Badr en Estelle: a true love story part 5

Pffff... wat een rit zeg. Ik snap wel waarom ik nooit in mijn keuken kom. Véél te ver weg.



Amanda was er, de geur klopte en ik moest je de groeten doen, Louisa.



Waarom ging ik eigenlijk kijken of Amanda hier was?

Omdat je honger hebt misschien?

Dat zou kunnen. Al is die na de vislucht wel over.

Ik zou bijna zeggen dat we Amanda op de markt moeten brengen als afslankmiddel. Alleen weet ik niet hoe we moeten verklaren dat het bij haar niet werkt.

We kunnen haar foto's toch gewoon laten fotosjoppen? Zie je niks meer van dan.

Zeg Yasmijn, ben je uit gelachen op dat topic over die rare mensen? Ik zit nog op de bladen te wachten.

Tja, misschien kan Yasmijn niet meer met ons communiceren. Drie weken in een hangmat bivakkeren is een heel heel groot verschil met het bezitten van een stadsvilla in Zuid of een Mason op een landgoed zoals Mrs.

Misschien heeft ze geen wifi bij de daklozenopvang.

quote:MrsStanleyWalker schreef op 22 maart 2013 @ 23:00:

Aaifoon? Is die hier nu. Waar dan? Ik zie haar niet.Hier ben ik!!!!

Ja Aaifoon, een dag te laat. Het zou fijn zijn als we je kunnen gebruiken als we je nodig hebben.....

Waar was je, je hoort binnen handbereik te zijn. Tsssk.

Ik ben mijn aaifoon kwijt, hebben jullie 'm hier toevallig gezien?

Vandaag was aaifoon hier. Nu is ze weer weg.

Ik denk dat Aaifoon op zoek is naar Yasmijn die bij de Daklozenopvang zit zodat ze het nieuws uit de bladen aan ons kan vertellen . Ben zoo benieuwd. Youpie vindt het ook al jammer dat hij hier niet meer staat......

Youp heeft het te druk met zijn nieuwe auto wassen, volgens mij.

Youp is bijna dood toch?

Hoe bedoel je? Wordt ie nergens meer voor uitgenodigd?

Oh wacht, bang staat er. Ik moet nog even oefenen met lezen geloof ik.



http://www.rtl.nl/%28/act ... hek_bang_voor_de_dood.xml

quote:LouisaVuitton schreef op 23 maart 2013 @ 21:14:

Ik denk dat Aaifoon op zoek is naar Yasmijn die bij de Daklozenopvang zit zodat ze het nieuws uit de bladen aan ons kan vertellen . Ben zoo benieuwd. Youpie vindt het ook al jammer dat hij hier niet meer staat......





Ik heb een nieuwe auto. Het is er een met alles erop en eraan. Je kunt er alleen niet in douchen. Vooral van de GPS met spraakherkenning werd ik gisteravond erg vrolijk.



Je noemt land, stad en straat en een alleraardigste Karin wijst je de weg. Karin en ik moeten nog wel een beetje aan elkaar wennen. Ze verstaat me niet onmiddellijk. Ik moet veel herhalen. Of dat er droevig uitziet? Dat ziet er heel treurig uit. Ik begon met een zacht Hasselt, zei dat wat harder toen ze mij meldde dat ze me niet verstaan had, articuleerde het de derde keer bijna spastisch en zat na de zevende keer als een ontsnapte gek te krijsen.





„HASSELT!!!!!”, hoorde ik mezelf na de twaalfde keer radeloos schreeuwen. Inmiddels heb ik door dat ik het ook gewoon ouderwets letter voor letter kan invoeren en bij HAS weet Karin al dat ik naar Hasselt moet. Vrees dat ik het voortaan zo ga doen.



Droomde afgelopen nacht natuurlijk wel over de pratende auto. Karin ging na een voorstelling met me in discussie. Ik zei dat ik naar Utrecht wou omdat ik daar de komende week speel, maar Karin weigerde en begon over thuis. Dat ik daar al twee weken niet was geweest en dat mijn vrouw mij vaker op de televisie zag dan gewoon live. Ik zei tegen Karin dat zij zich daar niet mee moest bemoeien, dat ik al bijna veertig jaar een theaternomade ben en dat men thuis niet beter weet. Volgens Karin werd het tijd dat ik dat dan ging veranderen.



Ik schreeuwde Utrecht, maar Karin sprak zeer gedecideerd dat we naar huis gingen. Omdat daar het haardhout op was, de cd’s nog steeds niet op alfabet stonden en dat mijn vrouw wel wat aandacht en tederheid kon gebruiken. Ik vroeg waar ze zich in godsnaam mee bemoeide, waarop ze zei dat ik dat ook altijd deed. Ik tetterde in het theater en in mijn columns ook maar tegen iedereen hoe hij moest leven.



Ik zette de radio harder om op de hoogte te blijven van het bankroet van Cyprus en Veendam, het kapotte Syrië en zijn jihadstrijders, de kalfslederen reetvetervoorraad uit de failliete boedel van bejaardenvoorman Henkie Krol, Yunus en zijn potjes, de gezondheid van Gordon, de knuffelpaus, de tongzoenzelfmoord. Maar Karin zette de radio uit en begon me uit te kafferen dat ik me niet altijd moest onderdompelen in de waan van de dag en dat er meer was tussen hemel en aarde. Ik zei dat ik oud en wijs genoeg was om te bepalen waar ik heen ging en dat dat Utrecht was.



„We gaan naar huis”, zei Karin. Toen werd ik bezweet wakker. De televisie stond nog aan. Een blije televisieproducent vertelde over het internationale succes van zijn duikplankprogramma. Ook Chinese, Koreaanse en Mexicaanse Patty Brardjes laten zich nu onder luid gejuich te pletter vallen.



Als dit geen voorbode van een gigantische wereldoorlog is, dacht ik somber en keek naar buiten. Daar stond mijn auto. Mijn spiksplinternieuwe auto, de vervanger van mijn vorige week overleden bolide. Na 376.000 kilometers hield hij er mee op. Had hij maar kunnen praten. Dan had hij misschien wel om euthanasie gesmeekt. Nu moesten zijn waarschuwingslampjes het zeggen. En die zeiden het ook. Met zijn allen tegelijk. Het dashboard was een romantische kerstboom. In één keer was alles stuk.



376.000 kilometers in een auto. Hoeveel uur is dat? Hoeveel dagen heb ik in dat kreng gehangen? Ik durf het niet uit te rekenen. Doodsbang dat ik bodemloos depressief word. En niet met mijn auto kunnen praten. Gewoon al die tijd gezwegen als een getrouwd stel.



Maar nu keek ik naar mijn nieuwe waar ik weer een dikke 300.000 kilometer in hoop te wonen. Hij glom trots in de Belgische nacht. En de eerste avond al gedoopt. In Brussel stond een zwerver er stevig tegenaan te pissen. Ik zag dat toen ik uit het theater kwam en moest daar hartelijk om lachen.



Een heel dure auto en een pissende zwerver, die alle tijd had. Hij had absoluut geen haast. Waarom ik er om moest lachen? Gewoon, omdat ik het zo verschrikkelijk met hem eens was. En hij is grappiger dan die gek uit Emmen.

O en op de 1e rij bij het gevecht van Badidas zaten behalve Steldel en haar kroost ook Evert Kwakefouts en zijn man Robert Halefijn.

Yasmijnepoppedijne, wat fijn dat je een luxe auto hebt en niet meer hoeft te bivakkeren bij de Daklozenopvang. Ik dacht even dat je ook zo'n gevalletje Eindeloos zou worden,maar het valt gelukkige reuze mee...



Mogen de dinnetjes een keertje mee met je auto?

Louisaaaaa, gewelllllldige feestlift.



Blij dat je er weer bent Yasmijn, al weer rechtgetrokken, niet je gezicht, maar je rug?

(een hangmat hoe verzin je het?)



Ik heb me teruggetrokken in mijn huis, wil niet geloven dat dit lente is. Amanda heeft gisteren mijn hele huis vol gezet met tulpen, omdat ik het de laatste tijd zooooo moeilijk heb.



Vannacht heb ik gedroomd dat ze uit elkaar zijn.

Dit zullen ze vast ergens lente noemen. Op de zuidpool ofzo. Ik lijk wel getrouwd met mijn hottub.

Ach Mrs...Heeft Stan nog steeds last van zijn waterhuishouding? Ik moet zeggen dat ik je wel snap. Als ik Stan zie dan moet ik altijd denken aan een grote golvende dampende massa......



Wens hem maar beterschap van zijn Louisaliefje

Huh, Stan is niet hier. Ik zit alleen in de hottub.