Entertainment
alle pijlers
Antonie Kamerling overleden
donderdag 7 oktober 2010 om 10:13
Anthonie Kamerling overleden ZEVENHOVEN - De Nederlandse acteur en zanger Antonie Kamerling (44) is in de nacht van woensdag op donderdag overleden. Het lichaam van de acteur werd gevonden in een woning in zijn woonplaats Zevenhoven.
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
Het management van Kamerling heeft het overlijden van de acteur bevestigd. Over de verdere omstandigheden rond de dood van Kamerling is niks bekend.
Hij laat zijn vrouw isa Hoes en twee kinderen achter, zijn zoon Merlijn en dochter Vlinder. Zijn zus Liesbeth Kamerling is tevens actrice.
-------
Jee, wat jong!
donderdag 7 oktober 2010 om 12:06
Word net na mijn nachtdienst wakker gebeld door echtgenoot met dit vreselijke nieuws. Ik ben gelijk klaarwakker. Wat erg voor de nabestaanden.
En wat moet het erg zijn geweest voor Antonie zelf, om dit besluit te nemen.
En al dit gekat en gedoe naar elkaar toe, die heeft dit recht niet, die mag niet oordelen want...
Laten we elkaars mening respecteren, referentiekader enzo
En wat moet het erg zijn geweest voor Antonie zelf, om dit besluit te nemen.
En al dit gekat en gedoe naar elkaar toe, die heeft dit recht niet, die mag niet oordelen want...
Laten we elkaars mening respecteren, referentiekader enzo
donderdag 7 oktober 2010 om 12:09
quote:FlorisFlorijn schreef op 07 oktober 2010 @ 11:53:
[...]
Tijdje geleden trof ik mijn buurmeisje (10) en die zei; Wil jij mijn moeder nog gedag zeggen, want die gaat vrijdag dood. (euthanasie). Vervolgens huppelt ze verder om met haar vriendinnen te gaan spelen.
Mijn dochter speelt heel regelmatig met haar en kinderen onderling praten ook heel nuchter over de dood. Wat niet wil zeggen dat ze geen verdriet hebben natuurlijk.Ik kan dat niet begrijpen voor 'n kind van 10. Toen ik 9 was verongelukte de vader van 'n klasgenootje en ik was daar echt niet goed van. Niet omdat ik die vader kende, maar omdat ik ziek was van de gedachte dat dat mij ook zou kunnen overkomen. Idem toen we op kamp waren in de 5e (11-12 jaar) toen werd 'n klasgenootje weggehaald omdat haar moeder aan kanker was overleden. Ik dacht toen nog, je gaat toch niet op kamp als je moeder op sterven ligt? Dan wil je daar toch bij blijven?
[...]
Tijdje geleden trof ik mijn buurmeisje (10) en die zei; Wil jij mijn moeder nog gedag zeggen, want die gaat vrijdag dood. (euthanasie). Vervolgens huppelt ze verder om met haar vriendinnen te gaan spelen.
Mijn dochter speelt heel regelmatig met haar en kinderen onderling praten ook heel nuchter over de dood. Wat niet wil zeggen dat ze geen verdriet hebben natuurlijk.Ik kan dat niet begrijpen voor 'n kind van 10. Toen ik 9 was verongelukte de vader van 'n klasgenootje en ik was daar echt niet goed van. Niet omdat ik die vader kende, maar omdat ik ziek was van de gedachte dat dat mij ook zou kunnen overkomen. Idem toen we op kamp waren in de 5e (11-12 jaar) toen werd 'n klasgenootje weggehaald omdat haar moeder aan kanker was overleden. Ik dacht toen nog, je gaat toch niet op kamp als je moeder op sterven ligt? Dan wil je daar toch bij blijven?
donderdag 7 oktober 2010 om 12:10
Er is een mens verloren gegaan, een vader/partner/broer/vriend ect ect.
Dat is al erg genoeg,zonder dat hij veroordeeld word op hetgeen hij heeft gedaan.
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
Rust maar zacht,
Dat is al erg genoeg,zonder dat hij veroordeeld word op hetgeen hij heeft gedaan.
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
Rust maar zacht,
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
donderdag 7 oktober 2010 om 12:12
quote:diaantje1971 schreef op 07 oktober 2010 @ 12:10:
Er is een mens verloren gegaan, een vader/partner/broer/vriend ect ect.
Dat is al erg genoeg,zonder dat hij veroordeeld word op hetgeen hij heeft gedaan.
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
Rust maar zacht,
Er is een mens verloren gegaan, een vader/partner/broer/vriend ect ect.
Dat is al erg genoeg,zonder dat hij veroordeeld word op hetgeen hij heeft gedaan.
Je hebt je eigen keus gemaakt
Alleen en doelbewust
Van een oneindig gevecht
Naar oneindige rust
Rust maar zacht,
donderdag 7 oktober 2010 om 12:24
Nee hij had een bad hairday en dacht, laat ik dan maar een einde aan mijn leven maken.
Ook al heb je zoiets nooit meegemaakt in je eigen ongeving, ik gelukkig niet, dan kun je toch nadenken en bedenken dat niemand met kinderen, zijn kinderen zo bewust achterlaat en er lekker stiekem tussen uitknijpt..
Depressiviteit is een ziekte net zoals heel veel andere verschrikkelijke ziektes..
Ook al heb je zoiets nooit meegemaakt in je eigen ongeving, ik gelukkig niet, dan kun je toch nadenken en bedenken dat niemand met kinderen, zijn kinderen zo bewust achterlaat en er lekker stiekem tussen uitknijpt..
Depressiviteit is een ziekte net zoals heel veel andere verschrikkelijke ziektes..
donderdag 7 oktober 2010 om 12:26
Ik weet niet of het een egoïstische daad is van iemand.
Ik denk dat het leven met een zwaar depressieve partner misschien (zijn mijn gedachten hoor, ik weet het niet uit ervaring) wel zwaarder is dan het leven zonder die persoon.
Als jij er altijd moet zijn om je partner op te beuren en die partner kan er niet voor jou zijn (omdat ie nu eenmaal depressief is), heb je al niet echt een gelijkwaardige relatie.
Pfffff .. neemt niet weg dat dit een verschrikkelijk groot drama is voor Isa en hun 2 kinderen. Ik hoop dat zij (en alle naaste familieleden en vrienden) allemaal iemand in hun omgeving hebben waar ze terecht kunnen met dit grote verdriet.
Ik denk dat het leven met een zwaar depressieve partner misschien (zijn mijn gedachten hoor, ik weet het niet uit ervaring) wel zwaarder is dan het leven zonder die persoon.
Als jij er altijd moet zijn om je partner op te beuren en die partner kan er niet voor jou zijn (omdat ie nu eenmaal depressief is), heb je al niet echt een gelijkwaardige relatie.
Pfffff .. neemt niet weg dat dit een verschrikkelijk groot drama is voor Isa en hun 2 kinderen. Ik hoop dat zij (en alle naaste familieleden en vrienden) allemaal iemand in hun omgeving hebben waar ze terecht kunnen met dit grote verdriet.
donderdag 7 oktober 2010 om 12:27
quote:FlorisFlorijn schreef op 07 oktober 2010 @ 11:53:
[...]
Tijdje geleden trof ik mijn buurmeisje (10) en die zei; Wil jij mijn moeder nog gedag zeggen, want die gaat vrijdag dood. (euthanasie). Vervolgens huppelt ze verder om met haar vriendinnen te gaan spelen.
Mijn dochter speelt heel regelmatig met haar en kinderen onderling praten ook heel nuchter over de dood. Wat niet wil zeggen dat ze geen verdriet hebben natuurlijk.
Weet je waarom? Omdat ze er zich nog geen voorstelling van kunnen maken. Maar dat verdriet komt later wel, als ze het meer beseffen. Dat mama of papa nooit meer terugkomt. Dat draag je voor de rest van je leven met je mee.
Wat betreft Antonie: ik weet hoe het is om depressief te zijn. het enige wat ik erover kan zeggen is dat als iemand zover komt dat hij of zij dan echt wanhopig is en geen andere uitweg meer ziet.
Om af te zijn van al die wanhoop en pijn die je voelt. Het is nergens mee te vergelijken. (zelf echter nooit een poging gedaan, maar ik kan het me voorstellen iig.. ik denk ook dat je het pas echt kan voorstellen als je zelf ooit depressief bent geweest)
Sterkte voor een ieder die het ooit meegemaakt heeft
[...]
Tijdje geleden trof ik mijn buurmeisje (10) en die zei; Wil jij mijn moeder nog gedag zeggen, want die gaat vrijdag dood. (euthanasie). Vervolgens huppelt ze verder om met haar vriendinnen te gaan spelen.
Mijn dochter speelt heel regelmatig met haar en kinderen onderling praten ook heel nuchter over de dood. Wat niet wil zeggen dat ze geen verdriet hebben natuurlijk.
Weet je waarom? Omdat ze er zich nog geen voorstelling van kunnen maken. Maar dat verdriet komt later wel, als ze het meer beseffen. Dat mama of papa nooit meer terugkomt. Dat draag je voor de rest van je leven met je mee.
Wat betreft Antonie: ik weet hoe het is om depressief te zijn. het enige wat ik erover kan zeggen is dat als iemand zover komt dat hij of zij dan echt wanhopig is en geen andere uitweg meer ziet.
Om af te zijn van al die wanhoop en pijn die je voelt. Het is nergens mee te vergelijken. (zelf echter nooit een poging gedaan, maar ik kan het me voorstellen iig.. ik denk ook dat je het pas echt kan voorstellen als je zelf ooit depressief bent geweest)
Sterkte voor een ieder die het ooit meegemaakt heeft
donderdag 7 oktober 2010 om 12:32
quote:zakdoek schreef op 07 oktober 2010 @ 12:28:
Depressie is een ziekte waar je aan kunt overlijden.
Naar mijn idee 'kiest' zo iemand niet voor de dood. Hij kan niet verder leven. Dat is heel wat anders.
Ik wou net hetzelfde typen. Volgens mij is een zware, klinische depressie vergelijkbaar met een ernstige ziekte als kanker. En soms helpt behandeling niet en wend je je tot euthanasie. Dat heet dan zelfmoord.
Ik vind het zo verschrikkelijk om dit nieuws te horen. Ik wil niet eens nadenken over hoe slecht iemand zich voelt als hij zijn vrouw en kinderen achterlaat. Ik dnek dat dat onbeschrijfelijk eenzaam is.
Depressie is een ziekte waar je aan kunt overlijden.
Naar mijn idee 'kiest' zo iemand niet voor de dood. Hij kan niet verder leven. Dat is heel wat anders.
Ik wou net hetzelfde typen. Volgens mij is een zware, klinische depressie vergelijkbaar met een ernstige ziekte als kanker. En soms helpt behandeling niet en wend je je tot euthanasie. Dat heet dan zelfmoord.
Ik vind het zo verschrikkelijk om dit nieuws te horen. Ik wil niet eens nadenken over hoe slecht iemand zich voelt als hij zijn vrouw en kinderen achterlaat. Ik dnek dat dat onbeschrijfelijk eenzaam is.
donderdag 7 oktober 2010 om 12:32
donderdag 7 oktober 2010 om 12:32
quote:Baudolino schreef op 07 oktober 2010 @ 11:42:
Maar dat de reacties van kinderen hierop heel erg kunnen verschillen is dan toch ook niet moeilijk te begrijpen? Niet alle kinderen reageren hetzelfde.
Dat was de vraag niet, de vraag was: Hoe vertel je het de kinderen?
Nou gewoon zoals het is dus.
Maar dat de reacties van kinderen hierop heel erg kunnen verschillen is dan toch ook niet moeilijk te begrijpen? Niet alle kinderen reageren hetzelfde.
Dat was de vraag niet, de vraag was: Hoe vertel je het de kinderen?
Nou gewoon zoals het is dus.
donderdag 7 oktober 2010 om 12:32
donderdag 7 oktober 2010 om 12:33
En dan hier een discussie starten over zelfmoord? Jammer...
Depressie is een vreselijke ziekte, net zo vreselijk als andere ziektes. Het tast alleen je lichaam je niet aan, maar je geest. Zo weinig grip je hebt op sommige lichamelijke ziektes, heb je hier ook geen grip op. Het feit "dit doe je die en die toch niet" gaat hier dan niet zo simpel op...
Depressie is een vreselijke ziekte, net zo vreselijk als andere ziektes. Het tast alleen je lichaam je niet aan, maar je geest. Zo weinig grip je hebt op sommige lichamelijke ziektes, heb je hier ook geen grip op. Het feit "dit doe je die en die toch niet" gaat hier dan niet zo simpel op...
