Actueel
alle pijlers
Waarom aanslagen geen aanval op onze waarden zijn
donderdag 19 november 2015 om 14:17
Nog geen week voordat premier Mark Rutte verklaarde dat we ‘in oorlog’ zijn met IS, gaven verschillende Kamerfracties blijk van sympathie voor het PvdA-voorstel Defensie te ‘depolitiseren.' Daarmee bedoelden ze het vastleggen van de begroting van Defensie voor meerdere jaren zonder tussentijdse herziening omdat - bijvoorbeeld na verkiezingen - politieke voorkeuren anders liggen. In de context van aanslagen in Europa vormen een oorlogsverklaring en de depolitisering van de oorlogsmachinerie een gevaarlijke combinatie.
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
donderdag 19 november 2015 om 22:19
Volgens de VS, Canada en ook Europa.
Triest hoe sommigen mensen sympathiseren met een terreurorganisatie ,terwijl Koerdische moeders geen normaal leven kunnen leiden uit angst dat hun kinderen meegenomen zullen worden naar trainingskampen van de pkk. Onder de vele slachtoffers van de pkk zijn ook veel koerden. Ze handelen in drugs , wapens en mensen.
Strijders? ammehoela.
Triest hoe sommigen mensen sympathiseren met een terreurorganisatie ,terwijl Koerdische moeders geen normaal leven kunnen leiden uit angst dat hun kinderen meegenomen zullen worden naar trainingskampen van de pkk. Onder de vele slachtoffers van de pkk zijn ook veel koerden. Ze handelen in drugs , wapens en mensen.
Strijders? ammehoela.
donderdag 19 november 2015 om 22:30
quote:valentinamaria schreef op 19 november 2015 @ 22:23:
plus nog die gasleiding die ergens door Syrie loopt.
de Turken willen graag dat die hun kant opkomt.
vlgns mij komt dat gas uit Jemen, maar dat weet ik niet helemaal zeker meer.Nou en? Nederland is een van de grootste investeerders in Turkije. Dus komt wel goed uit.
plus nog die gasleiding die ergens door Syrie loopt.
de Turken willen graag dat die hun kant opkomt.
vlgns mij komt dat gas uit Jemen, maar dat weet ik niet helemaal zeker meer.Nou en? Nederland is een van de grootste investeerders in Turkije. Dus komt wel goed uit.
vrijdag 20 november 2015 om 00:05
Het is idd eenwollig topic en helemaal aangelegd om te bewijzen dat de aanslagen GEEN aanslag is op onze waarden!
En waarom is het geen aanslag op onze waarden?
Omdat ze mensen hebben vermoord die maar zo een beetje plezier zaten te maken in een restaurant, in een theater en oh gruwel, zo maar op een terrasje zaten.....
Waren deze terroristen een volle kerk binnengevallen en hadden daar iedereen van kant gemaakt, was dat dan wel een aanval geweest op onze waarden......zo komt het stuk bij mij over. Zo maar zitten op een terrasje is leeg! leeg!
Dan verder gaat het over oorlog die WIJ voeren! Bommen die WIJ gooien op onschuldige mensen!
Sorry hoor, ik mag EEN keer per 4 jaar stemmen. Dus een beetje naast de pot om mij en de nederlanders daar voor aansprakelijk te stellen.
En waarom is het geen aanslag op onze waarden?
Omdat ze mensen hebben vermoord die maar zo een beetje plezier zaten te maken in een restaurant, in een theater en oh gruwel, zo maar op een terrasje zaten.....
Waren deze terroristen een volle kerk binnengevallen en hadden daar iedereen van kant gemaakt, was dat dan wel een aanval geweest op onze waarden......zo komt het stuk bij mij over. Zo maar zitten op een terrasje is leeg! leeg!
Dan verder gaat het over oorlog die WIJ voeren! Bommen die WIJ gooien op onschuldige mensen!
Sorry hoor, ik mag EEN keer per 4 jaar stemmen. Dus een beetje naast de pot om mij en de nederlanders daar voor aansprakelijk te stellen.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 20 november 2015 om 10:31
Bron: De Correspondent
https://decorrespondent.n ... ven/383976188442-caf1921b
Nog geen week voordat premier Mark Rutte verklaarde dat we ‘in oorlog’ zijn met IS, gaven verschillende Kamerfracties blijk van sympathie voor het PvdA-voorstel Defensie te ‘depolitiseren.' Daarmee bedoelden ze het vastleggen van de begroting van Defensie voor meerdere jaren zonder tussentijdse herziening omdat - bijvoorbeeld na verkiezingen - politieke voorkeuren anders liggen. In de context van aanslagen in Europa vormen een oorlogsverklaring en de depolitisering van de oorlogsmachinerie een gevaarlijke combinatie.
Eigenlijk was er altijd al oorlog, want het idee van veroveren van het westen leeft bij bepaalde islamstromingen zoals het salafisme of wahabisme altijd al. Hierbij wilde men altijd al een kalifaat en overal ter wereld de sharia en in die landen en gebieden waar deze geloven heerst zie je dat andersgelovigen geen bestaansrecht hebben en al worden onderdrukt of gedood. Dat nu IS (Islamitische Staat - een salafistische stroming) hierbij extreem geweld gebruikt, neemt niet weg dat deze visie al bestond en uitgevoerd werd. Alleen nu met het uitroepen van een kalief door deze stroming vorm krijgt om daadwerkelijk andere landen en gebieden te gaan veroveren.
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
Een goede politieke afweging is dat je als land niet toestaat dat IS moslims van andere islamstromingen vermoord en 4 miljoen moslims, Koerden, Yezidi's moesten vluchten voor IS, o.a. naar ons land terwijl IS steeds verder optrekt en ook steeds meer aanhangers heeft binnen ons eigen land.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Er is oorlog waarbij vele mensen worden afgeslacht of gedwongen worden te leven onder IS en deze stricte islamstroming moeten opvolgen. Er zijn weinig goede oplossingen. Je kan deze mensen aan hun lot overlaten, je kan IS proberen te bombarderen, je kan hopelijk nog andere dingen verzinnen. Maar ze trekken steeds verder op en hebben het plan om de volgende landen als eerste te gaan overwinnen en in andere landen alvast chaos te zaaien.
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen.
Het is zeker wel een aanval op onze waarden. IS propageert met dat het westen slecht is, moslims die vrede willen zouden slecht zijn, moslims die in ons midden leven zouden bij voorbaat uitgesloten zijn van een leven in het paradijs tenzij ze ons doden via zelfmoord. In landen waar we met zijn allen vredig samenleven, moslims, christenen, niet-gelovigen, joden een aanval op de meest belangrijke waarde die er in een mensenleven te vinden is, namelijk respect voor elk leven.
Er is een verband tussen Syrie en het ontstaan van IS alsmede dat het als propaganda wordt gebruikt om strijders te ronselen. Echter geen oorzakelijk verband, de meeste volgers en mensen die er een mening over hebben, weten namelijk geeneens hoe de burgeroorlog in Syrie precies is ontstaan en het idee dat de Soennieten een bevrijdingsleger nodig hebben als arme minderheid in de wereld die overal onderdrukt zou worden, dat is een rad voor ogen draaien voor mensen die hun weg niet kunnen vinden in het leven. Ze hebben namelijk de macht in de meeste moslimlanden en dulden geen andere geloofsstromingen boven hen want dat is minderwaardig. In die moslimlanden hebben andersgelovigen niets te zeggen en wat moslimterroristen hier drijft om hen te volgen lijkt vooral een eigen mislukt leven te zijn of psychologische problemen, waarbij ze hier in het Westen kansen genoeg kregen om wel iets van hun leven te maken maar ze kiezen voor een gedachtengoed tegen het Westen, en dat was al aanwezig voordat de huidige situatie in Syrie ook maar ontstond.
Uitleg over de oorlog in Syrie is ingewikkeld. Er heerst echter al heel veel generaties een probleem tussen de Shiieten en Soennieten en allerlei andere stromingen die regelmatig weer opvlamt vanwege strijd om de rechtmatige opvolging van Mohammed en in die tijd stichtte men toen ook een kalifaat en andere landen werden veroverd ten dienste van dat kalifaat.
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Deze reden voeren jihadisten nu aan voor hun daden, maar dat is een hersenspoeling, een levenswijze die aansluit op het al reeds wijdverspreide gedachtengoed van de arme onderdrukte Soenniet in onze al verdorven samenleving van ongelovige honden. De werkelijkheid ligt heel anders dan deze jihadisten wordt voorgespiegeld en waarbij veel mensen jammer genoeg die versimpeling van IS ook aannemen in hun idee over oorlog. Je hebt aan de ene kant het reeds aanwezige gedachtengoed van eeuwenoude islamstromingen die reeds verspreid werden in onze maatschappij en aan de andere kant de naieve westerling die denkt dat alles goed te praten is met kaarsjes en pappen en nathouden van nooit een onvertogen woord mag er gesproken worden of (per ongeluk) verkeerd gedaan.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Er was al chaos in het Midden-Oosten, met talloze burgeroorlogen tussen heel veel verschillende moslimstromingen, christenen, koerden in. Waarbij vele groeperingen reeds ernstig onderdrukt werden en het ingrijpen bedoeld was om aan bijvoorbeeld een wrede dictator een einde te maken. Die dictator Saddam Hoessein was echt geen lieverdje bijvoorbeeld al. Nu zeggen dat het zo'n goede gast was omdat hij het nog enigszins onder controle had en het westen eigenbelang had, kan je doen. Maar daarbij maar even vergeten dat er al heel ernstige misstanden plaatsvonden binnen de moslimwereld zelf en nu het feit dat moslims ándere moslims bij grote getalen afslachten en onderdrukken ook afdoen als alleen de schuld van het westen zonder te kijken naar hoe moslims! degenene zijn die elkaar afslachten vind ik een anti-westers propaganda plaatje vooral waarbij de aandacht afgeleid wordt van de werkelijkheid.
IS is gewoon toch echt een voortvloeisel uit de Islam met een haat naar elke andere stroming zowel andere moslimstromingen als westerlingen. Dat islamkritiek hierin vooral naar het westen wil wijzen, doet niets af aan de feiten. Net zoals hypotheses over hoe het westen speciaal deze moslims afvallig van de islam zou maken om moslims in een kwaad daglicht te stellen. Terwijl notabene de wereld in vuur en vlam ligt omdat IS de strijd aangaat met allen hier op aarde in het kader van een kalifaat zoals eeuwen geleden ook reeds is gebeurd in naam van datzelfde geloof.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
Als je al tijdenlang te maken krijgt met geloofsstromingen die het westen verdorven noemen, de sharia in Belgie en Nederland in willen voeren, kun je dat een aanval op onze waarden noemen. Het is een oorlog waarbij men het nu nog vrije westen waar iedereen welkom is en mag leven, onze democratie om zeep wil helpen tot een islamitische staat.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Onze waarden zijn juist mooi. In plaats van dat wij opgevoed worden met een geweer in de hand om "de vijand" te gaan overwinnen omdat deze andere normen aanhangt en we onszelf niet zien als het enige juiste geloof, omarmen we anderen, in plaats van haat, vieren we het leven. Het belangrijkste waar het om gaat in de wereld. Je gezin, veiligheid, respect voor leven, welkom voor iedereen.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Wij hebben hier individuele keuzevrijheid, iets wat in veel moslimlanden niet voorkomt. Een gigantisch fundament om zelf het recht te hebben je eigen leven te bepalen, te geloven wat je denkt dat waarheid is en deze zelf te onderzoeken waardoor een ieder hier ook welkom is.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Het is erg lastig om tegen het Midden-Oosten te zeggen dat zij anderen onderdrukken. Onze politici proberen altijd de gulden middenweg te bewandelen en niemand voor het hoofd te stoten. Geef je aan hoe wij denken over onderdrukking, de sharia tegenover onze democratie, heet dat islamkritiek. En dat is levensgevaarlijk, blijkt ook keer op keer.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Ja, het nihilisme van IS waarbij het niet gaat om het leven hier op aarde maar om het doden van dat leven met haat en met zelfmoord zodat je daarmee in het hiernamaals komt, is natuurlijk een veel gevulder leven.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Charlie Hebdo was heel duidelijk in hun manier van uiten over het te pletter gooien van mensen die homoseksueel zijn in naam van Allah. Namelijk dat liefde overwint en daarbij werd deze blijkbaar in hun ogen daarom hatende profeet die liever mensen te pletter gooit, zoenend afgebeeld met een man en de tekst "liefde overwint". Maar islamkritiek is schijnbaar erger dan waar de kritiek op gegeven werd, namelijk het te pletter gooien van mensenlevens in het kader van sharia en Allah. En daarvoor moesten opnieuw mensen dood omdat daar een poster over maken dé belediging was en helaas niet dat men stilstond bij het te pletter gooien van mensen in naam van een God, hun Allah.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
De mensen die ons willen overwinnen, leven in leegte. Een leegte van haat, van doden, van dwang. Ze komen uit situaties waarin zijzelf niets van het leven (willen/kunnen) maken terwijl ze bijvoorbeeld wel die kansen kreeg. Zoals de man die niet wilde werken, drugs gebruikte en alcohol dronk en waarbij zijn vrouw uiteindelijk moest scheiden omdat ze op deze manier het leven, een gezin, kinderen krijgen niet kon leven.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Het is laf om in plaats van zelf te kiezen voor het leven, te drinken, drugs te gebruiken daar anderen de schuld van te geven in het kader van leven in een westerse wereld maakt iemand bij voorbaat slecht en daarbij mensen die wel wat van het leven proberen te maken, dat leven respecteren, om hen op te blazen omdat het jou niet lukt.
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
Frankrijk heeft lef dat het strijd tegen IS, tegen mensen met een zo gevaarlijke denkwijze, dat Frankrijk en het westen deze moslims die gedood worden door IS proberen te helpen, zelfs dusdanig dat ze hun eigen levens daarmee in gevaar brengen.
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Preventie tegen een ideologie die bij voorbaat elke verantwoordelijkheid buiten zichzelf legt is laten zien hoe je zelf verantwoordelijk bent door oplossingen te zoeken voor degenen die nu moeten vluchten voor IS, de moslims, de christenen, iedereen die in de wereld onderdrukt wordt door geloven die vinden dat ze het alleenrecht hebben anderen te onderdrukken in hun moslimlanden in hun islamitische staat met hun sharia, hun islamitische weten en je met zijn allen probeert in vrede met elkaar te blijven leven.
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
Belangen zijn belangen voor de mensheid, voor iedereen. Voor onderdrukten. Zeker voor onderdrukten in naam van een geloofsstroming die het westen gebruikt als excuus om andere moslims en andere gelovigen te onderdrukken en te willen overwinnen. Wij zijn geen excuus voor IS. Er is geen enkel excuus voor IS om mensen te willen overwinnen in naam van hun geloof. Het sprookje van de arme onderdrukte Soenniet doet geen recht aan de werkelijkheid waarbij Soennieten in veel landen anderen onderdrukken en daar de alleenheersers zijn.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Neo-imperialisme ofwel het willen veroveren van anderen in naam van een ideologie is datgene wat IS wil en doet met het oprichten van een kalifaat. Dat gaat ons allemaal aan, moslim en geen moslim, een ieder die niet onder deze zeer extreme moslimstroming wil komen te leven met zeer strenge wetten waarbij mensenlevens een futiliteit zijn.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Wapens elders werden reeds gebruikt. Historisch gezien was er reeds eerder een kalifaat wat andere landen en andersgelovigen overwon.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Laten we hopen dat mensen die we hier een onderkomen en toevlucht geven omdat ze vluchten voor IS, geneigd zijn onze rol te erkennen zoals deze ook bedoeld is en we samen kunnen leven in vrede met alle stromingen die anderen respecteren.
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
Als we ons privilege van een minieme kans op oorlogsgeweld, in de waagschaal stellen om anderen die onderdrukt worden te bevrijden en te helpen en daarmee de grote opgang van deze extreme groeperingen die zich samenvoegen tot een Islamitische Staat weten tegen te houden, kunnen we wellicht nog voorkomen dat IS hun strijd in alle landen waar ze de sharia proberen in te voeren met extreem geweld, verkrachtingen, slaven niet gaan winnen en we samenleven van alle groeperingen op aarde kunnen voortzetten.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
We vechten tegen een lichaam van minstens 50.000 strijders en nog meer aanhangers die land veroverd hebben en ons willen overwinnen, die daar een schrikbewind voeren. Een dusdanig schrikbewind dat Yezidi slaven smeken om hen dan liever te doden dan de vijand te laten overwinnen omdat hun barbaarse leefomstandigheden erger zijn dan de dood. Of bombarderen daarvoor een juiste weg is? Ik heb nog nooit oorlog gevoerd, en weet niet zo goed het voordeelverschil tussen alleen grondtroepen of bombardementen en zou zelf geen andere oplossingen weten en wat ik meekrijg is dat men niet specifiek doodt met het doel burgers te doden maar met alle mogelijke oplossingen kijkt hoe IS een halt toegeroepen kan worden.
Hoe ging overigens de bevrijding van Nederland van de Duitsers in de Tweede wereldoorlog:
De meeste burgerslachtoffers vielen in de periode van de geallieerde bevrijdingsacties in Nederland, die begon met de Slag om Arnhem, september 1944. Het bombarderen van dijken was o.a. een doeltreffende strategie om de Duitsers uiteindelijk te overwinnen.
https://www.verzetsmuseum.org/jongeren/inval/doden_wo2
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
In principe is een democratie dat er voor een bevolking sowieso inzicht is, voor zover vatbaar voor begrip, wat er gebeurt door leiders die door een bepaalde meerderheid van een volk gekozen zijn. Het maakt nog niet dat die keuze anders was geweest en duidelijkheid over of dat echt zo was dat men daarvoor die keuze maakt, dat blijft bij een mening. Het is nogal een beschuldiging zonder enig bewijs. Zeer waarschijnlijk kiest een bevolking ook liever voor zaken waarbij men nu nog geen grondverzet aangaat, zeker als men de redenen daarvoor weet.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Dagelijks worden onnoemelijk veel mensen wreed vermoord door IS of ernstig onderdrukt en ook onderling tussen heel veel andere groeperingen is strijd waarbij slachtoffers vallen. Er zijn heel veel partijen in het Midden-Oosten die elkaar naar het leven staan.
Hoeveel doden onder burgers door Rusland, onder IS strijders, burgers door IS, overige partijen ? Er zijn veel partijen. Maar 1 ding is zeker degenen die de grootste slachtoffers maken met langdurige martelingen en durende verkrachtingen met slaven is IS. Kijk voor meer informatie in de overzichten, wie nu precies wie afmaakt, en hoe de doden omkomen. Ook het vluchten voor IS en zeker natuurlijk ook de oorlog in het algemeen levert zijn tol. De bommen worden waar mogelijk door het westen zo precies mogelijk gericht tegen specifieke oorlogsdoelen.
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Het is oorlog omdat IS een kalifaat uitriep en daarmee aangaf de wereld te willen veroveren en tegen een ieder te strijden die niet zijn geloofsstroming volgt en daarmee ook een oproep deed aan alle moslims in de wereld de kalief te moeten volgen zoals hun geloofsstroming aangeeft.
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Nou, zo warrig is IS niet. Het beroept zich op een eeuwenoud verschijnsel wat decennia geleden ook reeds was, een kalifaat die andere landen in naam van hun geloof wil overwinnen zodat een ieder salafistisch moslim wordt.
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Depolitisering is een warrig woordje met geen enkele substantiele betekenis m.b.t. onze politiek en we hadden het hier in dit hele stuk over oorlog en hoe het westen vooral de schuld heeft aan de aanval, de griekse schulden, ja dat is een depolitisch verhaal maar dat komt vooral omdát ons land daar ook niet in haar eentje iets over te zeggen heeft. Asielzoekers worden verder massaal binnengelaten, ondanks eventuele kostencalculaties, want ze worden gewoon binnengelaten en niet tegengehouden, waarbij de meerderheid van ons land zich juist zorgen maakt hoe dat nu zometeen moet met de kosten die het met zich mee gaat brengen en men dus die vluchtelingen binnenlaat ondanks juist grote zorgen hoe het moet met geld daarvoor.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
De meeste mensen op de hele wereld vinden Syrie een erg lastig verhaal om nu precies te zien welke partijen een rol spelen en hoe dit allemaal ontstaat. Het versimpliciferen tot een populistisch verhaaltje met daarin dat alle problemen in het Midden-Oosten de schuld zijn van het westen is in ieder geval niet de waarheid.
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Verschillen tussen VVD en SP blijven ideologisch gezien nog steeds erg verschillend. Politici besturen dit land. Calculaties zijn belangrijk om mee te nemen in beslissingen. Waarbij er verschil in afwegingen zijn in de politieke partijen qua medemenselijkheid, voor burgers, voor mensen die (nog) geen burgers zijn en hoe je de veiligheid van mensen kan (blijven) garanderen.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Vrijheid is jezelf kunnen en mogen zijn, waarbij iedereen mag leven in onze maatschappij. Mensen die in onze maatschappij willen leven, zullen daarom andere levens en hun individuele keuzevrijheid om hun persoonlijke leven te leven, moeten respecteren. Als men een stuk over Nederland schrijft is het wel belangrijk om te weten wat vrijheid is. Zaken door elkaar gaan mengen op een verkeerde manier maakt het lezen van dit stuk, wat toch al omgeven is door verkeerde voorstellingen van zaken met moeilijke woorden al helemaal niet makkelijk. Verder geven politieke partijen in ons land verschillende visies met hun eigen onderbouwingen waarbij ten tijde van stemmen mensen kunnen kijken welke politieke partij het beste bij hen aansluit, of een nieuwe partij oprichten.
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Elke politieke partij zal zijn keuzes als noodzakelijk presenteren op het moment dat ze, na gekozen zijn door een gezamenlijke meerderheid, hun politiek uitvoeren waarbij overleggen tussen verschillende partijen in een coalitie alsnog duidelijk maakt dat er keuzes zijn omdat zij alsnog tegenover elkaar staan over veel onderwerpen. De kennis over hoe een democratie werkt ontbreekt de schrijver.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
We leven in een tijd waarin er een strijd woedt van een zeer grote extremistische partij tegen een ieder die hen niet volgt. En mensen ook binnen ons eigen land zich opblazen omdat ze zijn gaan denken dat leven in het westen hen al zondig maakt en zich daarom op moeten blazen in de strijd tegen ons zondaren. Opkrikken van de begroting van Defensie klinkt daarom heel logisch ware het niet dat de politiek zelfs op dit moment zegt dat we het nog prima kunnen reden met onze huidige begroting. Verder werken we samen met andere landen die wel moeten weten in welke mate Nederland een betrouwbare bondgenoot is en niet dat we elke keer beslissingen nemen die dan weer afbraak doen, die later niet op te bouwen is. Juist in een samenleving waar het goed is de zaken op orde te hebben is stabiliteit in uitgaven voor belangrijke zaken belangrijk. Net zoals het eigenlijk zou moeten werken met gezondheidszorg bijvoorbeeld en je nu ziet dat afbraak makkelijker is dan wederopbouw weer zal zijn.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Begroting bij Defensie maakt nog niet dat er geen politieke strijd gevoerd kan worden en hoe je omgaat met het inzetten van Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Ideologische visies zijn belangrijk maar moeten wel realistisch blijven. Zeggen dat je de begroting voor Defensie vanwege ideologie alleen, wilt kunnen verminderen of afschaffen is al helemaal niet de bedoeling.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Er is juist veel tijd gestoken in herwaardering van Defensie met de redenen waarom je dat zou moeten doen.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Schrijver schrijft dat hij het niets eens is met de herwaardering van Defensie en hij doet het af als fantasieën door het te gaan hebben over alternatieve levensvormen. Bedoeld hij daarmee dat we best in een extremistische islamstaat kunnen leven?
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
Laten we Defensie opbouwen en al helemaal voorkomen dat mensen het afbouwen, dit al helemaal als deze mensen het gaan hebben dat dat moet in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen, waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
https://decorrespondent.n ... ven/383976188442-caf1921b
Nog geen week voordat premier Mark Rutte verklaarde dat we ‘in oorlog’ zijn met IS, gaven verschillende Kamerfracties blijk van sympathie voor het PvdA-voorstel Defensie te ‘depolitiseren.' Daarmee bedoelden ze het vastleggen van de begroting van Defensie voor meerdere jaren zonder tussentijdse herziening omdat - bijvoorbeeld na verkiezingen - politieke voorkeuren anders liggen. In de context van aanslagen in Europa vormen een oorlogsverklaring en de depolitisering van de oorlogsmachinerie een gevaarlijke combinatie.
Eigenlijk was er altijd al oorlog, want het idee van veroveren van het westen leeft bij bepaalde islamstromingen zoals het salafisme of wahabisme altijd al. Hierbij wilde men altijd al een kalifaat en overal ter wereld de sharia en in die landen en gebieden waar deze geloven heerst zie je dat andersgelovigen geen bestaansrecht hebben en al worden onderdrukt of gedood. Dat nu IS (Islamitische Staat - een salafistische stroming) hierbij extreem geweld gebruikt, neemt niet weg dat deze visie al bestond en uitgevoerd werd. Alleen nu met het uitroepen van een kalief door deze stroming vorm krijgt om daadwerkelijk andere landen en gebieden te gaan veroveren.
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
Een goede politieke afweging is dat je als land niet toestaat dat IS moslims van andere islamstromingen vermoord en 4 miljoen moslims, Koerden, Yezidi's moesten vluchten voor IS, o.a. naar ons land terwijl IS steeds verder optrekt en ook steeds meer aanhangers heeft binnen ons eigen land.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Er is oorlog waarbij vele mensen worden afgeslacht of gedwongen worden te leven onder IS en deze stricte islamstroming moeten opvolgen. Er zijn weinig goede oplossingen. Je kan deze mensen aan hun lot overlaten, je kan IS proberen te bombarderen, je kan hopelijk nog andere dingen verzinnen. Maar ze trekken steeds verder op en hebben het plan om de volgende landen als eerste te gaan overwinnen en in andere landen alvast chaos te zaaien.
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen.
Het is zeker wel een aanval op onze waarden. IS propageert met dat het westen slecht is, moslims die vrede willen zouden slecht zijn, moslims die in ons midden leven zouden bij voorbaat uitgesloten zijn van een leven in het paradijs tenzij ze ons doden via zelfmoord. In landen waar we met zijn allen vredig samenleven, moslims, christenen, niet-gelovigen, joden een aanval op de meest belangrijke waarde die er in een mensenleven te vinden is, namelijk respect voor elk leven.
Er is een verband tussen Syrie en het ontstaan van IS alsmede dat het als propaganda wordt gebruikt om strijders te ronselen. Echter geen oorzakelijk verband, de meeste volgers en mensen die er een mening over hebben, weten namelijk geeneens hoe de burgeroorlog in Syrie precies is ontstaan en het idee dat de Soennieten een bevrijdingsleger nodig hebben als arme minderheid in de wereld die overal onderdrukt zou worden, dat is een rad voor ogen draaien voor mensen die hun weg niet kunnen vinden in het leven. Ze hebben namelijk de macht in de meeste moslimlanden en dulden geen andere geloofsstromingen boven hen want dat is minderwaardig. In die moslimlanden hebben andersgelovigen niets te zeggen en wat moslimterroristen hier drijft om hen te volgen lijkt vooral een eigen mislukt leven te zijn of psychologische problemen, waarbij ze hier in het Westen kansen genoeg kregen om wel iets van hun leven te maken maar ze kiezen voor een gedachtengoed tegen het Westen, en dat was al aanwezig voordat de huidige situatie in Syrie ook maar ontstond.
Uitleg over de oorlog in Syrie is ingewikkeld. Er heerst echter al heel veel generaties een probleem tussen de Shiieten en Soennieten en allerlei andere stromingen die regelmatig weer opvlamt vanwege strijd om de rechtmatige opvolging van Mohammed en in die tijd stichtte men toen ook een kalifaat en andere landen werden veroverd ten dienste van dat kalifaat.
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Deze reden voeren jihadisten nu aan voor hun daden, maar dat is een hersenspoeling, een levenswijze die aansluit op het al reeds wijdverspreide gedachtengoed van de arme onderdrukte Soenniet in onze al verdorven samenleving van ongelovige honden. De werkelijkheid ligt heel anders dan deze jihadisten wordt voorgespiegeld en waarbij veel mensen jammer genoeg die versimpeling van IS ook aannemen in hun idee over oorlog. Je hebt aan de ene kant het reeds aanwezige gedachtengoed van eeuwenoude islamstromingen die reeds verspreid werden in onze maatschappij en aan de andere kant de naieve westerling die denkt dat alles goed te praten is met kaarsjes en pappen en nathouden van nooit een onvertogen woord mag er gesproken worden of (per ongeluk) verkeerd gedaan.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Er was al chaos in het Midden-Oosten, met talloze burgeroorlogen tussen heel veel verschillende moslimstromingen, christenen, koerden in. Waarbij vele groeperingen reeds ernstig onderdrukt werden en het ingrijpen bedoeld was om aan bijvoorbeeld een wrede dictator een einde te maken. Die dictator Saddam Hoessein was echt geen lieverdje bijvoorbeeld al. Nu zeggen dat het zo'n goede gast was omdat hij het nog enigszins onder controle had en het westen eigenbelang had, kan je doen. Maar daarbij maar even vergeten dat er al heel ernstige misstanden plaatsvonden binnen de moslimwereld zelf en nu het feit dat moslims ándere moslims bij grote getalen afslachten en onderdrukken ook afdoen als alleen de schuld van het westen zonder te kijken naar hoe moslims! degenene zijn die elkaar afslachten vind ik een anti-westers propaganda plaatje vooral waarbij de aandacht afgeleid wordt van de werkelijkheid.
IS is gewoon toch echt een voortvloeisel uit de Islam met een haat naar elke andere stroming zowel andere moslimstromingen als westerlingen. Dat islamkritiek hierin vooral naar het westen wil wijzen, doet niets af aan de feiten. Net zoals hypotheses over hoe het westen speciaal deze moslims afvallig van de islam zou maken om moslims in een kwaad daglicht te stellen. Terwijl notabene de wereld in vuur en vlam ligt omdat IS de strijd aangaat met allen hier op aarde in het kader van een kalifaat zoals eeuwen geleden ook reeds is gebeurd in naam van datzelfde geloof.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
Als je al tijdenlang te maken krijgt met geloofsstromingen die het westen verdorven noemen, de sharia in Belgie en Nederland in willen voeren, kun je dat een aanval op onze waarden noemen. Het is een oorlog waarbij men het nu nog vrije westen waar iedereen welkom is en mag leven, onze democratie om zeep wil helpen tot een islamitische staat.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Onze waarden zijn juist mooi. In plaats van dat wij opgevoed worden met een geweer in de hand om "de vijand" te gaan overwinnen omdat deze andere normen aanhangt en we onszelf niet zien als het enige juiste geloof, omarmen we anderen, in plaats van haat, vieren we het leven. Het belangrijkste waar het om gaat in de wereld. Je gezin, veiligheid, respect voor leven, welkom voor iedereen.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Wij hebben hier individuele keuzevrijheid, iets wat in veel moslimlanden niet voorkomt. Een gigantisch fundament om zelf het recht te hebben je eigen leven te bepalen, te geloven wat je denkt dat waarheid is en deze zelf te onderzoeken waardoor een ieder hier ook welkom is.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Het is erg lastig om tegen het Midden-Oosten te zeggen dat zij anderen onderdrukken. Onze politici proberen altijd de gulden middenweg te bewandelen en niemand voor het hoofd te stoten. Geef je aan hoe wij denken over onderdrukking, de sharia tegenover onze democratie, heet dat islamkritiek. En dat is levensgevaarlijk, blijkt ook keer op keer.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Ja, het nihilisme van IS waarbij het niet gaat om het leven hier op aarde maar om het doden van dat leven met haat en met zelfmoord zodat je daarmee in het hiernamaals komt, is natuurlijk een veel gevulder leven.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Charlie Hebdo was heel duidelijk in hun manier van uiten over het te pletter gooien van mensen die homoseksueel zijn in naam van Allah. Namelijk dat liefde overwint en daarbij werd deze blijkbaar in hun ogen daarom hatende profeet die liever mensen te pletter gooit, zoenend afgebeeld met een man en de tekst "liefde overwint". Maar islamkritiek is schijnbaar erger dan waar de kritiek op gegeven werd, namelijk het te pletter gooien van mensenlevens in het kader van sharia en Allah. En daarvoor moesten opnieuw mensen dood omdat daar een poster over maken dé belediging was en helaas niet dat men stilstond bij het te pletter gooien van mensen in naam van een God, hun Allah.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
De mensen die ons willen overwinnen, leven in leegte. Een leegte van haat, van doden, van dwang. Ze komen uit situaties waarin zijzelf niets van het leven (willen/kunnen) maken terwijl ze bijvoorbeeld wel die kansen kreeg. Zoals de man die niet wilde werken, drugs gebruikte en alcohol dronk en waarbij zijn vrouw uiteindelijk moest scheiden omdat ze op deze manier het leven, een gezin, kinderen krijgen niet kon leven.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Het is laf om in plaats van zelf te kiezen voor het leven, te drinken, drugs te gebruiken daar anderen de schuld van te geven in het kader van leven in een westerse wereld maakt iemand bij voorbaat slecht en daarbij mensen die wel wat van het leven proberen te maken, dat leven respecteren, om hen op te blazen omdat het jou niet lukt.
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
Frankrijk heeft lef dat het strijd tegen IS, tegen mensen met een zo gevaarlijke denkwijze, dat Frankrijk en het westen deze moslims die gedood worden door IS proberen te helpen, zelfs dusdanig dat ze hun eigen levens daarmee in gevaar brengen.
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Preventie tegen een ideologie die bij voorbaat elke verantwoordelijkheid buiten zichzelf legt is laten zien hoe je zelf verantwoordelijk bent door oplossingen te zoeken voor degenen die nu moeten vluchten voor IS, de moslims, de christenen, iedereen die in de wereld onderdrukt wordt door geloven die vinden dat ze het alleenrecht hebben anderen te onderdrukken in hun moslimlanden in hun islamitische staat met hun sharia, hun islamitische weten en je met zijn allen probeert in vrede met elkaar te blijven leven.
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
Belangen zijn belangen voor de mensheid, voor iedereen. Voor onderdrukten. Zeker voor onderdrukten in naam van een geloofsstroming die het westen gebruikt als excuus om andere moslims en andere gelovigen te onderdrukken en te willen overwinnen. Wij zijn geen excuus voor IS. Er is geen enkel excuus voor IS om mensen te willen overwinnen in naam van hun geloof. Het sprookje van de arme onderdrukte Soenniet doet geen recht aan de werkelijkheid waarbij Soennieten in veel landen anderen onderdrukken en daar de alleenheersers zijn.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Neo-imperialisme ofwel het willen veroveren van anderen in naam van een ideologie is datgene wat IS wil en doet met het oprichten van een kalifaat. Dat gaat ons allemaal aan, moslim en geen moslim, een ieder die niet onder deze zeer extreme moslimstroming wil komen te leven met zeer strenge wetten waarbij mensenlevens een futiliteit zijn.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Wapens elders werden reeds gebruikt. Historisch gezien was er reeds eerder een kalifaat wat andere landen en andersgelovigen overwon.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Laten we hopen dat mensen die we hier een onderkomen en toevlucht geven omdat ze vluchten voor IS, geneigd zijn onze rol te erkennen zoals deze ook bedoeld is en we samen kunnen leven in vrede met alle stromingen die anderen respecteren.
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
Als we ons privilege van een minieme kans op oorlogsgeweld, in de waagschaal stellen om anderen die onderdrukt worden te bevrijden en te helpen en daarmee de grote opgang van deze extreme groeperingen die zich samenvoegen tot een Islamitische Staat weten tegen te houden, kunnen we wellicht nog voorkomen dat IS hun strijd in alle landen waar ze de sharia proberen in te voeren met extreem geweld, verkrachtingen, slaven niet gaan winnen en we samenleven van alle groeperingen op aarde kunnen voortzetten.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
We vechten tegen een lichaam van minstens 50.000 strijders en nog meer aanhangers die land veroverd hebben en ons willen overwinnen, die daar een schrikbewind voeren. Een dusdanig schrikbewind dat Yezidi slaven smeken om hen dan liever te doden dan de vijand te laten overwinnen omdat hun barbaarse leefomstandigheden erger zijn dan de dood. Of bombarderen daarvoor een juiste weg is? Ik heb nog nooit oorlog gevoerd, en weet niet zo goed het voordeelverschil tussen alleen grondtroepen of bombardementen en zou zelf geen andere oplossingen weten en wat ik meekrijg is dat men niet specifiek doodt met het doel burgers te doden maar met alle mogelijke oplossingen kijkt hoe IS een halt toegeroepen kan worden.
Hoe ging overigens de bevrijding van Nederland van de Duitsers in de Tweede wereldoorlog:
De meeste burgerslachtoffers vielen in de periode van de geallieerde bevrijdingsacties in Nederland, die begon met de Slag om Arnhem, september 1944. Het bombarderen van dijken was o.a. een doeltreffende strategie om de Duitsers uiteindelijk te overwinnen.
https://www.verzetsmuseum.org/jongeren/inval/doden_wo2
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
In principe is een democratie dat er voor een bevolking sowieso inzicht is, voor zover vatbaar voor begrip, wat er gebeurt door leiders die door een bepaalde meerderheid van een volk gekozen zijn. Het maakt nog niet dat die keuze anders was geweest en duidelijkheid over of dat echt zo was dat men daarvoor die keuze maakt, dat blijft bij een mening. Het is nogal een beschuldiging zonder enig bewijs. Zeer waarschijnlijk kiest een bevolking ook liever voor zaken waarbij men nu nog geen grondverzet aangaat, zeker als men de redenen daarvoor weet.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Dagelijks worden onnoemelijk veel mensen wreed vermoord door IS of ernstig onderdrukt en ook onderling tussen heel veel andere groeperingen is strijd waarbij slachtoffers vallen. Er zijn heel veel partijen in het Midden-Oosten die elkaar naar het leven staan.
Hoeveel doden onder burgers door Rusland, onder IS strijders, burgers door IS, overige partijen ? Er zijn veel partijen. Maar 1 ding is zeker degenen die de grootste slachtoffers maken met langdurige martelingen en durende verkrachtingen met slaven is IS. Kijk voor meer informatie in de overzichten, wie nu precies wie afmaakt, en hoe de doden omkomen. Ook het vluchten voor IS en zeker natuurlijk ook de oorlog in het algemeen levert zijn tol. De bommen worden waar mogelijk door het westen zo precies mogelijk gericht tegen specifieke oorlogsdoelen.
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Het is oorlog omdat IS een kalifaat uitriep en daarmee aangaf de wereld te willen veroveren en tegen een ieder te strijden die niet zijn geloofsstroming volgt en daarmee ook een oproep deed aan alle moslims in de wereld de kalief te moeten volgen zoals hun geloofsstroming aangeeft.
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Nou, zo warrig is IS niet. Het beroept zich op een eeuwenoud verschijnsel wat decennia geleden ook reeds was, een kalifaat die andere landen in naam van hun geloof wil overwinnen zodat een ieder salafistisch moslim wordt.
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Depolitisering is een warrig woordje met geen enkele substantiele betekenis m.b.t. onze politiek en we hadden het hier in dit hele stuk over oorlog en hoe het westen vooral de schuld heeft aan de aanval, de griekse schulden, ja dat is een depolitisch verhaal maar dat komt vooral omdát ons land daar ook niet in haar eentje iets over te zeggen heeft. Asielzoekers worden verder massaal binnengelaten, ondanks eventuele kostencalculaties, want ze worden gewoon binnengelaten en niet tegengehouden, waarbij de meerderheid van ons land zich juist zorgen maakt hoe dat nu zometeen moet met de kosten die het met zich mee gaat brengen en men dus die vluchtelingen binnenlaat ondanks juist grote zorgen hoe het moet met geld daarvoor.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
De meeste mensen op de hele wereld vinden Syrie een erg lastig verhaal om nu precies te zien welke partijen een rol spelen en hoe dit allemaal ontstaat. Het versimpliciferen tot een populistisch verhaaltje met daarin dat alle problemen in het Midden-Oosten de schuld zijn van het westen is in ieder geval niet de waarheid.
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Verschillen tussen VVD en SP blijven ideologisch gezien nog steeds erg verschillend. Politici besturen dit land. Calculaties zijn belangrijk om mee te nemen in beslissingen. Waarbij er verschil in afwegingen zijn in de politieke partijen qua medemenselijkheid, voor burgers, voor mensen die (nog) geen burgers zijn en hoe je de veiligheid van mensen kan (blijven) garanderen.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Vrijheid is jezelf kunnen en mogen zijn, waarbij iedereen mag leven in onze maatschappij. Mensen die in onze maatschappij willen leven, zullen daarom andere levens en hun individuele keuzevrijheid om hun persoonlijke leven te leven, moeten respecteren. Als men een stuk over Nederland schrijft is het wel belangrijk om te weten wat vrijheid is. Zaken door elkaar gaan mengen op een verkeerde manier maakt het lezen van dit stuk, wat toch al omgeven is door verkeerde voorstellingen van zaken met moeilijke woorden al helemaal niet makkelijk. Verder geven politieke partijen in ons land verschillende visies met hun eigen onderbouwingen waarbij ten tijde van stemmen mensen kunnen kijken welke politieke partij het beste bij hen aansluit, of een nieuwe partij oprichten.
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Elke politieke partij zal zijn keuzes als noodzakelijk presenteren op het moment dat ze, na gekozen zijn door een gezamenlijke meerderheid, hun politiek uitvoeren waarbij overleggen tussen verschillende partijen in een coalitie alsnog duidelijk maakt dat er keuzes zijn omdat zij alsnog tegenover elkaar staan over veel onderwerpen. De kennis over hoe een democratie werkt ontbreekt de schrijver.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
We leven in een tijd waarin er een strijd woedt van een zeer grote extremistische partij tegen een ieder die hen niet volgt. En mensen ook binnen ons eigen land zich opblazen omdat ze zijn gaan denken dat leven in het westen hen al zondig maakt en zich daarom op moeten blazen in de strijd tegen ons zondaren. Opkrikken van de begroting van Defensie klinkt daarom heel logisch ware het niet dat de politiek zelfs op dit moment zegt dat we het nog prima kunnen reden met onze huidige begroting. Verder werken we samen met andere landen die wel moeten weten in welke mate Nederland een betrouwbare bondgenoot is en niet dat we elke keer beslissingen nemen die dan weer afbraak doen, die later niet op te bouwen is. Juist in een samenleving waar het goed is de zaken op orde te hebben is stabiliteit in uitgaven voor belangrijke zaken belangrijk. Net zoals het eigenlijk zou moeten werken met gezondheidszorg bijvoorbeeld en je nu ziet dat afbraak makkelijker is dan wederopbouw weer zal zijn.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Begroting bij Defensie maakt nog niet dat er geen politieke strijd gevoerd kan worden en hoe je omgaat met het inzetten van Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Ideologische visies zijn belangrijk maar moeten wel realistisch blijven. Zeggen dat je de begroting voor Defensie vanwege ideologie alleen, wilt kunnen verminderen of afschaffen is al helemaal niet de bedoeling.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Er is juist veel tijd gestoken in herwaardering van Defensie met de redenen waarom je dat zou moeten doen.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Schrijver schrijft dat hij het niets eens is met de herwaardering van Defensie en hij doet het af als fantasieën door het te gaan hebben over alternatieve levensvormen. Bedoeld hij daarmee dat we best in een extremistische islamstaat kunnen leven?
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
Laten we Defensie opbouwen en al helemaal voorkomen dat mensen het afbouwen, dit al helemaal als deze mensen het gaan hebben dat dat moet in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen, waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
vrijdag 20 november 2015 om 10:40
Eindconclusie m.b.t. het artikel:
Laten we Defensie opbouwen en zeker voorkomen dat mensen vinden dat het afgebouwd moet kunnen worden in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen (zoals bijvoorbeeld een Islamitische Staat), waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
Op geen enkel moment wordt in het artikel gewag gemaakt van de ideologische visie van de Islamitische Staat, die reeds 50.000 strijders minstens heeft en nog veel aanhangers in dit cijfer niet zijn meegenomen. Dit terwijl de schrijver zo vol is van allerhande ideologische visies gaat hij hier aan voorbij onder de noemer dat zoiets nooit eerder in de wereld werd doorgevoerd en complete fantasie.
Laten we Defensie opbouwen en zeker voorkomen dat mensen vinden dat het afgebouwd moet kunnen worden in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen (zoals bijvoorbeeld een Islamitische Staat), waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
Op geen enkel moment wordt in het artikel gewag gemaakt van de ideologische visie van de Islamitische Staat, die reeds 50.000 strijders minstens heeft en nog veel aanhangers in dit cijfer niet zijn meegenomen. Dit terwijl de schrijver zo vol is van allerhande ideologische visies gaat hij hier aan voorbij onder de noemer dat zoiets nooit eerder in de wereld werd doorgevoerd en complete fantasie.
vrijdag 20 november 2015 om 12:02
PEAKZWART WOW!
Je hebt het hele artikel weerlegd in begrijpelijke taal! Petje af!
Vooral dit:
Het is erg lastig om tegen het Midden-Oosten te zeggen dat zij anderen onderdrukken. Onze politici proberen altijd de gulden middenweg te bewandelen en niemand voor het hoofd te stoten. Geef je aan hoe wij denken over onderdrukking, de sharia tegenover onze democratie, heet dat islamkritiek. En dat is levensgevaarlijk, blijkt ook keer op keer.
En dit:
Ja, het nihilisme van IS waarbij het niet gaat om het leven hier op aarde maar om het doden van dat leven met haat en met zelfmoord zodat je daarmee in het hiernamaals komt, is natuurlijk een veel gevulder leven.
Kortom ik ben benieuwd hoe Catootje hier op gaat antwoorden? Want geen speld tussen te krijgen.
Je hebt het hele artikel weerlegd in begrijpelijke taal! Petje af!
Vooral dit:
Het is erg lastig om tegen het Midden-Oosten te zeggen dat zij anderen onderdrukken. Onze politici proberen altijd de gulden middenweg te bewandelen en niemand voor het hoofd te stoten. Geef je aan hoe wij denken over onderdrukking, de sharia tegenover onze democratie, heet dat islamkritiek. En dat is levensgevaarlijk, blijkt ook keer op keer.
En dit:
Ja, het nihilisme van IS waarbij het niet gaat om het leven hier op aarde maar om het doden van dat leven met haat en met zelfmoord zodat je daarmee in het hiernamaals komt, is natuurlijk een veel gevulder leven.
Kortom ik ben benieuwd hoe Catootje hier op gaat antwoorden? Want geen speld tussen te krijgen.
anoniem_118070 wijzigde dit bericht op 20-11-2015 12:05
Reden: als ik zeg dikgedrukt bedoel ik dat dus
Reden: als ik zeg dikgedrukt bedoel ik dat dus
% gewijzigd
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 20 november 2015 om 12:03
quote:Paekzwart schreef op 20 november 2015 @ 10:40:
Eindconclusie m.b.t. het artikel:
Laten we Defensie opbouwen en zeker voorkomen dat mensen vinden dat het afgebouwd moet kunnen worden in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen (zoals bijvoorbeeld een Islamitische Staat), waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
Op geen enkel moment wordt in het artikel gewag gemaakt van de ideologische visie van de Islamitische Staat, die reeds 50.000 strijders minstens heeft en nog veel aanhangers in dit cijfer niet zijn meegenomen. Dit terwijl de schrijver zo vol is van allerhande ideologische visies gaat hij hier aan voorbij onder de noemer dat zoiets nooit eerder in de wereld werd doorgevoerd en complete fantasie.Die schrijver is duidelijk van het padje af!
Eindconclusie m.b.t. het artikel:
Laten we Defensie opbouwen en zeker voorkomen dat mensen vinden dat het afgebouwd moet kunnen worden in het kader van zogenaamde "ideologische levensvormen" omarmen (zoals bijvoorbeeld een Islamitische Staat), waarbij ze hun gebrek aan kennis over wat vrijheid en democratie is als argument gebruiken.
Op geen enkel moment wordt in het artikel gewag gemaakt van de ideologische visie van de Islamitische Staat, die reeds 50.000 strijders minstens heeft en nog veel aanhangers in dit cijfer niet zijn meegenomen. Dit terwijl de schrijver zo vol is van allerhande ideologische visies gaat hij hier aan voorbij onder de noemer dat zoiets nooit eerder in de wereld werd doorgevoerd en complete fantasie.Die schrijver is duidelijk van het padje af!
anoniem_118070 wijzigde dit bericht op 20-11-2015 12:04
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 20 november 2015 om 12:29
Het westen viert het leven, IS viert de dood. Natuurlijk is een terroristische aanval uit naam van de islam wel een aanslag op 'onze' waarden.
Ik denk alleen niet dat dit een aanslag vanuit de islam was, puur omdat de daders moslim waren. We zijn in oorlog met IS en dan kan je natuurlijk verwachten dat IS zelf ook aanvallen uitvoert. We zijn in Europa gewend dat oorlog ons niet raakt en op het moment dat dat wel gebeurt, moet daar een verklaring voor zijn.
Hallo, het is OORLOG.
Ik denk alleen niet dat dit een aanslag vanuit de islam was, puur omdat de daders moslim waren. We zijn in oorlog met IS en dan kan je natuurlijk verwachten dat IS zelf ook aanvallen uitvoert. We zijn in Europa gewend dat oorlog ons niet raakt en op het moment dat dat wel gebeurt, moet daar een verklaring voor zijn.
Hallo, het is OORLOG.
vrijdag 20 november 2015 om 13:13
De ChristenUnie waarschuwt voor het in een hoek drijven van Europese moslims, omdat dit radicalisering in de hand zal werken. Na de terreuraanslagen vorige week in Parijs vindt de partij het belangrijker dan ooit dat moslims de ruimte krijgen om hun geloof uit te dragen in het openbare leven in Frankrijk, Nederland en andere Europese landen.
Dit zegt Gert-Jan Segers, de nieuwe partijleider van de ChristenUnie, vrijdag in een interview met de Volkskrant. 'Als je de islam uit het publieke leven wegduwt, zoals in Frankrijk, gaat het broeien. Dan wordt de moskee een broedplaats van anti-democratisch radicalisme', zei Segers in 2009 al. Ook nu benadrukt hij dat het Franse verbod op hoofddoekjes in de schoolbanken en het verbod op het dragen van religieuze symbolen door ambtenaren averechts werkt.
Ik dacht al.....waar blijft het? Het is allemaal gewoon onze eigen schuld!
Dit zegt Gert-Jan Segers, de nieuwe partijleider van de ChristenUnie, vrijdag in een interview met de Volkskrant. 'Als je de islam uit het publieke leven wegduwt, zoals in Frankrijk, gaat het broeien. Dan wordt de moskee een broedplaats van anti-democratisch radicalisme', zei Segers in 2009 al. Ook nu benadrukt hij dat het Franse verbod op hoofddoekjes in de schoolbanken en het verbod op het dragen van religieuze symbolen door ambtenaren averechts werkt.
Ik dacht al.....waar blijft het? Het is allemaal gewoon onze eigen schuld!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 20 november 2015 om 13:24
quote:mienietjefietje schreef op 20 november 2015 @ 13:13:
Dit zegt Gert-Jan Segers, de nieuwe partijleider van de ChristenUnie, vrijdag in een interview met de Volkskrant. 'Als je de islam uit het publieke leven wegduwt, zoals in Frankrijk, gaat het broeien. Dan wordt de moskee een broedplaats van anti-democratisch radicalisme', zei Segers in 2009 al. Ook nu benadrukt hij dat het Franse verbod op hoofddoekjes in de schoolbanken en het verbod op het dragen van religieuze symbolen door ambtenaren averechts werkt. We leven in een democratische samenleving. Democratie is haram, de islam IS anti-democratisch. Natuurlijk verdient dat geen plek in het openbare leven hier.
Dit zegt Gert-Jan Segers, de nieuwe partijleider van de ChristenUnie, vrijdag in een interview met de Volkskrant. 'Als je de islam uit het publieke leven wegduwt, zoals in Frankrijk, gaat het broeien. Dan wordt de moskee een broedplaats van anti-democratisch radicalisme', zei Segers in 2009 al. Ook nu benadrukt hij dat het Franse verbod op hoofddoekjes in de schoolbanken en het verbod op het dragen van religieuze symbolen door ambtenaren averechts werkt. We leven in een democratische samenleving. Democratie is haram, de islam IS anti-democratisch. Natuurlijk verdient dat geen plek in het openbare leven hier.
vrijdag 20 november 2015 om 13:46
Ik ben ergens halverwege gekomen en toen ben ik volkomen leeggezogen en kribbig gestopt met lezen. De pretentieuze, arrogante schrijfstijl heeft daar voor gezorgd.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.
vrijdag 20 november 2015 om 13:50
quote:devuilewasbuiten schreef op 20 november 2015 @ 13:46:
Ik ben ergens halverwege gekomen en toen ben ik volkomen leeggezogen en kribbig gestopt met lezen. De pretentieuze, arrogante schrijfstijl heeft daar voor gezorgd.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.Exact. Laatdunkend en pretentieuze tekst.
Ik ben ergens halverwege gekomen en toen ben ik volkomen leeggezogen en kribbig gestopt met lezen. De pretentieuze, arrogante schrijfstijl heeft daar voor gezorgd.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.Exact. Laatdunkend en pretentieuze tekst.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
vrijdag 20 november 2015 om 15:00
Het is ook niet slim om het te lezen op basis van emotie hè, maar gewoon, de dingen willen zien zoals ze zijn en niet zoals je ze hebben wilt.
Ik denk niet dat dit stuk geschikt is voor mensen die al een heel sterke mening zijn toegedaan, zeker niet als het wij tegen hullie betreft, dan is het zeer moeilijk objectief te zijn.
Ik denk niet dat dit stuk geschikt is voor mensen die al een heel sterke mening zijn toegedaan, zeker niet als het wij tegen hullie betreft, dan is het zeer moeilijk objectief te zijn.
vrijdag 20 november 2015 om 15:22
quote:devuilewasbuiten schreef op 20 november 2015 @ 13:46:
Ik ben ergens halverwege gekomen en toen ben ik volkomen leeggezogen en kribbig gestopt met lezen. De pretentieuze, arrogante schrijfstijl heeft daar voor gezorgd.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.Maar heb je ook het wederwoord van Paekzwart gelezen?
Ik ben ergens halverwege gekomen en toen ben ik volkomen leeggezogen en kribbig gestopt met lezen. De pretentieuze, arrogante schrijfstijl heeft daar voor gezorgd.
Volgens mij is de samenvatting zo ongeveer: 'de aanslagen zijn eigen schuld dikke bult, want de westerse wereld voert zelf in allerlei landen bombardementen uit'. Zit vast een kern van waarheid in, maar toch maakt dit artikel me op de een of andere manier boos, door de laatdunkende houding van de schrijver en door een overload van zijsprongen en dure woorden in dit artikel.Maar heb je ook het wederwoord van Paekzwart gelezen?
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
