Actueel
alle pijlers
Waarom aanslagen geen aanval op onze waarden zijn
donderdag 19 november 2015 om 14:17
Nog geen week voordat premier Mark Rutte verklaarde dat we ‘in oorlog’ zijn met IS, gaven verschillende Kamerfracties blijk van sympathie voor het PvdA-voorstel Defensie te ‘depolitiseren.' Daarmee bedoelden ze het vastleggen van de begroting van Defensie voor meerdere jaren zonder tussentijdse herziening omdat - bijvoorbeeld na verkiezingen - politieke voorkeuren anders liggen. In de context van aanslagen in Europa vormen een oorlogsverklaring en de depolitisering van de oorlogsmachinerie een gevaarlijke combinatie.
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
De depolitisering van oorlogsvoering blijkt uit het vooralsnog beperkte vocabulaire om met aanslagen in West-Europa om te gaan door regeringsleiders. De constante erin is het depolitiseren. Oorlog wordt zo voorgesteld als iets onvermijdelijks, iets waar politieke afwegingen niet voor nodig zijn.
En dat is een slechte zaak. Want van regeringsleiders mogen, nee moeten, we meer verwachten dan de vreemde combinatie van emotie (die blijkt uit de stoere oorlogstaal) en technocratie (die blijkt uit de oplossing: bommen gooien in plaats van politieke reflectie op de contraproductieve werking daarvan).
Want hoe reageert de politiek tot nu toe? Vijf elementen keren terug.
1. De aanslagen heten een 'aanval op onze waarden'
Dat is het frame dat gehanteerd wordt door regeringsleiders als Mark Rutte, David Cameron en François Hollande. Maar voor wie met enige afstand naar de geopolitieke ontwikkelingen kijkt, is een duidelijk verband zichtbaar tussen de aanslagen in West-Europa en de aanvallen door West-Europese legers in Irak en Syrië. De terroristen zeggen letterlijk: val ons aan en je krijgt aanslagen.
Dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen
Het is duidelijk dat het in het belang van de regeringsleiders is om die keten van causaliteit af te kappen voorbij noties als ‘gefrustreerde jongeren,' want het zijn hun beslissingen geweest die terroristen nu als reden aanvoeren voor hun daden.
Lees hier meer over de verklaring van de terroristen.
Terwijl, dit was geen aanval op onze waarden, dit was een aanval op onze mensen. Net zoals nu al geruime tijd aanvallen op mensen uitgevoerd worden in Irak en Syrië. De dag dat dit geweld zich in Nederland voordoet, is dan ook de dag om Mark Rutte persoonlijk verantwoordelijk te houden. Ervoor kiezen te bombarderen, wetende dat precies dat aanleiding geeft tot aanslagen en dan, als men inderdaad terugslaat, de waardigheid van slachtoffers ondermijnen door te zeggen dat het niet mensen maar waarden waren die aangevallen werden, hoe bedenk je het? Erger nog: de achtergrond van het ontstaan van IS is de door het Westen gecreëerde chaos in Irak.
Maar dat was geen chaos die we niet zagen aankomen. Miljoenen mensen hebben die chaos voorspeld en hebben gedemonstreerd tegen de oorlog in Irak. Naar hen is niet geluisterd. Ook nu vriend en vijand toegeeft dat George W. Bush en Tony Blair fout zaten, blijven westerse landen kiezen voor bombarderen. En om de irrationaliteit daarvan compleet te maken, krijgen we als alternatieve probleemdiagnose voorgeschoteld: ze hebben een probleem met onze waarden. Ook binnen de staat is dat een leugen: weinig generaals en veiligheidsexperts zullen een ‘aanval op onze waarden’ serieus als oorzaak hanteren als ze inschatten hoe de geweldsdynamiek zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld.
2. Onze 'vrijheid' is leeg
Om welke waarden gaat het volgens onze regeringsleiders dan? Om met Mark Rutte te spreken: het ging om ‘onze manier van leven' en die bestaat uit het op een terras zitten, naar een restaurant gaan, een concert bezoeken en naar een voetbalwedstrijd gaan.
Bekijk hier de persconferentie waarin Rutte die uitspraken deed.
Bedoelde Rutte nu te zeggen dat het ging om een aanval op onze horeca en entertainmentindustrie? Vast niet, maar dat hij het niet anders deed, illustreert de ontstellende leegte die ‘onze waarden’ markeert.
Het punt is dat onze regeringsleiders niet in staat zijn om de zogenaamde fundamentele waarden die ‘ons’ kenmerken op een andere manier te verwoorden dan onze vrijheid tot horecabezoek en niet in staat zijn de daar achterliggende waarden uit te drukken. Rutte was al niet verder gekomen dan de definitie van vrijheid als de vrijheid om in je eigen huis op je eigen bank te zitten – hij probeerde die vrijheid fundamenteler te verwoorden, maar er stond een olifant in de weg.
Lees hier meer over Ruttes vrijheidsconcept.
Inmiddels is er tenminste een uitgaanselement aan toegevoegd, maar is het werkelijk niet mogelijk te beschrijven wat fundamenteel is voorbij de trivialiteit van de consumptie? Niet alleen wordt gedaan alsof mensen in het Midden-Oosten niet naar restaurants, concerten en voetbalwedstrijden gaan – het gaat daarbij immers om ‘onze manier van leven’ – die ‘manier van leven’ wordt ook nog eens als volstrekt leeg gepresenteerd.
Dat is natuurlijk de kern van de huidige neoliberale vrijheid: leegte. Geen enkele substantiële kijk op het leven mag aangehangen worden; de vrijheid is een vrijheid in vorm, niet in inhoud. De neoliberale burger wordt door die leegte gekenmerkt en alleen consumptie – die altijd vliedend is en direct vervangen moet worden door iets nieuws – mag hem of haar tijdelijk vullen.
Hetzelfde zagen we bij de aanslag op Charlie Hebdo. De ‘vrijheid van meningsuiting’ werd naar vorm gewaardeerd, maar moest een lege huls blijven. Meningen mochten nooit tot overtuigingen stollen, dat zou te veel substantie, te veel inhoud zijn voor de lege vorm die het vrijheidsconcept kenmerkt. Gevaarlijke mensen hebben overtuigingen; de rest heeft meningen. En alleen gevaarlijke mensen denken dat woorden daden zijn, bijvoorbeeld dat ze geweld kunnen uitoefenen en kunnen beledigen.
In dit artikel leg ik het verschil tussen meningen en overtuigingen verder uit.
Neoliberale taal is onschuldig, want leeg. De neoliberale vrijheid van meningsuiting is de vrijheid tot volstrekt consequentieloze uitingen. Je moet wel onredelijk zijn, primitief religieus bijvoorbeeld, om te denken dat taal niet onschuldig is. Zo leeg en consequentieloos als de vrijheid van meningsuiting die begin 2015 werd gevierd, zo leeg en consequentieloos zijn de ‘waarden’ die ‘onze manier van leven’ kenmerken eind 2015. Wie zo redeneert, is nog niet begonnen te begrijpen waarmee hij eigenlijk vecht.
3. De daders heten ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’
De duistere ondertoon van de geopolitieke wereldgeschiedenis is hoorbaar wanneer neoliberalen als Rutte, Hollande en Cameron ineens gewichtig doen over ‘beschaving’ en over ‘barbaren.' Willen ze de klok 2.000 jaar terugzetten door zo’n klassiek Grieks vocabulaire te hanteren?
Vast niet, want dan wisten ze dat zulk pathos gevaarlijk was omdat het tot hybris, overmoed, leidt. En lafaards, werkelijk? Is het laffer jezelf op te blazen dan op afstand vliegtuigen of drones te sturen om bommen te werpen op mensen die je nooit in de ogen hoeft te kijken? Of zijn het dan ‘gekken,' die Frankrijk duidelijk maken dat ze precies die bombardementen betaald komen zetten?
En als het ‘gekken’ zijn, moeten we dan niet maar meteen toegeven dat preventie in welke zin ook onmogelijk is omdat gekte fundamenteel onvoorspelbaar is? Is het misschien omgekeerd? Zijn de terroristen hier rationeler dan hun verklaarders van staatswege? Zijn ze, ook al zijn het veelal jongens uit verwaarloosde buurten in het hart van Europa, misschien moediger met hun ‘weapons of the weak’ omdat ze niet de technologie hebben om zich lafheid te veroorloven?
Uiteindelijk, denk ik, brengen oordelen als ‘lafaards,’ ‘gekken’ en ‘barbaren’ ons geen stap verder. Alle pathos over lafaards en barbaren, over beschaving en over waarden zorgt er vooral voor dat de politieke dimensie systematisch ondergesneeuwd raakt. Het feit dat aanslagen voortkomen uit politieke keuzes om bommen te gooien; keuzes die met belangen in het Midden-Oosten te maken hebben.
4. We denken dat oorlog ‘daar’ gebeurt
Een van de terugkerende elementen in reacties op aanslagen lijkt een oprecht ongeloof te zijn over het feit dat hier, bij ‘ons,' geweld plaatsvindt. Het lijkt het bevattingsvermogen te boven te gaan dat oorlogsgeweld twee kanten op gaat. Oorlogsgeweld, lijkt de aanname, gebeurt ‘daar.' In de chaos bij ‘dat soort mensen,' bij die lui die hun democratische zaakjes niet op orde hebben. Wie zo denkt, heeft zich een neo-imperialistische denkstijl eigen gemaakt.
Gedurende enkele decennia die we ‘Koude Oorlog’ noemen, was het inderdaad zo dat het gebruik van wapens elders niet tot het gebruik van wapens thuis leidde. Die tijd is voorbij, en daarmee is een historisch veel gangbaarder conditie hersteld.
Laten we vooral niet vergeten dat het niet meer dan logisch is dat mensen die gebombardeerd worden, geneigd zijn geweld te gebruiken tegen de landen die hen bombarderen. De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Alsof ons privilege, dat bestaat uit de minieme kans op oorlogsgeweld, een natuurlijke en terechte toestand is. Dat is het pas als we werkelijk kunnen rouwen om de dood die elders geleden wordt en daar werkelijk politieke consequenties uit kunnen trekken door ook anderen de relatieve veiligheid te gunnen die momenteel ons privilege is.
‘Terrorisme’ en ‘militair ingrijpen’ worden te makkelijk gescheiden
Augustinus vroeg zich al af wat het verschil is tussen Alexander de Grote en een piraat. En ook nu is de vraag of de terrorist zich niet verhoudt tot de terreur die op Irak en Syrië is losgelaten. Want dat is wat bombarderen uit de lucht is: een terreurwapen. Ondanks alle welbekende filmpjes over ‘precisie-aanvallen’ is bombarderen het militaire equivalent van het opereren op een lichaam met een hakbijl. Geen oorlog is duurzaam gestopt (ook die met Japan in de Tweede Wereldoorlog niet) en geen democratie is gevestigd door middel van bombardementen.
Dat voor bombarderen gekozen wordt, heeft alles te maken met de reden die ook steekt achter de inzet van gewapende drones: geen ‘boots on the ground’ betekent geen ‘body bags’ die terug naar huis komen. En dat betekent minder zichtbaarheid en dus urgentie voor een democratie om de inzet van grootschalig geweld te controleren.
Wat weten we eigenlijk van de inmiddels maandenlange inzet van bommenwerpers in Irak en Syrië door westerse mogendheden? Dagelijks worden daarmee mensen gedood. Wat een onvoorstelbare onvoorstelbaarheid is het dan dat het ons, met alle beperkte maar niettemin gruwelijke middelen, betaald wordt gezet?
Het gevaar van deze retoriek
Deze vijf elementen vormen de kern van de recent gedane oorlogsverklaring door Rutte. Het probleem daarmee is dat het geen echte oorlogsverklaring in de juridische zin is. Dat kan ook niet, want het gaat om een ‘oorlog’ met een ‘beweging' of een ‘groep.'
Zo zijn de recente gebeurtenissen een illustratie van wat ik beschreef in het eerste lemma van dit Politiek Lexicon:
oorlog wordt quasi-permanent en gebeurt zonder oorlogsverklaring. In plaats van een echte oorlogsverklaring komt een warrige, pathetische retoriek over ‘barbaren’ die ‘onze manier van leven aanvallen.'
Het gevaarlijke van deze situatie is dat dit alles zich afspeelt in de context van een al enige tijd bestaande lobby
Lees hier een stuk van de lobby.
voor militarisering. Recent culmineerde die zelfs in het genoemde voorstel de Defensiebegroting te ‘depolitiseren.'
De depolitisering van Defensie
Dat terwijl depolitisering nu juist het grootste probleem is van onze democratie. Neem het omgaan met Griekse schulden volgens technocratische afspraken, het beslissen over vluchtelingen op basis van kostencalculaties in plaats van werkelijke hulpoverwegingen en het feit dat het vorig jaar in de Eerste Kamer sneuvelen van de Zorgwet van minister Edith Schippers (Zorg, VVD) als een ‘groot probleem’ gezien werd omdat er afspraken waren gemaakt met Kamerleden en met zorgverzekeraars. Het laat zien dat politiek is vervangen door probleemmanagement, dat ideologische strijd plaatsmaakt voor technocratisch calculeren en dat fundamentele verschillen tussen politieke partijen zijn verdwenen.
Nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt
Gevolg? Politiek verandert in bestuur en beslissingen veranderen in calculaties. Verschillen tussen politieke partijen, zoals tussen VVD en SP bij de laatste verkiezingen, zijn daarom nog slechts procentpunten in koopkrachtcijfers of in toegestane begrotingstekorten.
Zulke depolitisering is een probleem voor de democratie omdat iedereen lijkt mee te gaan in het idee dat er geen alternatieven zijn voor de manier waarop de maatschappij is ingericht. De vraag is dan wat vrijheid nog betekent in een democratie, want wat is vrijheid anders dan het hebben van alternatieven?
Depolitisering is kortom een ultiem politiek proces dat allerhande beslissingen als noodzakelijk presenteert en daarmee politiek maskeert en onzichtbaar maakt. En nu wordt oorlog als enig mogelijke optie gezien, terwijl de geopolitieke achtergrond van aanslagen weggedrukt wordt.
Wat zegt dit over Nederland?
Depolitisering lijkt nu zover te zijn doorgedrongen dat Kamerleden ongegeneerd voorstellen haar maar te institutionaliseren. De redenering is dat Defensie niet afhankelijk moet zijn van veranderingen in politieke voorkeuren. Zulke veranderingen zouden met name internationale samenwerking in de weg staan. Internationale verbanden worden dus strategisch ingezet om nationale soevereiniteit te beperken. Het uiteindelijke doel lijkt vooral te zijn de begroting van Defensie op te krikken – een lobby die dus al enige tijd gevoerd wordt.
Want waarom zou Defensie niet afhankelijk zijn van politieke voorkeuren? Juist bij zaken die betrekking hebben op leven en dood is het cruciaal politieke strijd te blijven voeren. De voorgestelde depolitisering is onherroepelijk een stap naar minder democratische controle op cruciale beslissingen binnen Defensie.
Het voorstel tot expliciete depolitisering lijkt verder geboren uit het door elkaar halen van politiek en partijpolitiek. Men lijkt te denken dat ‘politiek’ hetzelfde is als ‘partijpolitiek geharrewar’ – en wie te vaak naar het achtuurjournaal kijkt, krijgt inderdaad die indruk. De VVD-lobby voor meer geld voor Defensie lijkt zo voor de PvdA reden de Defensiebegroting dan maar te depolitiseren. Maar partijpolitieke zorgen zijn iets anders dan politieke strijd. Het effect van hun verwarring is een herhaling van de Paarse jaren: het expliciete afscheid van ideologische visies – die zijn maar lastig, een ‘olifant’ die het zicht ontneemt – en de verheffing van probleemmanagement tot politiek.
Het is te begrijpen dat Kamerleden minder aandacht aan Defensie wensen te besteden, omdat ze een overvolle agenda hebben en te weinig ondersteuning zich alle dossiers eigen te maken. Toch: in het licht van de recente aanslagen in Europa lijkt zulke ondersteuning democratisch gezien urgenter dan meer geld voor Defensie. Het zou tevens betekenen dat Kamerleden bij een volgende gelegenheid bijvoorbeeld door zouden hebben dat bankiers wetten schrijven.
Wat zegt het over een land dat militaire fantasieën belangrijker gevonden worden dan een onderzoekende houding naar de toekomst? Het zegt dat we in de ban zijn van een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen. Ik zei al dat zulke depolitisering ultiem politiek is. In dit geval is de signatuur ervan een rechts-neoliberale, precies als in de Paarse jaren. Daarachter liggen belangen van een wapen- en Defensielobby waarin de minister van Defensie zich een paar weken geleden liet rondrijden met de voorzitter van de Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie. Dat de ‘boys’ van Defensie hun ‘toys’ willen hebben, is begrijpelijk.
Maar laten we de democratische controle en politieke strijd erover openlijk voeren en laten we die opvoeren in plaats van afbouwen. De macht dood te brengen verdient een politieke strijd voorbij de holle retoriek over onze ‘waarden.' Wat zijn we waard, wat is onze democratie waard, als we oorlogsgeweld permanent maken zonder daarover politiek te strijden?
vrijdag 20 november 2015 om 15:27
Wat is dat trouwens voor een politiek correcte onzin om Islamitische Staat nu Daesh te noemen. Door er een andere naam aan te geven, worden ze er heus niet minder gewelddadig en barbaars van. Het maakt het natuurlijk wel makkelijker om te stellen dat Islamitische Staat niks met de islam te maken heeft. Dat zal wel de bedoeling zijn schat ik zo in.
vrijdag 20 november 2015 om 15:48
Maar eigenlijk is ook die naam er altijd al wel geweest. Daesh is namelijk het Arabische acroniem voor 'al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham' (DAIISH). 'En dat is eigenlijk gewoon de oude naam van IS, wat neerkomt op Islamitische Staat in Irak en de Levant', zegt arabist Leo Kwarten.
Waarom dan toch de naam Daesh gebruiken als naam voor de terreurgroep, als de feitelijke betekenis niet anders is vergeleken met andere namen voor IS? Op die vraag gaf de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius in september vorig jaar al antwoord.
Hij pleitte voor Daesh en riep op te stoppen met het gebruik van de naam Islamitische Staat. Allereerst omdat 'dit een terroristische groep is, en geen staat', zei Fabius. Verder vervaagt het woord 'islamitisch' volgens Fabius de scheidslijn tussen de terreurgroep en de islam in het algemeen. Het woord Daesh zou voornamelijk in het Westen minder snel de associatie met de islam oproepen.
Daar komt bij dat IS de naam Daesh als een belediging zou zien. Dat bevestigt arabist Kwarten. 'Het is er een verboden woord. Als je er al niet de doodstraf voor krijgt, dan krijg je er zeker tientallen stokslagen voor. Ze zien zichzelf als een staat. Het woord Daesh suggereert dat ze een beweging zijn. Dat is een belediging.'
Ondertussen wordt de term Daesh steeds vaker gebruikt, voornamelijk door politici. Franse en Turkse politici gebruiken de naam al langer. In Nederland diende DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu dit jaar een motie in om de beweging voortaan Daesh te noemen. Kuzu kreeg geen steun voor zijn motie.
In juni stuurden 120 leden van het Britse Lagerhuis, gesteund door de Britse premier David Cameron, de BBC een brief met het verzoek voortaan Daesh te gebruiken. De Britse omroep wees dat verzoek af, omdat daarmee de onpartijdigheid van de omroep in het geding zou komen. Cameron had er vooraf al weinig vertrouwen in de BBC naar Daesh te bewegen. 'Maar dan vind ik ISIL nog beter dan Islamitische Staat, want de beweging is voor mij niet islamitisch en ook geen staat', zei Cameron.
Waarom dan toch de naam Daesh gebruiken als naam voor de terreurgroep, als de feitelijke betekenis niet anders is vergeleken met andere namen voor IS? Op die vraag gaf de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius in september vorig jaar al antwoord.
Hij pleitte voor Daesh en riep op te stoppen met het gebruik van de naam Islamitische Staat. Allereerst omdat 'dit een terroristische groep is, en geen staat', zei Fabius. Verder vervaagt het woord 'islamitisch' volgens Fabius de scheidslijn tussen de terreurgroep en de islam in het algemeen. Het woord Daesh zou voornamelijk in het Westen minder snel de associatie met de islam oproepen.
Daar komt bij dat IS de naam Daesh als een belediging zou zien. Dat bevestigt arabist Kwarten. 'Het is er een verboden woord. Als je er al niet de doodstraf voor krijgt, dan krijg je er zeker tientallen stokslagen voor. Ze zien zichzelf als een staat. Het woord Daesh suggereert dat ze een beweging zijn. Dat is een belediging.'
Ondertussen wordt de term Daesh steeds vaker gebruikt, voornamelijk door politici. Franse en Turkse politici gebruiken de naam al langer. In Nederland diende DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu dit jaar een motie in om de beweging voortaan Daesh te noemen. Kuzu kreeg geen steun voor zijn motie.
In juni stuurden 120 leden van het Britse Lagerhuis, gesteund door de Britse premier David Cameron, de BBC een brief met het verzoek voortaan Daesh te gebruiken. De Britse omroep wees dat verzoek af, omdat daarmee de onpartijdigheid van de omroep in het geding zou komen. Cameron had er vooraf al weinig vertrouwen in de BBC naar Daesh te bewegen. 'Maar dan vind ik ISIL nog beter dan Islamitische Staat, want de beweging is voor mij niet islamitisch en ook geen staat', zei Cameron.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
vrijdag 20 november 2015 om 16:12
quote:yasmijn schreef op 20 november 2015 @ 15:48:
Maar eigenlijk is ook die naam er altijd al wel geweest. Daesh is namelijk het Arabische acroniem voor 'al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham' (DAIISH). 'En dat is eigenlijk gewoon de oude naam van IS, wat neerkomt op Islamitische Staat in Irak en de Levant', zegt arabist Leo Kwarten.
Waarom dan toch de naam Daesh gebruiken als naam voor de terreurgroep, als de feitelijke betekenis niet anders is vergeleken met andere namen voor IS? Op die vraag gaf de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius in september vorig jaar al antwoord.
Hij pleitte voor Daesh en riep op te stoppen met het gebruik van de naam Islamitische Staat. Allereerst omdat 'dit een terroristische groep is, en geen staat', zei Fabius. Verder vervaagt het woord 'islamitisch' volgens Fabius de scheidslijn tussen de terreurgroep en de islam in het algemeen. Het woord Daesh zou voornamelijk in het Westen minder snel de associatie met de islam oproepen.
Daar komt bij dat IS de naam Daesh als een belediging zou zien. Dat bevestigt arabist Kwarten. 'Het is er een verboden woord. Als je er al niet de doodstraf voor krijgt, dan krijg je er zeker tientallen stokslagen voor. Ze zien zichzelf als een staat. Het woord Daesh suggereert dat ze een beweging zijn. Dat is een belediging.'
Ondertussen wordt de term Daesh steeds vaker gebruikt, voornamelijk door politici. Franse en Turkse politici gebruiken de naam al langer. In Nederland diende DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu dit jaar een motie in om de beweging voortaan Daesh te noemen. Kuzu kreeg geen steun voor zijn motie.
In juni stuurden 120 leden van het Britse Lagerhuis, gesteund door de Britse premier David Cameron, de BBC een brief met het verzoek voortaan Daesh te gebruiken. De Britse omroep wees dat verzoek af, omdat daarmee de onpartijdigheid van de omroep in het geding zou komen. Cameron had er vooraf al weinig vertrouwen in de BBC naar Daesh te bewegen. 'Maar dan vind ik ISIL nog beter dan Islamitische Staat, want de beweging is voor mij niet islamitisch en ook geen staat', zei Cameron.Politiek correcte onzin dus zoals ik al zei. Gisteren nog kunnen genieten van de vazal van Erdogan die in ons fopparlement zit.
Maar eigenlijk is ook die naam er altijd al wel geweest. Daesh is namelijk het Arabische acroniem voor 'al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham' (DAIISH). 'En dat is eigenlijk gewoon de oude naam van IS, wat neerkomt op Islamitische Staat in Irak en de Levant', zegt arabist Leo Kwarten.
Waarom dan toch de naam Daesh gebruiken als naam voor de terreurgroep, als de feitelijke betekenis niet anders is vergeleken met andere namen voor IS? Op die vraag gaf de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius in september vorig jaar al antwoord.
Hij pleitte voor Daesh en riep op te stoppen met het gebruik van de naam Islamitische Staat. Allereerst omdat 'dit een terroristische groep is, en geen staat', zei Fabius. Verder vervaagt het woord 'islamitisch' volgens Fabius de scheidslijn tussen de terreurgroep en de islam in het algemeen. Het woord Daesh zou voornamelijk in het Westen minder snel de associatie met de islam oproepen.
Daar komt bij dat IS de naam Daesh als een belediging zou zien. Dat bevestigt arabist Kwarten. 'Het is er een verboden woord. Als je er al niet de doodstraf voor krijgt, dan krijg je er zeker tientallen stokslagen voor. Ze zien zichzelf als een staat. Het woord Daesh suggereert dat ze een beweging zijn. Dat is een belediging.'
Ondertussen wordt de term Daesh steeds vaker gebruikt, voornamelijk door politici. Franse en Turkse politici gebruiken de naam al langer. In Nederland diende DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu dit jaar een motie in om de beweging voortaan Daesh te noemen. Kuzu kreeg geen steun voor zijn motie.
In juni stuurden 120 leden van het Britse Lagerhuis, gesteund door de Britse premier David Cameron, de BBC een brief met het verzoek voortaan Daesh te gebruiken. De Britse omroep wees dat verzoek af, omdat daarmee de onpartijdigheid van de omroep in het geding zou komen. Cameron had er vooraf al weinig vertrouwen in de BBC naar Daesh te bewegen. 'Maar dan vind ik ISIL nog beter dan Islamitische Staat, want de beweging is voor mij niet islamitisch en ook geen staat', zei Cameron.Politiek correcte onzin dus zoals ik al zei. Gisteren nog kunnen genieten van de vazal van Erdogan die in ons fopparlement zit.
vrijdag 20 november 2015 om 17:54
Ik vond het ook geen geweldig geschreven stuk. Dat over de vorm.
Wat betreft de inhoud is er één zin uit het artikel die me uit het hart gegrepen is, en dat is deze:
De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Dat beschrijft precies mijn gevoel bij deze aanslagen, maar ook bij bv de MH-17. Alsof wij hier immuun zijn voor de ellende in de rest van de wereld en alsof die rest van de wereld zich maar moet aanpassen aan ons. Wij vliegen over oorlogsgebied en zijn dan verbaasd en boos dat er Nederlandse slachtoffers vallen.
En met deze aanslagen: We maken overal in de wereld rotzooi door ons ingrijpen (of je dat ingrijpen nu kunt rechtvaardigen of niet) en zijn verbaasd en boos dat we in ons kleine reservaat niet gevrijwaard blijven van ellende.
Het leven van een mens is niet zoveel waard. Of die mens nu hier woont, in Parijs, in de Oekraïne, in Syrië of waar dan ook. En wij hebben hier niet meer recht op leven in veiligheid en welvaart dan anderen elders. Alles wat we krijgen in dat opzicht is mazzel en gaat internationaal gezien meestal ook nog ten koste van anderen.
Wat betreft de inhoud is er één zin uit het artikel die me uit het hart gegrepen is, en dat is deze:
De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Dat beschrijft precies mijn gevoel bij deze aanslagen, maar ook bij bv de MH-17. Alsof wij hier immuun zijn voor de ellende in de rest van de wereld en alsof die rest van de wereld zich maar moet aanpassen aan ons. Wij vliegen over oorlogsgebied en zijn dan verbaasd en boos dat er Nederlandse slachtoffers vallen.
En met deze aanslagen: We maken overal in de wereld rotzooi door ons ingrijpen (of je dat ingrijpen nu kunt rechtvaardigen of niet) en zijn verbaasd en boos dat we in ons kleine reservaat niet gevrijwaard blijven van ellende.
Het leven van een mens is niet zoveel waard. Of die mens nu hier woont, in Parijs, in de Oekraïne, in Syrië of waar dan ook. En wij hebben hier niet meer recht op leven in veiligheid en welvaart dan anderen elders. Alles wat we krijgen in dat opzicht is mazzel en gaat internationaal gezien meestal ook nog ten koste van anderen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 20 november 2015 om 18:03
quote:mienietjefietje schreef op 20 november 2015 @ 15:22:
[...]
Maar heb je ook het wederwoord van Paekzwart gelezen?
Ja, zojuist gedaan (moest even tijd zoeken)!
Paekzwart, je vat de boel goed samen en je weet in je weerleggingen de vinger steeds op de juiste zere plek te leggen. Ik ben het volledig met je eens. Ook stip je fijntjes aan dat zijn opmerking over 'een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen' nogal vreemd is. Moeten we dan in een extremistische islamstaat leven volgens de schrijver?
Eigenlijk werd ik nu weer boos bij het lezen van alles. Maar wat ik dan vond en zou willen zeggen was nu al keurig door iemand geformuleerd. Bedankt!
[...]
Maar heb je ook het wederwoord van Paekzwart gelezen?
Ja, zojuist gedaan (moest even tijd zoeken)!
Paekzwart, je vat de boel goed samen en je weet in je weerleggingen de vinger steeds op de juiste zere plek te leggen. Ik ben het volledig met je eens. Ook stip je fijntjes aan dat zijn opmerking over 'een gebrek aan verbeelding van alternatieve levensvormen' nogal vreemd is. Moeten we dan in een extremistische islamstaat leven volgens de schrijver?
Eigenlijk werd ik nu weer boos bij het lezen van alles. Maar wat ik dan vond en zou willen zeggen was nu al keurig door iemand geformuleerd. Bedankt!
vrijdag 20 november 2015 om 18:13
quote:merano schreef op 20 november 2015 @ 17:54:
Ik vond het ook geen geweldig geschreven stuk. Dat over de vorm.
Wat betreft de inhoud is er één zin uit het artikel die me uit het hart gegrepen is, en dat is deze:
De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Dat beschrijft precies mijn gevoel bij deze aanslagen, maar ook bij bv de MH-17. Alsof wij hier immuun zijn voor de ellende in de rest van de wereld en alsof die rest van de wereld zich maar moet aanpassen aan ons. Wij vliegen over oorlogsgebied en zijn dan verbaasd en boos dat er Nederlandse slachtoffers vallen.
En met deze aanslagen: We maken overal in de wereld rotzooi door ons ingrijpen (of je dat ingrijpen nu kunt rechtvaardigen of niet) en zijn verbaasd en boos dat we in ons kleine reservaat niet gevrijwaard blijven van ellende.
Het leven van een mens is niet zoveel waard. Of die mens nu hier woont, in Parijs, in de Oekraïne, in Syrië of waar dan ook. En wij hebben hier niet meer recht op leven in veiligheid en welvaart dan anderen elders. Alles wat we krijgen in dat opzicht is mazzel en gaat internationaal gezien meestal ook nog ten koste van anderen.Inderdaad, dat was een zin waar ik het voor de verandering wél mee eens was. En ook jouw reactie daarop.
Ik vond het ook geen geweldig geschreven stuk. Dat over de vorm.
Wat betreft de inhoud is er één zin uit het artikel die me uit het hart gegrepen is, en dat is deze:
De waan van immuniteit die spreekt uit de verbazing over geweld op eigen bodem komt voort uit een misplaatste ‘sense of entitlement.'
Dat beschrijft precies mijn gevoel bij deze aanslagen, maar ook bij bv de MH-17. Alsof wij hier immuun zijn voor de ellende in de rest van de wereld en alsof die rest van de wereld zich maar moet aanpassen aan ons. Wij vliegen over oorlogsgebied en zijn dan verbaasd en boos dat er Nederlandse slachtoffers vallen.
En met deze aanslagen: We maken overal in de wereld rotzooi door ons ingrijpen (of je dat ingrijpen nu kunt rechtvaardigen of niet) en zijn verbaasd en boos dat we in ons kleine reservaat niet gevrijwaard blijven van ellende.
Het leven van een mens is niet zoveel waard. Of die mens nu hier woont, in Parijs, in de Oekraïne, in Syrië of waar dan ook. En wij hebben hier niet meer recht op leven in veiligheid en welvaart dan anderen elders. Alles wat we krijgen in dat opzicht is mazzel en gaat internationaal gezien meestal ook nog ten koste van anderen.Inderdaad, dat was een zin waar ik het voor de verandering wél mee eens was. En ook jouw reactie daarop.
maandag 23 november 2015 om 11:51
De naam Daesh versus IS
Daesh betekent 'al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham' (DAIISH). 'Wat neerkomt op Islamitische Staat in Irak en de Levant. Het zou een belediging zijn voor IS.
Allereerst beperkt IS zich niet tot alleen Irak en de Levant. Het graag willen blijven zien als een bevrijdingsleger voor de arme onderdrukte Soenniet in Irak en de Levant, klopt om twee redenen niet.
Ze hebben een visie van een kalifaat namelijk, wat zich niet beperkt tot Irak en de Levant maar de wereld en de Soenniet is over het algemeen niet een arme onderdrukte moslim gezien hun heerschappij in moslimlanden en waarbij leven in de westerse wereld ook geen onderdrukking inhoudt, ook al wil men dat wel laten geloven.
Dat ze zich beledigd zouden voelen door die naam. In een wereld van oorlog de vijand een beledigende naam geven die de lading ook nog eens niet dekt lijkt me vrij zinloos. Wij zijn IS niet met hun zogenaamde beledigingen van wreedheid. Dat zij hun vijanden willen onthoofden omdat dat volgens hen oneerbaar is en het slachtoffer dan niet naar het Paradijs wil gaan, ze vrouwen verkrachten omdat ze minder nog dan honden zouden zijn en al die andere wrede dingen uitvoeren, maakt het nog niet zinvol om hen met een ledig woordje te willen beledigen en te zeggen haha, wij beledigen jullie ook. Compleet zinloos waarbij vooral naar voren komt dat het vooral bedoeld lijkt te zijn om de associatie met de Islam teniet te doen
.
IS is helaas, ook al is het erg logisch dat mensen niet willen dat het met hún geloof wordt geassocieerd, wel degelijk behorend tot een islamstroming, namelijk de salafistische soennitische islamstroming en haalt ook wel degelijk uit de Koran en overleveringen zijn visies. Gelukkig dat vele moslims niet achter deze visie staan, maar je zult, wil je IS begrijpen en daarover goed willen blijven communiceren, deze vijand willen leren kennen, je moeten verdiepen in hun visie en hoe zij daar aan komen zodat je hen alsnog een weerwoord kan geven vanuit zowel andere islamstromingen, alswel andere geloven en levensvisies die het leven hier op aarde wél respecteren en hun eigen verantwoordelijkheid nemen voor het leven.
Een groepering die zich zo erg beroept op de Islam en vindt dat zij het juiste woord daarin zien met zo ontzettend veel strijders en daarnaast ook nog zoveel aanhangers, daar het woord Islam niet bij willen gebruiken, is levensgevaarlijk en dom. Dat zij veelal de Islam niet aanhangen met hun wrede gedachtengangen zoals onderwezen in alle moskees door alle imams, moge duidelijk zijn. Dit willen nuanceren, afzwakken of het zien als een belediging voor deze groepering door een andere naam te gebruiken, is veel gevaarlijker dan het beestje bij de naam noemen.
IS is een naam die iedereen ook al kent en weet waar je over praat als je deze groepering IS noemt, precies zoals we al tijden hen nu noemen, zoals ze zichzelf nu noemen en waarbij hun naam precies staat voor hun doel, namelijk die van een Islamitische Staat. Nu ineens Daesh noemen zaait verwarring en geeft een compleet onjuist beeld.
Daesh betekent 'al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham' (DAIISH). 'Wat neerkomt op Islamitische Staat in Irak en de Levant. Het zou een belediging zijn voor IS.
Allereerst beperkt IS zich niet tot alleen Irak en de Levant. Het graag willen blijven zien als een bevrijdingsleger voor de arme onderdrukte Soenniet in Irak en de Levant, klopt om twee redenen niet.
Ze hebben een visie van een kalifaat namelijk, wat zich niet beperkt tot Irak en de Levant maar de wereld en de Soenniet is over het algemeen niet een arme onderdrukte moslim gezien hun heerschappij in moslimlanden en waarbij leven in de westerse wereld ook geen onderdrukking inhoudt, ook al wil men dat wel laten geloven.
Dat ze zich beledigd zouden voelen door die naam. In een wereld van oorlog de vijand een beledigende naam geven die de lading ook nog eens niet dekt lijkt me vrij zinloos. Wij zijn IS niet met hun zogenaamde beledigingen van wreedheid. Dat zij hun vijanden willen onthoofden omdat dat volgens hen oneerbaar is en het slachtoffer dan niet naar het Paradijs wil gaan, ze vrouwen verkrachten omdat ze minder nog dan honden zouden zijn en al die andere wrede dingen uitvoeren, maakt het nog niet zinvol om hen met een ledig woordje te willen beledigen en te zeggen haha, wij beledigen jullie ook. Compleet zinloos waarbij vooral naar voren komt dat het vooral bedoeld lijkt te zijn om de associatie met de Islam teniet te doen
.
IS is helaas, ook al is het erg logisch dat mensen niet willen dat het met hún geloof wordt geassocieerd, wel degelijk behorend tot een islamstroming, namelijk de salafistische soennitische islamstroming en haalt ook wel degelijk uit de Koran en overleveringen zijn visies. Gelukkig dat vele moslims niet achter deze visie staan, maar je zult, wil je IS begrijpen en daarover goed willen blijven communiceren, deze vijand willen leren kennen, je moeten verdiepen in hun visie en hoe zij daar aan komen zodat je hen alsnog een weerwoord kan geven vanuit zowel andere islamstromingen, alswel andere geloven en levensvisies die het leven hier op aarde wél respecteren en hun eigen verantwoordelijkheid nemen voor het leven.
Een groepering die zich zo erg beroept op de Islam en vindt dat zij het juiste woord daarin zien met zo ontzettend veel strijders en daarnaast ook nog zoveel aanhangers, daar het woord Islam niet bij willen gebruiken, is levensgevaarlijk en dom. Dat zij veelal de Islam niet aanhangen met hun wrede gedachtengangen zoals onderwezen in alle moskees door alle imams, moge duidelijk zijn. Dit willen nuanceren, afzwakken of het zien als een belediging voor deze groepering door een andere naam te gebruiken, is veel gevaarlijker dan het beestje bij de naam noemen.
IS is een naam die iedereen ook al kent en weet waar je over praat als je deze groepering IS noemt, precies zoals we al tijden hen nu noemen, zoals ze zichzelf nu noemen en waarbij hun naam precies staat voor hun doel, namelijk die van een Islamitische Staat. Nu ineens Daesh noemen zaait verwarring en geeft een compleet onjuist beeld.
maandag 23 november 2015 om 11:56
quote:Cateautje schreef op 20 november 2015 @ 15:00:
Het is ook niet slim om het te lezen op basis van emotie hè, maar gewoon, de dingen willen zien zoals ze zijn en niet zoals je ze hebben wilt.
Ik denk niet dat dit stuk geschikt is voor mensen die al een heel sterke mening zijn toegedaan, zeker niet als het wij tegen hullie betreft, dan is het zeer moeilijk objectief te zijn.
Er zijn mensen die hier nog op dit onzinnige, warrige en beledigende stuk over onze normen en waarden reageren. Deze zouden dan het stuk op basis van emotie lezen, de dingen niet willen zien zoals ze zijn en men zou willen hebben of een heel sterke mening zijn toegedaan, een wij tegen hullie mentaliteit hebben en het te moeilijk vinden om objectief te zijn.
Je zou dit maar te horen krijgen als antwoord op de tijd die je er in steekt om het deprimerende perspectief van deze socioloog die angst voor aanslagen in onze maatschappij beziet als hypochondrie, te lezen op de eerste plaats en je er (uitgebreid) de tijd voor neemt om er een overdachte argumentatie tegenover te zetten.
Het is ook niet slim om het te lezen op basis van emotie hè, maar gewoon, de dingen willen zien zoals ze zijn en niet zoals je ze hebben wilt.
Ik denk niet dat dit stuk geschikt is voor mensen die al een heel sterke mening zijn toegedaan, zeker niet als het wij tegen hullie betreft, dan is het zeer moeilijk objectief te zijn.
Er zijn mensen die hier nog op dit onzinnige, warrige en beledigende stuk over onze normen en waarden reageren. Deze zouden dan het stuk op basis van emotie lezen, de dingen niet willen zien zoals ze zijn en men zou willen hebben of een heel sterke mening zijn toegedaan, een wij tegen hullie mentaliteit hebben en het te moeilijk vinden om objectief te zijn.
Je zou dit maar te horen krijgen als antwoord op de tijd die je er in steekt om het deprimerende perspectief van deze socioloog die angst voor aanslagen in onze maatschappij beziet als hypochondrie, te lezen op de eerste plaats en je er (uitgebreid) de tijd voor neemt om er een overdachte argumentatie tegenover te zetten.
maandag 23 november 2015 om 12:13
De één zegt dat IS naar de eindtijd werkt in een versnelling zodat ze allemaal in het paradijs komen en de ander ( Loretta Napoleoni ) zegt dat het eerste Kalifaat ( verslagen door de Mongolen? ) nastreven en dat beheerst ook een groot gebied in Europa.
Mocht het waar zijn dat ze de eindtijd ( voor wie daar in gelooft ) geforceerd nastreven dan is deze stroming de dodelijke vrucht van alle eindtijd religies. Weg met die fundi's.
Mocht het waar zijn dat ze de eindtijd ( voor wie daar in gelooft ) geforceerd nastreven dan is deze stroming de dodelijke vrucht van alle eindtijd religies. Weg met die fundi's.
dinsdag 24 november 2015 om 17:27
VVD/CDA/SGP voorstel om verblijf in ISIS-gebied strafbaar te stellen sneuvelt
Marcouch delft onderspit: PvdA tegen - Plus: ISIS wordt geen Daesh
24-11-2015, 16:16 Tags: ISIS, Parijs
Het voorstel van VVD, CDA en SGP om verblijf in ISIS-gebied strafbaar te stellen is dinsdagmiddag gesneuveld in de Tweede Kamer. PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch zei zaterdag in Kamerbreed nog te voelen voor het voorstel, toch stemde de PvdA tegen. Onder aanvoering van VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra deden de drie partijen vorige week tijdens het debat over de aanslagen in Parijs een voorstel vrijwillig verblijf in terroristisch gebied strafbaar te stellen.
Gebiedsverbod, meldplicht en uitreisverbod
Justitie-minister Ard van der Steur (VVD) zag tijdens dat debat al geen mogelijkheden omdat uit eerder onderzoek van zijn ministerie blijkt dat het juridisch niet haalbaar is. De enige mogelijkheden om terugkeerders aan te pakken – tenzij deze aantoonbaar van een terroristische organisatie uitmaken – zijn volgens hem nu een gebiedsverbod, meldplicht en uitreisverbod. In Nederland zijn inmiddels 42 uitreizigers teruggekeerd.
Daesh of ISIS?
Ook werd er hoofdelijk gestemd over een voorstel van Tunahan Kuzu. Hij wil dat de Nederlandse overheid ISIS/IS/ISIL Daesh gaat noemen. Hij vindt dat de zogenaamde Islamitische Staat ‘niet te verenigen is met de islam en een zeer ongepaste en misplaatste benaming is voor de contraproductieve terroristische guerrilla in het Midden-Oosten’. Het gebruik van de term Daesh zal volgens Kuzu ‘een positieve invloed zal hebben op de beeldvorming over moslims die niets met deze terroristische organisatie te maken hebben en te maken willen hebben.
Daar dacht de Tweede Kamer anders over: alleen GroenLinks steunde het voorstel.
Kuzu - de vazal van Erdogan - heeft geprobeerd om Islamitische Staat (IS) in het vervolg Daesh te noemen. Rutte - het schoothondje van Merkel - ging hem reeds voor maar toch is het voorstel afgeschoten. Alleen - snotneus - Klaver en zijn wereldvreemde clubje stemden voor. Door deze onthoofdende en verkrachtende barbaren anders te noemen worden de daden niet minder barbaars.
Marcouch delft onderspit: PvdA tegen - Plus: ISIS wordt geen Daesh
24-11-2015, 16:16 Tags: ISIS, Parijs
Het voorstel van VVD, CDA en SGP om verblijf in ISIS-gebied strafbaar te stellen is dinsdagmiddag gesneuveld in de Tweede Kamer. PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch zei zaterdag in Kamerbreed nog te voelen voor het voorstel, toch stemde de PvdA tegen. Onder aanvoering van VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra deden de drie partijen vorige week tijdens het debat over de aanslagen in Parijs een voorstel vrijwillig verblijf in terroristisch gebied strafbaar te stellen.
Gebiedsverbod, meldplicht en uitreisverbod
Justitie-minister Ard van der Steur (VVD) zag tijdens dat debat al geen mogelijkheden omdat uit eerder onderzoek van zijn ministerie blijkt dat het juridisch niet haalbaar is. De enige mogelijkheden om terugkeerders aan te pakken – tenzij deze aantoonbaar van een terroristische organisatie uitmaken – zijn volgens hem nu een gebiedsverbod, meldplicht en uitreisverbod. In Nederland zijn inmiddels 42 uitreizigers teruggekeerd.
Daesh of ISIS?
Ook werd er hoofdelijk gestemd over een voorstel van Tunahan Kuzu. Hij wil dat de Nederlandse overheid ISIS/IS/ISIL Daesh gaat noemen. Hij vindt dat de zogenaamde Islamitische Staat ‘niet te verenigen is met de islam en een zeer ongepaste en misplaatste benaming is voor de contraproductieve terroristische guerrilla in het Midden-Oosten’. Het gebruik van de term Daesh zal volgens Kuzu ‘een positieve invloed zal hebben op de beeldvorming over moslims die niets met deze terroristische organisatie te maken hebben en te maken willen hebben.
Daar dacht de Tweede Kamer anders over: alleen GroenLinks steunde het voorstel.
Kuzu - de vazal van Erdogan - heeft geprobeerd om Islamitische Staat (IS) in het vervolg Daesh te noemen. Rutte - het schoothondje van Merkel - ging hem reeds voor maar toch is het voorstel afgeschoten. Alleen - snotneus - Klaver en zijn wereldvreemde clubje stemden voor. Door deze onthoofdende en verkrachtende barbaren anders te noemen worden de daden niet minder barbaars.
donderdag 10 december 2015 om 15:43
De VVD heeft vrijheid en democratie in naam om de de NAVO een stem te geven in het parlement. De PvdA is ervoor om communistische en sociaaldemocratische neigingen te kanaliseren zodat de Amerikaanse belangen niet gehinderd kunnen worden.
Met Amerikaanse belangen bedoel ik die van de Verenigde Staten van Amerika en niet die van het hele continent.
op zijn beurt dienen christelijke partijen het geloof te laten verbinden met de positie van de Verenigde Staten van Amerika en Israel in de hele wereld.
Israël en Amerika zijn immers meer dan vrienden, ze zijn een familie, bijna Mischpoke volgens de premier van Israël.
De banden van IS met de Verenigde Staten van Amerika en Israël zijn overigens ook niet goed onder de aandacht gekomen.
Dit zou eigenlijk wel moeten gebeuren.
Met Amerikaanse belangen bedoel ik die van de Verenigde Staten van Amerika en niet die van het hele continent.
op zijn beurt dienen christelijke partijen het geloof te laten verbinden met de positie van de Verenigde Staten van Amerika en Israel in de hele wereld.
Israël en Amerika zijn immers meer dan vrienden, ze zijn een familie, bijna Mischpoke volgens de premier van Israël.
De banden van IS met de Verenigde Staten van Amerika en Israël zijn overigens ook niet goed onder de aandacht gekomen.
Dit zou eigenlijk wel moeten gebeuren.
