Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Corona en effecten op jullie relatie: lachen en huilen
woensdag 27 januari 2021 om 22:10
Kon 1-2-3 geen topic hierover vinden. Plaats hem ook hier ipv Relaties, want denk echt dat het een Corona ding is. Even gal spuwen/hart luchten en hopelijk ook herkenning vinden. Gedeelde smart is halve smart 
Situatie:
30ers. Jaar samen nu. Kenden/zijn samen een paar maanden toen de Corona echt los ging in maart 2020. Wonen samen in 2 huizen. Bonusmoeder van 2 jongens 5 en 8 jaar. Ivm Corona zijn ze nu wat vaker bij vriend om de zorgtaken te verdelen.
Ik heb een pittige baan in een cruciaal beroep die ik prima vanuit huis kan doen. Hij werkt ook veel thuis. En we zijn nu veel samen. Misschien nu teveel.... Ik kan niet werktelefoongjes plegen oid als de kinderen er zijn. Bij vriend thuis geen goede 2e werkplek. Dus het is echt even zoeken wie er met de kinderen bezig gaat en wie kan overleggen boven op bed of een geïmproviseerde bureau op de kinderkamer.
De laatste 2 weken zijn echt pittig. 2 kindweekenden achter elkaar en doordeweeks 2 avonden alleen gehad met elkaar. Ik merk de laatste dagen dat ik helemaal klaar ben met de situatie. Vriend zit sinds 2 weken ook slecht in zijn vel. Hij mist perspectief en de leuke dingen van het leven die nu niet kunnen door de Corona. Hij is chagrijnig, is vaak moe (slaapt ook lang en tussendoor ook dutjes) snauwerig naar mij en de kinderen. Probeert wel elke dag een stuk te lopen en dit helpt hem. Toen ik vorige week aangaf dat ik dit echt niet meer trek, schrok hij ervan en verbeterde het. Vandaag beiden 'vrij', maar kinderen hebben thuisonderwijs. In the end heb ik het meeste gedaan met zijn jongste kind. Lief kind en verdienen beiden echt mijn aandacht, maar vriendlief mag ook meer doen voor zijn kinderen.
Ik voel mij sinds vanvond leeg en vind hem en onze relatie stom. Ik ga morgen terug naar mijn eigen huis en daar kijk ik echt naar uit. Hij gaat mee terug omdat mijn kat ook mee terug gaat. Ik heb mijn auto thuis gelaten omdat ik dacht dat we deze 2 weken prima zouden gaan doen. Achteraf gezien was ik anders eerder naar eigen huis gegaan. Ben echt toe aan even niet al die ballen met de kinderen en werk. En ook even aan bijkomen en alleen zijn. Kan vriend ook (quality) tijd doorbrengen met zijn kinderen.
Onze relatie is warm en liefdevol. Nu met momenten is het wat moeilijker. Zeker omdat we zelf ook meer stress ervaren door de situatie. Niet gek. Het komt echt wel goed, maar het is wel even lastig als er weinig perspectief is. Dat vaccineren gebeurd gelukkig, maar voordat alles weer een beetje terug is.
Hoe is het met jullie relatie door de Corona? Gaat het slechter of juist beter? Ben benieuwd naar jullie verhalen. Mag ook over kapot serviesgoed zijn Ik probeer met name de positiviteit en de kracht erin te houden Het komt echt wel weer goed.
Oh ja. Lief en leed delen met zussen en vriendinnen helpen. Relativeert enorm dat ik niet de enige ben dat ik met een chagrijnige vent op de bank zit
Situatie:
30ers. Jaar samen nu. Kenden/zijn samen een paar maanden toen de Corona echt los ging in maart 2020. Wonen samen in 2 huizen. Bonusmoeder van 2 jongens 5 en 8 jaar. Ivm Corona zijn ze nu wat vaker bij vriend om de zorgtaken te verdelen.
Ik heb een pittige baan in een cruciaal beroep die ik prima vanuit huis kan doen. Hij werkt ook veel thuis. En we zijn nu veel samen. Misschien nu teveel.... Ik kan niet werktelefoongjes plegen oid als de kinderen er zijn. Bij vriend thuis geen goede 2e werkplek. Dus het is echt even zoeken wie er met de kinderen bezig gaat en wie kan overleggen boven op bed of een geïmproviseerde bureau op de kinderkamer.
De laatste 2 weken zijn echt pittig. 2 kindweekenden achter elkaar en doordeweeks 2 avonden alleen gehad met elkaar. Ik merk de laatste dagen dat ik helemaal klaar ben met de situatie. Vriend zit sinds 2 weken ook slecht in zijn vel. Hij mist perspectief en de leuke dingen van het leven die nu niet kunnen door de Corona. Hij is chagrijnig, is vaak moe (slaapt ook lang en tussendoor ook dutjes) snauwerig naar mij en de kinderen. Probeert wel elke dag een stuk te lopen en dit helpt hem. Toen ik vorige week aangaf dat ik dit echt niet meer trek, schrok hij ervan en verbeterde het. Vandaag beiden 'vrij', maar kinderen hebben thuisonderwijs. In the end heb ik het meeste gedaan met zijn jongste kind. Lief kind en verdienen beiden echt mijn aandacht, maar vriendlief mag ook meer doen voor zijn kinderen.
Ik voel mij sinds vanvond leeg en vind hem en onze relatie stom. Ik ga morgen terug naar mijn eigen huis en daar kijk ik echt naar uit. Hij gaat mee terug omdat mijn kat ook mee terug gaat. Ik heb mijn auto thuis gelaten omdat ik dacht dat we deze 2 weken prima zouden gaan doen. Achteraf gezien was ik anders eerder naar eigen huis gegaan. Ben echt toe aan even niet al die ballen met de kinderen en werk. En ook even aan bijkomen en alleen zijn. Kan vriend ook (quality) tijd doorbrengen met zijn kinderen.
Onze relatie is warm en liefdevol. Nu met momenten is het wat moeilijker. Zeker omdat we zelf ook meer stress ervaren door de situatie. Niet gek. Het komt echt wel goed, maar het is wel even lastig als er weinig perspectief is. Dat vaccineren gebeurd gelukkig, maar voordat alles weer een beetje terug is.
Hoe is het met jullie relatie door de Corona? Gaat het slechter of juist beter? Ben benieuwd naar jullie verhalen. Mag ook over kapot serviesgoed zijn Ik probeer met name de positiviteit en de kracht erin te houden
Het komt echt wel weer goed.Oh ja. Lief en leed delen met zussen en vriendinnen helpen. Relativeert enorm dat ik niet de enige ben dat ik met een chagrijnige vent op de bank zit
moderatorviva wijzigde dit bericht op 28-01-2021 08:16
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
maandag 1 februari 2021 om 09:36
Ik ben al langer met mijn vriend samen dan jij. Bijna 3 jaar nu. Wij latten. Ik heb co ouderschap. Mijn vriend heeft 1 dochter die fulltime bij hem woont maar die is al bijna volwassen n regelt het grotendeels zelf.Lovestar schreef: ↑31-01-2021 19:34Ik ben verder benieuwd naar iets anders. Hoe is jullie vriend/man gedurende de lockdown? Hoe is jullie relatie? Het gaat al te lang over mij en mijn relatie met vriendlief. Vertel iets over jou, hem en jullie en verrijk mij en andere forummers. Weet je, misschien kom ik door de afgelopen weken ook wel achter dat dit misschien geen goede levenspartner is. Maar hoe weet je dan wel wie wel een goede is? En hoe ziet een goede relatie dan eruit? Zeker gedurende dit raar, bizarre jaar.
Hoe is jullie rol-taakverdeling thuis? Ik heb eerder wat berichten gelezen over hoe anderen het doen met een partner die kinderen hebben uit een eerdere relatie. Hoe werken die samen met moeder van de kinderen? Is hij een goede vader? En hoe doet hij het tijdens de Corona-periode en de afgelopen periode met thuisonderwijs.
Dit is geen strategie om het maar niet meer over mij en mijn situatie te hebben, maar ik ben oprecht benieuwd
Ik heb co ouderschap en ik regel dat zelf met mijn ex.
Als mijn kids bij mij zijn ben ik in mijn eigen huis. Dan help ik mijn kids met hij schoolwerk. Mijn vriend is dan niet hier. Mijn kinderen moeten zich op hun schoolwerk concentreren. Daar hoeven geen andere bij te zijn. Het is geen vakantie. Het is gewoon een schoolweek.
Mijn vriend komt wel eens s avonds en anders zie ik hem in het weekend.
Als mijn kids er niet zijn ben ik bij hem.
Mijn vriend heeft 0 zorgtaken voor mijn kids. Hij zou het misschien wel doen als ik het hem zou vragen maar ik heb nog nooit zoiets belachelijks gehoord.
Als ik het niet red overleg ik met mijn ex hoe we dingen oplossen. En verder is t gewoon doen. Het niet redden is geen optie. En overdag slapen al helemaal niet.
Als ie zo moe is gaat ie s avonds maar gelijk met de kids naar bed. Kan ie overdag nooit moe zijn... of hij moet naar de dokter. Maar dat kan hij zelf bedenken en daarvoor heeft ie niet zijn vriendin nodig die hem er op wijst toch.
maandag 1 februari 2021 om 09:55
To heb jij psychische problemen? Begrijp jij echt niet dat er een verschil is tussen 2 maanden en een 11 maanden?Lovestar schreef: ↑01-02-2021 01:12
Zullen we trouwens maar concluderen dat ik binnen een jaar de kinderen heb leren kennen? (ongeacht of dat na 2 maanden is, of 11) Binnen een jaar is binnen een jaar. En nu? Ik heb de veroordelende reacties deels al gehad dat het te vroeg was, want dat is wat er goed aangevoeld werd.
En nu? (niet vervelend bedoeld)
En nu? En nu moet je concluderen dat hij niet de relatie bent ingegaan met de beste intenties voor de kids... Maar voor de relatie en dat de vader helemaal niet niet het beste met ze voor heeft als ie ze na 2 maanden al voorstelt.
En als je niet begrijpt dat je basis echt nog niet goed kan zijn na een paar maanden... dat daar jaren voot nodig zijn en dat stappen overslaan niet werkt dan denk ik dat je beter ja stoppen met typen. Je komt echt super onnozel over.
En hoe eens op met draaien en je continu verdedigen en je zo veel aantrekken van wat een forum van je denkt. Mensen op dit forum kennen je niet. En iedereen is hier anoniem. Ben je hier voor advies of om een wit voetje te halen bij de forumleden? Ben je in het echte leven ook zo een pleaser? Want dan snap ik wel waar dit allemaal vandaan komt.
maandag 1 februari 2021 om 10:12
Parella schreef: ↑31-01-2021 23:40Mijn partner is ook geen creatieve positivo in deze periode (eigenlijk sowieso niet maar nu wordt het natuurlijk heel zichtbaar), maar hij zeurt gelukkig niet over vakanties die vorig jaar niet doorgingen, dat zou nog een graadje erger zijn. Het verbaast me dat jij daar begrip voor hebt, ik vind dat iets heel kinderlijks hebben. Alsof hij geen frustratietolerantie heeft.
De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door!
Het vaderschap zie ik als los staand van onze relatie, dat is zijn relatie met onze kinderen. Mijn partner is de meest betrokken vader die ik ken en hij zorgt met overgave voor de kinderen. Ongeacht hoe onze dynamiek op dat moment is. Dat zou ook niet veranderen als we uit elkaar gingen! Hoe zou dat kunnen? Hij houdt precies zo van ze als ik van ze hou en alle taken rondom de kinderen zijn ongeveer 50/50 verdeeld. Hij zou het niet laten gebeuren dat ik alles rond de kinderen naar me toetrek.
Je kan doen alsof het extreme omstandigheden zijn en dat het heel uitzonderlijk is hoe jouw verkering nu reageert maar ik geloof juist dat je nu heel erg zijn ware aard ziet. Je leert elkaar nu juist heel goed kennen, zonder leuke afleidingen.
Maar meid, jij bent verliefd dus wij kunnen zeggen wat we willen en het kan er nog zo bovenop liggen. Je zal het niet zien. Maar mocht je nog kinderen willen dan zou ik nog eens kritisch kijken naar deze man.
Lieve TO, lees het vetgedrukte alsjeblieft 10x door en laat het op je inwerken.
maandag 1 februari 2021 om 10:18
Dat zit toch echt in je hoofd hoor. Genoeg dingen die je kan doen, ook met de horeca dicht.Lovestar schreef: ↑01-02-2021 01:12Dan komen we toch eigenlijk terug bij wat er al veelvuldig gezegd is? Namelijk stappen terug nemen, terug naar eigen huis. Ieder nadenken en reflecteren op de situatie. Weer terug naar de datefase (is ook echt de fase, want er was algauw in onze relatie niks meer aan het daten ivm de Corona) Afspreken ipv vanzelfsprekendheid om samen te zijn (en ik was echt niet altijd in zijn huis. Kinderen zijn overigens altijd bij hem thuis als hij ze heeft.)
maandag 1 februari 2021 om 10:40
Het is heel lief van je en ik denk ook echt dat je oprecht bent daarin, maar ik hoop dat je inziet dat dit echt jouw taak niet is. Hoe goedbedoeld ook. Zoiets kan best groeien over de jaren, maar dat heeft tijd nodig. Het is nu eerst aan je vriend om te leren zijn draai te vinden als alleenstaande vader.Lovestar schreef: ↑31-01-2021 22:45AhwWat fijn om dit te lezen. Doet mij best wat. Ik heb onwijs het gevoel dat ik mijzelf aan het verdedigen ben, mijn vriend, onze relatie etc. En ik vond het moeilijk om dicht bij mijzelf te blijven en niet alle overspoeld te raken van de reacties en de implicaties van deze.
En in de situatie zelf met de kinderen, stel ik hen belangen en hun welzijn voorop dan die van mijzelf, vriend of onze dynamiek/relatie. Zij zijn afhankelijk van ons (en ik bedoel dit niet als een verzorger, maar als een volwassene vs een kind) kunnen er ten slotte ook niets aan doen dat wij volwassenen 'aan het prutsen' zijn. Wij hebben de gesprekken over dergelijke zaken buiten hun om.
maandag 1 februari 2021 om 11:29
Interessant dat je zo het gevoel hebt dat je je moet verdedigen. Ik denk dat er bij jou een gevoelige snaar ligt over de start van jullie relatie/de periode tussen scheiding en relatie. Schijnbaar zijn er mensen in dit topic die daar over speculeren. Dat trek je je onwijs aan en dat vertroebelt volgens mij een beetje de veel neutralere adviezen.
Ik had tot de vorige pagina helemaal geen gedachte over het tijdspad van zijn scheiding en ik denk heel veel schrijvers hier ook niet. Ik ging er vanuit dat hij al een tijd vrijgezel was en hij jou vlak voor de vorige lockdown had leren kennen.
Mijn analyse en adviezen zijn daarop gebaseerd. Ook het belang van de kinderen woog en weeg ik niet mee want ik heb eerlijk gezegd niet eens in de gaten hoe oud die zijn? Bovendien heeft dat niks met je vraag te maken.
Ik heb puur gekeken naar wat je vertelt over hem en jullie dynamiek:
-hij is buitengewoon moe
- hij heeft erg veel moeite met overzicht kids/werk, ondanks dat hij ze maar deels in huis heeft
- hij heeft jou de indruk gegeven dat zijn invulling van zijn vaderschap negatief beïnvloed is door zijn ex (nogal makkelijk en zelden waar).
- hij snauwt als hij stress ervaart
- hij heeft weinig veerkracht om met teleurstellingen om te gaan zoas lockdown, gemiste vakanties enz. en klaagt daar over.
- hij heeft geen oog voor de situatie die jij vrijwillig maar misplaatst aangaat: bij hem werken en thuisonderwijs overnemen. Jij moet zelf na 2 weken daar een grens in gaan bespreken, uit hem kwam dat niet.
- hij klinkt niet gezellig, vrolijk, type de schouders eronder, aanpakken, met 100% betrokkenheid en aandacht voor zijn kinderen.
Hij klinkt als moeilijk. Een tobber. Iemand die jou (ook zwaar op de hand), niet lekker kan helpen relativeren en het leven voor jou lichter maakt.
Als je dat begin van je relatie en die kinderen nou even loslaat: is dit een leuke man voor jou die het beste in jou naar boven haalt?
Ik had tot de vorige pagina helemaal geen gedachte over het tijdspad van zijn scheiding en ik denk heel veel schrijvers hier ook niet. Ik ging er vanuit dat hij al een tijd vrijgezel was en hij jou vlak voor de vorige lockdown had leren kennen.
Mijn analyse en adviezen zijn daarop gebaseerd. Ook het belang van de kinderen woog en weeg ik niet mee want ik heb eerlijk gezegd niet eens in de gaten hoe oud die zijn? Bovendien heeft dat niks met je vraag te maken.
Ik heb puur gekeken naar wat je vertelt over hem en jullie dynamiek:
-hij is buitengewoon moe
- hij heeft erg veel moeite met overzicht kids/werk, ondanks dat hij ze maar deels in huis heeft
- hij heeft jou de indruk gegeven dat zijn invulling van zijn vaderschap negatief beïnvloed is door zijn ex (nogal makkelijk en zelden waar).
- hij snauwt als hij stress ervaart
- hij heeft weinig veerkracht om met teleurstellingen om te gaan zoas lockdown, gemiste vakanties enz. en klaagt daar over.
- hij heeft geen oog voor de situatie die jij vrijwillig maar misplaatst aangaat: bij hem werken en thuisonderwijs overnemen. Jij moet zelf na 2 weken daar een grens in gaan bespreken, uit hem kwam dat niet.
- hij klinkt niet gezellig, vrolijk, type de schouders eronder, aanpakken, met 100% betrokkenheid en aandacht voor zijn kinderen.
Hij klinkt als moeilijk. Een tobber. Iemand die jou (ook zwaar op de hand), niet lekker kan helpen relativeren en het leven voor jou lichter maakt.
Als je dat begin van je relatie en die kinderen nou even loslaat: is dit een leuke man voor jou die het beste in jou naar boven haalt?
maandag 1 februari 2021 om 11:33
Ik denk dat dit je advies is, wat ik overigens zelf ook al had bedacht icm adviezen hiermeisje22 schreef: ↑01-02-2021 08:45Dat heb ik al een paar keer gedaan. Je hebt krap een jar een relatie. Een relatie die in een uitzonderlijke tijd begonnen is want Corona. Vervolgens zitten jullie dag en uur op elkaars lip en noem jij je bonusmoeder van zijn kinderen.
Daarop zei ik: ga weer latten, ga daten met je vriend en spreek alleen af als de kinderen er niet zijn. Ga niet meteen vadertje en moedertje spelen. Ga een stabiele relatie opbouwen voordat je je met dit soort serieuze toestanden bezig gaat houden. Leer elkaar eerst op een luchtigere manier kennen. Dat zei ik.
Is wat anders dan de implicaties van je bericht, als je ook tussen de regels door leest.En in het algemeen
Ik wil graag denken dat we (ik en forummers) elkaar begrijpen, maar dat we het niet eens zijn. Ik denk niet zozeer dat er een foolproof stappenplan is in relaties met partners die kinderen hebben. Iets is niet gegarandeerd succesvol omdat je een bepaald stappenplan doorlopen heb volgens een bepaald tijdspad. Ik wil niet zeggen dat het volledig onzin en overboord gooien maar. Ik denk dat ik zo blijf praten, uitleggen omdat ik dan denk dat er begrip komt voor mijn situatie. Maar daar zit denk ik wel een valkuil en een groot leerdoel van mij: ieder mag zijn eigen mening hebben en we hoeven het niet eens te zijn. En jullie hebben een sterke mening over mij, de situatie en mijn gedrag. Ik vind dat moeilijk. Ik trek mij dat veels te sterk aan. Ik wil gezien worden als iemand die ook haar best doen en samen met vriend niet altijd de goede inschattingen en beslissingen maakt. Dat icm pleasende aard kan ik mij voorstellen dat dit irritatie oproept.
maandag 1 februari 2021 om 11:38
Nee, maar het omgekeerde is wel waar: te snel de ouderrol overnemen is gegarandeerd onsuccesvol.
maandag 1 februari 2021 om 11:41
In the end is het inderdaad hun beleving van de relatie. Ik heb het niet kunnen aanschouwen als een vlieg op de muur. Ik hoor het alleen van vriend weliswaar, maar kan ook goed nadenken voor mijzelf en dingen in perspectief plaatsen. In gesprekken met vriend bespreek ik ook de mogelijke invalshoeken van haar kant. En soms zegt ie dat ie het niet zo bekeken had en zo het kan voorstellen dat het zo voor haar was. Ik denk dat hij wat milder is naar haar door onze gesprekken. En ik hoor van hem dat ze ook wat milder is naar haar. Ze benoemt het ook en heeft ook een paar keer excuses aangeboden voor haar gedrag en rol in de relatie. Eigenlijk als ouderpaar vind ik dit heel mooi om te horenabracadabra schreef: ↑01-02-2021 09:23Je hoort alleen zijn kant van het verhaal he...
Alles moest zoals moeder het wou...
Zou dat misschien komen omdat hij anders geen reet uitvoerde? Net zoals ie nu bij jou doet?
Ze is kritisch en wilde teveel en hij was te relaxt, was als partner en vader niet echt helpend in het 'zien' van dingen en deed te weinig. Beiden zagen dat destijds toen ze uit elkaar gingen in en nu krijgen ze meer inzichten en beeld erbij. Ging niet goed samen.Ik vind dat hij moet doen wat hij moet doen als vader. Dat zeg ik, omdat ik niet bijzonder veel doe als ik er ben. Ik snij wat groenten en fruit voor ze, ik kook (maar dat deed ik toch al alleen voor ons) en heb ze dus geholpen met schooltaken. Ik doe geen zorgtaken oid. Dat was al zo vanaf het begin.
maandag 1 februari 2021 om 11:47
Lovestar schreef: ↑01-02-2021 11:41Ik vind dat hij moet doen wat hij moet doen als vader. Dat zeg ik, omdat ik niet bijzonder veel doe als ik er ben. Ik snij wat groenten en fruit voor ze, ik kook (maar dat deed ik toch al alleen voor ons) en heb ze dus geholpen met schooltaken. Ik doe geen zorgtaken oid. Dat was al zo vanaf het begin.
Maar dat zíjn zorgtaken. Je signaleert wanneer ze honger hebben en draagt zorg voor verantwoorde snacks. Je kookt. Je beziet welke schooltaken er zijn, je maakt een planning, je legt deze voor aan partner en kinderen en voert hem met de kinderen uit. Je helpt de kinderen als ze iets niet snappen. Je past op de kinderen zodat hij overdag kan werken en slapen. Dat zijn zorgtaken. Een heel groot deel zelfs van de zorgtaken die er overdag uberhaupt zijn. Waarom meen je dat je geen zorgtaken doet?
maandag 1 februari 2021 om 11:50
Wow. Psychische problemen. Waar gaat het eigenlijk over?abracadabra schreef: ↑01-02-2021 09:55To heb jij psychische problemen? Begrijp jij echt niet dat er een verschil is tussen 2 maanden en een 11 maanden?
En nu? En nu moet je concluderen dat hij niet de relatie bent ingegaan met de beste intenties voor de kids... Maar voor de relatie en dat de vader helemaal niet niet het beste met ze voor heeft als ie ze na 2 maanden al voorstelt.
En als je niet begrijpt dat je basis echt nog niet goed kan zijn na een paar maanden... dat daar jaren voot nodig zijn en dat stappen overslaan niet werkt dan denk ik dat je beter ja stoppen met typen. Je komt echt super onnozel over.
En hoe eens op met draaien en je continu verdedigen en je zo veel aantrekken van wat een forum van je denkt. Mensen op dit forum kennen je niet. En iedereen is hier anoniem. Ben je hier voor advies of om een wit voetje te halen bij de forumleden? Ben je in het echte leven ook zo een pleaser? Want dan snap ik wel waar dit allemaal vandaan komt.
Los ervan dat ik denk dat het goed is om kwetsbaar op te stellen over mijn valkuilen en karakter om er wat van te leren tot zover mogelijk op een forum. Jullie doen moeite om berichten te schrijven, dan doe ik moeite terug. Ik had het wellicht inderdaad moeten laten bij bedankt voor alle reacties, ik ga ermee wat doen. Juist als je wat langer met elkaar berichten schrijft, dan kom je ergens denk ik.
ik heb zojuist al een bericht geschreven dat ik nog niet zo goed weet om te gaan met de reacties, het forum icm mijn valkuilen en karakter. Ik heb vaak gedacht: waarom reageer ik hier nog (op)? Maar dan denk ik, mensen bedoelen het goed en laten we maar het gesprek over aan gaan. Maar goed, ik vind het jammer dat ik nu steeds meer begin te denken dat ik hier echt ga stoppen om te schrijven. Ik weet het, waarom hou ik rekening met het forum? Ben soms ook echt een muts in dit soort dingen.
maandag 1 februari 2021 om 11:52
Begin 30.
Maar ik denk wel dat bepaalde interne structuren, persoonlijkheidskenmerken sociaal-emotioneel jong zijn en/of kwetsbaar. Zelfvertrouwen en een goede basis met mijzelf heb ik nog niet in alle situaties.
maandag 1 februari 2021 om 12:08
Er zitten werkelijk waar 0 "implicaties" in mijn berichten. Er valt ook helemaal niets tussen de regels door te lezen. Ik bedoel precies wat ik schrijf. Jij geeft daar zelf allerlei andere invullingen aan.Lovestar schreef: ↑01-02-2021 11:33Ik denk dat dit je advies is, wat ik overigens zelf ook al had bedacht icm adviezen hier
En in het algemeen
Ik wil graag denken dat we (ik en forummers) elkaar begrijpen, maar dat we het niet eens zijn. Ik denk niet zozeer dat er een foolproof stappenplan is in relaties met partners die kinderen hebben. Iets is niet gegarandeerd succesvol omdat je een bepaald stappenplan doorlopen heb volgens een bepaald tijdspad. Ik wil niet zeggen dat het volledig onzin en overboord gooien maar. Ik denk dat ik zo blijf praten, uitleggen omdat ik dan denk dat er begrip komt voor mijn situatie. Maar daar zit denk ik wel een valkuil en een groot leerdoel van mij: ieder mag zijn eigen mening hebben en we hoeven het niet eens te zijn. En jullie hebben een sterke mening over mij, de situatie en mijn gedrag. Ik vind dat moeilijk. Ik trek mij dat veels te sterk aan. Ik wil gezien worden als iemand die ook haar best doen en samen met vriend niet altijd de goede inschattingen en beslissingen maakt. Dat icm pleasende aard kan ik mij voorstellen dat dit irritatie oproept.
Nogmaals, je bent veel te snel vadertje en moedertje gaan spelen. Misschien snauwt je vriend je daarom wel af. Wat geen geldig excuus is want hij moet gewoon normaal doen, maar jeetje. Die man is net gescheiden en aan het loskomen van het gezinsleven. Heeft een leuke meid ontmoet en is daar een relatie mee aangegaan en is nu weer vadertje en moedertje aan het spelen. Je hoeft namelijk helemaal niet non stop bij hem en zijn kinderen te zitten. Zeker niet als je zelf ook aangeeft dat je niet meer toekomt aan je werk, omdat je oa allerlei zorgtaken voor die kinderen op je neemt.
Daarom zei ik: ga naar je eigen huis en maak weer afspraakjes met je vriend. Spreek af op vrijdagavond en ga samen koken en lekker eten, wijntje erbij. Filmpje kijken, borreltje erbij. Blijft ie slapen. Zaterdag gaan jullie lekker wandelen en weer samen eten en blijft hij nog een nachtje en dan op zondag gaat hij lekker weer naar huis. Dan ben je weer aan het daten en geen vadertje en moedertje aan het spelen. Richt je eerst eens op je relatie met je vriend. Puur de relatie met je vriend. Dat is wat ik bedoel en daar zitten 0 implicaties bij.
maandag 1 februari 2021 om 12:12
Bij mijzelf is het niet zozeer een gevoelige snaar. Ik weet hoe het is gegaan en hoe ik en vriend erin stonden. De gevoeligheid ligt hem in mijn beleving over de visie van het forum in het algemeen mbt dit onderwerp. De ongeschreven regels. Waar ik last van heb is de oordeel hierover en hoe dit op de rest van de relatie ed drukt. Ik ben niet van mening dat dit (gechargeerd) alles bepalend geweest waarom ik op 1 dag er even doorheen zit. Ik snap dat het op basis van de gegeven informatie niet best klinkt mijn vriend en de relatie, maar denk dat het echt situationeel is. Maar goed, tijd zal dat leren.Parella schreef: ↑01-02-2021 11:29Interessant dat je zo het gevoel hebt dat je je moet verdedigen. Ik denk dat er bij jou een gevoelige snaar ligt over de start van jullie relatie/de periode tussen scheiding en relatie. Schijnbaar zijn er mensen in dit topic die daar over speculeren. Dat trek je je onwijs aan en dat vertroebelt volgens mij een beetje de veel neutralere adviezen.
Ik had tot de vorige pagina helemaal geen gedachte over het tijdspad van zijn scheiding en ik denk heel veel schrijvers hier ook niet. Ik ging er vanuit dat hij al een tijd vrijgezel was en hij jou vlak voor de vorige lockdown had leren kennen.
Mijn analyse en adviezen zijn daarop gebaseerd. Ook het belang van de kinderen woog en weeg ik niet mee want ik heb eerlijk gezegd niet eens in de gaten hoe oud die zijn? Bovendien heeft dat niks met je vraag te maken.
Ik heb puur gekeken naar wat je vertelt over hem en jullie dynamiek:
-hij is buitengewoon moe
- hij heeft erg veel moeite met overzicht kids/werk, ondanks dat hij ze maar deels in huis heeft
- hij heeft jou de indruk gegeven dat zijn invulling van zijn vaderschap negatief beïnvloed is door zijn ex (nogal makkelijk en zelden waar).
- hij snauwt als hij stress ervaart
- hij heeft weinig veerkracht om met teleurstellingen om te gaan zoas lockdown, gemiste vakanties enz. en klaagt daar over.
- hij heeft geen oog voor de situatie die jij vrijwillig maar misplaatst aangaat: bij hem werken en thuisonderwijs overnemen. Jij moet zelf na 2 weken daar een grens in gaan bespreken, uit hem kwam dat niet.
- hij klinkt niet gezellig, vrolijk, type de schouders eronder, aanpakken, met 100% betrokkenheid en aandacht voor zijn kinderen.
Hij klinkt als moeilijk. Een tobber. Iemand die jou (ook zwaar op de hand), niet lekker kan helpen relativeren en het leven voor jou lichter maakt.
Als je dat begin van je relatie en die kinderen nou even loslaat: is dit een leuke man voor jou die het beste in jou naar boven haalt?
En ik baal dus ook dat het op een gegeven moment een bepaald pad ingaat en we er niet lijken uit te komen. Ik probeer dan een gesprek op te starten over hoe het gesprek gaat en ook wat de ongeschreven regels lijken te zijn in de Vivacommunity, maar ik kom denk ik alleen maar slechter uit de verf. Snap ik overigens wel. Maar goed, is eigenlijk ook weer interessant.
En mooi je analyse. Klopt inderdaad. En nee....Klinkt inderdaad als een niet leuke man
Dat realiseerde ik mij ook na de eerste week van het thuisonderwijs al (toen ik er was) Ik blijf erbij, en misschien ben ik naïef hierin, dat een deel hiervan situationeel is, een deel wat mogelijk meer aan de hand is onderliggend bij hem (geestelijke en lichamelijke gezondheid) en een deel wat zichtbaar is wat zijn gedrag is wat denk ik voortkomt uit zijn aard. Mogelijk (oude) patronen die logischerwijs ook met zijn aard en gedrag te maken hebben. De eerste zaken zijn denk ik wat eenvoudiger op te lossen. Het laatste ben ik/we aan het ontdekken, verder onderzoeken en wat ik ervan vind. Begint dus met stappen terug en even weer focus op onszelf. Had ik zelf ook al bedacht, maar de adviezen hier sluiten mooi bij aan.
maandag 1 februari 2021 om 12:18
Oh. Zo had ik dat niet bekeken. Ik signaleer niet zozeer dat ze honger hebben btw, maar ze hebben zoals ze op school hebben een vast pauzemoment. Maar goed, dan nog. Overigens deed vriend dit ook als ik er niet was. Maar goed, ik nam sommige dingen (soms in overleg) over.Thalas schreef: ↑01-02-2021 11:47Maar dat zíjn zorgtaken. Je signaleert wanneer ze honger hebben en draagt zorg voor verantwoorde snacks. Je kookt. Je beziet welke schooltaken er zijn, je maakt een planning, je legt deze voor aan partner en kinderen en voert hem met de kinderen uit. Je helpt de kinderen als ze iets niet snappen. Je past op de kinderen zodat hij overdag kan werken en slapen. Dat zijn zorgtaken. Een heel groot deel zelfs van de zorgtaken die er overdag uberhaupt zijn. Waarom meen je dat je geen zorgtaken doet?
En over dat slapen, moe zijn heb ik dus dikwijls aangegeven dat ik het zorgelijk vind en dat het ik het naar mij en kinderen toe echt niet vind kunnen. Ik heb ook al meerdere keren aangegeven dat ik dit echt een afknapper vind dat hij hier niets mee doet. Maar goed, ik ben misschien ook te begripvol. Net zoals iemand die overbelast is, depressief is etc (ik bedoel in het algemeen) die in een eigen proces zit. Misschien speelt er echt iets bij hem, maar kan en/of wil hij dit niet onder ogen zien. En wat doe ik: ik hou het in stand. In the end voor niemand helpend.
Het is niet alleen dat ik rust wil voor mijzelf en hem en de kinderen, maar ik denk ook: laat maar zelf ondervinden en klappen.
Maar goed, ik was in de veronderstelling dat ik niet aan het zorgen was (op dat helpen bij het schoolwerk na). Ik vind het ook raar als ik bij hen thuis ben en niks doe. Maar goed, dan komen we weer terug bij het onderdeel: meer zijn gezinsleven en onze relatie scheiden. Point taken.
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 01-02-2021 12:21
8.47% gewijzigd
maandag 1 februari 2021 om 12:19
Ik kom langzamerhand vanzelf tot deze conclusie. Ik moet ook uitzoeken waarom ik mij zoveel aantrek.
Ik hou er zelf niet van, als iemand een topic opent en iedereen reageert en TO reageert af en toe. En dan opeens niks meer. Juist het gesprek hierover, wanneer de reacties zoals hier, niet is wat ik had verwacht. Ik denk oprecht dat ik hier veel lessen uit trek over mijn relatie en nu de laatste pagina's over mijzelf.
Maar ik denk ook dat het goed is om te stoppen met reageren hier. Alles is wel gezegd
Nogmaals fijn de diverse reacties. Ik vond het soms moeilijk en confronterend. Ik begreep en begrijp mijzelf ook niet altijd. Een spiegel die jullie voorspiegelen hoe ik en mijn reacties overkomen geeft inzicht over mij. Naast de inzichten natuurlijk over vriend, relatie, hoe het gezinsleven werkt, inzichten over ouderschap ed. Bedankt!
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 01-02-2021 12:23
4.78% gewijzigd
maandag 1 februari 2021 om 12:20
Je maakt het zo zwaar allemaal. Een beginnende relatie is echt veel leuker als deze ongecompliceerd is. Relaties die ongecompliceerd maar juist lekker ontspannen beginnen hebben over het algemeen een veel betere kans van slagen. Daar hebben de ongeschreven regels van de Viva community echt helemaal niets mee te maken.
En misschien passen jullie ook gewoon niet zo goed bij elkaar. Daar kom je meestal ook het eerste jaar wel achter. Als jullie allebei zo zwaar op de hand zijn versterkt dat elkaar. Daarnaast heeft die man net een scheiding achter de rug en dat valt ook niet mee. Zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn. Dat is hij misschien ook nog vollop aan het verwerken.
Je relatie is in een rare situatie gestart en daarom zeg ik de hele tijd: doe een paar stappen terug en ga onderzoeken wat daar zit. Sluit de complicaties buiten en ga onbezonnen genieten en als dat niet lukt is dit hem misschien gewoon niet en dat is ook prima.
En misschien passen jullie ook gewoon niet zo goed bij elkaar. Daar kom je meestal ook het eerste jaar wel achter. Als jullie allebei zo zwaar op de hand zijn versterkt dat elkaar. Daarnaast heeft die man net een scheiding achter de rug en dat valt ook niet mee. Zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn. Dat is hij misschien ook nog vollop aan het verwerken.
Je relatie is in een rare situatie gestart en daarom zeg ik de hele tijd: doe een paar stappen terug en ga onderzoeken wat daar zit. Sluit de complicaties buiten en ga onbezonnen genieten en als dat niet lukt is dit hem misschien gewoon niet en dat is ook prima.
maandag 1 februari 2021 om 12:37
rosadebree schreef: ↑31-01-2021 22:02Ik heb inmiddels bijna 4 jaar een LAT relatie, we hebben beiden kinderen (jonge tieners) uit onze vorige relatie. We wonen bewust niet samen (en gaan dat ook niet doen zolang de kinderen nog thuis wonen) omdat we geloven dat een samengesteld gezin met alle dynamiek van dien meer negatieve dan positieve kanten zal hebben. We zien elkaar om de week, in de week dat we de kinderen niet hebben, en dan zijn we de meeste nachten samen. Hoewel dit een financieel dure oplossing is, geniet ik van de quality time die ik met mijn kinderen heb, en ook van de weken dat ik met mijn vriend ben. Ik zou het niet willen mengen. Hierdoor is de band die ik met zijn kinderen heb (en andersom) niet heel hecht en ik voel me dan ook echt geen bonusmoeder maar alleen 'de vriendin van hun vader'. Zo zien de kinderen me ook. Vind ik dat jammer? Een beetje, ook ik heb soms het ideaalplaatje van een happy samengesteld gezin in mijn hoofd. De praktijk is echter een stuk weerbarstiger dan dat.
Wat corona betreft: Ja, we zitten nu in 'onze' weken meer op elkaars lip vanwege het thuiswerk, en we hebben allebei wel eens de balen van de situatie en dan kunnen we best even sjacherijnig zijn. Een positieve invloed heeft corona dus niet op onze relatie maar, mede doordat we de zorg voor de kinderen gescheiden houden, is het wel prima te doen. Geen thuisonderwijs-spanningen hier. Nou ja, die heb ik wel, maar alleen in de week dat de kinderen bij mij zijn, dus daar heeft mijn vriend niet zoveel last van!
Mijn Lat, relatie is een beetje op dezelfde manier als van Rosadebree, op een paar verschillen na ( wij zien elkaar enkele dagen/avonden/nachten per week, afhankelijk van wanneer hij GEEN kinderen thuis heeft.
Beide hebben we co-ouderschap, mijn ex en ik regelen het thuisonderwijs in onze weken. Mijn vriend maakt gebruik van de noodopvang en zijn ex regelt haar dagen.
Ook ik heb geen band met zijn kinderen, ze kennen me wel, mijn vriend kent mijn kinderen ook en ziet mijn oudste vaker dan ik zijn kinderen zie, maar mijn oudere kinderen hebben daarin een eigen keuze.
Toevallig hadden we het er gisteren nog over, we vinden het prima zoals het nu gaat, beiden geen zin om " vadertje en moedertje " te gaan spelen, om die reden gaan wij dus ook niet samenwonen.
Het is gewoon heel fijn, we hebben nu alle tijd voor en met elkaar zonder de sores van een gezin draaiende te houden.
Hij werkt in een vitaalberoep, ikzelf werk thuis, en ja in mijn eigen huis.
Werken en kinderen houden we dus gescheiden. Ik sluit niet uit dat ik nooit eens wanneer hij naar zijn werk is bij hem thuiswerk, maar ik werk het liefst in mijn eigen huis.
Corona heeft geen invloed op onze relatie, we missen wel de horeca, dagjes uit en weekendjes weg enz, maar we zijn alles behalve somber of neerslachtig.
We pakken af en toe een hotelovernachting, het is anders, maar er samen even uit is gewoon fijn.
maandag 1 februari 2021 om 13:01
Lovestar schreef: ↑01-02-2021 12:12Bij mijzelf is het niet zozeer een gevoelige snaar. Ik weet hoe het is gegaan en hoe ik en vriend erin stonden. De gevoeligheid ligt hem in mijn beleving over de visie van het forum in het algemeen mbt dit onderwerp. De ongeschreven regels. Waar ik last van heb is de oordeel hierover en hoe dit op de rest van de relatie ed drukt. Ik ben niet van mening dat dit (gechargeerd) alles bepalend geweest waarom ik op 1 dag er even doorheen zit. Ik snap dat het op basis van de gegeven informatie niet best klinkt mijn vriend en de relatie, maar denk dat het echt situationeel is. Maar goed, tijd zal dat leren.
En ik baal dus ook dat het op een gegeven moment een bepaald pad ingaat en we er niet lijken uit te komen. Ik probeer dan een gesprek op te starten over hoe het gesprek gaat en ook wat de ongeschreven regels lijken te zijn in de Vivacommunity, maar ik kom denk ik alleen maar slechter uit de verf. Snap ik overigens wel. Maar goed, is eigenlijk ook weer interessant.
En mooi je analyse. Klopt inderdaad. En nee....Klinkt inderdaad als een niet leuke man
Het is niet situationeel.
Het is de ware aard van de man die naar boven komt als het even niet zo smooth gaat.
Nu is het Corona, de volgende keer is het wat anders.
maandag 1 februari 2021 om 13:10
TO, voor mij lijkt het alsof je de kritische blik van iedereen op de snelheid van de stappen die jullie genomen hebben ziet als kritiek op de relatie. Ik zou twee dingen los van elkaar proberen te zien. Jullie relatie mag en kan iedereen een mening over hebben, maar daar hoef je niks mee, jullie zijn twee volwassenen en als het voor jullie werkt, werkt het. Af en toe even stoom moeten afblazen mag ook best.
Maar het punt van te snel stappen nemen noemt iedereen echt omdat het gewoon niet in belang van de kinderen is. Elke relatie lijkt nou eenmaal leuk en stabiel in het 1e jaar en daar is niks mis mee. Die 'ongeschreven' regel is voor iedereen zo belangrijk omdat bij wijze van spreken de kinderen volgend jaar weer met een andere vrouw geconfronteerd kunnen worden als het tussen jullie misgaat. Dat in hun eigen huis, in hun veilige omgeving die dan ook nog zorgtaken op zich moet nemen of neemt. Dat is geen stabiele of veilige situatie voor ze, ongeacht de leeftijd. Dat stukje staat in principe los van jullie relatie, en het is de ouder die in dit geval het belang van de kinderen daarin voorop moet stellen. Dat is blijkt maar weer vaak lastig met een verliefde roze bril, en de andere ouder kan daar ook niks tegenin brengen. De kinderen worden echt in een vervelende positie geplaatst.
Verder vind ik het wel bewonderingswaardig dat je de tijd blijft nemen om te reageren.
Maar het punt van te snel stappen nemen noemt iedereen echt omdat het gewoon niet in belang van de kinderen is. Elke relatie lijkt nou eenmaal leuk en stabiel in het 1e jaar en daar is niks mis mee. Die 'ongeschreven' regel is voor iedereen zo belangrijk omdat bij wijze van spreken de kinderen volgend jaar weer met een andere vrouw geconfronteerd kunnen worden als het tussen jullie misgaat. Dat in hun eigen huis, in hun veilige omgeving die dan ook nog zorgtaken op zich moet nemen of neemt. Dat is geen stabiele of veilige situatie voor ze, ongeacht de leeftijd. Dat stukje staat in principe los van jullie relatie, en het is de ouder die in dit geval het belang van de kinderen daarin voorop moet stellen. Dat is blijkt maar weer vaak lastig met een verliefde roze bril, en de andere ouder kan daar ook niks tegenin brengen. De kinderen worden echt in een vervelende positie geplaatst.
Verder vind ik het wel bewonderingswaardig dat je de tijd blijft nemen om te reageren.
zaterdag 6 februari 2021 om 23:08
Update. Ik zit fijn bij vriend en zijn kinderen thuis. Ik heb hem verrast vandaag met mijn komst en hij en de kinderen waren blij om mij te zien
Net weer over gehad over de situatie. Nou, ik heb zowaar het gevoel dat hij ofwel flink aan een potje zelfreflectie heeft gezeten of het topic hier heeft gelezen. Geprobeerd om uit te vissen of dat zo is, maar geen idee. Mijn vriend is het type die het zou vertellen als hij denkt dat ik het ben. Denk ik.
Hij zei dingen zoals: als iemand een dagboek geschreven had over de afgelopen 3 weken en die aan 10 mensen had voorgelegd, dan zouden er 8 gezegd hebben 'wat doe je bij die gast'. Hij realiseerde zich ook dat hij heeft af laten weten als vader en vriend. Het chagrijnige, afsnauwen van mij en de kinderen was niet leuk. Daarnaast heeft ie teveel aan mij overgelaten wat betreft de kinderen. Hij had wat flexibeler moeten opstellen qua werktijden en dat ie zich moest vermannen als hij vermoeid was. En zo zei hij wel meer dingen. Ik blij
Maar goed, eerst zien en dan geloven. Tijd zal het leren. Ik heb een heerlijke week met mijzelf achter de rug. Alleen rekening houden met mijzelf. Wel bijna dagelijks gevideobeld met vriend en in stukjes over de situatie ed gehad. Van de week vond ik hem nog een beetje onvolwassen in zijn reactie over wanneer we elkaar weer zien. Ik gaf aan dat ik nog huiverig ben. Dit is een weekend met zijn kinderen weer en of het goed zou gaan. Dat is misschien negatief van mij, maar dit is wel mijn gevoel. Daar reageerde hij op zich niet negatief of, maar ik merkte wel dat bij hem gezichtsuitdrukking op teleurstelling ed stond. Heb ik de volgende dag met hem over gehad. Op deze manier oefent hij druk uit en accepteert hij mijn proces niet. Dat begreep ie.
Gisteren een lang en uitgebreid gesprek gehad. Hij kon goed dingen onder woorden brengen en zich uitten. Dit heeft hij vaker dat na een aantal dagen nagedacht heeft. Geen gekke dingen met het gesprek. We zouden nog kijken of ik van het weekend zou komen. Want ik zou dan ivm slecht weer vandaag moeten komen. Ik moest nog een aantal dingen doen en ik voelde het nog niet echt. Miste hem wel natuurlijk, maar dat gevoel van weer samen willen zijn ontbrak. Tot een paar uur later na het gesprek. Toen kreeg ik opeens het gevoel van dat ik samen wilde zijn
Dus niks gezegd en gewoon naar zijn huis gereden. Hij en kinderen blij om mij te zien 
Ik ook blij en het voelt voor nu weer goed.
