Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Mijn zoon van 18 glijdt weg tijdens deze lock down
maandag 4 januari 2021 om 11:17
Ik voel me een beetje ten einde raad dus ik hoop hier advies, inzicht en steun te mogen ontvangen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te omschrijven. Lastig 
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 12:29
Misschien moet je het voor nu wat praktischer zien. Jullie zitten bovenop elkaar en omdat jij vindt dat hij iets zinnigs moet doen en daar bovenop zit gaan zijn hakken alleen maar dieper het zand in. De kans dat hij uit zichzelf iets gaat oppakken is dus meteen minimaal bij een puber en jij blijft gefrustreerd en geïrriteerd achter en zo druk je alleen maar de stemming verder in huis. Probeer eens om hem helemaal met rust te laten, ja hij heeft misschien een ontwikkelingsachterstand maar hij is gewoon wel een puber.
maandag 4 januari 2021 om 12:32
Oh maar dat herken ik wel. Mijn jongste heeft ook een gebruiksaanwijzing (ADHD, speciaal onderwijs). Ik hou hem ook echt wel in de gaten maar eigenlijk redt ie zich prima, binnen de gegeven mogelijkheden. En internet is één van die mogelijkheden, waar ik heel blij mee ben want als deze crisis in laten we zeggen 1985 had plaatsgevonden was het leed helemaal niet te overzien geweest. Ik zie zoon alleen geen volledig diploma halen dit jaar, maar ook dat is geen ramp. Op zijn school werken ze met staatsexamens en deelcertificaten dus dan blijft ie gewoon nog een jaartje in havo-5 om de rest van de vakken te halen, no big deal.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 12:06Dank je LV.
We hebben (toen ik nog een andere nick was) wel eens in een topic samen geschreven en ik houd van je nuchtere humorvolle kijk op zaken.
Het is inderdaad een vervelende tijd voor de jeugd. Hij is mijn zorgenkind; het gaat al sinds dat hij vier is niet vanzelf bij hem. Misschien dat het mij daarom ook vooral bij hem extra triggert. Bij mijn andere kind kan ik het veel meer laten.
maandag 4 januari 2021 om 12:38
Hij doet een BBL opleiding en krijgt hier nog steeds voor betaald. Omdat hij weinig uitgeeft heeft hij totaal geen (financiële) prikkel om te gaan werken.Kittenxx schreef: ↑04-01-2021 12:34Inderdaad laat die jongen lekker. Dit is ook opgroeien en volwassen worden hé. In het allerergste geval moet hij volgend schooljaar dit jaar overdoen. Dat is 1 jaar op een mensenleven.
Ik zou hem wel proberen te stimuleren voor een bijbaantje, al is het maar 1 dagdeel in de week. Wellicht iets in de richting van zijn studie?
Als hij dan t och tijd te over heeft dan kan hij maar beter wat bijverdienen toch ?
Bij mijn oudste werkt dit wel trouwens.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 12:43
Ik ben hier ook nog niet zo gerust op hoor. Zoals de cijfers er nu uitzien en wat betreft andere berichtgeving over corona denk ik niet dat we na 18 januari weer open zijn als maatschappij. Dat gebrek aan perspectief is wat het zo lastig maakt.
Maar ja, dat geldt natuurlijk voor iedereen.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 12:44
Let it gooo, let it gooooooo.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 12:38Hij doet een BBL opleiding en krijgt hier nog steeds voor betaald. Omdat hij weinig uitgeeft heeft hij totaal geen (financiële) prikkel om te gaan werken.
Bij mijn oudste werkt dit wel trouwens.
En geef hem af en toe wat positieve aandacht (of misschien doe je dat al).
Even samen gamen of naar de mc drive of iets anders waar jullie allebei vrolijk van worden.
Dan hou je het vast wel een paar weken leuk.
Wat eten we vanavond?
maandag 4 januari 2021 om 12:45
Maar ook geen berichten dat dat niet zo is..... ik zelf denk dat het nog wel verlengd wordt.
Lastig TO, kun je afspraken maken dat hij wel bv een uur perdag naar buiten gaat (fietsen, hardlopen, desnoods pokemonnen maar gewoon er even uit is?
maandag 4 januari 2021 om 12:46
Ik zou dan alleen willen dat hij er wat meer van zou genieten van die extra break. Want dat idee heb ik niet echt.redbulletje schreef: ↑04-01-2021 12:35Als hij zichzelf helemaal niet verveelt maar zich gewoon vermaakt online of met hangen, laat hem dan lekker. Hij zal nog genoeg moeten in het leven. Deze extra break neemt niemand hem nog af!
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 12:49
Misschien heeft hij dat besef niet? Als jij hem vertelt dat het niet erg is als ie een jaartje over moet doen en dit gewoon als een unieke vakantie kan beschouwen, dan heb je 2 kansen: ofwel gaat ie er idd van genieten, ofwel gaat ie juist wat oppakken zodat ie wel over gaat na het schooljaar.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 12:46Ik zou dan alleen willen dat hij er wat meer van zou genieten van die extra break. Want dat idee heb ik niet echt.
maandag 4 januari 2021 om 12:52
Tja, "genieten" vind ik wel wat veel gevraagd hoor. Dat ie er niet te veel onder lijdt is al heel wat lijkt me. En verder is het tanden op elkaar en doorbijten tot het weer "normaal" wordt, maar dat geldt voor iedereen in meer of mindere mate.Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 12:46Ik zou dan alleen willen dat hij er wat meer van zou genieten van die extra break. Want dat idee heb ik niet echt.
Nothing happens for a reason
maandag 4 januari 2021 om 14:02
Als hij zich verveelt kan hij zelf wat bedenken om te doen. Laat het gaan. 4 uur aan klusjes doen is trouwens veel vervelender dan 4 uur school. Als je wil dat zijn laatste levensvreugd uit hem gezogen wordt moet je hem zoiets verplichten haha. Op je telefoon zitten, netflix kijken, gamen, dat zijn juist de ideale bezigheden om de coronatijd door te komen. De tijd gaat dan sneller voorbij. Als school weer begint komt hij wel weer in het ritme. Jongeren moeten al genoeg, niet elk gat in het rooster moet opgevuld worden, niks doen is prima. Daarbij denk ik ook dat hij de leeftijd heeft om met zo’n leegte om te leren gaan. Je OP geeft me curlingmoeder vibes.
maandag 4 januari 2021 om 14:02
Je kind lijdt aan lamlendigheid.
Heeft je zoon interesses?
Sport, behoefte zijn lichaam of kracht te verbeteren? Dan zou ik een personal trainer voor hem regelen die buiten met hem traint (dat doen de meeste trainers nu, leuke parcoursen door het bos of park). Lekker 1 op 1 aandacht, coachend, doel voor ogen.
Andere interesses? Iets creatiefs? Iets sociaals?
Wat helpt is contact met iemand waar hij een bertje respect voor heeft, die hem erbij haalt en doelen met hem gaat maken. Of dat nou een schilderleraar is, een kennis die een klus voor hem heeft en hem een beetje onder zijn hoede neemt, een personal trainer, een oom die met hem gaat vissen of samen met hem gaat gamen. Weet ik veel, maar zoek het in die hoek, iemand die hem bij de les kan krijgen. Jij bent zijn ouwe saaie moeder, naar jou gaat hij niet luisteren. Is er een vader in beeld?
Heeft je zoon interesses?
Sport, behoefte zijn lichaam of kracht te verbeteren? Dan zou ik een personal trainer voor hem regelen die buiten met hem traint (dat doen de meeste trainers nu, leuke parcoursen door het bos of park). Lekker 1 op 1 aandacht, coachend, doel voor ogen.
Andere interesses? Iets creatiefs? Iets sociaals?
Wat helpt is contact met iemand waar hij een bertje respect voor heeft, die hem erbij haalt en doelen met hem gaat maken. Of dat nou een schilderleraar is, een kennis die een klus voor hem heeft en hem een beetje onder zijn hoede neemt, een personal trainer, een oom die met hem gaat vissen of samen met hem gaat gamen. Weet ik veel, maar zoek het in die hoek, iemand die hem bij de les kan krijgen. Jij bent zijn ouwe saaie moeder, naar jou gaat hij niet luisteren. Is er een vader in beeld?
maandag 4 januari 2021 om 14:03
Maar waarom? Laat hem toch gewoon even.Parella schreef: ↑04-01-2021 14:02Je kind lijdt aan lamlendigheid.
Heeft je zoon interesses?
Sport, behoefte zijn lichaam of kracht te verbeteren? Dan zou ik een personal trainer voor hem regelen die buiten met hem traint (dat doen de meeste trainers nu, leuke parcoursen door het bos of park). Lekker 1 op 1 aandacht, coachend, doel voor ogen.
Andere interesses? Iets creatiefs? Iets sociaals?
Wat helpt is contact met iemand die hem erbij haalt en doelen met hem gaat maken. Of dat nou een schilderleraar is, een kennis die een klus voor hem heeft en hem een beetje onder zijn hoede neemt, een personal trainer, een oom die met hem gaat vissen of samen met hem gaat gamen. Weet ik veel, maar zoek het in die hoek, iemand die hem bij de les kan krijgen. Jij bent zijn ouwe saaie moeder, naar jou gaat hij niet luisteren.
TO, eens met de meerderheid, kijk het even aan en probeer het los te laten. Duurt dit allemaal langer dan verwacht, dan kan je nog verder kijken.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 4 januari 2021 om 14:06
Boeddhabuikjebeeld schreef: ↑04-01-2021 11:58Dat inderdaad. Het is tijdens de eerste lock down niet meer echt normaal geworden voor hem.
Mijn oudste studeert aan het HBO. Die sruggelt ook maar daar zie ik in ieder geval nog contact met vrienden. Dat is bij zoon ook maar zeer minimaal. Vooral 's nachts en dan online.
Even serieus: trek 's nachts de wifi eruit en maak hem om 8:00 uur 's morgens wakker. Dit is echt een recept voor depressie. 's Nachts wordt er geslapen en anders ga je maar op kamers. Echt hoor. Gamen en online met vrienden kan ook overdag of begin vd avond.
maandag 4 januari 2021 om 14:11
Hij is 18, geen 12.
maandag 4 januari 2021 om 14:12
doornroosje9 schreef: ↑04-01-2021 14:03Maar waarom? Laat hem toch gewoon even.
TO, eens met de meerderheid, kijk het even aan en probeer het los te laten. Duurt dit allemaal langer dan verwacht, dan kan je nog verder kijken.
Waarom? Seriously?
Dag- en nachtritme zijn omgedraaid. ADD (dus verslavingsgevoelig). Hele dag vastgeplakt aan schermpjes (verslaving?). Geen sociaal netwerk. Lage stemming. Geen beweging. Geen daglicht.
Wat zijn jullie voor ouders dat je denkt dat dat oké is? Elke psycholoog kan je vertellen dat het een recept is voor een echte depressie, en dan ben je niet na de lockdown hup weer beter hoor, dat is een serieuze aandoening.
Hij woont nog thuis en is emotioneel jonger volgens TO dus je hebt nog wat knoppen om aan te draaien als ouder. Hij hoeft heus niet te doen wat jij in je hoofd hebt of in een rigide structuur vol klusjes maar dit is wel het andere uiterste. Dit is gewoon heel ongezond in de jaren dat zijn hersenen zich nog volop ontwikkelen. Ik zou echt proberen wat positieve ervaringen en stimulansen voor hem te creëren zodat er ook nog wat happy hersenverbindingen worden aangelegd.
maandag 4 januari 2021 om 14:13
Hij woont onder hun dak en is emotioneel jonger, heeft add en maakt zichzelf ziek. En hij is pas 18. De hersenen zijn pas uitontwikkeld met 25. Met 18 heeft iemand echt nog wel wat ondersteuning van de ouders nodig. Dat blijkt ook want hij komt er alleen niet uit.
maandag 4 januari 2021 om 14:15
Meid toch, je gaat helemaal uit je pan. Doe eens een beetje rustig aan zeg, het begint me op de lachspieren te werken.
maandag 4 januari 2021 om 14:17
Het gaat om een paar weken, geen jaren hè. Als het echt lang gaat duren, kan TO nog zien wat ze moet(en) doen.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 4 januari 2021 om 14:18
Je overdrijft.Parella schreef: ↑04-01-2021 14:12Waarom? Seriously?
Dag- en nachtritme zijn omgedraaid. ADD (dus verslavingsgevoelig). Hele dag vastgeplakt aan schermpjes (verslaving?). Geen sociaal netwerk. Lage stemming. Geen beweging. Geen daglicht.
Wat zijn jullie voor ouders dat je denkt dat dat oké is? Elke psycholoog kan je vertellen dat het een recept is voor een echte depressie, en dan ben je niet na de lockdown hup weer beter hoor, dat is een serieuze aandoening.
Hij woont nog thuis en is emotioneel jonger volgens TO dus je hebt nog wat knoppen om aan te draaien als ouder. Hij hoeft heus niet te doen wat jij in je hoofd hebt of in een rigide structuur vol klusjes maar dit is wel het andere uiterste. Dit is gewoon heel ongezond in de jaren dat zijn hersenen zich nog volop ontwikkelen. Ik zou echt proberen wat positieve ervaringen en stimulansen voor hem te creëren zodat er ook nog wat happy hersenverbindingen worden aangelegd.
De keuze om wat te gaan doen ligt echt bij deze jongen zelf. Zijn handje hoeft niet vastgehouden te worden. Misschien is hij emotioneel jonger, maar alsnog is hij in staat een opleiding te doen. Dus het zal wel weer meevallen. De suggesties die in dit topic voorbij komen vind ik meer passen bij een 10-jarige.
maandag 4 januari 2021 om 14:19
Bovendien: al was hij 45.
Wij hebben mijn broer een paar weken te logeren gehad door omstandigheden en die maakte er ook een sport van om zijn dag en nachtritme om te draaien. Kwam hij bleekjes en muffig om 12:00 uur aan de lunch aanschuiven en noemde dat ontbijt. Daar heb ik ook wel even een gesprek mee gehad dat hij van mij echt niet met ons en de kinderen om 8:00 uur aan de ontbijttafel hoeft te zitten maar dat ik het wel onprettig vind onze ritmes zo erg uit de pas liepen. Hij heeft zich een beetje aangepast en vond het nog fijn ook. Je leeft toch niet helemaal langs elkaar heen in 1 huishouden?
En als je dat wel wil dan ga je maar elders wonen of creëren we een aparte ruimte en wordt er kostgeld betaalt en regels opgesteld qua mee eten enzovoorts. Ik ben daar heel simpel in hoor.
Wij hebben mijn broer een paar weken te logeren gehad door omstandigheden en die maakte er ook een sport van om zijn dag en nachtritme om te draaien. Kwam hij bleekjes en muffig om 12:00 uur aan de lunch aanschuiven en noemde dat ontbijt. Daar heb ik ook wel even een gesprek mee gehad dat hij van mij echt niet met ons en de kinderen om 8:00 uur aan de ontbijttafel hoeft te zitten maar dat ik het wel onprettig vind onze ritmes zo erg uit de pas liepen. Hij heeft zich een beetje aangepast en vond het nog fijn ook. Je leeft toch niet helemaal langs elkaar heen in 1 huishouden?
En als je dat wel wil dan ga je maar elders wonen of creëren we een aparte ruimte en wordt er kostgeld betaalt en regels opgesteld qua mee eten enzovoorts. Ik ben daar heel simpel in hoor.
