Actueel
alle pijlers
Yvonne Kroonenberg over primitieve mensen bij de Action
woensdag 16 april 2014 om 18:17
http://www.hpdetijd.nl/20 ... rg-la-motte-en-philomena/
Primitieve mensen
‘Ik luister eigenlijk uitsluitend naar klassieke muziek – Schubert en Mahler zijn mijn favorieten. Maar dat is niet altijd zo geweest, hoor. Ik heb de klassiek muziek pas heel laat ontdekt. Thuis luisterden we veel naar Franse chansons. Dat vond mijn vader mooi. Georges Brassens. Léo Ferré. Barbara. En mijn moeder hield helemaal niet van muziek, dus die zette ook nooit iets op. Achteraf vind ik het een omissie van belang dat ik niet ben opgevoed met klassieke muziek. Maar het is niet anders.
‘Niet zo lang geleden heb ik een cursus Mahler gevolgd bij Leo Samama. In het Concertgebouw. Ik leerde daar echt naar de muziek te luisteren en die te ontleden. Ik was op een middag, een paar uur voordat ik naar die cursus ging, uitgenodigd door een politieman om eens in Amsterdam-Noord te komen kijken. Ik wist niet wat ik zag: mensen die zó primitief zijn dat ze niet eens een gewone zin kunnen uitspreken. Ze slaken kreten, vaak op harde toon, omdat ze toch wel heel graag begrepen willen worden.
‘Deze week was ik in Assen en daar zag ik ze weer, die primitieve mensen. In de Action. Simpele mensen met van die klassieke Drentse koppen, maar met uitdrukkingsloze ogen. Ik liep daar rond en probeerde die mensen te begrijpen, op dezelfde manier als dat ik me probeer te verdiepen in het geestelijk leven van dieren. Want als taal niet je eerste vervoermiddel is om je te uiten, omdat het je gewoon niet gegeven is om een zinnetje te zeggen, dan beweeg je je op een heel andere manier door de wereld dan wij. En dan zit ik even later bij dat clubje in het Concertgebouw moeilijke dingen over Mahler te leren en dan denk ik, denkend aan wat ik een paar uur daarvoor had gezien: iedereen noemt zich ook maar mens tegenwoordig.’
Het interview is een voorpublicatie. De interviewer zegt in een tweet dat het een serieus interview betreft en geen satire.
Met name met laatste stukje heeft Kroonenberg zich niet erg populair gemaakt op Twitter. Wat vinden jullie, kan dit, of kan dit niet?
Primitieve mensen
‘Ik luister eigenlijk uitsluitend naar klassieke muziek – Schubert en Mahler zijn mijn favorieten. Maar dat is niet altijd zo geweest, hoor. Ik heb de klassiek muziek pas heel laat ontdekt. Thuis luisterden we veel naar Franse chansons. Dat vond mijn vader mooi. Georges Brassens. Léo Ferré. Barbara. En mijn moeder hield helemaal niet van muziek, dus die zette ook nooit iets op. Achteraf vind ik het een omissie van belang dat ik niet ben opgevoed met klassieke muziek. Maar het is niet anders.
‘Niet zo lang geleden heb ik een cursus Mahler gevolgd bij Leo Samama. In het Concertgebouw. Ik leerde daar echt naar de muziek te luisteren en die te ontleden. Ik was op een middag, een paar uur voordat ik naar die cursus ging, uitgenodigd door een politieman om eens in Amsterdam-Noord te komen kijken. Ik wist niet wat ik zag: mensen die zó primitief zijn dat ze niet eens een gewone zin kunnen uitspreken. Ze slaken kreten, vaak op harde toon, omdat ze toch wel heel graag begrepen willen worden.
‘Deze week was ik in Assen en daar zag ik ze weer, die primitieve mensen. In de Action. Simpele mensen met van die klassieke Drentse koppen, maar met uitdrukkingsloze ogen. Ik liep daar rond en probeerde die mensen te begrijpen, op dezelfde manier als dat ik me probeer te verdiepen in het geestelijk leven van dieren. Want als taal niet je eerste vervoermiddel is om je te uiten, omdat het je gewoon niet gegeven is om een zinnetje te zeggen, dan beweeg je je op een heel andere manier door de wereld dan wij. En dan zit ik even later bij dat clubje in het Concertgebouw moeilijke dingen over Mahler te leren en dan denk ik, denkend aan wat ik een paar uur daarvoor had gezien: iedereen noemt zich ook maar mens tegenwoordig.’
Het interview is een voorpublicatie. De interviewer zegt in een tweet dat het een serieus interview betreft en geen satire.
Met name met laatste stukje heeft Kroonenberg zich niet erg populair gemaakt op Twitter. Wat vinden jullie, kan dit, of kan dit niet?
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 18 april 2014 om 23:02
Voor degenen die nog nooit iets van YK gelezen hebben.
Heel veel jaar geleden was ze het prototype van de vivalezeres.
”Hip in Amsterdam mét vibrator…..”
Pretpakket, column van Yvonne Kroonenberg.
De vibrator
Mag ik je vibrator lenen?' vroeg mijn vriendin.'Ja hoor,' zei ik, 'pak hem maar. Hij ligt in het stofmandje.'
Vroeger lag de vibrator bij me in bed, maar na een paar jaar plezier begon het ding me te vervelen. Toen de batterijen op waren, kocht ik geen nieuwe en ten slotte verhuisde de vibrator naar het stofmandje. Hij zag er afgetobd uit. 'Zullen we een nieuwe voor je kopen?' stelde ik voor. Maar dat wilde mijn vriendin niet. ' Je denkt toch niet dat ik zo'n zompige sexshop binnenga, waar achter de schappen vieze mannen in boekjes staan te loeren en luisteren wat je bestelt. Gadverdamme, zo'n inloopzaak met een pluchen gordijn, met een videozaaltje erachter en sperma op de grond.' Ze was niet meer te stuiten. 'Hoe weet je dat zo goed?' vroeg ik. Maar ze bleek nog nooit binnen te zijn geweest. Ze was steeds op de drempel weer omgekeerd. Ik gaf haar geen ongelijk.
Ik ben niet erg schroomvallig als het om seks gaat, maar er hangt in de meeste sexshops een sfeer van wanhoop en eenzaamheid, die mensen die voor hun plezier vrijen wegjaagt. 'Je wilt wel een tartaartje, maar het abattoir beneemt je de lust,' zei mijn vriendin. 'Zullen we het postorderbedrijf bellen?' Het postorderbedrijf is er speciaal voor vrouwen die wel een vibrator willen kopen, maar liever zonder tussenkomst van een winkelbediende. Ik belde. 'Stuur me maar wat moois,' zei ik roekeloos. 'Bezorg me maar een pretpakket.'
Een paar dagen later arriveerde met de avond-expres- post een grote doos. Ik zat aan tafel met mijn minnaar. We aten kaviaar op roggebrood en we dronken champagne. Ik zette het pakket op een laag tafeltje en maakte het open. Op een bedje van piepschuimkorrels lagen vijftien cadeautjes, smaakvol verpakt in rood, zachtblauw, gebloemd en goudkleurig papier. 'Wat geil!' fluisterde ik hees. Mijn minnaar keek wantrouwig toe. Uit de lieflijke verpakking kwamen verschillende vervaarlijke hulpstukken: een bruin-rode vibrator in de vorm van een penis met als eikel een dameshoofd met Japanse gelaatstrekken. Op de schacht zat aan de ene kant een aapje en aan de andere kant een eekhoorn, die onafhankelijk van elkaar in werking gesteld konden worden. 'Tarzan' stond er op de doos waarin hij was gekomen en ter illustratie stond er nog een plaatje bij van een jongeman aan een touw die een juffrouw in zijn armen hield. Volgens de catalogus was hij de lieveling van het postorderbedrijf. Ik pakte de volgende verrassing uit: een vlinderachtig beest van zachte jelly, dat met elastische bandjes om je heupen gebonden kon worden en met een commando via de batterijhouder aan het werk kon worden gezet. Het ene pakje na het andere verloor zijn onschuldige uiterlijk. Een verleidelijke mintkleurige vibrator, een snoezige paarse, kleiner dan de mintkleurige en oneindig veel eleganter dan het barrel uit het stofmandje.
Een zijden onderbroekje zonder kruis, een paar zwarte nylons.
Nog was de doos niet leeg! Een vleeskleurige harmonika, vrij naar het model van een bescheiden penis, die kon ronddraaien en in-en-uitbewegen, aangedreven door een batterij in het vooronder, met een hulpmotor die een vuistje laat trillen tegen de clitoris.
Mijn minnaar was inmiddels van tafel opgestaan. 'Vind je het niet enig?' vroeg ik. 'Nee,' zei hij en ging de krant lezen. Ik groef nog even door: drie vrolijke condooms die niet tegen zwangerschap beschermen, twee rubberen vingers met noppen in zwart en vleeskleur, twee zilveren balletjes die in de vagina gebracht kunnen worden en daar een trilling veroorzaken, een zilveren balletje dat op batterijen loopt en hetzelfde doet, een eetbaar onderbroekje. Het grootste pakket bewaarde ik voor het laatst. Er kwam een gigantische zwarte penis uit, een kleverige halfzachte reuzenpik, te realistisch van beadering en verdacht van kleur. Was dit een knieval voor het stereotype dat zwarten een grote seksuele appetijt en navenante geslachtsdelen hebben? 'Jou vertrouw ik niet,' zei ik en deed hem terug in de doos. Daar vond ik nog een geiteoog. 'Ach, wat leuk, een geiteoog. Zullen we die straks proberen?' vroeg ik. 'Nee,' zei mijn minnaar en pakte zijn jas.
De volgende ochtend belde mijn vriendin. 'Ik heb ruzie,' zei ze. Ze was met de vibrator thuisgekomen en had hem aan haar man laten zien. 'Leuk hè?' had ze gezegd, maar haar man was woedend. 'Hij eruit of ik eruit!' had hij gezegd. 'Jammer,' zei ik, 'want ik heb hier een heel nest met vibrators staan, die je allemaal mag uitproberen, behalve één, want die wil ik zelf.' Ik keek naar het lage tafeltje waarop mijn apparatenpark lag uitgestald. Mijn blik viel op de mintkleurige. 'Twee,' zei ik.
'Ik kom eraan,' zei mijn vriendin.
Even later zat ze met de zwarte vibrator in haar hand. Aan haar voeten stond een plastic tas met testartikelen. Zij zou Tarzan uitproberen en de zilveren balletjes. De harmonika nam ze mee voor haar zuster. Ik zou de vlinder houden en de kleine accessoires, want ik houd niet erg van vibrators voor inwendig gebruik. 'Zwarte mannen hebben helemaal geen zwarte pik,' zei mijn vriendin. 'Dit is helemaal de verkeerde kleur, dit is zwarte-pietezwart.' 'Ik vind hem te groot,' zei ik, 'volgens mij krijgt geen vrouw dat ding weg.'
'Mmm,' zei mijn vriendin, 'dat gaat wel.' 'En ik vind hem eng voelen, zo kleverig.'
'Hij voelt wel levensecht,' zei mijn vriendin, 'een beetje tussen hard en zacht in. Hij wordt warm als je hem een poosje in je hand houdt en hij is inderdaad een beetje kleverig. Net echt.' Ze kreeg een dromerige blik in haar ogen. 'Mijn man wast zich,' zei ik afgemeten, 'en ik verdenk deze vibrator van politiek onzindelijke vooroordelen.'
's Avonds probeerde ik de mintkleurige. Het was al een tijd geleden dat ik het had uitgemaakt met mijn eerste vibrator. Ik was verrast door de vaardigheid van deze nieuwe. 'Niet zo snel,' zei ik, 'er is nog meer te doen!'
Ik haalde de vlinder uit het doosje en bond hem om. Bij het eerste signaal van de batterij ging het beest als een razende aan het werk, maar hij was niet effectief. Ik trok de touwtjes strakker aan, maar dat hielp niet. 'Je kunt er niks van,' zei ik na een poosje en schakelde hem uit, 'je bent wel ijverig maar je hebt geen beleid.'
De volgende ochtend belde ik mijn vriendin.
'Hartstikke leuk,' zei ze, 'maar je moet er wel handigheid in krijgen. In het begin zaten die beesten me eigenlijk vooral in de weg. En weet je zeker dat het geen kwaad kan, dat siliconenrubber? Een condoom gooi je weg en een vibrator kun je afwassen, maar zouden er geen scheurtjes in het materiaal komen waar bacteriën in gaan zitten? Op den duur gaat zo'n ding misschien echt leven!'
'Wasje man nog boos?' vroeg ik.
'Jawel, maar dat is hij wel vaker. Van Tarzan weet hij niks. Gek hè, dat zo'n man jaloers wordt op een machine.'
'Heb je de zilveren balletjes al geprobeerd?'
'Nee,' zei ze, 'die doe ik toch maar niet. Stel datje ze er niet meer uit krijgt. Ik zie me al zoemend en wel de spreekkamer van mijn huisarts binnenkomen.' 'Er zit toch een touwtje aan!' zei ik, maar ik begreep wel wat ze bedoelde. Penetratie is leuk, maar er is een grens aan het arsenaal van voorwerpen die je naar binnen steekt.
Het was niet voor niets dat ik Tarzan en zijn menagerie de deur uit gedaan had. Maar ik was nog meer van plan. Bij een groothandel die ook door een vrouw wordt gedreven, bestelde ik Jan Plezier, de Geile Stier. De catalogus beloofde een opblaaspop met krulhaar waar je lekker doorheen kon woelen en een realistische penis.
'Opgelet, geestdriftige minnaars!' stond op de verpakking. 'Bijgesloten zit een lijmtube om eventuele beschadigingen door al te grote opwinding te repareren.' Ik kon haast niet wachten en lichtte Jan Plezier uit de doos. De realistische penis viel op de grond. Hij was zalmroze en hol vanbinnen. Trillen, roteren, in-en-uit- bewegen was er niet bij. Ik begon spijt te krijgen dat ik Tarzan had laten adopteren. Ik keek mijn plastic minnaar aan. Erg knap kon ik hem niet vinden. Het blonde woelhaar besloeg maar een smalle strook en ging daarna over in een rode badmuts met een paar getekende haartjes erop. Oren had hij niet en ook geen warme blik. Zielloos staarden zijn ogen in de verte, maar dat was het ergste niet. Zijn mond stond open. Ver open. Was Jan Plezier misschien homoseksueel? Achterop zijn rug zat het opblaastuutje. Ik begon te blazen. Dat viel me niet mee. Na tien minuten hartstochtelijk persen hing Jan Plezier nog machteloos in mijn armen en tegen de tijd dat hij eindelijk vol lucht zat, bleek hij niet de forse minnaar die ik me had voorgesteld, maar een iel piechempje met tuttige puntvoetjes en poppehanden. Mooie billen had hij wel, met daartussen een gat. Jan was een nicht. 'Geeft niet schat,' zei ik met een dappere glimlach, 'we kunnen toch vrienden blijven.'
's Avonds belde ik Tarzan.
Heel veel jaar geleden was ze het prototype van de vivalezeres.
”Hip in Amsterdam mét vibrator…..”
Pretpakket, column van Yvonne Kroonenberg.
De vibrator
Mag ik je vibrator lenen?' vroeg mijn vriendin.'Ja hoor,' zei ik, 'pak hem maar. Hij ligt in het stofmandje.'
Vroeger lag de vibrator bij me in bed, maar na een paar jaar plezier begon het ding me te vervelen. Toen de batterijen op waren, kocht ik geen nieuwe en ten slotte verhuisde de vibrator naar het stofmandje. Hij zag er afgetobd uit. 'Zullen we een nieuwe voor je kopen?' stelde ik voor. Maar dat wilde mijn vriendin niet. ' Je denkt toch niet dat ik zo'n zompige sexshop binnenga, waar achter de schappen vieze mannen in boekjes staan te loeren en luisteren wat je bestelt. Gadverdamme, zo'n inloopzaak met een pluchen gordijn, met een videozaaltje erachter en sperma op de grond.' Ze was niet meer te stuiten. 'Hoe weet je dat zo goed?' vroeg ik. Maar ze bleek nog nooit binnen te zijn geweest. Ze was steeds op de drempel weer omgekeerd. Ik gaf haar geen ongelijk.
Ik ben niet erg schroomvallig als het om seks gaat, maar er hangt in de meeste sexshops een sfeer van wanhoop en eenzaamheid, die mensen die voor hun plezier vrijen wegjaagt. 'Je wilt wel een tartaartje, maar het abattoir beneemt je de lust,' zei mijn vriendin. 'Zullen we het postorderbedrijf bellen?' Het postorderbedrijf is er speciaal voor vrouwen die wel een vibrator willen kopen, maar liever zonder tussenkomst van een winkelbediende. Ik belde. 'Stuur me maar wat moois,' zei ik roekeloos. 'Bezorg me maar een pretpakket.'
Een paar dagen later arriveerde met de avond-expres- post een grote doos. Ik zat aan tafel met mijn minnaar. We aten kaviaar op roggebrood en we dronken champagne. Ik zette het pakket op een laag tafeltje en maakte het open. Op een bedje van piepschuimkorrels lagen vijftien cadeautjes, smaakvol verpakt in rood, zachtblauw, gebloemd en goudkleurig papier. 'Wat geil!' fluisterde ik hees. Mijn minnaar keek wantrouwig toe. Uit de lieflijke verpakking kwamen verschillende vervaarlijke hulpstukken: een bruin-rode vibrator in de vorm van een penis met als eikel een dameshoofd met Japanse gelaatstrekken. Op de schacht zat aan de ene kant een aapje en aan de andere kant een eekhoorn, die onafhankelijk van elkaar in werking gesteld konden worden. 'Tarzan' stond er op de doos waarin hij was gekomen en ter illustratie stond er nog een plaatje bij van een jongeman aan een touw die een juffrouw in zijn armen hield. Volgens de catalogus was hij de lieveling van het postorderbedrijf. Ik pakte de volgende verrassing uit: een vlinderachtig beest van zachte jelly, dat met elastische bandjes om je heupen gebonden kon worden en met een commando via de batterijhouder aan het werk kon worden gezet. Het ene pakje na het andere verloor zijn onschuldige uiterlijk. Een verleidelijke mintkleurige vibrator, een snoezige paarse, kleiner dan de mintkleurige en oneindig veel eleganter dan het barrel uit het stofmandje.
Een zijden onderbroekje zonder kruis, een paar zwarte nylons.
Nog was de doos niet leeg! Een vleeskleurige harmonika, vrij naar het model van een bescheiden penis, die kon ronddraaien en in-en-uitbewegen, aangedreven door een batterij in het vooronder, met een hulpmotor die een vuistje laat trillen tegen de clitoris.
Mijn minnaar was inmiddels van tafel opgestaan. 'Vind je het niet enig?' vroeg ik. 'Nee,' zei hij en ging de krant lezen. Ik groef nog even door: drie vrolijke condooms die niet tegen zwangerschap beschermen, twee rubberen vingers met noppen in zwart en vleeskleur, twee zilveren balletjes die in de vagina gebracht kunnen worden en daar een trilling veroorzaken, een zilveren balletje dat op batterijen loopt en hetzelfde doet, een eetbaar onderbroekje. Het grootste pakket bewaarde ik voor het laatst. Er kwam een gigantische zwarte penis uit, een kleverige halfzachte reuzenpik, te realistisch van beadering en verdacht van kleur. Was dit een knieval voor het stereotype dat zwarten een grote seksuele appetijt en navenante geslachtsdelen hebben? 'Jou vertrouw ik niet,' zei ik en deed hem terug in de doos. Daar vond ik nog een geiteoog. 'Ach, wat leuk, een geiteoog. Zullen we die straks proberen?' vroeg ik. 'Nee,' zei mijn minnaar en pakte zijn jas.
De volgende ochtend belde mijn vriendin. 'Ik heb ruzie,' zei ze. Ze was met de vibrator thuisgekomen en had hem aan haar man laten zien. 'Leuk hè?' had ze gezegd, maar haar man was woedend. 'Hij eruit of ik eruit!' had hij gezegd. 'Jammer,' zei ik, 'want ik heb hier een heel nest met vibrators staan, die je allemaal mag uitproberen, behalve één, want die wil ik zelf.' Ik keek naar het lage tafeltje waarop mijn apparatenpark lag uitgestald. Mijn blik viel op de mintkleurige. 'Twee,' zei ik.
'Ik kom eraan,' zei mijn vriendin.
Even later zat ze met de zwarte vibrator in haar hand. Aan haar voeten stond een plastic tas met testartikelen. Zij zou Tarzan uitproberen en de zilveren balletjes. De harmonika nam ze mee voor haar zuster. Ik zou de vlinder houden en de kleine accessoires, want ik houd niet erg van vibrators voor inwendig gebruik. 'Zwarte mannen hebben helemaal geen zwarte pik,' zei mijn vriendin. 'Dit is helemaal de verkeerde kleur, dit is zwarte-pietezwart.' 'Ik vind hem te groot,' zei ik, 'volgens mij krijgt geen vrouw dat ding weg.'
'Mmm,' zei mijn vriendin, 'dat gaat wel.' 'En ik vind hem eng voelen, zo kleverig.'
'Hij voelt wel levensecht,' zei mijn vriendin, 'een beetje tussen hard en zacht in. Hij wordt warm als je hem een poosje in je hand houdt en hij is inderdaad een beetje kleverig. Net echt.' Ze kreeg een dromerige blik in haar ogen. 'Mijn man wast zich,' zei ik afgemeten, 'en ik verdenk deze vibrator van politiek onzindelijke vooroordelen.'
's Avonds probeerde ik de mintkleurige. Het was al een tijd geleden dat ik het had uitgemaakt met mijn eerste vibrator. Ik was verrast door de vaardigheid van deze nieuwe. 'Niet zo snel,' zei ik, 'er is nog meer te doen!'
Ik haalde de vlinder uit het doosje en bond hem om. Bij het eerste signaal van de batterij ging het beest als een razende aan het werk, maar hij was niet effectief. Ik trok de touwtjes strakker aan, maar dat hielp niet. 'Je kunt er niks van,' zei ik na een poosje en schakelde hem uit, 'je bent wel ijverig maar je hebt geen beleid.'
De volgende ochtend belde ik mijn vriendin.
'Hartstikke leuk,' zei ze, 'maar je moet er wel handigheid in krijgen. In het begin zaten die beesten me eigenlijk vooral in de weg. En weet je zeker dat het geen kwaad kan, dat siliconenrubber? Een condoom gooi je weg en een vibrator kun je afwassen, maar zouden er geen scheurtjes in het materiaal komen waar bacteriën in gaan zitten? Op den duur gaat zo'n ding misschien echt leven!'
'Wasje man nog boos?' vroeg ik.
'Jawel, maar dat is hij wel vaker. Van Tarzan weet hij niks. Gek hè, dat zo'n man jaloers wordt op een machine.'
'Heb je de zilveren balletjes al geprobeerd?'
'Nee,' zei ze, 'die doe ik toch maar niet. Stel datje ze er niet meer uit krijgt. Ik zie me al zoemend en wel de spreekkamer van mijn huisarts binnenkomen.' 'Er zit toch een touwtje aan!' zei ik, maar ik begreep wel wat ze bedoelde. Penetratie is leuk, maar er is een grens aan het arsenaal van voorwerpen die je naar binnen steekt.
Het was niet voor niets dat ik Tarzan en zijn menagerie de deur uit gedaan had. Maar ik was nog meer van plan. Bij een groothandel die ook door een vrouw wordt gedreven, bestelde ik Jan Plezier, de Geile Stier. De catalogus beloofde een opblaaspop met krulhaar waar je lekker doorheen kon woelen en een realistische penis.
'Opgelet, geestdriftige minnaars!' stond op de verpakking. 'Bijgesloten zit een lijmtube om eventuele beschadigingen door al te grote opwinding te repareren.' Ik kon haast niet wachten en lichtte Jan Plezier uit de doos. De realistische penis viel op de grond. Hij was zalmroze en hol vanbinnen. Trillen, roteren, in-en-uit- bewegen was er niet bij. Ik begon spijt te krijgen dat ik Tarzan had laten adopteren. Ik keek mijn plastic minnaar aan. Erg knap kon ik hem niet vinden. Het blonde woelhaar besloeg maar een smalle strook en ging daarna over in een rode badmuts met een paar getekende haartjes erop. Oren had hij niet en ook geen warme blik. Zielloos staarden zijn ogen in de verte, maar dat was het ergste niet. Zijn mond stond open. Ver open. Was Jan Plezier misschien homoseksueel? Achterop zijn rug zat het opblaastuutje. Ik begon te blazen. Dat viel me niet mee. Na tien minuten hartstochtelijk persen hing Jan Plezier nog machteloos in mijn armen en tegen de tijd dat hij eindelijk vol lucht zat, bleek hij niet de forse minnaar die ik me had voorgesteld, maar een iel piechempje met tuttige puntvoetjes en poppehanden. Mooie billen had hij wel, met daartussen een gat. Jan was een nicht. 'Geeft niet schat,' zei ik met een dappere glimlach, 'we kunnen toch vrienden blijven.'
's Avonds belde ik Tarzan.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 18 april 2014 om 23:10
quote:noesa schreef op 18 april 2014 @ 18:23:
[...]
Ho ho, niet alle Amsterdammers uit zuid over één kam scheren hè. Amsterdammers uit bv. Zuid-Oost zijn overwegend zwart. Dan zeg je dus geen dingen als 'klassieke koppen', primitief, dierlijk en 'kreten slaken'. Bah. Wat racistisch.
Dat hoor je alleen maar over het blanke ras te doen. Hooggeletterden weten pas echt hoe het hoort.Béter lezen he.. in Amsterdam waren ze aan 't kreten slagen, luid, want ze wilden wel gehoord en begrepen worden. Daarom zei ik ook dat er nergens staat dat het alleen over blanke Nederlanders gaat. In Drenthe heb je dan weer klassieke koppen met wezenloze ogen. Dus.
[...]
Ho ho, niet alle Amsterdammers uit zuid over één kam scheren hè. Amsterdammers uit bv. Zuid-Oost zijn overwegend zwart. Dan zeg je dus geen dingen als 'klassieke koppen', primitief, dierlijk en 'kreten slaken'. Bah. Wat racistisch.
Dat hoor je alleen maar over het blanke ras te doen. Hooggeletterden weten pas echt hoe het hoort.Béter lezen he.. in Amsterdam waren ze aan 't kreten slagen, luid, want ze wilden wel gehoord en begrepen worden. Daarom zei ik ook dat er nergens staat dat het alleen over blanke Nederlanders gaat. In Drenthe heb je dan weer klassieke koppen met wezenloze ogen. Dus.
Later is nu
vrijdag 18 april 2014 om 23:23
quote:Dreamer schreef op 18 april 2014 @ 23:17:
Ach.... kaviaar op roggebrood met champagne, wat een charmant terloops detail.
Ze heeft een best pakket aangeschaft trouwens.Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.
Ach.... kaviaar op roggebrood met champagne, wat een charmant terloops detail.
Ze heeft een best pakket aangeschaft trouwens.Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.
verba volant, scripta manent.
vrijdag 18 april 2014 om 23:27
quote:MarianneDavids schreef op 18 april 2014 @ 23:23:
[...]
Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.En dat die mannen zo agressief reageren, dat ken ik dan weer niet van de mannen uit lagere milieus. Tenminste, ik ga er maar van uit dat de mannen die ik ken, uit lagere milieus komen volgens YK en haar vriendinnen
[...]
Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.En dat die mannen zo agressief reageren, dat ken ik dan weer niet van de mannen uit lagere milieus. Tenminste, ik ga er maar van uit dat de mannen die ik ken, uit lagere milieus komen volgens YK en haar vriendinnen
Later is nu
vrijdag 18 april 2014 om 23:30
quote:MarianneDavids schreef op 18 april 2014 @ 23:23:
[...]
Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.
Oehahoehoehoooohjajajajajaaaaaaaaaaah !!!
Inderdaad een hoogintelligente monoloog. .
Klinkt wel een beetje primitief.......
Ik begrijp nu waar de koosnaam Tarzan vandaan komt.
Met de jellyvlinder probeerde ze wel een goed gesprek aan te gaan.
[...]
Je moet toch wàt als geen enkele vent je moet omdat hij niet aan je hooggeletterdheid kan tippen? Zo'n vieb lult niet terug, daar kun je ellenlange hooggeletterde monologen tegen houden.
Oehahoehoehoooohjajajajajaaaaaaaaaaah !!!
Inderdaad een hoogintelligente monoloog. .
Klinkt wel een beetje primitief.......
Ik begrijp nu waar de koosnaam Tarzan vandaan komt.
Met de jellyvlinder probeerde ze wel een goed gesprek aan te gaan.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 18 april 2014 om 23:40
quote:Dreamer, 7 minuten geleden
En dat die mannen zo agressief reageren, dat ken ik dan weer niet van de mannen uit lagere milieus. Tenminste, ik ga er maar van uit dat de mannen die ik ken, uit lagere milieus komen volgens YK en haar vriendinnen Dat snapte ik helemaal niet uit dit stukje. Ik ken geen mannen die zo reageren op speeltjes, niet uit de lage milieus en niet uit hoge milieus. Ik moet wel toegeven dat ik me niet in literaire kringen begeef, misschien ligt het daaraan. En roggebrood met kaviaar, lijkt me erg droog en niet lekker. Ik denk niet dat er mensen zijn die dat met smaak eten. Ik heb wel betere stukjes gelezen.
En dat die mannen zo agressief reageren, dat ken ik dan weer niet van de mannen uit lagere milieus. Tenminste, ik ga er maar van uit dat de mannen die ik ken, uit lagere milieus komen volgens YK en haar vriendinnen Dat snapte ik helemaal niet uit dit stukje. Ik ken geen mannen die zo reageren op speeltjes, niet uit de lage milieus en niet uit hoge milieus. Ik moet wel toegeven dat ik me niet in literaire kringen begeef, misschien ligt het daaraan. En roggebrood met kaviaar, lijkt me erg droog en niet lekker. Ik denk niet dat er mensen zijn die dat met smaak eten. Ik heb wel betere stukjes gelezen.
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 18 april 2014 om 23:47
Dat smaakt toch niet bij champagne, Snoes.. zoute haring.
Ik heb trouwens vroeger erg genoten van de boekjes van Yvonne, maar dat is zo'n 30 jaar terug. Weet nog amper wat erin stond. Ik zag haar vandaag wel op tv over de Pedo-partij op tv, maar het geluid stond uit, dus ik heb niet gehoord wat ze hierover zei.
Ik heb trouwens vroeger erg genoten van de boekjes van Yvonne, maar dat is zo'n 30 jaar terug. Weet nog amper wat erin stond. Ik zag haar vandaag wel op tv over de Pedo-partij op tv, maar het geluid stond uit, dus ik heb niet gehoord wat ze hierover zei.
Later is nu
vrijdag 18 april 2014 om 23:52
vrijdag 18 april 2014 om 23:55
vrijdag 18 april 2014 om 23:59
zondag 20 april 2014 om 15:41
zondag 20 april 2014 om 15:43
quote:tattou schreef op 18 april 2014 @ 23:59:
Waarom leren mensen elkaar niet eerst echt eerst kennen, voor ze een oordeel vellen is altijd mijn vraag. Ik zie hetzelfde op het Utopia topic, mensen met een mening over mensen die ze zien op tv (geknipt en geplakt). Denk eerst na, doe eens moeite om mensen te leren kennen :DJij denkt dat bijv. de Utopia bewoners daar op zitten te wachten? Dacht het niet. There is no business like showbusiness........
Waarom leren mensen elkaar niet eerst echt eerst kennen, voor ze een oordeel vellen is altijd mijn vraag. Ik zie hetzelfde op het Utopia topic, mensen met een mening over mensen die ze zien op tv (geknipt en geplakt). Denk eerst na, doe eens moeite om mensen te leren kennen :DJij denkt dat bijv. de Utopia bewoners daar op zitten te wachten? Dacht het niet. There is no business like showbusiness........
maandag 2 juni 2014 om 20:33
Poehee, madame Kroonenberg onderneemt een wereldreis.
Was het Drents Museum geen leukere optie geweest ?
http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=134661
Schrijfster Yvonne Kroonenberg komt naar Assen om te reageren op de uitspraken die ze in april deed over Assenaren.
Volgende week vrijdag gaat ze in warenhuis Vanderveen het gesprek aan met presentatrice Annette Timmer. Ook vertelt ze dan over haar nieuwe boek. De schrijfster raakte in april in opspraak door uitlatingen over Assenaren. In de Drentse hoofdstad zouden volgens haar 'simpele mensen met primitieve koppen' wonen.
Was het Drents Museum geen leukere optie geweest ?
http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=134661
Schrijfster Yvonne Kroonenberg komt naar Assen om te reageren op de uitspraken die ze in april deed over Assenaren.
Volgende week vrijdag gaat ze in warenhuis Vanderveen het gesprek aan met presentatrice Annette Timmer. Ook vertelt ze dan over haar nieuwe boek. De schrijfster raakte in april in opspraak door uitlatingen over Assenaren. In de Drentse hoofdstad zouden volgens haar 'simpele mensen met primitieve koppen' wonen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 2 juni 2014 om 20:36
quote:Snoesje666 schreef op 02 juni 2014 @ 20:33:
Poehee, madame Kroonenberg onderneemt een wereldreis.
Was het Drents Museum geen leukere optie geweest ?
http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=134661
Schrijfster Yvonne Kroonenberg komt naar Assen om te reageren op de uitspraken die ze in april deed over Assenaren.
Volgende week vrijdag gaat ze in warenhuis Vanderveen het gesprek aan met presentatrice Annette Timmer. Ook vertelt ze dan over haar nieuwe boek. De schrijfster raakte in april in opspraak door uitlatingen over Assenaren. In de Drentse hoofdstad zouden volgens haar 'simpele mensen met primitieve koppen' wonen.Ze moet even inslaan bij Action.
Poehee, madame Kroonenberg onderneemt een wereldreis.
Was het Drents Museum geen leukere optie geweest ?
http://www.rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=134661
Schrijfster Yvonne Kroonenberg komt naar Assen om te reageren op de uitspraken die ze in april deed over Assenaren.
Volgende week vrijdag gaat ze in warenhuis Vanderveen het gesprek aan met presentatrice Annette Timmer. Ook vertelt ze dan over haar nieuwe boek. De schrijfster raakte in april in opspraak door uitlatingen over Assenaren. In de Drentse hoofdstad zouden volgens haar 'simpele mensen met primitieve koppen' wonen.Ze moet even inslaan bij Action.
verba volant, scripta manent.
