Lotgenoten gezocht kind met angststoornis

03-08-2017 11:30 8 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo dames en heren,
Wie van jullie heeft ook een tiener met een angststoornis en paniekaanvallen?

Ik zou graag met je in contact komen om te praten hoe hier mee om te gaan.
Ik heb een dochter van 14 met een angststoornis en regelmatig paniekaanvallen. We zijn pas gestart met hulp van een psycholoog.
Wat is dit lastig voor een ouder!! Voornamelijk omdat ik het gewoon niet begrijp.

Heb je ervaring/tips? Laat het me weten.
Alle reacties Link kopieren
..
bladiebladiebla2016 wijzigde dit bericht op 06-08-2017 11:45
99.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf een dwangstoornis en mijn dochter (8) ook.
Ligt in dezelfde lijn denk ik.
Wat voor angst is het?

Vraag verder maar raak hoor.
Je hoeft het niet te begrijpen maar alleen accepteren dat het er is, en dat het afschuwelijk voor haar is. Zelf kun je niet veel meer doen dan er voor haar zijn en veiligheid te bieden. Hopelijk helpt de therapie snel.
Alle reacties Link kopieren
Heb je niet al gekeken naar boeken waarmee jij zelf beter leert begrijpen wat je dochter doormaakt?

Edit: google is het boek schijtluis.
violetskies wijzigde dit bericht op 03-08-2017 12:30
16.10% gewijzigd
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
Alle reacties Link kopieren
Haar grootste angst is om naar school te gaan (en nee ze wordt niet gepest en qua cijfers doet ze het prima).
Elke ochtend is het hier een strijd om haar naar school te krijgen.
Als het me lukt haar zover te krijgen krijg ik appjes en belletjes dat ze naar huis wil. Ik moet helaas ook gewoon werken maar ben er totaal niet bij met mijn hoofd. Zoveel stress elke school/werkdag.

Nu heeft ze vakantie maar de stress dat ze straks weer naar school moet gaat gewoon door.

Mijn omgeving snapt het ook niet. Idd ik moet niet zo slap doen en haar gewoon naar school sturen.. duh.. net of ik dat niet doe.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan je alleen advies geven vanuit de kind situatie. Als kind van 12 jaar is mijn angststoornis begonnen zich te ontwikkelen. Mijn ouders begrepen er niets van en ik moest maar 'gewoon normaal' doen. Dit heeft betekend dat ik pas laat echte hulp gekregen heb (vanaf mij 16de toen het zo ver gekomen was dat ik het huis niet meer uit durfde) Ik voelde me vreselijk alleen en moest dagelijks met het angstgeweld (zo voelt het) dealen. Heb daarom lang alleen overleefd in plaats van kunnen leven en ben kostbare jaren verloren. Ook heeft de angststoornis zich zo kunnen verweven in mijn persoonlijkheid, dat het nooit meer over zal gaan. Nu 22 jaar later word ik ernstig beperkt in mijn functioneren.
Je hoeft het niet te begrijpen, accepteer dat het er is en neem je kind serieus! Angst is zo'n intense en akelige emotie, wees er voor je kind en geef je kind de ruimte om te delen wat speelt. Als je dat zelf niet aankunt regel iemand bij wie kind altijd terecht kan. Mogelijk kun je contact opnemen met de angst en fobie stichting voor adequate hulp/ ondersteuning. Je mag me een pb sturen als je meer wilt weten of als ik jullie ergens mee kan helpen. Sterkte voor jou en zeker ook voor je kind!
Alle reacties Link kopieren
..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven