Coronavirus COVID-19
alle pijlers
#ScholenDicht
dinsdag 13 oktober 2020 om 09:20
Op Twitter en Facebook pleiten diverse leerkrachten weer om de scholen te sluiten. Veel leerkrachten zijn bang om besmet te raken en vinden dat ze dezelfde behandeling moeten krijgen als de horeca. Uiteraard willen leerkrachten wel doorbetaald worden.
Zelf ben ik hier enorm op tegen. Het sluiten van zowel basis- als middelbare scholen heeft enorme maatschappelijke en economische consequenties en moet koste wat het kost voorkomen worden. Afstandsonderwijs is van veel lagere kwaliteit en komt vaak neer op betaalde vakanties voor leerkrachten.
Een storende denkfout die veel leerkrachten volgens mij maken is dat ze menen recht te hebben om niet besmet te raken met het coronavirus, terwijl dat nooit het doel kan zijn. Iedereen zal op termijn besmet raken met dit virus: het gaat er alleen om dat we ervoor zorgen dat de zorg niet instort en af en toe maatregelen moeten nemen om het aantal besmettingen af te remmen. Zo bekeken (en hoe kun je het anders bekijken) is het sluiten van scholen wat mij betreft NOOIT aan de orde. De schade die we daarmee aanrichten is onmetelijk veel groter dan dat het voorkomen van een paar extra besmettingen ons maatschappelijk oplevert.
Het stoort me echt dat leerkrachten hier nu weer massaal voor pleiten. Eerder stond er in NRC dit artikel: "De lobby van leraren TEGEN het volledig openen van scholen is gênant". Het onderstreept hoe ik erover denk. https://www.nrc.nl/nieuws/2020/05/28/de ... t-a4001112
Zelf ben ik hier enorm op tegen. Het sluiten van zowel basis- als middelbare scholen heeft enorme maatschappelijke en economische consequenties en moet koste wat het kost voorkomen worden. Afstandsonderwijs is van veel lagere kwaliteit en komt vaak neer op betaalde vakanties voor leerkrachten.
Een storende denkfout die veel leerkrachten volgens mij maken is dat ze menen recht te hebben om niet besmet te raken met het coronavirus, terwijl dat nooit het doel kan zijn. Iedereen zal op termijn besmet raken met dit virus: het gaat er alleen om dat we ervoor zorgen dat de zorg niet instort en af en toe maatregelen moeten nemen om het aantal besmettingen af te remmen. Zo bekeken (en hoe kun je het anders bekijken) is het sluiten van scholen wat mij betreft NOOIT aan de orde. De schade die we daarmee aanrichten is onmetelijk veel groter dan dat het voorkomen van een paar extra besmettingen ons maatschappelijk oplevert.
Het stoort me echt dat leerkrachten hier nu weer massaal voor pleiten. Eerder stond er in NRC dit artikel: "De lobby van leraren TEGEN het volledig openen van scholen is gênant". Het onderstreept hoe ik erover denk. https://www.nrc.nl/nieuws/2020/05/28/de ... t-a4001112
woensdag 14 oktober 2020 om 07:47
Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.mybestfriend schreef: ↑14-10-2020 07:36Met wat begeleid je studenten?
En je hebt niet gezien hoe hard de docenten gewerkt hebben tijdens de lockdown?
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
woensdag 14 oktober 2020 om 07:59
hoekkeper schreef: ↑14-10-2020 07:47Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
Begrijpelijk, een basisschoolkind kan veel minder goed zelfstandig werken dan een student. Voor een student kan een uur per week, al is het verre van ideaal, enigszins genoeg zijn, een basisschoolkind heeft continu begeleiding nodig en dat kan een onderwijzer niet bieden. Die kan hooguit aansturen en af en toe wat persoonlijke begeleiding aanbieden.
woensdag 14 oktober 2020 om 08:22
Op de basisschool van zoon:hoekkeper schreef: ↑14-10-2020 07:47Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
Software pakketten per direct vermeubelen voor leerlingen met TOS, teksten invoeren voor spraakprogramma voor leerlingen met dyslexie, inventariseren en organiseren van devices voor leerlingen die zonder zitten, ouders helpen de juiste software te installeren per telefoon, ouders helpen met lespakketsoftware of instructies, aanhoren zorgen van ouders over voortgang leerling, aan de telefoon hangen met de IT van aanbieders van software om de licenties voor persoonlijke devices te regelen, alle leerlingen afbellen (hoe gaat het, waar heb je hulp bij nodig en natuurlijk het ‘gewone’ kletspraatje met ouders), voortgang per leerling registreren (Gynzy, Squla, eigen pakket), collega’s uithelpen, taakverdelingen maken volgende schoolweek, alvast inhaalprogramma maken voor leerlingen die weg dreigen te vallen, overleg met zorgteam en LPA over zorgleerlingen, zoeken naar manieren om contact te leggen met leerlingen die helemaal van de radar zijn verdwenen, langs de leerlingen fietsen om de opdracht ‘plak de knutselopdracht op het raam’ te bekijken (en de leerling even te zien), etc.
En dan nog de zaken waar ik geen weet van heb als ouder die zelf in het VO werkzaam is. Mijn ervaring was dat ik mij meer een callcenter voelde dan iets anders. Je bent van anderen afhankelijk (IT, zorgteam, LPA, mr, RT, etc.) om verder te kunnen. Maar dan moet je er wel tussen zien te komen. En al de tijd die ging zitten in het vermeubelen van lesmateriaal naar programma’s die op vrijwel ieder besturingssysteem draaien.
woensdag 14 oktober 2020 om 08:26
Wat stop jij veel energie in het proberen te bewijzen dat leraren op basisscholen te weinig gedaan hebben toen de scholen dicht waren.hoekkeper schreef: ↑14-10-2020 07:47Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
Je constateert, je weet, je denkt.
woensdag 14 oktober 2020 om 08:37
hoekkeper schreef: ↑14-10-2020 07:47Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
Klopt
Mijn jongste krijgt veel 1 op 1 begeleiding op school.
O.a pre teaching, hulp bij begrijpend lezen etc.. Een heel koppel aan ondersteuners hing er altijd om haar heen. Ieder met zijn eigen functie en taak. Toen kwam de intelligente lockdown en was het plots stil.
Van dat hele pakket begeleiders heb ik in die periode nooit iets vernomen. Nog niet eens de vraag of het allemaal lukte.
Heel opmerkelijk vind ik dat.
woensdag 14 oktober 2020 om 09:01
Dat ligt dan echt aan de school. Op de school waar ik werk heb ik juist meer extra ondersteuning georganiseerd, zodat alle kinderen die normaal extra ondersteuning kregen, het nu individueel kregen.Pindakaasjes schreef: ↑14-10-2020 08:37Klopt
Mijn jongste krijgt veel 1 op 1 begeleiding op school.
O.a pre teaching, hulp bij begrijpend lezen etc.. Een heel koppel aan ondersteuners hing er altijd om haar heen. Ieder met zijn eigen functie en taak. Toen kwam de intelligente lockdown en was het plots stil.
Van dat hele pakket begeleiders heb ik in die periode nooit iets vernomen. Nog niet eens de vraag of het allemaal lukte.
Heel opmerkelijk vind ik dat.
Kostte me wel wat extra geld, maar gelukkig kregen we uiteindelijk extra subsidie hiervoor.
woensdag 14 oktober 2020 om 10:48
Bij ons basisschoolkind elke leerling na de gezamenlijke Teams nog individuele begeleiding of in kleine groepjes. Op mijn eigen school hadden de leerkrachten zelfs hun privé-nummer gegeven. Ze waren altijd bereikbaar voor ouders. Ook huisbezoeken (aan de deur) zijn gedaan. Het regelen van noodopvang. Er is heel veel energie en tijd gaat zitten in iedereen te bereiken. Sommige kinderen waren van de radar verdwenen. Collega’s overlegden heel veel, soms had iemand weer een nieuwe functie van Teams uitgevonden. Het uitzoeken van geschikt lesmateriaal, een goede balans zien te vinden tussen digitaal en op papier. Uitgiftemomenten organiseren enz. enz.hoekkeper schreef: ↑14-10-2020 07:47Mijn begeleidingen gingen via Teams 1-op-1 door. Ik heb dagenlang naar een scherm zitten staren. Het was echt volhouden, want de energie en levendigheid van normale begeleidingen was er wel vanaf.
Op de basisscholen die ik ken gingen de begeleidingen NIET 1-op-1 door. De begeleiding werd door ouders/verzorgers gedaan. Dat is wel een verschil dat ik heb geconstateerd. Dus wat hebben de juffen/meesters in de plaats van gewone begeleidingen gedaan dan?
Waarom generaliseer je zo?
woensdag 14 oktober 2020 om 10:59
Ik herken wat jij typt ook van de scholen van mij kinderen.mybestfriend schreef: ↑14-10-2020 10:48Bij ons basisschoolkind elke leerling na de gezamenlijke Teams nog individuele begeleiding of in kleine groepjes. Op mijn eigen school hadden de leerkrachten zelfs hun privé-nummer gegeven. Ze waren altijd bereikbaar voor ouders. Ook huisbezoeken (aan de deur) zijn gedaan. Het regelen van noodopvang. Er is heel veel energie en tijd gaat zitten in iedereen te bereiken. Sommige kinderen waren van de radar verdwenen. Collega’s overlegden heel veel, soms had iemand weer een nieuwe functie van Teams uitgevonden. Het uitzoeken van geschikt lesmateriaal, een goede balans zien te vinden tussen digitaal en op papier. Uitgiftemomenten organiseren enz. enz.
Waarom generaliseer je zo?
Wij zijn heel tevreden over de inzet van de leerkrachten! Zowel tijdens de corona als daarvoor al.
woensdag 14 oktober 2020 om 11:27
woensdag 14 oktober 2020 om 11:40
Vind je dat echt schokkend?noorderlicht76 schreef: ↑14-10-2020 11:27Het is best schokkend hoeveel verschillen er zijn tussen scholen, maar dat zal ook normaal zonder pandemie zo zijn. ik zou er echt niet aan moeten denken dat de kinderen weer thuis zaten, dan zou ik mezelf echt op kunnen laten nemen. alle schoolwerk begeleiden naast een volle baan.
Het is niet 1 bedrijf ofzo.
woensdag 14 oktober 2020 om 11:50
woensdag 14 oktober 2020 om 12:03
Er is ook afstemming, maar wat ik van de ‘buitenwereld’ hoor is het verschil tussen universiteiten in hoe en wat ze op afstand aanbieden ook enorm. Er waren toen ik studeerde al verschillen tussen universiteiten. Kwaliteitsverschillen, inhoudelijke verschillen, administratieve verschillen, didactische verschillen, you name it. Er waren zelfs enorme verschillen tussen studies (die op het oog redelijk vergelijkend zijn).noorderlicht76 schreef: ↑14-10-2020 11:50schokkend is misschien niet het juiste woord, verbazend wel. het is denk ik ook naief om te hopen op gelijke kwaliteit en kansen voor iedereen. zit zelf in WO en daar is bv wel landelijke afstemming op bepaalde onderdelen. ik zou me kunnen indenken dat er voor basisonderwijs ook zoiets is.
Onze (vo) school overlegt ook met de andere scholen van de stichting, en over sommige onderwerpen in de regio, maar niet met alle 640 middelbare scholen in Nederland. Bij de basisschool van mijn dochter net zo en op universiteiten evenzo.
Er zijn ook gewoon kwaliteitsnormen voor scholen, maar de invulling ervan kan een school zelf bepalen.
Ik vind het totaal niet verbazingwekkend.
woensdag 14 oktober 2020 om 13:51
Dat generaliseren kun je nog steeds niet laten zie ik.
Je zou ook kunnen bedenken dat jouw constatering niet maatgevend is voor álle basisscholen in Nederland? Blijkbaar heb je te maken gehad met slechte basisscholen. Ook de begeleiding van studenten was per universiteit en zelfs per studie heel verschillend. Zijn daar dan ook de slechte maatgevend voor alle studies en alle docenten?
woensdag 14 oktober 2020 om 14:54
Ik ook niet.Mevrouw75 schreef: ↑14-10-2020 12:03Er is ook afstemming, maar wat ik van de ‘buitenwereld’ hoor is het verschil tussen universiteiten in hoe en wat ze op afstand aanbieden ook enorm. Er waren toen ik studeerde al verschillen tussen universiteiten. Kwaliteitsverschillen, inhoudelijke verschillen, administratieve verschillen, didactische verschillen, you name it. Er waren zelfs enorme verschillen tussen studies (die op het oog redelijk vergelijkend zijn).
Onze (vo) school overlegt ook met de andere scholen van de stichting, en over sommige onderwerpen in de regio, maar niet met alle 640 middelbare scholen in Nederland. Bij de basisschool van mijn dochter net zo en op universiteiten evenzo.
Er zijn ook gewoon kwaliteitsnormen voor scholen, maar de invulling ervan kan een school zelf bepalen.
Ik vind het totaal niet verbazingwekkend.
En het is ook een mengeling van.
Ik kan heel chagrijnig gaan doen over school, die mijn kind toch moet kennen.
Dus dat is naast een schat een eigenwijze luie drol, die liever leuke dingen doet, plus helaas ook haar charme en creativiteit inzet om vooral niks te doen en lekker buiten beeld te blijven.
Dus tja, dan werkt een 'zelfstandig' pakket niet.
Kind logde niet in 'oepsie hihi' dus was weken bezig terwijl er niks gecontroleerd kon worden.
Sloeg ook niks op, bekende ze later schaterend.
'haha ik deed maar wat en zat ondertussen lekker tiktok te kijken hahaha' (ik kon niet echt meelachen)
Daarna oepsie hihi steeds alle werk kwijt. Pas na anderhalve maand intensief door ons begeleid en aangepakt te zijn was ze enigszins op de rit.
Daarna was school haar vergeten op te geven voor de zomerschool en de extra lessen, ib-er zei letterlijk 'we vergeten haar altijd'. Het is namelijk een heel zonnig en vrolijk type.
Maar dan hoor ik van andere ouders hoe vaak hun kind een beroep heeft gedaan op de docente, hoe fijn die hebben gewerkt online.
En dan moet ik dus ook kritisch naar mezelf en mijn kind kijken.
Want juf was dus gewoon beschikbaar en lesstof ook.
Het paste niet bij mijn kind maar dat ligt niet perse aan school natuurlijk.
Ik vond het als ouder vooral een goede les om mee te nemen naar de middelbare school straks, we zijn nu een stuk alerter en kunnen haar nu beter begeleiden.
Voornaamste rop hierin blijft bij de ouders natuurlijk.
woensdag 14 oktober 2020 om 17:40
Ik vind deze reactie echt een verademing.Het-groepje schreef: ↑14-10-2020 14:54.
En dan moet ik dus ook kritisch naar mezelf en mijn kind kijken.
Want juf was dus gewoon beschikbaar en lesstof ook.
Het paste niet bij mijn kind maar dat ligt niet perse aan school natuurlijk.
Ik vond het als ouder vooral een goede les om mee te nemen naar de middelbare school straks, we zijn nu een stuk alerter en kunnen haar nu beter begeleiden.
Voornaamste rop hierin blijft bij de ouders natuurlijk.
Kinderen verschillen enorm. En ik de klas leer je ze kennen en ontdek je hoe je al die verschillende kinderen het beste kunt helpen en aansturen. En aanvoelen wanneer er hobbels op de weg komen en hoe je die bij kunt sturen. Een deel van die kennis viel weg zodra alles online ging. Sommige dingen werkten niet meer en andere dingen moest je opnieuw gaan afstemmen en aanvoelen. En daarin waren enorme verschillen tussen kinderen. En een aantal ouders die hun eigen kind als voorbeeld hadden van ‘wat voor iedereen logischerwijs nodig is’. Terwijl die behoeften soms haaks stonden op de behoeften van andere kinderen en ouders.
En natuurlijk waren er ouders die -terecht!- aangaven dat ‘het gezellig houden thuis’ bovenaan het prioriteitenlijstje stond. Die aangaven moeite te hebben met te veel/te weinig vaste momenten op teams, met te veel/te weinig verplicht werk, met te veel/te weinig extra keuzewerk. En overal waar mogelijk probeerden wij zo veel mogelijk maatwerk te leveren. Soms heel simpel door een kind een opdracht te geven die ik online kon volgen. (Dom voorbeeld: tafels oefenen via een online programma).
Er waren ook ouders die vroegen of de leerkracht vanuit teams hun kind van achter de bank tevoorschijn wilde roepen. Dat kind had namelijk geen zin en was absoluut niet van plan om naar ouders te luisteren, maar luisterde wel naar de leerkracht.
Er waren kinderen die opbloeiden van thuis werken en af en toe één op één aandacht van een ouder. En er waren kinderen die enorm afgleden omdat ze doken voor alle opdrachten en lesstof.
En er zijn grote groepen kinderen enorm tekort gekomen en hebben een achterstand opgelopen. Omdat ze ouders hebben die niet willen helpen of dat simpelweg niet kunnen. Omdat voor de ouders de lesstof te hoog gegrepen is, of omdat ze de taal niet genoeg beheersen. En als je dat weet ( en dan laat ik het hele stuk van ellendige thuissituaties die ook vaak voorkomen zelfs nog weg) en beseft welke enorme gevolgen dat heeft voor die kinderen, dan is het op z’n minst verwend te noemen dat een universitair geschoolde ouder het een enorm drama vond. Lastig en vervelend en onwenselijk: ja. Maar een drama is het geweest voor veel andere kinderen. De kloof door de kansenongelijkheid is groter geworden, maar het drama zit niet bij de kinderen van universitair geschoolde ouders. En het stoort me hoeveel posten waarin beschreven wordt wat zich allemaal buiten het beperkte blikveld bevindt genegeerd worden.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 14 oktober 2020 om 18:03
Scholen dicht betekend toch niet geen les?
Dus moeten de leraren toch gewoon, zelfs wel langer, werken. Dus waarom zijn er mensen die vallen over salaris doorbetaald krijgen ed?
Ik vind zo veel mensen in een gebouw proppen inderdaad niet handig in deze tijd. Er is zoveel moeite gestoken in digitaal en online lesgever dat dat zo weer opgepakt zou kunnen worden.
En er moet toch zo veel mogelijk thuisgewerkt worden. Waarom de scholen en scholieren dan niet.
Dus moeten de leraren toch gewoon, zelfs wel langer, werken. Dus waarom zijn er mensen die vallen over salaris doorbetaald krijgen ed?
Ik vind zo veel mensen in een gebouw proppen inderdaad niet handig in deze tijd. Er is zoveel moeite gestoken in digitaal en online lesgever dat dat zo weer opgepakt zou kunnen worden.
En er moet toch zo veel mogelijk thuisgewerkt worden. Waarom de scholen en scholieren dan niet.
woensdag 14 oktober 2020 om 18:43
feow schreef: ↑14-10-2020 17:40Ik vind deze reactie echt een verademing.
Kinderen verschillen enorm. En ik de klas leer je ze kennen en ontdek je hoe je al die verschillende kinderen het beste kunt helpen en aansturen. En aanvoelen wanneer er hobbels op de weg komen en hoe je die bij kunt sturen. Een deel van die kennis viel weg zodra alles online ging. Sommige dingen werkten niet meer en andere dingen moest je opnieuw gaan afstemmen en aanvoelen. En daarin waren enorme verschillen tussen kinderen. En een aantal ouders die hun eigen kind als voorbeeld hadden van ‘wat voor iedereen logischerwijs nodig is’. Terwijl die behoeften soms haaks stonden op de behoeften van andere kinderen en ouders.
En natuurlijk waren er ouders die -terecht!- aangaven dat ‘het gezellig houden thuis’ bovenaan het prioriteitenlijstje stond. Die aangaven moeite te hebben met te veel/te weinig vaste momenten op teams, met te veel/te weinig verplicht werk, met te veel/te weinig extra keuzewerk. En overal waar mogelijk probeerden wij zo veel mogelijk maatwerk te leveren. Soms heel simpel door een kind een opdracht te geven die ik online kon volgen. (Dom voorbeeld: tafels oefenen via een online programma).
Er waren ook ouders die vroegen of de leerkracht vanuit teams hun kind van achter de bank tevoorschijn wilde roepen. Dat kind had namelijk geen zin en was absoluut niet van plan om naar ouders te luisteren, maar luisterde wel naar de leerkracht.
Er waren kinderen die opbloeiden van thuis werken en af en toe één op één aandacht van een ouder. En er waren kinderen die enorm afgleden omdat ze doken voor alle opdrachten en lesstof.
En er zijn grote groepen kinderen enorm tekort gekomen en hebben een achterstand opgelopen. Omdat ze ouders hebben die niet willen helpen of dat simpelweg niet kunnen. Omdat voor de ouders de lesstof te hoog gegrepen is, of omdat ze de taal niet genoeg beheersen. En als je dat weet ( en dan laat ik het hele stuk van ellendige thuissituaties die ook vaak voorkomen zelfs nog weg) en beseft welke enorme gevolgen dat heeft voor die kinderen, dan is het op z’n minst verwend te noemen dat een universitair geschoolde ouder het een enorm drama vond. Lastig en vervelend en onwenselijk: ja. Maar een drama is het geweest voor veel andere kinderen. De kloof door de kansenongelijkheid is groter geworden, maar het drama zit niet bij de kinderen van universitair geschoolde ouders. En het stoort me hoeveel posten waarin beschreven wordt wat zich allemaal buiten het beperkte blikveld bevindt genegeerd worden.
woensdag 14 oktober 2020 om 20:03
feow schreef: ↑14-10-2020 17:40Ik vind deze reactie echt een verademing.
Kinderen verschillen enorm. En ik de klas leer je ze kennen en ontdek je hoe je al die verschillende kinderen het beste kunt helpen en aansturen. En aanvoelen wanneer er hobbels op de weg komen en hoe je die bij kunt sturen. Een deel van die kennis viel weg zodra alles online ging. Sommige dingen werkten niet meer en andere dingen moest je opnieuw gaan afstemmen en aanvoelen. En daarin waren enorme verschillen tussen kinderen. En een aantal ouders die hun eigen kind als voorbeeld hadden van ‘wat voor iedereen logischerwijs nodig is’. Terwijl die behoeften soms haaks stonden op de behoeften van andere kinderen en ouders.
En natuurlijk waren er ouders die -terecht!- aangaven dat ‘het gezellig houden thuis’ bovenaan het prioriteitenlijstje stond. Die aangaven moeite te hebben met te veel/te weinig vaste momenten op teams, met te veel/te weinig verplicht werk, met te veel/te weinig extra keuzewerk. En overal waar mogelijk probeerden wij zo veel mogelijk maatwerk te leveren. Soms heel simpel door een kind een opdracht te geven die ik online kon volgen. (Dom voorbeeld: tafels oefenen via een online programma).
Er waren ook ouders die vroegen of de leerkracht vanuit teams hun kind van achter de bank tevoorschijn wilde roepen. Dat kind had namelijk geen zin en was absoluut niet van plan om naar ouders te luisteren, maar luisterde wel naar de leerkracht.
Er waren kinderen die opbloeiden van thuis werken en af en toe één op één aandacht van een ouder. En er waren kinderen die enorm afgleden omdat ze doken voor alle opdrachten en lesstof.
En er zijn grote groepen kinderen enorm tekort gekomen en hebben een achterstand opgelopen. Omdat ze ouders hebben die niet willen helpen of dat simpelweg niet kunnen. Omdat voor de ouders de lesstof te hoog gegrepen is, of omdat ze de taal niet genoeg beheersen. En als je dat weet ( en dan laat ik het hele stuk van ellendige thuissituaties die ook vaak voorkomen zelfs nog weg) en beseft welke enorme gevolgen dat heeft voor die kinderen, dan is het op z’n minst verwend te noemen dat een universitair geschoolde ouder het een enorm drama vond. Lastig en vervelend en onwenselijk: ja. Maar een drama is het geweest voor veel andere kinderen. De kloof door de kansenongelijkheid is groter geworden, maar het drama zit niet bij de kinderen van universitair geschoolde ouders. En het stoort me hoeveel posten waarin beschreven wordt wat zich allemaal buiten het beperkte blikveld bevindt genegeerd worden.
Dat!
Wij hadden één ouder met echt grote klachten, die door de behoefte van de andere kinderen dus voor dat ene kind niet naar tevredenheid konden worden opgelost.
Elke week werd de ouders om feedback gevraagd en met veel feedback hebben we dus ook echt geprobeerd iets te doen. Eén ouder heeft regelmatig heel mooie complimenten verstuurd naar de leerkrachten van haar kinderen.
Spontaan een compliment geven doen mensen nu eenmaal minder snel dan klagen.
Vorige week met een paar kinderen van groep zeven een toevallig gesprekje. Een meisje was heel boos over hoe hard ze moest werken en hoeveel ze moest doen en dat de juffen alleen maar een beetje achter hun computer zaten te zitten als zij keihard moest werken. Werd er een jongetje heel boos en ging uitleggen dat de eerste juffen al om 7:30 op school waren en heel hard werkten en dat deed laatste juf altijd pas om 17:30 weg gaat. Kind woont tegenover school en ziet dat dus vanuit zijn huis. Als hij buiten speelt moet hij naar huis gaan als op school het licht uit gaat.
Zo leuk als kinderen zo blij zijn met de school en de juffen.
woensdag 14 oktober 2020 om 23:07
Hier ook 2 universitair opgeleide ouders, echter beide in de verste verte ook maar niets met pedagogiek te maken. En wel een kind met een 'extra' behoefte.feow schreef: ↑14-10-2020 17:40Ik vind deze reactie echt een verademing.
Kinderen verschillen enorm. En ik de klas leer je ze kennen en ontdek je hoe je al die verschillende kinderen het beste kunt helpen en aansturen. En aanvoelen wanneer er hobbels op de weg komen en hoe je die bij kunt sturen. Een deel van die kennis viel weg zodra alles online ging. Sommige dingen werkten niet meer en andere dingen moest je opnieuw gaan afstemmen en aanvoelen. En daarin waren enorme verschillen tussen kinderen. En een aantal ouders die hun eigen kind als voorbeeld hadden van ‘wat voor iedereen logischerwijs nodig is’. Terwijl die behoeften soms haaks stonden op de behoeften van andere kinderen en ouders.
En natuurlijk waren er ouders die -terecht!- aangaven dat ‘het gezellig houden thuis’ bovenaan het prioriteitenlijstje stond. Die aangaven moeite te hebben met te veel/te weinig vaste momenten op teams, met te veel/te weinig verplicht werk, met te veel/te weinig extra keuzewerk. En overal waar mogelijk probeerden wij zo veel mogelijk maatwerk te leveren. Soms heel simpel door een kind een opdracht te geven die ik online kon volgen. (Dom voorbeeld: tafels oefenen via een online programma).
Er waren ook ouders die vroegen of de leerkracht vanuit teams hun kind van achter de bank tevoorschijn wilde roepen. Dat kind had namelijk geen zin en was absoluut niet van plan om naar ouders te luisteren, maar luisterde wel naar de leerkracht.
Er waren kinderen die opbloeiden van thuis werken en af en toe één op één aandacht van een ouder. En er waren kinderen die enorm afgleden omdat ze doken voor alle opdrachten en lesstof.
En er zijn grote groepen kinderen enorm tekort gekomen en hebben een achterstand opgelopen. Omdat ze ouders hebben die niet willen helpen of dat simpelweg niet kunnen. Omdat voor de ouders de lesstof te hoog gegrepen is, of omdat ze de taal niet genoeg beheersen. En als je dat weet ( en dan laat ik het hele stuk van ellendige thuissituaties die ook vaak voorkomen zelfs nog weg) en beseft welke enorme gevolgen dat heeft voor die kinderen, dan is het op z’n minst verwend te noemen dat een universitair geschoolde ouder het een enorm drama vond. Lastig en vervelend en onwenselijk: ja. Maar een drama is het geweest voor veel andere kinderen. De kloof door de kansenongelijkheid is groter geworden, maar het drama zit niet bij de kinderen van universitair geschoolde ouders. En het stoort me hoeveel posten waarin beschreven wordt wat zich allemaal buiten het beperkte blikveld bevindt genegeerd worden.
Helaas heeft school het hier mi niet echt opgepakt. Er was net beloofd dat er extra.RT zou komen, maar helaas speculaas... niets.
En wij ouders kunnen dat beide niet. We hebben bovendien beide een essentieel beroep. Dus zijn ook heel veel aan het werk geweest.
Dus thuisonderwijs was mwoah. Daar hadden we om 19 uur geen puf meernvoor. En school was een soort verdedelde opvang....
Gelukkig kunnen wij particuliere hulp betalen, dus tja, dat komt er nu dus maar.
Voor een deel dus omdat ik gewoon keihard gewerkt heb in de zorg... dat voelt dus wel zuur. Ik had er ook graag 24/7 aan kind willen besteden.
Dus waarom mag ik als universitair geschoolde daar niet over klagen?
donderdag 15 oktober 2020 om 00:28
Niemand kan jou verbieden te klagen.
Maar ik zie rampen echt vanuit een ander perspectief.
Jij heb net als de meeste ouders niks met pedagogiek te maken.
Jij hebt net als heel veel andere ouders een kind met extra behoeften.
Jouw kind mocht naar de noodopvang.
Jij hebt de financiële mogelijkheden voor particuliere hulp.
Vanaf een afstand zie ik de ramp niet. Nou ja, ik zie wel rampen, maar echt bij andere thuissituaties.
Los van dat het voor heel veel kinderen en heel veel ouders echt heel naar was allemaal.
Maar ik zie rampen echt vanuit een ander perspectief.
Jij heb net als de meeste ouders niks met pedagogiek te maken.
Jij hebt net als heel veel andere ouders een kind met extra behoeften.
Jouw kind mocht naar de noodopvang.
Jij hebt de financiële mogelijkheden voor particuliere hulp.
Vanaf een afstand zie ik de ramp niet. Nou ja, ik zie wel rampen, maar echt bij andere thuissituaties.
Los van dat het voor heel veel kinderen en heel veel ouders echt heel naar was allemaal.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 15 oktober 2020 om 09:09
Maar nu mis je toch ook de hele reden achter het schrappen van wedstrijden? Het gaat om ongewenste verplaatsingen. Want bij uitwedstrijden rijden de ouders (evt met meerdere kinderen in de auto) en gaan die kijken (dat mocht nog bij uit). En bij de ene sport is dat misschien niet zo lastig (want buiten en veel ruimte), maar bij de ander wel. En sport is natuurlijk heel belangrijk, zeker ook voor kinderen/jongeren. Maar ze kunnen toch nog trainen. Ik zag op facebook ook al weer langskomen ' de competitie van mijn kinderen is afgepakt'. Ik heb daar echt moeite mee. Wat is er mis met trainen? Op de training zal een wedstrijdje onderling wel kunnen lijkt me (dus binnen de eigen club)?Selune schreef: ↑14-10-2020 07:28Toen gisteren het nieuws over de persconferentie bekend werd was ik bij een training van het jeugdteam dat ik coach. Allemaal verdrietige pubers. Waarom ze weer hun sport afpakken. Ja trainen mag, maar voor hoe lang en waarvoor? En kan het vanuit de clubs want zonder inkomsten kun je de zaal niet blijven huren voor die trainingen. Allemaal zeiden ze hetzelfde waarom dan? Op school hebben we veel besmettingen en lopen we veel risico, bij onze sport wordt bij een verdenking van covid de wedstrijd afgezegd en er is nog niets gebeurd. Daarbij ging school in het voorjaar door, in aangepaste vorm, maar het ging wel door. Sport niet, maandenlang mochten ze niets doen met elkaar en toen het weer mocht was bij heel veel sporten het seizoen al afgelopen. Effectief zijn ze pas vanaf half/eind augustus weer begonnen en nu raken ze dat weer kwijt. 2 teams gesproken gisteren die het onbegrijpelijk vinden dat ze wel naar school moeten waar ze het gevoel hebben onveilig te zijn en niet te mogen doen waar, in tegenstelling tot op school waar het allemaal niet hoeft, wel afstand wordt gehouden, geen kleedkamers, geen publiek, geen kantine en toch mogen ze niet meer sporten maar moeten ze wel zonder afstand naar school. Ja en een mondkapje in de gang om vervolgens in de klas met veel teveel leerlingen in een klein lokaal te zitten want de docent heeft (terecht) een soort tweemetergebied gekregen, waardoor leerlingen nog dichter op elkaar zitten. En het virus interesseert het niet dat het een lokaal is en geen gang of aula. Lekker dichtbij elkaar kan het zich prima verspreiden. Mijn pubers snappen er niks van, hun vrienden ook niet en als ik eerlijk ben ik ook niet.
En er heerst een heel naar gevoel onder de jeugd, vooral bovenbouw VO. Jongeren worden aangesproken dat zij laks zijn. Dat zij het virus overbrengen omdat het ze niet zou interesseren en ze er toch minder ziek van worden. Maar zij kunnen geen afstand houden, want het hoeft niet, dus op scholen gebeurd het niet. Zij zijn zich bewust van het risico dat ze het op hun ouders/grootouders enz overbrengen, zeker de jongeren die soms met grootouders hun huis delen, maar ze moeten naar school om niets te missen. En zijn ervaren daarom ook wat hier al werd geschreven, school is een andere wereld, daar lijkt alles normaal, omdat afstand niet hoeft en niet kan een er gewoon 30 leerlingen in een klas zitten. Ze kunnen het nooit goed doen, als ze thuisblijven midden ze teveel, als ze gaan nemen ze teveel risico. Jongeren worstelen hier ook mee in ieder geval en hun zorgen hoor je niet of nauwelijks terug in de overwegingen van het kabinet.
En Scholen dicht heeft nu eenmaal een grotere impact. Ten eerste op leerlingen zelf. Sommige kunnen door hoe ze in elkaar zitten of door de thuissituatie echt thuis niet goed leren. Ik ken een gezin met 6 kinderen, die allemaal thuis schoolwerk hadden (bovenbouw PO, VO en hbo in dit geval). Dat is toch nauwelijks te doen in combinatie met ouders die ook thuiswerken? En dan heb ik het nog niet eens over kinderen met een onveilige thuissituatie.
En daarnaast gaan ze dan weer opvang op school moeten regelen voor ouders van jongere kinderen die een vitaal beroep hebben. En dan andere werkende ouders krijgen het nauwelijks gebolwerkt met hun werk, omdat er geen opvang is en er hulp bij school nodig is. Ook door stress die daaruit volgt wordt de thuissituatie niet altijd beter. En dan leidt het ook nog tot een enorme extra kansenongelijkheid.
Ik snap dus heel goed dat de overheid scholensluiting wel ongeveer onderaan op hun lijstje hebben staan. Sportwedstrijden verbieden levert dan misschien een kleinere bijdrage aan voorkomen van verspreiding van het virus, maar wel een met een stuk minder negatieve gevolgen. (bewegen kan tenslotte nog in de training).
donderdag 15 oktober 2020 om 09:22
Hier ook twee universitair geschoolde ouders. Onze kinderen kregen geen onderwijs tijdens de sluiting van de scholen; ze hadden een weektaak, die ze meestal op de maandag al afhadden, hun leerkracht belde ze eens per week 10 minuten, en dat was het. Geen online lessen, geen verplichtingen, geen controle.
Maar persoonlijk vond ik dat prima. De kinderen hebben zich goed vermaakt met buiten spelen, hutten bouwen, lego en donald duck. Het voelde als een lange vakantie met ultieme vrijheid. Man en ik moesten gewoon werken, dus van ons hadden ze geen last, ze konden doen waar ze zin in hadden. Nee, ze leerden misschien niet zoveel schooldingen, maar hoe vaak krijgen kinderen tegenwoordig nog de kans om zonder verplichtingen een beetje aan te klooien? Dus nee, er was niet echt onderwijs en misschien hebben ze wel een achterstand opgelopen, maar ze hebben nog jaren lang om dingen te leren, dat komt vast ergens onderweg wel weer goed.
Al met al ben ik vooral blij dat we er een leuke tijd van hebben weten te maken. Dat er geen stress was en geen angst, dat de kinderen terugkijken op fijne weken. Dat ze terugkijken op de lockdown als die tijd waarin de hele woonkamer permanent één grote hut was
Maar persoonlijk vond ik dat prima. De kinderen hebben zich goed vermaakt met buiten spelen, hutten bouwen, lego en donald duck. Het voelde als een lange vakantie met ultieme vrijheid. Man en ik moesten gewoon werken, dus van ons hadden ze geen last, ze konden doen waar ze zin in hadden. Nee, ze leerden misschien niet zoveel schooldingen, maar hoe vaak krijgen kinderen tegenwoordig nog de kans om zonder verplichtingen een beetje aan te klooien? Dus nee, er was niet echt onderwijs en misschien hebben ze wel een achterstand opgelopen, maar ze hebben nog jaren lang om dingen te leren, dat komt vast ergens onderweg wel weer goed.
Al met al ben ik vooral blij dat we er een leuke tijd van hebben weten te maken. Dat er geen stress was en geen angst, dat de kinderen terugkijken op fijne weken. Dat ze terugkijken op de lockdown als die tijd waarin de hele woonkamer permanent één grote hut was
donderdag 15 oktober 2020 om 09:40
Lafae schreef: ↑15-10-2020 09:22Hier ook twee universitair geschoolde ouders. Onze kinderen kregen geen onderwijs tijdens de sluiting van de scholen; ze hadden een weektaak, die ze meestal op de maandag al afhadden, hun leerkracht belde ze eens per week 10 minuten, en dat was het. Geen online lessen, geen verplichtingen, geen controle.
Maar persoonlijk vond ik dat prima. De kinderen hebben zich goed vermaakt met buiten spelen, hutten bouwen, lego en donald duck. Het voelde als een lange vakantie met ultieme vrijheid. Man en ik moesten gewoon werken, dus van ons hadden ze geen last, ze konden doen waar ze zin in hadden. Nee, ze leerden misschien niet zoveel schooldingen, maar hoe vaak krijgen kinderen tegenwoordig nog de kans om zonder verplichtingen een beetje aan te klooien? Dus nee, er was niet echt onderwijs en misschien hebben ze wel een achterstand opgelopen, maar ze hebben nog jaren lang om dingen te leren, dat komt vast ergens onderweg wel weer goed.
Al met al ben ik vooral blij dat we er een leuke tijd van hebben weten te maken. Dat er geen stress was en geen angst, dat de kinderen terugkijken op fijne weken. Dat ze terugkijken op de lockdown als die tijd waarin de hele woonkamer permanent één grote hut was
Heerlijk, deze verfrissende kijk hierop. Ik ben het volledig met je eens.
Ik realiseer me heel goed dat zoiets lang niet voor ieder kind geldt, je moet maar net een fijne thuissituatie hebben.
Maar ik vind het mooi te lezen dat je vooral het positieve hebt ervaren, ook voor de kinderen. Dat kinderen eindelijk weer eens konden spelen, kind konden zijn, zonder het heilige moeten, het moeten presteren. School is belangrijk, maar vrijheid en rust ook.
donderdag 15 oktober 2020 om 09:47
De verhalen die je aan de lopende band hoort. Leerkrachten hadden gewoon betaald veel meer vrije tijd en die tijd werd echt niet ingevuld door allerlei extra werkzaamheden.Lafae schreef: ↑15-10-2020 09:22Hier ook twee universitair geschoolde ouders. Onze kinderen kregen geen onderwijs tijdens de sluiting van de scholen; ze hadden een weektaak, die ze meestal op de maandag al afhadden, hun leerkracht belde ze eens per week 10 minuten, en dat was het. Geen online lessen, geen verplichtingen, geen controle.
Maar persoonlijk vond ik dat prima. De kinderen hebben zich goed vermaakt met buiten spelen, hutten bouwen, lego en donald duck. Het voelde als een lange vakantie met ultieme vrijheid. Man en ik moesten gewoon werken, dus van ons hadden ze geen last, ze konden doen waar ze zin in hadden. Nee, ze leerden misschien niet zoveel schooldingen, maar hoe vaak krijgen kinderen tegenwoordig nog de kans om zonder verplichtingen een beetje aan te klooien? Dus nee, er was niet echt onderwijs en misschien hebben ze wel een achterstand opgelopen, maar ze hebben nog jaren lang om dingen te leren, dat komt vast ergens onderweg wel weer goed.
Al met al ben ik vooral blij dat we er een leuke tijd van hebben weten te maken. Dat er geen stress was en geen angst, dat de kinderen terugkijken op fijne weken. Dat ze terugkijken op de lockdown als die tijd waarin de hele woonkamer permanent één grote hut was
Mijn kinderen zijn al wat ouder dus even geen onderwijs en wat aanklooien vond ik wel schadelijk. Dus is er door ouders/grootouders onderwijs gegeven. Het 'leuke' nu is dat een paar hysterische docenten hebben gezorgd voor een paar leerlingen met forse achterstanden in groep 5 en groep 7. En dan zitten wij nog op een school waar ouders en leerkrachten er bovenop zitten. Kun je nagaan hoe dat op zwakkere scholen is gegaan: daar hebben sommige leerlingen 5 weken niks gedaan.
Die scholensluiting heeft er bij mij echt voor gezorgd dat er bij mij een grote weerzin is ontstaan bij alle maatregelen. De vorige lockdown waarbij leerkrachten betaald vakantie kregen heeft enorm veel schade veroorzaakt. Het heeft ervoor gezorgd dat zwakkere leerlingen nog grotere achterstanden opliepen. Daar ondervinden ze gewoon hun hele leven schade van. Het heeft gezorgd voor meer huiselijk geweld. Zo'n sluiting gaat er bij mij gewoon echt niet in. Dan kom ik in opstand en ga ik me aan geen enkele maatregel meer houden.
