Entertainment
alle pijlers
Niets liever dan een kind.
dinsdag 17 september 2019 om 21:08
De mensen die vinden dat in dit topic niet gereageerd mag worden met persoonlijke ellende verhalen hebben het duidelijk niet begrepen geloof ik.
Het ergst ben ik gekwetst door mijn zus. Ze belde me op om te zeggen dat ze al haar babyspullen de deur uit ging doen want bij mij duurde het nu al zo lang om zwanger te worden dat ik het waarschijnlijk toch niet zou gaan gebruiken.....
Wat ik opvallend vind aan het programma is dat de meesten erg meelevende en begripvolle mensen om zich heen hebben. Dat was bij ons dus écht niet zo. Misschien is dat ook de invloed van tv?
Het ergst ben ik gekwetst door mijn zus. Ze belde me op om te zeggen dat ze al haar babyspullen de deur uit ging doen want bij mij duurde het nu al zo lang om zwanger te worden dat ik het waarschijnlijk toch niet zou gaan gebruiken.....
Wat ik opvallend vind aan het programma is dat de meesten erg meelevende en begripvolle mensen om zich heen hebben. Dat was bij ons dus écht niet zo. Misschien is dat ook de invloed van tv?
dinsdag 17 september 2019 om 21:57
Even over het programma vandaag; Wel heftig van de blonde vrouw die de relatie met haar droomman verbrak om er in haar eentje voor te gaan.
Zij wil perse anonieme donors en vertelde dat ze zich onzeker voelde omdat haar kind nooit zijn of haar biologische ouders zal ontmoeten en ze hoopte dat 'zij genoeg zal zijn' voor het kind. Maar daar slaat ze wat mij betreft de plank mis. Want het gaat bij kinderen met herkomstvragen niet over of de draagouder 'genoeg' is maar waar zijn of haar roots liggen.
Een kind voelt het ook als de opvoeder zegt of laat merken dat ze hopen dat zij zelf genoeg zijn. Terwijl het daar dus helemaal niet om gaat.
Er is nu toch inmiddels genoeg bekend over afkomstvragen bij kinderen om te weten dat dit (weten wie je biologische ouders zijn) voor veel mensen geluksbepalend kan zijn?
Deze vrouw wil voor mijn gevoel expres anonieme donoren zodat zij dit kind 100% voor zichzelf kan hebben. En ja kinderen krijgen is bijna altijd een egoistische keuze... maar zij heeft de keuze om ook voor niet anonieme donoren te gaan of donoren die het kind zelf kan vinden na 18 jaar. Het is niet voor niets dat het in Nederland niet mag en ze naar Spanje moet.
Zij wil perse anonieme donors en vertelde dat ze zich onzeker voelde omdat haar kind nooit zijn of haar biologische ouders zal ontmoeten en ze hoopte dat 'zij genoeg zal zijn' voor het kind. Maar daar slaat ze wat mij betreft de plank mis. Want het gaat bij kinderen met herkomstvragen niet over of de draagouder 'genoeg' is maar waar zijn of haar roots liggen.
Een kind voelt het ook als de opvoeder zegt of laat merken dat ze hopen dat zij zelf genoeg zijn. Terwijl het daar dus helemaal niet om gaat.
Er is nu toch inmiddels genoeg bekend over afkomstvragen bij kinderen om te weten dat dit (weten wie je biologische ouders zijn) voor veel mensen geluksbepalend kan zijn?
Deze vrouw wil voor mijn gevoel expres anonieme donoren zodat zij dit kind 100% voor zichzelf kan hebben. En ja kinderen krijgen is bijna altijd een egoistische keuze... maar zij heeft de keuze om ook voor niet anonieme donoren te gaan of donoren die het kind zelf kan vinden na 18 jaar. Het is niet voor niets dat het in Nederland niet mag en ze naar Spanje moet.
dinsdag 17 september 2019 om 22:00
heytan schreef: ↑17-09-2019 13:47Het is vast niet lomp of bot bedoeld, maar een kind (van jezelf) willen, dat is voor veel vrouwen echt een oergevoel. Dat gaat zo diep, en hoe langer het duurt hoe dieper dat verlangen kan worden. En het is heel persoonlijk. Vlak voor ik zwanger werd las ik ergens (misschien wel op viva forum) een vrouw die zich afvroeg of ze nou zwanger wou worden, of moeder wou worden. Daar heb ik toen veel over nagedacht en het raakte me echt. Ik kwam voor mijzelf tot de conclusie dat ik graag moeder wou worden, ook als dat van een pleegkindje zou zijn. (of adoptie, maar ik dacht op dat moment vooral aan pleegkinderen) gelumkig heb ik die stap nooit hoeven nemen em ik weet ook niet of ik het uiteindelijk gedaan zou hebben.
Wat je zegt klopt ergens wel, maar is wel erg makkelijk gedacht. Zo werkt het gewoon niet helaas. Zou alles een stuk makkelijker maken
Dat begrijp ik helemaal, maar als dat echt niet lukt en je wilt zo graag kinderen..ik zou dan toch naar andere opties gaan kijken denk ik. Dat adopteren zo veel geld kost wist ik trouwens niet. Wij hebben in onze omgeving zowel pleeg- als adoptie kinderen. En dit gaat niet om heel vermogende stellen ofzo. Een stel kon zelf geen kinderen krijgen en hebben inmiddels meerdere adoptie kinderen (met special needs.) Een ander stel heeft zelf kinderen en een pleegkind.
dinsdag 17 september 2019 om 22:14
Ik heb het nog niet gezien maar ben wel benieuwd.
Wij gaan waarschijnlijk ook geen kinderen krijgen. Al een hele tijd op de natuurlijke manier aan het proberen en een tijdje geleden te horen gekregen dat ik vervroegd in de overgang ben. Enige optie is nog eiceldonatie of adoptie.
Ik heb mezelf altijd wel als moeder gezien en denk dat ik ook een goede moeder zou zijn, maar ik denk ook wel dat ik uiteindelijk kan accepteren dat ik geen kind krijg.
We gaan eiceldonatie en adoptie nog onderzoeken, gewoon omdat we alles goed overwogen willen hebben, maar ik vermoed dat de kans klein is dat we het gaan doen. Adoptie duurt jaren, kost veel geld, sommige landen hebben eisen waar we ook niet aan voldoen en dan?
Eiceldonatie is ook duur en de kans op een kind is alsnog niet heel groot, wat ik er nu van weet.
Mijn huwelijk wil ik er niet voor opgeven. Als in: mijn huwelijk is me meer waard dan een kind. Gelukkig staat mijn man er ook zo in.
Wij gaan waarschijnlijk ook geen kinderen krijgen. Al een hele tijd op de natuurlijke manier aan het proberen en een tijdje geleden te horen gekregen dat ik vervroegd in de overgang ben. Enige optie is nog eiceldonatie of adoptie.
Ik heb mezelf altijd wel als moeder gezien en denk dat ik ook een goede moeder zou zijn, maar ik denk ook wel dat ik uiteindelijk kan accepteren dat ik geen kind krijg.
We gaan eiceldonatie en adoptie nog onderzoeken, gewoon omdat we alles goed overwogen willen hebben, maar ik vermoed dat de kans klein is dat we het gaan doen. Adoptie duurt jaren, kost veel geld, sommige landen hebben eisen waar we ook niet aan voldoen en dan?
Eiceldonatie is ook duur en de kans op een kind is alsnog niet heel groot, wat ik er nu van weet.
Mijn huwelijk wil ik er niet voor opgeven. Als in: mijn huwelijk is me meer waard dan een kind. Gelukkig staat mijn man er ook zo in.
dinsdag 17 september 2019 om 23:00
Een 
voor iedereen op dit draadje die het nodig heeft en voor de mensen in het programma.
In de tijd dat ik zwanger probeerde te raken was elke keer dat ik ongesteld werd een klap in mijn gezicht. Vooral als vervolgens de zoveelste collega blij de afdeling over ging dat ze in verwachting was. "Ja, het was in één keer raak!" Glim. Glim. Alsof dat een persoonlijke prestatie is. En toch voelde ik mij er minderwaardig door. En dan de naaste familie die per ongeluk via man weet dat wij het er op wagen. "Hoe is het met de kinderwens? Ben je al zwanger? Bij mij was het in één keer raak. Ja. Da's gek hoor."
Maar ik kan mij niéts voorstellen bij de pijn en teleurstelling van een eindeloos, onsuccesvol traject in de mmm. Noch bij de wetenschap nooit een eigen kind te zullen hebben. Een eeuwige open wond. Het was mijn grootste nachtmerrie.
Bij ons kwam het kind er in het tweede jaar proberen en daarmee was de teleurstelling uit het eerste jaar snel vergeten.
Dat mensen heel ver gaan om misschien, hopelijk toch ooit zelf een kind te krijgen, ik denk dat ik hetzelfde gedaan zou hebben.
voor iedereen op dit draadje die het nodig heeft en voor de mensen in het programma.In de tijd dat ik zwanger probeerde te raken was elke keer dat ik ongesteld werd een klap in mijn gezicht. Vooral als vervolgens de zoveelste collega blij de afdeling over ging dat ze in verwachting was. "Ja, het was in één keer raak!" Glim. Glim. Alsof dat een persoonlijke prestatie is. En toch voelde ik mij er minderwaardig door. En dan de naaste familie die per ongeluk via man weet dat wij het er op wagen. "Hoe is het met de kinderwens? Ben je al zwanger? Bij mij was het in één keer raak. Ja. Da's gek hoor."
Maar ik kan mij niéts voorstellen bij de pijn en teleurstelling van een eindeloos, onsuccesvol traject in de mmm. Noch bij de wetenschap nooit een eigen kind te zullen hebben. Een eeuwige open wond. Het was mijn grootste nachtmerrie.
Bij ons kwam het kind er in het tweede jaar proberen en daarmee was de teleurstelling uit het eerste jaar snel vergeten.
Dat mensen heel ver gaan om misschien, hopelijk toch ooit zelf een kind te krijgen, ik denk dat ik hetzelfde gedaan zou hebben.
woensdag 18 september 2019 om 20:33
donderdag 19 september 2019 om 06:47
donderdag 19 september 2019 om 06:52
Ghehe, ik wilde ze de voordeurdeelvan de twijfel geven...
Voor mij zit er overigens geen verschil tussen de programmas. Beide geven een beeld waar die voor komt, de 1 wat positiever dan de ander. Maar de presentatrice van SBS6 vind ik prettiger
donderdag 19 september 2019 om 08:14
Ik ben het met je eens. Weten waar je vandaan komt is voor mensen essentieel in je eigen (identiteits)ontwikkeling. Heel goed dat in Nederland anonieme donaties niet meer zijn toegestaan.Fishie44 schreef: ↑17-09-2019 21:57Even over het programma vandaag; Wel heftig van de blonde vrouw die de relatie met haar droomman verbrak om er in haar eentje voor te gaan.
Zij wil perse anonieme donors en vertelde dat ze zich onzeker voelde omdat haar kind nooit zijn of haar biologische ouders zal ontmoeten en ze hoopte dat 'zij genoeg zal zijn' voor het kind. Maar daar slaat ze wat mij betreft de plank mis. Want het gaat bij kinderen met herkomstvragen niet over of de draagouder 'genoeg' is maar waar zijn of haar roots liggen.
Een kind voelt het ook als de opvoeder zegt of laat merken dat ze hopen dat zij zelf genoeg zijn. Terwijl het daar dus helemaal niet om gaat.
Er is nu toch inmiddels genoeg bekend over afkomstvragen bij kinderen om te weten dat dit (weten wie je biologische ouders zijn) voor veel mensen geluksbepalend kan zijn?
Deze vrouw wil voor mijn gevoel expres anonieme donoren zodat zij dit kind 100% voor zichzelf kan hebben. En ja kinderen krijgen is bijna altijd een egoistische keuze... maar zij heeft de keuze om ook voor niet anonieme donoren te gaan of donoren die het kind zelf kan vinden na 18 jaar. Het is niet voor niets dat het in Nederland niet mag en ze naar Spanje moet.
donderdag 19 september 2019 om 08:22
Maar klopt idd.
donderdag 19 september 2019 om 09:33
Eens. Het blijft typisch dat je nog wel zaad van een anonieme donor mag importeren uit het buitenland
donderdag 19 september 2019 om 11:03
Volgens mij niet hoor, Nederlandse klinieken werken als het goed is niet mee als het om een anonieme donor gaat. Je zou er wel mee naar België kunnen of naar een ander land.
Ik denk dat dit niet altijd zo hoeft te zijn, of eigenlijk: dat juist omdat je weet dat dit kan gebeuren je erop kunt letten dat je dit zo liefdevol mogelijk doet. Mijn zwangerschap was heel relaxed en stress vrij. Al een verschil met mensen die ongewenst zwanger zijn (en hechting begint al in de baarmoeder). Na de geboorte heeft mijn draagkindje nog een paar uur bij mij gelegen, heeft bij mij gedronken, is daar bijgekomen. Pas daarna heb ik hem in de armen van zijn vaders gelegd. De kraamweek hebben we ook samen gedaan. Kindje is ontzettend tevreden, ik denk dat dit een stuk minder traumatisch is dan een situatie waarin een baby geboren wordt in een onstabiele situatie, of een heftige bevalling, of een medisch traject.
Een kind dat 'weggehaald' wordt na de geboorte, daarvan geloof ik wel dat het een trauma ervaart.
Oh, en de 2 mannen van het kamp zijn nog steeds op zoek
donderdag 19 september 2019 om 11:11
Heb het programma twee keer gezien.
Sommigen gunde ik het echt.
Bij anderen dacht ik dat flink wat therapie beter zou zijn. Ook vond ik bij velen dat ze zo ontzettend egocentrisch waren. Alles ging om hunzelf en wat voor gevolgen het heeft voor het toekomstige kind, wuifden ze maar weg.
Ik denk dat voor velen de kwaliteit van leven sterk zou verbeteren als ze zouden stoppen met proberen. Elke twee weken: de opwinding van een kans op zwangerschap, dan weer die klap als het niet gelukt is en letterlijk dagen huilen, en dan het riedeltje weer van voor af aan.
Het slokt heel je leven op. Hoe ben je dan nog mens?
Maar goed, ik sta niet in hun schoenen.
En dan dat ontzettend jonge meisje met die veel oudere vriend. Hij heeft al 3 (stuk oudere) kinderen, ze zijn nog helemaal niet lang samen en ze roept te pas en te onpas dat ze bij hem weg gaat als het niet lukt. Hij heeft tijdenlang verzwegen gesteriliseerd te zijn. Die zijn totaal niet als stel geschikt om een kind te krijgen. Ik geef het nog geen jaar als er eenmaal een baby is.
Sommigen gunde ik het echt.
Bij anderen dacht ik dat flink wat therapie beter zou zijn. Ook vond ik bij velen dat ze zo ontzettend egocentrisch waren. Alles ging om hunzelf en wat voor gevolgen het heeft voor het toekomstige kind, wuifden ze maar weg.
Ik denk dat voor velen de kwaliteit van leven sterk zou verbeteren als ze zouden stoppen met proberen. Elke twee weken: de opwinding van een kans op zwangerschap, dan weer die klap als het niet gelukt is en letterlijk dagen huilen, en dan het riedeltje weer van voor af aan.
Het slokt heel je leven op. Hoe ben je dan nog mens?
Maar goed, ik sta niet in hun schoenen.
En dan dat ontzettend jonge meisje met die veel oudere vriend. Hij heeft al 3 (stuk oudere) kinderen, ze zijn nog helemaal niet lang samen en ze roept te pas en te onpas dat ze bij hem weg gaat als het niet lukt. Hij heeft tijdenlang verzwegen gesteriliseerd te zijn. Die zijn totaal niet als stel geschikt om een kind te krijgen. Ik geef het nog geen jaar als er eenmaal een baby is.
-
donderdag 19 september 2019 om 11:16
Zeker kan dit wel. Je kunt als particulier "gewoon" anoniem donorzaad uit Denemarken bijvoorbeeld bestellen. Ik weet niet of klinieken er aan mee werken, maar zou me niets verbazen.
donderdag 19 september 2019 om 12:01
Je kunt het inderdaad bestellen, maar klinieken werken hier niet aan mee.
Alleen maar met de donoren waar het kind op een bepaalde leeftijd de donor kan achterhalen. Het kan wel in Belgie of in andere landen, waar de wetgeving anders is.
En je kunt met anoniem zaad natuurlijk wel thuis insemineren, heb je geen kliniek nodig.
Alleen maar met de donoren waar het kind op een bepaalde leeftijd de donor kan achterhalen. Het kan wel in Belgie of in andere landen, waar de wetgeving anders is.
En je kunt met anoniem zaad natuurlijk wel thuis insemineren, heb je geen kliniek nodig.
donderdag 19 september 2019 om 12:22
Dit is wel erg lastig voor een buitenstaander. Die opmerking over dat kinderen hebben ook niet alles is, is vast goed bedoeld.Baggal schreef: ↑17-09-2019 12:50En mensen weten vaak ook niet wat ze moeten zeggen...dus zeggen ze maar niets en ontwijken ze de situatie en dat is juist extra lastig.
Ik hoef(de) echt geen Gold-IVF-Warrior-Medal of zo, maar gewoon een smsje, dat er iemand even aan je denkt, simpele dingen... en als iemand niet weet hoe hij/zij moet reageren stuur dan gewoon een- dat waardeer(de) ik. Opmerkingen over kinderen hebben is ook niet alles - daar kan ik mij nog steeds boos om maken.
Zo ken ik iemand die na een lang traject kinderen heeft gekregen en het echt erg vond als mensen naar haar kinderwens informeerde tijdens dit traject. Een vriendin van mij zit nu midden in de onderzoeken om uit te vogelen waarom het zwanger worden niet lukt. Zij vindt het juist fijn als mensen vragen waarom ze geen kinderen heeft.
donderdag 19 september 2019 om 12:27
Voor buitenstaanders is het ook lastig, dat zal ik niet ontkennen. Maar voor mij gold dat wanneer het onderwerp compleet werd doodgezwegen ik mij soms best eenzaam voelde -juist omdat ik er zelf open over was. Natuurlijk - wat de een prettig vindt, is voor de ander misschien niet zo prettig.watdachtjehiervan schreef: ↑19-09-2019 12:22Dit is wel erg lastig voor een buitenstaander. Die opmerking over dat kinderen hebben ook niet alles is, is vast goed bedoeld.
Zo ken ik iemand die na een lang traject kinderen heeft gekregen en het echt erg vond als mensen naar haar kinderwens informeerde tijdens dit traject. Een vriendin van mij zit nu midden in de onderzoeken om uit te vogelen waarom het zwanger worden niet lukt. Zij vindt het juist fijn als mensen vragen waarom ze geen kinderen heeft.
Sommige mensen in mijn omgeving konden die balans heel goed maken: we konden huilen, lachen en ik kon mijn verhaal kwijt. En sommige daarvan waren zwanger of hadden kinderen - daar had ik geen moeite mee, omdat ik wist dat ze oprecht met mij meeleefde en het mij ook zo ontzettend gunde.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 19 september 2019 om 12:29
Ik denk dat voor veel mensen in de MMM geldt dat het verlangen groter is dan de angst om met lege handen te staan... Wat dat betreft kan IVF ook best verslavend zijn:Phloxx schreef: ↑19-09-2019 11:11
Ik denk dat voor velen de kwaliteit van leven sterk zou verbeteren als ze zouden stoppen met proberen. Elke twee weken: de opwinding van een kans op zwangerschap, dan weer die klap als het niet gelukt is en letterlijk dagen huilen, en dan het riedeltje weer van voor af aan.
Het slokt heel je leven op. Hoe ben je dan nog mens?
Maar goed, ik sta niet in hun schoenen.
https://www.telegraph.co.uk/family/pare ... ade-lucky/
Veel mensen zullen zich hier maar weinig bij kunnen voorstellen...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 19 september 2019 om 12:59
Waarom zou je niet meteen eerlijk zijn over je sterilisatie.Phloxx schreef: ↑19-09-2019 11:11Heb het programma twee keer gezien.
Sommigen gunde ik het echt.
Bij anderen dacht ik dat flink wat therapie beter zou zijn. Ook vond ik bij velen dat ze zo ontzettend egocentrisch waren. Alles ging om hunzelf en wat voor gevolgen het heeft voor het toekomstige kind, wuifden ze maar weg.
Ik denk dat voor velen de kwaliteit van leven sterk zou verbeteren als ze zouden stoppen met proberen. Elke twee weken: de opwinding van een kans op zwangerschap, dan weer die klap als het niet gelukt is en letterlijk dagen huilen, en dan het riedeltje weer van voor af aan.
Het slokt heel je leven op. Hoe ben je dan nog mens?
Maar goed, ik sta niet in hun schoenen.
En dan dat ontzettend jonge meisje met die veel oudere vriend. Hij heeft al 3 (stuk oudere) kinderen, ze zijn nog helemaal niet lang samen en ze roept te pas en te onpas dat ze bij hem weg gaat als het niet lukt. Hij heeft tijdenlang verzwegen gesteriliseerd te zijn. Die zijn totaal niet als stel geschikt om een kind te krijgen. Ik geef het nog geen jaar als er eenmaal een baby is.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
