Entertainment
alle pijlers
Bindi
dinsdag 8 september 2009 om 14:45
Ik wist niet zo goed waar ik dit topic moest plaatsen. Ik heb voor entertainment gekozen omdat het n.a.v een boek is wat ik heb gelezen.
Een jaar geleden ongeveer heb ik het boek "Echte mannen eten geen kaas" gelezen van maria Mosterd. Voor degene die het boek niet kent, het is geschreven door een meisje dat in handen viel van een Loverboy. Tijdens het lezen van dit boek moest ik toch regelmatig mijn wenkbrauwen optrekken en irriteerde ik me vaak aan het verhaal. Ik had enorm mijn bedenkingen bij het verhaal en het eigen aandeel van het meiske. Zonder dat ik Loverboy-praktijken wil goedpraten overigens.
Vanuit nieuwsgierige irritatie ben ik haar vervolgverhaal "Bindi" gaan lezen. In dit boek beschrijft de schrijfster de periode nadat ze uit handen van haar Loverboy is geraakt. En bij dit boek gingen mijn haren alleen maar meer overeind staan. Om uit handen van haar foute vriendje te blijven (wat niet lukte in Nederland, ze ging/wilde steeds weer naar hem terug) vertrok Maria met nog een aantal meiden met soortgelijke problemen naar India voor 6 maanden. In het kader van aan zichzelf werken verblijven ze daar onder begeleiding met zn allen in een huis en mochten, als ze dit wilden, vrijwillig werken bij een project voor gehandicapte kinderen. Verder bestond het verblijf vooral uit naar de stad gaan, shoppen, uitjes naar het strand of steden bezoek , een vakantie naar Sri Lanka waar er werd verblijven in een resort en een rondreis werd gemaakt. Na een half jaar keerde Maria terug naar huis om er achter te komen dat ze eigenlijk toch weer terug wilde naar India en daar was budget voor dus weer ging ze weg voor een half jaar.
Wat me verder stoorde (los van dat 3 van de 4 woorden van de schrijfster zijn mannen, flirten, lelijk) is dat ze gedurende haar verblijf in India alcohol mocht drinken en dronken kon worden en contact met mannen mocht hebben. Op een gegeven moment krijgt ze zelfs een vriendje. Voor iemand die problemen heeft met mannen en sex vind ik dit nogal typisch en zie ik niet echt het therapeutische er van (maar misschien kan iemand me dit uitleggen?). Tijdens het tweede half jaar komen er zelfs een periode 2 mannen naar haar slaapkamer die haar willen betasten en zij vindt dat prima omdat ze denkt dat dat zo hoort (wat heb je dan geleerd al die tijd) en zodra ze het zat is waarschuwt ze de begeleiding en gaat ze samen met haar begeleidster deze mannen letterlijk inelkaar trappen. En zo waren er nog wel meer dingen die ik erg vreemd vond.
Normaal gesproken ben ik erg voor aan jezelf werken maar dit alles vind ik echt verbazingwekkend. De gemiddelde puber moet hard werken alvorens een half jaar naar het buitenland te kunnen om "zichzelf te ontdekken". Blijkbaar zijn er dus in Nederland potjes voor dit soort meiden (klinkt wat oneerbiedig , dat bedoel ik het niet). Ik had hier echt nog nooit van gehoord en vind het echt verbazingwekkend. Waarom geen intensieve therapie in Nederland (schrijfster heeft psychische problemen) ? Moet iemand echt naar India om los te komen van een man?
Kent iemand dit boek en wat vind je er van? Of weet iemand misschien meer over dit soort projecten en heeft er wat meer genuaceerde info over want ik zat me tijdens het lezen best op te winden
Een jaar geleden ongeveer heb ik het boek "Echte mannen eten geen kaas" gelezen van maria Mosterd. Voor degene die het boek niet kent, het is geschreven door een meisje dat in handen viel van een Loverboy. Tijdens het lezen van dit boek moest ik toch regelmatig mijn wenkbrauwen optrekken en irriteerde ik me vaak aan het verhaal. Ik had enorm mijn bedenkingen bij het verhaal en het eigen aandeel van het meiske. Zonder dat ik Loverboy-praktijken wil goedpraten overigens.
Vanuit nieuwsgierige irritatie ben ik haar vervolgverhaal "Bindi" gaan lezen. In dit boek beschrijft de schrijfster de periode nadat ze uit handen van haar Loverboy is geraakt. En bij dit boek gingen mijn haren alleen maar meer overeind staan. Om uit handen van haar foute vriendje te blijven (wat niet lukte in Nederland, ze ging/wilde steeds weer naar hem terug) vertrok Maria met nog een aantal meiden met soortgelijke problemen naar India voor 6 maanden. In het kader van aan zichzelf werken verblijven ze daar onder begeleiding met zn allen in een huis en mochten, als ze dit wilden, vrijwillig werken bij een project voor gehandicapte kinderen. Verder bestond het verblijf vooral uit naar de stad gaan, shoppen, uitjes naar het strand of steden bezoek , een vakantie naar Sri Lanka waar er werd verblijven in een resort en een rondreis werd gemaakt. Na een half jaar keerde Maria terug naar huis om er achter te komen dat ze eigenlijk toch weer terug wilde naar India en daar was budget voor dus weer ging ze weg voor een half jaar.
Wat me verder stoorde (los van dat 3 van de 4 woorden van de schrijfster zijn mannen, flirten, lelijk) is dat ze gedurende haar verblijf in India alcohol mocht drinken en dronken kon worden en contact met mannen mocht hebben. Op een gegeven moment krijgt ze zelfs een vriendje. Voor iemand die problemen heeft met mannen en sex vind ik dit nogal typisch en zie ik niet echt het therapeutische er van (maar misschien kan iemand me dit uitleggen?). Tijdens het tweede half jaar komen er zelfs een periode 2 mannen naar haar slaapkamer die haar willen betasten en zij vindt dat prima omdat ze denkt dat dat zo hoort (wat heb je dan geleerd al die tijd) en zodra ze het zat is waarschuwt ze de begeleiding en gaat ze samen met haar begeleidster deze mannen letterlijk inelkaar trappen. En zo waren er nog wel meer dingen die ik erg vreemd vond.
Normaal gesproken ben ik erg voor aan jezelf werken maar dit alles vind ik echt verbazingwekkend. De gemiddelde puber moet hard werken alvorens een half jaar naar het buitenland te kunnen om "zichzelf te ontdekken". Blijkbaar zijn er dus in Nederland potjes voor dit soort meiden (klinkt wat oneerbiedig , dat bedoel ik het niet). Ik had hier echt nog nooit van gehoord en vind het echt verbazingwekkend. Waarom geen intensieve therapie in Nederland (schrijfster heeft psychische problemen) ? Moet iemand echt naar India om los te komen van een man?
Kent iemand dit boek en wat vind je er van? Of weet iemand misschien meer over dit soort projecten en heeft er wat meer genuaceerde info over want ik zat me tijdens het lezen best op te winden
donderdag 10 september 2009 om 09:35
quote:pontichella schreef op 10 september 2009 @ 07:08:
Dat weet ik maar in dit geval vind ik het toch anders. Ze heeft wel aangifte gedaan tegen anderen die haar hebben misbruikt en niet tegen hem. Niemand schijnt hem ook te kennen.Waarom is het in dit geval raar? Je doet net alsof je alle ins en outs kent van deze zaak. Het meisje heeft een boek geschreven en heeft de feiten hier en daar wat aangepast om anderen te beschermen. Dat maakt haar nog geen leugenaar en die kerel nog niet onschuldig.
Dat weet ik maar in dit geval vind ik het toch anders. Ze heeft wel aangifte gedaan tegen anderen die haar hebben misbruikt en niet tegen hem. Niemand schijnt hem ook te kennen.Waarom is het in dit geval raar? Je doet net alsof je alle ins en outs kent van deze zaak. Het meisje heeft een boek geschreven en heeft de feiten hier en daar wat aangepast om anderen te beschermen. Dat maakt haar nog geen leugenaar en die kerel nog niet onschuldig.
donderdag 10 september 2009 om 12:09
Eerlijk gezegd maakt dat haar wel een leugenaar want het boek is zogenaamde non-fictie. Als er op het boek 'roman' was geplakt, gebaseerd op haar eigen leven, dan was het anders.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.
donderdag 10 september 2009 om 12:15
quote:Margaretha2 schreef op 10 september 2009 @ 12:09:
Eerlijk gezegd maakt dat haar wel een leugenaar want het boek is zogenaamde non-fictie. Als er op het boek 'roman' was geplakt, gebaseerd op haar eigen leven, dan was het anders.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.Vinnik niet. Je doet non-fictie of je doet het niet. Ze was zeker bang dat als ze fictie zou doen, niemand haar zou geloven. En dat maakt eea voor mij juist weer ongeloofwaardig.
Eerlijk gezegd maakt dat haar wel een leugenaar want het boek is zogenaamde non-fictie. Als er op het boek 'roman' was geplakt, gebaseerd op haar eigen leven, dan was het anders.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.Vinnik niet. Je doet non-fictie of je doet het niet. Ze was zeker bang dat als ze fictie zou doen, niemand haar zou geloven. En dat maakt eea voor mij juist weer ongeloofwaardig.
donderdag 10 september 2009 om 12:31
Ik heb de boeken ook allebei gelezen, 'echte mannen eten geen kaas' en 'Bindi'. Het boek van haar moeder niet.
Ik vind allebei de boeken raar. Normaal gesproken als je in handen komt van een loverboy en je ziet wat hij allemaal met je doet én niet alleen met jou, maar ook met anderen meisjes, hou je toch niet meer van hem en ben je toch al helemaal niet meer verliefd op hem? Terwijl Maria wel, gedurende allebei de boeken aangeeft dat ze hem heel erg lelijk vindt en het al helemaal geen mooie jongen is. En alles wat Manou doet zo gigantisch fout is; zoals dat voorbeeld met die rat. Hoe kun je dan nog van zo'n jongen houden vraag ik me dan af. En hoe heeft die moeder nooit iets gemerkt al die jaren, heeft ze haar ogen op haar rug gehad?!
Maria heeft ook een keer bij de Wereld draait door haar verhaal gedaan en nog bij een ander programma, ik dacht bij Nova of Tegenlicht, dat weet ik niet meer precies. Ze kon er zo goed over praten, zonder dat ze er emotioneel van werd en ze moest zelfs een paar keer lachen. Terwijl het eigenlijk eerder om te huilen was! Terwijl andere meisjes die dat meemaken echt helemaal gek geworden zijn, blijft zij er ontzettend koel onder. Wat natuurlijk niet wegneemt dat het heel erg is wat ze meegemaakt heeft!
Daarbij vind ik ook dat allebei de verhalen heel erg kinderachtig geschreven zijn. En wat je zegt over die therapie in India, ja ik vind het ook heel vreemd. Ik denk idd dat zo iemand beter hele goede begeleiding in Nederland moet krijgen, want zij is twee keer naar India geweest en ging er helemaal aan wennen. En wat voor een therapie inderdaad. Heel erg vreemd..
Ik vind allebei de boeken raar. Normaal gesproken als je in handen komt van een loverboy en je ziet wat hij allemaal met je doet én niet alleen met jou, maar ook met anderen meisjes, hou je toch niet meer van hem en ben je toch al helemaal niet meer verliefd op hem? Terwijl Maria wel, gedurende allebei de boeken aangeeft dat ze hem heel erg lelijk vindt en het al helemaal geen mooie jongen is. En alles wat Manou doet zo gigantisch fout is; zoals dat voorbeeld met die rat. Hoe kun je dan nog van zo'n jongen houden vraag ik me dan af. En hoe heeft die moeder nooit iets gemerkt al die jaren, heeft ze haar ogen op haar rug gehad?!
Maria heeft ook een keer bij de Wereld draait door haar verhaal gedaan en nog bij een ander programma, ik dacht bij Nova of Tegenlicht, dat weet ik niet meer precies. Ze kon er zo goed over praten, zonder dat ze er emotioneel van werd en ze moest zelfs een paar keer lachen. Terwijl het eigenlijk eerder om te huilen was! Terwijl andere meisjes die dat meemaken echt helemaal gek geworden zijn, blijft zij er ontzettend koel onder. Wat natuurlijk niet wegneemt dat het heel erg is wat ze meegemaakt heeft!
Daarbij vind ik ook dat allebei de verhalen heel erg kinderachtig geschreven zijn. En wat je zegt over die therapie in India, ja ik vind het ook heel vreemd. Ik denk idd dat zo iemand beter hele goede begeleiding in Nederland moet krijgen, want zij is twee keer naar India geweest en ging er helemaal aan wennen. En wat voor een therapie inderdaad. Heel erg vreemd..
donderdag 10 september 2009 om 14:10
quote:lichtpuntjes schreef op 10 september 2009 @ 12:31:
Ik heb de boeken ook allebei gelezen, 'echte mannen eten geen kaas' en 'Bindi'. Het boek van haar moeder niet.
Ik vind allebei de boeken raar. Normaal gesproken als je in handen komt van een loverboy en je ziet wat hij allemaal met je doet én niet alleen met jou, maar ook met anderen meisjes, hou je toch niet meer van hem en ben je toch al helemaal niet meer verliefd op hem?
Ik zie dat je weinig weet over misbruikslachtoffers. Het moeilijke is juist dat de meisjes zo worden geïndoctrineerd dat ze denken dat het liefde is wat ze met die jongen hebben. Vergeet niet dat Maria pas 12 was toen ze in de handen viel van de volwassen manou. Het gebeurt veel vaker bij misbruik op jonge leeftijd, loyaliteit naar de dader toe ook vooral uit schuldgevoel en schaamte.
Terwijl Maria wel, gedurende allebei de boeken aangeeft dat ze hem heel erg lelijk vindt en het al helemaal geen mooie jongen is. En alles wat Manou doet zo gigantisch fout is; zoals dat voorbeeld met die rat. Hoe kun je dan nog van zo'n jongen houden vraag ik me dan af. En hoe heeft die moeder nooit iets gemerkt al die jaren, heeft ze haar ogen op haar rug gehad?!
Dat is een therapeutisch vraag maar het kan zeker. Kijk naar Natasja Kampuus, tot op het laatste moment loyaal aan haar ontvoerder. Stockholmsyndroom.
Maria heeft ook een keer bij de Wereld draait door haar verhaal gedaan en nog bij een ander programma, ik dacht bij Nova of Tegenlicht, dat weet ik niet meer precies. Ze kon er zo goed over praten, zonder dat ze er emotioneel van werd en ze moest zelfs een paar keer lachen. Terwijl het eigenlijk eerder om te huilen was! Terwijl andere meisjes die dat meemaken echt helemaal gek geworden zijn,
blijft zij er ontzettend koel onder. Wat natuurlijk niet wegneemt dat het heel erg is wat ze meegemaakt heeft!
Ik weet niet hoe jij erbij komt dat anderen helemaal gek zijn geworden. Veel slachtoffers van misbruik hebben last van dissociatie, waardoor ze juist zonder enige emotie kunnen praten over wat hen is overkomen. Ze hebben het ratio gedeelte van de emotie gescheiden. Ik wil niet zeggen dat dit bij Maria zo is. Maar haar gedrag is eerder volstrekt passend bij wat ze heeft meegemaakt dan dat het ermee in tegenspraak is.
Daarbij vind ik ook dat allebei de verhalen heel erg kinderachtig geschreven zijn.
Het dagboek is geschreven toen ze 13, 14 was. Na de brugklas is ze niet meer naar school geweest, dus een literaar verantwoord stuk kan je van haar niet verwachten.
En wat je zegt over die therapie in India, ja ik vind het ook heel vreemd. Ik denk idd dat zo iemand beter hele goede begeleiding in Nederland moet krijgen, want zij is twee keer naar India geweest en ging er helemaal aan wennen. En wat voor een therapie inderdaad. Heel erg vreemd..
Wie ben jij nou om te bepalen wat vreemd is?
Ik heb de boeken ook allebei gelezen, 'echte mannen eten geen kaas' en 'Bindi'. Het boek van haar moeder niet.
Ik vind allebei de boeken raar. Normaal gesproken als je in handen komt van een loverboy en je ziet wat hij allemaal met je doet én niet alleen met jou, maar ook met anderen meisjes, hou je toch niet meer van hem en ben je toch al helemaal niet meer verliefd op hem?
Ik zie dat je weinig weet over misbruikslachtoffers. Het moeilijke is juist dat de meisjes zo worden geïndoctrineerd dat ze denken dat het liefde is wat ze met die jongen hebben. Vergeet niet dat Maria pas 12 was toen ze in de handen viel van de volwassen manou. Het gebeurt veel vaker bij misbruik op jonge leeftijd, loyaliteit naar de dader toe ook vooral uit schuldgevoel en schaamte.
Terwijl Maria wel, gedurende allebei de boeken aangeeft dat ze hem heel erg lelijk vindt en het al helemaal geen mooie jongen is. En alles wat Manou doet zo gigantisch fout is; zoals dat voorbeeld met die rat. Hoe kun je dan nog van zo'n jongen houden vraag ik me dan af. En hoe heeft die moeder nooit iets gemerkt al die jaren, heeft ze haar ogen op haar rug gehad?!
Dat is een therapeutisch vraag maar het kan zeker. Kijk naar Natasja Kampuus, tot op het laatste moment loyaal aan haar ontvoerder. Stockholmsyndroom.
Maria heeft ook een keer bij de Wereld draait door haar verhaal gedaan en nog bij een ander programma, ik dacht bij Nova of Tegenlicht, dat weet ik niet meer precies. Ze kon er zo goed over praten, zonder dat ze er emotioneel van werd en ze moest zelfs een paar keer lachen. Terwijl het eigenlijk eerder om te huilen was! Terwijl andere meisjes die dat meemaken echt helemaal gek geworden zijn,
blijft zij er ontzettend koel onder. Wat natuurlijk niet wegneemt dat het heel erg is wat ze meegemaakt heeft!
Ik weet niet hoe jij erbij komt dat anderen helemaal gek zijn geworden. Veel slachtoffers van misbruik hebben last van dissociatie, waardoor ze juist zonder enige emotie kunnen praten over wat hen is overkomen. Ze hebben het ratio gedeelte van de emotie gescheiden. Ik wil niet zeggen dat dit bij Maria zo is. Maar haar gedrag is eerder volstrekt passend bij wat ze heeft meegemaakt dan dat het ermee in tegenspraak is.
Daarbij vind ik ook dat allebei de verhalen heel erg kinderachtig geschreven zijn.
Het dagboek is geschreven toen ze 13, 14 was. Na de brugklas is ze niet meer naar school geweest, dus een literaar verantwoord stuk kan je van haar niet verwachten.
En wat je zegt over die therapie in India, ja ik vind het ook heel vreemd. Ik denk idd dat zo iemand beter hele goede begeleiding in Nederland moet krijgen, want zij is twee keer naar India geweest en ging er helemaal aan wennen. En wat voor een therapie inderdaad. Heel erg vreemd..
Wie ben jij nou om te bepalen wat vreemd is?
donderdag 10 september 2009 om 14:26
donderdag 10 september 2009 om 15:38
donderdag 10 september 2009 om 15:52
quote:meds schreef op 10 september 2009 @ 15:38:
als je het boek had gelezen en de media een beetje had gevolgd dan had je geweten dat de school Maria helemaal niet gemist had. De school heeft nooit moeder of de leerplichtambtenaar ingelicht, en daar heeft moeder over geklaagd en de inspectie heeft moeder gelijk gegevenSchijnt niet waar te zijn.
als je het boek had gelezen en de media een beetje had gevolgd dan had je geweten dat de school Maria helemaal niet gemist had. De school heeft nooit moeder of de leerplichtambtenaar ingelicht, en daar heeft moeder over geklaagd en de inspectie heeft moeder gelijk gegevenSchijnt niet waar te zijn.
donderdag 10 september 2009 om 15:54
quote:meds schreef op 10 september 2009 @ 09:35:
[...]
Waarom is het in dit geval raar? Je doet net alsof je alle ins en outs kent van deze zaak. Het meisje heeft een boek geschreven en heeft de feiten hier en daar wat aangepast om anderen te beschermen. Dat maakt haar nog geen leugenaar en die kerel nog niet onschuldig.Is dat zo ja? Heeft ze dat gezegd of is dat door anderen gezegd of is dat iets wat jij denkt?
[...]
Waarom is het in dit geval raar? Je doet net alsof je alle ins en outs kent van deze zaak. Het meisje heeft een boek geschreven en heeft de feiten hier en daar wat aangepast om anderen te beschermen. Dat maakt haar nog geen leugenaar en die kerel nog niet onschuldig.Is dat zo ja? Heeft ze dat gezegd of is dat door anderen gezegd of is dat iets wat jij denkt?
donderdag 10 september 2009 om 15:55
[quote]Margaretha2 schreef op 10 september 2009 @ 12:09:
Eerlijk gezegd maakt dat haar wel een leugenaar want het boek is zogenaamde non-fictie. Als er op het boek 'roman' was geplakt, gebaseerd op haar eigen leven, dan was het anders.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.[/quote]
Precies! Hoe verklaar je dat dan Meds?
Eerlijk gezegd maakt dat haar wel een leugenaar want het boek is zogenaamde non-fictie. Als er op het boek 'roman' was geplakt, gebaseerd op haar eigen leven, dan was het anders.
Maargoed dat is mierenneuken.
Maar wat vind je dan van het feit dat justitie die Manou ook niet wil vervolgen? Want daar is geen aangifte voor nodig natuurlijk.[/quote]
Precies! Hoe verklaar je dat dan Meds?
donderdag 10 september 2009 om 18:24
"als je het boek had gelezen en de media een beetje had gevolgd dan had je geweten dat de school Maria helemaal niet gemist had. De school heeft nooit moeder of de leerplichtambtenaar ingelicht, en daar heeft moeder over geklaagd en de inspectie heeft moeder gelijk gegeven"
En die moeder dan? Ieder kind krijgt toch 2 of 3 x per jaar een rapport met een daarbij horende ouderavond. En iedere ouder weet toch dat een kind huiswerk moet maken en leren voor proefwerken. Als je kind dat niet doet en je ziet geen rapporten, dan trek je toch aan de bel?
En die moeder dan? Ieder kind krijgt toch 2 of 3 x per jaar een rapport met een daarbij horende ouderavond. En iedere ouder weet toch dat een kind huiswerk moet maken en leren voor proefwerken. Als je kind dat niet doet en je ziet geen rapporten, dan trek je toch aan de bel?
donderdag 10 september 2009 om 21:47
