Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Hoe omgaan met advies tot beperking visite
donderdag 21 januari 2021 om 12:43
Het gaat er juist om dat ze mij een dag ontlasten tijdens het werk. Ik werk 36 uur, en tijdens de dag dat ze hier zijn, kan ik daar ongeveer 11 uur maken. Omdat ze hier rond 8 uur de boel overnemen en ik met kan afzonderen en doorwerken. Dat geeft de rest van de week rust, omdat ik dan zelf 3 kids begeleid tijdens school en ik weet dat ik die woensdag (in dit geval) heb om dingen die gedurende de overige dagen binnenkomen weg te werken.
Het is al een drama om alle andere dagen de skype overleggen te doen terwijl er kinderen roepen dat teams wegvalt, de rekensommen niet snappen, pennen kwijt zijn, huilend ter aarde storten omdat het stom/moeilijk/uitzichtloos is...
Vorige lockdown had ik helemaal geen hulp, toen alles nog nieuw was en de angst er wat meer inzat. Toen werkte ik vaak 's nachts en ik het weekend, maar dat wil ik niet meer, dan draai ik helemaal door.
donderdag 21 januari 2021 om 12:46
Aha, ik snap het.Protocol schreef: ↑21-01-2021 12:43Het gaat er juist om dat ze mij een dag ontlasten tijdens het werk. Ik werk 36 uur, en tijdens de dag dat ze hier zijn, kan ik daar ongeveer 11 uur maken. Omdat ze hier rond 8 uur de boel overnemen en ik met kan afzonderen en doorwerken. Dat geeft de rest van de week rust,
donderdag 21 januari 2021 om 12:49
Goed geschreven!Gamayun schreef: ↑21-01-2021 12:38Precies dit. En door al die uitzonderingsposities die mensen zichzelf toedichten worden de maatregelen verlengd en verlengd, verstrakt en verstrakt, zodat we nog langer in de shit zitten.
"Anders krijg ik een burn-out", "anders word ik depressief", ja da's allemaal heel vervelend maar door jouw excuses draag je bij aan verdere verlenging waardoor nog méér mensen tegen die burn-out of depressie aan gaan lopen.
Om natuurlijk nog maar te zwijgen over de verspreiding van het virus.
Ik merk dat mijn tolerantiegrens naar mensen met smoesjes lager en lager wordt en dat ik ze steeds meer kwalijk neem dat ik door hen al 10 maanden als alleenstaande thuiswerk. Denk ook eens aan de singles zeg, met je gemiep over dat je niet 'met je gezin' 'gezellig naar je familie' kan.
Ja, bij mij is de rek er óók uit, maar in plaats van boosheid richting het kabinet die 'ons dit vreselijks aandoet' merk ik dat ik eerder boos ben op de mensen die willens en wetens de regels overtreden, zodat die verspreiding niet (voldoende) omlaag gaat en er extra maatregelen nódig zijn.
Maatregelen waar de mensen die zich er toch al aan hielden ook nu weer aan gaan houden en die diezelfde miepende groep die zichzelf oh zo zielig vindt weer gewoon aan hun laars gaan lappen.
Hoezo, solidariteit?
donderdag 21 januari 2021 om 12:50
Echt op visite doen we eigenlijk al heel lang niet meer. In de zomer wat meer omdat het in de tuin kon. Schoonvaders 90e verjaardag begin november is laatste echt visite geweest. Toen hebben ze bij ons gegeten, want grootste huis. Rest van (klein)kinderen had wat te eten besteld op hun kosten en was op zoom. Sindsdien zijn het nog korte bezoekjes van hooguit 1 persoon vaak icm boodschappen brengen oid. Sinds enige dagen draagt bezoek ook een ffp2 masker.
Bij mijn eigen ouders ben ik in oktober voor het laatst geweest, die wonen aan de andere kant van het land. Toen waren we net van corona genezen, dus hebben we gegokt dat het nog veilig kon ivm immuun zijn.
Echt een gezellig visite zoals vroeger is het toch sinds maart al niet meer vind ik. Ik ben toch altijd bang dat ik het virus meebreng en ben niet echt ontspannen. Al zie ik buiten hun bijna niemand. Eentje kan genoeg zijn om het weer op te lopen.
Bij mijn eigen ouders ben ik in oktober voor het laatst geweest, die wonen aan de andere kant van het land. Toen waren we net van corona genezen, dus hebben we gegokt dat het nog veilig kon ivm immuun zijn.
Echt een gezellig visite zoals vroeger is het toch sinds maart al niet meer vind ik. Ik ben toch altijd bang dat ik het virus meebreng en ben niet echt ontspannen. Al zie ik buiten hun bijna niemand. Eentje kan genoeg zijn om het weer op te lopen.
donderdag 21 januari 2021 om 12:53
Precies dit dus. En dan nog op je flikker krijgen dat je excuses zoekt en uitzonderingen zoekt....Protocol schreef: ↑21-01-2021 12:27En dan zit er toch een stemmetje in m'n hoofd dat zegt, zoek ik nu excuses voor m'n eigen situatie? kan ik niet nog even tanden op elkaar en doorzetten. Maar nu ik dit type barst ik al bijna in tranen uit, en dat doe ik eigenlijk nooit, dus dat geeft al wel aan hoe hoog het zit...
donderdag 21 januari 2021 om 12:56
Laat je niet gek maken zeg. Ik ben echt van de regels en adviezen opvolgen maar in dit geval zou ik mijn ouders 1 dag in de week laten komen en verder geen directe contacten hebben.Protocol schreef: ↑21-01-2021 12:43Het gaat er juist om dat ze mij een dag ontlasten tijdens het werk. Ik werk 36 uur, en tijdens de dag dat ze hier zijn, kan ik daar ongeveer 11 uur maken. Omdat ze hier rond 8 uur de boel overnemen en ik met kan afzonderen en doorwerken. Dat geeft de rest van de week rust, omdat ik dan zelf 3 kids begeleid tijdens school en ik weet dat ik die woensdag (in dit geval) heb om dingen die gedurende de overige dagen binnenkomen weg te werken.
Het is al een drama om alle andere dagen de skype overleggen te doen terwijl er kinderen roepen dat teams wegvalt, de rekensommen niet snappen, pennen kwijt zijn, huilend ter aarde storten omdat het stom/moeilijk/uitzichtloos is...
Vorige lockdown had ik helemaal geen hulp, toen alles nog nieuw was en de angst er wat meer inzat. Toen werkte ik vaak 's nachts en ik het weekend, maar dat wil ik niet meer, dan draai ik helemaal door.
donderdag 21 januari 2021 om 13:44
Ik denk dat dat nu juist anders is. Ik ben namelijk ook al maanden klaar met iedereen die de grenzen opzoekt. Ook al mag het, de enige manier om hier vanaf te komen is contact beperken, dus doe dat dan gewoon. Zo sta ik er al vanaf begin maart in. Ontzeg mezelf en mijn kinderen al bijna een jaar vanalles. Uit voorzichtigheid, uit solidariteit, omdat ik denk dat dat de enige weg hieruit is, hoe naar ik dat ook vind.Gamayun schreef: ↑21-01-2021 12:38Ja, bij mij is de rek er óók uit, maar in plaats van boosheid richting het kabinet die 'ons dit vreselijks aandoet' merk ik dat ik eerder boos ben op de mensen die willens en wetens de regels overtreden, zodat die verspreiding niet (voldoende) omlaag gaat en er extra maatregelen nódig zijn.
Maatregelen waar de mensen die zich er toch al aan hielden ook nu weer aan gaan houden en die diezelfde miepende groep die zichzelf oh zo zielig vindt weer gewoon aan hun laars gaan lappen.
Hoezo, solidariteit?
Maar deze maatregel raakt juist die mensen die zich al die maanden al (heel strikt) aan alle maatregelen en adviezen houden. Voor velen die hun contacten echt heel erg beperkt hebben is het ene contact wat ze wel hebben nu net met 2 mensen en dat laatste contact fysieke contact (op anderhalve meter, dus zo fysiek is het niet) opgeven, niet aan het begin van een pandemie, maar na bijna een jaar bikkelen is soms gewoon teveel.
Wij ontzeggen onszelf vrijwel al het contact, spreken niet fysiek af enz, omdat we onze dochter van 15 haar twee vriendinnen gunnen en het zowel voor ons en onze dierbaren als voor de dierbaren van die meiden noodzakelijk is dat er dan echt vrijwel geen andere contacten zijn. We nemen geen risico's met elkaars gezinnen. Maar die meiden, die al bijna een jaar naast de verplichte uren op school waar ze wel aanwezig moeten zijn alleen elkaar zien om hun families te beschermen, ook nog die paar uur per week afnemen dat ze met z'n drietjes zijn gaat me inderdaad te ver.
Ik heb nog nergens een excuus voor gezocht. Onze families niet gezien met de feestdagen, geen vakantie gehad, collega's al bijna een jaar alleen aan de telefoon of op zoom gesproken, vrienden niet gezien, verjaardagen en bijzondere jubilea niet gevierd, begrafenis van mijn stiefvader met bijna niemand erbij en op afstand doorstaan, dochter heeft alle bijzondere momenten van het einde van de middelbare school in het water zien vallen, mist alles en iedereen, maar het gaat nu eenmaal allemaal niet door en ze klaagt nergens over, maar haar enige ontspanning nu opgeven dat trekt ze niet. En dat vind ik geen excuus, maar een terecht punt. Ze heeft in de afgelopen 10 maanden geen ander sociaal leven gehad dan via app/telefoon/online en haar afspraken met deze twee meiden, heel tegennatuurlijk voor een sociale puber. Ze doet alles omdat ze sociaal is, omdat ze solidair is, en ze ziet hoe weinig volwassenen zich van de hele situatie aantrekken. Nu mag ze inderdaad van mij, voor het eerst, een advies naast zich neerleggen en voor haar eigen mentale gezondheid kiezen.
Forever is a hell of a long time
donderdag 21 januari 2021 om 13:46
Hier net zo. Ik doe echt alles in mijn macht en zoals ik het lees jij ook protocol. Nood breekt advies in dit geval!
Forever is a hell of a long time
donderdag 21 januari 2021 om 13:57
Zo mee eens. Laat je ouders gewoon 1 dag per week komen als dat jou heel veel helpt. En trek je niks aan van commentaar dat je daardoor schijt hebt aan andere mensen die zich "wel" aan de regels houden. Jij houdt je hiermee ook aan de regels, want het is een advies.
Ik zit in dezelfde situatie, mijn ouders passen ook 1x per week op en het kan mij niks schelen wat anderen daarvan vinden.
donderdag 21 januari 2021 om 14:00
Ik begrijp je hoor, ik had precies hetzelfde. Ik heb maar 1 kind, maar op een leeftijd waarbij werken vrijwel onmogelijk is op wat telefoontjes na. Vanaf de dag van de sluiting (die dus gewoon al meteen in december was, ze gaat niet naar school en ik zou juist in december even flink wat uren moeten maken), heb ik s avonds gewerkt. Iedere dag van 9-half 1, ook in het weekend, ook met de feestdagen. Om het min of meer te kunnen bolwerken voor de mensen die voor mij werken, waar ik óók verantwoordelijk voor ben. Dat was al behoorlijk zwaar (en ik ben echt aardige werkweken gewend, maar de hele dag met peuter, en dan echt élke vrije minuut aan het werk zijn is gewoon zwaar), maar ging net.Protocol schreef: ↑21-01-2021 12:27
En dan zit er toch een stemmetje in m'n hoofd dat zegt, zoek ik nu excuses voor m'n eigen situatie? kan ik niet nog even tanden op elkaar en doorzetten. Maar nu ik dit type barst ik al bijna in tranen uit, en dat doe ik eigenlijk nooit, dus dat geeft al wel aan hoe hoog het zit...
En toen was de ‘vakantie met voorbij, en moest er nog veel meer gebeuren. Onder andere omdat de overheidsinstelling waar ik mee samen werk geen twee maanden uitstel van een rapport accepteert. Toen was zelfs dat schema van s avonds en s nachts werken niet meer genoeg, en wist ik het ook niet meer. Ik heb recht op noodopvang (werk in een ziekenhuis), maar vond dat dat niet de bedoeling was, want ik sta niet zelf op de IC of zo. Precies dat gevoel dat jij hebt. Mijn ‘geluk’ was dat wel een deel van wat ik doe zijdelings relevant is voor de klinische zorg. En een van de artsen opmerkte dat het wel heel jammer was dat hij het nu zonder mijn gegevens moest doen. Want dat hoewel mijn bijdrage niet officieel onderdeel van de diagnostiek is, hij toch betere beslissingen kon nemen met die gegevens. Toen heb ik besloten dat het gestoord is dat ik mezelf volledig over de kop werk, alsnog niet de boel draaiende kan houden, en de zorg minder goed is dan gewenst, omdat ik me te veel aantrek van mensen die vinden dat ik geen gebruik zou mogen maken van de noodopvang.
Ik hou me aan alle regels, mijn ouders komen nu even niet samen hier, hoe belachelijk dat ook voelt. Doe ik gewoon even niet. Mijn kind heeft al bijna een jaar geen winkel meer van binnen gezien, ik zie nauwelijks vriendinnen en nu al helemaal niet meer.
Ik heb de regels in verschillende landen opgezocht, en zelfs in bv Engeland met het strenge bezoekverbod was er een optie voor ‘child-care’ bubbels. Wat inhield dat je met 1 ander huishouden contact mocht hebben in verband met kinderopvang. En wij hebben ook uitzonderingen bij zorgbehoevenden etc.
Ik zou in jouw geval inderdaad gewoon besluiten dat je 1 heel klein deel van het advies niet opvolgt. Zeker als je redelijkerwijs kunt aannemen dat het risico echt nihil is (als je ouders de andere 6 dagen thuis een kaart toernooi organiseren of naar een race sorry onder een viaduct gaan is het wat anders dan als zij verder ook gewoon geen contacten hebben).
donderdag 21 januari 2021 om 14:04
Maar we hebben tegenwoordig de Britse variant die rondwaart... en die is suuuuperbesmettelijk...Irregular_Choice schreef: ↑21-01-2021 08:36Dat hoeft helemaal niet. Ik heb het gehad, mijn man heeft nog 2 nachten naast me geslapen tot de uitslag er was. Daarna wel 1,5 meter aangehouden maar heb me niet opgesloten in mijn slaapkamer. Heb gewoon in de woonkamer gegeten, samen tv gekeken ieder op onze eigen bank enz. Man heeft niks gekregen en dochter ook niet. Dus dat de ander het ook krijgt, is geen feit.
donderdag 21 januari 2021 om 14:44
Ik denk vanuit het grotere plaatje. Juist daarom vind ik het belangrijk om sommige mensen wel te zien. Dat doen we op de meest veilige manier mogelijk, met afstand dus en in de meeste gevallen buiten.
donderdag 21 januari 2021 om 14:48
Als alleenstaande is het natuurlijk makkelijker om je aan de regels te houden. Probeer je nu toch eens in te leven in een ander.Gamayun schreef: ↑21-01-2021 12:38Precies dit. En door al die uitzonderingsposities die mensen zichzelf toedichten worden de maatregelen verlengd en verlengd, verstrakt en verstrakt, zodat we nog langer in de shit zitten.
"Anders krijg ik een burn-out", "anders word ik depressief", ja da's allemaal heel vervelend maar door jouw excuses draag je bij aan verdere verlenging waardoor nog méér mensen tegen die burn-out of depressie aan gaan lopen.
Om natuurlijk nog maar te zwijgen over de verspreiding van het virus.
Ik merk dat mijn tolerantiegrens naar mensen met smoesjes lager en lager wordt en dat ik ze steeds meer kwalijk neem dat ik door hen al 10 maanden als alleenstaande thuiswerk. Denk ook eens aan de singles zeg, met je gemiep over dat je niet 'met je gezin' 'gezellig naar je familie' kan.
Ja, bij mij is de rek er óók uit, maar in plaats van boosheid richting het kabinet die 'ons dit vreselijks aandoet' merk ik dat ik eerder boos ben op de mensen die willens en wetens de regels overtreden, zodat die verspreiding niet (voldoende) omlaag gaat en er extra maatregelen nódig zijn.
Maatregelen waar de mensen die zich er toch al aan hielden ook nu weer aan gaan houden en die diezelfde miepende groep die zichzelf oh zo zielig vindt weer gewoon aan hun laars gaan lappen.
Hoezo, solidariteit?
Ga er maar aanstaan, alleenstaand en drie kinderen en wel je werkuren moeten draaien, zonder enige hulp? En het dan een smoesje noemen als iemand toch oppas laat komen?
Ik vraag me tijdens deze crisis steeds vaker af waar het empathisch vermogen gebleven is.
donderdag 21 januari 2021 om 14:55
We hebben het hier over ouders die komen oppassen zodat ze ongestoord kan werken. Niet over een situatie waar ze een paar keer per week gaat zitten borrelen met haar vriendinnen.
Ik word al gek van de drie kleinkinderen waar mijn buren op moeten passen. Laat staan dat ik ze in mijn huis heb, ze moet helpen met hun lessen en dan ook nog eens mijn eigen werk moet doen.
Ik word al gek van de drie kleinkinderen waar mijn buren op moeten passen. Laat staan dat ik ze in mijn huis heb, ze moet helpen met hun lessen en dan ook nog eens mijn eigen werk moet doen.
donderdag 21 januari 2021 om 15:04
Het empatisch vermogen neemt af omdat heel duidelijk wordt hoe egoïstisch mensen zijn.Majime schreef: ↑21-01-2021 14:48Als alleenstaande is het natuurlijk makkelijker om je aan de regels te houden. Probeer je nu toch eens in te leven in een ander.
Ga er maar aanstaan, alleenstaand en drie kinderen en wel je werkuren moeten draaien, zonder enige hulp? En het dan een smoesje noemen als iemand toch oppas laat komen?
Ik vraag me tijdens deze crisis steeds vaker af waar het empathisch vermogen gebleven is.
Iedereen wil zelf geen last van de maatregelen hebben en vind zichzelf zo zielig.
Zullen we met z’n allen een minuut klappen? Dat werkte in de zorg tenslotte ook, die werken zich rot in de tweede golf terwijl duidelijk is dat de derde golf er ook zeker komt.
En ja, die hebben ook kinderen en lopen ook tegen een burnout aan.
Niet mijn regering
donderdag 21 januari 2021 om 15:12
Selune schreef: ↑21-01-2021 13:44Ik denk dat dat nu juist anders is. Ik ben namelijk ook al maanden klaar met iedereen die de grenzen opzoekt. Ook al mag het, de enige manier om hier vanaf te komen is contact beperken, dus doe dat dan gewoon. Zo sta ik er al vanaf begin maart in. Ontzeg mezelf en mijn kinderen al bijna een jaar vanalles. Uit voorzichtigheid, uit solidariteit, omdat ik denk dat dat de enige weg hieruit is, hoe naar ik dat ook vind.
Maar deze maatregel raakt juist die mensen die zich al die maanden al (heel strikt) aan alle maatregelen en adviezen houden. Voor velen die hun contacten echt heel erg beperkt hebben is het ene contact wat ze wel hebben nu net met 2 mensen en dat laatste contact fysieke contact (op anderhalve meter, dus zo fysiek is het niet) opgeven, niet aan het begin van een pandemie, maar na bijna een jaar bikkelen is soms gewoon teveel.
Wij ontzeggen onszelf vrijwel al het contact, spreken niet fysiek af enz, omdat we onze dochter van 15 haar twee vriendinnen gunnen en het zowel voor ons en onze dierbaren als voor de dierbaren van die meiden noodzakelijk is dat er dan echt vrijwel geen andere contacten zijn. We nemen geen risico's met elkaars gezinnen. Maar die meiden, die al bijna een jaar naast de verplichte uren op school waar ze wel aanwezig moeten zijn alleen elkaar zien om hun families te beschermen, ook nog die paar uur per week afnemen dat ze met z'n drietjes zijn gaat me inderdaad te ver.
Ik heb nog nergens een excuus voor gezocht. Onze families niet gezien met de feestdagen, geen vakantie gehad, collega's al bijna een jaar alleen aan de telefoon of op zoom gesproken, vrienden niet gezien, verjaardagen en bijzondere jubilea niet gevierd, begrafenis van mijn stiefvader met bijna niemand erbij en op afstand doorstaan, dochter heeft alle bijzondere momenten van het einde van de middelbare school in het water zien vallen, mist alles en iedereen, maar het gaat nu eenmaal allemaal niet door en ze klaagt nergens over, maar haar enige ontspanning nu opgeven dat trekt ze niet. En dat vind ik geen excuus, maar een terecht punt. Ze heeft in de afgelopen 10 maanden geen ander sociaal leven gehad dan via app/telefoon/online en haar afspraken met deze twee meiden, heel tegennatuurlijk voor een sociale puber. Ze doet alles omdat ze sociaal is, omdat ze solidair is, en ze ziet hoe weinig volwassenen zich van de hele situatie aantrekken. Nu mag ze inderdaad van mij, voor het eerst, een advies naast zich neerleggen en voor haar eigen mentale gezondheid kiezen.
Tja. Het is absoluut sneu. Maar ze heeft nog haar ouders en ze ging tot voor kort nog naar school en straks weer. Ze is niet moederziel alleen de hele tijd. Dus ik vind dit wel een excuus zoeken. Ze kan die vriendinnen ook een-op-een zien voor die paar weken dat dit het advies is.
Dus misschien moet je even je dochter in perspectief zetten en bedenken dat ze niet bepaald zieliger is dan anderen of ook maar enigszins zielig genoeg is om regels te overtreden.
donderdag 21 januari 2021 om 15:13
Ik ben hartstikke empathisch richting mensen met kinderen, of een kutrelatie waarbij ze op elkaars lip zitten, want dat is óók rot. Ik vraag dan ook regelmatig of ze dat nog een beetje trekken, net zoals zij aan mij vragen of ík het nog trek, in mijn eentje achter de laptop.
Ik ben inderdaad een stuk minder empathisch als mensen zichzelf zó onwijs zielig gaan vinden dat ze vinden dat de regels voor hen niet gelden, zodat de rest van Nederland nog langer met hun kids aan de keukentafel, hun kutrelatie of lekker in hun eentje kan gaan zitten wegkwijnen!
Ik ben inderdaad een stuk minder empathisch als mensen zichzelf zó onwijs zielig gaan vinden dat ze vinden dat de regels voor hen niet gelden, zodat de rest van Nederland nog langer met hun kids aan de keukentafel, hun kutrelatie of lekker in hun eentje kan gaan zitten wegkwijnen!
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
donderdag 21 januari 2021 om 15:14
donderdag 21 januari 2021 om 15:22
Groot gelijk!Selune schreef: ↑21-01-2021 13:44Ik denk dat dat nu juist anders is. Ik ben namelijk ook al maanden klaar met iedereen die de grenzen opzoekt. Ook al mag het, de enige manier om hier vanaf te komen is contact beperken, dus doe dat dan gewoon. Zo sta ik er al vanaf begin maart in. Ontzeg mezelf en mijn kinderen al bijna een jaar vanalles. Uit voorzichtigheid, uit solidariteit, omdat ik denk dat dat de enige weg hieruit is, hoe naar ik dat ook vind.
Maar deze maatregel raakt juist die mensen die zich al die maanden al (heel strikt) aan alle maatregelen en adviezen houden. Voor velen die hun contacten echt heel erg beperkt hebben is het ene contact wat ze wel hebben nu net met 2 mensen en dat laatste contact fysieke contact (op anderhalve meter, dus zo fysiek is het niet) opgeven, niet aan het begin van een pandemie, maar na bijna een jaar bikkelen is soms gewoon teveel.
Wij ontzeggen onszelf vrijwel al het contact, spreken niet fysiek af enz, omdat we onze dochter van 15 haar twee vriendinnen gunnen en het zowel voor ons en onze dierbaren als voor de dierbaren van die meiden noodzakelijk is dat er dan echt vrijwel geen andere contacten zijn. We nemen geen risico's met elkaars gezinnen. Maar die meiden, die al bijna een jaar naast de verplichte uren op school waar ze wel aanwezig moeten zijn alleen elkaar zien om hun families te beschermen, ook nog die paar uur per week afnemen dat ze met z'n drietjes zijn gaat me inderdaad te ver.
Ik heb nog nergens een excuus voor gezocht. Onze families niet gezien met de feestdagen, geen vakantie gehad, collega's al bijna een jaar alleen aan de telefoon of op zoom gesproken, vrienden niet gezien, verjaardagen en bijzondere jubilea niet gevierd, begrafenis van mijn stiefvader met bijna niemand erbij en op afstand doorstaan, dochter heeft alle bijzondere momenten van het einde van de middelbare school in het water zien vallen, mist alles en iedereen, maar het gaat nu eenmaal allemaal niet door en ze klaagt nergens over, maar haar enige ontspanning nu opgeven dat trekt ze niet. En dat vind ik geen excuus, maar een terecht punt. Ze heeft in de afgelopen 10 maanden geen ander sociaal leven gehad dan via app/telefoon/online en haar afspraken met deze twee meiden, heel tegennatuurlijk voor een sociale puber. Ze doet alles omdat ze sociaal is, omdat ze solidair is, en ze ziet hoe weinig volwassenen zich van de hele situatie aantrekken. Nu mag ze inderdaad van mij, voor het eerst, een advies naast zich neerleggen en voor haar eigen mentale gezondheid kiezen.
donderdag 21 januari 2021 om 15:25
Yeah, go Gamayun, go!Gamayun schreef: ↑21-01-2021 15:13Ik ben inderdaad een stuk minder empathisch als mensen zichzelf zó onwijs zielig gaan vinden dat ze vinden dat de regels voor hen niet gelden, zodat de rest van Nederland nog langer met hun kids aan de keukentafel, hun kutrelatie of lekker in hun eentje kan gaan zitten wegkwijnen!
donderdag 21 januari 2021 om 15:25
Ik snap echt dat dat een tegenvaller is voor de dochter van Salune, maar dat is het voor ons allemaal. Dus dan ruilt ze de paar uur per week met twee vriendinnen in voor een paar uur per week met de éne vriendin en op een ander moment de andere vriendin. Ze raakt haar vriendinnen dan niet 'kwijt', ze ziet ze alleen eventjes om en om in plaats van tegelijk. En om toch nog even met zijn drietjes bij te kletsen plant ze een gezellige online borrel. Ik snáp dat live met zijn drietjes leuker is, hell, daar snak ik ook naar. Maar ook in deze situatie is er wel weer een weg te vinden hoor.
gamayun wijzigde dit bericht op 21-01-2021 15:28
2.69% gewijzigd
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
donderdag 21 januari 2021 om 15:26
Ik vind dit helemaal niet egoïstisch. Als ik het zou doen wel, want dat zou gaan om lekker makkelijk en gezelliger. Want ik heb het niet nodig om alle ballen hoog te houden. Dus doe ik het ook niet. Maar in haar geval is het nodig om de ballen in de lucht te houden. Zorgbehoevenden zijn niet voor niks een uitzondering. We zeggen tegen ouderen die niet zelf uit bed kunnen ook niet: jammer joh, maar er mag maar 1 persoon thuiszorg per dag komen, dus we kunnen je wel uit bed halen, maar dan mag je dus niet meer terug. Succes hè! Nee, daar zeggen we: dat is voorbij alle redelijkheid, dat gaan we dus niet doen, en maken we een uitzondering voor.
In dit geval heeft ook iemand hulp nodig om overeind te blijven. Waarom is het dan ineens wel raar om hulp te krijgen.
Dat heeft toch niks met solidair te maken. Als ze nou drie kinderen full time naar de noodopvang stuurt en zelf gaat chillen met vier vriendinnen en koffie, ja, dan is dat egoïstisch en weinig solidair. Maar zorgen dat je zelf overeind blijft (zeker als je ook nog drie kinderen hebt). Nee, dat vind ik niet egoïstisch.
In dit geval heeft ook iemand hulp nodig om overeind te blijven. Waarom is het dan ineens wel raar om hulp te krijgen.
Dat heeft toch niks met solidair te maken. Als ze nou drie kinderen full time naar de noodopvang stuurt en zelf gaat chillen met vier vriendinnen en koffie, ja, dan is dat egoïstisch en weinig solidair. Maar zorgen dat je zelf overeind blijft (zeker als je ook nog drie kinderen hebt). Nee, dat vind ik niet egoïstisch.
donderdag 21 januari 2021 om 15:30
Thuis kunnen werken in je eentje is veel makkelijker dan met kleine kinderen om je heen, die zorg nodig hebben en waarvoor je thuisonderwijs moet verzorgen.
Ik heb beide situaties meegemaakt, dus ik weet hoe dat is.
En je kunt best af en toe afspreken met anderen, dus eenzaam hoef je ook niet te zijn.
