Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Mijn zoon van 18 glijdt weg tijdens deze lock down
maandag 4 januari 2021 om 11:17
Ik voel me een beetje ten einde raad dus ik hoop hier advies, inzicht en steun te mogen ontvangen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te omschrijven. Lastig 
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 20:32
Schandalig hoe jij alles verdraait wat TO, heel netjes en genuanceerd, steeds weer heeft uitgelegd.
Als ik dit topic had geopend had ik niet voor mezelf ingestaan denk ik. Wat kan jij zuigen zeg.
Nothing happens for a reason
maandag 4 januari 2021 om 20:34
Het gaat over de situatie nu. Ze opent toch niet voor niks een topic?AeonOfWinter schreef: ↑04-01-2021 20:29Kolere zeg. Zoon had voor de lockdown 2 bijbaantjes en heeft vanavond gekookt. Lezen kunnen jullie zeker niet? Alleen blaten?
maandag 4 januari 2021 om 20:34
Maar die baantjes gaan nu niet dus kan hij toch een nieuw bijbaantje zoeken dat nu wel nog kan? Dat hij gekookt had heb ik inderdaad gemist. Wel goed van hem dan.AeonOfWinter schreef: ↑04-01-2021 20:29Kolere zeg. Zoon had voor de lockdown 2 bijbaantjes en heeft vanavond gekookt. Lezen kunnen jullie zeker niet? Alleen blaten?
maandag 4 januari 2021 om 20:36
Fijn om te horenBoeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 16:53wauw! Wat een reacties en wat een andere wind is er gaan waaien qua inhoud ervan.
Ik denk dat mijn bezorgdheid hier precies een beetje tussenin zit. Ik ben niet meteen bang dat hij verslaafd is/wordt. Wel is dat angstige stemmetje er soms....wat als hij het niet redt?
Want ik denk tegelijkertijd ook dat het wel serieuzer is dan " gewoon" pubergedrag. Hij heeft echt meer ondersteuning nodig dan gemiddeld en onze manier (ja, er is een vader in huis) is meer ondersteunend van aanpak. Maar die angstbeelden over verslaving en niet zelf uit een impasse kunnen komen heb ik zeker (soms). Daarom vind ik de rustige, relativerende adviezen ook beter helpend. Te horen dat andere ouders hier ook tegenaan lopen met hun pubers.
Ik ben helaas ontzettend gevoelig voor de "strenge aanpak en heldere grenzen" verhalen. Die appelleren zo ontzettend aan mijn eigen innerlijke overtuigingen van nuttig zijn en niet lopen lamstralen.
Ik zie alleen dat hierop steeds hameren gewoon NIET werkt. En mijn kind de straat op zetten omdat hij zich niet aan de afspraken houdt. No way! Misschien als hij straks 23 is of zo en nog steeds dit soort gedrag vertoont. Nu zie ik vooral een hele kwetsbare jongen die ontzettend veel creatieve potentie heeft maar die lamgelegd wordt door de lock down en niet weet hoe hij hier mee om moet gaan.
En dan helpt het enorm om te lezen dat dit herkend wordt en niet betekent dat het mis hoeft te gaan.
En juist door die geruststelling kon ik er ook luchtiger in zitten vandaag en hebben we vanmiddag gezellig geluncht. Met brood dat hij bij de bakker is gaan halen.
En ook mijn vraag of hij wilde koken was nu ook het antwoord (voorzichtig, hij blijft puber) ja. Dus ik denk echt dat loslaten beter helpt dan er bovenop zitten. En dat weer even te horenhad ik even nodig vandaag.
Ik herken enorm veel van je verhaal, maar dan aan de kant van je zoon. Mijn moeder staat er wat hetzelfde in als jij en een keertje zei ze: mijn hart breekt als ik zie hoe vaak je achter dat schermpje zit. En niet telefoon afpakken oid, gewoon die opmerking. Die bezorgdheid voelde ik en dan ben ik ook wat vaker mijn telefoon aan de kant gaan zitten om met mijn ouders één of andere (stomme
) film te kijken. Waar we daarna weer over konden praten etc en ik me meer verbonden voelde. Elke dag een ommetje omdoen hielp mij ook. En ja, dat is kut in de winter, zeker tijdens lockdown (hier moet ik mijzelf nu nog een schop onder mijn kont geven) maar ben net terug van boodschappen doen en ik voel me al tientallen keer beter dan wanneer ik niet buiten was geweest. Al is het voor tien minuten.
Veritas vos liberabit
maandag 4 januari 2021 om 20:37
Ik heb niet alles gelezen maar: genoeg pubers die ook zonder lockdowns door fases heen gaan waarin ze alleen maar slapen en gamen of [insert gedrag wat maatschappelijk als niet-productief wordt bestempeld].
Maak een paar afspraken/deadlines (zoals, op woensdag doe je klusje x, op vrijdag klusje y) en laat het voor de rest aan hem zelf over hoe hij dat invult. De strijd aangaan zorgt dan alleen voor weerstand.
Maak een paar afspraken/deadlines (zoals, op woensdag doe je klusje x, op vrijdag klusje y) en laat het voor de rest aan hem zelf over hoe hij dat invult. De strijd aangaan zorgt dan alleen voor weerstand.
maandag 4 januari 2021 om 20:59
Het werk ligt overal voor het oprapen ja. Vooral voor jongeren zonder diploma. Iets met een lockdown weet je wel?
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
maandag 4 januari 2021 om 21:01
AeonOfWinter schreef: ↑04-01-2021 20:59Het werk ligt overal voor het oprapen ja. Vooral voor jongeren zonder diploma. Iets met een lockdown weet je wel?
De supermarkten hebben hier allemaal posters hangen dat je je vooral moet melden als je een bijbaan zoekt. Maar misschien is dat alleen in mijn regio.
maandag 4 januari 2021 om 21:09
Juist om jongeren staan ze te springen. Eten of pakketjes bezorgen, telefoontjes aannemen in restaurants en doorgeven aan de keuken, werken in de supermarkt, of in een magazijn van een webshop, in een teststraat werken of bijvoorbeeld bij een callcenter.AeonOfWinter schreef: ↑04-01-2021 20:59Het werk ligt overal voor het oprapen ja. Vooral voor jongeren zonder diploma. Iets met een lockdown weet je wel?
Sommige mensen doen alsof alles stilstaat, terwijl een deel van Nederland overuren draait en ze daar staan te springen om jonge mensen.
maandag 4 januari 2021 om 23:39
Precies. Het hoeft écht niet 5 dagen per week 8 uur. Maar een paar uurtjes per dag, bij voorkeur in de ochtend om structuur vast te houden lijkt me helemaal prima.HawaZon schreef: ↑04-01-2021 16:12Dit lijkt me ook de beste oplossing. Hij hoeft echt niet fulltime te werken, elke ochtend een paar uurtjes kan al een enorm verschil maken.
Krantenwijk, pakjes of eten bezorgen, in een supermarkt werken, er is genoeg te doen. Het beste zou zijn als hij iets doet dat gerelateerd is aan zijn opleiding.
maandag 4 januari 2021 om 23:44
Klinkt als een bekend verhaal. Fijn dat je merkt dat het vanuit zorg voor jou is dat je moeder je probeert aan te sporen.Charlotte717 schreef: ↑04-01-2021 20:36Fijn om te horen
Ik herken enorm veel van je verhaal, maar dan aan de kant van je zoon. Mijn moeder staat er wat hetzelfde in als jij en een keertje zei ze: mijn hart breekt als ik zie hoe vaak je achter dat schermpje zit. En niet telefoon afpakken oid, gewoon die opmerking. Die bezorgdheid voelde ik en dan ben ik ook wat vaker mijn telefoon aan de kant gaan zitten om met mijn ouders één of andere (stomme
Elke dag een ommetje omdoen hielp mij ook. En ja, dat is kut in de winter, zeker tijdens lockdown (hier moet ik mijzelf nu nog een schop onder mijn kont geven) maar ben net terug van boodschappen doen en ik voel me al tientallen keer beter dan wanneer ik niet buiten was geweest. Al is het voor tien minuten.
Nu mijn zoon nog
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 23:51
Ik denk dat het altijd goed is om uit alle adviezen dat eruit te halen wat op jouw situatie van toepassing is. Want jij alleen kent die situatie en weet wat wel of niet zou kunnen werken. Ik merk wel dat ik er anders insta voor wat betreft jouw "voorzichtig, hij blijft puber". Ik heb een 16 jarige dochter die ook achterloopt qua ontwikkeling en afgelopen jaar ondanks corona toch aardig is meegekomen. Maar haar functioneren hangt wisselend tussen 13, 14 en heel soms 15 jaar. De laatste tijd zie ik vaker een 14/15 jarig meisje. Bij haar zorgt de rust van lockdown voor veel meer overzicht en kan daardoor beter incasseren, wat haar stabieler maakt. Anyhow, mijn 16 jarige heeft -net als haar grote broer- een vaste kookdag bij mij en een vaste kookdag bij haar vader. Ten minste op de dagen dat ze heel weinig aan school hoeft te doen, wat nu zo ongeveer alle dagen is. En de laatste tijd biedt ze ook vaker uit zichzelf aan om iets te doen, waar wij alleen maar heel trots op zijn. Want dat had ik een jaar geleden niet durven dromen.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 16:53wauw! Wat een reacties en wat een andere wind is er gaan waaien qua inhoud ervan.
Ik denk dat mijn bezorgdheid hier precies een beetje tussenin zit. Ik ben niet meteen bang dat hij verslaafd is/wordt. Wel is dat angstige stemmetje er soms....wat als hij het niet redt?
Want ik denk tegelijkertijd ook dat het wel serieuzer is dan " gewoon" pubergedrag. Hij heeft echt meer ondersteuning nodig dan gemiddeld en onze manier (ja, er is een vader in huis) is meer ondersteunend van aanpak. Maar die angstbeelden over verslaving en niet zelf uit een impasse kunnen komen heb ik zeker (soms). Daarom vind ik de rustige, relativerende adviezen ook beter helpend. Te horen dat andere ouders hier ook tegenaan lopen met hun pubers.
Ik ben helaas ontzettend gevoelig voor de "strenge aanpak en heldere grenzen" verhalen. Die appelleren zo ontzettend aan mijn eigen innerlijke overtuigingen van nuttig zijn en niet lopen lamstralen.
Ik zie alleen dat hierop steeds hameren gewoon NIET werkt. En mijn kind de straat op zetten omdat hij zich niet aan de afspraken houdt. No way! Misschien als hij straks 23 is of zo en nog steeds dit soort gedrag vertoont. Nu zie ik vooral een hele kwetsbare jongen die ontzettend veel creatieve potentie heeft maar die lamgelegd wordt door de lock down en niet weet hoe hij hier mee om moet gaan.
En dan helpt het enorm om te lezen dat dit herkend wordt en niet betekent dat het mis hoeft te gaan.
En juist door die geruststelling kon ik er ook luchtiger in zitten vandaag en hebben we vanmiddag gezellig geluncht. Met brood dat hij bij de bakker is gaan halen.
En ook mijn vraag of hij wilde koken was nu ook het antwoord (voorzichtig, hij blijft puber) ja. Dus ik denk echt dat loslaten beter helpt dan er bovenop zitten. En dat weer even te horenhad ik even nodig vandaag.
Als jouw 18 jarige dit soort verantwoordelijkheden niet gewent is, snap ik dat je hem niet van de een op de andere dag wil overvallen met vanalles en nog wat aan taken. Maar op zich zijn dit soort verantwoordelijkheden niet vreemd voor die leeftijd en zou je samen met de rest van je gezin best toe kunnen werken naar een grotere verantwoordelijkheid en bijdrage voor jouw kroost. Gewoon als vaste taken. En dan een soort angstig piepje dat het een puber is, vind ik zelf vrij opvallend in je reactie. Pubers hebben geen lepra he, ook al denken ze soms zelf van wel
maandag 4 januari 2021 om 23:54
Dank je wel hiervoor (en er zijn er gelukkig veel die het oppikken zoals ik het bedoel).
Het gaat inderdaad niet om dat hij niet wil werken. Hij kan momenteel niet werken. Zijn leerbedrijf is dicht. Het vooruitzicht is tot 19 januari. Dan moet hij gewoon weer beschikbaar zijn voor zijn leerbedrijf. "Even" een baantje vinden voor maar een paar weken is helemaal niet realistisch. En hoewel we allemaal voorzien dat deze lockdown langer zou kunnen duren kan hij daar niet op voorsorteren.
Verder vind ik de aanname dat mijn zoon helemaal niet zelfstandig is ook vreemd. Dat schrijf ik nergens. Hij doet zijn deel best wel en wil ook best helpen met dingen in en om huis. Maar de praktijk is natuurlijk ook dat dit geen dagbesteding is waarmee je de dag vult als 18 jarige jongen. En nee, het is geen hobby voor hem....maar voor wie is dat het wel.
Maar buiten de taakjes en soms wat voor school is er dus weinig. Weinig zin, weinig lol, weinig contact en weinig activiteit. En dat lijkt erger te worden en dat baart me zorgen en hoop ik dat die lockdown zo kort als mogelijk duurt. En daar ben ik vast de enige niet in.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 23:55
Dat vraag ik me ook wel eens af hier haha. Maar ik lees regelmatig over thuiswonende 'kinderen' van 25 jaar. En dan niet in de zin van dit is mijn kind, maar echt deze leeftijd en dat je bepaalde dingen niet kan verwachten van kinderen. En dan valt mijn mond vaker wel dan niet open van verbazing.
maandag 4 januari 2021 om 23:56
Dit dus. Het lijkt wel of sommigen echt niet weten hoe het in de praktijk werkt.Snoesje666 schreef: ↑04-01-2021 20:40Hier lukt zelfs vrijwilligerswerk bij opa's vrijwilligerswerk niet (op een plek waar zoon graag komt).
Lockdown...
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 23:58
Maar dat is waarschijnlijk voor een periode van langere beschikbaarheid. Zodra we open mogen als maatschappij wordt hij natuurlijk weer gewoon op zijn leerbedrijf verwacht. Daarbij wordt hij gewoon doorbetaald dus er is ook helemaal geen financiële prikkel voor hem.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
dinsdag 5 januari 2021 om 00:36
Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 23:56Dit dus. Het lijkt wel of sommigen echt niet weten hoe het in de praktijk werkt.
Als de gepensioneerde vrijwilligers met jarenlange ervaring al thuis moeten gaan zitten...
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 5 januari 2021 om 05:20
Het is maar een paar weken. Over letterlijk twee weken moet hij weer gewoon komen opdraven.
Je kunt niemand verplichten om sociaal, actief en creatief te zijn.
Zeker als hij sociaal niet sterk is en verder ook niet van sociale contacten geniet.
Laat hem lekker chillen.
Wel wat taakjes in huis natuurlijk
Je kunt niemand verplichten om sociaal, actief en creatief te zijn.
Zeker als hij sociaal niet sterk is en verder ook niet van sociale contacten geniet.
Laat hem lekker chillen.
Wel wat taakjes in huis natuurlijk
Let’s go Brandon!
dinsdag 5 januari 2021 om 06:30
Nu ben ik toch wel heel benieuwd waar je woont. Hier een (redelijk) grote stad, maar bijna geen werk te vinden voor jongeren. Er zijn er (te) veel die even wat willen bij verdienen nu. Zelfs bij de bezorgwijk van mijn kinderen, waar ze jarenlang niemand konden vinden voor bepaalde wijken, zijn ze nu volledig voorzien.HawaZon schreef: ↑04-01-2021 21:09Juist om jongeren staan ze te springen. Eten of pakketjes bezorgen, telefoontjes aannemen in restaurants en doorgeven aan de keuken, werken in de supermarkt, of in een magazijn van een webshop, in een teststraat werken of bijvoorbeeld bij een callcenter.
Sommige mensen doen alsof alles stilstaat, terwijl een deel van Nederland overuren draait en ze daar staan te springen om jonge mensen.
dinsdag 5 januari 2021 om 08:29
Inderdaad. Ik ben zelf ook gevoelig voor depressie en deze tijd is bij uitstek geschikt om weg te zakken als je niks om handen hebt (in mijn geval is dat nu niet zo, maar vanuit mijn verleden kan ik het me goed voorstellen).
Voor heel veel mensen is regelmaat, structuur en iets van een doel/ iets te doen hebben ontzettend belangrijk, juist in deze tijd.
Al is het maar alleen de ochtend 3-4 uurtjes, iets rondbrengen in de buitenlucht. En dat iedere werkdag vaste tijden, met daarna gelijk een gezonde lunch en daarna de middag vrij voor vrienden, gamen, of een serie kijken.
dinsdag 5 januari 2021 om 08:39
Dat heb ik ook vaak. Ik denk dat het een dynamiek is, enerzijds lijken mensen niet volwassen te willen worden en anderzijds lijkt de generatie erboven geen afstand te willen nemen van de zorgrol.diyer schreef: ↑04-01-2021 23:55Dat vraag ik me ook wel eens af hier haha. Maar ik lees regelmatig over thuiswonende 'kinderen' van 25 jaar. En dan niet in de zin van dit is mijn kind, maar echt deze leeftijd en dat je bepaalde dingen niet kan verwachten van kinderen. En dan valt mijn mond vaker wel dan niet open van verbazing.
Ik merk vaak aan vooral moeders, dat zij denken dat hun 'kind' het niet zou redden zonder haar hulp, terwijl dat in de praktijk behoorlijk meevalt. Sommige mensen hebben het echt nodig om zelf fouten te maken en op hun bek te gaan, maar die kans krijg je tegenwoordig nauwelijks meer.
Dat gebrek aan vertrouwen in de kracht en het kunnen van je kind is zo opvallend aan deze tijd. Daar krijg je heel passieve, angstige kinderen van, want als je ouders al niet dat basisvertrouwen in je hebben dat je het leven aankunt, dan is het een stuk moeilijker om dat vertouwen in jezelf op te bouwen.
dinsdag 5 januari 2021 om 08:42
Vanuit mijn eigen ervaring met iemand die precies zo was, zou ik zeggen laat die jongen lekker. Zolang hij naar zijn werk gaat als het kan en zijn school werk maakt, zou ik hem ook daadwerkelijk als een 18 jarige behandelen. Uit mij komt ook niet veel als ik geen verplichtingen heb. Volgens mij heeft dat bij mij iets met mijn ADD te maken, en bij de persoon die ik ken is dat ook zo. Op 18 jarige leeftijd lag ze constant in de clinch met haar ouders, want als ze thuis was dan lag ze het liefst de halve dag te slapen of tv te kijken. Dat ze daar buiten keihard werkte en naar school ging was voor hun niet belangrijk. Dat heeft voor heel veel onnodige wrijving gezorgd.
Het is ook helemaal goed gekomen. Nog steeds ligt ze het liefst op de bank in haar weekenden, maar dat is niet omdat ze depri is of omdat ze niet functioneert. Ik vind wel dat je je zoon taken mag geven. Je hebt immers samen een huishouden, een 18 jarige mag daarin zeker zijn steentje in bijdragen. Maar wat hij daarnaast doet moet je als 18 jarige zelf weten wat mij betreft. Ik woonde niet eens meer thuis met 18 jaar, ik kan mij niet eens voorstellen dat ik toen nog ouders had die mijn ritme wilde bepalen of op mij gingen letten.
Het is ook helemaal goed gekomen. Nog steeds ligt ze het liefst op de bank in haar weekenden, maar dat is niet omdat ze depri is of omdat ze niet functioneert. Ik vind wel dat je je zoon taken mag geven. Je hebt immers samen een huishouden, een 18 jarige mag daarin zeker zijn steentje in bijdragen. Maar wat hij daarnaast doet moet je als 18 jarige zelf weten wat mij betreft. Ik woonde niet eens meer thuis met 18 jaar, ik kan mij niet eens voorstellen dat ik toen nog ouders had die mijn ritme wilde bepalen of op mij gingen letten.
dinsdag 5 januari 2021 om 08:49
Maar dan betaalde je vrijwel alles zelf, neem ik aan? En je deed gewoon je eigen huishouden en regelde alles zelf. Deze man doet dat allemaal niet, dat is nogal een verschil.JenBarber schreef: ↑05-01-2021 08:42Vanuit mijn eigen ervaring met iemand die precies zo was, zou ik zeggen laat die jongen lekker. Zolang hij naar zijn werk gaat als het kan en zijn school werk maakt, zou ik hem ook daadwerkelijk als een 18 jarige behandelen. Uit mij komt ook niet veel als ik geen verplichtingen heb. Volgens mij heeft dat bij mij iets met mijn ADD te maken, en bij de persoon die ik ken is dat ook zo. Op 18 jarige leeftijd lag ze constant in de clinch met haar ouders, want als ze thuis was dan lag ze het liefst de halve dag te slapen of tv te kijken. Dat ze daar buiten keihard werkte en naar school ging was voor hun niet belangrijk. Dat heeft voor heel veel onnodige wrijving gezorgd.
Het is ook helemaal goed gekomen. Nog steeds ligt ze het liefst op de bank in haar weekenden, maar dat is niet omdat ze depri is of omdat ze niet functioneert. Ik vind wel dat je je zoon taken mag geven. Je hebt immers samen een huishouden, een 18 jarige mag daarin zeker zijn steentje in bijdragen. Maar wat hij daarnaast doet moet je als 18 jarige zelf weten wat mij betreft. Ik woonde niet eens meer thuis met 18 jaar, ik kan mij niet eens voorstellen dat ik toen nog ouders had die mijn ritme wilde bepalen of op mij gingen letten.
