Entertainment
alle pijlers
Grenzeloos Verliefd
zondag 28 augustus 2011 om 21:19
zondag 28 augustus 2011 om 21:35
- augustus 2011 -
Inmiddels is het 9 maanden geleden dat ik afscheid heb genomen van Nederland. Vanaf dat moment heb ik eigenlijk nooit het idee gehad dat ik Nederland miste. Het zijn mijn familie en vrienden die ik mis, maar het land zelf totaal niet. Door e-mail, facebook en twitter is de wereld natuurlijk al een stuk kleiner geworden dan jaren geleden en daardoor is het voor mij natuurlijk ook makkelijker om contact te houden met iedereen.
Hoe ons leventje er nu uit ziet? Ik ben inmiddels officieel klaar met mijn studie. Ik heb tijdens mijn stageperiode al een contract aangeboden gekregen en ben 6 dagen per week 8 tot 12 uur aan het werk. Dit is alleen maar vol te houden als je er plezier in hebt en zolang ik het leuk vind, blijf ik dat vooral doen.
Op dit moment ben ik “front-desk assistent”. Dat houdt in dat ik 40 tot 45 uur per week werkzaam ben als receptioniste en daarnaast het een en ander aan managementtaken van de front-desk manager overneem. Zoals bijvoorbeeld de roosters maken, voorbereidingen treffen voor de volgende dag, voorraadbeheer en bestellingen, e-mails beantwoorden, nieuwe stagiaires inwerken en begeleiden etc.
Mexico is een land waarin je moet investeren om later hoger op te kunnen. De extra uren die ik nu maak in het hotel zijn “vrijwillig”. Maar met het oog op de toekomst maakt dat niet zo veel uit.
Naast het werken genieten Ivan en ik volop van elkaar! We proberen zoveel mogelijk leuke uitjes te maken en zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Zo zijn we onlangs lekker een weekendje naar Mazamitla geweest, een romantisch dorpje op ongeveer 250km afstand van Manzanillo. Even leken we in een ander land te zijn. Ons chaletje, met open haard en jacuzzi, midden in de bossen. Weg van alle toeristen en drukte van Manzanillo.
Daarnaast zijn we heel druk met ons huisje. We hebben inmiddels een huis gekocht waarin we druk bezig zijn om het helemaal naar onze zin te maken. Daarbij liepen we wel tegen een aantal cultuurverschilletjes aan. Zo wilde ik alles lekker wit en neutraal houden en Ivan zo veel mogelijk kleur in huis hebben. Als compromis hebben we besloten om zoveel mogelijk mijn lievelingskleuren te gaan gebruiken. Voor mij was het nieuwe huis echt een grote stap. Ivan was daar helemaal niet zo mee bezig. Maar nu we de sleutels hebben en alles echt van ons is, vind ik het geweldig.
Binnenkort ga ik naar Nederland voor mijn diploma en om wat andere zaakjes te regelen. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, want het is natuurlijk een hele tijd geleden. Aan de andere kant ben ik bang dat ik dan pas ga zien wat ik allemaal mis in Mexico. Ik heb gepland om ongeveer ander halve maand te gaan, omdat ik op tijd terug wil zijn voor het winterseizoen hier in Manzanillo. Om weer lekker aan het werk te kunnen.
Ivan vind het heerlijk voor me dat ik eventjes terug kan. Het is alleen jammer dat hij niet mee kan. Eind volgende maand is Ivan klaar met militaire dienst en dan kan hij aan de slag voor zijn paspoort. Nou is dat gelukkig niet zo moeilijk in een land als Mexico. Wie geld betaalt, heeft zijn paspoort binnen een week en wie de officiële procedure volgt krijgt na een maand te horen of hij/zij zijn paspoort ontvangt.
Ivan zou graag in de winter naar Nederland willen. Om Sinterklaas te vieren en om sneeuw te ervaren. Ik daarentegen wil met Ivan naar Nederland in de zomer. Zodat we zo veel mogelijk dingen kunnen zien en bekijken in plaats van verplicht binnen zitten doordat er geen treinen rijden. We hopen volgend jaar zomer samen naar Nederland te kunnen. Dan kan eindelijk iedereen kennis maken met Ivan!
Ivan en ik zien zeker een toekomst samen. We hebben nu ons huis gekocht, we hebben ons werk en onze pup Micheladas. En voorlopig zijn we daar dik tevreden mee!
Inmiddels is het 9 maanden geleden dat ik afscheid heb genomen van Nederland. Vanaf dat moment heb ik eigenlijk nooit het idee gehad dat ik Nederland miste. Het zijn mijn familie en vrienden die ik mis, maar het land zelf totaal niet. Door e-mail, facebook en twitter is de wereld natuurlijk al een stuk kleiner geworden dan jaren geleden en daardoor is het voor mij natuurlijk ook makkelijker om contact te houden met iedereen.
Hoe ons leventje er nu uit ziet? Ik ben inmiddels officieel klaar met mijn studie. Ik heb tijdens mijn stageperiode al een contract aangeboden gekregen en ben 6 dagen per week 8 tot 12 uur aan het werk. Dit is alleen maar vol te houden als je er plezier in hebt en zolang ik het leuk vind, blijf ik dat vooral doen.
Op dit moment ben ik “front-desk assistent”. Dat houdt in dat ik 40 tot 45 uur per week werkzaam ben als receptioniste en daarnaast het een en ander aan managementtaken van de front-desk manager overneem. Zoals bijvoorbeeld de roosters maken, voorbereidingen treffen voor de volgende dag, voorraadbeheer en bestellingen, e-mails beantwoorden, nieuwe stagiaires inwerken en begeleiden etc.
Mexico is een land waarin je moet investeren om later hoger op te kunnen. De extra uren die ik nu maak in het hotel zijn “vrijwillig”. Maar met het oog op de toekomst maakt dat niet zo veel uit.
Naast het werken genieten Ivan en ik volop van elkaar! We proberen zoveel mogelijk leuke uitjes te maken en zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Zo zijn we onlangs lekker een weekendje naar Mazamitla geweest, een romantisch dorpje op ongeveer 250km afstand van Manzanillo. Even leken we in een ander land te zijn. Ons chaletje, met open haard en jacuzzi, midden in de bossen. Weg van alle toeristen en drukte van Manzanillo.
Daarnaast zijn we heel druk met ons huisje. We hebben inmiddels een huis gekocht waarin we druk bezig zijn om het helemaal naar onze zin te maken. Daarbij liepen we wel tegen een aantal cultuurverschilletjes aan. Zo wilde ik alles lekker wit en neutraal houden en Ivan zo veel mogelijk kleur in huis hebben. Als compromis hebben we besloten om zoveel mogelijk mijn lievelingskleuren te gaan gebruiken. Voor mij was het nieuwe huis echt een grote stap. Ivan was daar helemaal niet zo mee bezig. Maar nu we de sleutels hebben en alles echt van ons is, vind ik het geweldig.
Binnenkort ga ik naar Nederland voor mijn diploma en om wat andere zaakjes te regelen. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, want het is natuurlijk een hele tijd geleden. Aan de andere kant ben ik bang dat ik dan pas ga zien wat ik allemaal mis in Mexico. Ik heb gepland om ongeveer ander halve maand te gaan, omdat ik op tijd terug wil zijn voor het winterseizoen hier in Manzanillo. Om weer lekker aan het werk te kunnen.
Ivan vind het heerlijk voor me dat ik eventjes terug kan. Het is alleen jammer dat hij niet mee kan. Eind volgende maand is Ivan klaar met militaire dienst en dan kan hij aan de slag voor zijn paspoort. Nou is dat gelukkig niet zo moeilijk in een land als Mexico. Wie geld betaalt, heeft zijn paspoort binnen een week en wie de officiële procedure volgt krijgt na een maand te horen of hij/zij zijn paspoort ontvangt.
Ivan zou graag in de winter naar Nederland willen. Om Sinterklaas te vieren en om sneeuw te ervaren. Ik daarentegen wil met Ivan naar Nederland in de zomer. Zodat we zo veel mogelijk dingen kunnen zien en bekijken in plaats van verplicht binnen zitten doordat er geen treinen rijden. We hopen volgend jaar zomer samen naar Nederland te kunnen. Dan kan eindelijk iedereen kennis maken met Ivan!
Ivan en ik zien zeker een toekomst samen. We hebben nu ons huis gekocht, we hebben ons werk en onze pup Micheladas. En voorlopig zijn we daar dik tevreden mee!
