Zeer belangrijk onderzoek.

Dat vind ik persoonlijk, als je niets hebt om je druk over te maken.

Ik vis dit net uit de Volkskrant.





De Smurfen stonden al vaker bloot aan kritiek. Omdat de kleine blauwe figuren van de Belgische striptekenaar Peyo witte slappe puntmutsen dragen, die gebaseerd zouden zijn op die van de racistische Amerikaanse organisatie Ku Klux Klan. Of omdat de Smurfen met hun vrolijke gedrag, ontblote bovenlijven en witte strakke broekjes met uitfloepende staartjes homoseksuele neigingen zouden vertonen.

Het allereerste stripalbum over de Smurfen, uit 1960, bezorgde de VS al hoofdbrekens. Geen enkele Amerikaanse uitgeverij wenste De Zwarte Smurfen, waarin een van de blauwe figuren wordt gestoken door een bzz-vlieg waardoor hij muteert in een zwarte agressieveling, op de markt te brengen. Uit angst beschuldigd te worden van racisme. Pas vorig jaar bedacht uitgeverij Papercutz een list door de zwarte Smurfen te vervangen door paarse, het stripverhaal werd als The Purple Smurf uitgebracht.



En nu liggen de 101 Smurfen opnieuw onder vuur. Op 1 juni verschijnt van de Franse schrijver Antoine Buéno het boek Le Petit Livre Bleu, waarin de auteur een serieuze sociologische studie doet van de Smurfen en hun land 'ergens hier ver vandaan, waar paddenstoelenhuisjes staan'. Zijn conclusie: de Smurfen leven in een maatschappij die 'de belichaming is van een totalitaire utopie doordrenkt van stalinisme en nazisme'.



Economie

Buéno wijst erop dat de economie van de Smurfen grote gelijkenissen vertoont met beide totalitaire staatstypen. Zo staan de collectieve werkzaamheden van de Smurfen altijd in het teken van zelfvoorzienendheid in voedsel en energie. De Smurfen kennen geen particulier eigendom en worden geleid door Grote Smurf, die zeer autoritaire en paternalistische trekken vertoont.



Daarnaast meent Buéno dat de Smurfen racistisch zijn, aangezien zij een hekel hebben aan zwarte Smurfen, die ze zien als een groot gevaar. Ook lijkt de grootste vijand van de Smurfen, tovenaar Gargamel, volgens Buéno, een joodse achtergrond te hebben. Zijn beeltenis doet in elk geval sterk denken aan de antisemitische afbeeldingen uit de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw.



Macho's

Ten slotte zouden de Smurfen macho's zijn, gezien het gebrek aan jonge vrouwelijke Smurfen. Alleen Smurfin woont in het dorpje, en zij doet met haar blonde haren en verfijnde trekken volgens Buéno sterk denken aan het arische schoonheidsideaal van de Duitse nazi's.



De conclusies van Buéno worden niet door iedereen gewaardeerd. Op internet wordt diens analyse als 'opmerkelijk oppervlakkig' afgedaan. Ook Thierry Culliford, de zoon van striptekenaar Peyo, wijst de kritiek op de Smurfen van de hand. 'Ik ben het niet eens met zijn interpretatie, die ligt tussen het groteske en het niet serieuze in.'