Entertainment
alle pijlers
Live Keizersnede bij omroep Max vanavond!
woensdag 30 oktober 2013 om 17:08
De keizersnede die live op televisie te zien zal zijn belooft 'mooi en informatief' materiaal op te leveren. Het programma Operatie Live zal de ingreep vanavond uitzenden vanuit het Schiedamse Vlietland Ziekenhuis. .
In een interview met dagblad Metro vertelt gynaecoloog Annemarie Huijssoon dat ze aan het tv-programma meewerkt omdat het 'prachtig is dat geïnteresseerden een geboorte live kunnen volgen'. 'We willen kijkers laten inzien dat een keizersnede lang niet altijd een eenvoudige ingreep is. Het is een grote buikoperatie en kan daardoor gepaard gaan met meer complicaties dan een vaginale bevalling', licht Huijssoon toe.
De gynaecoloog, die zelf al zo'n 500 keizersnedes heeft gedaan, vindt het belangrijk dat de kennis van het publiek vergroot zal worden. 'Voor kijkers belooft dit een mooie en informatieve avond te worden.'
Operatie Live is om 21.25 uur te zien bij Omroep Max op Nederland 1. Charles Groenhuijsen geeft samen met gynaecoloog Marjolein Baaij en andere specialisten gedurende anderhalf uur toelichting op de operatie.
Gaan jullie ook kijken? Het lijkt mij in ieder geval reuze interessant!
In een interview met dagblad Metro vertelt gynaecoloog Annemarie Huijssoon dat ze aan het tv-programma meewerkt omdat het 'prachtig is dat geïnteresseerden een geboorte live kunnen volgen'. 'We willen kijkers laten inzien dat een keizersnede lang niet altijd een eenvoudige ingreep is. Het is een grote buikoperatie en kan daardoor gepaard gaan met meer complicaties dan een vaginale bevalling', licht Huijssoon toe.
De gynaecoloog, die zelf al zo'n 500 keizersnedes heeft gedaan, vindt het belangrijk dat de kennis van het publiek vergroot zal worden. 'Voor kijkers belooft dit een mooie en informatieve avond te worden.'
Operatie Live is om 21.25 uur te zien bij Omroep Max op Nederland 1. Charles Groenhuijsen geeft samen met gynaecoloog Marjolein Baaij en andere specialisten gedurende anderhalf uur toelichting op de operatie.
Gaan jullie ook kijken? Het lijkt mij in ieder geval reuze interessant!
woensdag 30 oktober 2013 om 23:25
quote:madamemicmac schreef op 30 oktober 2013 @ 23:22:
[...]
Och wat erg, sorry. Dit is wel heel naar allemaal...
Geen sorry hoor, ik kan er inmiddels wel mee dealen.
Heb er een bonuskind bijgekregen niet zelf gebaard maar toch een volwaardig lid van het gebeuren
Is ook al 28.
[...]
Och wat erg, sorry. Dit is wel heel naar allemaal...
Geen sorry hoor, ik kan er inmiddels wel mee dealen.
Heb er een bonuskind bijgekregen niet zelf gebaard maar toch een volwaardig lid van het gebeuren
Is ook al 28.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:26
Poeh, ook hier emoties bij het kijken.
voor yas en tantejo, ik snap wat jullie bedoelen.
14 jaar kreeg ik mijn keizersnee, kind was in nood. Meteen weg naar de neonatoloog, na een tijdje werd er een couveuse op een brancard naast mijn hoofd gereden en mocht ik dag zeggen tegen mijn kind (leek meer op een gevild konijntje overigens) die ging op transport (ik lag in het AZU en kind moest naar de IC en het WKZ was toen nog in het centrum van Utrecht. Pas een paar dagen later was ik voldoende hersteld om hem bewust te zien (met de ambulance erheen).
Ondanks deze beroerde start, waar ik nog verdrietig over kan zijn, hou ik net zoveel van hem als van zijn bolle broer die ik in een paar uur helemaal zelf op de wereld mocht zetten. Wat een topervaring was dat!
voor yas en tantejo, ik snap wat jullie bedoelen.
14 jaar kreeg ik mijn keizersnee, kind was in nood. Meteen weg naar de neonatoloog, na een tijdje werd er een couveuse op een brancard naast mijn hoofd gereden en mocht ik dag zeggen tegen mijn kind (leek meer op een gevild konijntje overigens) die ging op transport (ik lag in het AZU en kind moest naar de IC en het WKZ was toen nog in het centrum van Utrecht. Pas een paar dagen later was ik voldoende hersteld om hem bewust te zien (met de ambulance erheen).
Ondanks deze beroerde start, waar ik nog verdrietig over kan zijn, hou ik net zoveel van hem als van zijn bolle broer die ik in een paar uur helemaal zelf op de wereld mocht zetten. Wat een topervaring was dat!
woensdag 30 oktober 2013 om 23:27
quote:yasmijn schreef op 30 oktober 2013 @ 23:23:
[...]
Hij is nog steeds het leukste kind van de wereld!
1.90 lang.
En hij lag op die babyzaal, tussen normale 6ponders. Waarop zijn vader bezorgd zei: oo, zouden die wel goed zijn? Zo klein!
Een verpleegkundige hoorde dat en zei: meneer Yasmijn, die zijn heel normaal, die van u is apart!
Hij kreeg die ziekenhuiskleertjes aan, geen gezicht, die armpjes en beentjes staken overal uit Agos, je man was in schock. Hij dacht natuurlijk dat die andere prematuurtjes waren.
[...]
Hij is nog steeds het leukste kind van de wereld!
1.90 lang.
En hij lag op die babyzaal, tussen normale 6ponders. Waarop zijn vader bezorgd zei: oo, zouden die wel goed zijn? Zo klein!
Een verpleegkundige hoorde dat en zei: meneer Yasmijn, die zijn heel normaal, die van u is apart!
Hij kreeg die ziekenhuiskleertjes aan, geen gezicht, die armpjes en beentjes staken overal uit Agos, je man was in schock. Hij dacht natuurlijk dat die andere prematuurtjes waren.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:30
Sassafras, wat een horror! Totaal gescheiden van je nieuwe kind!
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:32
quote:yasmijn schreef op 30 oktober 2013 @ 23:30:
Sassafras, wat een horror! Totaal gescheiden van je nieuwe kind!
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.Zo, dat is een flinke baby inderdaad. 57 cm, zo lang heb ik nog nooit gehoord!
Sassafras, wat een horror! Totaal gescheiden van je nieuwe kind!
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.Zo, dat is een flinke baby inderdaad. 57 cm, zo lang heb ik nog nooit gehoord!
woensdag 30 oktober 2013 om 23:32
quote:madamemicmac schreef op 30 oktober 2013 @ 23:27:
[...]
Agos, je man was in schock. Hij dacht natuurlijk dat die andere prematuurtjes waren.
Dacht ie echt!
Een voordeel van die grote dikkerds: ze slapen door!
Nooit een nachtvoeding gegeven. Om 2300 uur werd ie 'afgetankt" en smorgens tussen 7 en 8 uur zei ie: bééhh.
Ik word melancholiek
[...]
Agos, je man was in schock. Hij dacht natuurlijk dat die andere prematuurtjes waren.
Dacht ie echt!
Een voordeel van die grote dikkerds: ze slapen door!
Nooit een nachtvoeding gegeven. Om 2300 uur werd ie 'afgetankt" en smorgens tussen 7 en 8 uur zei ie: bééhh.
Ik word melancholiek
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:34
quote:hiltje schreef op 30 oktober 2013 @ 23:28:
Ha, een vriendin van mijn moeder, klein tenger vrouwtje, kreeg zo'n 42 jaar geleden een jongenstweeling.
De ene woog 8 pond en de andere woog 7 pond.
Toen kwam de professor naar de babyzaal om ze te bekijken.Dat snap ik. Ik was ook het gesprek van de dag op de afdeling
Ha, een vriendin van mijn moeder, klein tenger vrouwtje, kreeg zo'n 42 jaar geleden een jongenstweeling.
De ene woog 8 pond en de andere woog 7 pond.
Toen kwam de professor naar de babyzaal om ze te bekijken.Dat snap ik. Ik was ook het gesprek van de dag op de afdeling
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:34
Oh Sassafras, wat naar dat je je kindje pas na zo lang kon zien. Het slaat gewoon een gat in je hart!
Toch fijn dat we dit nu even met elkaar kunnen delen zo. En ik wilde nog wel naar bed een uur geleden. Maar ik kan nu toch niet slapen hierdoor. Mijn man dacht lief te zijn door mij op die uitzending te attenderen... niet dus. En nou zit ik er weer aan te denken Heb ik helemaal geen zin in.
Toch fijn dat we dit nu even met elkaar kunnen delen zo. En ik wilde nog wel naar bed een uur geleden. Maar ik kan nu toch niet slapen hierdoor. Mijn man dacht lief te zijn door mij op die uitzending te attenderen... niet dus. En nou zit ik er weer aan te denken Heb ik helemaal geen zin in.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:35
quote:yasmijn schreef op 30 oktober 2013 @ 23:30:
Sassafras, wat een horror! Totaal gescheiden van je nieuwe kind!
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.Dat was het ook. Goddank is dat nu voorbij in Nederland, maar dit is echt pas 14 jaar geleden. Overigens pasten er 10 van mijn babies in die van jou (985 gram). Maf idee he. Vooral als je bedenkt dat hij nu, 14 jaar oud, groter is dan ik, zo gezond als een vis en in 4 VWO zit...... De start was beroerd en ik word er nog steeds beetje emo van, maar uiteindelijk is het allemaal goed, zelfs heel goed, afgelopen. Maar het blijft een pijnpuntje
Sassafras, wat een horror! Totaal gescheiden van je nieuwe kind!
Mijn jongen woog bij de geboorte nog net geen 10 pond, 9 nog wat.
Qua lengte hebben we het maar gehouden op 57 cm. Het meten ging niet lekker omdat ie zijn beentjes niet kon strekken. Hij heeft zolang erg opgevouwen gezeten. Ik ben klein en tenger. Hij had niet echt de ruimte op het laatst.
De bevalling moest opgewekt worden bij 42 weken en 3 dagen.
Mijn buik was gigantisch.Dat was het ook. Goddank is dat nu voorbij in Nederland, maar dit is echt pas 14 jaar geleden. Overigens pasten er 10 van mijn babies in die van jou (985 gram). Maf idee he. Vooral als je bedenkt dat hij nu, 14 jaar oud, groter is dan ik, zo gezond als een vis en in 4 VWO zit...... De start was beroerd en ik word er nog steeds beetje emo van, maar uiteindelijk is het allemaal goed, zelfs heel goed, afgelopen. Maar het blijft een pijnpuntje
anoniem_59773 wijzigde dit bericht op 30-10-2013 23:38
Reden: Typo
Reden: Typo
% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2013 om 23:40
quote:sassafras schreef op 30 oktober 2013 @ 23:35:
[...]
Dat was het ook. Goddank is dat nu voorbij in Nederland, maar dit is echt pas 14 jaar geleden. Overigens psten er 10 van mijn babies in die van jou (985 gram). Maf idee he. Vooral als je bedenkt dat hij nu, 14 jaar oud, groter is dan ik, zo gezond als een vis en in 4 VWO zit...... De start was beroerd en ik word er nog steeds beetje emo van, maar uiteindelijk is het allemaal goed, zelfs heel goed, afgelopen. Maar het blijft een pijnpuntje
Dat is het inderdaad, een pijnpuntje.
Ik kan ook niet naar de eerste babyfoto's kijken zonder te grienen
Als ik gewone bevallingen zie op tv en dan wordt de baby direct op de borst van de moeder gelegd, dan schiet ik echt vol, tig jaar na dato.
Dan denk je: holy shit, dat heb ik gemist!
[...]
Dat was het ook. Goddank is dat nu voorbij in Nederland, maar dit is echt pas 14 jaar geleden. Overigens psten er 10 van mijn babies in die van jou (985 gram). Maf idee he. Vooral als je bedenkt dat hij nu, 14 jaar oud, groter is dan ik, zo gezond als een vis en in 4 VWO zit...... De start was beroerd en ik word er nog steeds beetje emo van, maar uiteindelijk is het allemaal goed, zelfs heel goed, afgelopen. Maar het blijft een pijnpuntje
Dat is het inderdaad, een pijnpuntje.
Ik kan ook niet naar de eerste babyfoto's kijken zonder te grienen
Als ik gewone bevallingen zie op tv en dan wordt de baby direct op de borst van de moeder gelegd, dan schiet ik echt vol, tig jaar na dato.
Dan denk je: holy shit, dat heb ik gemist!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:42
Niet gekeken, maar door de verhalen hier ontkom ik er niet aan...
Ik heb een spoedkeizersnede gehad vanwege het HELLP-syndroom.
Mijn jongens zijn geboren met 32 weken. Omdat het echt zo snel mogelijk moest was ik totaal niet voorbereid: er was een algemeen 'Keizersnede' fotoboek aanwezig, maar ik moest er niet aan denken om die nog in te zien. Ik vond het best heftig. Ik heb het geluk gehad dat het met een ruggenprik kon.
De gyn sneed met z'n mesje een sneetje in de duim van de ene, en was druk aan het praten over de naam tijdens het eruit halen van mijn tweede.
Ze lagen beide een aantal weken in de couveuse, en ook dat was best slikken, al deden ze het supergoed!
Maar ik kijk nooit bevallingen op tv, en keizersnedes al helemaal niet!!
Ik heb een spoedkeizersnede gehad vanwege het HELLP-syndroom.
Mijn jongens zijn geboren met 32 weken. Omdat het echt zo snel mogelijk moest was ik totaal niet voorbereid: er was een algemeen 'Keizersnede' fotoboek aanwezig, maar ik moest er niet aan denken om die nog in te zien. Ik vond het best heftig. Ik heb het geluk gehad dat het met een ruggenprik kon.
De gyn sneed met z'n mesje een sneetje in de duim van de ene, en was druk aan het praten over de naam tijdens het eruit halen van mijn tweede.
Ze lagen beide een aantal weken in de couveuse, en ook dat was best slikken, al deden ze het supergoed!
Maar ik kijk nooit bevallingen op tv, en keizersnedes al helemaal niet!!
woensdag 30 oktober 2013 om 23:43
Dat gat in je hart is ook een goede uitdrukking, Tante Jo, want zo is het wel.
En het blijft ook.
Ik wil niet vervelend zijn maar nu, zowat 25 jaar later, voel ik alles nog precies zo. Een geboorte van je kind is het 'grootste, mooiste' (noem alle superlatieven maar op) wat je ooit mee maakt.
En als dat anders loopt dan normaal, blijft dat je altijd bij.
En het blijft ook.
Ik wil niet vervelend zijn maar nu, zowat 25 jaar later, voel ik alles nog precies zo. Een geboorte van je kind is het 'grootste, mooiste' (noem alle superlatieven maar op) wat je ooit mee maakt.
En als dat anders loopt dan normaal, blijft dat je altijd bij.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:46
Sistermoon Dat sneetje, dat was dus tijdens het opereren, dat hij je zoontje sneed?? OMG!
Ik hoef ook geen bevallingen meer te zien. Vooral niet van die blije, grrrr.
Wat ik trouwens heel lang gehad heb, is het gevoel dat ze me elk kind hadden kunnen meegeven, ik had tenslotte niet gezien dat deze echt van mij is. Maar mijn man gelukkig wel! Herkent iemand dat gevoel?
Ik hoef ook geen bevallingen meer te zien. Vooral niet van die blije, grrrr.
Wat ik trouwens heel lang gehad heb, is het gevoel dat ze me elk kind hadden kunnen meegeven, ik had tenslotte niet gezien dat deze echt van mij is. Maar mijn man gelukkig wel! Herkent iemand dat gevoel?
woensdag 30 oktober 2013 om 23:47
quote:tantejo schreef op 30 oktober 2013 @ 23:37:
Ik heb juist genóten van de nachtvoedingen. (totdat ik weer moest werken, haha)
Ik en mijn kindje, de nacht en niemand anders. Heerlijk was dat. Lag uren naar hem te kijken, ik kon hem niet wegleggen!
Ik ruik zijn geurtje nu nóg!
En geloof me, nu wil je zo'n 25 jarige, 1.90 lange slungel echt niet meer ruiken!
Ik heb juist genóten van de nachtvoedingen. (totdat ik weer moest werken, haha)
Ik en mijn kindje, de nacht en niemand anders. Heerlijk was dat. Lag uren naar hem te kijken, ik kon hem niet wegleggen!
Ik ruik zijn geurtje nu nóg!
En geloof me, nu wil je zo'n 25 jarige, 1.90 lange slungel echt niet meer ruiken!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:47
Herkenbaar, jullie verhalen.
Ik had het geluk dat ik 6 jaar later nog een natuurlijke bevalling mee mocht maken.
Zo blij was ik, dat het op een 'normale'manier kon.
Totdat bleek dat de placenta vastgegroeid was aan het oude littekene en ik alsnog onder narcose moest.
Maar goed, ik blijf wel dankbaar hoor, ik ben blij met mijn kinderen, en kan denk ik wel begrijpen dat het voor jou Yasmijn, altijd een bijsmaak heeft, jouw bevalling en de consequenties die het heeft gehad voor jou.
Ik had het geluk dat ik 6 jaar later nog een natuurlijke bevalling mee mocht maken.
Zo blij was ik, dat het op een 'normale'manier kon.
Totdat bleek dat de placenta vastgegroeid was aan het oude littekene en ik alsnog onder narcose moest.
Maar goed, ik blijf wel dankbaar hoor, ik ben blij met mijn kinderen, en kan denk ik wel begrijpen dat het voor jou Yasmijn, altijd een bijsmaak heeft, jouw bevalling en de consequenties die het heeft gehad voor jou.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:49
quote:tantejo schreef op 30 oktober 2013 @ 23:46:
Sistermoon Dat sneetje, dat was dus tijdens het opereren, dat hij je zoontje sneed?? OMG!
Ik hoef ook geen bevallingen meer te zien. Vooral niet van die blije, grrrr.
Wat ik trouwens heel lang gehad heb, is het gevoel dat ze me elk kind hadden kunnen meegeven, ik had tenslotte niet gezien dat deze echt van mij is. Maar mijn man gelukkig wel! Herkent iemand dat gevoel?
Zeker weten!!!
Totdat de volgende dag mijn schoonmoeder kwam en die gilde: ooooo precies opa!
En mijn moeder: ooo, precies jou!
Dan weet je dat ie bij je hoort
Dat het goed is.
Sistermoon Dat sneetje, dat was dus tijdens het opereren, dat hij je zoontje sneed?? OMG!
Ik hoef ook geen bevallingen meer te zien. Vooral niet van die blije, grrrr.
Wat ik trouwens heel lang gehad heb, is het gevoel dat ze me elk kind hadden kunnen meegeven, ik had tenslotte niet gezien dat deze echt van mij is. Maar mijn man gelukkig wel! Herkent iemand dat gevoel?
Zeker weten!!!
Totdat de volgende dag mijn schoonmoeder kwam en die gilde: ooooo precies opa!
En mijn moeder: ooo, precies jou!
Dan weet je dat ie bij je hoort
Dat het goed is.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 30 oktober 2013 om 23:50
