Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk 2016
donderdag 7 januari 2016 om 23:48
Vandaag was de eerste aflevering van Over mijn lijk.
Aangezien ik zag dat er geen topic was, zal ik beginnen.
Elk seizoen zit ik met regelmaat met tranen in mijn ogen te kijken.. Hartverscheurend!
Dit jaar:
Edgar:
Ziektebeeld: Longkanker met uitzaaiingen in de lever en wervelkolom
In 2014 krijgt de sportieve, niet rokende Edgar van 34 te horen dat hij longkanker heeft. Als snel blijkt dat Edgar niet te genezen is en dat hij nog maximaal één jaar heeft.
Eveline:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker met uitzaaiingen
Eveline is een fanatieke student die bezig is met twee masterstudies. En dan hoort ze opeens dat ze baarmoederhalskanker heeft. Met uitzaaiingen.
Mathijs:
Ziektebeeld: Oscteosarcoom; botkanker met uitzaaiingen
De 18-jarige Mathijs komt er per toeval achter dat hij kanker heeft. Tijdens een voetbalwedstrijd breekt hij zijn kuitbeen. Wanneer hij in het ziekenhuis komt blijkt hij een tumor ter grootte van een mannenvuist in zijn bot te hebben.
Ariejanne:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker
Ariejanne is 29 en moeder van Lennard (12) en Jennifer (6 ). Ze werkt in de thuiszorg en geniet vol van haar gezin. Tot ze in 2012 hoort dat ze baarmoederhalskanker heeft.
Chelsea:
Ziektebeeld: PSMA, een zeldzame variant van ALS
Chelsea is 22 jaar en heeft PSMA, een zeldzame vorm van ALS. “Het komt voornamelijk voor bij 40-plussers, dus ik ben wel een gevalletje apart.”
Aangezien ik zag dat er geen topic was, zal ik beginnen.
Elk seizoen zit ik met regelmaat met tranen in mijn ogen te kijken.. Hartverscheurend!
Dit jaar:
Edgar:
Ziektebeeld: Longkanker met uitzaaiingen in de lever en wervelkolom
In 2014 krijgt de sportieve, niet rokende Edgar van 34 te horen dat hij longkanker heeft. Als snel blijkt dat Edgar niet te genezen is en dat hij nog maximaal één jaar heeft.
Eveline:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker met uitzaaiingen
Eveline is een fanatieke student die bezig is met twee masterstudies. En dan hoort ze opeens dat ze baarmoederhalskanker heeft. Met uitzaaiingen.
Mathijs:
Ziektebeeld: Oscteosarcoom; botkanker met uitzaaiingen
De 18-jarige Mathijs komt er per toeval achter dat hij kanker heeft. Tijdens een voetbalwedstrijd breekt hij zijn kuitbeen. Wanneer hij in het ziekenhuis komt blijkt hij een tumor ter grootte van een mannenvuist in zijn bot te hebben.
Ariejanne:
Ziektebeeld: Baarmoederhalskanker
Ariejanne is 29 en moeder van Lennard (12) en Jennifer (6 ). Ze werkt in de thuiszorg en geniet vol van haar gezin. Tot ze in 2012 hoort dat ze baarmoederhalskanker heeft.
Chelsea:
Ziektebeeld: PSMA, een zeldzame variant van ALS
Chelsea is 22 jaar en heeft PSMA, een zeldzame vorm van ALS. “Het komt voornamelijk voor bij 40-plussers, dus ik ben wel een gevalletje apart.”
The finest pleasure is kindness to others.
vrijdag 19 februari 2016 om 10:40
quote:Lisbeth__Salander schreef op 19 februari 2016 @ 10:18:
Ik zit nu de herhaling terug te kijken van gisteren . Eveline met haar eindfeest. Raar gedoe. Vreselijk dat ze zo ziek is maar wat doet ze ontzettend vreemd, vind ik dan.Waarom? Als zij dat nou wil? Zijn er strakke regels m.b.t. je uitvaart waar je je aan moet houden?
Ik zit nu de herhaling terug te kijken van gisteren . Eveline met haar eindfeest. Raar gedoe. Vreselijk dat ze zo ziek is maar wat doet ze ontzettend vreemd, vind ik dan.Waarom? Als zij dat nou wil? Zijn er strakke regels m.b.t. je uitvaart waar je je aan moet houden?
vrijdag 19 februari 2016 om 11:02
quote:juliet64 schreef op 15 februari 2016 @ 17:52:
Is ergens hierboven toch al gezegd? Zowel Eveline als Ariejanne hebben facebookpagina's. Via de fb van Over Mijn Lijk wel te vinden.
Had het gisteren echt even te kwaad toen de man van Eveline moest huilen.
Zij wil graag alles goed geregeld hebben en hij wil er echt niet aan, had (en heb) echt met hem te doen.
Volg ze al een tijdje via hun (community) Facebookpagina's
Edgar: Eddie's Rollercoaster
Eveline: Eveline Koopmans: Over de datum
Ariejanne: My biggest fight
Is ergens hierboven toch al gezegd? Zowel Eveline als Ariejanne hebben facebookpagina's. Via de fb van Over Mijn Lijk wel te vinden.
Had het gisteren echt even te kwaad toen de man van Eveline moest huilen.
Zij wil graag alles goed geregeld hebben en hij wil er echt niet aan, had (en heb) echt met hem te doen.
Volg ze al een tijdje via hun (community) Facebookpagina's
Edgar: Eddie's Rollercoaster
Eveline: Eveline Koopmans: Over de datum
Ariejanne: My biggest fight
vrijdag 19 februari 2016 om 11:25
Ik vind dat Valerio het top doet. Patrick heeft mij nooit aangesproken als presentator van dit programma. Ik vond hem vaak iets te geforceerd jolig doen, want doodgaan moet geen zwaar ding zijn.
Daar ben ik het best mee eens, maar er zijn momenten dat je vragen niet hoeft af te sluiten met een grap en dat deed hij mij wel te vaak. Ik vind Valerio er veel echter in staan, met zijn momentjes van onhandigheid (hoewel ik dat best mee vind vallen). Dat maakt hem voor mij juist sterk. Ik vind hem veel meer naast de kandidaten staan ipv erboven als interviewer.
De kandidaten spreken mij dit jaar ook minder aan. De twee jongsten (Matthijs en Chelsea) vind ik leuke mensen en ik vond het verdrietig om te zien dat Matthijs ineens zo´n klap in zijn gezicht kreeg. Dat zal hij wel vaker hebben gehad in zijn ziekteproces, alleen stond dat niet op camera. Nu waren we er echt getuige van dat zo´n jonge jongen afscheid MOET nemen, of hij nu wil of niet, klaar of niet.
Chelsea vind ik een toppertje. Ik hoop echt heel erg voor haar dat ze een draai kan vinden met haar nieuwe (onbekende) status en dat ze hopelijk apparatuur krijgt of een hulphond oid om toch haar zelfstandigheid voort te kunnen zetten voor zolang het haar gegeven is.
Ariejanne spreekt me aan vanwege haar kinderen. Ik moet er niet aan denken om in haar schoenen te staan. Dat ikzelf dood zou gaan is ruk, maar nog tot daar aan toe. Maar dat ik mijn kinderen alleen moet achterlaten vind ik vreselijk. Kan me haar pijn daarover goed invoelen, hoewel haar struisvogelpolitiek niet mijn straatje is.
Edgar en Eveline zijn voor mij personen die op een bepaalde manier iets teveel afstand hebben. Maar goed, ik heb dat elk seizoen gehad, kandidaten waar je iets bij voelt en kandidaten waarbij ik dat minder had. Kan me voorstellen dat als ikzelf mee zou doen, ik ook een kandidaat zou zijn waar men minder mee heeft
Daar ben ik het best mee eens, maar er zijn momenten dat je vragen niet hoeft af te sluiten met een grap en dat deed hij mij wel te vaak. Ik vind Valerio er veel echter in staan, met zijn momentjes van onhandigheid (hoewel ik dat best mee vind vallen). Dat maakt hem voor mij juist sterk. Ik vind hem veel meer naast de kandidaten staan ipv erboven als interviewer.
De kandidaten spreken mij dit jaar ook minder aan. De twee jongsten (Matthijs en Chelsea) vind ik leuke mensen en ik vond het verdrietig om te zien dat Matthijs ineens zo´n klap in zijn gezicht kreeg. Dat zal hij wel vaker hebben gehad in zijn ziekteproces, alleen stond dat niet op camera. Nu waren we er echt getuige van dat zo´n jonge jongen afscheid MOET nemen, of hij nu wil of niet, klaar of niet.
Chelsea vind ik een toppertje. Ik hoop echt heel erg voor haar dat ze een draai kan vinden met haar nieuwe (onbekende) status en dat ze hopelijk apparatuur krijgt of een hulphond oid om toch haar zelfstandigheid voort te kunnen zetten voor zolang het haar gegeven is.
Ariejanne spreekt me aan vanwege haar kinderen. Ik moet er niet aan denken om in haar schoenen te staan. Dat ikzelf dood zou gaan is ruk, maar nog tot daar aan toe. Maar dat ik mijn kinderen alleen moet achterlaten vind ik vreselijk. Kan me haar pijn daarover goed invoelen, hoewel haar struisvogelpolitiek niet mijn straatje is.
Edgar en Eveline zijn voor mij personen die op een bepaalde manier iets teveel afstand hebben. Maar goed, ik heb dat elk seizoen gehad, kandidaten waar je iets bij voelt en kandidaten waarbij ik dat minder had. Kan me voorstellen dat als ikzelf mee zou doen, ik ook een kandidaat zou zijn waar men minder mee heeft
vrijdag 19 februari 2016 om 13:02
Ik denk dat het voor Eveline misschien ook wel een manier is om nog grip te krijgen op deze laatste fase van haar leven. Want wat moet je anders doen, alleen maar afwachten?
Voor haar man vind ik het zo verdrietig. Je kan merken dat zij al best wel vrede heeft met dat haar dood eraan komt, maar haar man nog totaal niet. Lijkt me ook wel heel lastig als je beide in zo'n andere fase zit.
Voor haar man vind ik het zo verdrietig. Je kan merken dat zij al best wel vrede heeft met dat haar dood eraan komt, maar haar man nog totaal niet. Lijkt me ook wel heel lastig als je beide in zo'n andere fase zit.
vrijdag 19 februari 2016 om 13:21
quote:calvijn1 schreef op 19 februari 2016 @ 12:34:
Ik heb ook niet zoveel met Eveline.
Alles moet wijken voor wat zij wil en dat lijkt mij heeeeel zwaar voor haar man en voor haar vriendinnenquote:aquarium schreef op 19 februari 2016 @ 12:49:
Ik denk idd dat dat het is. Het leven draait nu heel erg om háár. Ik begrijp het wel, maar ik vind haar daarin wel iets op zichzelf gericht overkomen.
Tja... Als je op je eindje loopt, dan draait het laatste restje leven inderdaad heel erg om jou.
Ik snap het wel.
Ik heb ook niet zoveel met Eveline.
Alles moet wijken voor wat zij wil en dat lijkt mij heeeeel zwaar voor haar man en voor haar vriendinnenquote:aquarium schreef op 19 februari 2016 @ 12:49:
Ik denk idd dat dat het is. Het leven draait nu heel erg om háár. Ik begrijp het wel, maar ik vind haar daarin wel iets op zichzelf gericht overkomen.
Tja... Als je op je eindje loopt, dan draait het laatste restje leven inderdaad heel erg om jou.
Ik snap het wel.
vrijdag 19 februari 2016 om 13:23
quote:daneli schreef op 19 februari 2016 @ 13:02:
Ik denk dat het voor Eveline misschien ook wel een manier is om nog grip te krijgen op deze laatste fase van haar leven. Want wat moet je anders doen, alleen maar afwachten?
Voor haar man vind ik het zo verdrietig. Je kan merken dat zij al best wel vrede heeft met dat haar dood eraan komt, maar haar man nog totaal niet. Lijkt me ook wel heel lastig als je beide in zo'n andere fase zit.Maar dat is ook wel begrijpelijk. Zij is zich aan het losmaken. Aan het voorbereiden op een reis die ze alleen moeten maken. En dat is hartverscheurend voor hen die straks achterblijven. Ik heb het vaker gezien bij mensen die sterven voor ze bejaard zijn.
Ik denk dat het voor Eveline misschien ook wel een manier is om nog grip te krijgen op deze laatste fase van haar leven. Want wat moet je anders doen, alleen maar afwachten?
Voor haar man vind ik het zo verdrietig. Je kan merken dat zij al best wel vrede heeft met dat haar dood eraan komt, maar haar man nog totaal niet. Lijkt me ook wel heel lastig als je beide in zo'n andere fase zit.Maar dat is ook wel begrijpelijk. Zij is zich aan het losmaken. Aan het voorbereiden op een reis die ze alleen moeten maken. En dat is hartverscheurend voor hen die straks achterblijven. Ik heb het vaker gezien bij mensen die sterven voor ze bejaard zijn.
vrijdag 19 februari 2016 om 13:24
quote:Sweety2015 schreef op 19 februari 2016 @ 12:02:
ik vind het dit jaar minder diepgang hebben...mij spreekt Valerio totaal niet aan
Hij doet zo quasi jongensachtig ofzoEn een beetje dom stuntelig. Maar goed ik ben dan wel wat ouder dan de doelgroep. Ik vond Patrick persoonlijker en warmer en toch de betere interviewer.
ik vind het dit jaar minder diepgang hebben...mij spreekt Valerio totaal niet aan
Hij doet zo quasi jongensachtig ofzoEn een beetje dom stuntelig. Maar goed ik ben dan wel wat ouder dan de doelgroep. Ik vond Patrick persoonlijker en warmer en toch de betere interviewer.
vrijdag 19 februari 2016 om 18:06
quote:aquarium schreef op 19 februari 2016 @ 12:49:
Ik denk idd dat dat het is. Het leven draait nu heel erg om háár. Ik begrijp het wel, maar ik vind haar daarin wel iets op zichzelf gericht overkomen.
Ik heb er ook een beetje moeite mee, merk ik.
Natuurlijk wil je bepaalde dingen doen op de manier die voor JOU goed voelt.
Maar het afscheid is ook vooral een dag dat haar omgeving afscheid van háár moet nemen. En alles moet daarin nu op haar manier.
Ze loopt zelfs haar man erg voorbij, met dat feest en die confetti waar hij totaal niks mee heeft.
Dat vind ik best moeilijk om te zien. Dat zij dus bepaalt dat hij afscheid moet gaan nemen van haar op een manier die helemaal niet bij hem past (want dat heeft hij al meerdere keren duidelijk aangegeven).
Ik bedoel; dat je bloemen in een bepaalde kleur wilt en een bepaalde grafsteen of locatie en muziek, snap ik.
Maar het is óók zijn afscheid van haar en iets waarmee hij en haar vriendinnen en familie mee moeten dealen.
Dus waarom dan zo alleen op jezelf gericht.
Je man die er niks mee heeft moet met confetti gaan strooien omdat jij dat zo graag wilt. Terwijl jij er niet eens meer bent.
Waarom laat je hem dat niet lekker op zijn eigen manier doen en die dag op zijn eigen manier beleven.
Maar goed... Vreselijk wat deze jonge mensen mee moeten maken en hoe bewerkelijk het leven dus is. Het lijkt me toch wel de grootste nachtmerrie die er is; ernstig ziek worden.
Ik weet ook niet of ik het zou kunnen / doen; 9 maanden chemo en doodziek zijn voor 4 goede weken (wat Edgar vertelde).
Het was idd bizar om te zien dat hij er zo goed uitzag. Beter dan ooit, zoals Valerio al zei. Terwijl het dus zó slecht met hem ging.
Wat een vreselijke ziekte is dat toch.
Ik vind trouwens dat Valerio het wel goed doet.
Er is overigens naast Mathijs toch nog iemand die overleden is al een tijdje terug? Een vrouw die gevolgd was tijdens dit seizoen?
Of toch niet?
Ik denk idd dat dat het is. Het leven draait nu heel erg om háár. Ik begrijp het wel, maar ik vind haar daarin wel iets op zichzelf gericht overkomen.
Ik heb er ook een beetje moeite mee, merk ik.
Natuurlijk wil je bepaalde dingen doen op de manier die voor JOU goed voelt.
Maar het afscheid is ook vooral een dag dat haar omgeving afscheid van háár moet nemen. En alles moet daarin nu op haar manier.
Ze loopt zelfs haar man erg voorbij, met dat feest en die confetti waar hij totaal niks mee heeft.
Dat vind ik best moeilijk om te zien. Dat zij dus bepaalt dat hij afscheid moet gaan nemen van haar op een manier die helemaal niet bij hem past (want dat heeft hij al meerdere keren duidelijk aangegeven).
Ik bedoel; dat je bloemen in een bepaalde kleur wilt en een bepaalde grafsteen of locatie en muziek, snap ik.
Maar het is óók zijn afscheid van haar en iets waarmee hij en haar vriendinnen en familie mee moeten dealen.
Dus waarom dan zo alleen op jezelf gericht.
Je man die er niks mee heeft moet met confetti gaan strooien omdat jij dat zo graag wilt. Terwijl jij er niet eens meer bent.
Waarom laat je hem dat niet lekker op zijn eigen manier doen en die dag op zijn eigen manier beleven.
Maar goed... Vreselijk wat deze jonge mensen mee moeten maken en hoe bewerkelijk het leven dus is. Het lijkt me toch wel de grootste nachtmerrie die er is; ernstig ziek worden.
Ik weet ook niet of ik het zou kunnen / doen; 9 maanden chemo en doodziek zijn voor 4 goede weken (wat Edgar vertelde).
Het was idd bizar om te zien dat hij er zo goed uitzag. Beter dan ooit, zoals Valerio al zei. Terwijl het dus zó slecht met hem ging.
Wat een vreselijke ziekte is dat toch.
Ik vind trouwens dat Valerio het wel goed doet.
Er is overigens naast Mathijs toch nog iemand die overleden is al een tijdje terug? Een vrouw die gevolgd was tijdens dit seizoen?
Of toch niet?
vrijdag 19 februari 2016 om 18:36
Hoewel Eveline ook bij mij geforceerd overkomt, begrijp ik het wel. Ze wil dat iedereen haar herinnert als de levensgenieter en niet verdriet heeft. Wie wil dat nou? Dat mensen verdriet om je hebben? Ik zou ook liever hebben dat ze op de dag van mijn afscheid lachen en allerlei herinneringen met elkaar over me delen. Maar ik vind dat er ook gehuild mag worden. Iedereen gaat op zn eigen manier om met zoiets zwaars.
Mooi Hoe het afscheid van Matthijs was geregeld. Kippenvel.
Hoewel ik geen klik voel met Edgar, had ik gisteren wel medelijden. Zo lang je ziek door de chemo voelen voor 4 weken je goed te voelen. En dan nog zo positief die weken zien endorfine strijden.
Ariejanne, mooi dat ze nog verliefd is geworden. Wat een topgozer! Gaan voor een vrouw met 2 kleintjes die ook nog eens ongeneeslijk ziek is.
Ik mis Patrick nog altijd als presentator, al vind ik dat Valerio het best goed doet.
Gisteren was de eerste aflevering die me aangreep. En niet alleen vanwege de uitvaartbeelden.
Mooi Hoe het afscheid van Matthijs was geregeld. Kippenvel.
Hoewel ik geen klik voel met Edgar, had ik gisteren wel medelijden. Zo lang je ziek door de chemo voelen voor 4 weken je goed te voelen. En dan nog zo positief die weken zien endorfine strijden.
Ariejanne, mooi dat ze nog verliefd is geworden. Wat een topgozer! Gaan voor een vrouw met 2 kleintjes die ook nog eens ongeneeslijk ziek is.
Ik mis Patrick nog altijd als presentator, al vind ik dat Valerio het best goed doet.
Gisteren was de eerste aflevering die me aangreep. En niet alleen vanwege de uitvaartbeelden.
Carpe Diem!
vrijdag 19 februari 2016 om 23:02
quote:misspatrice schreef op 19 februari 2016 @ 18:36:
Hoewel Eveline ook bij mij geforceerd overkomt, begrijp ik het wel. Ze wil dat iedereen haar herinnert als de levensgenieter en niet verdriet heeft. Wie wil dat nou? Dat mensen verdriet om je hebben? Ik zou ook liever hebben dat ze op de dag van mijn afscheid lachen en allerlei herinneringen met elkaar over me delen. Maar ik vind dat er ook gehuild mag worden. Iedereen gaat op zn eigen manier om met zoiets zwaars.
Mooi Hoe het afscheid van Matthijs was geregeld. Kippenvel.
Hoewel ik geen klik voel met Edgar, had ik gisteren wel medelijden. Zo lang je ziek door de chemo voelen voor 4 weken je goed te voelen. En dan nog zo positief die weken zien endorfine strijden.
Ariejanne, mooi dat ze nog verliefd is geworden. Wat een topgozer! Gaan voor een vrouw met 2 kleintjes die ook nog eens ongeneeslijk ziek is.
Ik mis Patrick nog altijd als presentator, al vind ik dat Valerio het best goed doet.
Gisteren was de eerste aflevering die me aangreep. En niet alleen vanwege de uitvaartbeelden.
Nou, dat lijkt me niet meer dan logisch, dat mensen verdriet hebben in een dergelijk geval. Ik zou dat in elk geval wel "willen" ja. Dat hele gedoe over de "kanker dankbaar zijn" (las ik in een blog op haar Facebook), een "eindshow", en dat het een soort feestje moet worden, ik kan daar echt niks mee. Waarom moet je mensen nou forceren tot een soort vrolijkheid over iets wat gewoon alleen maar kut is? Ik kan er niks moois in zien als iemand op zijn 30e overlijdt aan kanker. En natuurlijk doet iedereen het op zijn eigen manier.
Maar begrijpen doe ik het niet.
Hoewel Eveline ook bij mij geforceerd overkomt, begrijp ik het wel. Ze wil dat iedereen haar herinnert als de levensgenieter en niet verdriet heeft. Wie wil dat nou? Dat mensen verdriet om je hebben? Ik zou ook liever hebben dat ze op de dag van mijn afscheid lachen en allerlei herinneringen met elkaar over me delen. Maar ik vind dat er ook gehuild mag worden. Iedereen gaat op zn eigen manier om met zoiets zwaars.
Mooi Hoe het afscheid van Matthijs was geregeld. Kippenvel.
Hoewel ik geen klik voel met Edgar, had ik gisteren wel medelijden. Zo lang je ziek door de chemo voelen voor 4 weken je goed te voelen. En dan nog zo positief die weken zien endorfine strijden.
Ariejanne, mooi dat ze nog verliefd is geworden. Wat een topgozer! Gaan voor een vrouw met 2 kleintjes die ook nog eens ongeneeslijk ziek is.
Ik mis Patrick nog altijd als presentator, al vind ik dat Valerio het best goed doet.
Gisteren was de eerste aflevering die me aangreep. En niet alleen vanwege de uitvaartbeelden.
Nou, dat lijkt me niet meer dan logisch, dat mensen verdriet hebben in een dergelijk geval. Ik zou dat in elk geval wel "willen" ja. Dat hele gedoe over de "kanker dankbaar zijn" (las ik in een blog op haar Facebook), een "eindshow", en dat het een soort feestje moet worden, ik kan daar echt niks mee. Waarom moet je mensen nou forceren tot een soort vrolijkheid over iets wat gewoon alleen maar kut is? Ik kan er niks moois in zien als iemand op zijn 30e overlijdt aan kanker. En natuurlijk doet iedereen het op zijn eigen manier.
Maar begrijpen doe ik het niet.
Nothing happens for a reason
zaterdag 20 februari 2016 om 12:02
Wat bij mij op kwam bij Eveline: in mijn ervaring is het organiseren van uitvaart vaak iets wat de nabestaanden troost geeft. Een afscheid organiseren waarin je je eigen verdriet kunt verwerken, en ook de wensen van de overledene kunt eren. Je kunt dan letterlijk iets DOEN in plaats van alleen verdrietig zitten wachten op de uitvaart. Het is het laatste tastbare wat je voor iemand kunt doen. Een best belangrijke stap in het verwerkingsproces. En ik heb het idee dat dat de nabestaanden van Eveline een beetje ontnomen wordt.
zaterdag 20 februari 2016 om 12:04
Het verhaal van Eveline raakt me toch het meest. Niet omdat ik het heftiger vind dan de andere verhalen maar omdat ik me er het meeste in kan herkennen. Ik heb geen kinderen die ik achter zou laten, ik ben niet een ouder die een kind verliest, maar ik heb wel een echtgenoot en god wat lijkt het me vreselijk voor haar man om te weten dat ze er binnenkort niet meer is.
