Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Oudtante overleden aan eenzaamheid
woensdag 27 mei 2020 om 12:07
Eenzaamheid door Corona dus.
Ik had niet veel contact met haar. We wonen ook ver daar vandaan. Oudtante was 90+ en woonde nog op zichzelf. Volgens mijn familie ging ze voor Corona dagelijks de hort op en was ze graag onder de mensen. Na weken in totale eenzaamheid te zijn geweest, nam ze het besluit het leven te gaan beëindigen. En dat ging blijkbaar snel.
Sterven aan eenzaamheid... Sterven in eenzaamheid...
Is oudtante de enige? Wie herkent dit ook?
Ik had niet veel contact met haar. We wonen ook ver daar vandaan. Oudtante was 90+ en woonde nog op zichzelf. Volgens mijn familie ging ze voor Corona dagelijks de hort op en was ze graag onder de mensen. Na weken in totale eenzaamheid te zijn geweest, nam ze het besluit het leven te gaan beëindigen. En dat ging blijkbaar snel.
Sterven aan eenzaamheid... Sterven in eenzaamheid...
Is oudtante de enige? Wie herkent dit ook?
woensdag 27 mei 2020 om 16:03
Het kan ook zijn dat mensen moeilijk keuzes hebben kunnen maken. Mensen die zijn blijven hangen in slechte relaties en daardoor niet de mogelijkheid meer hebben energie te steken in goede relaties.Timetraveler schreef: ↑27-05-2020 13:19Maar dat is toch precies wat ik zeg? Het is ook aan jezelf om dan initiatief te nemen. Maar dan nog ben je in zekere mate afhankelijk van of anderen daar op in gaan. Ik denk dat je grotendeels zelf initiatief moet nemen om contacten te onderhouden en soms nieuwe contacten te zoeken/op te doen; toch denk ik dat het ook een wisselwerking is.
Ik vind het ook gek dat eenzaamheid wordt gekoppeld aan het niet investeren in relaties. Ik geloof er niet in dat eenzaamheid alleen komt als een soort van gevolg van het zelf slecht onderhouden van relaties.
Allemaal onderdelen van het leven die makkelijk lijken maar het niet zijn.
Je voelt je eenzaam in een slechte relatie terwijl de persoon er fysiek is. Terwijl een kort gesprek met een onbekende in de supermarkt of elders je een voldaan/fijn/goed gevoel kan geven.
woensdag 27 mei 2020 om 17:25
Zo is het inderdaad vaak wel.Th∅rdis schreef: ↑27-05-2020 14:25Wat ik zie, en ik zie veel eenzame mensen, is dat dat wel vaak zo is. Veel ruzie gemaakt met mensen, of hele foute keuzes waar mensen door afhaakten, voldoende denken te hebben aan relatie of kinderen en als dat wegvalt niets meer overhebben, alleen maar vragen en weinig geven, problematiek hebben waardoor sociaal contact vaak al niet wederkerig en gelijkwaardig is, zelf geen initiatief nemen, passief zijn op alle levensgebieden, enz.
Vaak allemaal te verklaren en helemaal niet bedoeld als ‘eigen schuld dikke bult’ maar zo kom ik het wel vaak tegen.
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
woensdag 27 mei 2020 om 18:22
Ik mis toch iets: eenzaamheid omdat je het buitenbeentje bent.Th∅rdis schreef: ↑27-05-2020 14:25Wat ik zie, en ik zie veel eenzame mensen, is dat dat wel vaak zo is. Veel ruzie gemaakt met mensen, of hele foute keuzes waar mensen door afhaakten, voldoende denken te hebben aan relatie of kinderen en als dat wegvalt niets meer overhebben, alleen maar vragen en weinig geven, problematiek hebben waardoor sociaal contact vaak al niet wederkerig en gelijkwaardig is, zelf geen initiatief nemen, passief zijn op alle levensgebieden, enz.
Vaak allemaal te verklaren en helemaal niet bedoeld als ‘eigen schuld dikke bult’ maar zo kom ik het wel vaak tegen.
Non-binair in een binaire wereld.
Hoogopgeleid in een arbeidersmilieu.
Kindvrij tussen de gezinnen.
Stadsmens in een dorp, dorpsmens in de grote stad.
Nieuwkomer in een land waarvan je de taal niet spreekt.
woensdag 27 mei 2020 om 18:24
Wat lief. Dankje.Cookielover schreef: ↑27-05-2020 14:04Wat verdrietig, knuffel voor jou en je oma (en de rest van de familie ook)
woensdag 27 mei 2020 om 18:29
Want jij bent de enige met een oudtante? En dus herkenbaar?dansenindewind schreef: ↑27-05-2020 14:14Jij doet de aanname dat ik geen kaartje of belletje heb gedaan. Ik zeg ‘niet veel contact’ er staat niet ‘geen contact’. Oudtante is een zus van mijn oma/opa. (Wie laat ik in het midden).
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 27 mei 2020 om 19:02
Blijft wat mij betreft staan dat eenzaamheid niet zit in hoeveel (al dan niet gelijkgestemde) mensen je om je heen hebt, maar in welke mate je je verbonden voelt.xynix schreef: ↑27-05-2020 18:22Ik mis toch iets: eenzaamheid omdat je het buitenbeentje bent.
Non-binair in een binaire wereld.
Hoogopgeleid in een arbeidersmilieu.
Kindvrij tussen de gezinnen.
Stadsmens in een dorp, dorpsmens in de grote stad.
Nieuwkomer in een land waarvan je de taal niet spreekt.
Onsterfelijk Verheven
woensdag 27 mei 2020 om 19:12
Dat hoeft toch niks te zeggen? En daarbij is aan al die dingen iets te doen. Je kunt als kinderloze ook contact maken met mensen met kinderen, als dorpsmens in de stad op een vereniging gaan, als nieuwkomer een cursus gaan volgen voor de taal of mensen opzoeken die je eigen taal spreken.xynix schreef: ↑27-05-2020 18:22Ik mis toch iets: eenzaamheid omdat je het buitenbeentje bent.
Non-binair in een binaire wereld.
Hoogopgeleid in een arbeidersmilieu.
Kindvrij tussen de gezinnen.
Stadsmens in een dorp, dorpsmens in de grote stad.
Nieuwkomer in een land waarvan je de taal niet spreekt.
woensdag 27 mei 2020 om 20:13
Ja, dat klopt. En ik veronderstel dat het moeilijker is als buitenbeentje verbinding te voelen.
Terwijl in de opsomming van Thordis het vooral gaat over diverse sociale handicaps.
anoniem_670295c5b7b2b wijzigde dit bericht op 27-05-2020 20:17
0.12% gewijzigd
woensdag 27 mei 2020 om 20:14
Dat zal het gevoel van alleen zijn verhelpen, maar de eenzaamheid niet. Zoals al eerder geconstateerd is daar een verschil tussen.Th∅rdis schreef: ↑27-05-2020 19:12Dat hoeft toch niks te zeggen? En daarbij is aan al die dingen iets te doen. Je kunt als kinderloze ook contact maken met mensen met kinderen, als dorpsmens in de stad op een vereniging gaan, als nieuwkomer een cursus gaan volgen voor de taal of mensen opzoeken die je eigen taal spreken.
donderdag 28 mei 2020 om 08:02
donderdag 28 mei 2020 om 08:51
donderdag 28 mei 2020 om 12:01
Herkenbaar.....een familielid van mij had hetzelfde. Had, want hij gaf aan dat het zo voor hem niet meer hoefde als al het leuke aan het leven wordt weggenomen dus hij is gestopt met eten en drinken.watdachtjehiervan schreef: ↑27-05-2020 14:03Mijn oma is eenzaam door corona.
Ze zit in het verzorgingshuis en voelt zich opgesloten. Regelmatig komt er iemand door het raam met haar kletsen. Maar dat is maar kort en toch heel anders.
Oma ging eerst zeker 2x per week opstap met 1 van haar (klein)kinderen. En ze deed een kaartspelletje met andere in het verzorginshuis. Dit kan nu allemaal niet meer. Ze zit veel op haar kamer. Niks te doen. Ze heeft ook aangegeven dat ze het leven zo niet meer leuk vindt.
Ik vind het ontzettend zielig voor haar.
De berichtgeving dat de anderhalve meter samenleving nog jaren gaat duren en het feit dat het verzorgingstehuis een weken eerder de deuren had gesloten voor bezoek dan verplicht was heeft ook niet geholpen. Dat het voor hem klaar was daar kan ik nog wel vrede mee hebben, hij had in relatief goede gezondheid een mooie leeftijd bereikt, maar de manier waarop het is gegaan (in alle eenzaamheid, geen afscheid kunnen nemen) niet.
donderdag 28 mei 2020 om 12:11
Ik vind het mensonterend dat mensen in een verzorgingstehuis hun zelfbeschikkingsrecht hierover is ontnomen.Miek_ schreef: ↑28-05-2020 12:01Herkenbaar.....een familielid van mij had hetzelfde. Had, want hij gaf aan dat het zo voor hem niet meer hoefde als al het leuke aan het leven wordt weggenomen dus hij is gestopt met eten en drinken.
Mijn familielid van boven de 90 woont thuis en kiest er bewust voor sommige risico's wel te nemen. Zoals ze zelf zegt, ik ga liever een paar jaar minder mee door Corona, dan (met inachtneming van de maatregelen) de mijlpalen in het leven van mijn achterkleinkinderen te missen.
donderdag 28 mei 2020 om 12:24
Daar was ik nu net zo benieuwd naar....dansenindewind schreef: ↑27-05-2020 14:14Jij doet de aanname dat ik geen kaartje of belletje heb gedaan. Ik zeg ‘niet veel contact’ er staat niet ‘geen contact’. Oudtante is een zus van mijn oma/opa. (Wie laat ik in het midden).
Mijn moeder van 96 woont zelfstandig, houdt zich gewoon aan de regels: niet meer dan 3 mensen op bezoek, anderhalve meter afstand en handen wassen. Ze mist haar clubjes maar gaat gewoon (natuurlijk) boodschappen doen, belt wat vaker en vermaakt zich prima. En hoopt net als iedereen dat "normaal" weer "snel" terugkomt.
donderdag 28 mei 2020 om 13:25
Kan ook.
Maar waar ligt dat dan aan volgens jou, als je die verbinding niet kunt voelen? Zijn er mensen die het vanzelf kunnen, moet je het leren, kun je er aanleg voor hebben of niet?
donderdag 28 mei 2020 om 13:28
Ja alsof een kaartje of praatje van 5 minuten je dan minder eenzaam doet voelen Zo werkt dat natuurlijk ook niet.dianaf schreef: ↑27-05-2020 12:36Als ze weken in totale eenzaamheid heeft geleefd, dan heeft ze weinig steun gehad aan haar familie. Een telefoontje of een kaartje is niet zo ingewikkeld. Familie in de buurt had best een praatje aan de deur kunnen komen maken.
Ik begrijp wel zij zelf op die leeftijd niet zo heel digitaal meer is, dus dat contact met vrienden misschien lastiger was.
Aan andere kant denk ik ook: voelde ze zich dan voorheen sowieso niet al eenzaam? zo'n besluit neem je niet binnen 2 maanden als je daarvoor een opgewekte, levendige tante was lijkt me
donderdag 28 mei 2020 om 17:39
donderdag 28 mei 2020 om 18:30
Helaas dus toch een vergelijkbaar verhaal. Oudtante had het mooi voor elkaar. Ze deed vrijwilligerswerk (koffiedrinken) bij het lokale verzorgingshuis. Had dagbesteding een paar keer per week. Een koffiewinkeltje waar ze graag een krantje las. Ze ging naar de bieb voor boeken en tijdschriften en soms ook aan de leestafel. Met de bus naar haar zus in een verzorgingshuis. Al die activiteiten waren gestopt. Dat dan de dagen lang duren, dat kan ik mij voorstellen. Ze vond haar leven geen bal meer aan en ik heb absolute begrip voor haar keuze.Miek_ schreef: ↑28-05-2020 12:01Herkenbaar.....een familielid van mij had hetzelfde. Had, want hij gaf aan dat het zo voor hem niet meer hoefde als al het leuke aan het leven wordt weggenomen dus hij is gestopt met eten en drinken.
Tante was bang voor Corona. Hier reageren sommige ook van dat ze het risico had kunnen nemen. Maar je wilt niet alleen sterven op de IC. Je wilt niet alleen thuis sterven met morfine omdat je zwaar benauwd bent en gewoon stikt. En je wilt het zeker niet op je geweten hebben dat je iemand anders uit je netwerk besmet en dat die persoon ook overlijdt.
Natuurlijk hebben haar kinderen en kleinkinderen extra aandacht gegeven. Maar zodra je de telefoon neer legt of de deur dicht doet, overvalt die stilte je direct.
vrijdag 29 mei 2020 om 03:47
Mijn vader, over de 90. Ik had 3x per week 'thuisbegeleiding' voor hem geregeld. 1 a 2 uur per keer en hij bloeide er helemaal van op. Sinds corona mag ze niet meer komen en mijn vader verpietert. Hij is zelf helemaal niet bang voor corona of de dood, maar ik heb toch liever dat hij 't nog even uitstelt zodat ik weer naar NL kan reizen.
Over dat eenzamen het ook een beetje aan zichzelf te danken hebben: ja, inderdaad. Mijn vader was nooit erg sociaal en toen hij nog gezond was trok hij er zelf veel op uit en was dat voldoende. Nu zijn hersenen niet meer zo goed werken en hij niet ver meer kan lopen is hij op zichzelf aangewezen. Hij zou ook meer met de buren kunnen socializen maar hij zegt geen boe of bah en is ook nog eens heel kritisch op mensen. En met dat zijn mentale vermogens achteruit gaan, verliest hij ook het vermogen om zijn eigen situatie te verbeteren of zelfs maar enig inzicht te hebben.
Verzorgingshuis wil hij absoluut niet. Dus ik probeer te regelen wat ik kan want helemaal in z'n uppie laten zitten vind ik toch zielig.
Over dat eenzamen het ook een beetje aan zichzelf te danken hebben: ja, inderdaad. Mijn vader was nooit erg sociaal en toen hij nog gezond was trok hij er zelf veel op uit en was dat voldoende. Nu zijn hersenen niet meer zo goed werken en hij niet ver meer kan lopen is hij op zichzelf aangewezen. Hij zou ook meer met de buren kunnen socializen maar hij zegt geen boe of bah en is ook nog eens heel kritisch op mensen. En met dat zijn mentale vermogens achteruit gaan, verliest hij ook het vermogen om zijn eigen situatie te verbeteren of zelfs maar enig inzicht te hebben.
Verzorgingshuis wil hij absoluut niet. Dus ik probeer te regelen wat ik kan want helemaal in z'n uppie laten zitten vind ik toch zielig.
vrijdag 29 mei 2020 om 08:06
Je moet gewoon terug kijken naar dat ze een mooi leven heeft gehad. Ze is in de 90 geworden, dat worden de meeste niet eens. En ze heeft toch van het leven kunnen genieten? Dan is er toch niks aan de hand?dansenindewind schreef: ↑28-05-2020 18:30Helaas dus toch een vergelijkbaar verhaal. Oudtante had het mooi voor elkaar. Ze deed vrijwilligerswerk (koffiedrinken) bij het lokale verzorgingshuis. Had dagbesteding een paar keer per week. Een koffiewinkeltje waar ze graag een krantje las. Ze ging naar de bieb voor boeken en tijdschriften en soms ook aan de leestafel. Met de bus naar haar zus in een verzorgingshuis. Al die activiteiten waren gestopt. Dat dan de dagen lang duren, dat kan ik mij voorstellen. Ze vond haar leven geen bal meer aan en ik heb absolute begrip voor haar keuze.
Tante was bang voor Corona. Hier reageren sommige ook van dat ze het risico had kunnen nemen. Maar je wilt niet alleen sterven op de IC. Je wilt niet alleen thuis sterven met morfine omdat je zwaar benauwd bent en gewoon stikt. En je wilt het zeker niet op je geweten hebben dat je iemand anders uit je netwerk besmet en dat die persoon ook overlijdt.
Natuurlijk hebben haar kinderen en kleinkinderen extra aandacht gegeven. Maar zodra je de telefoon neer legt of de deur dicht doet, overvalt die stilte je direct.
En hoe weet je dat zij het eenzaam heeft ervaren? Dat is wat jij concludeerd. Als iemand van die leeftijd zelf een einde eraan maakt is er meer aan de hand.
Doe niet zo zielig en kijk terug naar dat ze een mooi leven heeft gehad.
vrijdag 29 mei 2020 om 09:01
Een oud iemand die uit het leven stapt vind jij blijkbaar niet treurig. Hoe lang moet een mooi leven zijn om er uit te stappen zonder zeuren? Ben je ook niet verdrietig om iemand van 60? 75?ExodusRedux schreef: ↑29-05-2020 08:06Je moet gewoon terug kijken naar dat ze een mooi leven heeft gehad. Ze is in de 90 geworden, dat worden de meeste niet eens. En ze heeft toch van het leven kunnen genieten? Dan is er toch niks aan de hand?
[…]
Doe niet zo zielig en kijk terug naar dat ze een mooi leven heeft gehad.
