Entertainment
alle pijlers
Indrukwekkende scènes in series
donderdag 15 maart 2012 om 22:27
Naar aanleiding van de desperate housewives spoiler vroeg ik mij af welke scènes in tv-series (of films) jullie flink aan het janken (of lachen) hebben gebracht?
Zo heb ik nog een half uur lopen nahuilen na de laatste scène van Six Feet Under, waarin je de hoofdrolspelers steeds ouder ziet worden, hoe het hen hun verdere leven vergaat en uiteindelijk sterven. En dan met dat prachtige breathe me van sia op de achtergrond -huilende smiley-
En Bambi's moeder die stierf, da was ook erg.
Zo heb ik nog een half uur lopen nahuilen na de laatste scène van Six Feet Under, waarin je de hoofdrolspelers steeds ouder ziet worden, hoe het hen hun verdere leven vergaat en uiteindelijk sterven. En dan met dat prachtige breathe me van sia op de achtergrond -huilende smiley-
En Bambi's moeder die stierf, da was ook erg.
vrijdag 16 maart 2012 om 15:46
Oh ja, die hond in I am legend.. Toen moest ik ook janken ja!
Oh en mijn man had een keer heel veel gewerkt en was versleten.. Dat + wat serious shit in ons leven toen maakte dat hij moest janken toen in king kong de aap dood ging..
Oh en mijn man had een keer heel veel gewerkt en was versleten.. Dat + wat serious shit in ons leven toen maakte dat hij moest janken toen in king kong de aap dood ging..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 16 maart 2012 om 19:01
quote:-yazz- schreef op 16 maart 2012 @ 15:16:
Ik heb zelfs gehuild om een scène die ik niet gezien heb. Dat is het einde van de film Marley and me. Je weet al voordat de film begint dat de hond natuurlijk doodgaat op het einde. Vanaf het moment dat de hond wat moeilijker de trap oploopt, hebben vriend en ik de dvd afgezet, maar dat was te laat, ik moest toen al janken. Films waarin dieren doodgaan hebben altijd dagenlang effect op mij.Ik vond de film opzich niet veel aan, maar was wel behoorlijk in tranen op het eind.
Ik heb zelfs gehuild om een scène die ik niet gezien heb. Dat is het einde van de film Marley and me. Je weet al voordat de film begint dat de hond natuurlijk doodgaat op het einde. Vanaf het moment dat de hond wat moeilijker de trap oploopt, hebben vriend en ik de dvd afgezet, maar dat was te laat, ik moest toen al janken. Films waarin dieren doodgaan hebben altijd dagenlang effect op mij.Ik vond de film opzich niet veel aan, maar was wel behoorlijk in tranen op het eind.
vrijdag 16 maart 2012 om 21:07
zaterdag 17 maart 2012 om 08:36
zaterdag 17 maart 2012 om 13:15
quote:biol schreef op 16 maart 2012 @ 15:46:
Oh ja, die hond in I am legend.. Toen moest ik ook janken ja!
Oh en mijn man had een keer heel veel gewerkt en was versleten.. Dat + wat serious shit in ons leven toen maakte dat hij moest janken toen in king kong de aap dood ging..De mijne ook, heel stiekempjes. En ook bij Rise of the Planets of the Apes: hij voelt zich empathisch blijkbaar erg verbonden aan aapachtigen.
Oh ja, die hond in I am legend.. Toen moest ik ook janken ja!
Oh en mijn man had een keer heel veel gewerkt en was versleten.. Dat + wat serious shit in ons leven toen maakte dat hij moest janken toen in king kong de aap dood ging..De mijne ook, heel stiekempjes. En ook bij Rise of the Planets of the Apes: hij voelt zich empathisch blijkbaar erg verbonden aan aapachtigen.
zaterdag 17 maart 2012 om 14:03
zaterdag 17 maart 2012 om 15:26
Hachi...
Ik heb nog nooit gejankt bij een film, maar bij Hachi... pfff. En dan niet een bescheiden traantje wegpinken of een snikje hier en daar, maar echt tranen met tuiten, ik kon mezelf echt niet meer inhouden.
Ik ben er daarna nog dagenlang van slag geweest en heb zelfs de Japanse film over Hachiko zitten kijken, wederom tranen met tuiten.
Maar ik kan dan ook heel slecht tegen zielige dieren...
Om die reden ook nog steeds 'Marley and me' niet gezien. Kan iemand mij vertellen hoe 'erg' 'Marley and me' is in verhouding tot Hachi?
Bij Hachi bleef ik maar denken aan dat het waargebeurd was en dat er dus ooit echt een hond is geweest die tot zijn eigen dood zo trouw aan zijn baas is gebleven, zoooo hartverscheurend....
'Marley and me' lijkt me in dat opzicht iets minder zwaar, ik bedoel de hond heeft natuurlijk een goed leven gehad en sterft uiteindelijk vredig na een fijn leven? Ik durf niet zo goed meer na Hachi...
Ik heb nog nooit gejankt bij een film, maar bij Hachi... pfff. En dan niet een bescheiden traantje wegpinken of een snikje hier en daar, maar echt tranen met tuiten, ik kon mezelf echt niet meer inhouden.
Ik ben er daarna nog dagenlang van slag geweest en heb zelfs de Japanse film over Hachiko zitten kijken, wederom tranen met tuiten.
Maar ik kan dan ook heel slecht tegen zielige dieren...
Om die reden ook nog steeds 'Marley and me' niet gezien. Kan iemand mij vertellen hoe 'erg' 'Marley and me' is in verhouding tot Hachi?
Bij Hachi bleef ik maar denken aan dat het waargebeurd was en dat er dus ooit echt een hond is geweest die tot zijn eigen dood zo trouw aan zijn baas is gebleven, zoooo hartverscheurend....
'Marley and me' lijkt me in dat opzicht iets minder zwaar, ik bedoel de hond heeft natuurlijk een goed leven gehad en sterft uiteindelijk vredig na een fijn leven? Ik durf niet zo goed meer na Hachi...
zaterdag 17 maart 2012 om 15:38
[quote]Starshine schreef op 16 maart 2012 @ 09:56:
Heel veel scenes in Sonny Boy.
Dat Rika haar kinderen terugziet, de scene in het concentratiekamp met kerst, de slotscene.
quote]
ik heb bijna die hele film zitten janken .
ik had het boek al gelezen en wist dus hoe het zou eindigen...
oww hihi ik heb laatst bij Kinderen geen Bezwaar ook zitten janken toen Julie 'moenieweggaannie' ging zingen. zal ook komen omdat mijn echte naam errug lijkt op die van de persoon die ook ging brullen bij dat liedje hihi was erg toevallig...
Heel veel scenes in Sonny Boy.
Dat Rika haar kinderen terugziet, de scene in het concentratiekamp met kerst, de slotscene.
quote]
ik heb bijna die hele film zitten janken .
ik had het boek al gelezen en wist dus hoe het zou eindigen...
oww hihi ik heb laatst bij Kinderen geen Bezwaar ook zitten janken toen Julie 'moenieweggaannie' ging zingen. zal ook komen omdat mijn echte naam errug lijkt op die van de persoon die ook ging brullen bij dat liedje hihi was erg toevallig...
zaterdag 17 maart 2012 om 20:47
quote:lizettetje schreef op 17 maart 2012 @ 15:26:
Hachi...
Ik heb nog nooit gejankt bij een film, maar bij Hachi... pfff. En dan niet een bescheiden traantje wegpinken of een snikje hier en daar, maar echt tranen met tuiten, ik kon mezelf echt niet meer inhouden.
Ik ben er daarna nog dagenlang van slag geweest en heb zelfs de Japanse film over Hachiko zitten kijken, wederom tranen met tuiten.
Maar ik kan dan ook heel slecht tegen zielige dieren...
Om die reden ook nog steeds 'Marley and me' niet gezien. Kan iemand mij vertellen hoe 'erg' 'Marley and me' is in verhouding tot Hachi?
Bij Hachi bleef ik maar denken aan dat het waargebeurd was en dat er dus ooit echt een hond is geweest die tot zijn eigen dood zo trouw aan zijn baas is gebleven, zoooo hartverscheurend....
'Marley and me' lijkt me in dat opzicht iets minder zwaar, ik bedoel de hond heeft natuurlijk een goed leven gehad en sterft uiteindelijk vredig na een fijn leven? Ik durf niet zo goed meer na Hachi...
Ik heb Hachi niet gezien maar heb werkelijk de ogen uit m''n kop gejankt bij Marley and me. Ik zat ook nog eens in m'n eentje in het vliegtuig, die stewardessen zullen ook wel gedacht hebben....
On topic: vele scenes zijn hier net al genoemd, maar een recente: De scene uit de nieuwste Private Practice waar Mason afscheid van zijn moeder en daarna huilend in de armen van Charlotte valt
Hachi...
Ik heb nog nooit gejankt bij een film, maar bij Hachi... pfff. En dan niet een bescheiden traantje wegpinken of een snikje hier en daar, maar echt tranen met tuiten, ik kon mezelf echt niet meer inhouden.
Ik ben er daarna nog dagenlang van slag geweest en heb zelfs de Japanse film over Hachiko zitten kijken, wederom tranen met tuiten.
Maar ik kan dan ook heel slecht tegen zielige dieren...
Om die reden ook nog steeds 'Marley and me' niet gezien. Kan iemand mij vertellen hoe 'erg' 'Marley and me' is in verhouding tot Hachi?
Bij Hachi bleef ik maar denken aan dat het waargebeurd was en dat er dus ooit echt een hond is geweest die tot zijn eigen dood zo trouw aan zijn baas is gebleven, zoooo hartverscheurend....
'Marley and me' lijkt me in dat opzicht iets minder zwaar, ik bedoel de hond heeft natuurlijk een goed leven gehad en sterft uiteindelijk vredig na een fijn leven? Ik durf niet zo goed meer na Hachi...
Ik heb Hachi niet gezien maar heb werkelijk de ogen uit m''n kop gejankt bij Marley and me. Ik zat ook nog eens in m'n eentje in het vliegtuig, die stewardessen zullen ook wel gedacht hebben....
On topic: vele scenes zijn hier net al genoemd, maar een recente: De scene uit de nieuwste Private Practice waar Mason afscheid van zijn moeder en daarna huilend in de armen van Charlotte valt
zaterdag 17 maart 2012 om 20:52
zaterdag 17 maart 2012 om 21:22
quote:VotesforLeo schreef op 16 maart 2012 @ 00:41:
De ongelukscene in cold feet. Tranen. En al mijn collega's toen ook. En bij the guardian kon ik soms ook n traantje wegpinken
Spoiler in witte tekst.
Cold Feet: Na Rachels dood, als Adam nog denkbeeldige gesprekken met haar heeft, en als ze bij de eerste stapjes van hun zoontje zegt 'I'm so sorry I'm not here to see this'. .
En lachen en huilen tegelijk als Adam tegen Karen zegt: 'I just had a row with her, how weird is that!'
De eindscène van Schindler's List.
Sherlock, het laatste deel van de laatste aflevering van seizoen 2: de 'zelfmoord'.
Criminal Minds, bijna de hele aflevering over Hotchner en Foyet.
De ongelukscene in cold feet. Tranen. En al mijn collega's toen ook. En bij the guardian kon ik soms ook n traantje wegpinken
Spoiler in witte tekst.
Cold Feet: Na Rachels dood, als Adam nog denkbeeldige gesprekken met haar heeft, en als ze bij de eerste stapjes van hun zoontje zegt 'I'm so sorry I'm not here to see this'. .
En lachen en huilen tegelijk als Adam tegen Karen zegt: 'I just had a row with her, how weird is that!'
De eindscène van Schindler's List.
Sherlock, het laatste deel van de laatste aflevering van seizoen 2: de 'zelfmoord'.
Criminal Minds, bijna de hele aflevering over Hotchner en Foyet.
What a nuanced anxiety
zondag 18 maart 2012 om 00:18
quote:attribuutje schreef op 17 maart 2012 @ 08:36:
Ow, vroeger op de bank met mijn moeder en zusje, alle keren weer in (bloos) kleine huis op de prairie.
En ultieme jankfilm The colour purple, vooral als ze in haar gele jurk naar de kerk loopt en zingt...tranen met tuiten.
Oooh god, die film heb ik ook zooooooooooooooo om gejankt! En natuurlijk Titanic, the Shawshank Redemption en the Green Mile
Girl Interrupted was ook om te janken hahahaha (als ik dit zo lees jank ik volgens mij overal om haha)
Ow, vroeger op de bank met mijn moeder en zusje, alle keren weer in (bloos) kleine huis op de prairie.
En ultieme jankfilm The colour purple, vooral als ze in haar gele jurk naar de kerk loopt en zingt...tranen met tuiten.
Oooh god, die film heb ik ook zooooooooooooooo om gejankt! En natuurlijk Titanic, the Shawshank Redemption en the Green Mile
Girl Interrupted was ook om te janken hahahaha (als ik dit zo lees jank ik volgens mij overal om haha)
zondag 18 maart 2012 om 00:22
zondag 18 maart 2012 om 00:36
Dr. Green bij ER was ik haast vergeten, mén, wat vond ik dat erg!
PS: I Love you, dat ze haar man bij zich voelt nadat hij overleden is, hij zit gitaarspelend op de bank, en zij vraagt wanneer hij nu naar bed komt, oh, janken! :´-(
De eindscene van Friends, eerst Ross en Rachel bij elkaar terugkomen, dat is al jankmateriaal, maar dat ze in dat lege appartement staan en ieder hun sleutel op dat keukenblad leggen. 10 minuten na afloop nog zitten janken.
Laatste scene van The Gladiator: check.
PS: I Love you, dat ze haar man bij zich voelt nadat hij overleden is, hij zit gitaarspelend op de bank, en zij vraagt wanneer hij nu naar bed komt, oh, janken! :´-(
De eindscene van Friends, eerst Ross en Rachel bij elkaar terugkomen, dat is al jankmateriaal, maar dat ze in dat lege appartement staan en ieder hun sleutel op dat keukenblad leggen. 10 minuten na afloop nog zitten janken.
Laatste scene van The Gladiator: check.
zondag 18 maart 2012 om 08:21
quote:Missphoebe schreef op 17 maart 2012 @ 15:38:
[quote]Starshine schreef op 16 maart 2012 @ 09:56:
Heel veel scenes in Sonny Boy.
Dat Rika haar kinderen terugziet, de scene in het concentratiekamp met kerst, de slotscene.
quote]
ik heb bijna die hele film zitten janken .
ik had het boek al gelezen en wist dus hoe het zou eindigen...
oww hihi ik heb laatst bij Kinderen geen Bezwaar ook zitten janken toen Julie 'moenieweggaannie' ging zingen. zal ook komen omdat mijn echte naam errug lijkt op die van de persoon die ook ging brullen bij dat liedje hihi was erg toevallig... geen tranen met tuiten, maar moest wel even flink slikken
[quote]Starshine schreef op 16 maart 2012 @ 09:56:
Heel veel scenes in Sonny Boy.
Dat Rika haar kinderen terugziet, de scene in het concentratiekamp met kerst, de slotscene.
quote]
ik heb bijna die hele film zitten janken .
ik had het boek al gelezen en wist dus hoe het zou eindigen...
oww hihi ik heb laatst bij Kinderen geen Bezwaar ook zitten janken toen Julie 'moenieweggaannie' ging zingen. zal ook komen omdat mijn echte naam errug lijkt op die van de persoon die ook ging brullen bij dat liedje hihi was erg toevallig... geen tranen met tuiten, maar moest wel even flink slikken
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 18 maart 2012 om 09:29
Jeetje, ik voel de tranen al opkomen als ik sommige stukjes van jullie lees.
De scene van Lorelai die zingt zorgt bij mij ook voor zakdoekmomentjes ^__^. Wat mis ik die serie zeg
Ik moet bekennen dat ik best makkelijk huil bij films, inderdaad zeker wanneer er dieren bijkomen.
Scenes die hier nog niet bij staan die ook wel wat losmaken:
- Up, eigenlijk gelijk de eerste scenes en wanneer de oude man terugkijkt in het foto album (eigenlijk hebben nagenoeg alle Disney films in een juiste stemming wel een huilmoment)
- Requim for a dream en dan met name wanneer moeders wordt behandeld voor haar verslaving
- Bij A girl with a Dragon Tattoo de verkrachtingsscene (roept iets te veel herinneringen op)
De scene van Lorelai die zingt zorgt bij mij ook voor zakdoekmomentjes ^__^. Wat mis ik die serie zeg
Ik moet bekennen dat ik best makkelijk huil bij films, inderdaad zeker wanneer er dieren bijkomen.
Scenes die hier nog niet bij staan die ook wel wat losmaken:
- Up, eigenlijk gelijk de eerste scenes en wanneer de oude man terugkijkt in het foto album (eigenlijk hebben nagenoeg alle Disney films in een juiste stemming wel een huilmoment)
- Requim for a dream en dan met name wanneer moeders wordt behandeld voor haar verslaving
- Bij A girl with a Dragon Tattoo de verkrachtingsscene (roept iets te veel herinneringen op)
zondag 18 maart 2012 om 10:03
Ik heb 1 keer ook echt vreselijk gehuild bij Grey's anatomy, dat ging over een ziek kind, en de ouders waren volgens mij aan het wachten op een orgaan of op een andere behandeling en wilden hun kind niet laten gaan, blijven vechten. Maar het was te laat. En toen zeiden ze dat tegen de ouders dat ze hun kind moesten gunnen om in rust te sterven (iets in die trant) en toen stierf het kind ook. Vreselijk.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 18 maart 2012 om 10:03
quote:calvijn1 schreef op 16 maart 2012 @ 21:07:
http://youtu.be/K4Mb30G_IfY
Go toward the light Oh Christus, ik zag een moeder met een jongetje en ben gelijk gestopt. Wij hebben een zoontje van 3 en mijn grootste angst is om hem te verliezen. Ik heb dus maar 4 seconden gekeken en moest toen al janken.
http://youtu.be/K4Mb30G_IfY
Go toward the light Oh Christus, ik zag een moeder met een jongetje en ben gelijk gestopt. Wij hebben een zoontje van 3 en mijn grootste angst is om hem te verliezen. Ik heb dus maar 4 seconden gekeken en moest toen al janken.
