Eten
alle pijlers
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder...Emotie eten
woensdag 16 januari 2008 om 17:49
Zing ( van geluk als je een goede dag hebt)
vecht ( tegen de dagelijkse strijd met eten
huil ( als je het allemaal niet meer ziet zitten)
bid ( dat die kilo's er toch een keer af gaan/ dat je normaal met eten leert omgaan
lach ( om de leuke dingen in het leven)
werk ( sporten en bewegen
en
bewonder ( de mensen die wel een goede relatie met eten hebben)
Gezocht; Emotie- eters om te praten over je ervaringen met eten, oplossingen te brengen voor anderen. Je hart te luchten, Je ervaringen te delen.. de leuke dingen te delen etc etc... Schuw niet iedereen is welkom!
uiteindelijk is een gezonde relatie met eten is ons doel
EMO-ETERS Laat je horen!!!! alsjeblieft
vecht ( tegen de dagelijkse strijd met eten
huil ( als je het allemaal niet meer ziet zitten)
bid ( dat die kilo's er toch een keer af gaan/ dat je normaal met eten leert omgaan
lach ( om de leuke dingen in het leven)
werk ( sporten en bewegen
en
bewonder ( de mensen die wel een goede relatie met eten hebben)
Gezocht; Emotie- eters om te praten over je ervaringen met eten, oplossingen te brengen voor anderen. Je hart te luchten, Je ervaringen te delen.. de leuke dingen te delen etc etc... Schuw niet iedereen is welkom!
uiteindelijk is een gezonde relatie met eten is ons doel
EMO-ETERS Laat je horen!!!! alsjeblieft
woensdag 23 januari 2008 om 23:19
Wauw.. en opeens is er veel geschreven...
Als eerste Ericsson Welkom hier!
Mientje; ja zeer herkenbaar.. Dat doe ik dus ook, probeer nu echt rustig te proeven en in elk geval niet mijn lunch, iets te snacken of mijn suikerding voor de tv of computer, mijn avondeten wel.. maar dan ook gewoon goed proeven goed rustig kauwen en ja ik woon ook op kamers en eet dus in mijn eentje en dan is je eentje aan tafel erg saai inderdaad.
Ging vandaag trouwens heel goed, Ik heb mijn Diplan eetplan weer uit de stofnesten gehaald, dit samen met mijn eigen patroon ( dus een beetje van mezelf en een beetje van diplan ) en weer regelmatig hardlopen en paardrijden moet me toch mijn overtollige kilootjes kwijt laten raken...
Ericcson.. naja het boek dat hierboven staat ( denk dat ik het zelf ook maar eens ga aanschaffen) Uit de ban van eetbuien van Joanna Kortink iig.. Heeft hele handige tips. Verder wat doe ik.. afleiding zoeken en als je suikerkick hebt probeer dan juist iets hartigs te eten.. cup a soup of zoiets..
Meiden ik ga weer verder aan mijn portfolio, het word moooooooooi!
-x- Lunatik
Als eerste Ericsson Welkom hier!
Mientje; ja zeer herkenbaar.. Dat doe ik dus ook, probeer nu echt rustig te proeven en in elk geval niet mijn lunch, iets te snacken of mijn suikerding voor de tv of computer, mijn avondeten wel.. maar dan ook gewoon goed proeven goed rustig kauwen en ja ik woon ook op kamers en eet dus in mijn eentje en dan is je eentje aan tafel erg saai inderdaad.
Ging vandaag trouwens heel goed, Ik heb mijn Diplan eetplan weer uit de stofnesten gehaald, dit samen met mijn eigen patroon ( dus een beetje van mezelf en een beetje van diplan ) en weer regelmatig hardlopen en paardrijden moet me toch mijn overtollige kilootjes kwijt laten raken...
Ericcson.. naja het boek dat hierboven staat ( denk dat ik het zelf ook maar eens ga aanschaffen) Uit de ban van eetbuien van Joanna Kortink iig.. Heeft hele handige tips. Verder wat doe ik.. afleiding zoeken en als je suikerkick hebt probeer dan juist iets hartigs te eten.. cup a soup of zoiets..
Meiden ik ga weer verder aan mijn portfolio, het word moooooooooi!
-x- Lunatik
woensdag 23 januari 2008 om 23:39
Hoi allemaal,
Helaas voor mij ook herkenbaar, dat emo-eten.
Of ik nou blij ben, of verdrietig, me verveel of gestresst ben... altijd een reden om te eten.
En hoe vaak begin ik niet met één of ander 'vaag' dieet of eetplan, en gaat het 's avonds alweer de mist in..
Momenteel ben ik toch wel zo'n 10 kilo te zwaar, en heb ik broeken twee maten groter moeten kopen. Daar baal ik van! Maar in platas van dan juist de chocola en boterhammen en crackers enzo te laten staan....eet ik juist steeds meer.
Vaak lukt het overdag allemaal nog wel prima, dan ben ik op mijn werk, maar zodra ik thuis ben eet ik alles wat los en vast zit. Alsof ik een soort 'rustpunt' zoek na een dag werken. Maar integendeel: als ik veelsteveel heb gegeten en dorst heb en een opgezwollen buik (minstens 5 maanden zwanger haha!) dan voel ik me alles behalve rustig....
Ook ik eet terwijl ik lees/ tv-kijk/ achter de pc zit. Hoezeer ik me ook voorneem om dat niet meer te doen, het lukt op de 1 of andere manier nog niet erg. Denk ik een gewoonte ofzo, die er dus ook langzaam weer uit moet....
Als jullie het goed vinden wil ik hier graag samen met jullie schrijven. Over wat dan ook. Om je gedachten te verzetten, om positieve dingen op te schrijven, om frustraties kwijt te kunnen....
Straks eerst maar ns naar bed, even wat uurtjes maken. Ik merk wel dat als ik beter uitgerust ben, ik me met eten beter kan inhouden.
ook dat van het sporten/bewegen herken ik wel trouwens.
groetjes tasha
Helaas voor mij ook herkenbaar, dat emo-eten.
Of ik nou blij ben, of verdrietig, me verveel of gestresst ben... altijd een reden om te eten.
En hoe vaak begin ik niet met één of ander 'vaag' dieet of eetplan, en gaat het 's avonds alweer de mist in..
Momenteel ben ik toch wel zo'n 10 kilo te zwaar, en heb ik broeken twee maten groter moeten kopen. Daar baal ik van! Maar in platas van dan juist de chocola en boterhammen en crackers enzo te laten staan....eet ik juist steeds meer.
Vaak lukt het overdag allemaal nog wel prima, dan ben ik op mijn werk, maar zodra ik thuis ben eet ik alles wat los en vast zit. Alsof ik een soort 'rustpunt' zoek na een dag werken. Maar integendeel: als ik veelsteveel heb gegeten en dorst heb en een opgezwollen buik (minstens 5 maanden zwanger haha!) dan voel ik me alles behalve rustig....
Ook ik eet terwijl ik lees/ tv-kijk/ achter de pc zit. Hoezeer ik me ook voorneem om dat niet meer te doen, het lukt op de 1 of andere manier nog niet erg. Denk ik een gewoonte ofzo, die er dus ook langzaam weer uit moet....
Als jullie het goed vinden wil ik hier graag samen met jullie schrijven. Over wat dan ook. Om je gedachten te verzetten, om positieve dingen op te schrijven, om frustraties kwijt te kunnen....
Straks eerst maar ns naar bed, even wat uurtjes maken. Ik merk wel dat als ik beter uitgerust ben, ik me met eten beter kan inhouden.
ook dat van het sporten/bewegen herken ik wel trouwens.
groetjes tasha
donderdag 24 januari 2008 om 14:03
Tasha.. of tag? Welkom! ( Leve viva met hun emo-food artikel, het word hier eindelijk drukker )
Tuurlijk mag je hier mee schrijven.. graag zelfs dan blijft dit topic beetje levend..
Probeer bij jezelf na te gaan, waarom je gaat eten, wat voel je. en hoe voel je je.. heb je na je werk echt rust of moet er eigenlijk een heleboel gedaan worden en is het eten meer een soort van uitstelgedrag.. Naja het boek; van Joanna Kortink gaat hier veel verder op in en helpt je ook je eigen gedrag te 'verklaren'als het ware...
Slaap helpt inderdaad, als je goed uitgerust bent heb je minder trek in zoet..
Voel je dat je als je een eetbui hebt, terwijl je 'elke' morgen denkt 'nu ga ik het anders doen! 'ook daarna schuldig, van 'weer niet gelukt' waardoor je weer in een dip raakt en weer emo-food nodig hebt?
t'zijn maar wat speculaties, kan dat ik het compleet fout heb
-x- Lunatik
Tuurlijk mag je hier mee schrijven.. graag zelfs dan blijft dit topic beetje levend..
Probeer bij jezelf na te gaan, waarom je gaat eten, wat voel je. en hoe voel je je.. heb je na je werk echt rust of moet er eigenlijk een heleboel gedaan worden en is het eten meer een soort van uitstelgedrag.. Naja het boek; van Joanna Kortink gaat hier veel verder op in en helpt je ook je eigen gedrag te 'verklaren'als het ware...
Slaap helpt inderdaad, als je goed uitgerust bent heb je minder trek in zoet..
Voel je dat je als je een eetbui hebt, terwijl je 'elke' morgen denkt 'nu ga ik het anders doen! 'ook daarna schuldig, van 'weer niet gelukt' waardoor je weer in een dip raakt en weer emo-food nodig hebt?
t'zijn maar wat speculaties, kan dat ik het compleet fout heb
-x- Lunatik
donderdag 24 januari 2008 om 14:47
hallo! hier nog een emo eter! het artikel nog niet gelezen maar alles omtrent emo eten ben ik wel bekend mee
sinds gisteren ben ik weer een poging aan het doen gezond te eten na dat het een paar dagen daarvoor helemaal maar dan ook helemaal mis ging, ik heb werkelijk waar als een uitgehongerd beest zitten vreten..en dat allemaal door verdriet en gemis van mijn overleden vader..pfff ik weet het allemaal zo goed maar ja, en dan??
Ik schrijf graag met jullie mee over de ups en downs die we allemaal mee maken en herkennen...
sinds gisteren ben ik weer een poging aan het doen gezond te eten na dat het een paar dagen daarvoor helemaal maar dan ook helemaal mis ging, ik heb werkelijk waar als een uitgehongerd beest zitten vreten..en dat allemaal door verdriet en gemis van mijn overleden vader..pfff ik weet het allemaal zo goed maar ja, en dan??
Ik schrijf graag met jullie mee over de ups en downs die we allemaal mee maken en herkennen...
donderdag 24 januari 2008 om 17:26
Zo zonde he, dat we eten gebruiken om ons te verdoven of een of andere leegt op te vullen.. Want het is echt waar, als ik eet, hoef ik alleen maar aan het lekker eten en aan het moment te denken. Je even lekker laten gaan, zonder iets te hoeven. En je kunt het zowel als troost dan als beloning gebruiken.. Kies maar een stemming, eten helpt u het moment door! En elke keer vergeet ik weer dat het op korte termijn een hele goede oplossing is, maar op lange termijn je dezelfde oplossing als een boomerang krijgt teruggeketst (schuldgevoel, opgeblazen gevoel, niet welkome vetrolletjes..) Ik moet alleen nog even een effectief vervangingsmiddel van emo-food vinden. Wie helpt?! Oh ja, dat boek van Joanne Kortink heb ik al eens gelezen, iig het vervolg met 100 tips. Heel nuttig. Ik moest het alleen op een gegeven moment weer terug naar de bieb brengen (vond het wel heel moedig van mezelf dat ik het boek zonder blikken of blozen liet 'afstempelen') Ik ga de eerste versie zeker binnenkort aanschaffen..
donderdag 24 januari 2008 om 17:31
tja en of het nu voor de korte termijn een oplossing is, daar twijfel ik steeds meer aan, juist omdat ik me er zo bewust van ben werkt het eigenlijk niet verdovend. Toch sta ik heel bewust alles weg te kauwen, kan het dan goed praten want ik zit niet lekker in mijn vel etc..maar echt helpen doet het me niet meer eigenlijk..
Ik ben sinds een poosje bij een haptonoom, ik merk dat ik daar wel wat aan heb, het helpt me in elk geval om dichter bij mijn gevoel te komen en dichter bij mezelf. Maar ik geloof dat wanneer je eenmaal "problemen"hebt met eten, je dan levenslang hebt...
Ik ben sinds een poosje bij een haptonoom, ik merk dat ik daar wel wat aan heb, het helpt me in elk geval om dichter bij mijn gevoel te komen en dichter bij mezelf. Maar ik geloof dat wanneer je eenmaal "problemen"hebt met eten, je dan levenslang hebt...
donderdag 24 januari 2008 om 18:49
Hey meiden,
Welkom alle nieuwelingen. Wat goed dat jullie mee schrijven op dit forum! Ik ben blij dat er meerdere zijn die voor hun probleem durven uitkomen en daar met andere over willen praten!
Elsie, klinkt wel goed zo'n haptonoom. Want een groot deel van ons emo eten is in verband met ons gevoel en onze emoties. Hoe lang ben je inmiddels bij de haptonoom? En mag ik vragen hoe deze 'sessies' eruit zien?
Tja....eenmaal een probleem is levenslang....ik weet niet. In het boek van Joanne Kortink schrijft zij heel duidelijk over dit soort gedachten en dat we juist moete4n proberen deze te verbannen. Dat we ons zelf sterk kunnen denken. Dus....tsjakkaaaa.....
Ik vind het om hier een uitspraak over te doen. Ik denk dat je wel altijd op de een of andere manier op een bepaalde manier met eten omgaat. Maar wie weet kun je het in de toekomst wat meer los laten en denk ik op je 40 ste.....jeetje waar maakte ik me toen druk om! Ik denk dat dat kan!!!
Ericsson, Ik lees dat jij ook een boek van Joanne kortink hebt gelezen....vervolg met 100 tips?? Dat ken ik helemaal niet. Ik heb het boek uit de ban van eetbuien, ik denk dat dat dan haar eerste boek is??
Tag, heel herkenbaar wat je schrijft over de structuur van overdag. Dan zijn we hard aan het werk...maar eenmaal thuis...dan voelt het als een soort ontlading, eindelijk ontspanning. En schijnbaar denk ik daar meteen eten bij. Zo raar! Echt een gewoonte geworden.
Heb je al een tijd 'in de gaten' dat je emo eter bent? Zo ja....hoe lang als ik vragen mag?
Ik denk dat ik nu sinds 2 jaar echt besef dat ik een eetprobleem heb. Dat het (vr)eten echt een reactie is op alles wat tussen mijn oren zit.
Lunatik, ha meissie! Hoe gaat ie met jou? Drukke dag gehad?
Ben blij dat het forum nu wat meer leden heeft, je hebt goed je best gedaan hier een nieuw deel te starten. Top!!
Nou meiden, fijne avond allemaal. Ik ga het rustig aan doen ( hopelijk zonder te veel voedsel) maar heb nu net een lekkere gezonde maaltijd op, hopelijk kan ik daar de rest van de avond op teren!!
Welkom alle nieuwelingen. Wat goed dat jullie mee schrijven op dit forum! Ik ben blij dat er meerdere zijn die voor hun probleem durven uitkomen en daar met andere over willen praten!
Elsie, klinkt wel goed zo'n haptonoom. Want een groot deel van ons emo eten is in verband met ons gevoel en onze emoties. Hoe lang ben je inmiddels bij de haptonoom? En mag ik vragen hoe deze 'sessies' eruit zien?
Tja....eenmaal een probleem is levenslang....ik weet niet. In het boek van Joanne Kortink schrijft zij heel duidelijk over dit soort gedachten en dat we juist moete4n proberen deze te verbannen. Dat we ons zelf sterk kunnen denken. Dus....tsjakkaaaa.....
Ik vind het om hier een uitspraak over te doen. Ik denk dat je wel altijd op de een of andere manier op een bepaalde manier met eten omgaat. Maar wie weet kun je het in de toekomst wat meer los laten en denk ik op je 40 ste.....jeetje waar maakte ik me toen druk om! Ik denk dat dat kan!!!
Ericsson, Ik lees dat jij ook een boek van Joanne kortink hebt gelezen....vervolg met 100 tips?? Dat ken ik helemaal niet. Ik heb het boek uit de ban van eetbuien, ik denk dat dat dan haar eerste boek is??
Tag, heel herkenbaar wat je schrijft over de structuur van overdag. Dan zijn we hard aan het werk...maar eenmaal thuis...dan voelt het als een soort ontlading, eindelijk ontspanning. En schijnbaar denk ik daar meteen eten bij. Zo raar! Echt een gewoonte geworden.
Heb je al een tijd 'in de gaten' dat je emo eter bent? Zo ja....hoe lang als ik vragen mag?
Ik denk dat ik nu sinds 2 jaar echt besef dat ik een eetprobleem heb. Dat het (vr)eten echt een reactie is op alles wat tussen mijn oren zit.
Lunatik, ha meissie! Hoe gaat ie met jou? Drukke dag gehad?
Ben blij dat het forum nu wat meer leden heeft, je hebt goed je best gedaan hier een nieuw deel te starten. Top!!
Nou meiden, fijne avond allemaal. Ik ga het rustig aan doen ( hopelijk zonder te veel voedsel) maar heb nu net een lekkere gezonde maaltijd op, hopelijk kan ik daar de rest van de avond op teren!!
donderdag 24 januari 2008 om 19:00
Hey meiden,
wat een mooi openingsberichtje
Hier nog een emo-eter. Heb hier al jaren last van en heb het gevoel dat ik in een enorme vicieuze cirkel zit, waar ik moeilijk uit kom.
Als ik me rot voel, ga ik eten, als ik het op heb, voel ik me rot omdat ik juist wil afvallen en niet sterk genoeg ben om het eten te weerstaan, doordat ik me rot voel wil ik weer eten... etc.. Ik kom hier niet uit.
Ik weet dat ik een andere manier moet vinden om met mijn emoties om te gaan, en dat eten niet de troost geeft die ik zoek (meestal proef ik na een tijd geeneens wat ik eet; ik kan niet 1 koekje nemen, er moeten gewoon meer op!). Probeer wat afleiding te zoken (haha prulletje, meost wel lachen, ik ben ook gek op in bad gaan, en woon ook in studentenhuis dus niet beschikbaar, maar zodra ik bij mijn ouders in lig ik er elke dag in
) als ik me rot voel, maar eten blijft nog het beste.
Zit nu ook in een rotperiode, en tot nu toe heb ik het lekkere eten nog redelijk kunnen weerstaan. Dat geeft wel een trots gevoel.
Maar zo graag gezond emt eten en emoties om kunnen gaan!
Nou, fijne avond!
wat een mooi openingsberichtje
Hier nog een emo-eter. Heb hier al jaren last van en heb het gevoel dat ik in een enorme vicieuze cirkel zit, waar ik moeilijk uit kom.
Als ik me rot voel, ga ik eten, als ik het op heb, voel ik me rot omdat ik juist wil afvallen en niet sterk genoeg ben om het eten te weerstaan, doordat ik me rot voel wil ik weer eten... etc.. Ik kom hier niet uit.
Ik weet dat ik een andere manier moet vinden om met mijn emoties om te gaan, en dat eten niet de troost geeft die ik zoek (meestal proef ik na een tijd geeneens wat ik eet; ik kan niet 1 koekje nemen, er moeten gewoon meer op!). Probeer wat afleiding te zoken (haha prulletje, meost wel lachen, ik ben ook gek op in bad gaan, en woon ook in studentenhuis dus niet beschikbaar, maar zodra ik bij mijn ouders in lig ik er elke dag in
) als ik me rot voel, maar eten blijft nog het beste.Zit nu ook in een rotperiode, en tot nu toe heb ik het lekkere eten nog redelijk kunnen weerstaan. Dat geeft wel een trots gevoel.
Maar zo graag gezond emt eten en emoties om kunnen gaan!
Nou, fijne avond!
donderdag 24 januari 2008 om 21:09
Lunatik is zo enthousiast aan het werven, dan moet je wel uit de kast komen als mede-emo-eetster
Hallo allemaal, ik ben er dus ook een. Zit met een zakje Pinda-pepsels achter de pc, niet vanwege lichamelijke honger natuurlijk. Veel herkenning bij wat ik van jullie lees. Ook ik eet als ik me alleen voel of dingen moet 'verwerken'. En ik begin bijvoorbeeld ook te eten als ik moe ben, heb ik gemerkt. Ik zal eens proberen om dan te gaan slapen in plaats van naar de keuken te wandelen.
Vind het zo'n lastig thema. Ik had me voorgenomen om dit jaar in de diepere achtergronden van mijn eetgedrag te duiken, maar dat valt nog niet mee. Het speelt ook al vanaf mijn puberteit en misschien wel eerder (ik ben nu 35).
Haptonomie heb ik een paar jaar geleden ook een tijdje gedaan, dat vind ik wel een heel mooie manier om met gevoel te leren omgaan.
Ik las laatst dat als je een oude gewoonte wilt afleren, je er het beste een leuke nieuwe gewoonte tegenover kunt zetten. En daar dan veel aan denken. Je hersenen bewandelen het liefst de bekende, uitgesleten paadjes en grijpen naar eten (en eraan denken) is voor ons allemaal denk ik zo'n uitgesleten paadje. Daar glijden je gedachten gewoon heel gemakkelijk naartoe.
Nu dus iets leuks anders vinden om m'n koppie bezig te houden
Hallo allemaal, ik ben er dus ook een. Zit met een zakje Pinda-pepsels achter de pc, niet vanwege lichamelijke honger natuurlijk. Veel herkenning bij wat ik van jullie lees. Ook ik eet als ik me alleen voel of dingen moet 'verwerken'. En ik begin bijvoorbeeld ook te eten als ik moe ben, heb ik gemerkt. Ik zal eens proberen om dan te gaan slapen in plaats van naar de keuken te wandelen.
Vind het zo'n lastig thema. Ik had me voorgenomen om dit jaar in de diepere achtergronden van mijn eetgedrag te duiken, maar dat valt nog niet mee. Het speelt ook al vanaf mijn puberteit en misschien wel eerder (ik ben nu 35).
Haptonomie heb ik een paar jaar geleden ook een tijdje gedaan, dat vind ik wel een heel mooie manier om met gevoel te leren omgaan.
Ik las laatst dat als je een oude gewoonte wilt afleren, je er het beste een leuke nieuwe gewoonte tegenover kunt zetten. En daar dan veel aan denken. Je hersenen bewandelen het liefst de bekende, uitgesleten paadjes en grijpen naar eten (en eraan denken) is voor ons allemaal denk ik zo'n uitgesleten paadje. Daar glijden je gedachten gewoon heel gemakkelijk naartoe.
Nu dus iets leuks anders vinden om m'n koppie bezig te houden
donderdag 24 januari 2008 om 21:37
quote:Puck9 schreef op 24 januari 2008 @ 21:09:
Lunatik is zo enthousiast aan het werven, dan moet je wel uit de kast komen als mede-emo-eetster
Hallo allemaal, ik ben er dus ook een. Zit met een zakje Pinda-pepsels achter de pc, niet vanwege lichamelijke honger natuurlijk. Veel herkenning bij wat ik van jullie lees. Ook ik eet als ik me alleen voel of dingen moet 'verwerken'. En ik begin bijvoorbeeld ook te eten als ik moe ben, heb ik gemerkt. Ik zal eens proberen om dan te gaan slapen in plaats van naar de keuken te wandelen.
Vind het zo'n lastig thema. Ik had me voorgenomen om dit jaar in de diepere achtergronden van mijn eetgedrag te duiken, maar dat valt nog niet mee. Het speelt ook al vanaf mijn puberteit en misschien wel eerder (ik ben nu 35).
Dit had mijn tekst kunnen zijn. En zelfs van de pinda pepsels klopt...
Ik heb al vanaf mijn 16e eetproblemen. Gelukkig zijn er ook periodes dat het heel goed gaat en ik 'normaal' met eten om kan gaan. Helaas zit ik nu weer in een slechte periode.
Wel heb ik gemerkt dat ik in de loop der jaren heb geleerd anders met eten om te gaan. Ben al bij psychiaters, psychologen en dietistes geweest. heb een boekenkast vol emt boeken over eten en emoties.
Maar het einde van het liedje is toch echt dat je het zelf moet doen! Vooral DOEN!! Dit betekent ook dat je je bewust moet worden van jezelf en je eigen gedrag. En bereid moet zijn dit te veranderen.
Het zoeken van excuses om te eten is erg herkenbaar. Volgens mijn man ziet hij het al aan me als ik 'gepland' heb om te gaan eten. Als ik op weg naar huis ben ga ik vaak nog langs de supermarkt om vanalles en nog wat te halen. Stom natuurlijk, want het gaat geheid allemaal op.
Maarja, dan denk ik ook weer van...tsja, als ik dan straks toch moet eten dan kan het maar beter écht lekker zijn. Ik heb nl ook de neiging om pop zoek te gaan in de kast en dan dingen te eten die ik eigenlijk niet eens zo lekker vind....Dubbel fout zeg maar
Pff, als ik dit zo lees klinkt het wel erg zeg..
Lunatik is zo enthousiast aan het werven, dan moet je wel uit de kast komen als mede-emo-eetster
Hallo allemaal, ik ben er dus ook een. Zit met een zakje Pinda-pepsels achter de pc, niet vanwege lichamelijke honger natuurlijk. Veel herkenning bij wat ik van jullie lees. Ook ik eet als ik me alleen voel of dingen moet 'verwerken'. En ik begin bijvoorbeeld ook te eten als ik moe ben, heb ik gemerkt. Ik zal eens proberen om dan te gaan slapen in plaats van naar de keuken te wandelen.
Vind het zo'n lastig thema. Ik had me voorgenomen om dit jaar in de diepere achtergronden van mijn eetgedrag te duiken, maar dat valt nog niet mee. Het speelt ook al vanaf mijn puberteit en misschien wel eerder (ik ben nu 35).
Dit had mijn tekst kunnen zijn. En zelfs van de pinda pepsels klopt...
Ik heb al vanaf mijn 16e eetproblemen. Gelukkig zijn er ook periodes dat het heel goed gaat en ik 'normaal' met eten om kan gaan. Helaas zit ik nu weer in een slechte periode.
Wel heb ik gemerkt dat ik in de loop der jaren heb geleerd anders met eten om te gaan. Ben al bij psychiaters, psychologen en dietistes geweest. heb een boekenkast vol emt boeken over eten en emoties.
Maar het einde van het liedje is toch echt dat je het zelf moet doen! Vooral DOEN!! Dit betekent ook dat je je bewust moet worden van jezelf en je eigen gedrag. En bereid moet zijn dit te veranderen.
Het zoeken van excuses om te eten is erg herkenbaar. Volgens mijn man ziet hij het al aan me als ik 'gepland' heb om te gaan eten. Als ik op weg naar huis ben ga ik vaak nog langs de supermarkt om vanalles en nog wat te halen. Stom natuurlijk, want het gaat geheid allemaal op.
Maarja, dan denk ik ook weer van...tsja, als ik dan straks toch moet eten dan kan het maar beter écht lekker zijn. Ik heb nl ook de neiging om pop zoek te gaan in de kast en dan dingen te eten die ik eigenlijk niet eens zo lekker vind....Dubbel fout zeg maar
Pff, als ik dit zo lees klinkt het wel erg zeg..
donderdag 24 januari 2008 om 21:45
Meiden die het emotie-eten boven het hoofd groeit; er bestaat een groep die de Anonieme Overeters heet (is een sub-organisatie van de Anonieme Alcoholisten). Daar komen mensen bijeen die dwangmatig met eten bezig zijn. Ik ben wel eens bij zo'n bijeenkomst geweest (op uitnodiging van een kennis die mij graag wilde laten zien waar hij nu zo mee bezig is; twee keer per week een bijeenkomst) en ik vond het heftig, maar ook confronterend (ik herkende ook best een paar dingen). Ik vind het bijzonder dat er zo'n club bestaat en de leden hebben ook echt veel aan het programma dat ze volgen (een stappenplan) om van hun eetverslaving af te komen.
donderdag 24 januari 2008 om 22:00
quote:Mirjam762 schreef op 24 januari 2008 @ 21:45:
Meiden die het emotie-eten boven het hoofd groeit; er bestaat een groep die de Anonieme Overeters heet (is een sub-organisatie van de Anonieme Alcoholisten). Daar komen mensen bijeen die dwangmatig met eten bezig zijn. Ik ben wel eens bij zo'n bijeenkomst geweest (op uitnodiging van een kennis die mij graag wilde laten zien waar hij nu zo mee bezig is; twee keer per week een bijeenkomst) en ik vond het heftig, maar ook confronterend (ik herkende ook best een paar dingen). Ik vind het bijzonder dat er zo'n club bestaat en de leden hebben ook echt veel aan het programma dat ze volgen (een stappenplan) om van hun eetverslaving af te komen.
Heb er wel eens wat over gelezen en het ook overwogen erheen te gaan. Maar wat me erg tegenstaat is het 'Amerikaanse' eraan, en de soort '10 geboden' om van je verslaving af te komen.
Tenminste dat beeld heb ík erbij..
Meiden die het emotie-eten boven het hoofd groeit; er bestaat een groep die de Anonieme Overeters heet (is een sub-organisatie van de Anonieme Alcoholisten). Daar komen mensen bijeen die dwangmatig met eten bezig zijn. Ik ben wel eens bij zo'n bijeenkomst geweest (op uitnodiging van een kennis die mij graag wilde laten zien waar hij nu zo mee bezig is; twee keer per week een bijeenkomst) en ik vond het heftig, maar ook confronterend (ik herkende ook best een paar dingen). Ik vind het bijzonder dat er zo'n club bestaat en de leden hebben ook echt veel aan het programma dat ze volgen (een stappenplan) om van hun eetverslaving af te komen.
Heb er wel eens wat over gelezen en het ook overwogen erheen te gaan. Maar wat me erg tegenstaat is het 'Amerikaanse' eraan, en de soort '10 geboden' om van je verslaving af te komen.
Tenminste dat beeld heb ík erbij..
vrijdag 25 januari 2008 om 00:24
Hoi meiden!
Ik heb het even gecheckt en ik heb voor het laatst gepost op... 5 januari. Ik beken: mede schuldig aan het doodbloeden van het oude topic
Voel me wel een nieuweling zo tussen al die voor mij nieuwe mensen hoor! Weg harde kern gevoel, pats;)
Lunatik, heb erg gelachen om je laatste stukkies:) Fijn te lezen dat je zo goed bezig bent weer met je rennen en je school en je positieve gedachtes over het eten.
Mientje, goed dat je probeert bewuster te eten. Ik eet sowieso vaak chips voor de tv. Nu ik erover nadenk..volgens mij altijd voor de tv! Hoort er ook wel een beetje mij voor me hoor, maar het is dan wel 'ineens' op, dus ben wel erg van de schaaltjes chips geworden. Ook avondeten is er zo doorheen. Ik weet van mezelf al dat ik snel eet, maar tis echt sneltreinvaart dat ik het naar binnen stop. Probeer daarom al zo min mogelijk te eten voor de tv..
Alle andere nieuwe mensjes..welkom ook:) Niet dat dit mijn topic is, maar goed..voel me wel een beetje een oudje hoor
Vanavond ben ik weer eens de mist ingegaan en heb nu ook echt een baalmoment. Kan het heel goed relativeren de laatste tijd, dat gesnoep en oneindige gesnaai van me. Maar ik ben het nu zo zat! Had bewust 1 gevulde koek gekocht voor mezelf en daar heb ik vanavond ook van genoten. Maar dan toch eet ik er nog een pakje speculaasjes achteraan. Tuurlijk, tis wel eens erger geweest, maar toch weer 10 koekjes na die gevulde koek. En vind ik speculaasjes nou echt zo lekker? Nee, das nog wel het stomste van alles. Ik vind speculaasjes hartstikke saaie droge kutkoekjes
Merkte de laatste tijd dat ik steeds vaker op de weegschaal ging staan (bij het wakker worden, naar de wc en dan nog een keer) en was er zo mee bezig dat ik me nu eigenlijk niet wil wegen. Niet vaker dan eens per week, maar het liefste helemaal niet meer. Maar die controle durf ik niet uit handen te geven. Al heb ik nu ook geen controle, want vreten schijn ik toch altijd wel te doen, no matter what. Ok, even wat gefrustreerd geloof ik..
Ik ga slapen, morgen moet het een betere dag worden. Heb al gedachtes gehad als 'morgen ontbijt maar overslaan, als je morgenochtend geen trek hebt is het zonde om te eten na dat gevreet' maar ik ga gewoon ontbijten. Moet een normaal eetritme aanhouden anders gaat het helemaal mis.
Meiden, sorry voor de egopost..Even wat warrig in mijn hoofdje. Fijn weekend voor iedereen!
Ik heb het even gecheckt en ik heb voor het laatst gepost op... 5 januari. Ik beken: mede schuldig aan het doodbloeden van het oude topic
Voel me wel een nieuweling zo tussen al die voor mij nieuwe mensen hoor! Weg harde kern gevoel, pats;)
Lunatik, heb erg gelachen om je laatste stukkies:) Fijn te lezen dat je zo goed bezig bent weer met je rennen en je school en je positieve gedachtes over het eten.
Mientje, goed dat je probeert bewuster te eten. Ik eet sowieso vaak chips voor de tv. Nu ik erover nadenk..volgens mij altijd voor de tv! Hoort er ook wel een beetje mij voor me hoor, maar het is dan wel 'ineens' op, dus ben wel erg van de schaaltjes chips geworden. Ook avondeten is er zo doorheen. Ik weet van mezelf al dat ik snel eet, maar tis echt sneltreinvaart dat ik het naar binnen stop. Probeer daarom al zo min mogelijk te eten voor de tv..
Alle andere nieuwe mensjes..welkom ook:) Niet dat dit mijn topic is, maar goed..voel me wel een beetje een oudje hoor
Vanavond ben ik weer eens de mist ingegaan en heb nu ook echt een baalmoment. Kan het heel goed relativeren de laatste tijd, dat gesnoep en oneindige gesnaai van me. Maar ik ben het nu zo zat! Had bewust 1 gevulde koek gekocht voor mezelf en daar heb ik vanavond ook van genoten. Maar dan toch eet ik er nog een pakje speculaasjes achteraan. Tuurlijk, tis wel eens erger geweest, maar toch weer 10 koekjes na die gevulde koek. En vind ik speculaasjes nou echt zo lekker? Nee, das nog wel het stomste van alles. Ik vind speculaasjes hartstikke saaie droge kutkoekjes
Merkte de laatste tijd dat ik steeds vaker op de weegschaal ging staan (bij het wakker worden, naar de wc en dan nog een keer) en was er zo mee bezig dat ik me nu eigenlijk niet wil wegen. Niet vaker dan eens per week, maar het liefste helemaal niet meer. Maar die controle durf ik niet uit handen te geven. Al heb ik nu ook geen controle, want vreten schijn ik toch altijd wel te doen, no matter what. Ok, even wat gefrustreerd geloof ik..
Ik ga slapen, morgen moet het een betere dag worden. Heb al gedachtes gehad als 'morgen ontbijt maar overslaan, als je morgenochtend geen trek hebt is het zonde om te eten na dat gevreet' maar ik ga gewoon ontbijten. Moet een normaal eetritme aanhouden anders gaat het helemaal mis.
Meiden, sorry voor de egopost..Even wat warrig in mijn hoofdje. Fijn weekend voor iedereen!
vrijdag 25 januari 2008 om 07:40
Hoi droppie,
wordt nog een drukke bedoening hier. Leuk hoor!
Dat van die gevulde koek en dan een pakje speculaasjes erachteraan ...dat lijk ík wel! Ik eet ook in sneltreinvaart mijn avondeten en ga dan verder met allerlei snaai, waaronder dus die stomme k... speculaasjes. In een pak (van de appie bijv) zitten meestal 3 van die pakjes, en ik eet er in no time 1 pakje van op.
Dus ná avondeten, bakken yoghurt met cruesli, crackers, chocola etc...
Bah, waarom nou toch hè? Wisten we het maar.
Wegen doe ik al helemaal niet meer, daar raak ik alleen maar gefrustreerd van. Bovendien, van die cijfertjes zeggen zo weinig.
Ik merk het aan mijn kleren of ik dikker ben geworden, en dat zegt voor mij genoeg.
anyway, ik heb wat bedacht voor mezelf. Om minder bewerkt voedsel te gaan eten. Zeg maar terug naar de basis. Dus veel fruit, groente, volkorenbrood, ed. En geen rare dingen als light chips( ipv vet gooien ze er extra suiker in, ergo: wordt je ook dik van!), zogenaamde gezonde tussendoortjes.
Volgens mij vráágt mijn lichaam nu iedere keer om suikerrijk en vet eten. Daar wil ik vanaf. Ik heb al een tijdje geprobeerd om low carb te eten, maar ik miste mijn volkoren brood teveel. Leek me ook erg eenzijdig trouwens, en niet iets om op de lange termijn vol te houden.
Enige was wel, dat mijn bloedsuiker stabieler werd en ik minder snaaitrek had, althans in suikerrijke dingen. Maarja, wil nu dus een tussenweg vinden, en mijn lichaam goed verzorgen.
en ja, als het vraagt om chocola dan ga ik dat ook echt nemen. Wel proberen om niet door te blijven eten, wat nog het moeilijkst is natuurlijk.
mmm, behoorlijke ego-post, moest het even kwijt meiden..
oja, trouwens, ook a heb je de avond ervoor nog vol zitten vreten, en heb je 's ochtends geen trek... tóch iets eten brengt je verbranding op gang. Al is het maar een crackertje of een bakje yoghurt. Doen hoor
wordt nog een drukke bedoening hier. Leuk hoor!
Dat van die gevulde koek en dan een pakje speculaasjes erachteraan ...dat lijk ík wel! Ik eet ook in sneltreinvaart mijn avondeten en ga dan verder met allerlei snaai, waaronder dus die stomme k... speculaasjes. In een pak (van de appie bijv) zitten meestal 3 van die pakjes, en ik eet er in no time 1 pakje van op.
Dus ná avondeten, bakken yoghurt met cruesli, crackers, chocola etc...
Bah, waarom nou toch hè? Wisten we het maar.
Wegen doe ik al helemaal niet meer, daar raak ik alleen maar gefrustreerd van. Bovendien, van die cijfertjes zeggen zo weinig.
Ik merk het aan mijn kleren of ik dikker ben geworden, en dat zegt voor mij genoeg.
anyway, ik heb wat bedacht voor mezelf. Om minder bewerkt voedsel te gaan eten. Zeg maar terug naar de basis. Dus veel fruit, groente, volkorenbrood, ed. En geen rare dingen als light chips( ipv vet gooien ze er extra suiker in, ergo: wordt je ook dik van!), zogenaamde gezonde tussendoortjes.
Volgens mij vráágt mijn lichaam nu iedere keer om suikerrijk en vet eten. Daar wil ik vanaf. Ik heb al een tijdje geprobeerd om low carb te eten, maar ik miste mijn volkoren brood teveel. Leek me ook erg eenzijdig trouwens, en niet iets om op de lange termijn vol te houden.
Enige was wel, dat mijn bloedsuiker stabieler werd en ik minder snaaitrek had, althans in suikerrijke dingen. Maarja, wil nu dus een tussenweg vinden, en mijn lichaam goed verzorgen.
en ja, als het vraagt om chocola dan ga ik dat ook echt nemen. Wel proberen om niet door te blijven eten, wat nog het moeilijkst is natuurlijk.
mmm, behoorlijke ego-post, moest het even kwijt meiden..
oja, trouwens, ook a heb je de avond ervoor nog vol zitten vreten, en heb je 's ochtends geen trek... tóch iets eten brengt je verbranding op gang. Al is het maar een crackertje of een bakje yoghurt. Doen hoor
vrijdag 25 januari 2008 om 10:06
Tag , als je afwilt van dat suiker-eten moet je inderdaad een dag of 4 veel groente vlees en vis eten, ei, yoghurt weet ik wat.. maar probeer inderdaad je koolhydraatinname te beperken, dus even wat minder koolhydraten dus volkorenbrood, zilvervliesrijst, volkorenpasta als je dat nog niet deed en daar niet te veel van.. en dan natuurlijk geen kante en klare sausjes ( met veel suiker eten!)
Als je je zoete broodbeleg vervangt voor appelstroop zonder suiker( zonnatura), jam zonder suiker ( zonnatura) en pindakaas zonder suiker ( alleen calvé met de bruine dop).. en het is echt lekker, bij deze jam proef je de
vrucht veel meer en de appelstroop is ook yummy. En gewoon in de normale supermarkt te krijgen. Zorg dat suiker een traktatie voor je blijft, door je gewoon zelf 2 dagen in de week 'een suikerdag' te geven.. En koop dan ook gewoon iets wat je echt lekker vind..
zo hoef je verder niet al je 'carbs'te schrappen.. is ook heel slecht denk ik maar gewoon de geraffineerde suiker een beetje uitbannen...
Tja hier is dat opzich vrij makkelijk praten.. want suiker en ik is absoluut geen goede combinatie, als ik dus weer een keer flink doorgeslagen ben en van alles naar binnen heb lopen werken mét suiker, voel ik me daarna echt niet goed.. zeg maar gerust ziek als een hond... ( dan laat je het wel weer een tijdje uit je hoofd en bestaan je eetbuien uit brood met pindakaas )
Ga lekker sporten, want dan komt er endorfine vrij en dat maakt je blij en heb je dus ( ik in elk geval niet) behoefte aan suiker eten..
en verder niks in huis halen
Ik vind het trouwens eerlijk gezegd een beetje eng om te lezen over mensen met een kromme relatie met eten vanaf hun pubertijd en die nu in de 30 zijn... Niet om jou.. maar ik hoop gewoon heel erg ( doe nu sinds mijn 18e idioot met eten.. ( ben nu 21 ) dat het een kwestie van tijd is en daarna over en niet levenslang....
Droppie; dikke knuffel voor jou! Niet bij de pakken neer gaan zitten hoor.. ze zeggen altijd naar regen komt zonneschijn en uit ervaring moet ik zeggen ja dat klopt... Probeer elke dag gewoon weer opnieuw te beginnen en nee dat is niet kansloos... ga lekker sporten.. blijf jezelf verwennen... probeer bij jezelf uit te vinden waarom je alles eet na het avondeten.. zet een grote pot thee en drink die op, met die lekkere koek en verder klaar... Maar het heet niks voor niks emo-eten dus waarom doe je het? Ben je over dingen aan het nadenken, moet je eigenlijk een heleboel dingen doen, ben je onzeker>? Zelf ging ik dan inderdaad, om die gedachten maar uit te bannen, eten ( nu nog trouwens) en als ik eenmaal begin.. tja dan stop ik ook niet zo snel.. Meissie kop op, je bent een hardstikke leuke lieve meid en dat is ook heel wat waard!
Mirjam; Tja die anonieme overeters.. niks voor mij.. inderdaad iets te amerikaans en ik zou hier alleen maar heel hard van gaan lachen denk ik... maar niks tegen de mensen voor wie het wel helpt.. ieder zijn ding
Maar wat is je keuze geweest om er niet mee door te gaan, wat hield je tegen? en hoe gaat het precies in zijn werk?
Elsie; Welkom! Hoe gaat dat bij de Haptonoom? Ik heb bij een psychotherapeute gezeten voor mijn faalangst maar wel een beetje een zweverig maar heeft me echt heel erg goed geholpen
Eend; welkom Je berichtje is heeeeeeel herkenbaar, alles moet op inderdaad!
Puck; Welkom! Tja ze zeggen toch dat je eerst het verleden moet oplossen voordat je rustig verder kunt gaan in het heden...
Woah.. ongeregeld zooitje nu Is het misschien een idee om je even voor te stellen, in een aparte post.. dan lukt het herkennen van mensen qua wat ze schrijven er beter bij hoop ik sorry als ik nu namen door elkaar heb lopen gooien...
Meiden liefs!
-x-
Als je je zoete broodbeleg vervangt voor appelstroop zonder suiker( zonnatura), jam zonder suiker ( zonnatura) en pindakaas zonder suiker ( alleen calvé met de bruine dop).. en het is echt lekker, bij deze jam proef je de
vrucht veel meer en de appelstroop is ook yummy. En gewoon in de normale supermarkt te krijgen. Zorg dat suiker een traktatie voor je blijft, door je gewoon zelf 2 dagen in de week 'een suikerdag' te geven.. En koop dan ook gewoon iets wat je echt lekker vind..
zo hoef je verder niet al je 'carbs'te schrappen.. is ook heel slecht denk ik maar gewoon de geraffineerde suiker een beetje uitbannen...
Tja hier is dat opzich vrij makkelijk praten.. want suiker en ik is absoluut geen goede combinatie, als ik dus weer een keer flink doorgeslagen ben en van alles naar binnen heb lopen werken mét suiker, voel ik me daarna echt niet goed.. zeg maar gerust ziek als een hond... ( dan laat je het wel weer een tijdje uit je hoofd en bestaan je eetbuien uit brood met pindakaas )
Ga lekker sporten, want dan komt er endorfine vrij en dat maakt je blij en heb je dus ( ik in elk geval niet) behoefte aan suiker eten..
en verder niks in huis halen
Ik vind het trouwens eerlijk gezegd een beetje eng om te lezen over mensen met een kromme relatie met eten vanaf hun pubertijd en die nu in de 30 zijn... Niet om jou.. maar ik hoop gewoon heel erg ( doe nu sinds mijn 18e idioot met eten.. ( ben nu 21 ) dat het een kwestie van tijd is en daarna over en niet levenslang....
Droppie; dikke knuffel voor jou! Niet bij de pakken neer gaan zitten hoor.. ze zeggen altijd naar regen komt zonneschijn en uit ervaring moet ik zeggen ja dat klopt... Probeer elke dag gewoon weer opnieuw te beginnen en nee dat is niet kansloos... ga lekker sporten.. blijf jezelf verwennen... probeer bij jezelf uit te vinden waarom je alles eet na het avondeten.. zet een grote pot thee en drink die op, met die lekkere koek en verder klaar... Maar het heet niks voor niks emo-eten dus waarom doe je het? Ben je over dingen aan het nadenken, moet je eigenlijk een heleboel dingen doen, ben je onzeker>? Zelf ging ik dan inderdaad, om die gedachten maar uit te bannen, eten ( nu nog trouwens) en als ik eenmaal begin.. tja dan stop ik ook niet zo snel.. Meissie kop op, je bent een hardstikke leuke lieve meid en dat is ook heel wat waard!
Mirjam; Tja die anonieme overeters.. niks voor mij.. inderdaad iets te amerikaans en ik zou hier alleen maar heel hard van gaan lachen denk ik... maar niks tegen de mensen voor wie het wel helpt.. ieder zijn ding
Maar wat is je keuze geweest om er niet mee door te gaan, wat hield je tegen? en hoe gaat het precies in zijn werk?
Elsie; Welkom! Hoe gaat dat bij de Haptonoom? Ik heb bij een psychotherapeute gezeten voor mijn faalangst maar wel een beetje een zweverig maar heeft me echt heel erg goed geholpen
Eend; welkom Je berichtje is heeeeeeel herkenbaar, alles moet op inderdaad!
Puck; Welkom! Tja ze zeggen toch dat je eerst het verleden moet oplossen voordat je rustig verder kunt gaan in het heden...
Woah.. ongeregeld zooitje nu Is het misschien een idee om je even voor te stellen, in een aparte post.. dan lukt het herkennen van mensen qua wat ze schrijven er beter bij hoop ik
sorry als ik nu namen door elkaar heb lopen gooien...Meiden liefs!
-x-
vrijdag 25 januari 2008 om 10:23
LUNATIK
Nou Hallo Hallo..
Ik ben dus Lunatik, en hoor bij de oude garde van dit topic..
ben 21 jaar en woon in een studentenhuis met allemaal mannen, in een stad in het noorden van het land. ( mijn ouders wonen aan de andere kant van het land )
Hier studeer ik aan de kunstacademie, vormgeving en communicatie, zweef momenteel tussen het 3e en 4e jaar. Want heb van september tot en met december in Schotland gezeten, daar was ik op uitwisseling en mijn werk moet nu beoordeeld worden en als mijn punten compleet zijn mag ik stage lopen. Ben momenteel bezig met een portfolio maken en dan kan het bellen naar grafisch vormgevers beginnen.
Mijn haarkleur verschilt van blond, rood en paars tot bruin ( wat het nu is)
Ik ben 1.80 en de weegschaal geeft nu al 3 weken aan dat ik 85,3 kilo weeg..
Ik ben vrij sportief maar vind het ook heerlijk om gewoon lui op bed of stoel met een boek te zitten.. lezen, zingen, dansen, skien/boarden, koken, creatief bezig zijn, paardrijden zijn mijn hobbies..
Ik rijd 1x per week paard en loop 3 x per week hard, ben bezig met start to run programma en blijven staken op les 15 (nu eerst maar goede hardloopschoenen en olee de stufi is er! ) dus ik ga morgen weer bezig
Toen ik op kamers ging op mijn 18e ben ik in 3 maanden of zo 8 kilo aangekomen, dat moest er weer af van mezelf.. maar is er eigenlijk nooit afgegaan. wel nog een heleboel kilo's bijgekomen. dat heeft zich geuit in dieeten.. wat averechts werkte...ondertussen is er ook nog ontdekt dat ik niet tegen suiker kan en heb ik ook nog een maand of 3 compleet suikervrij gegeten ( niet vol te houden) daarna liep het compleet fout ... lichte eetstoornis ontwikkeld ( oa caloerien tellen, eetlijstjes maken, obsessief sporten, vreetbuien) Na een tijdje drong het gelukkig tot me door dat ik idioot bezig was en heb ik met behulp van een psychotherapeute en een dieetiste weer orde op zaken gesteld...
Na een fantastische zomer ( ik begeleid kinderkampen) heb ik 3 heerlijke maanden in schotland gehad.. mijn zelfvertrouwen is weer terug, ik heb mijn eten redelijk onder controle en voor mezelf een soort rode lijn gemaakt waar ik me prettig bij voel.. De terugvallen heb ik vooral in weken dat ik niet kan sporten of niet lekker in mijn vel zit.. Maar het gaat nu dus aardig goed met mij
O ja ik heb geen vriendje, val op vage mannen en dat is niet heel betrouwbaar relatiemateriaal Zie nu wel wat ik tegen het lijf loop...
Goed dat was ik... who's next ?
Nou Hallo Hallo..
Ik ben dus Lunatik, en hoor bij de oude garde van dit topic..
ben 21 jaar en woon in een studentenhuis met allemaal mannen, in een stad in het noorden van het land. ( mijn ouders wonen aan de andere kant van het land )
Hier studeer ik aan de kunstacademie, vormgeving en communicatie, zweef momenteel tussen het 3e en 4e jaar. Want heb van september tot en met december in Schotland gezeten, daar was ik op uitwisseling en mijn werk moet nu beoordeeld worden en als mijn punten compleet zijn mag ik stage lopen. Ben momenteel bezig met een portfolio maken en dan kan het bellen naar grafisch vormgevers beginnen.
Mijn haarkleur verschilt van blond, rood en paars tot bruin ( wat het nu is)
Ik ben 1.80 en de weegschaal geeft nu al 3 weken aan dat ik 85,3 kilo weeg..
Ik ben vrij sportief maar vind het ook heerlijk om gewoon lui op bed of stoel met een boek te zitten.. lezen, zingen, dansen, skien/boarden, koken, creatief bezig zijn, paardrijden zijn mijn hobbies..
Ik rijd 1x per week paard en loop 3 x per week hard, ben bezig met start to run programma en blijven staken op les 15 (nu eerst maar goede hardloopschoenen en olee de stufi is er! ) dus ik ga morgen weer bezig
Toen ik op kamers ging op mijn 18e ben ik in 3 maanden of zo 8 kilo aangekomen, dat moest er weer af van mezelf.. maar is er eigenlijk nooit afgegaan. wel nog een heleboel kilo's bijgekomen. dat heeft zich geuit in dieeten.. wat averechts werkte...ondertussen is er ook nog ontdekt dat ik niet tegen suiker kan en heb ik ook nog een maand of 3 compleet suikervrij gegeten ( niet vol te houden) daarna liep het compleet fout ... lichte eetstoornis ontwikkeld ( oa caloerien tellen, eetlijstjes maken, obsessief sporten, vreetbuien) Na een tijdje drong het gelukkig tot me door dat ik idioot bezig was en heb ik met behulp van een psychotherapeute en een dieetiste weer orde op zaken gesteld...
Na een fantastische zomer ( ik begeleid kinderkampen) heb ik 3 heerlijke maanden in schotland gehad.. mijn zelfvertrouwen is weer terug, ik heb mijn eten redelijk onder controle en voor mezelf een soort rode lijn gemaakt waar ik me prettig bij voel.. De terugvallen heb ik vooral in weken dat ik niet kan sporten of niet lekker in mijn vel zit.. Maar het gaat nu dus aardig goed met mij
O ja ik heb geen vriendje, val op vage mannen en dat is niet heel betrouwbaar relatiemateriaal
Zie nu wel wat ik tegen het lijf loop...Goed dat was ik... who's next ?
vrijdag 25 januari 2008 om 11:59
Ok dan, ik zal van wal steken 
Ik ben Eend, 21 jaar en woon ook in een studentenhuis. Studeer geneeskunde en zit momenteel in het buitenland voor een co-schap. Ik ben altijd al wel stevig geweest en kan altijd al niet heel goed met eten omgaan; ik eet vooral veel als ik down ben en kan geen maat houden; alles moet op. Toen ik op mijn 18e op kamers ging ben ik ook in korte tijd behoorlijk wat kilos aangekomen. Ik heb toen flink gelijnd en 8 kg afgevallen. Inmiddels zit dat er allemaal weer aan... ik heb een lengte van 1.67m en weeg ong 74 kg. Ik zou graag 10 kilo lichter zijn, omdat ik zo absoluut niet lekker in mijn vel zit, ben erg onzeker en dat komt voor een groot deel door mijn gewicht.
Mijn relatie is net uit, dus dat zorgt momenteel voor het grootste down-gevoel en dat ik wil eten. Ik heb vaak gelijnd maar dit werkt niet goed bij mij, ik kom binnen no time weer aan. Ik wil graag gezond met eten omgaan en gezond kunnen eten.
Ikzelf doe aan tennis maar dat lukt helaas niet echt met coschappen nu, want zit niet bij mijn vereniging in de buurt, en verder wandel ik graag en fiets ik veel, zwemmen vind ik ook heerlijk maar laat me vaak tegenhouden door mijn onzekerheid over mijn lichaam. verder ben ik gek op lezen en op cafetjes pakken, filmpjes pakken etc
Nog essentiele info vergeten?
@ Lunatik; wat goed dat je je zelfvertrouwen weer terug hebt, hoe is dat gelukt?
Sterkte allemaal, wat een herkenbare verhalen zeg!
Ik ben Eend, 21 jaar en woon ook in een studentenhuis. Studeer geneeskunde en zit momenteel in het buitenland voor een co-schap. Ik ben altijd al wel stevig geweest en kan altijd al niet heel goed met eten omgaan; ik eet vooral veel als ik down ben en kan geen maat houden; alles moet op. Toen ik op mijn 18e op kamers ging ben ik ook in korte tijd behoorlijk wat kilos aangekomen. Ik heb toen flink gelijnd en 8 kg afgevallen. Inmiddels zit dat er allemaal weer aan... ik heb een lengte van 1.67m en weeg ong 74 kg. Ik zou graag 10 kilo lichter zijn, omdat ik zo absoluut niet lekker in mijn vel zit, ben erg onzeker en dat komt voor een groot deel door mijn gewicht.
Mijn relatie is net uit, dus dat zorgt momenteel voor het grootste down-gevoel en dat ik wil eten. Ik heb vaak gelijnd maar dit werkt niet goed bij mij, ik kom binnen no time weer aan. Ik wil graag gezond met eten omgaan en gezond kunnen eten.
Ikzelf doe aan tennis maar dat lukt helaas niet echt met coschappen nu, want zit niet bij mijn vereniging in de buurt, en verder wandel ik graag en fiets ik veel, zwemmen vind ik ook heerlijk maar laat me vaak tegenhouden door mijn onzekerheid over mijn lichaam. verder ben ik gek op lezen en op cafetjes pakken, filmpjes pakken etc
Nog essentiele info vergeten?
@ Lunatik; wat goed dat je je zelfvertrouwen weer terug hebt, hoe is dat gelukt?
Sterkte allemaal, wat een herkenbare verhalen zeg!
vrijdag 25 januari 2008 om 12:44
Tja Eend,
het klinkt makkelijk.. maar je moet blij zijn met wie je zelf bent, inclusief je sterke én zwakke punten.. ( dat ben ik nog niet helemaal) . Weer controle over je leven hebben, maar ook weten dat je niet alles kunt regelen.... Dat sommige dingen nou eenmaal zo zijn en dat je die niet kunt veranderen. Verder je omringen met mensen die van je houden zoals je bent en eerlijk tegen je zijn...
En verder is het een gevoel en die zijn nooit zo makkelijk te beschrijven... Dus dit is mijn beste poging..
Want ontzettend heeft geholpen is die 3 maanden schotland,
( in welk land zit jij? ) Dat ik daar heen ben gegaan, dat ik het goed heb gedaan, dat ik vrienden heb gemaakt, dat ik mezelf kon redden in een vreemd land waar de taal niet altijd even goed van spreek of begrijp ( maar altijd nog beter dan zij nederlands) . Dus probeer het beste uit die co schappen te halen.. en geniet van ALLES wat dat land en die cultuur je te bieden heeft...... ook ik heb mijn kutmomenten gehad, en wilde ik het liefst dat ik weer terug was maar uiteindelijk wilde ik niet meer weg
Liefs!
het klinkt makkelijk.. maar je moet blij zijn met wie je zelf bent, inclusief je sterke én zwakke punten.. ( dat ben ik nog niet helemaal) . Weer controle over je leven hebben, maar ook weten dat je niet alles kunt regelen.... Dat sommige dingen nou eenmaal zo zijn en dat je die niet kunt veranderen. Verder je omringen met mensen die van je houden zoals je bent en eerlijk tegen je zijn...
En verder is het een gevoel en die zijn nooit zo makkelijk te beschrijven... Dus dit is mijn beste poging..
Want ontzettend heeft geholpen is die 3 maanden schotland,
( in welk land zit jij? ) Dat ik daar heen ben gegaan, dat ik het goed heb gedaan, dat ik vrienden heb gemaakt, dat ik mezelf kon redden in een vreemd land waar de taal niet altijd even goed van spreek of begrijp ( maar altijd nog beter dan zij nederlands) . Dus probeer het beste uit die co schappen te halen.. en geniet van ALLES wat dat land en die cultuur je te bieden heeft...... ook ik heb mijn kutmomenten gehad, en wilde ik het liefst dat ik weer terug was maar uiteindelijk wilde ik niet meer weg
Liefs!
vrijdag 25 januari 2008 om 22:20
Dan ik maar...
Ben Tasha, en heb dus zoals gezegd al sinds mijn pubertijd (15e) eetproblemen. Goede periodes tussendoor, maar ook heel depressieve tijden. Ben nu 34, en dus nog steeds problemen met eten, al kan ik het allemaal stukken beter relativeren.
Vroeger waren er periodes dat ik echt depressief ervan werd en mezelf zo waardeloos vond dat ik er liever niet meer wilde zijn. Dankzij therapie en prozac ging het gelukkig wel weer de goede kant op.
Inmiddels heb ik al zo'n 8 jaar niet meer die depressieve gevoelens gelukkig, en is het overeten meer een gevoel van balen dan dat ik er om moet huilen (om het maar even zo kort door de bocht te zeggen).
Heb een lieve man, die me liever wat voller ziet dan 'mager' zoals hij het noemt. Bij een lengte van 1.78 vind ik maat 40 niet mager, maargoed... Hij heeft het liefst een vrouw die lekker in haar vel zit, en het maakt hem verder niet uit of ik 10 kilo zwaarder of lichter ben.
Zelf denk ik anders. Ik weet dat ik me wat kilo's lichter stukken beter in mijn vel voel. Of eigenlijk...om lichter te worden zal ik geen of bijna geen eetbuien moeten hebben en dát geeft al een enorm goed gevoel als dat lukt. Die kilo's maken me dan geen bal uit. Sterker nog, bij mij heeft het dik voelen altijd samengehangen met het gevoel dat ik over mijn eetgedrag had. Gaat het goed met eten, dan zit ik lekker in mijn vel en zie ik de vetrollen minder. Heb ik al dagen zitten schranzen, dan voel ik me vet en een olifant..
Maar ok. Verder...ik woon dus niet in een studentenhuis, al studeer ik nog wel naast mijn werk. Dat geeft toch ook best stress.. (en dus reden om te gaan eten...). Ik heb leuk werk, leuke collega's, en ik merk dat bijna iedereen wel op de 1 of andere manier met eten bezig is.
Geen huisdieren, al zou ik graag katten willen...Maar dan moet je meer thuis zijn hè. Verder hou ik erg van reizen, en het buitenland verkennen.
sjonge, wat kan ik verder nog vertellen zonder dat ik erg herkenbaar over kom....weet het zo even niet.
Volgende 'patient' dan maar ?
Ben Tasha, en heb dus zoals gezegd al sinds mijn pubertijd (15e) eetproblemen. Goede periodes tussendoor, maar ook heel depressieve tijden. Ben nu 34, en dus nog steeds problemen met eten, al kan ik het allemaal stukken beter relativeren.
Vroeger waren er periodes dat ik echt depressief ervan werd en mezelf zo waardeloos vond dat ik er liever niet meer wilde zijn. Dankzij therapie en prozac ging het gelukkig wel weer de goede kant op.
Inmiddels heb ik al zo'n 8 jaar niet meer die depressieve gevoelens gelukkig, en is het overeten meer een gevoel van balen dan dat ik er om moet huilen (om het maar even zo kort door de bocht te zeggen).
Heb een lieve man, die me liever wat voller ziet dan 'mager' zoals hij het noemt. Bij een lengte van 1.78 vind ik maat 40 niet mager, maargoed... Hij heeft het liefst een vrouw die lekker in haar vel zit, en het maakt hem verder niet uit of ik 10 kilo zwaarder of lichter ben.
Zelf denk ik anders. Ik weet dat ik me wat kilo's lichter stukken beter in mijn vel voel. Of eigenlijk...om lichter te worden zal ik geen of bijna geen eetbuien moeten hebben en dát geeft al een enorm goed gevoel als dat lukt. Die kilo's maken me dan geen bal uit. Sterker nog, bij mij heeft het dik voelen altijd samengehangen met het gevoel dat ik over mijn eetgedrag had. Gaat het goed met eten, dan zit ik lekker in mijn vel en zie ik de vetrollen minder. Heb ik al dagen zitten schranzen, dan voel ik me vet en een olifant..
Maar ok. Verder...ik woon dus niet in een studentenhuis, al studeer ik nog wel naast mijn werk. Dat geeft toch ook best stress.. (en dus reden om te gaan eten...). Ik heb leuk werk, leuke collega's, en ik merk dat bijna iedereen wel op de 1 of andere manier met eten bezig is.
Geen huisdieren, al zou ik graag katten willen...Maar dan moet je meer thuis zijn hè. Verder hou ik erg van reizen, en het buitenland verkennen.
sjonge, wat kan ik verder nog vertellen zonder dat ik erg herkenbaar over kom....weet het zo even niet.
Volgende 'patient' dan maar ?
zaterdag 26 januari 2008 om 09:12
ik had gisteren willen reageren, toen lukte het even niet en nu zijn er zo veel reacties (vooral lange) dat ik niet meer weet waar ik op moet reageren dat ik nu maar gewoon over mezelf ga schrijven
Ik ben dus 26 waar en worstel volgens mij al mijn hele leven met eten. Vanuit huis is er erg veel aandacht aa besteed, ik heb mijn hele jeugd gehoord: denk je aan je lijn. Waardoor ik stiekem ging eten etc. Als ik nu terug kijk was ik echt niet dik als kind maar wel wat steviger dan broer en zus..
Toen ik ouder werd en zakgeld kreeg ging het mis, ik kocht snoep en at dat dan stiekem op en dat is eigenlijk alleen maar verder gegaan zo. Verder ben ik van nature vrij onzeker dus dat hielp ook niet mee. In mijn studententijd heb ik me dan ook erg ongemakkelijk met metzelf gevoeld. Toen ben ik gaan samenwonen met iemand die ook wel erg van snoepen en eten hield en ben ik van dik naar dikst gegaan.
Toen besloten af te gaan vallen wat best wel ging, maar ik bleeg vreetbuien eten. Eten en eten en dan nog eens zoeken naar eten en dus zelfs dingen eten die helemaal niet z heel lekker waren.
In psychotherapie geweest, veel te verklaren naar vroeger, alles uitgesproken met ouders en het ging beter.
Tich bleven eetbuien bij mij horen.
Vooral bij verdriet en niet lekker in mijn vel zitten.
Inmiddels heb ik een hele fijne relatie en ga ik dit jaar trouwen en zit ik heeeeeel veel beter in mijn vel. Onzeker zal ik mezelf niet meer echt noemen, zijn meer momenten. Toch blijf ik zo nu en dan eetbuien houden.
Sinds een paar maanden naar een haptonoom zoals ik schrijf en het is echt te lastig om uit te leggen wat ze precies doet, want eigenlijk lig je in je ondergoed op een bank en gaat ze me aanraken, en leg maar eens uit hoe of wat, dat kan ik dus niet. Maar het helpt me in elk geval wel erg, ben me veel bewuster van mezelf en mijn gevoel. Maar ik ben er nog lang niet.
Verder ben ik trouwens 1.80 en weeg ik nu ongeveer 87 kg, echt dun zal ik nooit worden en ambieer ik niet, wel zou ik minder willen wegen, zo'n 82-83 kg
Ik loop 3 keer per week hard en vind dat heerlijk!
Nou dit was het in vogelvlucht want er is natuurlijk veel meer, kan er wel een boek over schrijven maar daar heb ik nu geen zin in en hoop dat het zo ook wel duidelijk is...
who's next?
Ik ben dus 26 waar en worstel volgens mij al mijn hele leven met eten. Vanuit huis is er erg veel aandacht aa besteed, ik heb mijn hele jeugd gehoord: denk je aan je lijn. Waardoor ik stiekem ging eten etc. Als ik nu terug kijk was ik echt niet dik als kind maar wel wat steviger dan broer en zus..
Toen ik ouder werd en zakgeld kreeg ging het mis, ik kocht snoep en at dat dan stiekem op en dat is eigenlijk alleen maar verder gegaan zo. Verder ben ik van nature vrij onzeker dus dat hielp ook niet mee. In mijn studententijd heb ik me dan ook erg ongemakkelijk met metzelf gevoeld. Toen ben ik gaan samenwonen met iemand die ook wel erg van snoepen en eten hield en ben ik van dik naar dikst gegaan.
Toen besloten af te gaan vallen wat best wel ging, maar ik bleeg vreetbuien eten. Eten en eten en dan nog eens zoeken naar eten en dus zelfs dingen eten die helemaal niet z heel lekker waren.
In psychotherapie geweest, veel te verklaren naar vroeger, alles uitgesproken met ouders en het ging beter.
Tich bleven eetbuien bij mij horen.
Vooral bij verdriet en niet lekker in mijn vel zitten.
Inmiddels heb ik een hele fijne relatie en ga ik dit jaar trouwen en zit ik heeeeeel veel beter in mijn vel. Onzeker zal ik mezelf niet meer echt noemen, zijn meer momenten. Toch blijf ik zo nu en dan eetbuien houden.
Sinds een paar maanden naar een haptonoom zoals ik schrijf en het is echt te lastig om uit te leggen wat ze precies doet, want eigenlijk lig je in je ondergoed op een bank en gaat ze me aanraken, en leg maar eens uit hoe of wat, dat kan ik dus niet. Maar het helpt me in elk geval wel erg, ben me veel bewuster van mezelf en mijn gevoel. Maar ik ben er nog lang niet.
Verder ben ik trouwens 1.80 en weeg ik nu ongeveer 87 kg, echt dun zal ik nooit worden en ambieer ik niet, wel zou ik minder willen wegen, zo'n 82-83 kg
Ik loop 3 keer per week hard en vind dat heerlijk!
Nou dit was het in vogelvlucht want er is natuurlijk veel meer, kan er wel een boek over schrijven maar daar heb ik nu geen zin in en hoop dat het zo ook wel duidelijk is...
who's next?
zaterdag 26 januari 2008 om 09:25
quote:Lunatik schreef op 25 januari 2008 @ 23:08:
ehhm Tag hoeveel weeg je nu dan?
Zou het niet precies weten, maar het zit z rond de 78 of 80 kilo...
In kledingmaten ben ik in ieder geval naar maat 42/44 gegaan terwijl ik 'vroeger' dus altijd 38 had, en af en toe 40)
Maargoed, gisteravond zat ik alwéér te denken van 'zal ik toch weer gaan lijnen, zo'n minikuur ofzo, of maaltijdrepen. Eerst even wat kilo's eraf en dan een goed eetpatroon voortzetten.
Bullshit natuurlijk!
Ik merk dat als ik écht eet waar ik trek in heb, en probeer te luisteren naar mijn 'buikhonger' zeg maar, ik ook niet vanalles door elkaar blijf eten.
Sterker nog, als ik enórm trek heb ik goede chocola, dan neem ik geen genoegen met wat er toevallig in de kast ligt, maar dan ga ik gerust naar een patissier om lekkere bonbons uit te kiezen.
Achteraf een heel goed gevoel bij omdat ik echt heb gegeten waar ik zin in had, en daardoor kon ik het ook bij 2 of 3 bonbons houden, in plaats van een hele reep en daarna nog koekjes, etc.
Hetzelfde werkt voor mij bij brood. Ik ga tegenwoordig naar een speciale bakker voor mijn brood. Of bijvoorbeeld de yoghurt of vla. Ik nam altijd optimel of de goedkoopste magere yoghurt. Nu heb ik 'ontdekt' dat ik de biologische milde yoghurt veel lekkerder vind, en gewone normale vla al helemaal.
Door iets te eten wat je echt lekker vind, en ook op een moment dat je daar écht trek in hebt, kun je vreetbuien beperken...
Maragoed, ik schrijf het nu allemaal zo logisch op, maar het in de praktijk uitvoeren gaat met vallen (!!) en opstaan. Probeer je gevoel maar eens terug te vinden. Ik vind het zoooo lastig om de gewoonte van het eten te doorbreken en goed naar mezelf te luisteren..
Misschien moet ik ook maar naar een haptonoom, heb er jaren geleden al wel eens over gedacht. (Elsie, ik geloof dat je me over de streep hebt getrokken
Nou meiden, weer een beetje een Remy verhaal...
Succes allemaal vandaag, ik moet straks werken, dus zal waarschijnlijk pas vanavond weer kunnen posten.
Fijn weekend!
ehhm Tag hoeveel weeg je nu dan?
Zou het niet precies weten, maar het zit z rond de 78 of 80 kilo...
In kledingmaten ben ik in ieder geval naar maat 42/44 gegaan terwijl ik 'vroeger' dus altijd 38 had, en af en toe 40)
Maargoed, gisteravond zat ik alwéér te denken van 'zal ik toch weer gaan lijnen, zo'n minikuur ofzo, of maaltijdrepen. Eerst even wat kilo's eraf en dan een goed eetpatroon voortzetten.
Bullshit natuurlijk!
Ik merk dat als ik écht eet waar ik trek in heb, en probeer te luisteren naar mijn 'buikhonger' zeg maar, ik ook niet vanalles door elkaar blijf eten.
Sterker nog, als ik enórm trek heb ik goede chocola, dan neem ik geen genoegen met wat er toevallig in de kast ligt, maar dan ga ik gerust naar een patissier om lekkere bonbons uit te kiezen.
Achteraf een heel goed gevoel bij omdat ik echt heb gegeten waar ik zin in had, en daardoor kon ik het ook bij 2 of 3 bonbons houden, in plaats van een hele reep en daarna nog koekjes, etc.
Hetzelfde werkt voor mij bij brood. Ik ga tegenwoordig naar een speciale bakker voor mijn brood. Of bijvoorbeeld de yoghurt of vla. Ik nam altijd optimel of de goedkoopste magere yoghurt. Nu heb ik 'ontdekt' dat ik de biologische milde yoghurt veel lekkerder vind, en gewone normale vla al helemaal.
Door iets te eten wat je echt lekker vind, en ook op een moment dat je daar écht trek in hebt, kun je vreetbuien beperken...
Maragoed, ik schrijf het nu allemaal zo logisch op, maar het in de praktijk uitvoeren gaat met vallen (!!) en opstaan. Probeer je gevoel maar eens terug te vinden. Ik vind het zoooo lastig om de gewoonte van het eten te doorbreken en goed naar mezelf te luisteren..
Misschien moet ik ook maar naar een haptonoom, heb er jaren geleden al wel eens over gedacht. (Elsie, ik geloof dat je me over de streep hebt getrokken
Nou meiden, weer een beetje een Remy verhaal...
Succes allemaal vandaag, ik moet straks werken, dus zal waarschijnlijk pas vanavond weer kunnen posten.
Fijn weekend!
zaterdag 26 januari 2008 om 10:28
Tag, ik ben zelf erg te spreken over de haptonoom en heb bij meerdere mensen al gemerkt dat mijn enthousiasme anderen ook enthousiast of tenminste nieuwsgierig maakt. Het is natuurlijk per persoon verchillend of je een klik voelt en het wat voor je is.
Mijn uitgangspunt daar is het leren herkennen en uiten van emoties en dan vooral de grote en minder leuke emoties, blij zijn kan ik namelijk heel goed
Mijn uitgangspunt daar is het leren herkennen en uiten van emoties en dan vooral de grote en minder leuke emoties, blij zijn kan ik namelijk heel goed
