Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Mijn zoon van 18 glijdt weg tijdens deze lock down
maandag 4 januari 2021 om 11:17
Ik voel me een beetje ten einde raad dus ik hoop hier advies, inzicht en steun te mogen ontvangen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te omschrijven. Lastig 
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 16:18
Echt waar, wat een drama queens hier.Cateautje schreef: ↑04-01-2021 14:58Gelul! Hij heeft tot de lockdown gewerkt en heeft een nu iets langere vakantie en daarover wordt niet moeilijk gedaan in de zomervakantie die 6 hele weken duurt en waarin hele volksstammen zich laten gaan in lamlendigheid, dus dat moet in de wintermaanden ook gewoon kunnen.
Ik krijg de kriebels van je calvinistische gedachtegoed.
Als hij als enige thuis is en de rest werkt vind ik het niet meer dan normaal dat hij wat huishoudelijke taken op zich neemt, maar buiten dat; laat gaan!
maandag 4 januari 2021 om 16:24
Ik herken het wel. Ik heb een jongen van 20 die nu ook online les heeft bij de MBO.
Als ik zijn kamer binnen loop tijdens de online les heeft hij op zijn ene scherm de les en op een ander scherm een spelletje open staan en zijn aandacht is dan meer bij het spel dan bij de les.
Ook zijn bijbaantjes bij een eetcafé en binnenspeeltuin liggen stil.
Zijn tijd gaat op aan gamen, zo zonde terwijl hij ook zijn theorie voor zijn rijbewijs zou kunnen doen, een baantje kan zoeken bij iets wat wel open is en natuurlijk actief met school bezig zou kunnen zijn ook al moet het nu vanuit huis
Zo af en toe app of mail ik met zijn mentor om te horen hoe hij ervoor staat want tijdens het vorige schooljaar hoorde ik tijdens de eerste lockdown dat hij opdrachten uit periode 1 nog niet af had. Dat probeer ik nu te voorkomen maar meer dan dat kan ik denk ik niet doen wat alles wat ik aandraag vindt hij maar onzin.
Als ik zijn kamer binnen loop tijdens de online les heeft hij op zijn ene scherm de les en op een ander scherm een spelletje open staan en zijn aandacht is dan meer bij het spel dan bij de les.
Ook zijn bijbaantjes bij een eetcafé en binnenspeeltuin liggen stil.
Zijn tijd gaat op aan gamen, zo zonde terwijl hij ook zijn theorie voor zijn rijbewijs zou kunnen doen, een baantje kan zoeken bij iets wat wel open is en natuurlijk actief met school bezig zou kunnen zijn ook al moet het nu vanuit huis
Zo af en toe app of mail ik met zijn mentor om te horen hoe hij ervoor staat want tijdens het vorige schooljaar hoorde ik tijdens de eerste lockdown dat hij opdrachten uit periode 1 nog niet af had. Dat probeer ik nu te voorkomen maar meer dan dat kan ik denk ik niet doen wat alles wat ik aandraag vindt hij maar onzin.
maandag 4 januari 2021 om 16:46
Wuuut?? De verhalen worden steeds gekker. Jij mailt over een volwassen man van 20 jaar met zijn mentor? Dat mag toch niet eens, ivm zijn privacy?Sherry750106 schreef: ↑04-01-2021 16:24Ik herken het wel. Ik heb een jongen van 20 die nu ook online les heeft bij de MBO.
Als ik zijn kamer binnen loop tijdens de online les heeft hij op zijn ene scherm de les en op een ander scherm een spelletje open staan en zijn aandacht is dan meer bij het spel dan bij de les.
Ook zijn bijbaantjes bij een eetcafé en binnenspeeltuin liggen stil.
Zijn tijd gaat op aan gamen, zo zonde terwijl hij ook zijn theorie voor zijn rijbewijs zou kunnen doen, een baantje kan zoeken bij iets wat wel open is en natuurlijk actief met school bezig zou kunnen zijn ook al moet het nu vanuit huis
Zo af en toe app of mail ik met zijn mentor om te horen hoe hij ervoor staat want tijdens het vorige schooljaar hoorde ik tijdens de eerste lockdown dat hij opdrachten uit periode 1 nog niet af had. Dat probeer ik nu te voorkomen maar meer dan dat kan ik denk ik niet doen wat alles wat ik aandraag vindt hij maar onzin.
Waarom praat je over hem alsof hij 12 is? Even als referentie: ik draaide op die leeftijd mijn eigen huishouden, zorgde voor mijn eigen administratie en financiën en woonde zelfstandig zonder hulp van anderen.
Ik snap nu ineens waarom al die volwassen mannen geen ruk uitvoeren, ze worden eerst door mama en daarna door hun vrouw behandeld alsof ze 12 zijn.
maandag 4 januari 2021 om 16:53
wauw! Wat een reacties en wat een andere wind is er gaan waaien qua inhoud ervan.
Ik denk dat mijn bezorgdheid hier precies een beetje tussenin zit. Ik ben niet meteen bang dat hij verslaafd is/wordt. Wel is dat angstige stemmetje er soms....wat als hij het niet redt?
Want ik denk tegelijkertijd ook dat het wel serieuzer is dan " gewoon" pubergedrag. Hij heeft echt meer ondersteuning nodig dan gemiddeld en onze manier (ja, er is een vader in huis) is meer ondersteunend van aanpak. Maar die angstbeelden over verslaving en niet zelf uit een impasse kunnen komen heb ik zeker (soms). Daarom vind ik de rustige, relativerende adviezen ook beter helpend. Te horen dat andere ouders hier ook tegenaan lopen met hun pubers.
Ik ben helaas ontzettend gevoelig voor de "strenge aanpak en heldere grenzen" verhalen. Die appelleren zo ontzettend aan mijn eigen innerlijke overtuigingen van nuttig zijn en niet lopen lamstralen.
Ik zie alleen dat hierop steeds hameren gewoon NIET werkt. En mijn kind de straat op zetten omdat hij zich niet aan de afspraken houdt. No way! Misschien als hij straks 23 is of zo en nog steeds dit soort gedrag vertoont. Nu zie ik vooral een hele kwetsbare jongen die ontzettend veel creatieve potentie heeft maar die lamgelegd wordt door de lock down en niet weet hoe hij hier mee om moet gaan.
En dan helpt het enorm om te lezen dat dit herkend wordt en niet betekent dat het mis hoeft te gaan.
En juist door die geruststelling kon ik er ook luchtiger in zitten vandaag en hebben we vanmiddag gezellig geluncht. Met brood dat hij bij de bakker is gaan halen.
En ook mijn vraag of hij wilde koken was nu ook het antwoord (voorzichtig, hij blijft puber) ja. Dus ik denk echt dat loslaten beter helpt dan er bovenop zitten. En dat weer even te horenhad ik even nodig vandaag.
Ik denk dat mijn bezorgdheid hier precies een beetje tussenin zit. Ik ben niet meteen bang dat hij verslaafd is/wordt. Wel is dat angstige stemmetje er soms....wat als hij het niet redt?
Want ik denk tegelijkertijd ook dat het wel serieuzer is dan " gewoon" pubergedrag. Hij heeft echt meer ondersteuning nodig dan gemiddeld en onze manier (ja, er is een vader in huis) is meer ondersteunend van aanpak. Maar die angstbeelden over verslaving en niet zelf uit een impasse kunnen komen heb ik zeker (soms). Daarom vind ik de rustige, relativerende adviezen ook beter helpend. Te horen dat andere ouders hier ook tegenaan lopen met hun pubers.
Ik ben helaas ontzettend gevoelig voor de "strenge aanpak en heldere grenzen" verhalen. Die appelleren zo ontzettend aan mijn eigen innerlijke overtuigingen van nuttig zijn en niet lopen lamstralen.
Ik zie alleen dat hierop steeds hameren gewoon NIET werkt. En mijn kind de straat op zetten omdat hij zich niet aan de afspraken houdt. No way! Misschien als hij straks 23 is of zo en nog steeds dit soort gedrag vertoont. Nu zie ik vooral een hele kwetsbare jongen die ontzettend veel creatieve potentie heeft maar die lamgelegd wordt door de lock down en niet weet hoe hij hier mee om moet gaan.
En dan helpt het enorm om te lezen dat dit herkend wordt en niet betekent dat het mis hoeft te gaan.
En juist door die geruststelling kon ik er ook luchtiger in zitten vandaag en hebben we vanmiddag gezellig geluncht. Met brood dat hij bij de bakker is gaan halen.
En ook mijn vraag of hij wilde koken was nu ook het antwoord (voorzichtig, hij blijft puber) ja. Dus ik denk echt dat loslaten beter helpt dan er bovenop zitten. En dat weer even te horenhad ik even nodig vandaag.
boeddhabuikjebeeld wijzigde dit bericht op 04-01-2021 16:55
Reden: brood halen bij de slager is een beetje lastig haha
Reden: brood halen bij de slager is een beetje lastig haha
0.17% gewijzigd
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 16:55
Als ik die stok achter de deur niet ben dan heeft hij straks geen diploma en bij wie komt hij dan aankloppen als hij niet genoeg geld verdiend??HawaZon schreef: ↑04-01-2021 16:46Wuuut?? De verhalen worden steeds gekker. Jij mailt over een volwassen man van 20 jaar met zijn mentor? Dat mag toch niet eens, ivm zijn privacy?
Waarom praat je over hem alsof hij 12 is? Even als referentie: ik draaide op die leeftijd mijn eigen huishouden, zorgde voor mijn eigen administratie en financiën en woonde zelfstandig zonder hulp van anderen.
Ik snap nu ineens waarom al die volwassen mannen geen ruk uitvoeren, ze worden eerst door mama en daarna door hun vrouw behandeld alsof ze 12 zijn.
Liever dat ik nu even de bemoeizuchtige mama ben en dat hij straks met een diploma op zak zijn toekomst tegemoet kan gaan.
Zijn financiën laat ik hem wel zelf doen (nadat ik hem meerdere keren erop heb gewezen dat je een hele maand met je geld moet doen) maar nog steeds komt hij geld te kort voordat het weer payday is. Soms zijn kinderen wel volwassen volgens hun kalenderleeftijd maar matcht deze niet met hun doen en laten en dan probeer je als ouder een zetje in de goede richting te geven totdat hij in staat is om het wel zelf te doen.
maandag 4 januari 2021 om 17:00
Herkenbaar hoor. Dat is het lastige inderdaad, als kalenderleeftijd niet matcht met zijn doen en laten. En wij hebben ook nog regelmatig contact met zijn mentor die vorig schooljaar ook aangaf bang te zijn geweest hem " kwijt te raken" in die online lesstructuur.Sherry750106 schreef: ↑04-01-2021 16:55Als ik die stok achter de deur niet ben dan heeft hij straks geen diploma en bij wie komt hij dan aankloppen als hij niet genoeg geld verdiend??
Liever dat ik nu even de bemoeizuchtige mama ben en dat hij straks met een diploma op zak zijn toekomst tegemoet kan gaan.
Zijn financiën laat ik hem wel zelf doen (nadat ik hem meerdere keren erop heb gewezen dat je een hele maand met je geld moet doen) maar nog steeds komt hij geld te kort voordat het weer payday is. Soms zijn kinderen wel volwassen volgens hun kalenderleeftijd maar matcht deze niet met hun doen en laten en dan probeer je als ouder een zetje in de goede richting te geven totdat hij in staat is om het wel zelf te doen.
Maar "er teveel op zitten" ligt ook op de loer. Daar ben ik me enorm van bewust. En dat maakt het soms moeilijk om de juiste balans te vinden.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 17:23
Laat je niet gekmaken TO. Ik had hier een paar uur niet meegelezen en zie tot mijn verbazing dat je zoon opeens nog maar één stap verwijderd zou zijn van depressie/verslaving/een zwerversbestaan als je niet direct hard ingrijpt. Volgens mij doe je het prima en het is alleen maar logisch dat je af en toe twijfelt. Die balans tussen sturen en loslaten blijft een eeuwige strijd. Maar zoals je nu doet blijf je met hem in contact, en er is niks belangrijker dan dat.
Nothing happens for a reason
maandag 4 januari 2021 om 17:41
Als je goed leest zie je dat sommige kinderen (dat woord zal ook wel uit den boze zijn) soms in kalenderleeftijd misschien al (bijna) volwassen zijn, maar toch nog wat meer begeleiding nodig hebben. Je kan ze natuurlijk ook gewoon de deur uitschoppen.
Nothing happens for a reason
maandag 4 januari 2021 om 17:49
Dit dus! Volgens mij hebben meerdere mensen dat al uitgelegd. Voor mijn zoon geldt hetzelfde.
Daarbij....hersenen zijn pas uit gegroeid rond iemands 24e jaar. Dus ook kinderen/jong volwassenen zonder deze problematiek zijn nog niet helemaal in staat dingen volledig (en op langere termijn) te overzien.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 17:49
Natuurlijk maak je je zorgen, daar ben je ouder voor.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 16:53wauw! Wat een reacties en wat een andere wind is er gaan waaien qua inhoud ervan.
Ik denk dat mijn bezorgdheid hier precies een beetje tussenin zit. Ik ben niet meteen bang dat hij verslaafd is/wordt. Wel is dat angstige stemmetje er soms....wat als hij het niet redt?
Want ik denk tegelijkertijd ook dat het wel serieuzer is dan " gewoon" pubergedrag. Hij heeft echt meer ondersteuning nodig dan gemiddeld en onze manier (ja, er is een vader in huis) is meer ondersteunend van aanpak. Maar die angstbeelden over verslaving en niet zelf uit een impasse kunnen komen heb ik zeker (soms). Daarom vind ik de rustige, relativerende adviezen ook beter helpend. Te horen dat andere ouders hier ook tegenaan lopen met hun pubers.
Ik ben helaas ontzettend gevoelig voor de "strenge aanpak en heldere grenzen" verhalen. Die appelleren zo ontzettend aan mijn eigen innerlijke overtuigingen van nuttig zijn en niet lopen lamstralen.
Ik zie alleen dat hierop steeds hameren gewoon NIET werkt. En mijn kind de straat op zetten omdat hij zich niet aan de afspraken houdt. No way! Misschien als hij straks 23 is of zo en nog steeds dit soort gedrag vertoont. Nu zie ik vooral een hele kwetsbare jongen die ontzettend veel creatieve potentie heeft maar die lamgelegd wordt door de lock down en niet weet hoe hij hier mee om moet gaan.
En dan helpt het enorm om te lezen dat dit herkend wordt en niet betekent dat het mis hoeft te gaan.
En juist door die geruststelling kon ik er ook luchtiger in zitten vandaag en hebben we vanmiddag gezellig geluncht. Met brood dat hij bij de bakker is gaan halen.
En ook mijn vraag of hij wilde koken was nu ook het antwoord (voorzichtig, hij blijft puber) ja. Dus ik denk echt dat loslaten beter helpt dan er bovenop zitten. En dat weer even te horenhad ik even nodig vandaag.
Fijn dat de andere aanpak voor nu lijkt te werken.
maandag 4 januari 2021 om 17:50
dank je wel voor je lieve woorden.juliet64 schreef: ↑04-01-2021 17:23Laat je niet gekmaken TO. Ik had hier een paar uur niet meegelezen en zie tot mijn verbazing dat je zoon opeens nog maar één stap verwijderd zou zijn van depressie/verslaving/een zwerversbestaan als je niet direct hard ingrijpt. Volgens mij doe je het prima en het is alleen maar logisch dat je af en toe twijfelt. Die balans tussen sturen en loslaten blijft een eeuwige strijd. Maar zoals je nu doet blijf je met hem in contact, en er is niks belangrijker dan dat.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 17:50
Dat is het andere uiterste, er zit heel veel tussen.
Het is duidelijk dat deze volwassen meneren de ruimte nemen die ze krijgen. Dat is helemaal geen raar gedrag, want het is erg comfortabel op je kamertje. Lekker elke ochtend uitslapen, beetje rukken, gamen en films/series kijken.
Alleen voor een volwassene is het wel onwenselijk, omdat je er niks verder mee komt. Je leert er bar weinig van en dit is juist zo'n belangrijke fase waarin jong volwassenen voor zichzelf moeten leren zorgen.
De vrouwen die hier schrijven faciliteren dit gedrag en hebben er een groot aandeel in, omdat ze alles doen en betalen voor deze meneren. Ze hebben niet door dat ze de ontwikkeling hiermee flink remmen.
maandag 4 januari 2021 om 17:57
Ik zou hem vooral goed in de gaten houden. En dan bedoel ik niet dat je hem de hele dag achterna moet rijden, maar zijn welbevinden. Vorige lockdown ging het met mijn stuiterbal op een gegeven moment best wel slecht, maar dat had niet alleen te maken met die lockdown maar ook met zijn eerste liefdesverdriet en dat soort shit. En toen heb ik dus wel geregeld dat ie in de noodopvang van school kon en dat scheelde al zo veel. En wat ook helpt is af en toe wat leuks gaan doen met het jong. Al is het alleen maar even samen naar de Appie, en dan een beetje kletsen onderweg en zijn lievelingsmuziek luisteren op zijn JBL box en dat ik dan weer ongezouten commentaar lever op die kolereherrieBoeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 17:00Herkenbaar hoor. Dat is het lastige inderdaad, als kalenderleeftijd niet matcht met zijn doen en laten. En wij hebben ook nog regelmatig contact met zijn mentor die vorig schooljaar ook aangaf bang te zijn geweest hem " kwijt te raken" in die online lesstructuur.
Maar "er teveel op zitten" ligt ook op de loer. Daar ben ik me enorm van bewust. En dat maakt het soms moeilijk om de juiste balans te vinden.
Oh ja, en wat mijn zoon erg helpt is muziek. Hij maakt zelf muziek met FL Studio en hij heeft voor zijn jongstleden verjaardag een piano gekregen waar hij heel veel op speelt en hij wordt steeds beter en daar wordt ie blij van. Misschien dat je zoon ook zoiets heeft waar ie blij van wordt? Al is het kantklossen, wat maakt het uit.
maandag 4 januari 2021 om 17:57
Maar heb je niet gelezen wat ik net schreef? Hij is naar de bakker en slager geweest en kookt vanavond. Dit lukte vooral omdat ik de strijd NIET ben aangegaan en hem (zoals alles in mij het liefste zou doen) hem constant wijzen op zijn aandeel en verantwoordelijkheid.HawaZon schreef: ↑04-01-2021 17:50Dat is het andere uiterste, er zit heel veel tussen.
Het is duidelijk dat deze volwassen meneren de ruimte nemen die ze krijgen. Dat is helemaal geen raar gedrag, want het is erg comfortabel op je kamertje. Lekker elke ochtend uitslapen, beetje rukken, gamen en films/series kijken.
Alleen voor een volwassene is het wel onwenselijk, omdat je er niks verder mee komt. Je leert er bar weinig van en dit is juist zo'n belangrijke fase waarin jong volwassenen voor zichzelf moeten leren zorgen.
De vrouwen die hier schrijven faciliteren dit gedrag en hebben er een groot aandeel in, omdat ze alles doen en betalen voor deze meneren. Ze hebben niet door dat ze de ontwikkeling hiermee flink remmen.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 18:09
Wat fijn dat muziek voor jouw zoon zo'n heerlijke uitlaatklep is. Dat is zo nodig.Lady*Voldemort schreef: ↑04-01-2021 17:57Ik zou hem vooral goed in de gaten houden. En dan bedoel ik niet dat je hem de hele dag achterna moet rijden, maar zijn welbevinden. Vorige lockdown ging het met mijn stuiterbal op een gegeven moment best wel slecht, maar dat had niet alleen te maken met die lockdown maar ook met zijn eerste liefdesverdriet en dat soort shit. En toen heb ik dus wel geregeld dat ie in de noodopvang van school kon en dat scheelde al zo veel. En wat ook helpt is af en toe wat leuks gaan doen met het jong. Al is het alleen maar even samen naar de Appie, en dan een beetje kletsen onderweg en zijn lievelingsmuziek luisteren op zijn JBL box en dat ik dan weer ongezouten commentaar lever op die kolereherrie
Oh ja, en wat mijn zoon erg helpt is muziek. Hij maakt zelf muziek met FL Studio en hij heeft voor zijn jongstleden verjaardag een piano gekregen waar hij heel veel op speelt en hij wordt steeds beter en daar wordt ie blij van. Misschien dat je zoon ook zoiets heeft waar ie blij van wordt? Al is het kantklossen, wat maakt het uit.
En soms leuke dingen met hem doen zit op zich wel snor. Wat ik daar vooral lastig aan vind is dat dit op zich natuurlijk super gezellig is maar ik liever zou zien dat dit steeds meer wordt "overgenomen" door contacten met vrienden. Steeds met zijn moeder op stap is ook zo wat
.Hij heeft een of twee vrienden en die ziet hij (ongeveer) een keer per week/twee weken. Wat hij online allemaal uitspookt weet ik niet; dat lijkt vooral 's nachts te zijn. Het lijkt wel of hij niet echt durft om in contact te zijn met leeftijdgenoten. Dar was voor corona al het geval maar nu lijkt de lock down hem ook daar in te verlammen.
En verder heeft hij weinig passies. Hij is creatief in iets en was daarin goed bezig.....maar de vlam lijkt eruit en het voelt voor hem niet meer als een uitlaatklep.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 18:13
Dat vraag ik me ook af. Wanneer ben je tegenwoordig volwassen?
Met 18 ben je voor mij volwassen, kan je werken en verantwoordelijkheid dragen en zorgen voor jezelf.
Toen ik 18 was woonde ik op mezelf, tegenwoordig noemt men het nog "pubers" en ik ben niet eens zo oud!
maandag 4 januari 2021 om 18:14
Iemand van 18 is geen kind meer.
maandag 4 januari 2021 om 18:25
Ik snap eigenlijk niet wat je wilt dat hij dan de hele dag doet terwijl er niks te doen is? Verwacht je dan dat hij om 7 uur z'n wekker zet, gaat ontbijten om vervolgens de hele dag te kunnen nadenken over hoe kak het leven op dit moment is. Jij wilt vooral dat hij in een bepaald patroon past. Maar zo lang hij hier prima op gaat is er toch voor nu weinig aan de hand. Mijn broertje is ook zo, kan de hele week in een donker hol liggen gamen tot 3 uur snachts, kleed zich niet aan, is geen sociaal dier met zn autisme, een klusje als het vuil buiten kan morgen wel etc. Maar zodra het leven weer begint etc trekt dit wel weer bij. Hij moet gewoon letterlijk dingen omhanden hebben. Ik ben zelf ook een avond/nachtmens en kan ook zomaar tot diep in de nacht op social media etc zitten. Ik ben zelf ook een minder productief/creatief mens geworden door dit hele corona leven. Accepteer dat niet iedereen hetzelfde is en wees niet zo streng voor jezelf ook.
maandag 4 januari 2021 om 18:41
Mijn kinderen (en verrek, ik ook!) hebben online ook échte sociale contacten. Jarenlange gamevriendschappen. Mijn zoon kreeg op zijn verjaardag een cadeautje van zijn gamevriend uit Noorwegen. En daar is hij ook een keer ‘mee’ geweest in de online les van Hutterknüttêr.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 18:09Wat fijn dat muziek voor jouw zoon zo'n heerlijke uitlaatklep is. Dat is zo nodig.
En soms leuke dingen met hem doen zit op zich wel snor. Wat ik daar vooral lastig aan vind is dat dit op zich natuurlijk super gezellig is maar ik liever zou zien dat dit steeds meer wordt "overgenomen" door contacten met vrienden. Steeds met zijn moeder op stap is ook zo wat
Hij heeft een of twee vrienden en die ziet hij (ongeveer) een keer per week/twee weken. Wat hij online allemaal uitspookt weet ik niet; dat lijkt vooral 's nachts te zijn. Het lijkt wel of hij niet echt durft om in contact te zijn met leeftijdgenoten. Dar was voor corona al het geval maar nu lijkt de lock down hem ook daar in te verlammen.
En verder heeft hij weinig passies. Hij is creatief in iets en was daarin goed bezig.....maar de vlam lijkt eruit en het voelt voor hem niet meer als een uitlaatklep.
D’r is ook wel eens zo’n vriendje hier geweest.
Vooral voor mij jongste, die vroeger sociaal niet zo sterk was, is dit echt een uitkomst geweest.
Dit forum is toch ook vol contacten? Veel vluchtig, veel forummers zijn (voor mij) niet meer dat forummers, maar er zijn ook ‘bekenden’ bij. Namen die ik herken, mensen van wie ik het online karakter al jaren lees. Sommigen waardeer ik enorm en spiegel ik graag mee, anderen zijn juist personen die ik onaangenaam vind en meestal negeer.
Ik heb ook mensen die ik nog nooit irl gezien heb, maar al jaren mee pb. Een persoon al dik tien jaar. Soms heel veel, soms veel minder. Die zie ik wel als belangrijk contact in mijn leven hoor.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 4 januari 2021 om 18:49
Tot nu enkel OP gelezen.
Mag ik stellen dat je zoon (BBL2) een praktijkmens is?
Hebben jullie zicht op, of kan hij samen met jullie zicht krijgen op, hetgeen hem interesseert. Kan vanalles zijn. Dingen waar jullie nooit eerder aan hebben gedacht of over hebben gepraat, of waarover hij fantaseert.
Kunnen jullie een gezamenlijk plan van aanpak maken om die dingen op te pakken en te laten slagen?
Denk out of the box.
Durf ook vrijwilligerswerk of klussen voor straat/wijk/buurt/school/vereniging te bespreken.
Zo kan hij zich blijven ontwikkelen, zich nuttig blijven voelen, groeien in zelfvertrouwen, enthousiasme kweken.
Als dat enthousiasme er eenmaal is is het begin gemaakt.
Mag ik stellen dat je zoon (BBL2) een praktijkmens is?
Hebben jullie zicht op, of kan hij samen met jullie zicht krijgen op, hetgeen hem interesseert. Kan vanalles zijn. Dingen waar jullie nooit eerder aan hebben gedacht of over hebben gepraat, of waarover hij fantaseert.
Kunnen jullie een gezamenlijk plan van aanpak maken om die dingen op te pakken en te laten slagen?
Denk out of the box.
Durf ook vrijwilligerswerk of klussen voor straat/wijk/buurt/school/vereniging te bespreken.
Zo kan hij zich blijven ontwikkelen, zich nuttig blijven voelen, groeien in zelfvertrouwen, enthousiasme kweken.
Als dat enthousiasme er eenmaal is is het begin gemaakt.
maandag 4 januari 2021 om 18:51
De meeste mensen van die leeftijd werken toch tenminste 16 uur per week en/of doen een stage. Ze besteden tijd aan hun opleiding, een hobby, sporten en zien hun vrienden af en toe.Zola123 schreef: ↑04-01-2021 18:25Ik snap eigenlijk niet wat je wilt dat hij dan de hele dag doet terwijl er niks te doen is? Verwacht je dan dat hij om 7 uur z'n wekker zet, gaat ontbijten om vervolgens de hele dag te kunnen nadenken over hoe kak het leven op dit moment is. Jij wilt vooral dat hij in een bepaald patroon past. Maar zo lang hij hier prima op gaat is er toch voor nu weinig aan de hand. Mijn broertje is ook zo, kan de hele week in een donker hol liggen gamen tot 3 uur snachts, kleed zich niet aan, is geen sociaal dier met zn autisme, een klusje als het vuil buiten kan morgen wel etc. Maar zodra het leven weer begint etc trekt dit wel weer bij. Hij moet gewoon letterlijk dingen omhanden hebben. Ik ben zelf ook een avond/nachtmens en kan ook zomaar tot diep in de nacht op social media etc zitten. Ik ben zelf ook een minder productief/creatief mens geworden door dit hele corona leven. Accepteer dat niet iedereen hetzelfde is en wees niet zo streng voor jezelf ook.
Nu ligt veel stil, maar je kunt gewoon nog gaan werken en af en toe met vrienden afspreken en sporten. Een uur per dag buiten in het daglicht komen is het minimum voor veel mensen (de een kan er beter tegen dan de ander).
maandag 4 januari 2021 om 19:00
Mijn zoon wordt er anders altijd erg blij van. Ook als ie met zijn zus op stap gaat trouwens.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 18:09Wat fijn dat muziek voor jouw zoon zo'n heerlijke uitlaatklep is. Dat is zo nodig.
En soms leuke dingen met hem doen zit op zich wel snor. Wat ik daar vooral lastig aan vind is dat dit op zich natuurlijk super gezellig is maar ik liever zou zien dat dit steeds meer wordt "overgenomen" door contacten met vrienden. Steeds met zijn moeder op stap is ook zo wat
En die online contacten moet je niet onderschatten hoor. Mijn zoon kletst ook heel veel met zijn klasgenoten en hij heeft via Roblox een hele leuke club opgedaan met mensen die elkaar echt helpen, niet alleen met Roblox-gelateeerde zaken maar ook met persoonlijke problemen en zo. Net als hier op het forum eigenlijk
maandag 4 januari 2021 om 19:01
