Actueel
alle pijlers
Wel/niet reanimeren?
maandag 22 juni 2009 om 13:16
Wie van jullie heeft daar wel eens over nagedacht? Ik als verpleegkundige heb er dagelijks mee te maken. Aangezien ik in een ziekenhuis werk en wel op de cardiologie afdeling. Gezien de procentuele kans van slagen roep ik wel eens dat ze mij echt mogen laten liggen als ze me vinden...En dat meen ik serieus. Nee ik heb geen doodswens. Maar als mijn hart stopt...dan is het wat mij betreft klaar. Ik vind het risico op (blijvende) restschade te groot (en dan moet de reanimatie nog geslaagd zijn dus).
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de meeste mensen niet eens precies weten wat een niet reanimeren beleid is...Want zodra er over gesproken wordt denkt men dat ze afgedankt worden en alle andere soorten behandelingen ook worden gestaakt...
Wat zouden jullie willen? Nu met je huidige leeftijd? En als je wat ouder bent? Vinden jullie dat je iedereen (ongeacht leeftijd) zou moeten reanimeren of zijn er uitzonderingen? Zo ja welke en waarom?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de meeste mensen niet eens precies weten wat een niet reanimeren beleid is...Want zodra er over gesproken wordt denkt men dat ze afgedankt worden en alle andere soorten behandelingen ook worden gestaakt...
Wat zouden jullie willen? Nu met je huidige leeftijd? En als je wat ouder bent? Vinden jullie dat je iedereen (ongeacht leeftijd) zou moeten reanimeren of zijn er uitzonderingen? Zo ja welke en waarom?
vrijdag 26 juni 2009 om 07:47
quote:noa schreef op 25 juni 2009 @ 09:03:
[...]
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Oke.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis.
Ja, ik vind het raar dat het 11 min duurt voordat iemand hulpt komt verlenen (in de vorm van een arts)
Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Nee, maar het is een enorm groot ziekenhuis waarin het niet zo lang hoefde te duren voordat er een arts ter plaatse had kunnen zijn. Dames van de receptie hadden al een paar keer gebeld voor hulp en ook mensen renden rond maar er kwam dus niet direct een arts.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Ja, en ik twijfelde even om idd zo'n cursus te doen maar ik doe het niet.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.
[...]
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Oke.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis.
Ja, ik vind het raar dat het 11 min duurt voordat iemand hulpt komt verlenen (in de vorm van een arts)
Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Nee, maar het is een enorm groot ziekenhuis waarin het niet zo lang hoefde te duren voordat er een arts ter plaatse had kunnen zijn. Dames van de receptie hadden al een paar keer gebeld voor hulp en ook mensen renden rond maar er kwam dus niet direct een arts.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Ja, en ik twijfelde even om idd zo'n cursus te doen maar ik doe het niet.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.
vrijdag 26 juni 2009 om 08:02
quote:Enigme schreef op 25 juni 2009 @ 12:14:
[...]
Nou als er 30 man omheen stond vind het ik het toch ergens nalatig dat niemand het lef had om toch wat te proberen.
Vind ik ook. Maar serieus, ik weet niet wat ik meer had kunnen doen dan rennen en roepen om hulp. Ik had/heb geen flauw idee wat ik had kunnen doen qua reanimeren. Ik durf zonder kennis niet te reanimeren en kan me zo voorstellen dat meer mensen dat hebben.
In ons ziekenhuis geldt de regel 'je kunt nooit wat fout doen bij een reanimatie, als je namelijk niks doet gaat diegene sowieso dood...als je wel wat doet dan is er iig nog een kans'.
Daarnaast vind ik het apart hoe jij weet dat het 11 minuten waren. Waarom wordt jij op de hoogte gesteld van de uitkomsten van zo'n onderzoek? Dat is een interne kwestie waar omstanders niets mee te maken hebben.Ik ken iemand die erbij betrokken was. Daarnaast is op de klok kijken ook niet echt moeilijk. Met ongeveer 30 mensen in de buurt waren er genoeg die dit was opgemerkt.
[...]
Nou als er 30 man omheen stond vind het ik het toch ergens nalatig dat niemand het lef had om toch wat te proberen.
Vind ik ook. Maar serieus, ik weet niet wat ik meer had kunnen doen dan rennen en roepen om hulp. Ik had/heb geen flauw idee wat ik had kunnen doen qua reanimeren. Ik durf zonder kennis niet te reanimeren en kan me zo voorstellen dat meer mensen dat hebben.
In ons ziekenhuis geldt de regel 'je kunt nooit wat fout doen bij een reanimatie, als je namelijk niks doet gaat diegene sowieso dood...als je wel wat doet dan is er iig nog een kans'.
Daarnaast vind ik het apart hoe jij weet dat het 11 minuten waren. Waarom wordt jij op de hoogte gesteld van de uitkomsten van zo'n onderzoek? Dat is een interne kwestie waar omstanders niets mee te maken hebben.Ik ken iemand die erbij betrokken was. Daarnaast is op de klok kijken ook niet echt moeilijk. Met ongeveer 30 mensen in de buurt waren er genoeg die dit was opgemerkt.
vrijdag 26 juni 2009 om 08:44
Mijn man heeft 2 jaar geleden, hij was toen 42, zomaar uit het niets een hartstilstand gekregen. Hij was op dat moment op de sportschool en het zeer adequate personeel heeft hem binnen 2 minuten gereanimeerd, eerst handmatig, daarna met een AED. Mijn man bleek een (erfelijke) hartafwijking te hebben en heeft nu een ICD (inwendige defibrilator) en moet de rest van zijn leven betablokkers gebruiken, maar heeft verder gelukkig geen last van uitvalverschijnselen oid na het reanimeren. Wij (hijzelf, ik en onze drie jonge kinderen) zijn de mensen die hem hebben gereanimeerd dan ook ontzettend dankbaar.
Hoe zie je dat voor je, Enigme? Eerst bij iedere persoon die een hartstilstand heeft, gaan bekijken of hij een ketting om heeft of een pasje in zijn zak waar op staat dat hij niet gereanimeerd wil worden? Tegen die tijd zijn de eerste, cruciale minuten al voorbij en heeft reanimeren sowieso geen zin meer.
Of 'gewoon' vanaf 70 (60, 80?) jaar ben je te oud, dus dan maar niet meer reanimeren? Door wie wordt dan bepaald op welke leeftijd je te oud bent?
Alleen als je al in het ziekenhuis ligt met een ernstige ziekte kun je aangeven of je wel of niet gereanimeerd wilt worden en daar sta ik helemaal achter.
Voor mensen die 'zomaar' een hartstilstand krijgen, kun je niet beslissen dat ze niet gereanimeerd mogen worden, want dat recht heb je niet. Ik ben het dan ook, op zijn zachtst gezegd, totaal niet met je eens.
Hoe zie je dat voor je, Enigme? Eerst bij iedere persoon die een hartstilstand heeft, gaan bekijken of hij een ketting om heeft of een pasje in zijn zak waar op staat dat hij niet gereanimeerd wil worden? Tegen die tijd zijn de eerste, cruciale minuten al voorbij en heeft reanimeren sowieso geen zin meer.
Of 'gewoon' vanaf 70 (60, 80?) jaar ben je te oud, dus dan maar niet meer reanimeren? Door wie wordt dan bepaald op welke leeftijd je te oud bent?
Alleen als je al in het ziekenhuis ligt met een ernstige ziekte kun je aangeven of je wel of niet gereanimeerd wilt worden en daar sta ik helemaal achter.
Voor mensen die 'zomaar' een hartstilstand krijgen, kun je niet beslissen dat ze niet gereanimeerd mogen worden, want dat recht heb je niet. Ik ben het dan ook, op zijn zachtst gezegd, totaal niet met je eens.
vrijdag 26 juni 2009 om 09:18
Ik vind het verbijsterend dat een zorginstelling meent niet te hoeven reanimeren omdat ze dat nu eenmaal in hun beleid hebben gezet. Ik vraag me af hoe dit juridisch zit, want ik weet niet beter dan dat je als hulpverlener verplicht bent om te reanimeren. Bovendien vind ik het ergens best schofterig om aan mensen te vragen wat ze willen om hier vervolgens niets mee te doen. Fijn dat u gereanimeerd wil worden, maar wij beginnen er niet aan.
Mijn man is ambulancechauffeur en ook zij zijn verplicht om te reanimeren tenzij er een door de arts ondertekende niet-reanimerenverklaring is. Het is dus niet voldoende als familie aangeeft dat de persoon in kwestie dit niet wil of dat er ergens in een la een briefje ligt waarop dit staat. Dit heeft er al meerdere keren toe geleid dat hij iemand heeft gereanimeerd terwijl de familie hem smeekte om te stoppen. Heel akelig voor zowel familie als hulpverlener, maar ze moeten dus wel.
En ook als verpleegkundige weet ik niet beter dan dat ik verplicht ben te reanimeren.
In mijn huidige situatie zou ik gereanimeerd willen worden. Ik ben nog jong, gezond van lijf en moeder van 2 kinderen die mij nog veel te hard nodig hebben. Maar als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn 2 verstandelijk beperkte (pleeg)broers dan ben ik erg voor een niet-reanimerenbeleid. Ze zijn beiden lichamelijk veel ouder dan in kalenderjaren bekeken, hebben beiden al een herseninfarct doorgemaakt en de kans dat zij goed uit een reanimatie komen is nihil. Dan beslis ik liever nu dat het hele circus niet opgestart word, dan dat we de stekker van de beademing uit moeten gaan zetten, mochten ze toch nog hartactiviteit terugkrijgen na een reanimatie.
Ik ben er dan ook erg voorstander van om dit soort zaken meer bespreekbaar te maken. Ik heb als wijkverpleegkundige gewerkt en heb er ook altijd tijdens het intakegesprek naar gevraagd. De meeste mensen hadden hier nog nooit over nagedacht en ik raad mensen dan ook altijd aan om het eens met hun familie te bespreken.
Mijn man is ambulancechauffeur en ook zij zijn verplicht om te reanimeren tenzij er een door de arts ondertekende niet-reanimerenverklaring is. Het is dus niet voldoende als familie aangeeft dat de persoon in kwestie dit niet wil of dat er ergens in een la een briefje ligt waarop dit staat. Dit heeft er al meerdere keren toe geleid dat hij iemand heeft gereanimeerd terwijl de familie hem smeekte om te stoppen. Heel akelig voor zowel familie als hulpverlener, maar ze moeten dus wel.
En ook als verpleegkundige weet ik niet beter dan dat ik verplicht ben te reanimeren.
In mijn huidige situatie zou ik gereanimeerd willen worden. Ik ben nog jong, gezond van lijf en moeder van 2 kinderen die mij nog veel te hard nodig hebben. Maar als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn 2 verstandelijk beperkte (pleeg)broers dan ben ik erg voor een niet-reanimerenbeleid. Ze zijn beiden lichamelijk veel ouder dan in kalenderjaren bekeken, hebben beiden al een herseninfarct doorgemaakt en de kans dat zij goed uit een reanimatie komen is nihil. Dan beslis ik liever nu dat het hele circus niet opgestart word, dan dat we de stekker van de beademing uit moeten gaan zetten, mochten ze toch nog hartactiviteit terugkrijgen na een reanimatie.
Ik ben er dan ook erg voorstander van om dit soort zaken meer bespreekbaar te maken. Ik heb als wijkverpleegkundige gewerkt en heb er ook altijd tijdens het intakegesprek naar gevraagd. De meeste mensen hadden hier nog nooit over nagedacht en ik raad mensen dan ook altijd aan om het eens met hun familie te bespreken.
vrijdag 26 juni 2009 om 09:21
hova, ik ben het grotendeels met je eens, maar je hoeft niet met een ernstige ziekte in het ziekenhuis te liggen met een niet reanimatie verklaring, ook bij een gebroken teen mag je die wens uitspreken.
Enigme, ik denk dat je een beetje een vertekend beeld hebt bij reanimaties, op cardiologie liggen natuurlijk veel mensen die sowieso al een zwak hart hebben (meestal), en reanimaties in een ziekenhuissetting, bij cardiologie patienten zijn niet heel gunstig. Maar er zijn genoeg voorbeelden van reanimaties die wel gunstig uitpakken, juist omdat de hartstilstand niet in eerste instantie komt door een slecht hart, maar door andere oorzaken. En die oorzaken kunnen soms volledig opgelost worden.
Enigme, ik denk dat je een beetje een vertekend beeld hebt bij reanimaties, op cardiologie liggen natuurlijk veel mensen die sowieso al een zwak hart hebben (meestal), en reanimaties in een ziekenhuissetting, bij cardiologie patienten zijn niet heel gunstig. Maar er zijn genoeg voorbeelden van reanimaties die wel gunstig uitpakken, juist omdat de hartstilstand niet in eerste instantie komt door een slecht hart, maar door andere oorzaken. En die oorzaken kunnen soms volledig opgelost worden.
vrijdag 26 juni 2009 om 10:43
is niet dom hoor, maar bijv heel veel bloedverlies door een ongeluk, een ernstige onsteking in het lichaam waardoor er niet voldoende zuurstof naar het hart kan gaan en het hart stopt, verstikking. Uiteindelijk is het natuurlijk wel een probleem van je hart, maar je kan 5 minuten daarvoor nog een kerngezond hart gehad hebben simpel gezegd. Kan het niet zo goed uitleggen, maar vaak is het niet het hart wat er mee ophoudt, maar is het een opeenstapeling van andere problemen waardoor het hart stopt.
vrijdag 26 juni 2009 om 11:10
het ligt er natuurlijk ook helemaal aan hoe snel er gereanimeerd wordt. Binnen 2-3 minuten heb je nog een kans, doet niemand wat en komt de ambulance na 7-10 minuten en beginnen die, is het eigenlijk al hopeloos. Snap ook eigenlijk niet waarom iemand er bewust voor kiest geen cursus te doen. Dat mensen er niet over nadenken en het dus niet kunnen is jammer, maar begrijpelijk, maar dat je bewust kiest om het niet te leren vind ik best lastig om te begrijpen.
vrijdag 26 juni 2009 om 11:14
quote:madootje schreef op 26 juni 2009 @ 09:18:
Ik vind het verbijsterend dat een zorginstelling meent niet te hoeven reanimeren omdat ze dat nu eenmaal in hun beleid hebben gezet. Ik vraag me af hoe dit juridisch zit, want ik weet niet beter dan dat je als hulpverlener verplicht bent om te reanimeren. Bovendien vind ik het ergens best schofterig om aan mensen te vragen wat ze willen om hier vervolgens niets mee te doen. Fijn dat u gereanimeerd wil worden, maar wij beginnen er niet aan.
Mijn man is ambulancechauffeur en ook zij zijn verplicht om te reanimeren tenzij er een door de arts ondertekende niet-reanimerenverklaring is. Het is dus niet voldoende als familie aangeeft dat de persoon in kwestie dit niet wil of dat er ergens in een la een briefje ligt waarop dit staat. Dit heeft er al meerdere keren toe geleid dat hij iemand heeft gereanimeerd terwijl de familie hem smeekte om te stoppen. Heel akelig voor zowel familie als hulpverlener, maar ze moeten dus wel.
En ook als verpleegkundige weet ik niet beter dan dat ik verplicht ben te reanimeren.
.wij (ik werk in de gehandicaptenzorg) zijn ook ten alle tijde verplicht om te reanimeren. Zelfs als we weten dat er een non-reanimatieverklaring bij de arts ligt. Pas als de arts met deze verklaring aan komt zetten mag er gestopt worden met reanimatie.
Ik vind het verbijsterend dat een zorginstelling meent niet te hoeven reanimeren omdat ze dat nu eenmaal in hun beleid hebben gezet. Ik vraag me af hoe dit juridisch zit, want ik weet niet beter dan dat je als hulpverlener verplicht bent om te reanimeren. Bovendien vind ik het ergens best schofterig om aan mensen te vragen wat ze willen om hier vervolgens niets mee te doen. Fijn dat u gereanimeerd wil worden, maar wij beginnen er niet aan.
Mijn man is ambulancechauffeur en ook zij zijn verplicht om te reanimeren tenzij er een door de arts ondertekende niet-reanimerenverklaring is. Het is dus niet voldoende als familie aangeeft dat de persoon in kwestie dit niet wil of dat er ergens in een la een briefje ligt waarop dit staat. Dit heeft er al meerdere keren toe geleid dat hij iemand heeft gereanimeerd terwijl de familie hem smeekte om te stoppen. Heel akelig voor zowel familie als hulpverlener, maar ze moeten dus wel.
En ook als verpleegkundige weet ik niet beter dan dat ik verplicht ben te reanimeren.
.wij (ik werk in de gehandicaptenzorg) zijn ook ten alle tijde verplicht om te reanimeren. Zelfs als we weten dat er een non-reanimatieverklaring bij de arts ligt. Pas als de arts met deze verklaring aan komt zetten mag er gestopt worden met reanimatie.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
vrijdag 26 juni 2009 om 12:12
quote:hova schreef op 26 juni 2009 @ 08:44:
Voor mensen die 'zomaar' een hartstilstand krijgen, kun je niet beslissen dat ze niet gereanimeerd mogen worden, want dat recht heb je niet. Ik ben het dan ook, op zijn zachtst gezegd, totaal niet met je eens.Quote het gedeelte ff waar ik zeg dat ik voor een ander wil beslissen of ze wel of niet gereanimeerd moeten worden?
Voor mensen die 'zomaar' een hartstilstand krijgen, kun je niet beslissen dat ze niet gereanimeerd mogen worden, want dat recht heb je niet. Ik ben het dan ook, op zijn zachtst gezegd, totaal niet met je eens.Quote het gedeelte ff waar ik zeg dat ik voor een ander wil beslissen of ze wel of niet gereanimeerd moeten worden?
vrijdag 26 juni 2009 om 12:18
quote:arwen173 schreef op 26 juni 2009 @ 09:21:
hova, ik ben het grotendeels met je eens, maar je hoeft niet met een ernstige ziekte in het ziekenhuis te liggen met een niet reanimatie verklaring, ook bij een gebroken teen mag je die wens uitspreken.
Enigme, ik denk dat je een beetje een vertekend beeld hebt bij reanimaties, op cardiologie liggen natuurlijk veel mensen die sowieso al een zwak hart hebben (meestal), en reanimaties in een ziekenhuissetting, bij cardiologie patienten zijn niet heel gunstig. Maar er zijn genoeg voorbeelden van reanimaties die wel gunstig uitpakken, juist omdat de hartstilstand niet in eerste instantie komt door een slecht hart, maar door andere oorzaken. En die oorzaken kunnen soms volledig opgelost worden.
Beste Arwen, ik werk 2,5 jaar op de cardiologie afdeling en ik heb tnt 1 reanimatie meegemaakt. De patienten die op onze afdeling liggen zijn vaak enorm goed ingesteld op medicijnen, of liggen aan de hartbewaking en alle instrumenten en bekwaam personeel etc. is binnen handbereik dus je kunt maar het beste op de cardiologie/ccu een hartstilstand krijgen lijkt me...
Als je bedenkt dat 90% van de reanimaties bij een OHCA niet slagen waar haal jij dan vandaan dat ik een vertekend beeld heb en dat er 'genoeg' voorbeelden zijn? Waar baseer je dat op?
hova, ik ben het grotendeels met je eens, maar je hoeft niet met een ernstige ziekte in het ziekenhuis te liggen met een niet reanimatie verklaring, ook bij een gebroken teen mag je die wens uitspreken.
Enigme, ik denk dat je een beetje een vertekend beeld hebt bij reanimaties, op cardiologie liggen natuurlijk veel mensen die sowieso al een zwak hart hebben (meestal), en reanimaties in een ziekenhuissetting, bij cardiologie patienten zijn niet heel gunstig. Maar er zijn genoeg voorbeelden van reanimaties die wel gunstig uitpakken, juist omdat de hartstilstand niet in eerste instantie komt door een slecht hart, maar door andere oorzaken. En die oorzaken kunnen soms volledig opgelost worden.
Beste Arwen, ik werk 2,5 jaar op de cardiologie afdeling en ik heb tnt 1 reanimatie meegemaakt. De patienten die op onze afdeling liggen zijn vaak enorm goed ingesteld op medicijnen, of liggen aan de hartbewaking en alle instrumenten en bekwaam personeel etc. is binnen handbereik dus je kunt maar het beste op de cardiologie/ccu een hartstilstand krijgen lijkt me...
Als je bedenkt dat 90% van de reanimaties bij een OHCA niet slagen waar haal jij dan vandaan dat ik een vertekend beeld heb en dat er 'genoeg' voorbeelden zijn? Waar baseer je dat op?
vrijdag 26 juni 2009 om 12:23
quote:tjilla schreef op 26 juni 2009 @ 10:06:
Nu even heel dom hoor maar wat voor oorzaken kunnen een hartstilstand veroorzaken behalve een oorzaak van het hart?Je kunt gewoon domme pech hebben. De medische stand weet nog lang niet alles. Mijn man is plotseling neergevallen tijdens het sporten. Hij was kerngezond en sportief en slechts 37 jaar. Ik heb alles laten onderzoeken wat er te onderzoeken viel en ze hebben niets gevonden, geen opvallende dingen, geen erfelijke hartafwijkingen oid. Het enige wat ze me kunnen zeggen is: 'hij heeft gewoon domme pech gehad'.
Nu even heel dom hoor maar wat voor oorzaken kunnen een hartstilstand veroorzaken behalve een oorzaak van het hart?Je kunt gewoon domme pech hebben. De medische stand weet nog lang niet alles. Mijn man is plotseling neergevallen tijdens het sporten. Hij was kerngezond en sportief en slechts 37 jaar. Ik heb alles laten onderzoeken wat er te onderzoeken viel en ze hebben niets gevonden, geen opvallende dingen, geen erfelijke hartafwijkingen oid. Het enige wat ze me kunnen zeggen is: 'hij heeft gewoon domme pech gehad'.
vrijdag 26 juni 2009 om 12:29
je hebt er dagelijks mee te maken en in de afgelopen 2 1/2 jaar 1 keer een reanimatie meegemaakt? En het is onzin dat je maar het beste op de ccu of cardiologie een hartstilstand kan krijgen. Juist als je er daar 1 krijgt, ingesteld op medicatie en aan de monitor is er wel echt iets heel ernstigs mis met je.
vrijdag 26 juni 2009 om 12:31
en die genoeg voorbeelden haal ik uit mijn eigen omgeving. Veel mensen gaan dood na een reanimatie, maar ik heb er ook genoeg lopend het ziekenhuis zien verlaten. Juist omdat ze in een reanimatie setting kwamen na een sepsis, of door ventrikelfibrilleren bij een stoornis. Of doordat ze meteen adequaat gereanimeerd werden doordat ze het geluk hadden dat omstanders wisten wat ze moeten doen.
vrijdag 26 juni 2009 om 12:36
vrijdag 26 juni 2009 om 12:41
Uit (inter)nationale onderzoeksresultaten blijkt dat 5 à 10% van de slachtoffers een plotselinge hartstilstand buiten het ziekenhuis overleeft. In het afgelopen decennium hebben zich belangrijke ontwikkelingen voorgedaan, die de overlevingskansen moeten (kunnen) verbeteren. Deze ontwikkelingen zijn: de toenemende inzet van de AED, een gewijzigde verhouding hartmassage/beademing, het toedienen door ambulancezorgverleners van een nieuw medicijn bij levensbedreigende hartritmestoornissen (amiodarone), het hanteren in ziekenhuizen van een koelprotocol bij patiënten die na een reanimatie nog in coma zijn.
Uit een recente studie in Noord-Holland blijkt een overlevingpercentage van 16,6%. Wanneer ook de AED is ingezet, is deze overleving 25%. Deze overlevingspercentages hebben betrekking op minimaal zes weken na ontslag uit het ziekenhuis.
Reanimatie en defibrillatie binnen de eerste 6 minuten bij een hartstilstand geeft een overlevingskans van 50 - 70%. Bij defibrillatie tussen de 6-10 minuten is de overlevingskans 36% en tussen 10-14 minuten 22%. Bij elke minuut uitstel van defibrillatie neemt de overlevingskans af met bijna 10%.
interessant stukje, www.6minuten.nl
Uit een recente studie in Noord-Holland blijkt een overlevingpercentage van 16,6%. Wanneer ook de AED is ingezet, is deze overleving 25%. Deze overlevingspercentages hebben betrekking op minimaal zes weken na ontslag uit het ziekenhuis.
Reanimatie en defibrillatie binnen de eerste 6 minuten bij een hartstilstand geeft een overlevingskans van 50 - 70%. Bij defibrillatie tussen de 6-10 minuten is de overlevingskans 36% en tussen 10-14 minuten 22%. Bij elke minuut uitstel van defibrillatie neemt de overlevingskans af met bijna 10%.
interessant stukje, www.6minuten.nl
vrijdag 26 juni 2009 om 12:46
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 22:42:
[...]
Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
Niemand verwijt jou dat deze man is overleden. Maar wat ik zelf wel vreemd vind is dat je na zo'n voorval waar je - heel logisch!- nog zoveel aan moet denken, niet besloten hebt om toch een reanimatiecursus te gaan volgen. Het is iets dat zó makkelijk te leren is! Verder klink je erg verwijtend richting personeel/ziekenhuis, maar als een bezoeker ergens in een wachtkamer (blijkbaar bij de afdeling opname) een hartstilstand krijgt, betekent dat niet dat er daar direct een arts/verpleegkundige klaarstaat om te reanimeren. Als er om hulp gevraagd wordt bij iemand van het personeel (waarbij wordt aangegeven dat er direct hulp nodig is en dat het om een reanimatie gaat) moet die hulp natuurlijk per direct in gang gezet worden, wat inhoudt dat er gestart wordt met reanimatie en dat het reanimatieteam gebeld wordt.
Verder zeg je ergens 'het heeft natuurlijk niet zoveel zin om te gaan reanimeren als iemand dood neervalt': je start een reanimatie als iemand geen ademhaling meer heeft, vaak is de circulatie dan al weggevallen of valt deze alsnog weg. Dius het heeft zeker zin om iemand te reanimeren die 'voor je ogen dood neervalt'. Je reanimeert namelijk geen persoon met een normale ademhaling en een circulatie.
[...]
Ja, ik vond je posting erg vreemd en deze eigenlijk ook weer. Alsof je het mij verwijt dat deze man gestorven is. Nee, ik ben niet gaan leren reanimeren en ben dat ook niet van plan. Ook niet om het waarom van die keuze hier uit de doeken te doen. En daar zul je ook wel weer je aannames over klaar hebben.
Niemand verwijt jou dat deze man is overleden. Maar wat ik zelf wel vreemd vind is dat je na zo'n voorval waar je - heel logisch!- nog zoveel aan moet denken, niet besloten hebt om toch een reanimatiecursus te gaan volgen. Het is iets dat zó makkelijk te leren is! Verder klink je erg verwijtend richting personeel/ziekenhuis, maar als een bezoeker ergens in een wachtkamer (blijkbaar bij de afdeling opname) een hartstilstand krijgt, betekent dat niet dat er daar direct een arts/verpleegkundige klaarstaat om te reanimeren. Als er om hulp gevraagd wordt bij iemand van het personeel (waarbij wordt aangegeven dat er direct hulp nodig is en dat het om een reanimatie gaat) moet die hulp natuurlijk per direct in gang gezet worden, wat inhoudt dat er gestart wordt met reanimatie en dat het reanimatieteam gebeld wordt.
Verder zeg je ergens 'het heeft natuurlijk niet zoveel zin om te gaan reanimeren als iemand dood neervalt': je start een reanimatie als iemand geen ademhaling meer heeft, vaak is de circulatie dan al weggevallen of valt deze alsnog weg. Dius het heeft zeker zin om iemand te reanimeren die 'voor je ogen dood neervalt'. Je reanimeert namelijk geen persoon met een normale ademhaling en een circulatie.
vrijdag 26 juni 2009 om 12:48
quote:noa schreef op 25 juni 2009 @ 09:03:
[...]
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis. Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.dit lees ik nu net pas...helemaal mee eens dus!
[...]
Even voor de duidelijkheid: ik verwijt jou op geen enkele manier de dood van deze man. Ik vind het spijtig als het wel zo over komt.
Maar nogmaals, dat is niet jouw schuld.
Wat ik wel raar vind, is dat jij verwijtend bent naar degenen in het ziekenhuis. Je schrijft zelf dat het een soort wachtkamer was, het was niet bepaald zo dat er een paar artsen omheen stonden die niks deden.
Wat ik niet begrijp, is dat wanneer zoiets zo'n indruk op je maakt (wat heel logisch is) en je niet wist wat te doen, je niet een reanimatiecursus o.i.d. gaat volgen daarna. Had je dan niet zoiets van dat je je nooit meer zo machteloos wilt voelen als op dat moment? Ik bedoel maar, je weet nooit of iemand ooit nog eens in elkaar zakt terwijl jij in de buurt bent en een volgende keer zou je dan wel wat kunnen doen.
Het is geen verwijt, het is meer dat ik het niet begrijp omdat ik vanuit mezelf redeneer.dit lees ik nu net pas...helemaal mee eens dus!
vrijdag 26 juni 2009 om 12:54
quote:itsme26 schreef op 26 juni 2009 @ 11:14:
[...]
wij (ik werk in de gehandicaptenzorg) zijn ook ten alle tijde verplicht om te reanimeren. Zelfs als we weten dat er een non-reanimatieverklaring bij de arts ligt. Pas als de arts met deze verklaring aan komt zetten mag er gestopt worden met reanimatie.Maar waarom ligt deze niet-reanimeren verklaring bij de arts, en niet in het dossier van de bewoner? In bijna alle gevallen begint een verpleegkundige de reanimatie, toch wel fijn dat je op zo'n moment op de hoogte bent van de wensen van de bewoner/patiënt/zijnfamilie of vertegenwoordiger!
[...]
wij (ik werk in de gehandicaptenzorg) zijn ook ten alle tijde verplicht om te reanimeren. Zelfs als we weten dat er een non-reanimatieverklaring bij de arts ligt. Pas als de arts met deze verklaring aan komt zetten mag er gestopt worden met reanimatie.Maar waarom ligt deze niet-reanimeren verklaring bij de arts, en niet in het dossier van de bewoner? In bijna alle gevallen begint een verpleegkundige de reanimatie, toch wel fijn dat je op zo'n moment op de hoogte bent van de wensen van de bewoner/patiënt/zijnfamilie of vertegenwoordiger!
vrijdag 26 juni 2009 om 13:59
quote:arwen173 schreef op 26 juni 2009 @ 12:29:
je hebt er dagelijks mee te maken en in de afgelopen 2 1/2 jaar 1 keer een reanimatie meegemaakt? En het is onzin dat je maar het beste op de ccu of cardiologie een hartstilstand kan krijgen. Juist als je er daar 1 krijgt, ingesteld op medicatie en aan de monitor is er wel echt iets heel ernstigs mis met je.
Ik heb dagelijks te maken met een wel/niet reanimeren beleid en bijna dagelijks met reanimaties, al dan niet direct. Als de CCU uitrukt dan wordt er vaak over nagepraat en daar ben ik natuurlijk regelmatig bij betrokken aangezien we samen op 1 vleugel zitten.
Telemetrie doet natuurlijk niets aan je lichamelijke toestand. Het is een observatie instrument. En juist de mensen die bij ons opgenomen worden met ´observatie ritmestoornis´ zijn vaak relatief jonge mensen tussen de 50 en 60 jaar die juist veel kans maken om een reanimatie te overleven. Dan kun je m.i. beter op de afdeling cardio of ccu liggen idd.
Daarnaast is er met de gemiddelde bejaarde patient in een ziekenhuis over het algemeen veel mis. Aangezien de meeste ouderen vaak verschillende chronische aandoeningen hebben (longproblemen, diabetes, vaatlijden etc) die de kans op een succesvolle reanimatie aanzienlijk verkleinen.
je hebt er dagelijks mee te maken en in de afgelopen 2 1/2 jaar 1 keer een reanimatie meegemaakt? En het is onzin dat je maar het beste op de ccu of cardiologie een hartstilstand kan krijgen. Juist als je er daar 1 krijgt, ingesteld op medicatie en aan de monitor is er wel echt iets heel ernstigs mis met je.
Ik heb dagelijks te maken met een wel/niet reanimeren beleid en bijna dagelijks met reanimaties, al dan niet direct. Als de CCU uitrukt dan wordt er vaak over nagepraat en daar ben ik natuurlijk regelmatig bij betrokken aangezien we samen op 1 vleugel zitten.
Telemetrie doet natuurlijk niets aan je lichamelijke toestand. Het is een observatie instrument. En juist de mensen die bij ons opgenomen worden met ´observatie ritmestoornis´ zijn vaak relatief jonge mensen tussen de 50 en 60 jaar die juist veel kans maken om een reanimatie te overleven. Dan kun je m.i. beter op de afdeling cardio of ccu liggen idd.
Daarnaast is er met de gemiddelde bejaarde patient in een ziekenhuis over het algemeen veel mis. Aangezien de meeste ouderen vaak verschillende chronische aandoeningen hebben (longproblemen, diabetes, vaatlijden etc) die de kans op een succesvolle reanimatie aanzienlijk verkleinen.
vrijdag 26 juni 2009 om 15:52
[quote]Pien252 schreef op 26 juni 2009 @ 12:46:
[...]
Niemand verwijt jou dat deze man is overleden. Maar wat ik zelf wel vreemd vind is dat je na zo'n voorval waar je - heel logisch!- nog zoveel aan moet denken, niet besloten hebt om toch een reanimatiecursus te gaan volgen. Het is iets dat zó makkelijk te leren is!
Bewuste keuze, wil daar verder niet over uitwijden. Heb wel getwijfeld.
Verder klink je erg verwijtend richting personeel/ziekenhuis, maar als een bezoeker ergens in een wachtkamer (blijkbaar bij de afdeling opname) een hartstilstand krijgt, betekent dat niet dat er daar direct een arts/verpleegkundige klaarstaat om te reanimeren.
Nee maar 11 min is erg lang, zo lang had het neit hoeven duren. Is ook toegegeven. Is het dan raar dat mensen dit een ziekenhuis verwijten?
Als er om hulp gevraagd wordt bij iemand van het personeel (waarbij wordt aangegeven dat er direct hulp nodig is en dat het om een reanimatie gaat) moet die hulp natuurlijk per direct in gang gezet worden, wat inhoudt dat er gestart wordt met reanimatie en dat het reanimatieteam gebeld wordt.
Hier verwijt je het ze dus zelf ook min of meer.
Verder zeg je ergens 'het heeft natuurlijk niet zoveel zin om te gaan reanimeren als iemand dood neervalt':
Ik had de simpele gedachte dat dood dood is en dat een overleden persoon geen baat heeft bij reanimatie.
je start een reanimatie als iemand geen ademhaling meer heeft,
Is iemand dan dood?
vaak is de circulatie dan al weggevallen of valt deze alsnog weg. Dius het heeft zeker zin om iemand te reanimeren die 'voor je ogen dood neervalt'. Je reanimeert namelijk geen persoon met een normale ademhaling en een circulatie.[/quote]
Is iemand dan dood?
[...]
Niemand verwijt jou dat deze man is overleden. Maar wat ik zelf wel vreemd vind is dat je na zo'n voorval waar je - heel logisch!- nog zoveel aan moet denken, niet besloten hebt om toch een reanimatiecursus te gaan volgen. Het is iets dat zó makkelijk te leren is!
Bewuste keuze, wil daar verder niet over uitwijden. Heb wel getwijfeld.
Verder klink je erg verwijtend richting personeel/ziekenhuis, maar als een bezoeker ergens in een wachtkamer (blijkbaar bij de afdeling opname) een hartstilstand krijgt, betekent dat niet dat er daar direct een arts/verpleegkundige klaarstaat om te reanimeren.
Nee maar 11 min is erg lang, zo lang had het neit hoeven duren. Is ook toegegeven. Is het dan raar dat mensen dit een ziekenhuis verwijten?
Als er om hulp gevraagd wordt bij iemand van het personeel (waarbij wordt aangegeven dat er direct hulp nodig is en dat het om een reanimatie gaat) moet die hulp natuurlijk per direct in gang gezet worden, wat inhoudt dat er gestart wordt met reanimatie en dat het reanimatieteam gebeld wordt.
Hier verwijt je het ze dus zelf ook min of meer.
Verder zeg je ergens 'het heeft natuurlijk niet zoveel zin om te gaan reanimeren als iemand dood neervalt':
Ik had de simpele gedachte dat dood dood is en dat een overleden persoon geen baat heeft bij reanimatie.
je start een reanimatie als iemand geen ademhaling meer heeft,
Is iemand dan dood?
vaak is de circulatie dan al weggevallen of valt deze alsnog weg. Dius het heeft zeker zin om iemand te reanimeren die 'voor je ogen dood neervalt'. Je reanimeert namelijk geen persoon met een normale ademhaling en een circulatie.[/quote]
Is iemand dan dood?
vrijdag 26 juni 2009 om 16:05
quote:Boerin schreef op 22 juni 2009 @ 13:50:
Bij mij op de afdeling hebben we een niet reanimeren beleid. Wij reanimeren NIET !!! Maar bellen wel 112 of dd arts zodat hij/zij beslist wat er gebeurd.
Bijna alle bewoners hebben een reanimatiebeleid getekend. Er zijn er 3 die wel gereanimeerd willen worden , voor hen bellen we 112 en reanimeren zelf niet.Je gaat me hopelijk vertellen dat ik dit verkeerd begrijp. Jullie laten de bewoners dus feitelijk doodgaan...
Bij mij op de afdeling hebben we een niet reanimeren beleid. Wij reanimeren NIET !!! Maar bellen wel 112 of dd arts zodat hij/zij beslist wat er gebeurd.
Bijna alle bewoners hebben een reanimatiebeleid getekend. Er zijn er 3 die wel gereanimeerd willen worden , voor hen bellen we 112 en reanimeren zelf niet.Je gaat me hopelijk vertellen dat ik dit verkeerd begrijp. Jullie laten de bewoners dus feitelijk doodgaan...
vrijdag 26 juni 2009 om 18:52
Door dit topic ben ik wel aan het denken gezet. Maar wat ik mij dus afvroeg is dat wanneer er een man of vrouw van laten we zeggen een jaar of 35 wordt opgenomen in het ziekenhuis met een gebroken enkel (dus een niet levensbedreigende ziekte en die is ook niet naast de gebroken enkel aanwezig) aangeeft niet gereanimeerd te willen worden. Ik vraag me af of iedere arts er dan in mee gaat of juist aangeeft er niet in mee te willen gaan aangezien deze situatie een reanimatie zeer grote kans van slagen heeft.
Vice versa mag een arts namelijk wel aangeven een terminaal iemand die gereanimeerd wil worden niet te willen reanimeren en erop 'aandringen' om een niet reanimeren beleid af te spreken.
Vraag me af hoe dat in andere ziekenhuizen er aan toe gaat?
Vice versa mag een arts namelijk wel aangeven een terminaal iemand die gereanimeerd wil worden niet te willen reanimeren en erop 'aandringen' om een niet reanimeren beleid af te spreken.
Vraag me af hoe dat in andere ziekenhuizen er aan toe gaat?
vrijdag 26 juni 2009 om 19:13
quote:Boerin schreef op 22 juni 2009 @ 13:50:
Er zijn er 3 die wel gereanimeerd willen worden , voor hen bellen we 112 en reanimeren zelf niet.
Ik ben ook benieuwd of Boerin nog een keer langs komt om te vertellen of wat hier staat nu echt klopt. Als dat zo is dan mag aan deze bewoners en hun familie morgen wel heel snel uitleg gegeven worden over het feit dat ondanks de reanimatiewens, de bewoner NIET gereanimeerd wordt door het eigen personeel en er alleen maar 112 wordt gebeld. Wat eigenlijk gewoon neerkomt op DNR beleid. Want ambulancepersoneel staat niet binnen de cruciale 4-6 minuten hartmassage te geven.
Overigens heb ik zelf ook in verpleeghuizen rondgelopen en mensen die daar tegenwoordig verblijven hebben een enorme zorgbehoefte en zeer slechte gezondheid. Ik vraag me dus af of als er uberhaubt gereanimeerd zou worden bij deze drie mensen of zij weer tot leven wekt zouden kunnen worden. Dat neemt in mijn ogen niet weg dat als mensen aangeven dat zij wel gereanimeerd willen worden, je dit moet respecteren en dus als personeel moet reanimeren.
Ook verpleeghuizen hebben een BHV en ik kan me niet voorstellen dat het verzorgend en verplegend personeel geen reanimatiecursus krijgt. Maar goed, ik kan het natuurlijk mis hebben
.
Er zijn er 3 die wel gereanimeerd willen worden , voor hen bellen we 112 en reanimeren zelf niet.
Ik ben ook benieuwd of Boerin nog een keer langs komt om te vertellen of wat hier staat nu echt klopt. Als dat zo is dan mag aan deze bewoners en hun familie morgen wel heel snel uitleg gegeven worden over het feit dat ondanks de reanimatiewens, de bewoner NIET gereanimeerd wordt door het eigen personeel en er alleen maar 112 wordt gebeld. Wat eigenlijk gewoon neerkomt op DNR beleid. Want ambulancepersoneel staat niet binnen de cruciale 4-6 minuten hartmassage te geven.
Overigens heb ik zelf ook in verpleeghuizen rondgelopen en mensen die daar tegenwoordig verblijven hebben een enorme zorgbehoefte en zeer slechte gezondheid. Ik vraag me dus af of als er uberhaubt gereanimeerd zou worden bij deze drie mensen of zij weer tot leven wekt zouden kunnen worden. Dat neemt in mijn ogen niet weg dat als mensen aangeven dat zij wel gereanimeerd willen worden, je dit moet respecteren en dus als personeel moet reanimeren.
Ook verpleeghuizen hebben een BHV en ik kan me niet voorstellen dat het verzorgend en verplegend personeel geen reanimatiecursus krijgt. Maar goed, ik kan het natuurlijk mis hebben
.
