Actueel
alle pijlers
Wat is dat toch opeens met abortus?
zaterdag 16 november 2019 om 23:08
Gaan we terug in de tijd? De laatste jaren lijkt het aantal anti-abortusactivisten hand over hand toe te nemen. Wat is dat toch opeens? Het recht op abortus is nog maar zo kort geleden zo hard bevochten...
https://nos.nl/artikel/2310713-duizende ... ortus.html
https://nos.nl/artikel/2310713-duizende ... ortus.html
The impossible just takes a little longer.
zaterdag 23 november 2019 om 11:51
Lees even terug. Florence en ik hebben het in dit stuk allebei over de abortusdiscussie in bredere zin.kadanz schreef: ↑23-11-2019 11:44Niemand belet je om het vreselijke aspect van een gedwongen zwangerschap te belichten. Het zijn dan ook alleen de mensen die principieel tegen abortus zijn die hier geen oor naar hebben.
Tenzij, tenzij je een stap verder wil gaan en niet alleen wil belichten hoe vreselijk een ongewilde zwangerschap kan zijn, maar ook de termijn voor abortus ruim op wil rekken. Het is niet gek dat je dan wat meer tegengas krijgt.
Gelukkig biedt de samenleving je ruimschoots de kans om die ongewilde zwangerschap ongedaan te maken. Ik snap dan niet zo goed waarom je over een gedwongen zwangerschap spreekt. Een half jaar heb je alle vrijheid om er een eind aan te maken.
En daarbij: jij hebt zelf ook dit aspect teruggebracht tot "geen zin ongemak", dus niet alleen absolute tegenstanders gaan daar vaak luchtig mee om.
zaterdag 23 november 2019 om 11:56
Langspeelplaat: Omdat we van niemand het zelfbeschikkingsrecht afpakken, behalve van zwangere vrouwen! Je hoeft zelfs je kinderen niet in te enten tegen dodelijke of invaliderende ziektes op basis van het gegeven zelfbeschikkingsrecht en lichamelijke integriteit.
Moreel gezien vind ik een abortus of een opgewekte bevalling dan wel keizersnede in het laatste trimester niet wenselijk. Maar dat betekent niet dat ik vind dat de maatschappij daarom iets over het lichaam van een ander mens te zeggen kan krijgen.
Als een vrouw er na een half jaar pas achter komt dat ze zwanger is, terwijl ze dat niet wil, dan is er dus sprake van een gedwongen zwangerschap. Komt heel zelden voor, maar het komt wel voor. In mijn normen en waarden kader is dat dan aan de vrouw en de vrouw alleen om samen met haar artsen een beslissing te nemen.
Moreel gezien vind ik een abortus of een opgewekte bevalling dan wel keizersnede in het laatste trimester niet wenselijk. Maar dat betekent niet dat ik vind dat de maatschappij daarom iets over het lichaam van een ander mens te zeggen kan krijgen.
Als een vrouw er na een half jaar pas achter komt dat ze zwanger is, terwijl ze dat niet wil, dan is er dus sprake van een gedwongen zwangerschap. Komt heel zelden voor, maar het komt wel voor. In mijn normen en waarden kader is dat dan aan de vrouw en de vrouw alleen om samen met haar artsen een beslissing te nemen.
zaterdag 23 november 2019 om 11:57
Mijn vraag ging over mensen die vinden dat abortus niet mogelijk zou moeten zijn en dus stellen: je bent zwanger nu neem je die verantwoordelijkheid ook maar. Jij zei dat niet, maar dat wordt wel gezegd, ook in deze discussie (aantal paginas terug)
Daarnaast, je hebt niet bijna een half jaar, je hebt 20 weken (want de eerste vier weken krijg je cadeau). In praktijk zie je dat dat, als je er meteen achter komt dat je zwanger bent (wat niet zo hoeft te zijn bij een onregelmatige cyclus) je bij de meeste abortus klinieken nog 2 weken wacht en inplantijd hebt en zij doen het maar tot 18 weken, dus dan heb je 12 weken om te beslissen. (een paar jaar geleden was er het probleem dat klinieken te weinig capaciteit hadden, toen waren er wachtlijsten tot 5 weken, dan heb je dus nog maar 9 weken om te beslissen)
Nog steeds vind ik 12 weken lang genoeg om te beslissen, maar ik wilde even het idee nuanceren dat je 24 weken had om te beslissen.
zaterdag 23 november 2019 om 12:05
Flauw.Positivevibes schreef: ↑23-11-2019 11:51En daarbij: jij hebt zelf ook dit aspect teruggebracht tot "geen zin ongemak", dus niet alleen absolute tegenstanders gaan daar vaak luchtig mee om.
Toen ik dat opschreef discussieerde ik met Mariejan die het over allerlei grote en kleine ongemakken had van een zwangerschap en die betrok op het zelfbeschikkingsrecht van een zwangere vrouw. Ik reageerde overduidelijk op het ‘abortus omdat het regent’ idee.
Heel flauw om mij vervolgens luchtigheid aan te rekenen.
zaterdag 23 november 2019 om 12:11
Point taken. Ik wist dat natuurlijk ook, maar goed, noem het vier maanden. Vier maanden heb je de tijd om aan te geven dat je van de zwangerschap en het kind af wil.florence13 schreef: ↑23-11-2019 11:57Mijn vraag ging over mensen die vinden dat abortus niet mogelijk zou moeten zijn en dus stellen: je bent zwanger nu neem je die verantwoordelijkheid ook maar. Jij zei dat niet, maar dat wordt wel gezegd, ook in deze discussie (aantal paginas terug)
Daarnaast, je hebt niet bijna een half jaar, je hebt 20 weken (want de eerste vier weken krijg je cadeau). In praktijk zie je dat dat, als je er meteen achter komt dat je zwanger bent (wat niet zo hoeft te zijn bij een onregelmatige cyclus) je bij de meeste abortus klinieken nog 2 weken wacht en inplantijd hebt en zij doen het maar tot 18 weken, dus dan heb je 12 weken om te beslissen. (een paar jaar geleden was er het probleem dat klinieken te weinig capaciteit hadden, toen waren er wachtlijsten tot 5 weken, dan heb je dus nog maar 9 weken om te beslissen)
Nog steeds vind ik 12 weken lang genoeg om te beslissen, maar ik wilde even het idee nuanceren dat je 24 weken had om te beslissen.
Hoezo is er dan nog sprake van dwang? Als in een ‘gedwongen zwangerschap’?
Is dat niet een onnodige dramatische twist in deze discussie?
zaterdag 23 november 2019 om 12:18
Mariejan had het over alle fysieke risico's die er bij een zwangerschap komt kijk, zoals hellp en zware operaties. Dat uberhaupt reduceren tot "ongemak" is nou precíes een voorbeeld van wat ik zo storend vind.kadanz schreef: ↑23-11-2019 12:05Flauw.
Toen ik dat opschreef discussieerde ik met Mariejan die het over allerlei grote en kleine ongemakken had van een zwangerschap en die betrok op het zelfbeschikkingsrecht van een zwangere vrouw. Ik reageerde overduidelijk op het ‘abortus omdat het regent’ idee.
Heel flauw om mij dan vervolgens aan te rekenen omdat uit alles blijkt dat ik uitga van het tegenovergestelde.
zaterdag 23 november 2019 om 12:20
Dat is niet waar. Jij probeert wel degelijk de hele tijd het recht op zelfbeschikkingsrecht onderuit te halen door te doen of mijn belangrijkste punt is dat er late abortussen plaats moeten kunnen vinden omdat vrouwen geen lichamelijk ongemak willen als aambeien en spataderen (wat ik trouwens ook al erg vind). Terwijl jij niet dom bent en heus wel weet dat een zwangerschap veel grotere en vaak voorkomende risico's met zich mee brengt. Zelfs nu noem je het grotere "ongemakken". Waarmee je het dus al weer kleiner probeert te maken.
Ik heb nooit gezegd dat een vrouw een abortus mag omdat het regent. Mijn stelling is dat het niemand wat aangaat waarom iemand niet zwanger wil zijn. En een ander nooit een mens kan dwingen het risico te lopen op (blijvende) lichamelijke aandoeningen om een potentieel leven uit te laten groeien.
Ik heb nooit gezegd dat een vrouw een abortus mag omdat het regent. Mijn stelling is dat het niemand wat aangaat waarom iemand niet zwanger wil zijn. En een ander nooit een mens kan dwingen het risico te lopen op (blijvende) lichamelijke aandoeningen om een potentieel leven uit te laten groeien.
zaterdag 23 november 2019 om 12:32
Er werden ook wat routine-ongemakken genoemd hoor.Positivevibes schreef: ↑23-11-2019 12:18Mariejan had het over alle fysieke risico's die er bij een zwangerschap komt kijk, zoals hellp en zware operaties. Dat uberhaupt reduceren tot "ongemak" is nou precíes een voorbeeld van wat ik zo storend vind.
zaterdag 23 november 2019 om 12:46
Ja, ik heb het even teruggelezen. Een niet-uitputtelijke lijst van mogelijke fysieke gevolgen en risicos van een zwangerschap.
Jij bent de enige die daar, nu weer, het woord 'ongemak' voor gebruikt. Ik vind dat een storende en érg luchtige omschrijving inderdaad.
zaterdag 23 november 2019 om 12:52
nee ik vind dat niet, je hebt 3 maanden (12 weken = 3 maanden) om er vanaf te willen, dat vind ik op zich best een prima termijn op morele gronden. Maar dan nog, als je dus na die 3 maanden niet besloten hebt ben je alsnog best wel lang gedwongen zwanger. En dat vind ik minder prima op morele gronden. Want die last is heel erg zwaar en de lichamelijke en psychische gevolgen van een zwangerschap en bevalling zijn niet altijd omkeerbaar en soms ook heel ernstig.kadanz schreef: ↑23-11-2019 12:11Point taken. Ik wist dat natuurlijk ook, maar goed, noem het vier maanden. Vier maanden heb je de tijd om aan te geven dat je van de zwangerschap en het kind af wil.
Hoezo is er dan nog sprake van dwang? Als in een ‘gedwongen zwangerschap’?
Is dat niet een onnodige dramatische twist in deze discussie?
Dat maakt niet dat ik pleit voor het oprekken van de 24 weken grens, dat maakt wel dat ik het niet onnodig dramatisch vindt. Als ik er te laat achtergekomen was (wat in mijn geval niet eens onrealistisch was geweest) en iemand had mij gedwongen die zwangerschap uit te zitten had ik me ter plekke verhangen denk ik, en dan had je twee dooie kinderen gehad.
zaterdag 23 november 2019 om 12:54
Volgens mij zijn de meeste mensen het hier behoorlijk eens. Gaan de meeste discussies over details en uitersten en ‘wat als je dit tot in het extreme doortrekt’ en principes.
Florence, ik lees wat je schrijft en ik vind het heel rot voor je. Je bent vast niet de enige die haar abortus en de tijd van ongewenste zwangerschap zo ervaren heeft.
Ik heb het heel anders ervaren, en waarschijnlijk zijn daardoor ook mijn beelden over abortus en de meningen daarover enorm gekleurd.
Ik vind juist, in tegenstelling tot jou, dat het véél te veel over de vrouw en haar zelfbeschikkingsrecht gaat. Dat er veel te veel aan de werkelijkheid gekneed wordt om het maar een juiste en logische keuze van de vrouw zelf te maken.
Wat mij betreft mag er heel wat meer aandacht voor de alternatieven, en aandacht voor de enorme druk van buitenaf om voor een abortus te kiezen komen. Ik heb echt geen vrije keuze ervaren, maar vind wel dat ik, en ik alleen, 100% verantwoordelijkheid heb. Ik had alleen beter met die druk moeten kunnen omgaan en had daar wel wat meer oog voor kunnen gebruiken (understatement),
Ik heb weinig zin om met mijn mening over de druk van buitenaf die vaak ontkent wordt een stel doorgeslagen prolifers die hun eigen variatie van onbeschaafde druk tot kunst verheven hebben in de kaart te spelen. Maar dat neemt niet weg dat ik het jammer vind dat druk van buitenaf zo makkelijk weggewuifd wordt.
Florence, ik lees wat je schrijft en ik vind het heel rot voor je. Je bent vast niet de enige die haar abortus en de tijd van ongewenste zwangerschap zo ervaren heeft.
Ik heb het heel anders ervaren, en waarschijnlijk zijn daardoor ook mijn beelden over abortus en de meningen daarover enorm gekleurd.
Ik vind juist, in tegenstelling tot jou, dat het véél te veel over de vrouw en haar zelfbeschikkingsrecht gaat. Dat er veel te veel aan de werkelijkheid gekneed wordt om het maar een juiste en logische keuze van de vrouw zelf te maken.
Wat mij betreft mag er heel wat meer aandacht voor de alternatieven, en aandacht voor de enorme druk van buitenaf om voor een abortus te kiezen komen. Ik heb echt geen vrije keuze ervaren, maar vind wel dat ik, en ik alleen, 100% verantwoordelijkheid heb. Ik had alleen beter met die druk moeten kunnen omgaan en had daar wel wat meer oog voor kunnen gebruiken (understatement),
Ik heb weinig zin om met mijn mening over de druk van buitenaf die vaak ontkent wordt een stel doorgeslagen prolifers die hun eigen variatie van onbeschaafde druk tot kunst verheven hebben in de kaart te spelen. Maar dat neemt niet weg dat ik het jammer vind dat druk van buitenaf zo makkelijk weggewuifd wordt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 23 november 2019 om 13:00
@Feow dat is verschrikkelijk dat je zo onder druk gezet bent door je omgeving. Het niet hebben van een vrije keuze en daarom abortus plegen is verschrikkelijk. Dat is ook een aantasting van je zelfbeschikkingsrecht.
Ik snap daarom echt nog minder waarom je vrouwen wel onder druk zou willen zetten een niet gewenste zwangerschap uit te dragen. Dan doe je toch precies hetzelfde als wat jou omgekeerd is overkomen?
Ik snap daarom echt nog minder waarom je vrouwen wel onder druk zou willen zetten een niet gewenste zwangerschap uit te dragen. Dan doe je toch precies hetzelfde als wat jou omgekeerd is overkomen?
zaterdag 23 november 2019 om 13:04
Tsja, post dit in een ‘ik wil zwanger worden’ discussie en men zal het hebben over ongemakken en aanvaardbare risico’s. Laten we hier nou geen al te groot punt van maken.Mariejan schreef: ↑19-11-2019 20:28
Maar nu ben ik zwanger. En nu zou de overheid opeens wel mogen bepalen dat ik mijn lichaam beschikbaar stel. Dat een het risico loop op zwangerschapdiabetes, helpsyndroom, aambeien, spataderen, bekkeninstabiliteit, een pijnlijke bevalling en kans op een zware buikoperatie. En ik kan een aantal maanden niet werken. Tegen mijn zin groeit er iets in me.
Maar ik deel je aversie. Ik zou er niet aan moeten denken, een kind in mijn mannenbuik. Gelukkig kun je een foutje ongedaan maken.
zaterdag 23 november 2019 om 13:11
Waar haal je die twaalf weken vandaan?florence13 schreef: ↑23-11-2019 12:52nee ik vind dat niet, je hebt 3 maanden (12 weken = 3 maanden) om er vanaf te willen, dat vind ik op zich best een prima termijn op morele gronden. Maar dan nog, als je dus na die 3 maanden niet besloten hebt ben je alsnog best wel lang gedwongen zwanger. En dat vind ik minder prima op morele gronden. Want die last is heel erg zwaar en de lichamelijke en psychische gevolgen van een zwangerschap en bevalling zijn niet altijd omkeerbaar en soms ook heel ernstig.
Dat maakt niet dat ik pleit voor het oprekken van de 24 weken grens, dat maakt wel dat ik het niet onnodig dramatisch vindt. Als ik er te laat achtergekomen was (wat in mijn geval niet eens onrealistisch was geweest) en iemand had mij gedwongen die zwangerschap uit te zitten had ik me ter plekke verhangen denk ik, en dan had je twee dooie kinderen gehad.
Je kunt tot 24 weken aborteren (22 in de praktijk).
Meer dan vijf maanden de tijd om van elke vorm van dwang te ontdoen.
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 23-11-2019 13:13
3.61% gewijzigd
zaterdag 23 november 2019 om 13:17
Bij 24 weken is 50% levensvatbaar en daarvan heeft ook weer de helft verstandelijke en/of geestelijke beperkingen. Abortus wordt gedaan tot 22 weken om ruim van die grens weg te blijven.
Dat is dus tot op heden een 'veilige grens' die we bepaald hebben waaronder de keuze van de moeder bepalend is. Vanaf de geboorte alles doen om het kind te redden is ook een 'veilige grens' waarbij de keuze van de moeder ondergeschikt is.
Tussen die twee grenzen ligt een grijs gebied waarbij het lastig is om te bepalen of nou de mening van de moeder maatgevend is of de mening van de maatschappij. Wanneer leg je nou als maatschappij aan de moeder op dat zij niet degene is die hierover beslist? Overigens zowel bij de keuze voor beëindiging als voor levensreddende ingrepen. Want het is ook andersom de vraag hoe ver je moet gaan om een kind te redden omdat de moeder dat nou eenmaal wil terwijl je als arts ziet dat er sprake is van ernstige misvorming of vrijwel geen kans is op zelfstandige levensvatbaarheid. En hoe ga je er mee om als het doorzetten van de zwangerschap levensbedreigend is voor de moeder; dan heb je twee tegengestelde belangen.
Tussen de vrije keuze grens en de geboorte ligt een grijs gebied waarbij het heel moeilijk is om te bepalen wie maatgevend is bij dit soort moeilijke keuzes. Ik ben erg terughoudend om daarbij als maatschappij de keuze van de moeder niet doorslaggevend te maken. Maar er zijn ook zeker situaties denkbaar waarbij je die keuze juist niet aan de moeder moet overlaten. Eenzelfde soort discussie speelt bij IVF; tot welke leeftijd doe je dat als arts nog wel als je weet dat de kans op complicaties steeds groter wordt? En moet de wens van de moeder dan altijd bepalend zijn omdat de techniek het kan?
Zoals het nu is hebben we als maatschappij redelijk veilige grenzen vastgesteld die veel ruimte geven om de wens van de moeder te volgen (zelfbeschikkingsrecht). Hoe verder buiten die grenzen hoe meer het oordeel van de betrokken professionals doorslaggevend wordt. Ook om de moeder tegen zichzelf te beschermen. En dat gaat terecht tegen het zelfbeschikkingsrecht in.
Dat is dus tot op heden een 'veilige grens' die we bepaald hebben waaronder de keuze van de moeder bepalend is. Vanaf de geboorte alles doen om het kind te redden is ook een 'veilige grens' waarbij de keuze van de moeder ondergeschikt is.
Tussen die twee grenzen ligt een grijs gebied waarbij het lastig is om te bepalen of nou de mening van de moeder maatgevend is of de mening van de maatschappij. Wanneer leg je nou als maatschappij aan de moeder op dat zij niet degene is die hierover beslist? Overigens zowel bij de keuze voor beëindiging als voor levensreddende ingrepen. Want het is ook andersom de vraag hoe ver je moet gaan om een kind te redden omdat de moeder dat nou eenmaal wil terwijl je als arts ziet dat er sprake is van ernstige misvorming of vrijwel geen kans is op zelfstandige levensvatbaarheid. En hoe ga je er mee om als het doorzetten van de zwangerschap levensbedreigend is voor de moeder; dan heb je twee tegengestelde belangen.
Tussen de vrije keuze grens en de geboorte ligt een grijs gebied waarbij het heel moeilijk is om te bepalen wie maatgevend is bij dit soort moeilijke keuzes. Ik ben erg terughoudend om daarbij als maatschappij de keuze van de moeder niet doorslaggevend te maken. Maar er zijn ook zeker situaties denkbaar waarbij je die keuze juist niet aan de moeder moet overlaten. Eenzelfde soort discussie speelt bij IVF; tot welke leeftijd doe je dat als arts nog wel als je weet dat de kans op complicaties steeds groter wordt? En moet de wens van de moeder dan altijd bepalend zijn omdat de techniek het kan?
Zoals het nu is hebben we als maatschappij redelijk veilige grenzen vastgesteld die veel ruimte geven om de wens van de moeder te volgen (zelfbeschikkingsrecht). Hoe verder buiten die grenzen hoe meer het oordeel van de betrokken professionals doorslaggevend wordt. Ook om de moeder tegen zichzelf te beschermen. En dat gaat terecht tegen het zelfbeschikkingsrecht in.
zaterdag 23 november 2019 om 13:25
Het is helder.
Iemand anders schreef eerder dat het belang van moeder en kind bij een late abortus juist samengaan. Hoe zie jij dit?
Juist hier zijn de belangen bij uitstek tegenovergesteld. Is dit een voorbeeld van wat jij wensdenken noemt?
zaterdag 23 november 2019 om 13:35
Mariejan schreef: ↑23-11-2019 13:00@Feow dat is verschrikkelijk dat je zo onder druk gezet bent door je omgeving. Het niet hebben van een vrije keuze en daarom abortus plegen is verschrikkelijk. Dat is ook een aantasting van je zelfbeschikkingsrecht.
Ik snap daarom echt nog minder waarom je vrouwen wel onder druk zou willen zetten een niet gewenste zwangerschap uit te dragen. Dan doe je toch precies hetzelfde als wat jou omgekeerd is overkomen?
Daarom zegt ze ook dat ze geen druk wil maar juist meer evenwicht in het oriënteren op de verschillende mogelijkheden. Dus juist het wegnemen van druk in beide richtingen. Je kan ook iemand onder druk zetten om een keuze te maken en dan roepen dat het jouw keuze is dus een triomf voor zelfbeschikkingsrecht.
Ik denk overigens dat dit wel vanuit professionals geprobeerd wordt, maar dat dit heel lastig is. Zoals je aan dit topic ziet wordt er snel een mening gevormd: voor of tegen (en niet, heb je al eens gedacht aan.. ).
En daarnaast wordt 'het onder druk zetten door de omgeving' door beide kampen misbruikt als argument om hun eigen visie te beargumenteren. Dat maakt het nog meer beladen voor de persoon die er mee om moet gaan; degene die zwanger is.
zaterdag 23 november 2019 om 13:45
Meeste klinieken doen het tot 18 weken (en klinieken die het tot langer doen zitten vaak vol). In praktijk weet je dan dus maximaal 14 weken dat je zwanger bent. Minus die minimaal 2 weken inplantijd is dat dus 12 weken.
zaterdag 23 november 2019 om 13:46
Als je menstruatie uitblijft en je dus een zwangerschapstest kunt doen, ben je 4 weken zwanger (zwangerschap wordt immers geteld vanaf de vorige menstruatie).
Volgens Florence doen abortusklinieken het maar tot 18 weken, en ze hebben een wachttijd van 2 weken, dus je moet voor de 16 weken zwangerschap beslissen of je een abortus wilt. Dat is 12 weken na het eerste mogelijke signaal, voor zover je dat signaal al opmerkt.
Als je niet bezig bent met zwanger worden dan valt dat eerste uitblijven van de menstruatie niet altijd op. Sterker nog, als je de pil (slecht) gebruikt kun je 'gewoon' een onttrekkingsbloeding krijgen. Tegen de tijd dat je denkt dat je misschien wel zwanger bent, ben je al snel 6 weken of zo onderweg.
zaterdag 23 november 2019 om 13:47
Dat was ik en dat schreef ik niet. Ik had het niet over een late abortus maar over abortus in het algemeen. En ja, ik denk dat de belangen heel vaak (nee niet altijd) samen gaan.
Maar goed. Normaals, specifiek late abortussen komen alleen voor als er iets zeer ernstigs aan de hand is. Dat is voor moeder en kind beiden een drama. Ik denk dat de meerderheid van de late abortussen plaatsvindt om het kind lijden te besparen en tot groot verdriet van de moeder ja.
zaterdag 23 november 2019 om 13:49
Druk door beide kampen zou er niet zijn als mensen van het grondbeginsel uitgaan dat niemand anders over een zwangerschap kan gaan dan een vrouw zelf.
Als je van het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw uit gaat, kan je dus nooit voor of tegen zijn maar alleen maar met haar, als zij dat wil, haar keuzes doornemen.
Als je van het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw uit gaat, kan je dus nooit voor of tegen zijn maar alleen maar met haar, als zij dat wil, haar keuzes doornemen.
zaterdag 23 november 2019 om 13:51
Er zijn wel klinieken die het tot 22 doen, maar dat zijn er weinig, omdat die vaak vol zitten wordt geadviseerd om te kijken of een ziekenhuis plek is, dat is voor niet medische abortussen meestal niet het geval.Marana schreef: ↑23-11-2019 13:46Als je menstruatie uitblijft en je dus een zwangerschapstest kunt doen, ben je 4 weken zwanger (zwangerschap wordt immers geteld vanaf de vorige menstruatie).
Volgens Florence doen abortusklinieken het maar tot 18 weken, en ze hebben een wachttijd van 2 weken, dus je moet voor de 16 weken zwangerschap beslissen of je een abortus wilt. Dat is 12 weken na het eerste mogelijke signaal, voor zover je dat signaal al opmerkt.
Als je niet bezig bent met zwanger worden dan valt dat eerste uitblijven van de menstruatie niet altijd op. Sterker nog, als je de pil (slecht) gebruikt kun je 'gewoon' een onttrekkingsbloeding krijgen. Tegen de tijd dat je denkt dat je misschien wel zwanger bent, ben je al snel 6 weken of zo onderweg.
zaterdag 23 november 2019 om 13:53
