Entertainment
alle pijlers
haar naam was sarah
maandag 21 februari 2011 om 19:16
maandag 21 februari 2011 om 19:27
maandag 21 februari 2011 om 19:29
quote:_maris_ schreef op 21 februari 2011 @ 19:23:
Hij draait in de bioscoop, staat echt niet online.
Ik ben dit weekend naar de film geweest en vond 'm erg indrukwekkend.
Huh, dus omdat hij in de bioscoop draait staat hij niet on line?
Wat een onzin
Type maar in je op google:
her name was Sarah torrent en dan komen er zo een stuk of 15 hits tevoorschijn
Hij draait in de bioscoop, staat echt niet online.
Ik ben dit weekend naar de film geweest en vond 'm erg indrukwekkend.
Huh, dus omdat hij in de bioscoop draait staat hij niet on line?
Wat een onzin
Type maar in je op google:
her name was Sarah torrent en dan komen er zo een stuk of 15 hits tevoorschijn
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 21 februari 2011 om 19:31
Summerdance, hij is inderdaad ook via torrents te downloaden. ik ehb hem gisteren voor de helft gezien. Ik weet dus als hij te downloaden is, dat hij dan ook te huur is. Op moviemeter staat dat hij vanaf 22 februari te huur is.
Het is inderdaad een goeie film. We moeten hem nog afkijken maar ik heb vandaag ziek op bed gelegen. Bleh.
Het is inderdaad een goeie film. We moeten hem nog afkijken maar ik heb vandaag ziek op bed gelegen. Bleh.
maandag 21 februari 2011 om 19:36
Ik vind dat er hopeloos overdreven over het boek werd gedaan. Ik vind het best een heel mooi boek, maar ik blijf het maar tegen iedereen herhalen: het is een boek geschreven voor een Amerikaanse markt. De verhalen kennen wij al, Velo d'Hiver is de Amsterdamse Stadsschouwburg van Parijs, wij kennen de verhalen op zich al, het verdriet, de zoektocht en de kennis van de Tweede Wereldoorlog is bij ons in Nederland natuurlijk veel meer bekend dan bij de Amerikanen.
En daarom vind ik dat er overdreven over wordt gedaan. Mooi boek, maar het verhaal is niet uniek en voor ons al bekend.
En daarom vind ik dat er overdreven over wordt gedaan. Mooi boek, maar het verhaal is niet uniek en voor ons al bekend.
maandag 21 februari 2011 om 19:37
maandag 21 februari 2011 om 20:29
Ik vond de film ook beter dan het boek. Alleen jammer dat bepaalde stukjes (bijvoorbeeld dat het meisje de jongere kinderen op het kamp onder haar hoede naam) eruit zijn gelaten. Maar dan werd de film misschien te lang?
Ik vond het boek ook niet prettig geschreven. Vooral de eerste 50 blz irriteerden mij eigenlijk. Maar het verhaal vond ik wel indrukwekkend. Erg geloofwaardig.
Ik vond het boek ook niet prettig geschreven. Vooral de eerste 50 blz irriteerden mij eigenlijk. Maar het verhaal vond ik wel indrukwekkend. Erg geloofwaardig.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
dinsdag 22 februari 2011 om 21:05
quote:ingmagh schreef op 21 februari 2011 @ 19:36:
Ik vind dat er hopeloos overdreven over het boek werd gedaan. Ik vind het best een heel mooi boek, maar ik blijf het maar tegen iedereen herhalen: het is een boek geschreven voor een Amerikaanse markt. De verhalen kennen wij al, Velo d'Hiver is de Amsterdamse Stadsschouwburg van Parijs, wij kennen de verhalen op zich al, het verdriet, de zoektocht en de kennis van de Tweede Wereldoorlog is bij ons in Nederland natuurlijk veel meer bekend dan bij de Amerikanen.
En daarom vind ik dat er overdreven over wordt gedaan. Mooi boek, maar het verhaal is niet uniek en voor ons al bekend.
Ben ik niet helemaal met je eens
Op 16 juli 1942 pakte de Franse politie bijna 13 000 Joden op in Parijs en dreef hen samen in het wielerstadion Velodrome d'Hiver in Parijs, vanwaar
zij naar Auschwitz werden gebracht. Ruim 76 000 van hen werden gedeporteerd, 2.500 overleefden. Lang duurde het voordat de feiten tot het Franse collectieve bewustzijn doordrongen: het wielerstadion werd niet door Duitsers bewaakt, maar door Franse politiemannen.
Het idee om ook kinderen te deporteren kwam niet uit Berlijn, maar werd bedacht door Rene Bousquet, het hoofd van de politie van het Vichybewind. Het scheiden van kinderen van hun moeders kwam niet uit de koker van de Gestapo, maar ontstond in de Vichy-regering van maarschalk Petain, die door middel van dit soort 'geschenken' de Duitsers probeerde te bewegen om de zelfstandigheid van de Vichystaat overeind te houden.
In 1993 herdacht Frankrijk dit voor de eerste keer officieel. Tientallen jaren heeft Frankrijk deze zwarte bladzijde uit zijn geschiedenis verdrongen. Tatiana de Rosnay geeft een van die kinderen een gezicht, een naam.
Ik vind dat er hopeloos overdreven over het boek werd gedaan. Ik vind het best een heel mooi boek, maar ik blijf het maar tegen iedereen herhalen: het is een boek geschreven voor een Amerikaanse markt. De verhalen kennen wij al, Velo d'Hiver is de Amsterdamse Stadsschouwburg van Parijs, wij kennen de verhalen op zich al, het verdriet, de zoektocht en de kennis van de Tweede Wereldoorlog is bij ons in Nederland natuurlijk veel meer bekend dan bij de Amerikanen.
En daarom vind ik dat er overdreven over wordt gedaan. Mooi boek, maar het verhaal is niet uniek en voor ons al bekend.
Ben ik niet helemaal met je eens
Op 16 juli 1942 pakte de Franse politie bijna 13 000 Joden op in Parijs en dreef hen samen in het wielerstadion Velodrome d'Hiver in Parijs, vanwaar
zij naar Auschwitz werden gebracht. Ruim 76 000 van hen werden gedeporteerd, 2.500 overleefden. Lang duurde het voordat de feiten tot het Franse collectieve bewustzijn doordrongen: het wielerstadion werd niet door Duitsers bewaakt, maar door Franse politiemannen.
Het idee om ook kinderen te deporteren kwam niet uit Berlijn, maar werd bedacht door Rene Bousquet, het hoofd van de politie van het Vichybewind. Het scheiden van kinderen van hun moeders kwam niet uit de koker van de Gestapo, maar ontstond in de Vichy-regering van maarschalk Petain, die door middel van dit soort 'geschenken' de Duitsers probeerde te bewegen om de zelfstandigheid van de Vichystaat overeind te houden.
In 1993 herdacht Frankrijk dit voor de eerste keer officieel. Tientallen jaren heeft Frankrijk deze zwarte bladzijde uit zijn geschiedenis verdrongen. Tatiana de Rosnay geeft een van die kinderen een gezicht, een naam.
Frankly my dear, I don"t give a damn
