Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk 2012
zaterdag 27 februari 2010 om 15:36
De vierde serie alweer en weer terug van een seizoen weggeweest als presentator PATRICK LODIERS
Van de vorige 3 series leeft alleen Wiebe nog
Je bent jong, in de kracht van je leven, maar je hebt te horen gekregen dat je niet lang meer te leven hebt. Wat dan?
In Over Mijn Lijk worden 5 jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn, maar toch alles uit het leven proberen te halen. Inmiddels zijn er al drie series van het programma op TV uitgezonden. Ook het vierde seizoen wordt gepresenteerd door Patrick Lodiers.
Over Mijn Lijk zie je vanaf 16 augustus iedere donderdag 22:20 uur bij BNN op 1! #overmijnlijk
Dit seizoen volgen we Marieke, Ronald, Amber, Mehtap en Jip.
Marieke:
"Mijn naam is Marieke en ik ben 37 jaar. In 2009 werd er eierstokkanker bij mij geconstateerd. Na enkele chemo’s en een zware operatie leek de kanker te zijn verdwenen. Helaas… in november 2010 was de kanker terug. ‘Als je het positief benadert, heb je nog 2 jaar’, zeiden de doktoren. Dat was natuurlijk schrikken. Ik heb er meer vertrouwen in. En wat zegt ’t eigenlijk zo’n prognose? Er is uiteindelijk maar één iemand die bepaalt of mijn leven klaar is en dat ben ik. Maar goed, het is ook een beetje naïef te denken dat ik de tachtig nog haal. En dus bereid ik me langzamerhand voor op wat onvermijdelijk is. Het ‘ooit’ wat ik had, is er niet meer en als het er nog wel is, dan is het naar voren geschoven. En dus focus ik me op alle dingen die ik nog zou willen doen en plan ik die nu op korte termijn. Daarom heb ik een ‘bucketlist’ gemaakt. Zo wil ik nog een keer op een brommer rijden, bridgen met bejaarden, op safari gaan en een zeehond vrijlaten. Iets wat hoog bovenaan de lijst staat is dat ik nog wil trouwen. En dat ga ik doen met mijn liefde Lukas!"
Ronald:
"Ik ben Ronald, 32 jaar en erg gelukkig met mijn vrouw Daniëlle. In februari 2010, twee weken nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren van ons dochtertje Evi, kreeg ik te horen dat ik darmkanker had, met uitzaaiingen in de lever. Zonder kans op genezing. Ik zei meteen: vanaf nu gaan we alleen nog maar leuke dingen doen. Ik ben meteen gestopt met werken en vanaf dat moment hebben Daniëlle en ik, en later met Evi, zoveel mogelijk geleefd, en daar gaan we, als het aan mij ligt, nog zo lang mogelijk mee door! Mijn passies zijn ijshockey en muziek. Ik bekijk veel ijshockeywedstrijden in binnen- en buitenland, en ik bezoek veel concerten. Met mijn band ‘The Liszt’ heb ik ook twee platen gemaakt en zelf veel opgetreden. Mijn humor is de zwarte, dus fijngevoelige mensen, wees gewaarschuwd…"
Amber:
"Ik ben Amber en ik ben 18 jaar. Zonder ooit met asbest in aanraking te zijn geweest, kreeg ik in maart 2010 te horen dat ik asbestkanker heb. Het was zo onwerkelijk. Eerst sta je elke dag in de turnzaal, want ik was fanatiek turnster, en dan ben je opeens ziek en kun je bijna niets meer. Dan blijkt het ook nog eens niet te genezen te zijn. Leuke activiteiten houden me op de been. Zoals winkelen met mijn moeder of het bezoeken van Nick & Simon concerten. Dat zijn mijn helden. Ik heb ze al een aantal keer ontmoet. Ik slaap zelfs onder een dekbed van ze!"
Mehtap:
"Mijn naam is Mehtap, ik ben 14 jaar en van oorsprong Turkse. Toen ik 9 jaar was kreeg ik heel erge pijn aan mijn nek. Een ruggenmergtumor was de veroorzaker en ik moest hieraan zo snel mogelijk geopereerd worden. Daar heb ik een dwarslaesie aan overgehouden. Maar ik wil het liefst zo normaal mogelijk leven. Ondanks mijn beperkingen. Het is nou eenmaal zo; ik kan er verder niets aan doen. Zo hou ik enorm van ‘hangen’ met vriendinnen op straat of thuis, lekker kletsen over van alles en nog wat. De islam is onze godsdienst. Mijn moeder vindt het belachelijk dat kanker taboe is onder de meeste moslims. Wij vinden dat je daar gewoon over moet kunnen praten hoor! Dat lucht ook lekker op soms!"
Jip:
"Ik ben Jip en ik ben 23 jaar. Op 23 juni 2008 kreeg ik te horen dat er botkanker in mijn pols zat. Vanaf het begin putte ik kracht uit de gedachte dat het leven je gebeurt terwijl je andere plannen maakt (quote John Lennon). Maar ja, oké, ik heb dus kanker. Daar heb ik geen invloed op. Het ergste wat er in mijn ogen kon gebeuren was mijn hand verliezen. Nou, weg is ie!"
Van de vorige 3 series leeft alleen Wiebe nog
Je bent jong, in de kracht van je leven, maar je hebt te horen gekregen dat je niet lang meer te leven hebt. Wat dan?
In Over Mijn Lijk worden 5 jonge mensen gevolgd die ongeneeslijk ziek zijn, maar toch alles uit het leven proberen te halen. Inmiddels zijn er al drie series van het programma op TV uitgezonden. Ook het vierde seizoen wordt gepresenteerd door Patrick Lodiers.
Over Mijn Lijk zie je vanaf 16 augustus iedere donderdag 22:20 uur bij BNN op 1! #overmijnlijk
Dit seizoen volgen we Marieke, Ronald, Amber, Mehtap en Jip.
Marieke:
"Mijn naam is Marieke en ik ben 37 jaar. In 2009 werd er eierstokkanker bij mij geconstateerd. Na enkele chemo’s en een zware operatie leek de kanker te zijn verdwenen. Helaas… in november 2010 was de kanker terug. ‘Als je het positief benadert, heb je nog 2 jaar’, zeiden de doktoren. Dat was natuurlijk schrikken. Ik heb er meer vertrouwen in. En wat zegt ’t eigenlijk zo’n prognose? Er is uiteindelijk maar één iemand die bepaalt of mijn leven klaar is en dat ben ik. Maar goed, het is ook een beetje naïef te denken dat ik de tachtig nog haal. En dus bereid ik me langzamerhand voor op wat onvermijdelijk is. Het ‘ooit’ wat ik had, is er niet meer en als het er nog wel is, dan is het naar voren geschoven. En dus focus ik me op alle dingen die ik nog zou willen doen en plan ik die nu op korte termijn. Daarom heb ik een ‘bucketlist’ gemaakt. Zo wil ik nog een keer op een brommer rijden, bridgen met bejaarden, op safari gaan en een zeehond vrijlaten. Iets wat hoog bovenaan de lijst staat is dat ik nog wil trouwen. En dat ga ik doen met mijn liefde Lukas!"
Ronald:
"Ik ben Ronald, 32 jaar en erg gelukkig met mijn vrouw Daniëlle. In februari 2010, twee weken nadat we erachter kwamen dat we in verwachting waren van ons dochtertje Evi, kreeg ik te horen dat ik darmkanker had, met uitzaaiingen in de lever. Zonder kans op genezing. Ik zei meteen: vanaf nu gaan we alleen nog maar leuke dingen doen. Ik ben meteen gestopt met werken en vanaf dat moment hebben Daniëlle en ik, en later met Evi, zoveel mogelijk geleefd, en daar gaan we, als het aan mij ligt, nog zo lang mogelijk mee door! Mijn passies zijn ijshockey en muziek. Ik bekijk veel ijshockeywedstrijden in binnen- en buitenland, en ik bezoek veel concerten. Met mijn band ‘The Liszt’ heb ik ook twee platen gemaakt en zelf veel opgetreden. Mijn humor is de zwarte, dus fijngevoelige mensen, wees gewaarschuwd…"
Amber:
"Ik ben Amber en ik ben 18 jaar. Zonder ooit met asbest in aanraking te zijn geweest, kreeg ik in maart 2010 te horen dat ik asbestkanker heb. Het was zo onwerkelijk. Eerst sta je elke dag in de turnzaal, want ik was fanatiek turnster, en dan ben je opeens ziek en kun je bijna niets meer. Dan blijkt het ook nog eens niet te genezen te zijn. Leuke activiteiten houden me op de been. Zoals winkelen met mijn moeder of het bezoeken van Nick & Simon concerten. Dat zijn mijn helden. Ik heb ze al een aantal keer ontmoet. Ik slaap zelfs onder een dekbed van ze!"
Mehtap:
"Mijn naam is Mehtap, ik ben 14 jaar en van oorsprong Turkse. Toen ik 9 jaar was kreeg ik heel erge pijn aan mijn nek. Een ruggenmergtumor was de veroorzaker en ik moest hieraan zo snel mogelijk geopereerd worden. Daar heb ik een dwarslaesie aan overgehouden. Maar ik wil het liefst zo normaal mogelijk leven. Ondanks mijn beperkingen. Het is nou eenmaal zo; ik kan er verder niets aan doen. Zo hou ik enorm van ‘hangen’ met vriendinnen op straat of thuis, lekker kletsen over van alles en nog wat. De islam is onze godsdienst. Mijn moeder vindt het belachelijk dat kanker taboe is onder de meeste moslims. Wij vinden dat je daar gewoon over moet kunnen praten hoor! Dat lucht ook lekker op soms!"
Jip:
"Ik ben Jip en ik ben 23 jaar. Op 23 juni 2008 kreeg ik te horen dat er botkanker in mijn pols zat. Vanaf het begin putte ik kracht uit de gedachte dat het leven je gebeurt terwijl je andere plannen maakt (quote John Lennon). Maar ja, oké, ik heb dus kanker. Daar heb ik geen invloed op. Het ergste wat er in mijn ogen kon gebeuren was mijn hand verliezen. Nou, weg is ie!"
zondag 3 juni 2012 om 20:24
Ik vond tijdens het eerste seizoen Geja heel indrukwekkend. Ze was een meisje van mijn leeftijd, dat het jaar er voor getrouwd was. Echt een prachtig meisje, maar door de behandelingen was ze heel veel aangekomen en haar hele gezicht was opgeblazen.
Van Wiebe is een paar jaar terug nog bekend geworden dat hij zijn opleiding gehaald had.
Ik heb het 3e seizoen niet gezien, ik vond het toen te heftig. Misschien dat ik dit keer wel ga kijken. Maar ik vind het heel heftig dat er iemand van 14 bij zit.
Van Wiebe is een paar jaar terug nog bekend geworden dat hij zijn opleiding gehaald had.
Ik heb het 3e seizoen niet gezien, ik vond het toen te heftig. Misschien dat ik dit keer wel ga kijken. Maar ik vind het heel heftig dat er iemand van 14 bij zit.
zondag 3 juni 2012 om 21:52
donderdag 5 juli 2012 om 08:21
Ik ga ook weer kijken, hou het nooit droog, maar ik vind het zo'n mooi programma.
Hoe positief die mensen soms nog in het leven staan, ik hoop iedere keer tegen beter weten in dat iedereen weer beter wordt.
Ik vond Sandra ook een ontzettend mooie mens.
Maar meerdere hebben indruk op mij gemaakt.
Ben trouwens wel blij dat Patrick Lodiers het weer zal presenteren. Ik vond Yvon Jaspers het echt niet goed doen. Veel te gemaakt, en ze stelde echt hele domme vragen....
Hoe positief die mensen soms nog in het leven staan, ik hoop iedere keer tegen beter weten in dat iedereen weer beter wordt.
Ik vond Sandra ook een ontzettend mooie mens.
Maar meerdere hebben indruk op mij gemaakt.
Ben trouwens wel blij dat Patrick Lodiers het weer zal presenteren. Ik vond Yvon Jaspers het echt niet goed doen. Veel te gemaakt, en ze stelde echt hele domme vragen....
donderdag 5 juli 2012 om 09:32
prachtige series en bij het lezen van de namen kan ik me ieder gezicht nog herinneren.
Vorig seizoen zat de zus van een collega erbij en nu zit een oud-collega van mij in de serie. Zal toch anders kijken denk ik.
Ik leefde al zo intens mee met de mensen uit de andere serie, kan me nog niet voorstellen hoe het deze serie zal zijn terwijl je iemand kent.
Het afscheid van Sandra, het laatste ontbijt van Marleen, prachtig, ontroerend maar zoooooooooo oneerlijk!
Vorig seizoen zat de zus van een collega erbij en nu zit een oud-collega van mij in de serie. Zal toch anders kijken denk ik.
Ik leefde al zo intens mee met de mensen uit de andere serie, kan me nog niet voorstellen hoe het deze serie zal zijn terwijl je iemand kent.
Het afscheid van Sandra, het laatste ontbijt van Marleen, prachtig, ontroerend maar zoooooooooo oneerlijk!
donderdag 5 juli 2012 om 10:48
Ik vind het een prachtig programma, maar wel heel heftig om met zoiets geconfronteerd te worden. Ik wil liever niet teveel denken aan het feit dat het leven dus ook zó af kan lopen, op zo'n jonge leeftijd. Ik heb net wat stukjes van Pieter Jan gekeken en dan stromen de tranen ook over mijn wangen. Ik vind het leven dan heel erg oneerlijk.
donderdag 5 juli 2012 om 15:22
Heftig programma inderdaad. Ze hebben alles van de vorige keer van de site van bnn gehaald, jammer. Ik had die filmpjes nog wel eens terug willen kijken. Vond het heel indrukwekkend.
Als ik het goed begrijp is Mehtap wel weer beter geworden, dus niet ongeneeslijk ziek. Of het moet terug zijn gekomen (maar hopelijk niet natuurlijk). Er stond ooit een interview met haar in psychologie magazine, over kinderen die genezen waren van kanker. Ze waren nu voor OML wel op zoek naar een allochtone jongere maar het viel niet mee om iemand te vinden die mee wilde doen. Groter taboe in veel culturen. Misschien hebben ze daarom gekozen voor een meisje dat wel is genezen. Ik hoop het maar, 14 is zo jong! 18 en 23 ook trouwens!
Als ik het goed begrijp is Mehtap wel weer beter geworden, dus niet ongeneeslijk ziek. Of het moet terug zijn gekomen (maar hopelijk niet natuurlijk). Er stond ooit een interview met haar in psychologie magazine, over kinderen die genezen waren van kanker. Ze waren nu voor OML wel op zoek naar een allochtone jongere maar het viel niet mee om iemand te vinden die mee wilde doen. Groter taboe in veel culturen. Misschien hebben ze daarom gekozen voor een meisje dat wel is genezen. Ik hoop het maar, 14 is zo jong! 18 en 23 ook trouwens!
donderdag 5 juli 2012 om 16:02
Oh ik zit al weer te huilen nu ik lees dat dit programma weer erop komt. En dan kijk ik ondertussen naar de foto van mijn lieve vriendin Karin, die ik alweer 6,5 jaar moet missen.
Ik heb dan ook alleen de eerste serie in zijn geheel gezien, omdat zij daar inzat. De series daarna wel wat van gezien, maar zoals meerderen hier ook al aangeven, te confronterend.
Maar misschien ga ik deze keer weer een poging wagen, want ik vind het een heel bijzonder programma. En wat ik hier ook al las, ik ben ook blij dat Patrick het weer gaat doen.
Ik heb dan ook alleen de eerste serie in zijn geheel gezien, omdat zij daar inzat. De series daarna wel wat van gezien, maar zoals meerderen hier ook al aangeven, te confronterend.
Maar misschien ga ik deze keer weer een poging wagen, want ik vind het een heel bijzonder programma. En wat ik hier ook al las, ik ben ook blij dat Patrick het weer gaat doen.
donderdag 19 juli 2012 om 06:22
Dit zag ik op de hyves staan van over mijn lijk
,Bob is op 4 Juli overleden
Omringd door zijn dierbaren en na een jarenlange dappere strijd is Bob (uit het vorige seizoen) overleden.
1978-2012
Ons medeleven gaat uit naar familie en vrienden.
Life is short but you're here to flower
Dream yourself along another day
Never miss opportunity
Don't be scared of what you cannot see
Your only fear is possibility
Never wonder what the hell went wrong
Your second chance may never come along
Pete Murray - Opportunity
,Bob is op 4 Juli overleden
Omringd door zijn dierbaren en na een jarenlange dappere strijd is Bob (uit het vorige seizoen) overleden.
1978-2012
Ons medeleven gaat uit naar familie en vrienden.
Life is short but you're here to flower
Dream yourself along another day
Never miss opportunity
Don't be scared of what you cannot see
Your only fear is possibility
Never wonder what the hell went wrong
Your second chance may never come along
Pete Murray - Opportunity
donderdag 19 juli 2012 om 06:43
http://www.youtube.com/watch?v=ieXG8ZmK9EU
Dare to live
Try looking at tomorrow not yesterday
And all the things you left behind
All those tender words you did not say
The gentle touch you couldn't find
In these days of nameless faces
There is no one truth but only pieces
My life is all i have to give
Dare to live until the very last
Dare to live forget about the past
Dare to live giving something of yourself to others
Even when it seems there's nothing more left to give
Ma se tu vedessi l'uomo
Davanti al tuo portone
Che dorme avvolto in un cartone,
Se tu ascoltassi il mondo una mattina
Senza il rumore della pioggia,
Tu che puoi creare con la tua voce,
Tu, pensi i pensieri della gente,
Poi, di Dio c'e solo Dio.
Vivere, nessuno mai ce l'ha insegnato,
Vivere, non si può vivere senza passato,
Vivere è bello anche se non l'hai chiesto mai,
Una canzone ci sarà , qualcuno che la canterÃ
Dare to live searching for the ones you love
(Perché, perché, perché, perché non vivi questa sera?)
Dare to live no one but we all
(Perché, perché, perché, perché non vivi ora?)
Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché la vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta
Vivere!
Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché Ia vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta mai
I will say no (I will say yes)
Say dare to live
Dare to live
Dare to live
Try looking at tomorrow not yesterday
And all the things you left behind
All those tender words you did not say
The gentle touch you couldn't find
In these days of nameless faces
There is no one truth but only pieces
My life is all i have to give
Dare to live until the very last
Dare to live forget about the past
Dare to live giving something of yourself to others
Even when it seems there's nothing more left to give
Ma se tu vedessi l'uomo
Davanti al tuo portone
Che dorme avvolto in un cartone,
Se tu ascoltassi il mondo una mattina
Senza il rumore della pioggia,
Tu che puoi creare con la tua voce,
Tu, pensi i pensieri della gente,
Poi, di Dio c'e solo Dio.
Vivere, nessuno mai ce l'ha insegnato,
Vivere, non si può vivere senza passato,
Vivere è bello anche se non l'hai chiesto mai,
Una canzone ci sarà , qualcuno che la canterÃ
Dare to live searching for the ones you love
(Perché, perché, perché, perché non vivi questa sera?)
Dare to live no one but we all
(Perché, perché, perché, perché non vivi ora?)
Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché la vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta
Vivere!
Dare to live until the very last
(Perché, perché, perché Ia vita non è vita)
Your life is all you have to give (Perché)
non l'hai vissuta mai
I will say no (I will say yes)
Say dare to live
Dare to live
donderdag 19 juli 2012 om 07:18
Ik kan me Elmar nog goed herinneren uit seizoen 1. Hij was een creatieve jongen, landschapsarchitect geloof ik. En hij had een tweelingbroer die gezond was. Zo confronterend.
Ik heb alleen seizoen 1 helemaal gezien. Van de andere seizoenen delen. Te confronterend nu ik zelf ook vrienden aan die gemene rotziekte heb verloren.
Ik heb alleen seizoen 1 helemaal gezien. Van de andere seizoenen delen. Te confronterend nu ik zelf ook vrienden aan die gemene rotziekte heb verloren.
donderdag 19 juli 2012 om 15:33
Ik heb alle series gezien. Tijdens de eerste serie was er net een vriendin van mij overleden ( niet aan kanker) maar vond dat heel heftig. Uit de eerste serie herrinner ik me ook vooral Gea. Inderdaad een heel mooi meisje, wat door de ziekte een heel opgeblazen gezicht had gekregen Ze had voor haar eigen crematie een lied geschreven.. Ook herrinner ik me Karin, die nooit had gerookt maar wel longkanker kreeg. Bij haar ging het volgens mij heel snel. Ik had echt heel erg met haar te doen. ( Met iedereen eigenlijk) Elmar was inderdaad tuinarchitect. Ik vond de laatste uitzending met hem, dat hij zeg maar al stervende was, heel heftig.
Uit serie 2 inderdaad Margreet met haar kleine zoontje. Haar man is inmiddels opnieuw getrouwd met een vrouw die al 2 kinderen had en samen hebben zij nog een kindje gekregen. Ik vind het altijd fijn om te lezen als nabestaanden toch weer nieuw geluk hebben gevonden.
Emmy was inderdaad erg positief. Ze heeft toen nog een aantal mooie collums geschreven voor viva.
Karima, daar had ik ook zo mee te doen. Al die vriendinnen, vol in het leven, en zij was zo snel uitgeput... Zij werd ook echt steeds magerder. Ik vond het hele mooie beelden toen ze met haar broer naar de Goo Goo Dolls ging.
En Paterick natuurlijk. Ik heb ooit nog ergens gelezen dat zijn vriendin Quinta ook weer een nieuwe relatie had, na 2 jaar of zo. Dat gunde ik haar wel. Volgens mij hielden zij heel veel van elkaar, maar zij was volgens mij nog geen 40 . Het is dan toch fijn als je nog een tweede liefde mag ontmoeten.
Uit de derde serie: Sandra. Zo'n mooie, fysiek actieve vrouw. Zo ziek. Zo'n moedig besluit om zelf te stoppen. En die laatste dag zo mooi in beeld gebracht inderdaad.
Lonneke was inderdaad ook erg positief. Ik vind het vooral erg sneu dat haar moeder nu alleen is, terwijl haar vader en weet ik hoeveel familieleden ook al aan kanker waren overleden.
Maartje, die trouwjurken ging passen als laatste wens...
Ontzettend triest om te lezen dat Bob ook is overleden. Fijn dat ze nog een zoon hebben mogen krijgen. Wel triest dat vader en zoon zo kort van elkaar hebben mogen genieten.
Pieter Jan. Ik denk dat hij toch wel het meeste indruk heeft gemaakt. Mijn god, daarbij heb ik toch wel veel gehuld. Bij Sandra ook hoor,. Maar Pieter Jan had aan de ene kant nog zoveel humor en ik vond die vriendengroep zo mooi... Zoals er voor hem gezongen werd op zijn verjaardag toen... En zoals ze inderdaad rond zijn bed zaten tijdens een slaapfeestje. Ik krijg er nog een brok van in mijn keel.
Ik zou er waarschijnlijk goed aan te doen niet te kijken dit keer. Maar ik kijk toch iedere keer weer.
14, 18, 23.... pfff...
Ik vond het Yvon ook wel goed doen, maar daarmee was ik geloof ik één van de weinigen. Ik vind het knap dat Patrick het weer kan hoor. Als het mij als kijker al zo raakt... Ga er maar aan staan. 18 mensen leren kennen die aan kanker overlijden...
Uit serie 2 inderdaad Margreet met haar kleine zoontje. Haar man is inmiddels opnieuw getrouwd met een vrouw die al 2 kinderen had en samen hebben zij nog een kindje gekregen. Ik vind het altijd fijn om te lezen als nabestaanden toch weer nieuw geluk hebben gevonden.
Emmy was inderdaad erg positief. Ze heeft toen nog een aantal mooie collums geschreven voor viva.
Karima, daar had ik ook zo mee te doen. Al die vriendinnen, vol in het leven, en zij was zo snel uitgeput... Zij werd ook echt steeds magerder. Ik vond het hele mooie beelden toen ze met haar broer naar de Goo Goo Dolls ging.
En Paterick natuurlijk. Ik heb ooit nog ergens gelezen dat zijn vriendin Quinta ook weer een nieuwe relatie had, na 2 jaar of zo. Dat gunde ik haar wel. Volgens mij hielden zij heel veel van elkaar, maar zij was volgens mij nog geen 40 . Het is dan toch fijn als je nog een tweede liefde mag ontmoeten.
Uit de derde serie: Sandra. Zo'n mooie, fysiek actieve vrouw. Zo ziek. Zo'n moedig besluit om zelf te stoppen. En die laatste dag zo mooi in beeld gebracht inderdaad.
Lonneke was inderdaad ook erg positief. Ik vind het vooral erg sneu dat haar moeder nu alleen is, terwijl haar vader en weet ik hoeveel familieleden ook al aan kanker waren overleden.
Maartje, die trouwjurken ging passen als laatste wens...
Ontzettend triest om te lezen dat Bob ook is overleden. Fijn dat ze nog een zoon hebben mogen krijgen. Wel triest dat vader en zoon zo kort van elkaar hebben mogen genieten.
Pieter Jan. Ik denk dat hij toch wel het meeste indruk heeft gemaakt. Mijn god, daarbij heb ik toch wel veel gehuld. Bij Sandra ook hoor,. Maar Pieter Jan had aan de ene kant nog zoveel humor en ik vond die vriendengroep zo mooi... Zoals er voor hem gezongen werd op zijn verjaardag toen... En zoals ze inderdaad rond zijn bed zaten tijdens een slaapfeestje. Ik krijg er nog een brok van in mijn keel.
Ik zou er waarschijnlijk goed aan te doen niet te kijken dit keer. Maar ik kijk toch iedere keer weer.
14, 18, 23.... pfff...
Ik vond het Yvon ook wel goed doen, maar daarmee was ik geloof ik één van de weinigen. Ik vind het knap dat Patrick het weer kan hoor. Als het mij als kijker al zo raakt... Ga er maar aan staan. 18 mensen leren kennen die aan kanker overlijden...
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
