Eten
alle pijlers
vriend lust niets
maandag 28 juli 2014 om 00:31
Hoe zouden jullie omgaan met een nieuwe liefde die vrijwel niets lust? In het begin hield ik me voor dat ik hem echt niet wil veranderen. Nu er bij mij zelf een paar kilo's extra op zitten heb ik het idee dat ik me nu juist teveel aan hem aanpas.
Hij eet het liefst alleen maar junkfood, drinkt veel alcohol en frisdrank, snoept zich te pletter. Groente, vis, pasta, kaas, noem het maar op.. hij lust het niet. Iets proeven wat hij niet kent of denkt niet te lusten zit er niet in. Bij elke maaltijd eet hij het liefst heel veel vlees. Daar sta ik dan tegenover als vegetariër. Suiker probeer ik het liefst zoveel mogelijk te vermijden, probeer evenwichtig te eten en ik ben dol op dingen uitproberen qua koken en eten. Als wij samen in de supermarkt staan komen we er nooit uit als we moeten bedenken wat we gaan eten. We komen altijd uit op één van de drie maaltijden. Uit eten gaan is ook niet echt meer een feestje, omdat we automatisch bij een steakhouse of pizzeria eindigen. Echt kwalijk neem ik het hem niet. Hij heeft van huis uit nooit geleerd om dingen te eten en die angst voor onbekend eten zit volgens mij best wel diep. Ik hoef hem echt niet te pushen om iets te proberen, hij doet het niet.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Het begint me steeds meer te storen. Naast dat ik er zelf ongezonder door ga eten vind ik het ook geen fijn idee dat hij zo slecht voor zijn eigen lichaam zorgt. En hebben jullie tips voor recepten? Zodat we allebei redelijk tevreden kunnen zijn over ons avondeten. Hij wil perse vlees bij zijn eten dus ik vind het geen probleem om apart wat vlees te bereiden.
Hij eet het liefst alleen maar junkfood, drinkt veel alcohol en frisdrank, snoept zich te pletter. Groente, vis, pasta, kaas, noem het maar op.. hij lust het niet. Iets proeven wat hij niet kent of denkt niet te lusten zit er niet in. Bij elke maaltijd eet hij het liefst heel veel vlees. Daar sta ik dan tegenover als vegetariër. Suiker probeer ik het liefst zoveel mogelijk te vermijden, probeer evenwichtig te eten en ik ben dol op dingen uitproberen qua koken en eten. Als wij samen in de supermarkt staan komen we er nooit uit als we moeten bedenken wat we gaan eten. We komen altijd uit op één van de drie maaltijden. Uit eten gaan is ook niet echt meer een feestje, omdat we automatisch bij een steakhouse of pizzeria eindigen. Echt kwalijk neem ik het hem niet. Hij heeft van huis uit nooit geleerd om dingen te eten en die angst voor onbekend eten zit volgens mij best wel diep. Ik hoef hem echt niet te pushen om iets te proberen, hij doet het niet.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Het begint me steeds meer te storen. Naast dat ik er zelf ongezonder door ga eten vind ik het ook geen fijn idee dat hij zo slecht voor zijn eigen lichaam zorgt. En hebben jullie tips voor recepten? Zodat we allebei redelijk tevreden kunnen zijn over ons avondeten. Hij wil perse vlees bij zijn eten dus ik vind het geen probleem om apart wat vlees te bereiden.
maandag 28 juli 2014 om 14:19
Snap ik, maar ik zou als moeder van een 23-jarige toch écht allang zoiets hebben van: als de pannenkoeken/friet/pizza/aardappels/biefstuk/spaghetti (whatever) je niet bevallen, smeer je die boterham met smeerworst/kaas zelf maar. Of je zeeft je soep zelf maar.
En al helemaal niet bij voorbaat zeggen: "Ik maak voor jou wel een boterhammetje leverpastei zonder korstjes hoor lieverd, want frietjes lust je al niet meer sinds je 3 bent..."
Denk ook door steeds bij voorbaat te zeggen: "Schatje, dat lust je niet hoor, mama maakt wel iets anders voor je" dat je een kind niet de kans geeft om iets te leren eten/proeven, of dat je hem of haar daarmee zelfs een angst aanpraat.
Net als dat je niet continu tegen iemand moet zeggen: "Dat kun jij toch niet, dat durf jij toch niet." Vind het bijna een vorm van mishandeling
En al helemaal niet bij voorbaat zeggen: "Ik maak voor jou wel een boterhammetje leverpastei zonder korstjes hoor lieverd, want frietjes lust je al niet meer sinds je 3 bent..."
Denk ook door steeds bij voorbaat te zeggen: "Schatje, dat lust je niet hoor, mama maakt wel iets anders voor je" dat je een kind niet de kans geeft om iets te leren eten/proeven, of dat je hem of haar daarmee zelfs een angst aanpraat.
Net als dat je niet continu tegen iemand moet zeggen: "Dat kun jij toch niet, dat durf jij toch niet." Vind het bijna een vorm van mishandeling
maandag 28 juli 2014 om 14:57
Nee, volgens mij niet. Het is ook verder een hele aardige jongen, heeft ook gestudeerd en een goede baan nu (volgens mij woont hij nog wel thuis, al weet ik dat niet zeker) en komt verder niet betutteld over, maar dat eten is echt een dingetje. Zijn vader heeft het trouwens ook, maar volgens mij wel in mindere mate.
Het lijkt mij als ouder in eerste instantie vooral frustrerend als je jonge kind niks lust. Maar als zelfs een tiener op een gegeven moment toch óók nog bij chips, pizza, snacks en snoep zegt: "Nee lussiknie" dan zou ik me toch ook zorgen maken hoe hij zich tussen leeftijdsgenoten en in de omgang met anderen kan handhaven. Lijkt me toch niet zo stoer om je boterhammetje zonder korstjes te gaan eten na het stappen als de anderen aan de vadsige shoarma of patat speciaal zitten.
Het lijkt mij als ouder in eerste instantie vooral frustrerend als je jonge kind niks lust. Maar als zelfs een tiener op een gegeven moment toch óók nog bij chips, pizza, snacks en snoep zegt: "Nee lussiknie" dan zou ik me toch ook zorgen maken hoe hij zich tussen leeftijdsgenoten en in de omgang met anderen kan handhaven. Lijkt me toch niet zo stoer om je boterhammetje zonder korstjes te gaan eten na het stappen als de anderen aan de vadsige shoarma of patat speciaal zitten.
maandag 28 juli 2014 om 16:50
maandag 28 juli 2014 om 17:01
Mijn man lust bijna geen groenten, alleen bloemkool en peulvruchten (en dan nog niet eens alle soorten peulvruchten) gaan erin. Ik heb me daar in het begin wel aan geërgerd, maar voor de rest is ie helemaal niet onsoortig dus ik heb me er maar bij neergelegd. Ik maak gewoon klaar wat ik wil en als het hem niet bevalt staat er vast nog wel een potje witte bonen in tomatensaus in de kast .
Wat ik wel vervelend vind is dat mijn zoon dezelfde kant op gaat en ik hem dus niet meer met goed fatsoen kan 'dwingen' om in elk geval ergens van te proeven, want papa hoeft dat toch ook niet. Zoon lust trouwens wel wat meer dan man hoor, maar dan nog.
Dochter lust trouwens bijna alles, net als ik. Dus er zal toch ook wel een karakter-component in zitten.
Wat ik wel vervelend vind is dat mijn zoon dezelfde kant op gaat en ik hem dus niet meer met goed fatsoen kan 'dwingen' om in elk geval ergens van te proeven, want papa hoeft dat toch ook niet. Zoon lust trouwens wel wat meer dan man hoor, maar dan nog.
Dochter lust trouwens bijna alles, net als ik. Dus er zal toch ook wel een karakter-component in zitten.
maandag 28 juli 2014 om 17:02
Geen idee hoe hij het oplost in het sociale gebeuren hoor, dat van die shoarma na een avond stappen was een voorbeeld van mij omdat ik mij kan voorstellen dat je dan niet "anders" wil zijn. Misschien omzeilt ie eetmomenten met anderen erbij? Wij zien de jongen bij familiebijeenkomsten en wellicht is het dan makkelijker om te zeggen dat je niks lust/straks thuis wel een boterham eet etc? Misschien eens vragen als we 'm weer eens zien.
Hoe dan ook hoop ik erg dat mijn zoon zo niet wordt, maar inderdaad zoals je al eerder zei, ik probeer van eetmomenten zo weinig mogelijk strijd te maken. Tot nog toe gaat 't goed.
Hoe dan ook hoop ik erg dat mijn zoon zo niet wordt, maar inderdaad zoals je al eerder zei, ik probeer van eetmomenten zo weinig mogelijk strijd te maken. Tot nog toe gaat 't goed.
maandag 28 juli 2014 om 17:11
En als je zelf pizza maakt met verse groenten? Kun je 2 maken op 2 kleine bakplaatjes. Eentje met vlees voor hem, eentje zonder vlees voor jou (zo doen wij dat). 2 koekenpannen, eentje met shoarmavlees voor hem en eentje met gemarineerde vega wokreepjes voor jou. Bak salade erbij en boeiend of hij er dan wel of niet van eet, jij krijgt gezonde voeding binnen.
Lust hij qua groenten, aardappelen of pasta echt helemaal niks? Er moet toch enig compromis te bedenken zijn dacht ik zo...
Lust hij qua groenten, aardappelen of pasta echt helemaal niks? Er moet toch enig compromis te bedenken zijn dacht ik zo...
maandag 28 juli 2014 om 17:15
quote:blue_lagoon schreef op 28 juli 2014 @ 13:16:
Ik lees hier veel dingen over kinderachtig en kleuterachtig gedrag. Dat vind ik eerlijk gezegd wel meevallen. Toegegeven, ik zou het ook moeilijk vinden iedere dag weer een maaltijd te verzinnen in zo'n situatie maar sommige mensen hebben nu eenmaal een beperkt smakenpalet. Ik lees wel dat hij niet wil proberen/proeven, daar zou ik meer moeite mee hebben dan het feit dat hij niets lust.
Ik ken iemand die alleen maar friet en frikandellen lust, magnetronpannenkoeken met appel, cola en wit brood met hagelslag. Heeft al twintig jaar geen groente of fruit meer aangeraakt. Voor mij is diegene er absoluut niets minder om en ik mag diegene super graag. En ik zie diegene al helemaal niet als kleuter of kinderachtig.Maar zou je ermee kunnen samenwonen?
Ik lees hier veel dingen over kinderachtig en kleuterachtig gedrag. Dat vind ik eerlijk gezegd wel meevallen. Toegegeven, ik zou het ook moeilijk vinden iedere dag weer een maaltijd te verzinnen in zo'n situatie maar sommige mensen hebben nu eenmaal een beperkt smakenpalet. Ik lees wel dat hij niet wil proberen/proeven, daar zou ik meer moeite mee hebben dan het feit dat hij niets lust.
Ik ken iemand die alleen maar friet en frikandellen lust, magnetronpannenkoeken met appel, cola en wit brood met hagelslag. Heeft al twintig jaar geen groente of fruit meer aangeraakt. Voor mij is diegene er absoluut niets minder om en ik mag diegene super graag. En ik zie diegene al helemaal niet als kleuter of kinderachtig.Maar zou je ermee kunnen samenwonen?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
maandag 28 juli 2014 om 17:24
quote:NYC schreef op 28 juli 2014 @ 17:03:
LV, lust je man/zoon wel iets van brood, vlees, aardappels, pasta, junkfood of snoep/snaaidingen?
Ja gelukkig wel zeg . Man zou zelfs prima kunnen leven met het menu van de vriend van TO, maar gelukkig snapt hij ook wel dat dat niet aangaat als je kinderen hebt.
De kieskeurigheid van zoon zit hem meer in het mondgevoel: alles moet knapperig zijn en bite hebben. Brood eet ie liefst in tostivorm (die maakt ie dan zelf in de koekenpan) en groenten bij voorkeur rauw. Gekookte aardappels vindt hij vreselijk, maar gebakken vindt hij ze lekker. En sausjes lust hij helemaal niet. Dus met wat aanpassingen krijg ik het meeste voedsel er wel in hoor.
Het jammere is alleen dat ik nooit eens lekker gemakzuchtig kan roepen dat hij maar eet wat de pot schaft, want dat doet papa tenslotte ook niet (met zijn witte bonen in tomatensaus).
LV, lust je man/zoon wel iets van brood, vlees, aardappels, pasta, junkfood of snoep/snaaidingen?
Ja gelukkig wel zeg . Man zou zelfs prima kunnen leven met het menu van de vriend van TO, maar gelukkig snapt hij ook wel dat dat niet aangaat als je kinderen hebt.
De kieskeurigheid van zoon zit hem meer in het mondgevoel: alles moet knapperig zijn en bite hebben. Brood eet ie liefst in tostivorm (die maakt ie dan zelf in de koekenpan) en groenten bij voorkeur rauw. Gekookte aardappels vindt hij vreselijk, maar gebakken vindt hij ze lekker. En sausjes lust hij helemaal niet. Dus met wat aanpassingen krijg ik het meeste voedsel er wel in hoor.
Het jammere is alleen dat ik nooit eens lekker gemakzuchtig kan roepen dat hij maar eet wat de pot schaft, want dat doet papa tenslotte ook niet (met zijn witte bonen in tomatensaus).
maandag 28 juli 2014 om 17:33
maandag 28 juli 2014 om 17:35
Het is een onopgevoed verwend kind.
In een normale situatie, bij een normaal opgevoed mens, zijn er misschien een paar dingen die men echt niet lust. Hier ziet het er naar uit dat dit grote kind altijd zijn zin heeft gekregen als hij liep te blèren "Lus ik nie whaa whaa whaa" waarna moederliefs maar weer toegaf.
Maar wees maar niet bang, over 15 jaar is hij waarschijnlijk wel dood door hartfalen of suikerziekte.
Je kan hem natuurlijk altijd weigeren te zoenen als hij vlees op heeft, dan ben je heel snel van hem af.
In een normale situatie, bij een normaal opgevoed mens, zijn er misschien een paar dingen die men echt niet lust. Hier ziet het er naar uit dat dit grote kind altijd zijn zin heeft gekregen als hij liep te blèren "Lus ik nie whaa whaa whaa" waarna moederliefs maar weer toegaf.
Maar wees maar niet bang, over 15 jaar is hij waarschijnlijk wel dood door hartfalen of suikerziekte.
Je kan hem natuurlijk altijd weigeren te zoenen als hij vlees op heeft, dan ben je heel snel van hem af.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 28 juli 2014 om 17:40
Ik vind dat er zo makkelijk geroepen wordt over kinderachtig en volwassen worden. Sommige mensen zijn gewoon heel smaakgevoelig. Ik ook.
Als kind en tiener was ik heel kieskeurig. Vanwege de smaak, maar ook sommige structuren stonden me niet aan. Erg brokkelige dingen of pitjes moet ik niet hebben. Dat krijg ik gewoon niet weg. Maar ik proefde het wel. Mijn ouders deden daar nooit moeilijk over en ik kreeg gewoon wat anders. Ze hebben me nooit gedwongen, dat had alleen maar averechts gewerkt.
Nu is het een flink stuk verbeterd, maar in de ogen van anderen ben ik een moeilijke eter. Maar ik weet gewoon niet beter en ik ga mezelf echt niet dwingen om iets te eten wat ik niet lust. Zo had ik als kind moeite met brood en ging eens logeren bij een vriendje. Zijn ouders vonden het maar flauwekul dat ik het niet kon eten. En vonden dat ik het moest proberen. Mijn keel ging dicht van angst en ik kreeg het niet weg. Het resultaat was dat ik daar noooooit meer ging logeren.
Je zou groente bijv. anders klaar kunnen maken. Bijv. broccoli of bloemkool pureren en er saus van maken. Of rode kool in een ovenschotel met gehakt en aardappelpuree doen. Ik lustte nooit rode kool en zo wel. Nu eet ik het ook gewoon ergens bij. Of bij spaghetti de groente pureren, dan krijgt hij ze toch binnen. Pureren heeft bij mij goed gewerkt.
En als het niet werkt, koken jullie toch allebei je eigen maaltijd? Ik zou daar geen moeite mee hebben, net mijn ouders.
Als kind en tiener was ik heel kieskeurig. Vanwege de smaak, maar ook sommige structuren stonden me niet aan. Erg brokkelige dingen of pitjes moet ik niet hebben. Dat krijg ik gewoon niet weg. Maar ik proefde het wel. Mijn ouders deden daar nooit moeilijk over en ik kreeg gewoon wat anders. Ze hebben me nooit gedwongen, dat had alleen maar averechts gewerkt.
Nu is het een flink stuk verbeterd, maar in de ogen van anderen ben ik een moeilijke eter. Maar ik weet gewoon niet beter en ik ga mezelf echt niet dwingen om iets te eten wat ik niet lust. Zo had ik als kind moeite met brood en ging eens logeren bij een vriendje. Zijn ouders vonden het maar flauwekul dat ik het niet kon eten. En vonden dat ik het moest proberen. Mijn keel ging dicht van angst en ik kreeg het niet weg. Het resultaat was dat ik daar noooooit meer ging logeren.
Je zou groente bijv. anders klaar kunnen maken. Bijv. broccoli of bloemkool pureren en er saus van maken. Of rode kool in een ovenschotel met gehakt en aardappelpuree doen. Ik lustte nooit rode kool en zo wel. Nu eet ik het ook gewoon ergens bij. Of bij spaghetti de groente pureren, dan krijgt hij ze toch binnen. Pureren heeft bij mij goed gewerkt.
En als het niet werkt, koken jullie toch allebei je eigen maaltijd? Ik zou daar geen moeite mee hebben, net mijn ouders.
maandag 28 juli 2014 om 17:53
Makker, als jij nou eens een lijstje maakt wat hij WEL lust, dan kunnen wij even wat recepten helpen bedenken. Een keer iets maken op een andere manier is ook lekker. En misschien dan 1 ingredient erbij doen wat niet heel erg overheersend is, wellicht kan je op die manier beginnen wat variatie te krijgen waaruit je kan kiezen.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 28 juli 2014 om 18:06
quote:hondenmens schreef op 28 juli 2014 @ 17:40:
Ik vind dat er zo makkelijk geroepen wordt over kinderachtig en volwassen worden. Sommige mensen zijn gewoon heel smaakgevoelig. Ik ook.
Als kind en tiener was ik heel kieskeurig. Vanwege de smaak, maar ook sommige structuren stonden me niet aan. Erg brokkelige dingen of pitjes moet ik niet hebben. Dat krijg ik gewoon niet weg. Maar ik proefde het wel. Mijn ouders deden daar nooit moeilijk over en ik kreeg gewoon wat anders. Ze hebben me nooit gedwongen, dat had alleen maar averechts gewerkt.
Nu is het een flink stuk verbeterd, maar in de ogen van anderen ben ik een moeilijke eter. Maar ik weet gewoon niet beter en ik ga mezelf echt niet dwingen om iets te eten wat ik niet lust. Zo had ik als kind moeite met brood en ging eens logeren bij een vriendje. Zijn ouders vonden het maar flauwekul dat ik het niet kon eten. En vonden dat ik het moest proberen. Mijn keel ging dicht van angst en ik kreeg het niet weg. Het resultaat was dat ik daar noooooit meer ging logeren.
Je zou groente bijv. anders klaar kunnen maken. Bijv. broccoli of bloemkool pureren en er saus van maken. Of rode kool in een ovenschotel met gehakt en aardappelpuree doen. Ik lustte nooit rode kool en zo wel. Nu eet ik het ook gewoon ergens bij. Of bij spaghetti de groente pureren, dan krijgt hij ze toch binnen. Pureren heeft bij mij goed gewerkt.
En als het niet werkt, koken jullie toch allebei je eigen maaltijd? Ik zou daar geen moeite mee hebben, net mijn ouders.
Ik kan me voorstellen dat mensen een paar dingen niet lusten door bv de structuur van het eten,maar volwassen zijn en zoveel niet lusten? Ja, dat vind ik wel kinderachtig, het is wat anders dan een paar dingen niet lusten.
En mbt ouders en opvoeding; er zit een verschil tussen dwingen en om de zoveel tijd toch weer wat laten proberen, en het helemaal niet meer proberen en je mind altijd maar het eten geven wat hij/zij wel lust.
Dan blijft je smaak eenzijdig denk ik.
En waarom probeer je niet af en toe toch weer wat te eten wat je niet lust? Smaak kan soms ook veranderen, mar nu veranderd er zeker niets.
Ik lustte bv eerst jaren geen olijven. Na een tijd toch weer een keer geprobeerd en gek genoeg vond ik het lekker.
En zo hoor je veel meer mensen die als kind iets niet lustten en later wel.
Maar als je het nooit meer probeert dan niet natuurlijk.
En voor mijn partner een beetje aangepast eten maken oké,maar ik ga niet voor hem koken alsof 'ie een peuter is en alles pureren. (dat hoeft voor m'n peuter niet eens meer)
Ik vind dat er zo makkelijk geroepen wordt over kinderachtig en volwassen worden. Sommige mensen zijn gewoon heel smaakgevoelig. Ik ook.
Als kind en tiener was ik heel kieskeurig. Vanwege de smaak, maar ook sommige structuren stonden me niet aan. Erg brokkelige dingen of pitjes moet ik niet hebben. Dat krijg ik gewoon niet weg. Maar ik proefde het wel. Mijn ouders deden daar nooit moeilijk over en ik kreeg gewoon wat anders. Ze hebben me nooit gedwongen, dat had alleen maar averechts gewerkt.
Nu is het een flink stuk verbeterd, maar in de ogen van anderen ben ik een moeilijke eter. Maar ik weet gewoon niet beter en ik ga mezelf echt niet dwingen om iets te eten wat ik niet lust. Zo had ik als kind moeite met brood en ging eens logeren bij een vriendje. Zijn ouders vonden het maar flauwekul dat ik het niet kon eten. En vonden dat ik het moest proberen. Mijn keel ging dicht van angst en ik kreeg het niet weg. Het resultaat was dat ik daar noooooit meer ging logeren.
Je zou groente bijv. anders klaar kunnen maken. Bijv. broccoli of bloemkool pureren en er saus van maken. Of rode kool in een ovenschotel met gehakt en aardappelpuree doen. Ik lustte nooit rode kool en zo wel. Nu eet ik het ook gewoon ergens bij. Of bij spaghetti de groente pureren, dan krijgt hij ze toch binnen. Pureren heeft bij mij goed gewerkt.
En als het niet werkt, koken jullie toch allebei je eigen maaltijd? Ik zou daar geen moeite mee hebben, net mijn ouders.
Ik kan me voorstellen dat mensen een paar dingen niet lusten door bv de structuur van het eten,maar volwassen zijn en zoveel niet lusten? Ja, dat vind ik wel kinderachtig, het is wat anders dan een paar dingen niet lusten.
En mbt ouders en opvoeding; er zit een verschil tussen dwingen en om de zoveel tijd toch weer wat laten proberen, en het helemaal niet meer proberen en je mind altijd maar het eten geven wat hij/zij wel lust.
Dan blijft je smaak eenzijdig denk ik.
En waarom probeer je niet af en toe toch weer wat te eten wat je niet lust? Smaak kan soms ook veranderen, mar nu veranderd er zeker niets.
Ik lustte bv eerst jaren geen olijven. Na een tijd toch weer een keer geprobeerd en gek genoeg vond ik het lekker.
En zo hoor je veel meer mensen die als kind iets niet lustten en later wel.
Maar als je het nooit meer probeert dan niet natuurlijk.
En voor mijn partner een beetje aangepast eten maken oké,maar ik ga niet voor hem koken alsof 'ie een peuter is en alles pureren. (dat hoeft voor m'n peuter niet eens meer)
maandag 28 juli 2014 om 18:21
quote:rosanna08 schreef op 28 juli 2014 @ 17:33:
wat de groente betreft, snap ik LV-zoon wel, ik vind bijv wortels en bloemkool rauw ook veel lekkerder dan gekookt. Roerbakken is dan een goede 2e optie, dan blijft het toch wat knapperiger. Vindt je zoon dat wel ok?
Hangt er een beetje vanaf wie er kookt. Als ik kook gaat het meestal wel goed, want ik vis zoons groentjes na een paar minuten al uit de pan/wok en die van man kook/wok ik altijd extra lang, want man blieft dan weer alleen maar papgare groenten als hij ze dan toch moet eten.
Als man kookt is er maar één smaak: papgaar. Ongeacht of hij een lullige kookpan gebruikt of een wok . Dus als man kookt kwakt hij de groenten voor zoon gewoon rauw op het bord, zo is hij dan ook wel weer . En dochter en ik zijn niet van die zeurpieten, wij slobberen er ons wel doorheen.
wat de groente betreft, snap ik LV-zoon wel, ik vind bijv wortels en bloemkool rauw ook veel lekkerder dan gekookt. Roerbakken is dan een goede 2e optie, dan blijft het toch wat knapperiger. Vindt je zoon dat wel ok?
Hangt er een beetje vanaf wie er kookt. Als ik kook gaat het meestal wel goed, want ik vis zoons groentjes na een paar minuten al uit de pan/wok en die van man kook/wok ik altijd extra lang, want man blieft dan weer alleen maar papgare groenten als hij ze dan toch moet eten.
Als man kookt is er maar één smaak: papgaar. Ongeacht of hij een lullige kookpan gebruikt of een wok . Dus als man kookt kwakt hij de groenten voor zoon gewoon rauw op het bord, zo is hij dan ook wel weer . En dochter en ik zijn niet van die zeurpieten, wij slobberen er ons wel doorheen.
donderdag 31 juli 2014 om 11:50
Wat een kleuter die man van je. Sorry, ik zou daar echt op afknappen als iemand bijvoorbaad al zegt ''Dat lust ik niet hoor'' en niet eens wilt proeven.
Ik was vroeger een ontzettende moeilijke eter. Veel groente vond ik niet lekker en deed altijd moeilijk over de prakjes die werden voorgezet. Ik proefde wel altijd, en at het omdat het moest, maar blij werd ik er niet van. Eigenlijk het enige wat ik niet hoefde te eten thuis waren spruitjes, hutspot en zuurkool. Omdat ik daar letterlijk van over mijn nek ging. En je kind dwingen om iets te eten waar ze van moeten spugen, dat vond zelfs mijn moeder te ver gaan. Toen ik eenmaal zelf moest gaan koken, kwam ik erachter dat ik gewoon een ontzettende hekel heb aan Hollandse kost. Bijna geen smaak die prakjes met sperziebonen, of weet ik het wat. Terwijl ik sperziebonen in een ovenschotel met tomaat, verschillende kruiden en pasta/aardappel puree echt heel lekker vind. Zelfde geld voor een groente als spinazie, spinaziestampot zou ik zelf nooit maken, maar spinazie in de lasagne vind ik dan echt top. Nogmaals als iemand Hollandse pot maakt, dan eet ik het wel. Want iemand doet er wel moeite voor, het is alleen niet mijn eerste keuze. Ik eet alleen dan vrij weinig, omdat ik het gewoon echt niet lekker vind.
Probeer dus eens iets wat hij wel lust en voeg daar dan wat dingen aan toe die hij niet lust. Kijken of dat dan wel gaat. Gezien je een oplossing wilt. Zo ging ik ook groentes als sperziebonen waarderen, door ze gewoon een keer door de ovenschotel te doen en te kijken of ik ze dan nog super vies vond of niet.
Ik was vroeger een ontzettende moeilijke eter. Veel groente vond ik niet lekker en deed altijd moeilijk over de prakjes die werden voorgezet. Ik proefde wel altijd, en at het omdat het moest, maar blij werd ik er niet van. Eigenlijk het enige wat ik niet hoefde te eten thuis waren spruitjes, hutspot en zuurkool. Omdat ik daar letterlijk van over mijn nek ging. En je kind dwingen om iets te eten waar ze van moeten spugen, dat vond zelfs mijn moeder te ver gaan. Toen ik eenmaal zelf moest gaan koken, kwam ik erachter dat ik gewoon een ontzettende hekel heb aan Hollandse kost. Bijna geen smaak die prakjes met sperziebonen, of weet ik het wat. Terwijl ik sperziebonen in een ovenschotel met tomaat, verschillende kruiden en pasta/aardappel puree echt heel lekker vind. Zelfde geld voor een groente als spinazie, spinaziestampot zou ik zelf nooit maken, maar spinazie in de lasagne vind ik dan echt top. Nogmaals als iemand Hollandse pot maakt, dan eet ik het wel. Want iemand doet er wel moeite voor, het is alleen niet mijn eerste keuze. Ik eet alleen dan vrij weinig, omdat ik het gewoon echt niet lekker vind.
Probeer dus eens iets wat hij wel lust en voeg daar dan wat dingen aan toe die hij niet lust. Kijken of dat dan wel gaat. Gezien je een oplossing wilt. Zo ging ik ook groentes als sperziebonen waarderen, door ze gewoon een keer door de ovenschotel te doen en te kijken of ik ze dan nog super vies vond of niet.
donderdag 31 juli 2014 om 16:25
Nu krijg ik toch het gevoel dat ik het een beetje voor hem wil opnemen. Alle reacties waarin wordt gezegd dat hij kinderachtig is en ik het maar moet hem moet uitmaken vind ik overdreven. Hij is niet zo'n verwende hork die het allemaal niets kan schelen. Hij toont juist heel veel interesse in mijn levensstijl en ik 'betrap' hem er nu ook steeds vaker op dat hij uit zichzelf gezondere keuzes maakt. Uitmaken om deze reden is echt geen optie quote:Mylene_Valerie schreef op 28 juli 2014 @ 17:53:
Makker, als jij nou eens een lijstje maakt wat hij WEL lust, dan kunnen wij even wat recepten helpen bedenken. Een keer iets maken op een andere manier is ook lekker. En misschien dan 1 ingredient erbij doen wat niet heel erg overheersend is, wellicht kan je op die manier beginnen wat variatie te krijgen waaruit je kan kiezen.
Heel goed idee!
Waarvan ik weet dat hij het wel lust:
- sperziebonen, bruine bonen (denk wel alle soorten bonen die ze in blik verkopen)
- paprika (zowel gebakken als rauw)
- sla
- wortels (alleen gekookt)
- brood
- bijna alle soorten fruit
- pizza, patat, gefrituurde snacks etc
- gekookte aardappelen
- bolognese saus
- spaghetti
- soep
- meeste soorten vlees
Makker, als jij nou eens een lijstje maakt wat hij WEL lust, dan kunnen wij even wat recepten helpen bedenken. Een keer iets maken op een andere manier is ook lekker. En misschien dan 1 ingredient erbij doen wat niet heel erg overheersend is, wellicht kan je op die manier beginnen wat variatie te krijgen waaruit je kan kiezen.
Heel goed idee!
Waarvan ik weet dat hij het wel lust:
- sperziebonen, bruine bonen (denk wel alle soorten bonen die ze in blik verkopen)
- paprika (zowel gebakken als rauw)
- sla
- wortels (alleen gekookt)
- brood
- bijna alle soorten fruit
- pizza, patat, gefrituurde snacks etc
- gekookte aardappelen
- bolognese saus
- spaghetti
- soep
- meeste soorten vlees
donderdag 31 juli 2014 om 20:49
Laat me raden, hij lust ook hamburgers?
Jamie Oliver heeft een recept voor gezonde hamburgers, met mager vlees en salade ernaast.
Wat in ieder geval kan: verschillende aardappelbereidingen (in het kader van andere smaakjes leren eten) en daar dan 'normale' groente en vlees(vervanger) naast. Of je doet wat kokos op de sperziboontjes, ook een ander smaakje. In de bolongese-saus kun je ook extra paprika en wortel doen, en de saus zelf maken ipv uit een potje kan ook al aardig schelen.
Zorg in het vervolg dat je de soep maakt van zelfgetrokken bouillon (daar stop je namelijk groenten in) waardoor jullie allebei zonder gemor extra groente binnen krijgen.
Naast de pasta bolongese zou je ook nog een soort salade caprese kunnen maken met paprika, komkommer en mozzerella.
In de soep kun je ook regelmatig proberen om nieuwe groente te 'introduceren'. Begin bijvoorbeeld met tomatensoep, dan paprika-tomatensoep, wortel-paprikasoep, wortel-pompoensoep... Zet er brood naast, grote kans dat hij wel wat wil eten
Jamie Oliver heeft een recept voor gezonde hamburgers, met mager vlees en salade ernaast.
Wat in ieder geval kan: verschillende aardappelbereidingen (in het kader van andere smaakjes leren eten) en daar dan 'normale' groente en vlees(vervanger) naast. Of je doet wat kokos op de sperziboontjes, ook een ander smaakje. In de bolongese-saus kun je ook extra paprika en wortel doen, en de saus zelf maken ipv uit een potje kan ook al aardig schelen.
Zorg in het vervolg dat je de soep maakt van zelfgetrokken bouillon (daar stop je namelijk groenten in) waardoor jullie allebei zonder gemor extra groente binnen krijgen.
Naast de pasta bolongese zou je ook nog een soort salade caprese kunnen maken met paprika, komkommer en mozzerella.
In de soep kun je ook regelmatig proberen om nieuwe groente te 'introduceren'. Begin bijvoorbeeld met tomatensoep, dan paprika-tomatensoep, wortel-paprikasoep, wortel-pompoensoep... Zet er brood naast, grote kans dat hij wel wat wil eten
donderdag 31 juli 2014 om 20:52
Ken je trouwens de zoekfunctie op de website van Allerhande? Je tikt 1 of meer ingrediënten in en de site zoekt er recepten bij.
Ik heb hem even gedaan voor sperziebonen: http://www.ah.nl/allerhande/recepten-zo ... erziebonen
Ik heb hem even gedaan voor sperziebonen: http://www.ah.nl/allerhande/recepten-zo ... erziebonen
donderdag 31 juli 2014 om 21:01
Ik zit me nu af te vragen of het ook door een soort hormoon kan komen dat mensen dingen niet lusten. Als je zwanger bent proeft opeens alles anders en lust ik ook ineens veel minder... Misschien heeft de vriend van to dat ook?
Het is toch raar dat sommigen alles lusten en anderen weinig... Er moet toch een andere oorzaak zijn behalve de opvoeding van iemand???
Het is toch raar dat sommigen alles lusten en anderen weinig... Er moet toch een andere oorzaak zijn behalve de opvoeding van iemand???
