Entertainment
alle pijlers
Over mijn lijk
donderdag 2 oktober 2014 om 21:31
Vanavond om 22.20 uur begint er weer een nieuwe serie van over mijn lijk op BNN.
Ik was benieuwd of jullie gaan kijken? Het is heel indrukwekkend en mooi gemaakt maar ik wordt er ook heel verdrietig van dus twijfel of ik ga kijken.
Ik was benieuwd of jullie gaan kijken? Het is heel indrukwekkend en mooi gemaakt maar ik wordt er ook heel verdrietig van dus twijfel of ik ga kijken.
elke dag waarin je je druk maakt over je verleden, gaat af van je toekomst
vrijdag 14 november 2014 om 20:11
Elke aflevering komt binnen. Maar gisteren brak ik echt. Wat een heftige aflevering.
Ik vind Patrick juist heel goed. Hij draait er niet om heen. Denk dat deze mensen dat ook niet meer willen.
Vond het dan ook niet bot hoe hij dat tegen Sanne zei. Je zag aan hem dat hij het moeilijk had.
De beelden dat ze Marks kist aan het maken zijn. Damn. Hoe sterk moet je zijn om dat te kunnen. En ook dat Anneleen nog Door gaat met ivf. Heavy. Sterke meid!
Slavische vond ik ook erg mager geworden. Eng... 6 weken na haar huwelijk is ze overleden geloof ik. Ben dus bang dat dat volgende week komt...
Max, wauw! Wat een mooie vrienden.
Ik vind Patrick juist heel goed. Hij draait er niet om heen. Denk dat deze mensen dat ook niet meer willen.
Vond het dan ook niet bot hoe hij dat tegen Sanne zei. Je zag aan hem dat hij het moeilijk had.
De beelden dat ze Marks kist aan het maken zijn. Damn. Hoe sterk moet je zijn om dat te kunnen. En ook dat Anneleen nog Door gaat met ivf. Heavy. Sterke meid!
Slavische vond ik ook erg mager geworden. Eng... 6 weken na haar huwelijk is ze overleden geloof ik. Ben dus bang dat dat volgende week komt...
Max, wauw! Wat een mooie vrienden.
Carpe Diem!
vrijdag 14 november 2014 om 20:20
quote:Broedkippetje schreef op 14 november 2014 @ 20:10:
Ik denk dat Valerio het ook goed gaat doen. Die is wat speelser, maar naar mijn idee ook heel oprecht.Was Valerio niet de persoon van Spuiten en Slikken die alles probeerde wat maar slecht kan zijn? Even voor de duidelijkheid dat ik de goede Valerio voor de geest heb. (niet dat je een programma niet zou kunnen presenteren als je wat geëxperimenteerd hebt hoor!, meer dat ik dan weet of ik dezelfde kleuter voor mij heb )
Ik denk dat Valerio het ook goed gaat doen. Die is wat speelser, maar naar mijn idee ook heel oprecht.Was Valerio niet de persoon van Spuiten en Slikken die alles probeerde wat maar slecht kan zijn? Even voor de duidelijkheid dat ik de goede Valerio voor de geest heb. (niet dat je een programma niet zou kunnen presenteren als je wat geëxperimenteerd hebt hoor!, meer dat ik dan weet of ik dezelfde kleuter voor mij heb )
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
vrijdag 14 november 2014 om 20:38
Toen Hero net was overleden was ik verdrietig, opgelucht (voor hem), boos, verbijsterd, verward en alles tegelijk. Maar bovenal was ik trots, zo waanzinnig trots op hem. Op de manier waarop hij, tot op het einde, met zijn ziekte en dood om was gegaan. Ik vond hem meer een held dan ooit. Ik denk dat verdrietig die eerste week pas het laatste op mijn rijtje was, mede door de shock. "Verdrietig" is een mogelijk antwoord, maar niet zo voor de hand liggend als veel mensen denken. Patrick heeft natuurlijk al ontzettend veel nabestaanden gesproken en weet dat ook. Ik vind dat dus een hele legitieme vraag.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
Wat wilde ik nou toch typen?
vrijdag 14 november 2014 om 20:56
quote:Mylene_Valerie schreef op 14 november 2014 @ 20:20:
[...]
Was Valerio niet de persoon van Spuiten en Slikken die alles probeerde wat maar slecht kan zijn? Even voor de duidelijkheid dat ik de goede Valerio voor de geest heb. (niet dat je een programma niet zou kunnen presenteren als je wat geëxperimenteerd hebt hoor!, meer dat ik dan weet of ik dezelfde kleuter voor mij heb )
Volgens mij is hij niet van Spuiten en Slikken.
Hij zat eerst bij TMF.
Voor BNN deed hij oa Try before you Die, Proefkonijnen, de Nationale IQ test en Je zal het maar hebben.
Jij bedoelt denk ik Filemon Wesselink.
[...]
Was Valerio niet de persoon van Spuiten en Slikken die alles probeerde wat maar slecht kan zijn? Even voor de duidelijkheid dat ik de goede Valerio voor de geest heb. (niet dat je een programma niet zou kunnen presenteren als je wat geëxperimenteerd hebt hoor!, meer dat ik dan weet of ik dezelfde kleuter voor mij heb )
Volgens mij is hij niet van Spuiten en Slikken.
Hij zat eerst bij TMF.
Voor BNN deed hij oa Try before you Die, Proefkonijnen, de Nationale IQ test en Je zal het maar hebben.
Jij bedoelt denk ik Filemon Wesselink.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 14 november 2014 om 23:23
quote:Re__ske schreef op 14 november 2014 @ 19:07:
Ik vond Patrick ook een beetje lomp maar nu ik jullie reacties lees denk ik "Ja dat is ook wel zo."Alleen bij Anneleen dacht ik toen hij vroeg: Hoe voelt het voor jou dat hij dood is? Toen dacht ik: Ja, wat denk je dat ze gaat zeggen? Ik voel me top! Maar goed, zo zal hij het niet bedoelt hebben.
Ze had ook opgelucht kunnen zeggen, dat zijn strijd voorbij is.
Of onwerkelijk, dat ze het nog niet echt beseft.
Of dat het goed is zo (na alle strijd) ondanks ook immens veel verdriet.
Of inderdaad gewoon ronduit kut, zoals ze zei.
Ik vond het zo'n rare vraag dus niet. We hebben zo vaak de neiging al om voor de ander te bepalen 'goh wat moet dit erg voor je zijn', maar ik vind niks oprechter dan de ander te laten vertellen hoe het is.
Ik vond Patrick ook een beetje lomp maar nu ik jullie reacties lees denk ik "Ja dat is ook wel zo."Alleen bij Anneleen dacht ik toen hij vroeg: Hoe voelt het voor jou dat hij dood is? Toen dacht ik: Ja, wat denk je dat ze gaat zeggen? Ik voel me top! Maar goed, zo zal hij het niet bedoelt hebben.
Ze had ook opgelucht kunnen zeggen, dat zijn strijd voorbij is.
Of onwerkelijk, dat ze het nog niet echt beseft.
Of dat het goed is zo (na alle strijd) ondanks ook immens veel verdriet.
Of inderdaad gewoon ronduit kut, zoals ze zei.
Ik vond het zo'n rare vraag dus niet. We hebben zo vaak de neiging al om voor de ander te bepalen 'goh wat moet dit erg voor je zijn', maar ik vind niks oprechter dan de ander te laten vertellen hoe het is.
vrijdag 14 november 2014 om 23:25
quote:mimsey schreef op 14 november 2014 @ 20:38:
Toen Hero net was overleden was ik verdrietig, opgelucht (voor hem), boos, verbijsterd, verward en alles tegelijk. Maar bovenal was ik trots, zo waanzinnig trots op hem. Op de manier waarop hij, tot op het einde, met zijn ziekte en dood om was gegaan. Ik vond hem meer een held dan ooit. Ik denk dat verdrietig die eerste week pas het laatste op mijn rijtje was, mede door de shock. "Verdrietig" is een mogelijk antwoord, maar niet zo voor de hand liggend als veel mensen denken. Patrick heeft natuurlijk al ontzettend veel nabestaanden gesproken en weet dat ook. Ik vind dat dus een hele legitieme vraag.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
Ik heb destijds altijd meegeschreven in jouw topic maar wil toch nog een dikke en geven. En ook voor Patrick die mij net zo integer lijkt irl als in de programma`s.
Mooi verwoord!
Toen Hero net was overleden was ik verdrietig, opgelucht (voor hem), boos, verbijsterd, verward en alles tegelijk. Maar bovenal was ik trots, zo waanzinnig trots op hem. Op de manier waarop hij, tot op het einde, met zijn ziekte en dood om was gegaan. Ik vond hem meer een held dan ooit. Ik denk dat verdrietig die eerste week pas het laatste op mijn rijtje was, mede door de shock. "Verdrietig" is een mogelijk antwoord, maar niet zo voor de hand liggend als veel mensen denken. Patrick heeft natuurlijk al ontzettend veel nabestaanden gesproken en weet dat ook. Ik vind dat dus een hele legitieme vraag.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
Ik heb destijds altijd meegeschreven in jouw topic maar wil toch nog een dikke en geven. En ook voor Patrick die mij net zo integer lijkt irl als in de programma`s.
Mooi verwoord!
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
vrijdag 14 november 2014 om 23:28
Oh mims, jij zegt het nog veel beter.
Van Valerio heb ik vooral gehoord dat hij erg met zichzelf bezig is. Iemand die zeer nauw bij opnames van 'je zal het maar hebben' betrokken was, gaf aan dat Valerio tussen de takes door alleen maar zijn haar zat te checken in de spiegel enzo. Ik hoop dat hij nu volwassener is en het programma echt goed over de ander kan laten gaan. Zowel binnen als buiten de takes.
Van Valerio heb ik vooral gehoord dat hij erg met zichzelf bezig is. Iemand die zeer nauw bij opnames van 'je zal het maar hebben' betrokken was, gaf aan dat Valerio tussen de takes door alleen maar zijn haar zat te checken in de spiegel enzo. Ik hoop dat hij nu volwassener is en het programma echt goed over de ander kan laten gaan. Zowel binnen als buiten de takes.
zaterdag 15 november 2014 om 10:39
Mims,, dikke knuffel
Theia sorry hoor maar dat is echt grote bullshit.
Laten weten zeggen dat je niet op iemands uiterlijk en presentatie af moet gaan. Hij is ook maar een mens en als je in zulke heftige verhalen te recht komt kan je alleen maar oprecht zijn, geen goed of fout.
Theia sorry hoor maar dat is echt grote bullshit.
Laten weten zeggen dat je niet op iemands uiterlijk en presentatie af moet gaan. Hij is ook maar een mens en als je in zulke heftige verhalen te recht komt kan je alleen maar oprecht zijn, geen goed of fout.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
zaterdag 15 november 2014 om 11:07
quote:theia schreef op 14 november 2014 @ 23:23:
[...]
Ze had ook opgelucht kunnen zeggen, dat zijn strijd voorbij is.
Of onwerkelijk, dat ze het nog niet echt beseft.
Of dat het goed is zo (na alle strijd) ondanks ook immens veel verdriet.
Of inderdaad gewoon ronduit kut, zoals ze zei.
Ik vond het zo'n rare vraag dus niet. We hebben zo vaak de neiging al om voor de ander te bepalen 'goh wat moet dit erg voor je zijn', maar ik vind niks oprechter dan de ander te laten vertellen hoe het is.Allemaal waar, maar ik vond dat je eigenlijk al wel kon zien dat het kut ging. En ze was wel verdrietig. Natuurlijk mag er dat ook zijn dan, dus het is geen verkeerde vraag, maar toch vond ik het er een beetje lomp uitkomen. Of nou ja, misschien is lomp niet het juiste woord. Misschien is het gewoon heel direct.
[...]
Ze had ook opgelucht kunnen zeggen, dat zijn strijd voorbij is.
Of onwerkelijk, dat ze het nog niet echt beseft.
Of dat het goed is zo (na alle strijd) ondanks ook immens veel verdriet.
Of inderdaad gewoon ronduit kut, zoals ze zei.
Ik vond het zo'n rare vraag dus niet. We hebben zo vaak de neiging al om voor de ander te bepalen 'goh wat moet dit erg voor je zijn', maar ik vind niks oprechter dan de ander te laten vertellen hoe het is.Allemaal waar, maar ik vond dat je eigenlijk al wel kon zien dat het kut ging. En ze was wel verdrietig. Natuurlijk mag er dat ook zijn dan, dus het is geen verkeerde vraag, maar toch vond ik het er een beetje lomp uitkomen. Of nou ja, misschien is lomp niet het juiste woord. Misschien is het gewoon heel direct.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
zaterdag 15 november 2014 om 11:12
quote:Re__ske schreef op 14 november 2014 @ 19:07:
Ik vond Patrick ook een beetje lomp maar nu ik jullie reacties lees denk ik "Ja dat is ook wel zo."Alleen bij Anneleen dacht ik toen hij vroeg: Hoe voelt het voor jou dat hij dood is? Toen dacht ik: Ja, wat denk je dat ze gaat zeggen? Ik voel me top! Maar goed, zo zal hij het niet bedoelt hebben... Ik vind het juist een hele goede vraag. Patrick vraagt oprecht naar de gevoelens van Anneleen, zonder iets in te kleuren. Zeer leerzaam voor vele anderen wat mij betreft. Patrick is heel goed in het stellen van open, niet sturende, vragen. En gewoon direct, niet op de brij heendraaiend. Dat verwachten de deelnemers ook, gewoon direct zonder het respect te verliezen.
Ik vond Patrick ook een beetje lomp maar nu ik jullie reacties lees denk ik "Ja dat is ook wel zo."Alleen bij Anneleen dacht ik toen hij vroeg: Hoe voelt het voor jou dat hij dood is? Toen dacht ik: Ja, wat denk je dat ze gaat zeggen? Ik voel me top! Maar goed, zo zal hij het niet bedoelt hebben... Ik vind het juist een hele goede vraag. Patrick vraagt oprecht naar de gevoelens van Anneleen, zonder iets in te kleuren. Zeer leerzaam voor vele anderen wat mij betreft. Patrick is heel goed in het stellen van open, niet sturende, vragen. En gewoon direct, niet op de brij heendraaiend. Dat verwachten de deelnemers ook, gewoon direct zonder het respect te verliezen.
zaterdag 15 november 2014 om 11:13
quote:mimsey schreef op 14 november 2014 @ 20:38:
Toen Hero net was overleden was ik verdrietig, opgelucht (voor hem), boos, verbijsterd, verward en alles tegelijk. Maar bovenal was ik trots, zo waanzinnig trots op hem. Op de manier waarop hij, tot op het einde, met zijn ziekte en dood om was gegaan. Ik vond hem meer een held dan ooit. Ik denk dat verdrietig die eerste week pas het laatste op mijn rijtje was, mede door de shock. "Verdrietig" is een mogelijk antwoord, maar niet zo voor de hand liggend als veel mensen denken. Patrick heeft natuurlijk al ontzettend veel nabestaanden gesproken en weet dat ook. Ik vind dat dus een hele legitieme vraag.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
Mims, dankje voor je openheid en je bijdrage aan dit topic. Ik heb je topic toen ook gevolgd. Denk wel dat ik toen nog een andere nick had. Ik vond alleen je avatar al ontroerend. En de manier waarop je schreef. Zo mooi en eerlijk. Het was verdrietig, maar je kon het heel mooi en oprecht beschrijven. Een dikke voor jou.
Ik vond "Ik hoor dat je dood gaat " ook niet verkeerd. Juist mooi dat, zoals iemand anders schreef, hij haar idee ( Ik ga niet dood) in haar waarde liet en inderdaad: "Het gaat niet goed he?| zou de lading niet echt dekken.
Zoals ik hierboven al schreef had ik het vooral bij Anneleen, omdat ik vond dat je zag dat ze verdrietig was en het gevoel van "hij was nog niet klaar hier " overheerste.
Toen Hero net was overleden was ik verdrietig, opgelucht (voor hem), boos, verbijsterd, verward en alles tegelijk. Maar bovenal was ik trots, zo waanzinnig trots op hem. Op de manier waarop hij, tot op het einde, met zijn ziekte en dood om was gegaan. Ik vond hem meer een held dan ooit. Ik denk dat verdrietig die eerste week pas het laatste op mijn rijtje was, mede door de shock. "Verdrietig" is een mogelijk antwoord, maar niet zo voor de hand liggend als veel mensen denken. Patrick heeft natuurlijk al ontzettend veel nabestaanden gesproken en weet dat ook. Ik vind dat dus een hele legitieme vraag.
"Ik hoor dat je doodgaat". Tja, wat moet je dan zeggen? "Ik hoor dat het niet goed met je gaat"? Nogal een understatement. Juist die duidelijkheid, het durven benoemen wat er speelt, maakt Patrick zo prettig in de omgang waar het dit soort onderwerpen aangaat. Ik weet dat veel ernstig zieke mensen het loei-irritant vinden als er om de hete brei wordt heengedraait. Het is het belangrijkste wat er in hun leven speelt, gespeeld heeft en zal gaan spelen, eromheen draaien kan dan haast respectloos overkomen. Natuurlijk zijn er mensen die het anders ervaren (en vaak niet in de laatste plaats omdat ze zelf moeite hebben met hun ziekte) zullen niet aan dit programma meedoen.
Juist die eerlijkheid, dat heldere beeld die dit programma geeft over kanker bij jongeren, maakt het zo ontzettend waardevol.
Hero was ziek toen het eerste seizoen uitgezonden werd. Toen werd er echt nog heel anders omgegaan met het onderwerp. Er werd bij voorkeur niet over gesproken, zeker niet als het een jongere betrof. Hero heeft daar veel last van gehad. Zo veel, dat toen hij werd gevraagd voor seizoen twee, hij dit serieus overwogen heeft. Zelfs gesprekken heeft gehad. Hij heeft er toen toch voor gekozen niet mee te doen, omdat hij zijn energie wilde steken in Mops en mij en niet wilde stressen vanwege een filmploeg in ons ernstig kleine flatje.
Later heb ik Patrick hier nog wel eens over gesproken (hij kende ons niet hoor, maar ik kwam hem toevallig tegen en bedankte hem voor de steun die zijn programma was geweest. Hij vroeg waarom, en toen ik hem vertelde van Hero nam hij mij mee naar een tafeltje en wilde hij vanalles weten over Hero) en ik was onder de indruk van zijn oprechte, integere intresse, zijn betrokkenheid, en de eerlijkheid van zijn vragen. Mooi mens vond ik het.
Mims, dankje voor je openheid en je bijdrage aan dit topic. Ik heb je topic toen ook gevolgd. Denk wel dat ik toen nog een andere nick had. Ik vond alleen je avatar al ontroerend. En de manier waarop je schreef. Zo mooi en eerlijk. Het was verdrietig, maar je kon het heel mooi en oprecht beschrijven. Een dikke voor jou.
Ik vond "Ik hoor dat je dood gaat " ook niet verkeerd. Juist mooi dat, zoals iemand anders schreef, hij haar idee ( Ik ga niet dood) in haar waarde liet en inderdaad: "Het gaat niet goed he?| zou de lading niet echt dekken.
Zoals ik hierboven al schreef had ik het vooral bij Anneleen, omdat ik vond dat je zag dat ze verdrietig was en het gevoel van "hij was nog niet klaar hier " overheerste.
Liefde is als Sinterklaas: je moet er in geloven, anders wordt het niks...
zaterdag 15 november 2014 om 11:56
quote:Siepeltje schreef op 15 november 2014 @ 10:39:
Mims,, dikke knuffel
Theia sorry hoor maar dat is echt grote bullshit.
Laten weten zeggen dat je niet op iemands uiterlijk en presentatie af moet gaan. Hij is ook maar een mens en als je in zulke heftige verhalen te recht komt kan je alleen maar oprecht zijn, geen goed of fout.Het is geen bullshit, jij vindt het bullshit. En dat is prima hoor, dat mag.
Maar van die persoon (een familielid met iemand met een ernstig probleem, waarvoor die persoon dus in JZHMH zat) vond zich daardoor echt niet serieus genomen. In elk geval niet door Valerio zelf. Het programma onderdeel was desondanks mooi geworden, maar het was voor hen wel vervelend dat het zo ging. Zo niet oprecht.
Die problematiek was anders dan stervende mensen, maar wel degelijk net zo serieus en beladen. Dus ja, ik blijf bij mijn standpunt dat ik hoop dat hij volwassener is geworden en zich goed bezig kan houden met de ander ipv met zichzelf. Dat gun ik de deelnemers.
Mims,, dikke knuffel
Theia sorry hoor maar dat is echt grote bullshit.
Laten weten zeggen dat je niet op iemands uiterlijk en presentatie af moet gaan. Hij is ook maar een mens en als je in zulke heftige verhalen te recht komt kan je alleen maar oprecht zijn, geen goed of fout.Het is geen bullshit, jij vindt het bullshit. En dat is prima hoor, dat mag.
Maar van die persoon (een familielid met iemand met een ernstig probleem, waarvoor die persoon dus in JZHMH zat) vond zich daardoor echt niet serieus genomen. In elk geval niet door Valerio zelf. Het programma onderdeel was desondanks mooi geworden, maar het was voor hen wel vervelend dat het zo ging. Zo niet oprecht.
Die problematiek was anders dan stervende mensen, maar wel degelijk net zo serieus en beladen. Dus ja, ik blijf bij mijn standpunt dat ik hoop dat hij volwassener is geworden en zich goed bezig kan houden met de ander ipv met zichzelf. Dat gun ik de deelnemers.
woensdag 19 november 2014 om 13:56
donderdag 20 november 2014 om 22:48
donderdag 20 november 2014 om 22:59
Wat ontzettend heftig.. Silvia zie je gewoon dat ze nog voor de bruiloft leefde.. De levenslust is uit haar ogen.. verschrikkelijk om te zien maar mooi dat ze dit nog heeft kunnen doen.
van de beelden van sanne vorige week was ik ook echt even van slag, haar daar zien liggen met haar vader erbij, dat kwam heel hard binnen. Net als het beeld nu van annemiek.
Eigenlijk maakt alles een diepe indruk op mij en dat gaat gepaard met heel wat tranen, maar ookal vind het kijken erg moeilijk wil ik het wel zien waarom weet ik zelf ook niet helemaal eigenlijk.
van de beelden van sanne vorige week was ik ook echt even van slag, haar daar zien liggen met haar vader erbij, dat kwam heel hard binnen. Net als het beeld nu van annemiek.
Eigenlijk maakt alles een diepe indruk op mij en dat gaat gepaard met heel wat tranen, maar ookal vind het kijken erg moeilijk wil ik het wel zien waarom weet ik zelf ook niet helemaal eigenlijk.
Er wordt hier meer gezogen dan in de gemiddelde pornofilm.
donderdag 20 november 2014 om 23:01
Was weer een heftige aflevering. Ik schrok ook van Silvia. Wel fijn voor haar dat ze nog is getrouwd. Ik schrok ook van Annemiek. Zag er vorige aflevering nog zo sprankelend uit en nu zo moe en vaal. Zo vreselijk triest allemaal.
elke dag waarin je je druk maakt over je verleden, gaat af van je toekomst
