Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Mijn zoon van 18 glijdt weg tijdens deze lock down
maandag 4 januari 2021 om 11:17
Ik voel me een beetje ten einde raad dus ik hoop hier advies, inzicht en steun te mogen ontvangen. Ik zal proberen het zo kort mogelijk te omschrijven. Lastig 
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Zoals de titel al aangeeft is mijn zoon van net 18 aan het weg glijden in deze tweede golf en lock down. Hij doet een BBL niveau 2 opleiding in een sector die al weer even plat ligt. Geen werk dus en maar nauwelijks scholing. Hij weet gewoonweg niet hoe hij met deze zeeën van tijd om moet gaan.
Dit was ook al zo in de eerste lock down. We zijn als ouders toen heel sturend geweest om toch een soort van daginrichting te geven. Dit gaf heel veel stress in het gezin. We hebben het vooral ondersteunend geprobeerd in eerste instantie maar dat pakte hij helemaal niet goed op. Strenger geprobeerd maar dat werkte ook niet goed. We hebben het gezocht in meer een praktische ondersteuning; dat werkte beter maar dat betekende ook dat we van A tot Z betrokken moesten zijn bij de indeling van zijn dag. Dus dat was voor ons als ouders ook niet vol te houden.
We hebben in samenspraak met hem een afspraak gemaakt bij de praktijkondersteuner maar na drie gesprekken vond hij dat niet meer nodig. Maar praten is niet echt zijn manier om tot inzichten en oplossingen te komen.
Destijds al bij tijden wanhopig omdat verschillende aanpakken gewoonweg niet hielpen. Zelf denkt hij dat er weinig aan de hand is en dat hij het onder controle heeft. En wij zijn vooral die ouders die enorm aan het zeuren zijn.
In deze lock down zien we hetzelfde patroon. Veel op social media dat doorgaat tot diep in de nacht en 's morgens veel te laat op. Overdag doet hij misschien een klein klusje of iets voor school om dan weer helemaal te verdwijnen in zijn telefoon.
Hij is 18 maar sociaal emotioneel en cognitief is hij jonger dan dat. Zelf plannen kost hem veel moeite maar hup hierbij accepteert hij niet. Hij is ten slotte "al" 18, vindt hij zelf. Ook een meer dwingende aanpak pikt hij ook niet....dan is er ruzie in de tent en dan loopt zijn oudere sibling weer op eieren.
Hij denkt zelf echt dat hij het goed doet en dat er niets mis is met deze dagindeling. Terwijl wij zien dat de dingen die hij wel doet steeds een beetje minder worden en zijn verstoorde dagritme en gebrek aan structuur steeds een beetje meer.
Door de ervaringen van de eerste lock down zijn we allemaal snel geprikkeld als het gaat om dit onderwerp. En ik heb zo met hem te doen...ik voel me machteloos maar ook gefrustreerd dat hij zich niet laat helpen door ons.
Het is weer maandag. De eerste dag na de vakantie. Iedereen binnen het gezin pakt zijn taken weer op. Werk, studie enzovoort. Behalve hij....want bij hem ligt het stil.
Als je doet wat je altijd deed zul je krijgen wat je altijd kreeg.
maandag 4 januari 2021 om 14:20
Hij is achttien, niet achterlijk.
Ik neem aan dat TO met hem heeft gepraat over haar zorgen, wat het risico is als je dag en nacht gaat omdraaien en waarom ze bang is dat de hele dag hangen niet zo best is.
Kijk, dat je zelf denkt dat je die tijd die ineens vrij is gekomen nuttig wilt besteden, met klusjes of met hobby's, betekent niet dat die jongen ineens verandert in een vrouw van middelbare leeftijd he. Het is een puber. Hij is de hele dag bezig met zijn sociale contacten, hij gamet, hij kijkt Netflix. Ik zou af en toe proberen om wat leuks samen te doen en verder hem een beetje met rust te laten.
Ik neem aan dat TO met hem heeft gepraat over haar zorgen, wat het risico is als je dag en nacht gaat omdraaien en waarom ze bang is dat de hele dag hangen niet zo best is.
Kijk, dat je zelf denkt dat je die tijd die ineens vrij is gekomen nuttig wilt besteden, met klusjes of met hobby's, betekent niet dat die jongen ineens verandert in een vrouw van middelbare leeftijd he. Het is een puber. Hij is de hele dag bezig met zijn sociale contacten, hij gamet, hij kijkt Netflix. Ik zou af en toe proberen om wat leuks samen te doen en verder hem een beetje met rust te laten.
Wat eten we vanavond?
maandag 4 januari 2021 om 14:20
Zo simpel klink je anders niet. DramaaaaParella schreef: ↑04-01-2021 14:19Bovendien: al was hij 45.
Wij hebben mijn broer een paar weken te logeren gehad door omstandigheden en die maakte er ook een sport van om zijn dag en nachtritme om te draaien. Kwam hij bleekjes en muffig om 12:00 uur aan de lunch aanschuiven en noemde dat ontbijt. Daar heb ik ook wel even een gesprek mee gehad dat hij van mij echt niet met ons en de kinderen om 8:00 uur aan de ontbijttafel hoeft te zitten maar dat ik het wel onprettig vind onze ritmes zo erg uit de pas liepen. Hij heeft zich een beetje aangepast en vond het nog fijn ook. Je leeft toch niet helemaal langs elkaar heen in 1 huishouden?
En als je dat wel wil dan ga je maar elders wonen of creëren we een aparte ruimte en wordt er kostgeld betaalt en regels opgesteld qua mee eten enzovoorts. Ik ben daar heel simpel in hoor.
maandag 4 januari 2021 om 14:23
Geen doel meer hebben is hetzelfde als afglijden. Zeker op zo'n jonge leeftijd is het erg ongezond en zeker wel aanleiding tot depressies en middelenmisbruik bij gebrek aan alternatief.Hecamel schreef: ↑04-01-2021 11:22Wat wil je dat hij doet dan? Hij heeft geen school en geen werk.
Ik begrijp het niet zo goed denk ik. Toen ik las dat hij afgleed dacht ik dat je bedoelde dat hij mentaal het niet meer trok. Maar eigenlijk vind jij dat hij meer moet doen. Maar wat dan? Hij heeft nu geen verplichtingen toch?
Sommige (jong) volwassenen en vaak jongens, gedijen erg goed bij heel erg strict leiderschap. Bij voorkeur een man die als voorbeeldfunctie dient en die "eist" dat hij aan minimaal x en y moet voldoen. Hebben jullie zo'n man in zijn leven? Is zijn vader (samen met jou) samen in staat om voorwaarden te stellen, nee, eisen? En daar ook consequenties aan te verbinden?
Dan zou ik nl. als voorwaarde stellen dat hij een daginvulling buiten de deur MOET hebben. Als het niet betaald is, dan maar onbetaald. En dat hij zonder die invulling niet meer welkom thuis is.
Ik weet het, het klinkt hard en voor sommigen onnodig hard. Maar vaak is dat wél wat kinderen/jong volwassenen nodig hebben. Een goede reden.
Ik ben zelf op mijn zestiende uit huis gegooid en ik mocht bij hulpverlening aankloppen, op voorwaarde dat ik 5 dagen per week dagbesteding had. Had ik dit niet, dan kwam ik bij hulpverlening uit (zwervende jongere) waar ik wel voor oppaste om terecht te komen. Want het betere alternatief was gewoon een leuke kamerwoning die ik zelf moest betalen, waar 1 per week iemand bij me kwam checken.
In jullie geval heeft hij die warme gezellige kamer in een knus huis. Maar daar moet wat tegenover staan. Eisen stellen dus en niet aan hem overlaten, want hij voelt en heeft geen noodzaak.
Laat je ook niet verleiden tot discussie hierover (uiteraard wel het gesprek). Het is gewoon een simpel gegeven: in het leven hoort er gewerkt te worden en als huisgenoten (oudere/volwassen kinderen met hun ouders) draai je sámen het huishouden. Wil hij dit niet, prima, maar dan is het tijd om op eigen benen te gaan staan en dan kan hij zijn leven net zo zinloos weggooien als hij wil.
Bereid dit gesprek voor door alvast voorbereid een stappenplan te hebben, evt. al in je omgeving gevraagd te hebben wie er van jullie kennissenkring evt. jullie zoon wil aannemen als manusje van alles en nog wat en laat hem als het lukt vooral lekker fysiek moe worden. Dat werkt doorgaans het meest bevredigend voor jonge mannen die nu hun energie niet kwijtkunnen en daardoor juist een soort tegen energie krijgen.
En reken op verzet! Je gaat hiermee niet de poplariteitswedstrijd van ouders winnen. Maar dat moet je ook niet willen. Wees hierin géén vriendjes van je kind, maar volwassenen die hem gaan begeleiden en hem voor sterke keuzes gaan stellen.
maandag 4 januari 2021 om 14:25
Eh oké.. lekker inhoudelijke reactie. Jij moet wel minstens een zestiger zijn als je mij nog meid wil noemen hoor.
lach maar lekker. Ik zie helaas teveel van dit soort jongeren met psychische problemen mede doordat de ouders ze maar helemaal losgelaten hebben en geen verantwoordelijkheden gevraagd hebben. Kind voelt zich doelloos en nutteloos en sust zichzelf op een niet behulpzame manier.
maandag 4 januari 2021 om 14:25
Mensen denken over zichzelf vaak dat als ze niet hoeven te werken, ze opeens fanatiek met hobby’s bezig gaan, vrijwilligerswerk, een nieuwe taal leren blablablabla. In werkelijkheid doen mensen vaak geen ene moer. Of ze nou 18 zijn of 80. Dat is gewoon de dynamiek van het thuiszitten. Het is een inspiratieloze toestand. Het hoeft niet opgevuld te worden. Even hersendood zijn is prima en daar krijg je niet automatisch een depressie van. Die jongen is niet raar, en heeft geen nood naar bescherming. Dit is hartstikke normaal.
maandag 4 januari 2021 om 14:27
Is Rotterdams en nog altijd van deze tijd.Parella schreef: ↑04-01-2021 14:25Eh oké.. lekker inhoudelijke reactie. Jij moet wel minstens een zestiger zijn als je mij nog meid wil noemen hoor.
lach maar lekker. Ik zie helaas teveel van dit soort jongeren met psychische problemen mede doordat de ouders ze maar helemaal losgelaten hebben en geen verantwoordelijkheden gevraagd hebben. Kind voelt zich doelloos en nutteloos en sust zichzelf op een niet behulpzame manier.
Je fantasie slaat dusdanig op hol dat het gewoon echt niet meer serieus te nemen valt. Echt niet.
maandag 4 januari 2021 om 14:34
Depressie, verslaving.... klinkt behoorlijk als drama. Die jongen is lekker aan het gamen en zit ‘s nachts porno te kijken. Boeiend. Het is logisch dat hij zich soms verveelt maar dat hoort erbij. Er is een punt dat een jongere eigen keuzes moet gaan maken. Dit is dat punt.
maandag 4 januari 2021 om 14:34
Jij zou daadwerkelijk je 18 jarige op straat zetten. Wow nooit dat ik dat zou doen en al helemaal niet om deze reden.man en ik komen ook uit een tehuis verleden.Maar wat zijn wij blij dat onze zoon daar nooit in terecht is gekomen.En als ik hem op straat zou gooien heeft die gelukkig genoeg lieve tantes en ooms die hem opvangen.Nee hoor als hij fouten maakt of valt helpen wij hem en uit huis gooien is absoluut niet helpen in dit geval.Wat een belachelijk voorstel echt bizar.En dat geneuzel over een sterke man ga eens naar 2021 ipv 1950diyer schreef: ↑04-01-2021 14:23Geen doel meer hebben is hetzelfde als afglijden. Zeker op zo'n jonge leeftijd is het erg ongezond en zeker wel aanleiding tot depressies en middelenmisbruik bij gebrek aan alternatief.
Sommige (jong) volwassenen en vaak jongens, gedijen erg goed bij heel erg strict leiderschap. Bij voorkeur een man die als voorbeeldfunctie dient en die "eist" dat hij aan minimaal x en y moet voldoen. Hebben jullie zo'n man in zijn leven? Is zijn vader (samen met jou) samen in staat om voorwaarden te stellen, nee, eisen? En daar ook consequenties aan te verbinden?
Dan zou ik nl. als voorwaarde stellen dat hij een daginvulling buiten de deur MOET hebben. Als het niet betaald is, dan maar onbetaald. En dat hij zonder die invulling niet meer welkom thuis is.
Ik weet het, het klinkt hard en voor sommigen onnodig hard. Maar vaak is dat wél wat kinderen/jong volwassenen nodig hebben. Een goede reden.
Ik ben zelf op mijn zestiende uit huis gegooid en ik mocht bij hulpverlening aankloppen, op voorwaarde dat ik 5 dagen per week dagbesteding had. Had ik dit niet, dan kwam ik bij hulpverlening uit (zwervende jongere) waar ik wel voor oppaste om terecht te komen. Want het betere alternatief was gewoon een leuke kamerwoning die ik zelf moest betalen, waar 1 per week iemand bij me kwam checken.
In jullie geval heeft hij die warme gezellige kamer in een knus huis. Maar daar moet wat tegenover staan. Eisen stellen dus en niet aan hem overlaten, want hij voelt en heeft geen noodzaak.
Laat je ook niet verleiden tot discussie hierover (uiteraard wel het gesprek). Het is gewoon een simpel gegeven: in het leven hoort er gewerkt te worden en als huisgenoten (oudere/volwassen kinderen met hun ouders) draai je sámen het huishouden. Wil hij dit niet, prima, maar dan is het tijd om op eigen benen te gaan staan en dan kan hij zijn leven net zo zinloos weggooien als hij wil.
Bereid dit gesprek voor door alvast voorbereid een stappenplan te hebben, evt. al in je omgeving gevraagd te hebben wie er van jullie kennissenkring evt. jullie zoon wil aannemen als manusje van alles en nog wat en laat hem als het lukt vooral lekker fysiek moe worden. Dat werkt doorgaans het meest bevredigend voor jonge mannen die nu hun energie niet kwijtkunnen en daardoor juist een soort tegen energie krijgen.
En reken op verzet! Je gaat hiermee niet de poplariteitswedstrijd van ouders winnen. Maar dat moet je ook niet willen. Wees hierin géén vriendjes van je kind, maar volwassenen die hem gaan begeleiden en hem voor sterke keuzes gaan stellen.
maandag 4 januari 2021 om 14:37
Doggo schreef: ↑04-01-2021 14:34Depressie, verslaving.... klinkt behoorlijk als drama. Die jongen is lekker aan het gamen en zit ‘s nachts porno te kijken. Boeiend. Het is logisch dat hij zich soms verveelt maar dat hoort erbij. Er is een punt dat een jongere eigen keuzes moet gaan maken. Dit is dat punt.
Drama? Wat bedoel je daar precies mee?
Het is heel realistisch dat een jongen van 18, zéker met adhd, verslaafd raakt aan schermpjes. Daar heeft het alle tekenen van. Dat is geen drama, dat is de realiteit. Als je dat kan zien dan kan je er wat aan doen. Als je alles afschrijft als 'drama' en 'normaal tienergedrag', bewijs je je kind geen dienst.
maandag 4 januari 2021 om 14:43
Met drama bedoel ik dat je nu met ziektebeelden komt waar nog geen enkele aanwijzing voor is. Wat hij doet is normaal gedrag in zijn situatie, of je nou ADHD hebt of niet. Dus ik vind het overdreven dat je hierover begint. Het is normaal tienergedrag, je hoeft dat niet tussen aanhalingstekens te zetten. Niet eens tienergedrag, het is normaal mensengedrag. Je kan wel blijven roepen dat het niet normaal is maar dat is nergens op gebaseerd. Jij wil kinderen op deze leeftijd dus blijkbaar nog heel erg beschermen. Ik had dat als 18-jarige echt zwaar vervelend gevonden. Met klusjes en hardlopen aanzetten, zoals sommige hier doen, dan heb je gewoon geen begrip voor hoe het voelt om thuis te moeten zitten. Ik vraag me ook af waar je beschermingsdrang dan ophoud, bij welke leeftijd is je kind volwassen genoeg om zichzelf te leren vermaken.Parella schreef: ↑04-01-2021 14:37Drama? Wat bedoel je daar precies mee?
Het is heel realistisch dat een jongen van 18, zéker met adhd, verslaafd raakt aan schermpjes. Daar heeft het alle tekenen van. Dat is geen drama, dat is de realiteit. Als je dat kan zien dan kan je er wat aan doen. Als je alles afschrijft als 'drama' en 'normaal tienergedrag', bewijs je je kind geen dienst.
maandag 4 januari 2021 om 14:52
Ik zie ze niet zelf. Maar heb ze wel gezien toen ik destijds zelf zo'n jongere was en ik kan je vertellen dat achterover leunen alles behalve helpend was. Vooruit, als je kind effe 2 maanden zo'n periode heeft en z'n weg moet zoeken, kan je dat best even afwachten. Maar dit duurt al langer en zou wel eens kunnen uitdraaien op een heel jaar. Het heeft een reden waarom ze mensen die overspannen thuis zitten of een andere ziekte, snel weer willen laten reintegreren. Omdat deze passiviteit (niet dat ik ziek zijn daarmee vergelijk, maar de periode na ziekte) zuigend werkt, met vaak maar 1 richting.Parella schreef: ↑04-01-2021 14:25
lach maar lekker. Ik zie helaas teveel van dit soort jongeren met psychische problemen mede doordat de ouders ze maar helemaal losgelaten hebben en geen verantwoordelijkheden gevraagd hebben. Kind voelt zich doelloos en nutteloos en sust zichzelf op een niet behulpzame manier.
Binnen mijn familie werken er 2 met jongeren met deze verergerde problematiek en praktisch alle ouders hebben 1 ding met elkaar gemeen: curling ouders, ouders die niet durven begrenzen, ouders die zich geintimideerd voelen door ruzies met hun kind (vaak zoon) of bang zijn dat als ze te streng zijn hun kind met de verkeerde gaat optrekken. Allemaal kinderen/jong volwassenen vanaf 16 die hebben gehoopt dat ze met vele goede gesprekken tot hun kind zouden doordringen.
Soms houdt praten en toekijken op. Dan is het de taak vd ouder om in te grijpen. Voor het kind zelf, maar ook voor de negativiteit die het veroorzaakt bij de andere gezinsleden die wél hun leven proberen te leven. In dit geval is er volgens mij geen sprake van jongere kinderen. Maar ook voor jongere gezinsleden wil je dit toch niet als voorbeeld hebben: hele dagen passief op je kamer hangen en gamend je dag doorbrengen. Als dat is hoe je je leven voor je ziet, dan moet je dat doen in je eigen huis. Ben ik wel benieuwd waar je dan denkt dat de huur en de boodschappen van betaald worden....
maandag 4 januari 2021 om 14:55
Waarom heeft hij geen baantje? Dit klinkt niet gezond voor een 18- jarige. En waarom praat je over hem alsof hij 14 is? Als jij hem als een klein kind behandelt, dan is het niet gek dat hij zich daarnaar gaat gedragen.
Betaalt hij wel kostgeld? Doet hij zijn deel in het huishouden? Kookt hij 1-2 avonden per week voor jullie? Wast en strijkt hij zelf zijn eigen kleding? Koopt hij zijn eigen kleding?
Is er ook een vader aanwezig?
Betaalt hij wel kostgeld? Doet hij zijn deel in het huishouden? Kookt hij 1-2 avonden per week voor jullie? Wast en strijkt hij zelf zijn eigen kleding? Koopt hij zijn eigen kleding?
Is er ook een vader aanwezig?
maandag 4 januari 2021 om 14:57
Het verschil is dat deze jongen wel gewoon een opleiding doet en kan volhouden. De jongeren waar jij het over hebt hebben deze problematiek uit zichzelf.diyer schreef: ↑04-01-2021 14:52Ik zie ze niet zelf. Maar heb ze wel gezien toen ik destijds zelf zo'n jongere was en ik kan je vertellen dat achterover leunen alles behalve helpend was. Vooruit, als je kind effe 2 maanden zo'n periode heeft en z'n weg moet zoeken, kan je dat best even afwachten. Maar dit duurt al langer en zou wel eens kunnen uitdraaien op een heel jaar. Het heeft een reden waarom ze mensen die overspannen thuis zitten of een andere ziekte, snel weer willen laten reintegreren. Omdat deze passiviteit (niet dat ik ziek zijn daarmee vergelijk, maar de periode na ziekte) zuigend werkt, met vaak maar 1 richting.
Binnen mijn familie werken er 2 met jongeren met deze verergerde problematiek en praktisch alle ouders hebben 1 ding met elkaar gemeen: curling ouders, ouders die niet durven begrenzen, ouders die zich geintimideerd voelen door ruzies met hun kind (vaak zoon) of bang zijn dat als ze te streng zijn hun kind met de verkeerde gaat optrekken. Allemaal kinderen/jong volwassenen vanaf 16 die hebben gehoopt dat ze met vele goede gesprekken tot hun kind zouden doordringen.
Soms houdt praten en toekijken op. Dan is het de taak vd ouder om in te grijpen. Voor het kind zelf, maar ook voor de negativiteit die het veroorzaakt bij de andere gezinsleden die wél hun leven proberen te leven. In dit geval is er volgens mij geen sprake van jongere kinderen. Maar ook voor jongere gezinsleden wil je dit toch niet als voorbeeld hebben: hele dagen passief op je kamer hangen en gamend je dag doorbrengen. Als dat is hoe je je leven voor je ziet, dan moet je dat doen in je eigen huis. Ben ik wel benieuwd waar je dan denkt dat de huur en de boodschappen van betaald worden....
maandag 4 januari 2021 om 14:58
Gelul! Hij heeft tot de lockdown gewerkt en heeft een nu iets langere vakantie en daarover wordt niet moeilijk gedaan in de zomervakantie die 6 hele weken duurt en waarin hele volksstammen zich laten gaan in lamlendigheid, dus dat moet in de wintermaanden ook gewoon kunnen.
Ik krijg de kriebels van je calvinistische gedachtegoed.
maandag 4 januari 2021 om 15:00
maandag 4 januari 2021 om 16:09
ik heb ook een 18 jarige thuis.. Door bijbaan heeft hij structuur.. Hij heeft gekozen voor vroeg werken , dan komt hij zijn bed uit. Hij werkt dus een x-aantal uur voor structuur en de rest van tijd hangen en niets doen.. Soms kookt hij of doet hij klusje voor mij.. helemaal prima . In september hopen we weer op full time school
maandag 4 januari 2021 om 16:12
Dit lijkt me ook de beste oplossing. Hij hoeft echt niet fulltime te werken, elke ochtend een paar uurtjes kan al een enorm verschil maken.poldervrouw schreef: ↑04-01-2021 16:09ik heb ook een 18 jarige thuis.. Door bijbaan heeft hij structuur.. Hij heeft gekozen voor vroeg werken , dan komt hij zijn bed uit. Hij werkt dus een x-aantal uur voor structuur en de rest van tijd hangen en niets doen.. Soms kookt hij of doet hij klusje voor mij.. helemaal prima . In september hopen we weer op full time school
Krantenwijk, pakjes of eten bezorgen, in een supermarkt werken, er is genoeg te doen. Het beste zou zijn als hij iets doet dat gerelateerd is aan zijn opleiding.
