Viola wil boek schrijven

Oh! Dat word gelijk een beststeller natuurlijk, alle Viva-dames gaan m gelijk kopen natuurlijk!

Als ze nou alleen over de Vivagate gaat schrijven dan zit er misschien wel een boekenweekgeschenkje in

Dat mens kan ook echt alles he. Schrijven, honden op afstand genezen, presenteren, als een aangespoelde walvis in een opblaasbadje liggen... Leonardo Da Vinci was er een kleine jongen bij.

't Is een wonder op wielen.

Viva moet dit literaire pareltje weggeven bij een abbo. Veel leuker in bed dan die eeuwige vieb.

quote:Lady-Voldemort schreef op 27 juni 2015 @ 13:54:

Dat mens kan ook echt alles he. Schrijven, honden op afstand genezen, presenteren, als een aangespoelde walvis in een opblaasbadje liggen... Leonardo Da Vinci was er een kleine jongen bij.

quote:Starshine schreef op 27 juni 2015 @ 14:10:

Viva moet dit literaire pareltje weggeven bij een abbo. Veel leuker in bed dan die eeuwige vieb.

Hoofstuk 1

Me wiegje stond in Den Haag op 5 augustus 1949.

Me jeugd is verder niet zo boeiend dus we gaan meteen door naar me carriere.

Toen ik 17 was zocht ik een bijbaantje. Me pa werkte als sportjournalist dus die kon wel iets ritselen voor zijn oogappeltje bij de AVRO. EN met succes! Ik kon aan de slag als omroepster.

Tja, en hoe gaan die dingen...De NOS wilde me toen hebben ik bleef er ruim tien jaar plakken. Nu denk je natuurlijk: "Goh nou Viool, haalde je daar dan zoveel voldoening uit? Een beetje elke dag aankondigen dat om 8 uur het journaal is, dan om half negen brandpunt en tenslotte de uitzending van de politieke partijen?"

Ik kan zeggen: "Jawel! Het was toch immers altijd weer een verrassing wie te gast bij Sonja was. De jaren vlogen voorbij hoor."

Daarbij bleek al gauw dat ik multi-getalenteerd was, want naast omroepen presenteerde ik ook al hoor. Bijvoorbeeld, de nationale dodenherdenking, dat valt nog niet mee hoor, 2 minuten je mond houden!

Maar in 1981 stopte ik bij de NOS. ik ging toen bij de tros verder voor o.a. tros aktua.

Tegen het einde van de jaren 80 besloot ik niet meer òp maar achter de schermen te gaan werken. Boze tongen beweren dat dat was omdat men me kop niet meer kon pruimen, maar ik weet dat dat was omdat ik mezelf wilde ontdekken zonder de aandacht van het publieke oog.

Voldoening vond ik als televisie-inkoopster bij Strengholt. Nee, ik kocht geen televisies in, hihi, ik kocht televisieprogramma's.

En toen begon Veronique....een schip waar ik in moest stappen. Daar heb ik tot in den eeuwigheid de 5 uur show gepresenteert met nog wat andere presentatrices die nu in de vergetelheid zijn beland.

Maar daarover allemaal meer in de komende hoofdstukken. Ik kan wel alvast verklappen dat de echte Viola toen pas echt tot leven kwam.



~Einde~

Nou, dat eerste hoofdstuk vind ik al een pareltje. Als dat geen beststeller wordt weet ik het ook niet meer.