Ongewenst 'verrast' door een tv-programma

Bij mijn vrijwilligersbaantje worden wij regelmatig benaderd voor medewerking aan een TV programma. Er zijn altijd twee kampen. Het ene kamp zegt JA! en doet alles om maar zo interessant over te komen. Het andere kamp zegt NEE! en doet alles om maar niet in beeld te komen. Ik behoor tot het andere kamp

Jaren geleden liep ik op de markt naar de bloemenkraam toe om een grote bos bloemen voor mijn oma te kopen, om haar te bedanken voor iets liefs dat ze voor mij had gedaan. Dat wilde ik per sé diezelfde dag doen, en daar niet een week mee wachten.
Onderweg naar die kraam toe zag ik een medium rondlopen dat in die tijd hier op de regionale tv een programma had, op zoek naar personen bij wie ze een reading kon doen.
Toen ze mij in de smiezen kreeg, gebaarde ze naar de cameraman dat ze mijn kant op ging lopen. Ik stond ondertussen bij de bloemenkraam te wachten op mijn bos bloemen. Onderweg naar mij vond ze gelukkig al iemand die wel voor de camera wilde praten, en ondertussen keek ze af en toe over haar schouder naar mij toe.
Ik heb mijn bos bloemen betaald en ben snel weggegaan, want ik wilde echt niet met mijn hoofd op tv.

Diezelfde middag heb ik mijn oma de bos bloemen gebracht waar ze natuurlijk heel blij mee was.
Om een lang verhaal kort te maken, nog geen week later is mijn oma na een kort ziekbed overleden aan een zeldzame ziekte. Dit was haar laatste bosje bloemen.
Ik denk nog vaak aan deze dag terug en vraag mij nog altijd af of dit medium het 'wist'. En achteraf gezien had ik misschien toch wel een praatje met haar willen maken, ook al was ik dan toch op tv gekomen... Gek hè.

Vroeger hoopte ik weleens dat
" het spijt me" voor de deur zou staan. En dat dan mijn biologische verwekkers dan sorry sorry sorry zouden jammer janken. Als puber had ik dat hele visioenen over. Dat ik dan op tv haarfijn zou vertellen hoe ze mij en de andere 2 kinderen ontzettend mishandeld hebben enz.
Maar nee niet 1 tv programma stond voor de deur