Eten
alle pijlers
Gezond eten en sociale omgeving
zondag 27 maart 2016 om 12:26
De afgelopen jaren is vanwege gezondheidsredenen mijn eetpatroon compleet veranderd. Dat merk ik steeds vaker in mijn sociale omgeving, omdat wat ik eet en drink sterk afwijkt van wat anderen doen.
Daar heb ik soms last van, en volgens mij anderen ook. Ik wil graag eten wat mezelf goed bevalt, maar anderen niet opzadelen met een hoop gedoe of een slecht gevoel.
Als ik op een feestje ben en alleen water drink, vraagt een gastvrouw soms wel 10x of ik echt niks anders wil. Als iemand voor me kookt en vergat dat ik vegetarisch eet en ik daarom het vlees op iemand anders bord schuif, zijn ze bang dat ik ontevreden ben (ook al is het echt geen probleem). En ik sla het toetje af als het een suikerbom is, dat doet er nog een schepje bovenop.
Als ik een weekendje weg ga met vrienden en een ander zorgt voor boodschappen, dan is er een ontbijt en lunch waar ik eigenlijk niks van wil eten. Dan kan ik m'n eigen ontbijt meenemen, maar dan voel ik me ook weer zo bekeken, afwijkend en een raar mens.
Met uitstapjes sla ik snoep, koekjes en frisdrank dat wordt uitgedeeld altijd af. Als ik dan met mijn ongebrande ongezouten noten een rondje maak, valt dat anderen meestal ook niet in de smaak.
Ik heb geen frisdranken en vruchtensappen in huis, waardoor het soms voor bezoek moeilijk kiezen is was ze willen drinken. Ongemakkelijke situatie.
Wie loopt hier ook tegenaan? Zelf altijd gezond willen eten, waar anderen dat niet doen waardoor het ongemakkelijk of ingewikkeld wordt. Doe ik te moeilijk, moet ik vaker van mijn gewoontes afwijken, of kan ik gerust mijn eigen manier van eten volgen ook al hebben anderen daar andere ideeën over? Ik zoek oplossingen om zulke sociale situaties meer ontspannen te laten verlopen.
Daar heb ik soms last van, en volgens mij anderen ook. Ik wil graag eten wat mezelf goed bevalt, maar anderen niet opzadelen met een hoop gedoe of een slecht gevoel.
Als ik op een feestje ben en alleen water drink, vraagt een gastvrouw soms wel 10x of ik echt niks anders wil. Als iemand voor me kookt en vergat dat ik vegetarisch eet en ik daarom het vlees op iemand anders bord schuif, zijn ze bang dat ik ontevreden ben (ook al is het echt geen probleem). En ik sla het toetje af als het een suikerbom is, dat doet er nog een schepje bovenop.
Als ik een weekendje weg ga met vrienden en een ander zorgt voor boodschappen, dan is er een ontbijt en lunch waar ik eigenlijk niks van wil eten. Dan kan ik m'n eigen ontbijt meenemen, maar dan voel ik me ook weer zo bekeken, afwijkend en een raar mens.
Met uitstapjes sla ik snoep, koekjes en frisdrank dat wordt uitgedeeld altijd af. Als ik dan met mijn ongebrande ongezouten noten een rondje maak, valt dat anderen meestal ook niet in de smaak.
Ik heb geen frisdranken en vruchtensappen in huis, waardoor het soms voor bezoek moeilijk kiezen is was ze willen drinken. Ongemakkelijke situatie.
Wie loopt hier ook tegenaan? Zelf altijd gezond willen eten, waar anderen dat niet doen waardoor het ongemakkelijk of ingewikkeld wordt. Doe ik te moeilijk, moet ik vaker van mijn gewoontes afwijken, of kan ik gerust mijn eigen manier van eten volgen ook al hebben anderen daar andere ideeën over? Ik zoek oplossingen om zulke sociale situaties meer ontspannen te laten verlopen.
zondag 27 maart 2016 om 13:26
quote:blueeyes*3 schreef op 27 maart 2016 @ 13:11:
Kan het zijn dat je het zelf nog heel moeilijk hebt met je veranderde eetpatroon en dat je er daarom niet over durft te communiceren?
Een ex van mij had ook een stevig dieet, en kon daar ook niet over praten. Acceptatieprobleem(pje). Geloof me, dat gebrek aan communicatie was 100 keer lastiger dan al zijn dieetwensen bij elkaar.Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
Kan het zijn dat je het zelf nog heel moeilijk hebt met je veranderde eetpatroon en dat je er daarom niet over durft te communiceren?
Een ex van mij had ook een stevig dieet, en kon daar ook niet over praten. Acceptatieprobleem(pje). Geloof me, dat gebrek aan communicatie was 100 keer lastiger dan al zijn dieetwensen bij elkaar.Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
zondag 27 maart 2016 om 13:26
quote:Cateautje schreef op 27 maart 2016 @ 13:09:
[...]
Jezus, het gaat over noten, die hoe dan ook gezond zijn. Het is echt absurd om je bezoek zaken voor te zetten die over het algemeen niet op prijs gesteld worden door alleseters.
Ik volg zelf ook een dieet waar ik niet van af wijk, maar je denkt toch zeker niet dat ik daar mijn bezoek mee lastig val. Zo ongastvrij en onsympathiek ben ik niet.Je komt hier anders behoorlijk onsymphatiek over. Als een vriend van mij zich zo zou opwinden over het feit dat hij ongebrande noten voorgeschoteld zou krijgen dan zou het echt exit zijn.
[...]
Jezus, het gaat over noten, die hoe dan ook gezond zijn. Het is echt absurd om je bezoek zaken voor te zetten die over het algemeen niet op prijs gesteld worden door alleseters.
Ik volg zelf ook een dieet waar ik niet van af wijk, maar je denkt toch zeker niet dat ik daar mijn bezoek mee lastig val. Zo ongastvrij en onsympathiek ben ik niet.Je komt hier anders behoorlijk onsymphatiek over. Als een vriend van mij zich zo zou opwinden over het feit dat hij ongebrande noten voorgeschoteld zou krijgen dan zou het echt exit zijn.
zondag 27 maart 2016 om 13:27
quote:sophiax schreef op 27 maart 2016 @ 13:23:
[...]
Mijn ervaring is dat de meeste mensen rauwe noten juist hartstikke lekker vinden. Scoort in mijn omgeving in ieder geval vele malen hoger dan borrelnoten (andere uiterste, maar toch).Ik vind eigenlijk dat je daar als gast helemaal niet over moet gaan zitten zeiken.
[...]
Mijn ervaring is dat de meeste mensen rauwe noten juist hartstikke lekker vinden. Scoort in mijn omgeving in ieder geval vele malen hoger dan borrelnoten (andere uiterste, maar toch).Ik vind eigenlijk dat je daar als gast helemaal niet over moet gaan zitten zeiken.
zondag 27 maart 2016 om 13:31
quote:hieperdepiepindegloria01 schreef op 27 maart 2016 @ 13:26:
[...]
Je komt hier anders behoorlijk onsymphatiek over. Als een vriend van mij zich zo zou opwinden over het feit dat hij ongebrande noten voorgeschoteld zou krijgen dan zou het echt exit zijn.
Opwinden, kijk eens aan.
Een vriendschap verbreken vanwege het feit dat vriend geen ongebrande noten lust is wel het toppunt van sympathie, dat dan weer wel.
Wat een vreselijk mutsendrama. Echt weer iets voor mensen die alleen voeling hebben met hun eigen kleine wereldje.
Het is wel goed zo. Succes TO.
[...]
Je komt hier anders behoorlijk onsymphatiek over. Als een vriend van mij zich zo zou opwinden over het feit dat hij ongebrande noten voorgeschoteld zou krijgen dan zou het echt exit zijn.
Opwinden, kijk eens aan.
Een vriendschap verbreken vanwege het feit dat vriend geen ongebrande noten lust is wel het toppunt van sympathie, dat dan weer wel.
Wat een vreselijk mutsendrama. Echt weer iets voor mensen die alleen voeling hebben met hun eigen kleine wereldje.
Het is wel goed zo. Succes TO.
zondag 27 maart 2016 om 13:36
zondag 27 maart 2016 om 13:36
Een kennis van me heeft een maagverkleining gehad en verdraagt niet alles meer. Ze vindt dat niet erg, staat nog steeds achter zijn operatie en geniet van wat ze nog wél kan eten. Maar brood en zoete dingen verdraagt ze niet.
In het begin heeft ze dat geprobeerd uit te leggen, maar zat dan meteen in een discussie over maagverkleiningen en obesitas. Dat werd ze heel erg zat.
Op een dag kreeg ze de tip om te zeggen dat ze moest zeggen dat ze overgevoelig/allergisch was voor brood en suikerhoudend eten. Soms werd er wel eens wat geprutteld, maar dan gaf ze aan dat de kans groot was dat ze dan snel behoorlijk ziek zou worden en het diner bedierf (dat was niet gelogen!). Het gaf in ieder geval een stuk minder gedoe dan eten weigeren met de ware reden erbij vermelden.
Dus als er weer een eetsituatie is, trek dan gerust de allergiekaart Dat wordt meestal wel geaccepteerd.
Oh ja, als iemand betwijfelt of er suikerallergie bestaat, dan kun je antwoorden: "Ja, ik wist ook niet dat het bestond maar tegenwoordig schijnen ze dat te kunnen testen."
Leugentje om bestwil om gezeik te voorkomen moet kunnen
In het begin heeft ze dat geprobeerd uit te leggen, maar zat dan meteen in een discussie over maagverkleiningen en obesitas. Dat werd ze heel erg zat.
Op een dag kreeg ze de tip om te zeggen dat ze moest zeggen dat ze overgevoelig/allergisch was voor brood en suikerhoudend eten. Soms werd er wel eens wat geprutteld, maar dan gaf ze aan dat de kans groot was dat ze dan snel behoorlijk ziek zou worden en het diner bedierf (dat was niet gelogen!). Het gaf in ieder geval een stuk minder gedoe dan eten weigeren met de ware reden erbij vermelden.
Dus als er weer een eetsituatie is, trek dan gerust de allergiekaart Dat wordt meestal wel geaccepteerd.
Oh ja, als iemand betwijfelt of er suikerallergie bestaat, dan kun je antwoorden: "Ja, ik wist ook niet dat het bestond maar tegenwoordig schijnen ze dat te kunnen testen."
Leugentje om bestwil om gezeik te voorkomen moet kunnen
zondag 27 maart 2016 om 13:37
quote:violett schreef op 27 maart 2016 @ 13:26:
[...]
Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
Soms niet hoor maar dat moet je dan maar terzijde schuiven. Je kan iets vriendelijk aangeven en vaak zal je zien dat geen probleem is. Meeste mensen willen gewoon rekening houden met elkaar. En heel soms zit er iemand bij die het niet begrijpt en zelfs soms beledigd lijkt. Niets van aantrekken.
Maar dat werkt 2 kanten op, dus jij haalt dan voor je visite iets in huis wat zij graag eten en andersom.
[...]
Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
Soms niet hoor maar dat moet je dan maar terzijde schuiven. Je kan iets vriendelijk aangeven en vaak zal je zien dat geen probleem is. Meeste mensen willen gewoon rekening houden met elkaar. En heel soms zit er iemand bij die het niet begrijpt en zelfs soms beledigd lijkt. Niets van aantrekken.
Maar dat werkt 2 kanten op, dus jij haalt dan voor je visite iets in huis wat zij graag eten en andersom.
zondag 27 maart 2016 om 13:51
Het is een beetje geven en nemen in dit soort situaties. Ik heb de afgelopen jaren een paar contacten compleet zien afglijden in hun drang naar "gezond" eten, waarbij je eigenlijk van een eetstoornis kunt spreken omdat hun hele leven alleen nog maar om hun eetpatroon lijkt te draaien en ze in hun dagelijks functioneren en sociale contacten ernstig beperkt worden.
Aan de andere kant ken ik bijvoorbeeld veganisten die bij een thuisetentje rustig iets met kaas of ei eten als de gastvrouw hun eetwens niet helemaal begrepen lijkt te hebben. Gewoon omdat ze een gezellige avond belangrijker vinden dan hun persoonlijke principes en geen behoefte hebben om anderen te "bekeren". Ik heb een vriendin met coeliakie, zij zorgt altijd dat ze voorbereid op pad gaat. Hoort helaas bij haar ziekte, maar tegelijkertijd maakt ze er geen probleem van omdat ze haar ziekte geaccepteerd heeft. Een andere kennis kwam met een zelfopgelegde "glutonintolerantie" op de proppen, maar die had juist als doel dat er alleen nog maar de hele avond over haar en haar enorme "probleem" gepraat werd. Mag jij raden voor wie van de twee mensen het meest moeite doen als het op eten aankomt...
Uiteindelijk bepaal jij zelf wat je in je eigen lichaam stopt. Als jij het lijstje in je hoofd heel rigide maakt, dan kies je zelf voor de beperkingen die daarbij horen. Als je het gevoel hebt dat je sociale leven er onder te lijden krijgt adviseer ik je om eens met een professional te praten, want dan gaat het intussen waarschijnlijk al wat verder dan een beetje gezond eten.
Aan de andere kant ken ik bijvoorbeeld veganisten die bij een thuisetentje rustig iets met kaas of ei eten als de gastvrouw hun eetwens niet helemaal begrepen lijkt te hebben. Gewoon omdat ze een gezellige avond belangrijker vinden dan hun persoonlijke principes en geen behoefte hebben om anderen te "bekeren". Ik heb een vriendin met coeliakie, zij zorgt altijd dat ze voorbereid op pad gaat. Hoort helaas bij haar ziekte, maar tegelijkertijd maakt ze er geen probleem van omdat ze haar ziekte geaccepteerd heeft. Een andere kennis kwam met een zelfopgelegde "glutonintolerantie" op de proppen, maar die had juist als doel dat er alleen nog maar de hele avond over haar en haar enorme "probleem" gepraat werd. Mag jij raden voor wie van de twee mensen het meest moeite doen als het op eten aankomt...
Uiteindelijk bepaal jij zelf wat je in je eigen lichaam stopt. Als jij het lijstje in je hoofd heel rigide maakt, dan kies je zelf voor de beperkingen die daarbij horen. Als je het gevoel hebt dat je sociale leven er onder te lijden krijgt adviseer ik je om eens met een professional te praten, want dan gaat het intussen waarschijnlijk al wat verder dan een beetje gezond eten.
zondag 27 maart 2016 om 13:52
quote:Mandarijn89 schreef op 27 maart 2016 @ 13:47:
[...]
Nu iedereen het weet kijken mijn ouders niet eens meer raar op als ik mijn avondeten afweeg bij het opscheppen. Bij mij heeft het geholpen om gewoon heel open te zijn tegen vrienden/familie. Dat ik me beter voel, dat ik genoeg eet maar gezond, etc etc. Bij onbekenden gebruik ik gewoon even een excuus, bijvoorbeeld dat ik vrij van geraffineerde suikers eet.Als jij structureel je avondeten moet afwegen van jezelf heb je een serieus probleem.
[...]
Nu iedereen het weet kijken mijn ouders niet eens meer raar op als ik mijn avondeten afweeg bij het opscheppen. Bij mij heeft het geholpen om gewoon heel open te zijn tegen vrienden/familie. Dat ik me beter voel, dat ik genoeg eet maar gezond, etc etc. Bij onbekenden gebruik ik gewoon even een excuus, bijvoorbeeld dat ik vrij van geraffineerde suikers eet.Als jij structureel je avondeten moet afwegen van jezelf heb je een serieus probleem.
zondag 27 maart 2016 om 14:00
TO, het zit hem inderdaad in communicatie. En mensen in je omgeving moeten ook vaak wennen aan dat iemand anders is gaan eten. Geef aan wat je wel en niet eet, biedt aan het zelf mee te brengen.
Voor je visite zou ik wel fris en chips in huis halen, het is aan jou om er dan af te blijven (of niet). Je kunt dan toch ook dingen op tafel erbij zetten die jij wel eet?
Voor je visite zou ik wel fris en chips in huis halen, het is aan jou om er dan af te blijven (of niet). Je kunt dan toch ook dingen op tafel erbij zetten die jij wel eet?
zondag 27 maart 2016 om 14:08
Ik houd trouwens altijd rekening met alle dieten, medisch of niet en mijn vrienden weten dat ondertussen, dus durven er ook op te vertrouwen. Maar als vrienden van vrienden dan toch hun onnodige extra eten, want er wordt rekening met hun gehouden en dat is bekend, op de gezamelijke rekening deponeren, wordt ik daar wel pissig om.
zondag 27 maart 2016 om 14:10
quote:hoppala schreef op 27 maart 2016 @ 14:08:
Ik houd trouwens altijd rekening met alle dieten, medisch of niet en mijn vrienden weten dat ondertussen, dus durven er ook op te vertrouwen. Maar als vrienden van vrienden dan toch hun onnodige extra eten, want er wordt rekening met hun gehouden en dat is bekend, op de gezamelijke rekening deponeren, wordt ik daar wel pissig om.Dat gebeurt dan toch maar 1x, neem aan dat je dat dan bespreekt en voortaan goed aangeeft wat er gehaald is voor ze? Lijklt me ook een communicatieprobleem.
Ik houd trouwens altijd rekening met alle dieten, medisch of niet en mijn vrienden weten dat ondertussen, dus durven er ook op te vertrouwen. Maar als vrienden van vrienden dan toch hun onnodige extra eten, want er wordt rekening met hun gehouden en dat is bekend, op de gezamelijke rekening deponeren, wordt ik daar wel pissig om.Dat gebeurt dan toch maar 1x, neem aan dat je dat dan bespreekt en voortaan goed aangeeft wat er gehaald is voor ze? Lijklt me ook een communicatieprobleem.
zondag 27 maart 2016 om 14:15
quote:violett schreef op 27 maart 2016 @ 13:26:
[...]
Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
Ja, de meeste mensen waren van harte bereid om rekening te houden met zijn dieet. Waar het meestal mis ging was dat hij er niet of veel te laat (denk: vlak voor men aan tafel ging) mee kwam, omdat hij het zelf nog heel erg moeilijk vond. En ja, als je dan meer dan 20 dingen niet mag, dan wordt het best lastig, en dan vonden mensen het dus ook lastig. Niet in de laatste plaats omdat hij zelf nooit wat meenam (en dus altijd verwachtte dat de mensen met of bij wie hij was het wel op zouden lossen).
Wat het ook lastig maakte was dat iedereen doorhad dat hij het nog niet geaccepteerd had. Daardoor werd het hele onderwerp 'THE pink elephant in the room'.
Communiceer er dus over, maak het bespreekbaar. Wees bereid om vragen te beantwoorden. En stuur daarna het gesprek weer in de dichting van een ander onderwerp.
[...]
Ok, dus mensen waren heel bereid om met zijn dieetwensen rekening te houden? Dan knoop ik dat in mijn oren en ga beter communiceren.
Ja, de meeste mensen waren van harte bereid om rekening te houden met zijn dieet. Waar het meestal mis ging was dat hij er niet of veel te laat (denk: vlak voor men aan tafel ging) mee kwam, omdat hij het zelf nog heel erg moeilijk vond. En ja, als je dan meer dan 20 dingen niet mag, dan wordt het best lastig, en dan vonden mensen het dus ook lastig. Niet in de laatste plaats omdat hij zelf nooit wat meenam (en dus altijd verwachtte dat de mensen met of bij wie hij was het wel op zouden lossen).
Wat het ook lastig maakte was dat iedereen doorhad dat hij het nog niet geaccepteerd had. Daardoor werd het hele onderwerp 'THE pink elephant in the room'.
Communiceer er dus over, maak het bespreekbaar. Wees bereid om vragen te beantwoorden. En stuur daarna het gesprek weer in de dichting van een ander onderwerp.
zondag 27 maart 2016 om 14:30
quote:Mandarijn89 schreef op 27 maart 2016 @ 13:47:
[...]
Toch gek eigenlijk, dat je moet liegen voor sociale acceptatie. Al herken ik het wel, ik heb zelf gezegd dat ik een maand suikervrij at toen ik de eerste keren taart/koekjes e.d. afwees. Puur omdat ik geen zin had in een discussie.
Tja, het geldt voor meer dingen. Ik laat wel eens alcohol staan omdat ik er niet zo'n zin in heb. Toen ik nog auto reed dronk ik ook niet. Ik heb zo vaak "eentje moet kunnen" gehoord dat ik er gek van werd.
quote:Ik ben langzaamaan mijn eetpatroon aan het veranderen, omdat ik zelf gezonder wil gaan leven en eten. Dit met name omdat ik heel lang huid en darmproblemen heb gehad die nu gewoon (zo goed als) over zijn. De eerste keer dat ik weer bij mijn ouders at, lieten ze wel heel erg blijken dat ze het raar vonden dat ik geen toetje wilde en kreeg ik bijna een schaal vla in mijn gezicht geduwd want ja, "doe niet zo ongezellig" "je hebt toch geen eetstoornis/anorexia".
Ik vind dat zo irritant!!!
Alsof gezelligheid van toetjes (en alcohol) afhangt!
quote:Nu iedereen het weet kijken mijn ouders niet eens meer raar op als ik mijn avondeten afweeg bij het opscheppen. Bij mij heeft het geholpen om gewoon heel open te zijn tegen vrienden/familie. Dat ik me beter voel, dat ik genoeg eet maar gezond, etc etc. Bij onbekenden gebruik ik gewoon even een excuus, bijvoorbeeld dat ik vrij van geraffineerde suikers eet.Fijn dat het bij je familie en vrienden nu geaccepteerd is!
[...]
Toch gek eigenlijk, dat je moet liegen voor sociale acceptatie. Al herken ik het wel, ik heb zelf gezegd dat ik een maand suikervrij at toen ik de eerste keren taart/koekjes e.d. afwees. Puur omdat ik geen zin had in een discussie.
Tja, het geldt voor meer dingen. Ik laat wel eens alcohol staan omdat ik er niet zo'n zin in heb. Toen ik nog auto reed dronk ik ook niet. Ik heb zo vaak "eentje moet kunnen" gehoord dat ik er gek van werd.
quote:Ik ben langzaamaan mijn eetpatroon aan het veranderen, omdat ik zelf gezonder wil gaan leven en eten. Dit met name omdat ik heel lang huid en darmproblemen heb gehad die nu gewoon (zo goed als) over zijn. De eerste keer dat ik weer bij mijn ouders at, lieten ze wel heel erg blijken dat ze het raar vonden dat ik geen toetje wilde en kreeg ik bijna een schaal vla in mijn gezicht geduwd want ja, "doe niet zo ongezellig" "je hebt toch geen eetstoornis/anorexia".
Ik vind dat zo irritant!!!
Alsof gezelligheid van toetjes (en alcohol) afhangt!
quote:Nu iedereen het weet kijken mijn ouders niet eens meer raar op als ik mijn avondeten afweeg bij het opscheppen. Bij mij heeft het geholpen om gewoon heel open te zijn tegen vrienden/familie. Dat ik me beter voel, dat ik genoeg eet maar gezond, etc etc. Bij onbekenden gebruik ik gewoon even een excuus, bijvoorbeeld dat ik vrij van geraffineerde suikers eet.Fijn dat het bij je familie en vrienden nu geaccepteerd is!
zondag 27 maart 2016 om 14:32
quote:nerdopviva schreef op 27 maart 2016 @ 14:28:
Ik begrijp niet zo goed dat je problemen hebt om van eten af te blijven (chips en fris) terwijl je dat om gezondheidsredenen niet eet. Ik heb wel ervaring met een dieet om gezondheidsredenen en geloof me: als je er echt ziek van wordt, blijf je er wel vanaf.Ja, dat weet ik van die kennis met die maagverkleining. Die verdraagt dus echt geen zoetigheid meer. Zelfs van één bolletje ijs wordt ze ziek en dat vond ze juist zo lekker, maar als je er één keer ziek van bent geworden, hoef je echt niet meer (zegt zij tenminste).
Ik begrijp niet zo goed dat je problemen hebt om van eten af te blijven (chips en fris) terwijl je dat om gezondheidsredenen niet eet. Ik heb wel ervaring met een dieet om gezondheidsredenen en geloof me: als je er echt ziek van wordt, blijf je er wel vanaf.Ja, dat weet ik van die kennis met die maagverkleining. Die verdraagt dus echt geen zoetigheid meer. Zelfs van één bolletje ijs wordt ze ziek en dat vond ze juist zo lekker, maar als je er één keer ziek van bent geworden, hoef je echt niet meer (zegt zij tenminste).
zondag 27 maart 2016 om 14:33
quote:Goede-Fee schreef op 27 maart 2016 @ 14:10:
[...]
Dat gebeurt dan toch maar 1x, neem aan dat je dat dan bespreekt en voortaan goed aangeeft wat er gehaald is voor ze? Lijklt me ook een communicatieprobleem.Ja dat was dus van te voren goed besproken. Het menu was als volgt doorgestuurd: pasta met vegetarische saus. Rijst met curry (1 met kip en 1 vegetarisch). Kaasspaetzle. Tortillas met vleesvulling en met zoete aardappel vulling. Als je dan nog je eigen eten meeneemt en de rest daarvoor laat betalen, ben je toch echt onnodig bang dat je tekort komt. En die persoon was dus alleen vegetarisch en bovendien al eerder meegeweest.
[...]
Dat gebeurt dan toch maar 1x, neem aan dat je dat dan bespreekt en voortaan goed aangeeft wat er gehaald is voor ze? Lijklt me ook een communicatieprobleem.Ja dat was dus van te voren goed besproken. Het menu was als volgt doorgestuurd: pasta met vegetarische saus. Rijst met curry (1 met kip en 1 vegetarisch). Kaasspaetzle. Tortillas met vleesvulling en met zoete aardappel vulling. Als je dan nog je eigen eten meeneemt en de rest daarvoor laat betalen, ben je toch echt onnodig bang dat je tekort komt. En die persoon was dus alleen vegetarisch en bovendien al eerder meegeweest.
zondag 27 maart 2016 om 14:36
Ik let sinds een tijdje ook heel goed op wat ik eet.. Als ik bij een vriendin ga eten, zeg ik dat vaak wel even.
Mijn vriendinnen proberen namelijk ook op de lijn te letten, maar als we samen eten, willen we vaak wel met een 'lekker' toetje enzo aankomen. Als iemand dan zegt dat het niet per se hoeft, scheelt dat vaak voor beide personen wel.
Als ik met een groep eet, dan eet ik gewoon wat de pot schaft.
Bij verjaardagen neem ik ook niet altijd meer een stuk taart, maar het ligt er ook wel aan hoe de situatie is vind ik.
Als ik bijvoorbeeld alleen ergens ben, sla ik het minder snel af, omdat mensen het dan speciaal voor mij gehaald hebben.
Verder ben je er zelf bij als je kijkt naar hoeveelheden chips en andere dingen je eet toch?
Ik zal niet snel m'n eigen nootjes meenemen naar een feestje. Dan eet ik wel iets anders, of ik eet thuis weer wat.
Daarentegen heb ik nu wel m'n koelkast vol liggen met frisdrank die ik zelf niet hoef, dus de tip van mensen meegeven wat niet op is gekomen, vind ik wel slim!
Mijn vriendinnen proberen namelijk ook op de lijn te letten, maar als we samen eten, willen we vaak wel met een 'lekker' toetje enzo aankomen. Als iemand dan zegt dat het niet per se hoeft, scheelt dat vaak voor beide personen wel.
Als ik met een groep eet, dan eet ik gewoon wat de pot schaft.
Bij verjaardagen neem ik ook niet altijd meer een stuk taart, maar het ligt er ook wel aan hoe de situatie is vind ik.
Als ik bijvoorbeeld alleen ergens ben, sla ik het minder snel af, omdat mensen het dan speciaal voor mij gehaald hebben.
Verder ben je er zelf bij als je kijkt naar hoeveelheden chips en andere dingen je eet toch?
Ik zal niet snel m'n eigen nootjes meenemen naar een feestje. Dan eet ik wel iets anders, of ik eet thuis weer wat.
Daarentegen heb ik nu wel m'n koelkast vol liggen met frisdrank die ik zelf niet hoef, dus de tip van mensen meegeven wat niet op is gekomen, vind ik wel slim!
