Actueel
alle pijlers
Wel/niet reanimeren?
maandag 22 juni 2009 om 13:16
Wie van jullie heeft daar wel eens over nagedacht? Ik als verpleegkundige heb er dagelijks mee te maken. Aangezien ik in een ziekenhuis werk en wel op de cardiologie afdeling. Gezien de procentuele kans van slagen roep ik wel eens dat ze mij echt mogen laten liggen als ze me vinden...En dat meen ik serieus. Nee ik heb geen doodswens. Maar als mijn hart stopt...dan is het wat mij betreft klaar. Ik vind het risico op (blijvende) restschade te groot (en dan moet de reanimatie nog geslaagd zijn dus).
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de meeste mensen niet eens precies weten wat een niet reanimeren beleid is...Want zodra er over gesproken wordt denkt men dat ze afgedankt worden en alle andere soorten behandelingen ook worden gestaakt...
Wat zouden jullie willen? Nu met je huidige leeftijd? En als je wat ouder bent? Vinden jullie dat je iedereen (ongeacht leeftijd) zou moeten reanimeren of zijn er uitzonderingen? Zo ja welke en waarom?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de meeste mensen niet eens precies weten wat een niet reanimeren beleid is...Want zodra er over gesproken wordt denkt men dat ze afgedankt worden en alle andere soorten behandelingen ook worden gestaakt...
Wat zouden jullie willen? Nu met je huidige leeftijd? En als je wat ouder bent? Vinden jullie dat je iedereen (ongeacht leeftijd) zou moeten reanimeren of zijn er uitzonderingen? Zo ja welke en waarom?
dinsdag 23 juni 2009 om 17:27
Als je als jong persoon een standaard operatie ondergaat (gepland) krijg je van te voren een formulier dat je moet onderteken. Daarin vragen ze toestemming dat ze bij calamiteiten alles in het werk mogen zeggen om je leven te redden/ dat je voorgelicht bent over de risico`s etc. Als je niet gereamimeerd wilt worden, zou je dat op dit formulier aan moeten geven.
Ik zou wel gereanimeerd willen worden. Er zijn zoveel redenen waarom je gereanimeerd zou kunnen worden. Stel je voor dat je met je auto te water raakt en ten gevolge daarvan een hartstilstand hebt, bv. Het hoeft niet altijd zo te zijn dat je lichaam het af laat weten, maar het kunnen dus ook externe factoren zijn.
Ik zou wel gereanimeerd willen worden. Er zijn zoveel redenen waarom je gereanimeerd zou kunnen worden. Stel je voor dat je met je auto te water raakt en ten gevolge daarvan een hartstilstand hebt, bv. Het hoeft niet altijd zo te zijn dat je lichaam het af laat weten, maar het kunnen dus ook externe factoren zijn.
dinsdag 23 juni 2009 om 17:37
dinsdag 23 juni 2009 om 17:40
Ik geloof in als het je tijd is dan is het je tijd. Geen reanimeren dus voor mij.
Een tijd geleden was ik in een ziekenhuis toen een man in de wachtkamer een hartstilstand kreeg. Het duurde maar liefst 11 min voordat er een arts/verpleging kwam om de man te helpen. Het gegil van zijn zoon heeft nog een week door mn hoofd gespookt... Man is overleden.
Een tijd geleden was ik in een ziekenhuis toen een man in de wachtkamer een hartstilstand kreeg. Het duurde maar liefst 11 min voordat er een arts/verpleging kwam om de man te helpen. Het gegil van zijn zoon heeft nog een week door mn hoofd gespookt... Man is overleden.
dinsdag 23 juni 2009 om 20:08
Ik ben nu jong en voorzover ik weet gezond, dus als mijn rikketik plots hapert dan graag proberen om alles weer aan de praat te krijgen.
Maar mocht ik ooit ernstig ziek zijn of hoogbejaard en zwak van lijf en leden en val ik dan op de grond, dan mogen ze een kussentje onder mijn hoofd leggen en lieve woordjes zeggen.
Aan mijn zwakke lijf dan geen polonaise meer. Voorzover ik weet is reanimatie vaak nogal heftig met meer dan eens gebroken ribben als resultaat. Die mishandeling bespaar ik mijn broze lijf liever als mijn lijf al eerder heeft aangegeven dat het niet nog jaren door zal gaan.
Maar mocht ik ooit ernstig ziek zijn of hoogbejaard en zwak van lijf en leden en val ik dan op de grond, dan mogen ze een kussentje onder mijn hoofd leggen en lieve woordjes zeggen.
Aan mijn zwakke lijf dan geen polonaise meer. Voorzover ik weet is reanimatie vaak nogal heftig met meer dan eens gebroken ribben als resultaat. Die mishandeling bespaar ik mijn broze lijf liever als mijn lijf al eerder heeft aangegeven dat het niet nog jaren door zal gaan.
dinsdag 23 juni 2009 om 20:16
quote:tjilla schreef op 23 juni 2009 @ 17:40:
Ik geloof in als het je tijd is dan is het je tijd. Geen reanimeren dus voor mij.
Een tijd geleden was ik in een ziekenhuis toen een man in de wachtkamer een hartstilstand kreeg. Het duurde maar liefst 11 min voordat er een arts/verpleging kwam om de man te helpen. Het gegil van zijn zoon heeft nog een week door mn hoofd gespookt... Man is overleden.En toen heb jij ook niet geprobeerd om die man te helpen?
Ik geloof in als het je tijd is dan is het je tijd. Geen reanimeren dus voor mij.
Een tijd geleden was ik in een ziekenhuis toen een man in de wachtkamer een hartstilstand kreeg. Het duurde maar liefst 11 min voordat er een arts/verpleging kwam om de man te helpen. Het gegil van zijn zoon heeft nog een week door mn hoofd gespookt... Man is overleden.En toen heb jij ook niet geprobeerd om die man te helpen?
Cum non tum age
woensdag 24 juni 2009 om 11:23
Ik vind dit ook een lastige kwestie. Ik hoefde absoluut niet na te denken over donor worden, maar reanimeren....... Ik heb idd mensen gezien die er zo beroerd aan toe waren (en blijven) nadat ze gereanimeerd waren. Aan de andere kant ben ik nu jong en kan mn lichaam als het goed is nog veel hebben.
Bij ons in het zkh gaan we er nooit zomaar vanuit dat jonge mensen wel reanimatie willen: het moet bij iedereen officieel met een arts besproken zijn. Soms begrijpen wij niks van de code die afgesproken wordt, dan is het toch wel handig dat we op de hoogte zijn van de wensen van de patient.
Overigens is het zo dat als ik iemand op straat neer zie vallen, ik geen circultie vast kan stellen (zo heet dat dan) en hij bijvoorbeeld een ketting om heeft met de wens erop niet gereanimeerd te willen worden, dat absoluut NIET rechtsgeldig is en ik dus toch verplicht ben om reanimatie te starten! Al tattooeer je het recht op je hart. Heel krom vind ik. Je bent toch de baas over je eigen lijf.....
Bij ons in het zkh gaan we er nooit zomaar vanuit dat jonge mensen wel reanimatie willen: het moet bij iedereen officieel met een arts besproken zijn. Soms begrijpen wij niks van de code die afgesproken wordt, dan is het toch wel handig dat we op de hoogte zijn van de wensen van de patient.
Overigens is het zo dat als ik iemand op straat neer zie vallen, ik geen circultie vast kan stellen (zo heet dat dan) en hij bijvoorbeeld een ketting om heeft met de wens erop niet gereanimeerd te willen worden, dat absoluut NIET rechtsgeldig is en ik dus toch verplicht ben om reanimatie te starten! Al tattooeer je het recht op je hart. Heel krom vind ik. Je bent toch de baas over je eigen lijf.....
woensdag 24 juni 2009 om 11:25
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 11:11:
Nee. Ik ben gaan roepen en rennen voor hulp (en met mij een volle wachtkamer) maar als je bedoelt reanimeren dan niet nee. Ik heb geen idee hoe dat moet.
Dan heb je toch gedaan wat jij op dat moment kon. Wel vreemd dat er dus niemand in die wachtkamer was die het wel wist. Eigenlijk zou je het op school gewoon moeten leren.
En slechte zaak dat het 11 hele minuten moet duren voor er een hulpverlener is!!
Nee. Ik ben gaan roepen en rennen voor hulp (en met mij een volle wachtkamer) maar als je bedoelt reanimeren dan niet nee. Ik heb geen idee hoe dat moet.
Dan heb je toch gedaan wat jij op dat moment kon. Wel vreemd dat er dus niemand in die wachtkamer was die het wel wist. Eigenlijk zou je het op school gewoon moeten leren.
En slechte zaak dat het 11 hele minuten moet duren voor er een hulpverlener is!!
woensdag 24 juni 2009 om 11:40
quote:Britannia schreef op 24 juni 2009 @ 11:25:
[...]
Dan heb je toch gedaan wat jij op dat moment kon. Wel vreemd dat er dus niemand in die wachtkamer was die het wel wist. Eigenlijk zou je het op school gewoon moeten leren.
En slechte zaak dat het 11 hele minuten moet duren voor er een hulpverlener is!!
Het was echt vreselijk, ik was totaal van slag. Een hele wachtkamer vol en bijna niemand deed/ kon iets. Het was meer uit paniek dat ik begon te rennen en schreeuwen maar veel mensen keken ook de andere kant op (dus eigenlijk deed niet de hele wachtkamer iets). Wat ik ook zo erg vond is dat sterven i.m.o iets heel intiems is. Weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen. En nu waren er een man of 30 getuige van dit drama. Het was zo prive eigenlijk, het leed van zoon en vrouw en nu was een hele bubs daar getuige van. En dat in een ziekenhuis!!!!! Het is werkelijk schandalig!
Ik vind trouwens de opmerking/post van Noa een beetje vreemd. Alsof ik dan maar niets zou hebben gedaan. Dat je daar vanuit gaat. En alsof iedereen in dit soort situaties zomaar kan helpen. Beetje vreemd.
[...]
Dan heb je toch gedaan wat jij op dat moment kon. Wel vreemd dat er dus niemand in die wachtkamer was die het wel wist. Eigenlijk zou je het op school gewoon moeten leren.
En slechte zaak dat het 11 hele minuten moet duren voor er een hulpverlener is!!
Het was echt vreselijk, ik was totaal van slag. Een hele wachtkamer vol en bijna niemand deed/ kon iets. Het was meer uit paniek dat ik begon te rennen en schreeuwen maar veel mensen keken ook de andere kant op (dus eigenlijk deed niet de hele wachtkamer iets). Wat ik ook zo erg vond is dat sterven i.m.o iets heel intiems is. Weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen. En nu waren er een man of 30 getuige van dit drama. Het was zo prive eigenlijk, het leed van zoon en vrouw en nu was een hele bubs daar getuige van. En dat in een ziekenhuis!!!!! Het is werkelijk schandalig!
Ik vind trouwens de opmerking/post van Noa een beetje vreemd. Alsof ik dan maar niets zou hebben gedaan. Dat je daar vanuit gaat. En alsof iedereen in dit soort situaties zomaar kan helpen. Beetje vreemd.
woensdag 24 juni 2009 om 14:44
Wat vreselijke tjilla. Je zou toch denken dat je in een ziekenhuis wat dat betreft op de juiste plek bent om 'neer te vallen'.
Ik zou trouwens wel gereanimeerd willen worden. Tenzij is ongeneeslijk ziek ben. Mijn moeder heeft dat ook laten vastleggen toen zij wist dat ze nog maar kort te leven had door de uitgezaaide kanker.
Ik zou trouwens wel gereanimeerd willen worden. Tenzij is ongeneeslijk ziek ben. Mijn moeder heeft dat ook laten vastleggen toen zij wist dat ze nog maar kort te leven had door de uitgezaaide kanker.
woensdag 24 juni 2009 om 16:58
quote:Enigme schreef op 24 juni 2009 @ 14:42:
Heb je ernaast gestaan met een horloge ofzo? Hoe kom je nou aan die 11 mintuen? Kan het haast niet geloven...en niemand van die 30 kon reanimeren of had niet het lef om een arts uit z'n kamer trekken?Er is onderzoek naar gedaan, 11 min was het. Nee, niemand deed iets/ kon iets. En toen er eindelijk iemand kwam , kwam ie op zn gemak aangesukkeld met een bed. De man werd uiteindelijk liggend op het bed al rennend door de gang gereanimeerd. Te laat.
Heb je ernaast gestaan met een horloge ofzo? Hoe kom je nou aan die 11 mintuen? Kan het haast niet geloven...en niemand van die 30 kon reanimeren of had niet het lef om een arts uit z'n kamer trekken?Er is onderzoek naar gedaan, 11 min was het. Nee, niemand deed iets/ kon iets. En toen er eindelijk iemand kwam , kwam ie op zn gemak aangesukkeld met een bed. De man werd uiteindelijk liggend op het bed al rennend door de gang gereanimeerd. Te laat.
woensdag 24 juni 2009 om 17:02
quote:appeltje78 schreef op 24 juni 2009 @ 14:44:
Wat vreselijke tjilla. Je zou toch denken dat je in een ziekenhuis wat dat betreft op de juiste plek bent om 'neer te vallen'.
Ik zou trouwens wel gereanimeerd willen worden. Tenzij is ongeneeslijk ziek ben. Mijn moeder heeft dat ook laten vastleggen toen zij wist dat ze nog maar kort te leven had door de uitgezaaide kanker.Het was idd vreselijk. Ik heb er echt dagen meegezeten en nog denk ik er wel es aan. Het was overigens niet in NL maar in Belgie. Doet er niet toe maar toch.
Wat vreselijke tjilla. Je zou toch denken dat je in een ziekenhuis wat dat betreft op de juiste plek bent om 'neer te vallen'.
Ik zou trouwens wel gereanimeerd willen worden. Tenzij is ongeneeslijk ziek ben. Mijn moeder heeft dat ook laten vastleggen toen zij wist dat ze nog maar kort te leven had door de uitgezaaide kanker.Het was idd vreselijk. Ik heb er echt dagen meegezeten en nog denk ik er wel es aan. Het was overigens niet in NL maar in Belgie. Doet er niet toe maar toch.
woensdag 24 juni 2009 om 17:05
Ik zou juist wel gereanimeerd willen worden. Zeker in deze toestand: jong, gezond.. Heb ook genoeg reanimaties meegemaakt en uitgevoerd (ook verpleegkundige in een ziekenhuis) en zeker bij jonge mensen heb ik succesverhalen gezien als er op tijd werd ingegrepen. Tuurlijk, je blijft altijd hartpatient, maar er zijn echt genoeg mensen die na een reanimatie nog een volwaardig leven kunnen leiden.
Trouwens, in de ziekenhuizen waar ik gewerkt heb/werk wordt er altijd gewerkt met codes. De code (A, B of C) geeft aan welke levensreddende interventies de patient wil.
Trouwens, in de ziekenhuizen waar ik gewerkt heb/werk wordt er altijd gewerkt met codes. De code (A, B of C) geeft aan welke levensreddende interventies de patient wil.
woensdag 24 juni 2009 om 17:09
quote:floor72 schreef op 22 juni 2009 @ 13:48:
Mijn man en ik dragen beiden altijd een niet-reanimeren codicil bij ons. Bij onze wederzijdse ouders en broers liggen verklaringen met handtekening dat wij geen toestemming geven voor reanimatie en wens tot euthanasie beschrijven, mochten we in een handelingsonbekwame toestand terechtkomen.
Als mijn man wat overkomt en hij belandt in coma trek ik eigenhandig de stekker eruit. Andersom net zo.Zouden omstanders/hulpverleners in je bescheiden dan eerst op zoek gaan naar een niet reanimeren codicil als je op straat wat gebeurt? Dat denk ik niet eigenlijk....
Mijn man en ik dragen beiden altijd een niet-reanimeren codicil bij ons. Bij onze wederzijdse ouders en broers liggen verklaringen met handtekening dat wij geen toestemming geven voor reanimatie en wens tot euthanasie beschrijven, mochten we in een handelingsonbekwame toestand terechtkomen.
Als mijn man wat overkomt en hij belandt in coma trek ik eigenhandig de stekker eruit. Andersom net zo.Zouden omstanders/hulpverleners in je bescheiden dan eerst op zoek gaan naar een niet reanimeren codicil als je op straat wat gebeurt? Dat denk ik niet eigenlijk....
woensdag 24 juni 2009 om 17:55
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 11:40:
[...]
Het was echt vreselijk, ik was totaal van slag. Een hele wachtkamer vol en bijna niemand deed/ kon iets. Het was meer uit paniek dat ik begon te rennen en schreeuwen maar veel mensen keken ook de andere kant op (dus eigenlijk deed niet de hele wachtkamer iets). Wat ik ook zo erg vond is dat sterven i.m.o iets heel intiems is. Weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen. En nu waren er een man of 30 getuige van dit drama. Het was zo prive eigenlijk, het leed van zoon en vrouw en nu was een hele bubs daar getuige van. En dat in een ziekenhuis!!!!! Het is werkelijk schandalig!
Ik vind trouwens de opmerking/post van Noa een beetje vreemd. Alsof ik dan maar niets zou hebben gedaan. Dat je daar vanuit gaat. En alsof iedereen in dit soort situaties zomaar kan helpen. Beetje vreemd.
Hoezo vreemd? Ik vind het raar dat je anderen verwijt dat ze niet snel genoeg optreden en zelf ook niets doet. Er was uit jouw posting niet op te maken dat je hulp bent gaan halen.
Dat je niet weet hoe je moet reanimeren kan natuurlijk he, maar ik neem aan dat je het na deze ervaring wel bent gaan leren?
[...]
Het was echt vreselijk, ik was totaal van slag. Een hele wachtkamer vol en bijna niemand deed/ kon iets. Het was meer uit paniek dat ik begon te rennen en schreeuwen maar veel mensen keken ook de andere kant op (dus eigenlijk deed niet de hele wachtkamer iets). Wat ik ook zo erg vond is dat sterven i.m.o iets heel intiems is. Weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen. En nu waren er een man of 30 getuige van dit drama. Het was zo prive eigenlijk, het leed van zoon en vrouw en nu was een hele bubs daar getuige van. En dat in een ziekenhuis!!!!! Het is werkelijk schandalig!
Ik vind trouwens de opmerking/post van Noa een beetje vreemd. Alsof ik dan maar niets zou hebben gedaan. Dat je daar vanuit gaat. En alsof iedereen in dit soort situaties zomaar kan helpen. Beetje vreemd.
Hoezo vreemd? Ik vind het raar dat je anderen verwijt dat ze niet snel genoeg optreden en zelf ook niets doet. Er was uit jouw posting niet op te maken dat je hulp bent gaan halen.
Dat je niet weet hoe je moet reanimeren kan natuurlijk he, maar ik neem aan dat je het na deze ervaring wel bent gaan leren?
Cum non tum age
woensdag 24 juni 2009 om 19:09
Tsja,moeilijk,heb daar eigenlijk nooit zo over nagedacht.
Maar ik heb nu zoiets van ik ben moeder van twee kinderen van 13 en 12.
Op dit moment zou ik dan toch wel gereanimeerd willen worden,omdat ik graag mijn kindeeren groot zie worden,en ook gewoon het feit dat een kind op deze leeftijd de moeder nog ontzettend nodig heeft.
Maar zou ik bejaard zijn en een ongeneeslijke ziekte of het blijkt dat de restschade groot is,dan hoeft het voor mij ook niet en verkies ik denk ik toch voor niet-reanimeren.
Maar ik heb nu zoiets van ik ben moeder van twee kinderen van 13 en 12.
Op dit moment zou ik dan toch wel gereanimeerd willen worden,omdat ik graag mijn kindeeren groot zie worden,en ook gewoon het feit dat een kind op deze leeftijd de moeder nog ontzettend nodig heeft.
Maar zou ik bejaard zijn en een ongeneeslijke ziekte of het blijkt dat de restschade groot is,dan hoeft het voor mij ook niet en verkies ik denk ik toch voor niet-reanimeren.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
woensdag 24 juni 2009 om 22:42
quote:noa schreef op 24 juni 2009 @ 17:55:
[...]
Hoezo vreemd? Ik vind het raar dat je anderen verwijt dat ze niet snel genoeg optreden en zelf ook niets doet. Er was uit jouw posting niet op te maken dat je hulp bent gaan halen.
Dat je niet weet hoe je moet reanimeren kan natuurlijk he, maar ik neem aan dat je het na deze ervaring wel bent gaan leren?Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
[...]
Hoezo vreemd? Ik vind het raar dat je anderen verwijt dat ze niet snel genoeg optreden en zelf ook niets doet. Er was uit jouw posting niet op te maken dat je hulp bent gaan halen.
Dat je niet weet hoe je moet reanimeren kan natuurlijk he, maar ik neem aan dat je het na deze ervaring wel bent gaan leren?Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
donderdag 25 juni 2009 om 01:56
quote:Vinyl schreef op 24 juni 2009 @ 17:09:
[...]
Zouden omstanders/hulpverleners in je bescheiden dan eerst op zoek gaan naar een niet reanimeren codicil als je op straat wat gebeurt? Dat denk ik niet eigenlijk....
Je kunt best zo'n verklaring maken, maar die is op geen enkele manier rechtsgeldig. Net als een euthanasieverklaring.
Wat reanimeren betreft: voor je familie is het zeker wel handig om te weten wat je wensen zijn, omdat zij je code zullen moeten bepalen als jij in het ziekenhuis belandt en niet in staat bent dat zelf te doen.
Euthanasie is off-topic, op verzoek kan ik dat nog wel een keer toelichten.
Op straat gaat niemand zoeken naar zo'n verklaring omdat je daar geen tijd voor hebt, en wederom is zo'n verklaring voor de wet geen reden om niet te reanimeren.
Kippie: Ja die codes hanteren wij ook. En ook als je code A hebt, moet dat met een arts besproken zijn. Wij eiden echt van de artsen dat ze dat regelen, want je kunt echt niet bedenken wat iemand wil.
[...]
Zouden omstanders/hulpverleners in je bescheiden dan eerst op zoek gaan naar een niet reanimeren codicil als je op straat wat gebeurt? Dat denk ik niet eigenlijk....
Je kunt best zo'n verklaring maken, maar die is op geen enkele manier rechtsgeldig. Net als een euthanasieverklaring.
Wat reanimeren betreft: voor je familie is het zeker wel handig om te weten wat je wensen zijn, omdat zij je code zullen moeten bepalen als jij in het ziekenhuis belandt en niet in staat bent dat zelf te doen.
Euthanasie is off-topic, op verzoek kan ik dat nog wel een keer toelichten.
Op straat gaat niemand zoeken naar zo'n verklaring omdat je daar geen tijd voor hebt, en wederom is zo'n verklaring voor de wet geen reden om niet te reanimeren.
Kippie: Ja die codes hanteren wij ook. En ook als je code A hebt, moet dat met een arts besproken zijn. Wij eiden echt van de artsen dat ze dat regelen, want je kunt echt niet bedenken wat iemand wil.
donderdag 25 juni 2009 om 09:03
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 22:42:
[...]
Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis. Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.
[...]
Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis. Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.
Cum non tum age
donderdag 25 juni 2009 om 12:14
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 16:58:
[...]
Er is onderzoek naar gedaan, 11 min was het. Nee, niemand deed iets/ kon iets. En toen er eindelijk iemand kwam , kwam ie op zn gemak aangesukkeld met een bed. De man werd uiteindelijk liggend op het bed al rennend door de gang gereanimeerd. Te laat.Nou als er 30 man omheen stond vind het ik het toch ergens nalatig dat niemand het lef had om toch wat te proberen. In ons ziekenhuis geldt de regel 'je kunt nooit wat fout doen bij een reanimatie, als je namelijk niks doet gaat diegene sowieso dood...als je wel wat doet dan is er iig nog een kans'. Daarnaast vind ik het apart hoe jij weet dat het 11 minuten waren. Waarom wordt jij op de hoogte gesteld van de uitkomsten van zo'n onderzoek? Dat is een interne kwestie waar omstanders niets mee te maken hebben.
[...]
Er is onderzoek naar gedaan, 11 min was het. Nee, niemand deed iets/ kon iets. En toen er eindelijk iemand kwam , kwam ie op zn gemak aangesukkeld met een bed. De man werd uiteindelijk liggend op het bed al rennend door de gang gereanimeerd. Te laat.Nou als er 30 man omheen stond vind het ik het toch ergens nalatig dat niemand het lef had om toch wat te proberen. In ons ziekenhuis geldt de regel 'je kunt nooit wat fout doen bij een reanimatie, als je namelijk niks doet gaat diegene sowieso dood...als je wel wat doet dan is er iig nog een kans'. Daarnaast vind ik het apart hoe jij weet dat het 11 minuten waren. Waarom wordt jij op de hoogte gesteld van de uitkomsten van zo'n onderzoek? Dat is een interne kwestie waar omstanders niets mee te maken hebben.
