daar denk ik enorm van genieten. Voor mij persoonlijk zou het wegvallen van het eeuwige schuldgevoel dat je op beide fronten soms tekortschiet echt een enorme luxe zijn. Maar goed, misschien is dat wel ingegeven door het feit dat ik alleenstaande moeder ben, ik herken in ieder geval de bezwaren die veel vrouwen hebben om te blijven werken echt wel, het is ook niet altijd makkelijk.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 22 december 2007 om 23:16
Goede punten, Fashion. Denk ook dat vrouwen het anders zouden ervaren als het wel normaal zou zijn, een jaar verlof, als het gewoon de standaard zou zijn. Ik hoorde van Duitse collega dat ze het echt absurd kort vindt en dat is het ook wel.
Athena, ja heb je gelijk in. Verschilt natuurlijk per functie.
Athena, ja heb je gelijk in. Verschilt natuurlijk per functie.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zaterdag 22 december 2007 om 23:20
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
)
zaterdag 22 december 2007 om 23:21
Tja, het is natuurlijk moeilijk te beoordelen als het om een fictieve situatie gaat, maar ik ben toch eigenwijs geneigd om te denken dat een jaar voor mij echt aan de erg lange kant zou zijn. Speelt natuurlijk ook mee dat mijn kinderen allebei met resp. 2 weken en 1 week doorsliepen en ik mijn werk altijd bijzonder leuk heb gevonden. Ik had echt het gevoel dat ik weer een beetje met beide benen op de grond terechtkwam toen ik weer aan het werk ging. Ook al heb ik ook in beide gevallen minimaal een jaar fysiek gekwakkeld voordat ik me beter ging voelen.
Dat schuldgevoel herkennen alle werkende moeders wel, lijkt me. Maar dat heb je na een jaar toch ook nog wel op terugkerende momenten?
Vraag me ook af of dat onderzoek nog iets zei over de ervaring van de kindertjes zelf, in die zin hoe die reageren wanneer ze 'pas' met een jaar voor het eerst op een kdv komen. Mijn zoontjes leidsters hebben me dus weleens staan vertellen dat kinderen die op oudere leeftijd bij hen kwamen veel meer moeite hadden met wennen en afscheidnemen e.d. dan kinderen die jonger al gebracht werden.
In elk geval: als je (of iemand anders) dat onderzoek nog vindt, ben ik er wel nieuwsgierig naar.
Dat schuldgevoel herkennen alle werkende moeders wel, lijkt me. Maar dat heb je na een jaar toch ook nog wel op terugkerende momenten?
Vraag me ook af of dat onderzoek nog iets zei over de ervaring van de kindertjes zelf, in die zin hoe die reageren wanneer ze 'pas' met een jaar voor het eerst op een kdv komen. Mijn zoontjes leidsters hebben me dus weleens staan vertellen dat kinderen die op oudere leeftijd bij hen kwamen veel meer moeite hadden met wennen en afscheidnemen e.d. dan kinderen die jonger al gebracht werden.
In elk geval: als je (of iemand anders) dat onderzoek nog vindt, ben ik er wel nieuwsgierig naar.
zaterdag 22 december 2007 om 23:47
Ik heb geen kinderen en eigenlijk geen idee, maar ik wilde even noemen dat wij vroeger naar de peuterspeelzaal gingen vanaf een jaar of 2 of 3 (ik weet 't niet precies). Misschien was 't voor ons peuters wel lastiger dan voor babies die eigenlijk überhaupt nog geen flauw benul hebben, en is 't voor kinderen van 4 die nooit naar de peuterspeelzaal zijn geweest ook lastiger om voor 't eerst naar school te gaan, maar dit lijkt mij allemaal in de categorie 'heel klein leed' te vallen. Ik kan me haast niet voorstellen dat een kind van één of van twee of van drie serieuze problemen ondervindt van het moeten wennen aan 't kinderdagverblijf.
zondag 23 december 2007 om 00:03
Athena,
Mijn eigen zoon is ook pas met 8, bijna 9 maanden naar het kdv gegaan, en gelijk voor 4 dagen per week. Geen centje pijn qua wennen hoor, en zelf vond ik hem er ook toen pas aan toe. Misschien dat ik er daarom wel een voorstander van ben, want eigenlijk heb ik natuurlijk zelf ook zo'n lang "zwangerschapsverlof" gehad. Ik heb weliswaar in mijn kraamweek mijn eerste klus alweer aangepakt, maar totdat hij naar de creche ging was werk voor mij gevoelsmatig echt bijzaak. Door deze discussie realiseerde ik me dat ik als er ooit nog een kind zou komen wél al na 3 maanden weer aan de slag zou moeten en dat vind ik echt een naar idee. Ik had er bij zoon echt niet aan moeten denken.
Mijn eigen zoon is ook pas met 8, bijna 9 maanden naar het kdv gegaan, en gelijk voor 4 dagen per week. Geen centje pijn qua wennen hoor, en zelf vond ik hem er ook toen pas aan toe. Misschien dat ik er daarom wel een voorstander van ben, want eigenlijk heb ik natuurlijk zelf ook zo'n lang "zwangerschapsverlof" gehad. Ik heb weliswaar in mijn kraamweek mijn eerste klus alweer aangepakt, maar totdat hij naar de creche ging was werk voor mij gevoelsmatig echt bijzaak. Door deze discussie realiseerde ik me dat ik als er ooit nog een kind zou komen wél al na 3 maanden weer aan de slag zou moeten en dat vind ik echt een naar idee. Ik had er bij zoon echt niet aan moeten denken.
Am Yisrael Chai!
zondag 23 december 2007 om 00:09
En net als Inad denk ik dat de bijna 3 jaar borstvoeding vooral te danken is aan de energie die ik er in die eerste 8 maanden ingestoken heb. Ik denk eerlijk gezegd dat ik zelf misschien ook wel afgehaakt zou hebben bij problemen - en die heb ik qua bv echt plenty gehad - maar als daar ook nog eens mijn toch redelijk veeleisende baan en de moeder-onvriendelijke omgeving die mijn werk toch wel is bovenop was gekomen had ik dat waarschijnlijk niet getrokken. Op mijn werk krijg ik al gezeik als ik een uurtje later moet komen omdat ik medicijnen voor zoon nodig heb, als ik daar had moeten kolven was ik er geheid na een half jaar uitgevlogen. Op mijn werk is wel eens borstvoeding ter sprake gekomen tijdens de lunch en letterlijk ál mijn collegas, inclusief de enige andere moeder en de vaders, vonden het geitewollensokken gezeur van vrouwen die stiekem liever achter het aanrecht wilden.
Am Yisrael Chai!
zondag 23 december 2007 om 00:13
er werden toen bijvoorbeeld ook dingen gezegd als dat het onnatuurlijk was om babies langer dan een maand aan de borst te hebben en hele vervelende opmerkingen gemaakt over langvoeden, dat dat incestueus was enzo. Ben dan wel zo dat ik om even lekker te shockeren in de groep gooi dat ik 3 jaar borstvoeding heb gegeven en toen viel de hele tafel stil. Ik geloof dat ze het vooral vies en freaky vonden (en kan je nagaan, aan onze lunchtafel wordt ook de anale seks van mijn homoseksuele collega besproken...) .
Am Yisrael Chai!
zondag 23 december 2007 om 01:11
1 jaar verlof is belachelijk!
Wat een geklaag dat het allemaal zo slecht geregeld is in Nederland, dat is het beslist niet, de vergelijking met andere landen kan je misschien maken als het gaat om het verlof, maar veel landen kennen niet de ouderschapsverlofregeling of het zorgverlof. Je kan als moeder dus best langer thuisblijven dan die 16 weken, sterker nog je kan in Nederland deze taken delen met je man, want die kan ook ouderschapsverlof opnemen.
1 jaar zwangerschapsverlof? waarom in godsnaam? Kinderopvang is voor iedereen toegankelijk, en er is ook nog een vader in het spel neem ik aan?
Kolven kan je op je werk, ook dat is hier wettelijk geregeld, daarbij in ogenschouw genomen dat de meeste vrouwen parttime werken is die jaarregeling volstrekt overbodig.
Toverkol Smulders legt het verband met wiegendood, de cijfers worden nog maar even niet gegeven.... vaag hoor.
1 jaar verlof betekent ook dat:
- vrouwen dure arbeidskrachten worden en dus minder aantrekkelijk zullen zijn om aan te nemen.
- vrouwen nog moeilijker door zullen stromen naar hoge functies (de vrouw blijft zo financieel afhankelijk)
- vrouwen een gat in hun werkervaring schieten. 1 jaar eruit, dat is niet niks.
- het nog moeilijker is om als zelfstandige in nederland je te vestigen/ontwikkelen
Kortom dat is pas duur voor de maatschappij.
Zwangerschap en bevalling is geen ziekte!
Wat een geklaag dat het allemaal zo slecht geregeld is in Nederland, dat is het beslist niet, de vergelijking met andere landen kan je misschien maken als het gaat om het verlof, maar veel landen kennen niet de ouderschapsverlofregeling of het zorgverlof. Je kan als moeder dus best langer thuisblijven dan die 16 weken, sterker nog je kan in Nederland deze taken delen met je man, want die kan ook ouderschapsverlof opnemen.
1 jaar zwangerschapsverlof? waarom in godsnaam? Kinderopvang is voor iedereen toegankelijk, en er is ook nog een vader in het spel neem ik aan?
Kolven kan je op je werk, ook dat is hier wettelijk geregeld, daarbij in ogenschouw genomen dat de meeste vrouwen parttime werken is die jaarregeling volstrekt overbodig.
Toverkol Smulders legt het verband met wiegendood, de cijfers worden nog maar even niet gegeven.... vaag hoor.
1 jaar verlof betekent ook dat:
- vrouwen dure arbeidskrachten worden en dus minder aantrekkelijk zullen zijn om aan te nemen.
- vrouwen nog moeilijker door zullen stromen naar hoge functies (de vrouw blijft zo financieel afhankelijk)
- vrouwen een gat in hun werkervaring schieten. 1 jaar eruit, dat is niet niks.
- het nog moeilijker is om als zelfstandige in nederland je te vestigen/ontwikkelen
Kortom dat is pas duur voor de maatschappij.
Zwangerschap en bevalling is geen ziekte!
zondag 23 december 2007 om 08:38
Het was niet toverkol Smulders die het verband legde met wiegedood, maar emiritius hoogleraar kindergeneeskunde Guus de Jonge (bron: de Stentor dd 22-12-2007). Hij heeft in samenwerking met toverkol Smulders een actie gestart om jonge moeders een jaar babyverlof te geven. Als je dan toch zo graag wilt refereren naar een bron, doe het dan ook goed.
@ Eileen:
