Actueel
alle pijlers
Wat is dat toch opeens met abortus?
zaterdag 16 november 2019 om 23:08
Gaan we terug in de tijd? De laatste jaren lijkt het aantal anti-abortusactivisten hand over hand toe te nemen. Wat is dat toch opeens? Het recht op abortus is nog maar zo kort geleden zo hard bevochten...
https://nos.nl/artikel/2310713-duizende ... ortus.html
https://nos.nl/artikel/2310713-duizende ... ortus.html
The impossible just takes a little longer.
vrijdag 22 november 2019 om 17:40
ik heb dus het evaluatierapport over de wet op etc van 2017 door zitten lezen en eerlijk gezegd heb ik niks gelezen over dat artsen het idee hebben dat de redenen om een zwangerschap te laten beeindigen ook maar iets te maken hebben met regen of wat voor kul reden dan ook. Verder hebben artsen gewoon de mogelijkheid binnen de wet om dat te weigeren.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 november 2019 om 17:57
SHIFTY, rosanna, ik ben niet tegen abortus, ik ben juist 100% vóór. Tot op een bepaald moment waarop het belang van het kind mee begint te tellen. Ik ben dus geheel voor een wettelijke termijn waarin abortus is toegestaan, desnoods vanwege een bad-hair-day, maar waarna je je toch echt moet gaan verantwoorden.
Als je daartegenover stelt dat je ten allen tijde mag aborteren, dat abortus geheel uit het strafrecht moet, en dat je desnoods in week 29 het kind aborteert omdat het regent, dan provoceer je, hoe onwaarschijnlijk zo'n late abortus ook is. Je zegt dan dat mijn zorgen over het kind totaal irrelevant zijn.
Nu vind ik die provocatie helemaal niet erg. Het opent de deur voor discussie. Maar speel asjeblieft niet de vermoorde onschuld (pun intended).
Als je daartegenover stelt dat je ten allen tijde mag aborteren, dat abortus geheel uit het strafrecht moet, en dat je desnoods in week 29 het kind aborteert omdat het regent, dan provoceer je, hoe onwaarschijnlijk zo'n late abortus ook is. Je zegt dan dat mijn zorgen over het kind totaal irrelevant zijn.
Nu vind ik die provocatie helemaal niet erg. Het opent de deur voor discussie. Maar speel asjeblieft niet de vermoorde onschuld (pun intended).
vrijdag 22 november 2019 om 18:02
als je wil weten hoe ik over dit soort dingen denk, vraag het me dan gewoon. Je insinueert nu iets en dat vind ik geen manier van discussiërenkadanz schreef: ↑22-11-2019 17:57SHIFTY, rosanna, ik ben niet tegen abortus, ik ben juist 100% vóór. Voor abortus, maar ook met oog voor de belangen van wat langzaam maar zeker toch echt een volwaardig kind wordt. Voor een wettelijke termijn waarin abortus is toegestaan, maar waarna je je toch echt moet gaan verantwoorden.
Als je daartegenover stelt dat je ten allen tijde mag aborteren, dat abortus geheel uit het strafrecht moet, en dat je desnoods in week 29 het kind aborteert omdat het regent, dan provoceer je, hoe onwaarschijnlijk zo'n late abortus ook is. Je zegt dan dat mijn zorgen over het kind totaal irrelevant zijn.
Nu vind ik die provocatie helemaal niet erg. Het opent de deur voor discussie. Maar speel asjeblieft niet de vermoorde onschuld (pun intended).
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 november 2019 om 18:09
Rosanna, ik discussieerde niet eens met jou, jij stelde mij een vraag n.a.v. een reactie op een andere frummer...chill. Het is maar een discussie.
vrijdag 22 november 2019 om 18:37
Hij discussieert überhaupt niet. Hij steekt telkens ellenlange monologen af. Zogenaamd gericht op iemand. Maar het meest het stoort mij dat het aanvoelt als praten met iemand die zijn handen op zijn oren houdt en keihard " lalala" blijft zeggen.
vrijdag 22 november 2019 om 19:33
Je hebt het nogal vaak óver anderen, 'ikbedoelhetgoed'. Dat is geen leuke houding in een discussie.
Jammer want ik heb gisteren nog de moeite genomen om een misverstand bij jou (omtrent een uitspraak van mij) recht te zetten. Nul reactie daarop gehad.
En ellenlange monologen? Waar heb je het over? Ik heb hier één op één gediscussieerd met mariejan. Daar kan je van alles van vinden, maar het waren geen monologen en al helemaal niet lang..
Jammer want ik heb gisteren nog de moeite genomen om een misverstand bij jou (omtrent een uitspraak van mij) recht te zetten. Nul reactie daarop gehad.
En ellenlange monologen? Waar heb je het over? Ik heb hier één op één gediscussieerd met mariejan. Daar kan je van alles van vinden, maar het waren geen monologen en al helemaal niet lang..
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 22-11-2019 19:37
63.64% gewijzigd
vrijdag 22 november 2019 om 19:35
ik begrijp inmiddels waar de verwarring en zo vandaan komt, jij geeft antwoord op mijn waarom, alleen de manier waarop de posting loopt, wek je de indruk dat je de rest ook bij oa mij neerlegt
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 november 2019 om 19:53
Ik zie vooral dat we langs elkaar heen discussiëren.
Het enige punt wat ik probeer te begrijpen is waarom sommige vrouwen 100% zeggenschap willen over de zwangerschap, dus ook als het om late abortussen gaat, voorbij de 22 weken. Mijn zorgen over het leven van het kind kun je niet simpelweg afdoen met: ach, hoe vaak gebeurt zo'n late abortus? Die vraag kan ik immers ook terug stellen: waar maak je je druk om, je hebt toch al 100% zeggenschap tot 22 weken?
Als het dus louter om een principekwestie gaat, waar blijft dan het principieel recht van het kind in dit verhaal?
vrijdag 22 november 2019 om 20:05
daar kan ik je geen antwoord op geven, omdat ik wel die grens van 22-24 weken wil aanhouden en eerlijk gezegd ook verwacht dat die nog verder omlaag zal gaan als de wetenschap zich verder ontwikkelt. Verder denk ik echt dat het percentage vrouwen die om echt onzinnige redenen een abortus laten uitvoeren heel laag is en je je kunt afvragen of het wenselijk is om die vrouwen wel een kind te laten krijgen.kadanz schreef: ↑22-11-2019 19:53Ik zie vooral dat we langs elkaar heen discussiëren.
Het enige punt wat ik probeer te begrijpen is waarom sommige vrouwen 100% zeggenschap willen over de zwangerschap, dus ook als het om late abortussen gaat, voorbij de 22 weken. Mijn zorgen over het leven van het kind kun je niet simpelweg afdoen met: ach, hoe vaak gebeurt zo'n late abortus? Die vraag kan ik immers ook terug stellen: waar maak je je druk om, je hebt toch al 100% zeggenschap tot 22 weken?
Als het dus louter om een principekwestie gaat, waar blijft dan het principieel recht van het kind in dit verhaal?
Wat overigens ook uit dat evaluatierapport blijkt, is dat artsen niet klakkeloos een abortus uitvoeren, maar wel degelijk ook in gesprek gaan
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 22 november 2019 om 20:06
Intuitief zou ik ook zeggen dat je abortussen af moet kappen met, zeg, 20 weken. Maar je zult altijd uitzonderingsgevallen houden. Wat als iemand laat is met de 20-weken echo omdat het ziekenhuis personeelstekort heeft, en er wordt een ernstige afwijking ontdekt? Wat als diegene er nog even over na wil denken (wat ook niet ondenkbaar is)? Zo iemand wordt dan gedwongen om een kind met een zware afwijking te voldragen. En persoonlijk zou ik het geen fijn idee vinden dat er een commissie of persoon is die oordeelt of een zwangerschap dan alsnog afgebroken mag worden.kadanz schreef: ↑22-11-2019 19:53Ik zie vooral dat we langs elkaar heen discussiëren.
Het enige punt wat ik probeer te begrijpen is waarom sommige vrouwen 100% zeggenschap willen over de zwangerschap, dus ook als het om late abortussen gaat, voorbij de 22 weken. Mijn zorgen over het leven van het kind kun je niet simpelweg afdoen met: ach, hoe vaak gebeurt zo'n late abortus? Die vraag kan ik immers ook terug stellen: waar maak je je druk om, je hebt toch al 100% zeggenschap tot 22 weken?
Als het dus louter om een principekwestie gaat, waar blijft dan het principieel recht van het kind in dit verhaal?
Ik denk dat de realiteit toch op de een of andere manier vaak botst met de principes. Ik weet zelf ook niet zo goed wat ik ervan moet vinden.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
vrijdag 22 november 2019 om 20:21
En ach, wat is onzinnnig. Voor de een is dat inderdaad 'maar het regent' en voor de ander is dat 'ik ben 16 en dakloos'. Het ligt er aan hoe je in het leven staat en ook dat verandert.rosanna08 schreef: ↑22-11-2019 20:05daar kan ik je geen antwoord op geven, omdat ik wel die grens van 22-24 weken wil aanhouden en eerlijk gezegd ook verwacht dat die nog verder omlaag zal gaan als de wetenschap zich verder ontwikkelt. Verder denk ik echt dat het percentage vrouwen die om echt onzinnige redenen een abortus laten uitvoeren heel laag is en je je kunt afvragen of het wenselijk is om die vrouwen wel een kind te laten krijgen.
Wat overigens ook uit dat evaluatierapport blijkt, is dat artsen niet klakkeloos een abortus uitvoeren, maar wel degelijk ook in gesprek gaan
Zelfbeschikking is eigenlijk het enige relevante, en ja dat geldt ook voor mannen natuurlijk. In de VS wordt ook meer gesproken over het besnijden van jongetjes (wat daar bij 90% van de inwoners ofzo normaal is) en daar ben ik blij om, want ik vind dat echt gestoord. Dat je iets normaliseert maakt nog niet dat het geen grove schending van iemands recht op zeggenschap over eigen lijf is. Dit even om aan te tonen dat het breder is dan alleen vrouwen rechten, want dat staat mij persoonlijk beetje tegen dat het daar alleen over gaat en niet over het principe 'mag een overheid iets te zeggen hebben over jouw lijf'.
Abortus als een kind zelfstandig kan leven zie ik als geboorte en hoe wel ik me donders goed kan voor stellen dat je helemaal geen genetisch product van je zelf wil (wil ik ook niet), op dat moment vind ik wel dat het kind rechten heeft. Maar alleen als het echt geboren kan worden dus niet een vrouw verplichten nog een maandje uit te zingen met iets wat ze niet wil.
Ik vind de ontwikkelingen in de VS waar bij staten soms 6 weken aan houden ook niet normaal. Nu ken ik de situatie daar best wel aardig maar ik had verwacht dat Roe vs. Wade dit wel tegen zou houden eigenlijk. Maar dat is misschien mankement in mijn kennis. Roe vs. Wade ging ook over privacy en niet over vrouwen, foetussen en wanneer iets een mens is of leeft.
Ik begrijp beide kanten van het debat trouwens wel, want als je een foetus als mens ziet dan is het inderdaad moord. Dat maakt het ook lastig discussiëren vaak en er is bijna nooit een middenweg te vinden denk ik. Want mensen zeggen 'dan neem je zelf geen abortus' maar als die mensen het als moord zien, willen ze ook niet dat jij een kind vermoordt.
Denk wel dat als mensen die pro life zijn meer mogen doen aan opvang van ongewenste kinderen, dus dat de moeder die geen moeder kan of wil zijn wel weet dat het kind bij een gezin komt of zo iets. Dat zal vast kleinschalig wel bestaan maar dat gaat eerder helpen dan schelden bij een abortus kliniek.
Verder ben ik in ieder geval blij nooit zwanger te zijn geweest maar dat even helemaal off topic
vrijdag 22 november 2019 om 20:33
Mijn mening is dat het principiele recht van het kind in alle gevallen beter behartigd wordt door de betreffende moeder en een arts, dan door welke commissie of externe partij dan ook. Late abortussen zijn altijd enorm situatiespecifiek en genuanceerd. Dat kun je niet vangen in keiharde wetten en moet je m.i. ook niet willen. Elk geval dat tussen wal en schip valt is namelijk meteen enorm tragisch en onmenselijk.kadanz schreef: ↑22-11-2019 19:53Ik zie vooral dat we langs elkaar heen discussiëren.
Het enige punt wat ik probeer te begrijpen is waarom sommige vrouwen 100% zeggenschap willen over de zwangerschap, dus ook als het om late abortussen gaat, voorbij de 22 weken. Mijn zorgen over het leven van het kind kun je niet simpelweg afdoen met: ach, hoe vaak gebeurt zo'n late abortus? Die vraag kan ik immers ook terug stellen: waar maak je je druk om, je hebt toch al 100% zeggenschap tot 22 weken?
Als het dus louter om een principekwestie gaat, waar blijft dan het principieel recht van het kind in dit verhaal?
Dus medische begeleiding en richtlijnen, ja. Keihard vastgestelde gronden, absoluut niet.
Een dergelijke methode is ook nog eens veel toekomstbestiger mocht de levensvatbare termijn naar beneden gaan door medische doorbraken.
vrijdag 22 november 2019 om 21:03
Is het belang van het kind echt in alle gevallen in goede handen bij arts en moeder?Positivevibes schreef: ↑22-11-2019 20:33Mijn mening is dat het principiele recht van het kind in alle gevallen beter behartigd wordt door de betreffende moeder en een arts, dan door welke commissie of externe partij dan ook. Late abortussen zijn altijd enorm situatiespecifiek en genuanceerd. Dat kun je niet vangen in keiharde wetten en moet je m.i. ook niet willen. Elk geval dat tussen wal en schip valt is namelijk meteen enorm tragisch en onmenselijk.
Dus medische begeleiding en richtlijnen, ja. Keihard vastgestelde gronden, absoluut niet.
Een dergelijke methode is ook nog eens veel toekomstbestiger mocht de levensvatbare termijn naar beneden gaan door medische doorbraken.
Zijn moeders per definitie altijd te goeder trouw?
Stel dat de moeder niet bij een arts aanklopt maar bij een kwakzalver die niet al te moeilijk doet? Dat alleen al ondergraaft de redenatie dat moeder en arts er samen wel uitkomen. Dat alleen al is een reden om het strafrecht niet terzijde te schuiven. Wie komt er dan immers nog op voor het kind?
vrijdag 22 november 2019 om 21:05
Zelfbeschikking is inderdaad een groot goed. Maar wanneer krijgt het kind recht op leven in jouw visie en hoe verhoudt dat tot het zelfbeschikkingsrecht van de moeder?
vrijdag 22 november 2019 om 21:29
Het was volgens mij een vrij theoretische discussie aan het worden over zelfbeschikkingsrecht (en ik reageerde daar ook niet op mijn mijn posts).
Het feit dat er wel een grens gesteld is, die ruim voor een levensvatbare geboorte ligt, is niet voor niets. Maar degene die over absolute zelfbeschikking praat ziet dat ook als een theoretisch gegeven. Terecht dat je aangeeft dat in dat gegeven er een keer het zelfbeschikkingsrecht van het kind aan de orde komt en dan ga je dus bepalen wanneer er sprake is van een kind. Theoretisch kan je overal de grens leggen en wordt de discussie daar helemaal niet anders van want die komt eigenlijk op hetzelfde neer; wanneer is iets een iemand geworden want vanaf dat moment is er zelfbeschikkingsrecht.
Het feit dat er wel een grens gesteld is, die ruim voor een levensvatbare geboorte ligt, is niet voor niets. Maar degene die over absolute zelfbeschikking praat ziet dat ook als een theoretisch gegeven. Terecht dat je aangeeft dat in dat gegeven er een keer het zelfbeschikkingsrecht van het kind aan de orde komt en dan ga je dus bepalen wanneer er sprake is van een kind. Theoretisch kan je overal de grens leggen en wordt de discussie daar helemaal niet anders van want die komt eigenlijk op hetzelfde neer; wanneer is iets een iemand geworden want vanaf dat moment is er zelfbeschikkingsrecht.
vrijdag 22 november 2019 om 21:51
Ik ben gestopt met discussiëren omdat de enige reactie nog was “lalalala naar jou hoef ik niet te luisteren want jij wilt bijna voldragen baby’s vermoorden vanwege ietwat lichamelijk ongemak.
Maar ik zie dat er wat meer mensen zijn die voor zelfbeschikking zijn. Na het volgen van deze discussie is mij nog steeds niet duidelijk waarom een zwangere vrouw wel haar lichaam beschikbaar zou moeten stellen voor het in leven houden van een potentieel leven en een niet-zwanger persoon niet. De vergelijking die ik maakte was die van het niet verplicht beschikbaar hoeven stellen van een orgaan of bloed om een ander in leven te houden.
De argumenten die ik daar op terug kreeg waren
- als zwanger vrouw heb je lotsverbondenheid met de ongeboren vrucht
- als zwangere vrouw ben je de enige die de vrucht in leven kan houden
- als zwangere vrouw heb je de verantwoordelijkheid voor het kind dat je in je buik het laten groeien.
Het laatste argument sloeg, als ik het goed begrijp, op late abortussen.
Maar dan zie ik nog steeds het verschil niet. Stel ik word zwanger. Dan wordt, als dan niet vanaf een aantal weken, mijn zelfbeschikkingsrecht en lichamelijke integriteit afgepakt. Ik baar een allerschattigst baby’tje. Baby’tje wordt peuter en ze krijgt leukemie. Ze heeft een stamceldonatie nodig. Ik ben als moeder de enige dna match die ze kunnen vinden.
Ik heb nog steeds lotsverbondenheid met mijn dochter.
Ik ben nog steeds de enige die haar in leven kan houden.
Ik ben nog steeds verantwoordelijk voor haar.
En nu als ik geen stamcellen wil doneren dan is er wettelijk gezien niks aan het handje.
Het enige verschil is dat ik bij een abortus haar ‘leven‘ actief beëindig. (Leven tussen aanhalingstekens want ik vind het nog geen leven).
En bij het weigeren van een stamceldonatie haar leven passief beëindig.
Resultaat in beide gevallen: geen levende dochter.
Waarbij ik persoonlijk het leven van een peuter laten eindigen ontiegelijk veel heftiger vind dan het leven van een ongeboren vrucht.
Zelfbeschikkingsrecht en lichamelijke integriteit is wat mij betreft een natuurlijk recht. Dat kan iemand je niet toekennen, dat heb je gewoon. Om abortus strafbaar te maken moet je dat recht intrekken. En dat vind ik onacceptabel.
Dat er vanaf een week of 22 hele moeilijke situaties ontstaan als een vrouw haar lichaam niet meer beschikbaar wil stellen spreekt voor zich. Maar het is aan de vrouw om in overleg met haar artsen en hulpverleners daarvoor een oplossing te zoeken. Wat die oplossing dan ook is. Daar kan de maatschappij/de overheid nooit over gaan wat mij betreft.
Maar ik zie dat er wat meer mensen zijn die voor zelfbeschikking zijn. Na het volgen van deze discussie is mij nog steeds niet duidelijk waarom een zwangere vrouw wel haar lichaam beschikbaar zou moeten stellen voor het in leven houden van een potentieel leven en een niet-zwanger persoon niet. De vergelijking die ik maakte was die van het niet verplicht beschikbaar hoeven stellen van een orgaan of bloed om een ander in leven te houden.
De argumenten die ik daar op terug kreeg waren
- als zwanger vrouw heb je lotsverbondenheid met de ongeboren vrucht
- als zwangere vrouw ben je de enige die de vrucht in leven kan houden
- als zwangere vrouw heb je de verantwoordelijkheid voor het kind dat je in je buik het laten groeien.
Het laatste argument sloeg, als ik het goed begrijp, op late abortussen.
Maar dan zie ik nog steeds het verschil niet. Stel ik word zwanger. Dan wordt, als dan niet vanaf een aantal weken, mijn zelfbeschikkingsrecht en lichamelijke integriteit afgepakt. Ik baar een allerschattigst baby’tje. Baby’tje wordt peuter en ze krijgt leukemie. Ze heeft een stamceldonatie nodig. Ik ben als moeder de enige dna match die ze kunnen vinden.
Ik heb nog steeds lotsverbondenheid met mijn dochter.
Ik ben nog steeds de enige die haar in leven kan houden.
Ik ben nog steeds verantwoordelijk voor haar.
En nu als ik geen stamcellen wil doneren dan is er wettelijk gezien niks aan het handje.
Het enige verschil is dat ik bij een abortus haar ‘leven‘ actief beëindig. (Leven tussen aanhalingstekens want ik vind het nog geen leven).
En bij het weigeren van een stamceldonatie haar leven passief beëindig.
Resultaat in beide gevallen: geen levende dochter.
Waarbij ik persoonlijk het leven van een peuter laten eindigen ontiegelijk veel heftiger vind dan het leven van een ongeboren vrucht.
Zelfbeschikkingsrecht en lichamelijke integriteit is wat mij betreft een natuurlijk recht. Dat kan iemand je niet toekennen, dat heb je gewoon. Om abortus strafbaar te maken moet je dat recht intrekken. En dat vind ik onacceptabel.
Dat er vanaf een week of 22 hele moeilijke situaties ontstaan als een vrouw haar lichaam niet meer beschikbaar wil stellen spreekt voor zich. Maar het is aan de vrouw om in overleg met haar artsen en hulpverleners daarvoor een oplossing te zoeken. Wat die oplossing dan ook is. Daar kan de maatschappij/de overheid nooit over gaan wat mij betreft.
vrijdag 22 november 2019 om 22:04
Nou ja, misschien doel je op mij en misschien niet, maar theoretisch is het jouw lijf met daar in een ander lijf en waar om er uberhaupt geaborteerd mag worden zo ongeveer in de VS is Roe vs. Wade waar de uiterst theoretische discussie ging over privacy en de overheid.SHIFTY schreef: ↑22-11-2019 21:29Het was volgens mij een vrij theoretische discussie aan het worden over zelfbeschikkingsrecht (en ik reageerde daar ook niet op mijn mijn posts).
Het feit dat er wel een grens gesteld is, die ruim voor een levensvatbare geboorte ligt, is niet voor niets. Maar degene die over absolute zelfbeschikking praat ziet dat ook als een theoretisch gegeven. Terecht dat je aangeeft dat in dat gegeven er een keer het zelfbeschikkingsrecht van het kind aan de orde komt en dan ga je dus bepalen wanneer er sprake is van een kind. Theoretisch kan je overal de grens leggen en wordt de discussie daar helemaal niet anders van want die komt eigenlijk op hetzelfde neer; wanneer is iets een iemand geworden want vanaf dat moment is er zelfbeschikkingsrecht.
En ik vind een vrucht van 24 weken eigenlijk nog geen iets, maar als het zelfstandig van de drager (jouw lijf dus) kan bestaan dan haal je het er uit (levend) en is het op dat moment dus ter wereld gekomen en heeft het zijn eigen rechten.
Zo lastig is het eigenlijk niet, en ik zeg nu 24 weken maar je kunt er zelf iets anders van maken want ik hou niet zo bij wanneer een vrucht/baby kan leven zonder in de moeder te zitten.
Aan de andere kant lijkt het me wel een heel interessante casus als de moeder met 24 er van af wil: zegt men dan 'jammer draag maar tot de normale bevallingsperiode' of zegt men dan 'ok we halen het er levend uit en leggen het in een couveuse waar bij je maar moet hopen of het overleeft of niet tig afwijkingen heeft.
vrijdag 22 november 2019 om 22:18
vrijdag 22 november 2019 om 22:22
Mariejan, het punt is niet dat jij voldragen baby's wil vermoorden. Het punt is dat je het recht van het kind geheel omzeilt. Je kunt dat gewoon niet vergelijken met het niet doneren van een nier of het niet doneren van je stamcellen. Die vergelijking gaat echt mank.
Niemand verwacht bijvoorbeeld dat jij een brandend huis in rent om een slapend kind te redden. Inderdaad, je hoeft je eigen leven niet op het spel te zetten voor een ander.
Maar als jij in een huis zit, merkt dat er brand uitbreekt, eerst al je waardevolle bezittingen in veiligheid brengt en daarna besluit het kind niet te redden omdat het vuur nu te heet is geworden, heb je dan niet iets uit te leggen?
Onzinnige vergelijking? Ja. Net zoals met die nier, maar nu iets meer to the point en met een ander resultaat. Zelfs nu kan niemand je dwingen het huis in te rennen, maar vrijuit ga je ook niet.
Niemand verwacht bijvoorbeeld dat jij een brandend huis in rent om een slapend kind te redden. Inderdaad, je hoeft je eigen leven niet op het spel te zetten voor een ander.
Maar als jij in een huis zit, merkt dat er brand uitbreekt, eerst al je waardevolle bezittingen in veiligheid brengt en daarna besluit het kind niet te redden omdat het vuur nu te heet is geworden, heb je dan niet iets uit te leggen?
Onzinnige vergelijking? Ja. Net zoals met die nier, maar nu iets meer to the point en met een ander resultaat. Zelfs nu kan niemand je dwingen het huis in te rennen, maar vrijuit ga je ook niet.
vrijdag 22 november 2019 om 22:35
Ik vind op zich dat kadanz een goed punt maakt, hoewel het kind nog niet geboren is, zal het wel geboren worden op het moment van de abortus na 24 weken en dan wellicht dus kunnen leven, met de narigheid die daarbij hoort als je met zo weinig weken geboren wordt. En dat mag natuurlijk mee genomen worden.
Dat gezegd hebbende, ik denk (en wellicht verkeerd) dat sommige mensen zich niet kunnen voorstellen hoe vreselijk het is zwanger te zijn terwijl je dat niet wil. Ik vond het een van de vreselijkste dingen om mee te maken, de absolute wanhoop die je voelt als iets wat in je groeit op je parasiteert terwijl je dat niet wil. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als iemand me gedwongen had die zwangerschap uit te zitten. (wat niet hoefde want ik heb wel een abortus gehad, en ook gewoon binnen de gestelde termijn uiteraard).
Bij mijn wel gewenste zwangerschap was dat echt heel anders.
Dat gezegd hebbende, ik denk (en wellicht verkeerd) dat sommige mensen zich niet kunnen voorstellen hoe vreselijk het is zwanger te zijn terwijl je dat niet wil. Ik vond het een van de vreselijkste dingen om mee te maken, de absolute wanhoop die je voelt als iets wat in je groeit op je parasiteert terwijl je dat niet wil. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als iemand me gedwongen had die zwangerschap uit te zitten. (wat niet hoefde want ik heb wel een abortus gehad, en ook gewoon binnen de gestelde termijn uiteraard).
Bij mijn wel gewenste zwangerschap was dat echt heel anders.
vrijdag 22 november 2019 om 23:04
Wilden alle vrouwen wel 'geholpen' worden, of waren er ook vrouwen die 'gedwongen' geholpen moesten worden? En deden jullie ook 'nazorg' want ik hoor of lees wel eens dat vrouwen naderhand last of spijt van die beslissing krijgen.
ps. Abortus, Het zal vast geregeld echt nodig zijn, en het is goed dat ze dan geholpen worden door deskundige mensen, maar wat een enge baan zeg.
fleurtje_5 wijzigde dit bericht op 22-11-2019 23:07
11.11% gewijzigd
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
vrijdag 22 november 2019 om 23:05
De betreffende moeder is in ieder geval volledig op de hoogte en betrokken bij de casus. Ik vind dat per definitie beter dan zwart-witte juridische lijnen vanuit een commissie of extern orgaan, ja. En 'ter goeder trouw' impliceert dat je alleen maar goed of kwaad kan zijn in zoiets. Ik denk juist dat het altijd genuanceerd is en inderdaad dat vrouwen eigenlijk altijd de juiste beslissing proberen te nemen. Mijn beeld daarvan wordt volledig bevestigd door de huidige abortuscijfers.kadanz schreef: ↑22-11-2019 21:03Is het belang van het kind echt in alle gevallen in goede handen bij arts en moeder?
Zijn moeders per definitie altijd te goeder trouw?
Stel dat de moeder niet bij een arts aanklopt maar bij een kwakzalver die niet al te moeilijk doet? Dat alleen al ondergraaft de redenatie dat moeder en arts er samen wel uitkomen. Dat alleen al is een reden om het strafrecht niet terzijde te schuiven. Wie komt er dan immers nog op voor het kind?
Verder hebben we hier hoge standaarden voor artsen. Je zegt ook niet "stel dat je een kwakzalver treft, dan gaat je hartoperatie verkeerd. Nou, dan mag geen enkele arts een hartoperatie meer uitvoeren". Als je zo redeneert kan je artsen nergens mee vertrouwen.
Ik vertrouw zwangere vrouwen en artsen er oneindig veel meer op dat ze daadwerkelijk op zullen komen voor het ongeboren kind dan welke commissie of wet dan ook.
