Entertainment
alle pijlers
Welke scene uit je leven leent zich voor een filmscene?
dinsdag 25 augustus 2020 om 15:12
Geïnspireerd door het topic over dingen die alleen in films kunnen, ben ik benieuwd naar waargebeurde scenes in je eigen leven, waarvan je zelf denkt: dat zou zó in de film kunnen!
Ik trap af. Ik woonde in een maisonette (appartement met twee verdiepingen) en had een balkon op mijn bovenverdieping. Daar had ik ook mijn slaapkamer en een kamer die ik verhuurde aan een andere vrouw. Haar vriend (knipperlichtrelatie) zat er helaas al snel ook bijna elke dag. In een periode dat die twee weer ruzie hadden, hoorde ik haar 's nachts thuiskomen, even rommelen in haar kamer en weer weggaan. Ik kon de slaap niet meer vatten en stond op, om een shaggie te gaan roken op mijn balkon. Toen ik daar een poosje stond, kreeg ik een umheimisch gevoel. Ik keek achter de openstaande deur en schrok me half dood toen daar de vriend van mijn huurster verstopt bleek te zitten! Hij verklaarde dat hij zeker wist dat zijn vriendin op haar kamer was, maar de deur zat op slot en ze wilde hem er niet in laten. Hij zat al heel lang op het balkon. Ik had haar het huis horen verlaten, maar hij had dat blijkbaar niet gehoord en wilde mij niet geloven. Ik stond stijf van de adrenaline en was woedend. Kijk dan zelf! schreeuwde ik en met één karatetrap van mijn blote voet stampte ik de deur open. Toen ze er inderdaad niet bleek te zijn bond de vriend in. Ik kalmeerde ook en samen hebben we beneden in de woonkamer nog zitten praten. Ik moet hier nog vaak aan denken, ik vind het net een filmscene, haha. Ik noem het ook altijd 'de balkonscene'.
Ik trap af. Ik woonde in een maisonette (appartement met twee verdiepingen) en had een balkon op mijn bovenverdieping. Daar had ik ook mijn slaapkamer en een kamer die ik verhuurde aan een andere vrouw. Haar vriend (knipperlichtrelatie) zat er helaas al snel ook bijna elke dag. In een periode dat die twee weer ruzie hadden, hoorde ik haar 's nachts thuiskomen, even rommelen in haar kamer en weer weggaan. Ik kon de slaap niet meer vatten en stond op, om een shaggie te gaan roken op mijn balkon. Toen ik daar een poosje stond, kreeg ik een umheimisch gevoel. Ik keek achter de openstaande deur en schrok me half dood toen daar de vriend van mijn huurster verstopt bleek te zitten! Hij verklaarde dat hij zeker wist dat zijn vriendin op haar kamer was, maar de deur zat op slot en ze wilde hem er niet in laten. Hij zat al heel lang op het balkon. Ik had haar het huis horen verlaten, maar hij had dat blijkbaar niet gehoord en wilde mij niet geloven. Ik stond stijf van de adrenaline en was woedend. Kijk dan zelf! schreeuwde ik en met één karatetrap van mijn blote voet stampte ik de deur open. Toen ze er inderdaad niet bleek te zijn bond de vriend in. Ik kalmeerde ook en samen hebben we beneden in de woonkamer nog zitten praten. Ik moet hier nog vaak aan denken, ik vind het net een filmscene, haha. Ik noem het ook altijd 'de balkonscene'.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 25 augustus 2020 om 16:07
Ja, dat deed ik inderdaad, we hebben het uitgepraat. Niet lang daarna heb ik haar er overigens wel uitgegooid en hem dus gelijk erbij.Luci_Morgenster schreef: ↑25-08-2020 15:16Wat leuk, hij breekt in/klimt op het balkon/vertoont stalk gedrag, zit verstopt op het balkon en jij laat hem binnen en gaat nog even met hem praten ook?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 25 augustus 2020 om 16:18
Ik heb al eens eerder hier beschreven dus als het iemand bekend voor komt dan klopt het. In de categorie slapstick:
Ik moet de kinderen uit school gaan halen en ben al laat. Ik trek mijn jas aan, doe mijn sjaal om en bij de voordeur denk ik: 'shit, pantoffels!' Loopt terug de gang in, doe mijn laarzen aan. Ik buk half terwijl ik mijn linker been op til en rits de rits dicht. Til mijn rechter been op en rits wederom. Zet mijn rechterbeen weer neer en op dat moment trekt de sjaal zich strak om mijn hals. Ik schrik en val half om tegen de muur. Als ik wil gaan staan, gaat de sjaal nog strakker dus val ik nogmaals. Inmiddels lig ik op de vloer in de gang. Als ik mijn been strek wurg ik mezelf nog verder met de sjaal waarvan de franjes dus tussen de rits van de laars zitten. Het lukt me niet de franjes stuk te trekken. Ik bedenk waar de dichtstbijzijnde schaar is. Schuif op mijn rug naar de keuken, met behulp van mijn vrije been. Ben ineens heel blij met onze vaste plaatsen voor zo'n beetje alles. Op de tast vind ik de schaar en knip mijn franjes door. Snel naar school, en net doen of het nooit gebeurd was.
Ik moet de kinderen uit school gaan halen en ben al laat. Ik trek mijn jas aan, doe mijn sjaal om en bij de voordeur denk ik: 'shit, pantoffels!' Loopt terug de gang in, doe mijn laarzen aan. Ik buk half terwijl ik mijn linker been op til en rits de rits dicht. Til mijn rechter been op en rits wederom. Zet mijn rechterbeen weer neer en op dat moment trekt de sjaal zich strak om mijn hals. Ik schrik en val half om tegen de muur. Als ik wil gaan staan, gaat de sjaal nog strakker dus val ik nogmaals. Inmiddels lig ik op de vloer in de gang. Als ik mijn been strek wurg ik mezelf nog verder met de sjaal waarvan de franjes dus tussen de rits van de laars zitten. Het lukt me niet de franjes stuk te trekken. Ik bedenk waar de dichtstbijzijnde schaar is. Schuif op mijn rug naar de keuken, met behulp van mijn vrije been. Ben ineens heel blij met onze vaste plaatsen voor zo'n beetje alles. Op de tast vind ik de schaar en knip mijn franjes door. Snel naar school, en net doen of het nooit gebeurd was.
dinsdag 25 augustus 2020 om 16:24
Omg omg omg omgAndersom schreef: ↑25-08-2020 16:18Ik heb al eens eerder hier beschreven dus als het iemand bekend voor komt dan klopt het. In de categorie slapstick:
Ik moet de kinderen uit school gaan halen en ben al laat. Ik trek mijn jas aan, doe mijn sjaal om en bij de voordeur denk ik: 'shit, pantoffels!' Loopt terug de gang in, doe mijn laarzen aan. Ik buk half terwijl ik mijn linker been op til en rits de rits dicht. Til mijn rechter been op en rits wederom. Zet mijn rechterbeen weer neer en op dat moment trekt de sjaal zich strak om mijn hals. Ik schrik en val half om tegen de muur. Als ik wil gaan staan, gaat de sjaal nog strakker dus val ik nogmaals. Inmiddels lig ik op de vloer in de gang. Als ik mijn been strek wurg ik mezelf nog verder met de sjaal waarvan de franjes dus tussen de rits van de laars zitten. Het lukt me niet de franjes stuk te trekken. Ik bedenk waar de dichtstbijzijnde schaar is. Schuif op mijn rug naar de keuken, met behulp van mijn vrije been. Ben ineens heel blij met onze vaste plaatsen voor zo'n beetje alles. Op de tast vind ik de schaar en knip mijn franjes door. Snel naar school, en net doen of het nooit gebeurd was.
dinsdag 25 augustus 2020 om 16:40
Toen ik als zestienjarig en 'vrouw van de wereld' was en op vakantie in een luxe vakantiepark op de rand van het zwembad flaneerde en een knappe Fransman in speedo mij een zware Franse sigaret aanbood en ik 'm, alsof ik een volleerd rookster was, aanstak en oprookte. Daarna werd ik zo high als 't maar kon en werd de omgeving psychedelisch zoals in een jaren 60 film.
dinsdag 25 augustus 2020 om 17:00
Ik ben op een zaterdag op een vol parkeerdek bij een supermarkt. Uit m’n auto gerold. Had hoge hakken aan te wijde broek en een lage auto. Geen goede combi. Bleef met hak in broek steken en rolde zo de auto uit. Stond meteen op en liep heel cool weg 
deed gewoon net als of ik altijd zo uit auto stapte, en maar hopen dat niemand het had gezien 
deed gewoon net als of ik altijd zo uit auto stapte, en maar hopen dat niemand het had gezien 
dinsdag 25 augustus 2020 om 17:35
Categorie slechte ‘Chick’ film a la ‘bad moms’:
De keer dat ik tijdens de aangifte van een gestolen auto erachter kwam dat mijn auto in een andere parkeergarage stond (in my defense: beide garages van Q park dus dezelfde huisstijl, bijna identieke naam maar de een was vóór het station en de ander achter het station).
De keer dat ik tijdens de aangifte van een gestolen auto erachter kwam dat mijn auto in een andere parkeergarage stond (in my defense: beide garages van Q park dus dezelfde huisstijl, bijna identieke naam maar de een was vóór het station en de ander achter het station).
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 25 augustus 2020 om 17:46
Ja op mijn werk of als ik een werksituatie beschrijf aan mijn man denk ik ook vaak: hier moet ik een boek over schrijven. En ik heb ook al meerdere keren in het rond gekeken of ik geen camera zag en ontzettend in de zeik werd genomen.
dinsdag 25 augustus 2020 om 18:08
Ik heb ook altijd van die situaties die zo passen in Bananasplit.
Zoals vorige week toen in het zwembad iemand het trapje versperde, ik vroeg of ik er even langs mocht en die man helemaal flipte dat ik naar hem keek.
Of toen man de tentstok niet door het zeiloog stak maar dwars door de stof wat prompt een flinke winkelhaak veroorzaakte. Waarbij mijn boxer reactie echt goed paste in dat programma.
dinsdag 25 augustus 2020 om 19:59
Mijn 'bijzondere' lift die ik s'avonds/nachts van een begrafenisondernemer kreeg, tijdens m'n reis door Griekenland.Omdat hij net iemand had bezorgd en met zijn lege wagen op de lange terugweg naar Athene was,kon hij mij en m'n grote rugzak meenemen.En onderwijl kon ik dan achterin slapen 
Werd zo dus s'nachts in een lijkwagen van Larissa naar Athene gebracht.Omdat de glasplaat toch wat hard lag (en ik me toch niet echt ontspannen voelde) ,ben ik later maar bij hem voorin gaan zitten.Hij heeft me overigens netjes tot aan de poort van een camping in Athene gebracht.
In horrorfilms lopen dit soort scenes weleens slechter af
Werd zo dus s'nachts in een lijkwagen van Larissa naar Athene gebracht.Omdat de glasplaat toch wat hard lag (en ik me toch niet echt ontspannen voelde) ,ben ik later maar bij hem voorin gaan zitten.Hij heeft me overigens netjes tot aan de poort van een camping in Athene gebracht.
In horrorfilms lopen dit soort scenes weleens slechter af
nighttripper wijzigde dit bericht op 25-08-2020 20:02
9.68% gewijzigd
Vraag blijft,why is the rum gone?
dinsdag 25 augustus 2020 om 20:02
HahahaNighttripper schreef: ↑25-08-2020 19:59Mijn 'bijzondere' lift die ik s'avonds/nachts kreeg van een lijkwagen tijdens m'n reis naar Griekenland.Omdat de begrafenisondernemer net iemand had bezorgd en met z'n lege wagen op de (lange) terugweg naar Athene was,kon hij mij en m'n grote rugzak meenemen.En onderwijl kon ik dan achterin slapen
Werd zo s'nachts in een lijkwagen van Larissa naar Athene gebracht.Omdat de glasplaat toch wat hard lag (en ik me toch niet echt ontspannen voelde) ,ben ik later maar bij hem voorin gaan zitten.Hij heeft me overigens netjes tot aan de poort van een camping in Athene gebracht.
In horrorfilms lopen dit soort scenario's weleens slechter af
Ik ben niet bijgelovig, maar slapen in een lijkwagen, daar zou ik een slecht gevoel van krijgen.
dinsdag 25 augustus 2020 om 20:15
.
dinsdag 25 augustus 2020 om 20:53
Hahaha, geweldige verhalen!
Er komen mij ook weer flink wat scenes voor de geest, sommige echt akelig.
De keer dat mijn zus en ik grote ruzie hadden en ik haar buitensloot. Ze flipte totaal en rende om het huis, alle ingangen proberend (we woonden groot). Ik was er één vergeten op slot te draaien en die vond ze, inmiddels nog veel woedender. Ze kwam me opzoeken met een mes in de hand. Ik kon mijn zus prima aan, maar nu werd ik toch echt bang van haar enorme woede. Ik sloot me op in de wc. Met dat mes (geen gevaarlijk mes gelukkig, eentje om brood mee te smeren, maar toch) begon ze aan de buitenkant te morrelen en het slot om te draaien (zat zo'n gleufje in). Daar houdt mijn herinnering op, ik weet niet meer hoe het verder ging! (overigens was dit met afstand de ergste ruzie die wij ooit hadden, verder viel het enorm mee tussen ons hoor, haha)
En de keer dat ik bij de stal aan kwam waar mijn pony stond. Ik was een jaar of vijftien, zestien (ver, ver voor de tijd van de mobiele telefoons). Er was niemand anders aanwezig. Ik zag ons stalkatje aan de overkant van het weggetje in een wei zitten en riep haar een paar keer: poes, poes, poes! Er kwam iemand aan op de fiets en op het moment dat hij mij passeerde, zag ik dat het P. was, een jongen met een licht-verstandelijke beperking die mij, als ik hem soms ergens tegenkwam, altijd met bovenmatige interesse, op een enge manier bekeek. Ik was een beetje bang voor hem, wist niet wat ik van hem kon verwachten en er gingen praatjes rond dat hij driftbuien kon krijgen en dan oersterk was. Hij fietste door, ik ging snel het stalgebouwtje in. Eenmaal binnen sloeg de schrik me om het hart. Hij had duidelijk gezien dat ik het was. Wat als hij terugkwam? Ik gluurde door een luik en ja wel, daar stond hij al met zijn fiets aan de hand bij de poort. Ik deed de grendel op de grote schuifdeur en schoot de hooizolder op, waar ik me verstopte in een hoekje. Ik hoorde hem de poort openen en roepen: poes, poes, poes... Mijn hart bonkte in mijn keel, ik was doodsbang. De luiken van de boxen waar pony's in stonden, waren open. Hij zóu binnen kunnen komen, ik hoopte maar dat hij niet op dat idee zou komen of niet zomaar bij een pony in de stal zou durven gaan. Wat hij dan zou doen, wist ik niet. Waarschijnlijk niets, wellicht had hij geen kwaad in de zin. Maar pas heel lang nadat ik hem niet meer hoorde roepen, durfde ik tevoorschijn te komen. Misschien was het zelfs pas toen een van de andere stalgenoten er was, dat weet ik niet meer goed.
Er komen mij ook weer flink wat scenes voor de geest, sommige echt akelig.
De keer dat mijn zus en ik grote ruzie hadden en ik haar buitensloot. Ze flipte totaal en rende om het huis, alle ingangen proberend (we woonden groot). Ik was er één vergeten op slot te draaien en die vond ze, inmiddels nog veel woedender. Ze kwam me opzoeken met een mes in de hand. Ik kon mijn zus prima aan, maar nu werd ik toch echt bang van haar enorme woede. Ik sloot me op in de wc. Met dat mes (geen gevaarlijk mes gelukkig, eentje om brood mee te smeren, maar toch) begon ze aan de buitenkant te morrelen en het slot om te draaien (zat zo'n gleufje in). Daar houdt mijn herinnering op, ik weet niet meer hoe het verder ging! (overigens was dit met afstand de ergste ruzie die wij ooit hadden, verder viel het enorm mee tussen ons hoor, haha)
En de keer dat ik bij de stal aan kwam waar mijn pony stond. Ik was een jaar of vijftien, zestien (ver, ver voor de tijd van de mobiele telefoons). Er was niemand anders aanwezig. Ik zag ons stalkatje aan de overkant van het weggetje in een wei zitten en riep haar een paar keer: poes, poes, poes! Er kwam iemand aan op de fiets en op het moment dat hij mij passeerde, zag ik dat het P. was, een jongen met een licht-verstandelijke beperking die mij, als ik hem soms ergens tegenkwam, altijd met bovenmatige interesse, op een enge manier bekeek. Ik was een beetje bang voor hem, wist niet wat ik van hem kon verwachten en er gingen praatjes rond dat hij driftbuien kon krijgen en dan oersterk was. Hij fietste door, ik ging snel het stalgebouwtje in. Eenmaal binnen sloeg de schrik me om het hart. Hij had duidelijk gezien dat ik het was. Wat als hij terugkwam? Ik gluurde door een luik en ja wel, daar stond hij al met zijn fiets aan de hand bij de poort. Ik deed de grendel op de grote schuifdeur en schoot de hooizolder op, waar ik me verstopte in een hoekje. Ik hoorde hem de poort openen en roepen: poes, poes, poes... Mijn hart bonkte in mijn keel, ik was doodsbang. De luiken van de boxen waar pony's in stonden, waren open. Hij zóu binnen kunnen komen, ik hoopte maar dat hij niet op dat idee zou komen of niet zomaar bij een pony in de stal zou durven gaan. Wat hij dan zou doen, wist ik niet. Waarschijnlijk niets, wellicht had hij geen kwaad in de zin. Maar pas heel lang nadat ik hem niet meer hoorde roepen, durfde ik tevoorschijn te komen. Misschien was het zelfs pas toen een van de andere stalgenoten er was, dat weet ik niet meer goed.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
