Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder...Emotie eten

Jeetje! Wat is er veel bijgeschreven! Super leuk! Fijn dat er meer mensen gereageerd hebben op de mooie oproep en opening van Lunatik! Je tekst was ook wel pakkend hoor Lunatik!

Mijn pc is even stuk geweest...bbrrr...dus die mis ik dan meteen. Hoezo verslaafd?? haha

Maar gelukkig kan ik weer meeschrijven.



Welkom voor de nieuwelingen! En Droppie jij ook weer hier! Meid je hoeft je niet te schamen dat je zo lang niet meer gepost hebt. Soms heb je het gewoon druk of stel je prioriteiten en dan kom je ook niet dagelijks posten hier. En soms kan het ook een goed teken zijn, dan kun je het wat los laten, zie het zo maar!!

BAlen van de koekjes, die stomme speculaasjes. Je kunt het inderdaad goed relativeren aan je stukje te zien. Wel knap dat je jezelf zo'n lekker snoepmoment gunt en een gevulde koek koopt! Daar kun je dan ook echt van genieten.

Wat zijn je plannen voor dit weekend?



Ik zie dat jullie een soort voorstelrondje hebben gedaan...

Zal ik dan ook maar iets over mezelf vertellen?



Ik ben 25 jaar en woon in het Zuiden des land.

Ik heb een full time baan en woon samen met een schat van een vriend.

Mijn eetproblemen zijn rond mijn 19e ontstaan. Begon eigenlijk met lijnen, waarmee ik flink afviel. Te veel denk ik, want ik zag er maar schriel uit op een gegeven moment, ik denk dat ik neigde naar anorexia als ik er nu aan terug denk.

Op een gegeven moment heb ik dat niet meer vol kunnen houden, en in plaats van gewoon wat meer gaan eten, sloeg ik door. Wat eerst verboden voedsel was (vet en lekker) was nu een droom voor me. Ik kon er niet meer tegen vechten en ipv 1 koekje sloeg ik door en vrat het hele pak op. Van kwaad tot erger, want naast het pak ging er ook nog een reep chocolade bij en 6 boterhammen met pasta of pindakaas. Allemaal dingen die ik eerst niet van mezelf mocht eten in de strenge lijnperiode.

Langzaamaan ben ik gaan beseffen dat eten bij mij een grote rol speelt in mijn leven. Wel eten....niet eten....hoeveel eten....zal ik wel zal ik niet...altijd maar afwegen en twijfelen. Vast wel herkenbaar voor jullie.

Ik ben nu op een punt dat ik dit probeer te accepteren, dat ik inderaad geobserdeerd ben van eten. Altijd bezig met (niet)eten.

Ik probeer er een balans in te krijgen, niet zo krampachtig er me om te gaan...maar het is met vallen en opstaan. Ik heb nog regelmatig een terugval en probeer daar dan niet te lang in te blijven hangen. Maar het is en blijft lastig.

Daarom ben ik ook zo blij dat ik hier herkenning vind bij jullie....hopelijk is dat voor jullie net zo!!



Nou meiden, hopelijk zijn jullie nu wat meer op de hoogte!



Groetjes!!!

Gek hè, dat dat zoveel invloed kan hebben... Wel eten, niet eten, al dat denken eraan...



Ik zal me ook even verder voorstellen, ik ben dus 35 jaar, werk freelance en niet fulltime (gelukkig), ben single en heb twee paarden, die me gelukkig een beetje in beweging houden

Tijdens mijn puberteit heb ik boulimia gehad, dus vreetbuien en daarna een vinger in de keel... Dat doe ik gelukkig niet meer. Zoveel onrust en ook walging naar jezelf toe.

En eigenlijk eet ik ook weer niet buitenproportioneel veel, en ik heb ook geen ongezond gewicht, maar ik snoep zeker te veel en het is me nog nooit gelukt om echt echt echt tevreden te zijn met mijn lichaam. En dat is volgens mij al veel eerder begonnen. Er schiet me ineens een moment te binnen dat ik op de lagere school naar de schoolarts moest en dat die zei dat ik aan de mollige kant was. Dat vond ik zo erg...

Ik heb het ook niet van een vreemde, mijn moeder heeft overgewicht en suikerziekte en is verre van tevreden met haar gewicht. Heeft ons geen voorbeeld meegegeven van blij zijn met jezelf. En eten werd bij ons ingezet als troost, meteen. Dat wordt dan een patroon. En daar moet ik dus ooit nog es van af zien te komen.



Dag!

Puck

Hoi Puck,



Inderdaad heel maf dat wel eten/niet eten enorm veel invloed kan hebben op je leven. Soms om gek van te worden. Ik denk dat het ook te maken heeft met de enorme keus die we aan voedsel hebben. En natuurlijk het gemak waarmee we voedsel tot ons bezit kunnen krijgen. We hoeven er niet voor te zwoegen, ellendig lange km voor te lopen, nee......wij halen het bij de eeste beste supermarkt. Er is altijd wel een winkel, snackbar, benzinestation in onze omgeving. Voor veel van ons echte lokkers tijdens moeilijke momenten.



Puck, wat lijkt me dat heerlijk 2 paarden! Heb je deze aan huis? Of verzorg je deze bij een manage in je buurt?

Goh, jij ook al een hele tijd gelukkig een eetstoornis ontwikkeld. De vele vreetbuien zijn enorm vermoeiend. Wat ik niet heb zoals jij....is de vinger in de keel na een vreetbui. Ik zou willen dat ik het kon...maar ik kan dus niet op komando overgeven. Ik heb heel wat keren gesmeekt dat ik het kon, want het lijkt me een opgelucht gevoel als je te veel gegeten hebt. Ik kan het echt niet! Met als gevolg.....in korte tijd enorm veel kilo's erbij. Hetgeen wat meer bij deze manier van eten past, is BED. Veel voedsel verorberen in korte tijd maar daarna niet overgeven. Ik had dan wel altijd drang om veel te gaa sporten, bewegingsdrang met als doel zoveel mogelijk calo's te verbranden.



Ook het ontevreden zijn over jezelf is erg vermoeiend he? Er is altijd wel weer iets waar we over moeten klagen. Kun je eens 3 dingen noemen waar je wel trots op bent, of waar je tenminste niet helemaal ontevreden over bent. Kan natuurlijk ook een eigenschap zijn, hoeft niet altijd aan de buitenkant te zitten.



Soms kan een reactie erin hakken als een bom. Zoals jij bij de arts te horen kreeg dat je aan de mollige kant was. Zo heb ik wel eens in een pashokje gestaan en mijn moeder kwam even kijken hoe het truitje stond. Ze kneep een beetje plagerig in mijn bovenarm en zei dat ie wel iets te strak zat. Ik voelde me echt ellendig, terwijl zij het helemaal niet kwetsend bedoelde.

En zo nog een aantal onzekere dingen erbij....hoppa....de onzekerheid is geboren.



Eten als troost kan zo heerlijk zijn. Als we ons verdrietig voelen lekker een reep chocolade erbij. Op dat moment even heerlijk.....maar snel daarna is er niets lekkers meer aan. wat vind jij typisch troostvoedsel? Heb je bepaalde dingen die jou even ene lekker, warm, veilig gevoel geven??



Tja, patronen zijn zo ontzettend snel ontwikkeld. Zo vind ik altijd dat bij koffie chocolade hoort en bij thee een koekje. En waarom?? Een lekkere combi...maar echt noodzakelijk? Toch vind ik het heel verleidelijk om het er altijd bji te pakken. Echt een pure gewoonte. En op vrijdagavond....dan heb ik ook moeite om me in te houden...want dan begint het weekend= leuk= vieren, met eten.

Vroeger kregen we dan altijd wat lekkers, dus dat is ook iets van vroeger dat dat erbij hoort in het weekend.



Nou, ik ga lekker koffie zetten....denk dat ik er chocolade bij neem want dat is zo'n lekkere combi!!

ik heb mezelf vandaag weer even laten zien dat ik echt vreetbuien kan hebben, bleghhhh ik baal zo van mezelf, waarom trap ik er steeds weer in en waarom kan ik geen maat houden?

Vind het gewoon helemaal stom

bah

bah

bah

bedankt voor de lieve woorden Lunatik, ik voel me nu idd misselijk..en zwak..

Vriendlief is weg en heb voor hem ook brief neergelegd dat ik niet lekker in mij vel zit en er niet zo goed uitkom en dat ik eigenlijk niet echt weet waardoor het nu komt..

Ik probeer niet boos te zijn en te balen van mezelf, ik ben vooral erg verdrietig..

Morgen nieuwe dag, dat weet ik, ga ik eerst lekker 10 km hardlopen om mijn hoofd goed leeg te maken, hopelijk voel ik me dan ook weer beter..



*zucht*... tis allemaal niet makkelijk..

vannacht bijna niet geslapen, kon de slaap niet vatten.

Nu vroeg op gestaan om in alle stilte door de wind te gaan lopen...



( ik verbrand zo'n 900-950 kcal met 10 km dus de schade wordt dan al aardig ingehaald ja, maar daar doe ik het niet voor, loop echt voor mezelf! hoor nu alleen dat het net gaat regenen, bah)

Hoi Elsie,



Meid, een dikke knuffel voor jou. Wat goed van je dat je een brief hebt geschreven voor je vriend. Respect! Zou willen dat ik dat kon.....misschien ben jij al verder in het proces om dit soort dingen te delen met je omgeving en kenbaar te maken dat je worstelt met eten....

Zit je al langere tijd niet zo lekker in je vel? Kun je aangeven waarom je je niet lekker voelt?



En ik hoop dat je heerlijk zal lopen vanochtend. Hopelijk blijft het droog.

Ik herken dat fijne gevoel van hardlopen, doe ik ook 3x per week (maar geen 10km volgens mij Goed van je! En inderdaad....hardlopen zorgt voor een goede verbranding, ook de rest van de dag is je stofwisseling veel hoger....dus de schade zal beperkt zijn.



Fijne dag vandaag!

Wauw, 10 kilometer Elsie! Heb ik wel bewondering voor! Ook voor mensen die het vólhouden om drie keer per week hard te lopen Ik heb wel eens van die vlagen gehad, maar die gaan dan ook weer voorbij.



En jezelf gewoon vergeven voor zo'n vreetbui, Elsie. Vandaag is een nieuwe dag, elke dag is een nieuwe dag. Wat dat betreft zouden we nog wel iets van dieren kunnen leren, die leven veel meer in het moment zeg maar.

quote:mientjepientje schreef op 26 januari 2008 @ 19:51:

Hoi Puck,



Inderdaad heel maf dat wel eten/niet eten enorm veel invloed kan hebben op je leven. Soms om gek van te worden. Ik denk dat het ook te maken heeft met de enorme keus die we aan voedsel hebben. En natuurlijk het gemak waarmee we voedsel tot ons bezit kunnen krijgen. We hoeven er niet voor te zwoegen, ellendig lange km voor te lopen, nee......wij halen het bij de eeste beste supermarkt. Er is altijd wel een winkel, snackbar, benzinestation in onze omgeving. Voor veel van ons echte lokkers tijdens moeilijke momenten.



Ja precies, dat bedenk ik de laatste tijd ook vaak als ik in de supermarkt ben: wat een overdreven aanbod! Alles is er in tien verschillende uitvoeringen, als het niet meer is.

Dit is natuurlijk ook een 'westers' probleem, zeg maar.



Puck, wat lijkt me dat heerlijk 2 paarden! Heb je deze aan huis? Of verzorg je deze bij een manage in je buurt?



Mijn paarden staan sinds kort aan huis, da's heel leuk maar ook veel werk en verantwoordelijkheid. Maar dat geeft niet en 't hoort erbij. [/fgcolor]



Goh, jij ook al een hele tijd gelukkig een eetstoornis ontwikkeld. De vele vreetbuien zijn enorm vermoeiend. Wat ik niet heb zoals jij....is de vinger in de keel na een vreetbui. Ik zou willen dat ik het kon...maar ik kan dus niet op komando overgeven. Ik heb heel wat keren gesmeekt dat ik het kon, want het lijkt me een opgelucht gevoel als je te veel gegeten hebt. Ik kan het echt niet! Met als gevolg.....in korte tijd enorm veel kilo's erbij. Hetgeen wat meer bij deze manier van eten past, is BED. Veel voedsel verorberen in korte tijd maar daarna niet overgeven. Ik had dan wel altijd drang om veel te gaa sporten, bewegingsdrang met als doel zoveel mogelijk calo's te verbranden.



Overgeven is ook echt niet gezond hoor. Mijn tandarts vertelde me dat het glazuur van mijn gebit erdoor is aangetast... Ook voor je slokdarm en zo is al dat zuur niet goed. Gelukkig heb ik die behoefte nooit meer.

Ja, binge eating... Ik ben ervan overtuigd dat we ons eigenlijk met iets anders willen vullen als we ons volproppen. En dat 't dan vooral om liefde gaat. Klinkt wat ouwesokkerig maar ik denk wel dat dat 't is.



Ook het ontevreden zijn over jezelf is erg vermoeiend he? Er is altijd wel weer iets waar we over moeten klagen. Kun je eens 3 dingen noemen waar je wel trots op bent, of waar je tenminste niet helemaal ontevreden over bent. Kan natuurlijk ook een eigenschap zijn, hoeft niet altijd aan de buitenkant te zitten.



O ja hoor, dat kan ik inmiddels gelukkig wel

Jullie ook?



Soms kan een reactie erin hakken als een bom. Zoals jij bij de arts te horen kreeg dat je aan de mollige kant was. Zo heb ik wel eens in een pashokje gestaan en mijn moeder kwam even kijken hoe het truitje stond. Ze kneep een beetje plagerig in mijn bovenarm en zei dat ie wel iets te strak zat. Ik voelde me echt ellendig, terwijl zij het helemaal niet kwetsend bedoelde.

En zo nog een aantal onzekere dingen erbij....hoppa....de onzekerheid is geboren.



Ja, bij jou triggert dat dan iets, je had er waarschijnlijk al een gevoeligheid voor dan.



Eten als troost kan zo heerlijk zijn. Als we ons verdrietig voelen lekker een reep chocolade erbij. Op dat moment even heerlijk.....maar snel daarna is er niets lekkers meer aan. wat vind jij typisch troostvoedsel? Heb je bepaalde dingen die jou even ene lekker, warm, veilig gevoel geven??



Ik drink koffie voor een warm gevoel. Echt stom maar zo voel ik dat. En thee doet niet hetzelfde. Ik zou ook wel van m'n koffieverslaving af willen, maar het is zo... gezellig. En dan 's avonds met koek of chocola erbij, inderdaad.



Tja, patronen zijn zo ontzettend snel ontwikkeld. Zo vind ik altijd dat bij koffie chocolade hoort en bij thee een koekje. En waarom?? Een lekkere combi...maar echt noodzakelijk? Toch vind ik het heel verleidelijk om het er altijd bji te pakken. Echt een pure gewoonte. En op vrijdagavond....dan heb ik ook moeite om me in te houden...want dan begint het weekend= leuk= vieren, met eten.

Vroeger kregen we dan altijd wat lekkers, dus dat is ook iets van vroeger dat dat erbij hoort in het weekend.



Nou, ik ga lekker koffie zetten....denk dat ik er chocolade bij neem want dat is zo'n lekkere combi!!



Misschien moeten we allemaal gewoon een beetje meer lachen om ons eetgedrag. Het wat luchtiger maken. Er zijn zoveel meer interessante dingen in de wereld dan het eetgepieker

Effe kijken of het is gelukt met de kleurtjes...

.

Ik heb ondanks de wind heerlijk gelopen. Na mijn eten van gisteravond besloten zonder ontbijt te gaan lopen, en dat ging echt perfect! nu heb ik lekker nog een ontbijt tegoed als ik afgekoeld ben

Ik loop ook 3 keer per week hard en ben echt mega trots op mezelf dat ik dat doe! precies een jaar geleden ben ik begonnen en was 5 km echt een hele opgave en nu vind ik het heerlijk om 10 km te lopen! nooit gedacht dat ik dat zou kunnen (met mijn lichaam!!) dus dat is een overwinning op mezelf.



Mientje, ik zit idd al langere tijd niet lekker in mijn vel, ik ben juist weer aan het opbouwen naar werken omdat ik een tijdje overspannen thuis heb gezeten, mijn werk bevalt niet helemaal, is erg zwaar en het feit dat mijn vader in oktober 2006 is verongelukt heeft ook een zware wissel op me getrokken en houdt me de laatste tijd onbewust meer bezig dan ik zelf denk..

Het grappige met de brief voor vriendlief is dat ie hem helemaal niet gelezen had ik werd wakker omdat hij tegen me aan kwam liggen dus ik verwachtte reactie; maar hij was zo moe geweest dat hij direct naar bed was gekomen. Toen is ie wel uit bed gegaan om hem alsnog te lezen. Hij steunt me echt in alles en kan hem gelukkig ook alles zeggen.

Toch blijft het wel een man, die makkelijk kan zeggen: dan neem je toch geen koekje, of erger neem je toch 1 koekje tja dat werkt dus niet bij mij ( of bij de meeste vrouwen)



Verder is vandaag idd en nieuwe dag en ga ik niet bij de pakken neer zitten door gisteren!

Bedankt allemaal voor de lieve woorden, hte helpt om van je af te schrijven en herkenning te vinden

Hallo meiden,



Wil eigenlijk nog op iedereen reageren, maar dan neem ik volgens mij een hele pagina in beslag, dus toch maar vanaf donderdag..



Tag, bedankt voor je reactie. Een weegschaal zegt niet zo veel, dat weet ik anderen ook goed te vertellen, maar ergens ben ik toch bang dat ik ineens 3 kilo aankom als ik dat ding wegdoe (of nog meer) en dat ik dat dan niet doorheb. Kan dat laatste me eigenlijk niet echt voorstellen, haha. Goed dat je vaker kiest voor echte producten ipv light. Bij light kan het zijn dat het toch net niet is waar je zin in hebt en ben je na het eten ervan misschien sneller geneigd verder gaat naar het volgende..Wat ik light neem zijn sommige sapjes en frisdranken, jam, boter en creme fraiche, maar vind deze producten ook echt net zo lekker of lekkerder.



Lunatik, ik had die koek voor mezelf gekocht in de middag en vond het 'goed' dat ik ging voor iets echt lekkers om het dan bij dat ene te laten. Maar in de avond kreeg ik andere gedachtes. Ik zat vol van het avondeten en had niks meer hoeven eten (qua maaghonger), maar ik had toch die koek gekocht en na die dag zou hij al minder lekker zijn, dus nam hem toch. Maar het blijft zo dat ik af wil vallen en ik had niet eens echte trek, dus had ik het eigenlijk ook wel kunnen laten..Komt er dus een beetje op neer dat ik al niet echt meer 'toestemming' had van mezelf om hem op te eten. Ik heb het gedaan en mezelf toegesproken dat het mocht, dat zo'n koek echt niet uitmaakt, maar toch kreeg ik een wat maakt het uit gevoel. Een huisgenootje van me nam een speculaasje waardoor het pakje openging en hoppa, pakje ging bij mij naar binnen. Raar hoe het werkt..



Eend, wat gaaf dat je in het buitenland zit! Probeer er wel van te genieten hoor! Binnenkort horen we vast net zulke enthousiaste verhalen van jou als Lunatik;)



Elsie, heel duidelijk hoe jij in het emo eten beland bent. Je krijgt zoveel van thuis mee (ook ik), er is zoveel dat je kunt linken aan je opvoeding e.d. Fijn om te lezen dat het nu zoveel beter gaat en dat je binnenkort zelfs gaat trouwen! Superleuk!



Mientje, misschien was het ook wel een beetje een goed teken dat ik weg was, want ben er ook wel meer mee bezig als ik hier post natuurlijk..Maar ik kreeg toch weer behoefte om mee te lezen/posten, dus daar ben ik dan;)

Je meent het toch niet dat je zou willen kunnen overgeven? Ik heb er ook om gewenst, maar ik ben er nu blij om dat ik het niet kan. Die 'wens' is van vroeger, want als ik dat gekund had was ik nog verder van huis. Dan had ik een manier gehad om wat kwijt te raken en zou ik misschien ook minder snel iets aan mijn emo-eten doen.

En lullige reacties..Tja..Zelfs vrij onschuldige reacties blijven hangen. Van de week vertelde iemand me dat ik er 'toch nog redelijk slank uitzie voor iemand die zoveel snoept'. Tja..had ik er behoefte aan om betiteld te worden als 'redelijk slank'? Ik wil slank zijn, normaal hoogstens, maar dit klonk echt als 'goh, je had nog veel dikker kunnen zijn dan je nu al bent'. Zo interpreteerde ik het een beetje. Relativeer dit echtwel en ben er niet van ondersteboven ofzo, maar..het blijft toch hangen:(



Puck, ouwesokkerig of niet (leuk woord ) Ik denk ook dat het met liefde te maken heeft, een gemis dat we ergens hebben.



Elsie, wat verschrikkelijk k%t en heftig dat je je vader verloren hebt! Ik kan me voorstellen dat dit voor veel verdrietige momenten zorgt, waardoor je vaker naar eten grijpt.. Maar wat heb je weer goed de draad opgepakt na je missertje! 10 km rennen, wow! Ik vind 10 km fietsen al best ver Knap van je dat je je gevoel hebt weten uit te leggen in een brief. Dat lijkt me best wel eng..maar je hebt het toch maar gedaan en een fijne reactie gekregen. Mag je trots op zijn!



Liefs

Ha meiden,



Weer zondag, voor mij altijd een lastige dag met eten.

Moet vandaag veel doen, qua administratie en rotklussen, en tja, dan gaat het vaak mis met eten



Was er pas laat uit vanmorgen, maar toch.. wat ik nu al op heb daar zou een 'normaal mens' 3 dagen op kunnen teren. Minstens!! haha



Weet je wat het stomme is, ik voel me niet eens zo schuldig. Al denk ik dat mijn schuldgevoel nog wel komt...



Wat betreft het vinger in je keel steken. Dat kan ik ook niet. Ik heb het in een ver verleden wel ns geprobeerd, maar ben er nu blij om dat ik dat niet kan. Is superschadelijk voor je slokdarm, en je tandglazuur wordt ernstig aangetast. Ook raakt je kalium-natrium balans in de war.



Maargoed, wat ik wél heb gedaan (en nog steeds 'moet' doen) is laxeerpillen slikken. Daardoor zijn mijn darmen lui geworden en kan ik zonder extra hulp (lees:pillen, drankjes) niet naar het toilet. Mijn huisarts weet er van en samen met haar probeer ik het af te bouwen. Maar dat is errug moeilijk, en lange termijn werk



Dus voor diegenen die ook die troep willen gaan gebruiken..NIET DOEN!!! Je raakt steeds verder van huis.



Pff, best heftig hoor dat ik het hier zo zwart op wit heb neergezet. Hoop niet dat ik jullie ermee aan het schrikken heb gemaakt.



Maar meiden, als ik jullie verhalen zo lees, dan denk ik dat we met elkaar een stelletje hele sterke vrouwen zijn! We komen ervoor uit dat we een eetprobleem hebben en durven het notabene nog op te schrijven ook!!

Ik denk ook echt dat we elkaar kunnen helpen. Ik heb er alvast veel steun aan

Oja, misschien nog een handig boek, ik heb hem vorige week besteld en ben er nu in aan het lezen:

Weg met de Weegschaal, van Meijke van Herwijnen.

_________________________________________

* leer het geheim van goed met eten omgaan

* stop de strijd met jezelf

* geniet van eten zonder stress of regels



Achterkant van het boek:

wanneer je lichaam met je samenwerkt in plaats van ertegen te vechten, wordt omgaan met eten weer eenvoudig en logisch.



Slank zijn en lekker in je vel zitten gaan vaak samen. Weg emt de weegschaal laat zien dat het geen kwestie is van diëten volgen en jezelf vanalles verbieden. het geheim ligt juist in het leren kennen van de behoeften van je lichaam en daarnaar te handelen.



Weg met de weegschaal legt op een simpele manier uit hoe eten en afslanken werken. Je leert luisteren naar je lichaam, maar zeker ook naar je hoofd en je hart. Zo krijg je inzicht in je voedings- en leefpatronen en hoe je daar het beste mee om kunt gaan.

Weg met de weegschaal is geen korte-termijn-dieetplan, maar helpt je een blijvende oplossing te vinden. Het is een boek over prettig en gezond omgaan met eten, mét een gezond gewicht als gevolg!

_______________________________



Er staan volgens mij hele praktische dingen in waardoor je anders over eten gaat denken. Ook meer vanuit je buikhonger en smaakbehoefte, en naar jezelf luisteren.



nouja, misschien is het ook wat voor jullie..



Fijne zondag!

Hoi Tag,



Wat naar dat je de mist in bent gegaan!

Ik vind het niet stom dat je geen schuldgevoelens hebt, juist goed en hoop dat je ze ook niet krijgt! Met schuldgevoelens los je niks op en je zit al op de blaren, want je bent er al niet happy mee dat het is misgegaan een te vol gevoel is ook al niet fijn. Toch? Gewoon straks een lekkere gezonde avondmaaltijd bereiden en daar van genieten en morgen weer een hele nieuwe dag. Hoop dat je het van je af kunt zetten.



Zeker een heftig verhaal wat je laxeren betreft! Knap dat je het neerzet en ook zeker goed voor lezers die het ook gebruiken of willen gebruiken. Die mensen mogen ook best even schrikken toch? Misschien dat dat helpt. Wel superrot dat jij er zoveel moeilijkheden door hebt opgelopen!



Ik ben wel benieuwd naar dat boek dat je net opnoemt. Ik hoor graag nog eens als je verder bent wat je er van vindt.



Ook een fijne zondag verder!

Tag, ik hoop dat je je nog steeds niet schuldig voelt?? schiet je namelijk niks mee op, maar dat weten we allemaal al lang...

Qua laxeren, heftig! maar wel knap dat je het opschrijft hier, kan ogen zeker openen van anderen.

Zelf wel eens geprobeerd met vinger in de keel maar dat kan ik simpelweg niet dus nooit meer gedaan. Eerder ging ik wel compenseren door overmatig sporten, ook geen goed idee...

Wat is je eerste indruk van het boek? klinkt wel ok!



Droppie bedankt voor je reactie!

en leven zonder weegschaal lijkt mij ook geen optie, terwijl het nu weer veel te veel is...ik kan er gewoon niet niet op staan...dat kan ik alleen als ik weet dat ik toch veel zwaarder zal zijn door vreetbuien oid..

He droppie en elsie,



lieve reacties en ik voel me nog niet echt schuldig. Wél over het feit dat ik hard bezig moet zijn en het maar uit aan het stellen ben. wasje draaien, internetten, foto's uitzoeken enzo..



je kan voor meer info over het boek ook kijken op www.wegmetdeweegschaal.nl

Voor zover ik het nu heb gelezen staan er hele praktische tips in, die je zelf op je eigen tempo kan gaan uitvoeren. Eén van de betere boeken, hoor, als je het mij vraagt.



Wat ze bijvoorbeeld ook zegt: het zou goed zijn als je wat eten betreft meer op je gevoel afgaat, dus luistert naar je buikhonger en.

Maar, en dat spreekt me juist zo aan in haar manier van dingen onder woorden brengen , het kan ook niet zo zijn dat je daar de hele dag mee bezig bent. Is ook helemaal niet erg, alle momenten dat je wel handelt/eet waar je lichaam naar vraagt is al een winst!



Ze zegt het niet exact in deze woorden hoor, maar weet even niet meer waar het staat. Juist dit benadrukken van stapje voor stapje, ieder winstpuntje is er al één, dat vind ik prettig.



Ik ken mezelf nl: het is voor mij juist meestal alles of niets! Zoals zij het beschrijft... kan ik gewoon niet boos op mezelf worden lijkt het! Of het voor jullie net zo werkt weet ik niet, maar het lezen op zich geeft me al best wat rust...

Elsie, fijn dat je lekker gelopen hebt vandaag! Er stond inderdaad een behoorlijke wind, hier ook. En zonder ontbijt lopen is soms best prettig he?

Vooral wanneer je de avond ervoor te veel gegeten hebt, werkt dat prima.

En meid, wat verschrikkelijk voor je dat je je vader hebt verloren op deze akelige manier...ik kan me heel goed indenken dat je daar verdrietig om bent. Het verdrietige gevoel opvullen met eten ligt dan al snel op de loer. Heb je het verlies een plekje kunnen geven?



Tag, de zondag is inderdaad eettechnisch best een lastige dag. Vind ik ook. Dat vind ik de meest moeilijke dag van de week, om het eettechnisch niet uit de hand te laten lopen en er toch een soort structuur voor jezelf in te bouwen. Hoe is dat bij jou gegaan vandaag??



Droppie, wat dat overgeven betreft, nu ben ik er eigenlijk wel blij mee dat ik dat gewoon niet kan. Maar vorig jaar heb ik zitten smeken bij de pot! Eerlijk waar! Wanneer je jezelf zo vol voelt, zo vet en dik.....dan zie je nog maar 1 uitweg en dat is alles eruit. Maar dat ging voor mij dus niet op....dan maar laten zakken en mijn schuldgevoel over me heen laten komen....

ben inderdaad ben dat het gewoon weg niet gaat, ik heb tenminste nu nog een gezond gebit. Ben er blij mee!!



Tag, bedankt trouwens dat je hier even wat info hebt geplaatst over het boek. Het lijkt me erg interessant, ga zo even de site bekijken!



Lunatik, mmm die nootjes van de markt zijn heeeeerlijk he?! Heb je er lekker van genoten? En goed van je dat je nieuwe hardloopschoenen hebt gekocht! Top meid! Jij gaat ook de frisse wind tegemoet. Heerlijk. Kunnen we het hier ook regelmatig over het wel en wee van onze loopverslaving hebben!

Lekker dat het eettechnisch zo goed gaat. Je hebt inderaad wel eens vertelt over diplan, ben blij dat het goed werkt voor jou!



Nou meiden, goed weekend. Geniet nog even van de zondagavond!

Tag, dat alles of niets ken ik helemaal misschien dat ik dat boek ook wel ga kopen, het is altijd fijn om er over te lezen en tips te krijgen!



Lunatik, wat fijn dat je weer je draai hebt gevonden met dipplan, ik heb dat ook wel eens gezien op de sportschool maar heb me verbaasd over hoe duur dat was!

Ik loop incidenteel nog met start to run, ik ben op eigen kracht naar de 5 km gekomen en toen hoorde ik van Evy en ben toen met haar van 5 naar 10 km gegaan, niet alles braaf gevolgd want ik wil altijd sneller dus op een gegeven moment gewoon 10 km gaan lopen. En 30 december mijn eerste recreatieve wedstrijd gelopen, vond ik heel stoer van mezelf. Wel heb ik de hele weg achteraan gelopen , maar ach, ik heb het gedaan!

as zondag ga ik een 8 km wedstrijd lopen.



Wat betreft het verlies van mijn vader; het rare aan het verhaal is dat hij al jaren kanker had en we wisten dat ie daar niet beter van zou worden. Dat ging met ups en downs maar uiteindelijk had hij al 6,5 jaar kanker toen ie overleed en toen we het net hoorden hoopte hij zelf de 3 jaar te halen. Juist nu het best goed ging, de chemo sloeg aan en hij zou met zijn vrouw naar griekenland op vakantie gaan krijgt hij een noodlottig ongeluk. Het is dubbel want je bent hem opeens kwijt en tegelijk waren we al aan het afscheid nemen en over heerst ook wel het gevoel dat hem nu een boel bespaard is gebleven. Neemt allemaal niet weg dat je iemand vreselijk mist. Helemaal nu mijn broer afgelopen maand zijn eerste kindje heeft gekregen en wij gaan trouwen dit jaar.

Over het algemeen denk ik het een aardig plekje te hebben gegeven maar de laatste tijd komt alles zo nu en dan opborrelen, dat schijnt nu eenmaal bij rouw te horen..

Da bin ich wieder!



Tag, fijn dat het boek je rust geeft. Ik zal die link zo eens bekijken. Het is zeker goed om naar je gevoel te luisteren, maar dat is niet zo makkelijk. Als je altijd al (te) weinig eet of niet op vaste tijdstippen kan je wel nauwelijks trek hebben en eten wanneer je dat hebt, maar dan kan dat alsnog te weinig/slecht zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed voor mensen die heel vaak heel veel eten. Je lichaam is gewoon gewend aan wat het binnenkrijgt. Ik heb dit al vaker zien staan, maar het geldt niet in alle situaties vind ik. Sommigen gebruiken het als excuus om hun slechte eetpatroon te handhaven. Maar ja, jij bedoelt vooral het gewoon nemen van chocolade wanneer je daar zin in hebt bijvoorbeeld? Op zich mee eens en ik leef daar ook al een tijd meer naar, maar ik heb wel erg vaak zin in van alles, dus moet daar toch ook weer een rem op. Ik vind t maar lastig.



Lunatik, gaat weer goed he! Fijn voor je dat het goed gaat met je diplan en je kilootjes. Je hebt wel een behoorlijk doel hoor met je 9 kilo in 5 maanden! Dat zijn toch wel flink wat pakken suiker (dat zegt mijn vader altijd ) die je er af wilt gaan werken. Maar vind je instelling wel goed hoor! Als je maar zo relaxed blijft voor jezelf als nu en goed voor jezelf blijft zorgen komt het wel goed! Was het gisteren nog gezellig bij dat vriendinnetje? Was ze een beetje bedreven in de kunsten van het pannenkoek bakken?;) Ga ze deze week ook maar weer eens maken denk ik..yumyum. Super trouwens dat je docente zo tevreden was over je portfolio!



Mientje, gelukkig dat je er nu wel blij mee bent dat je het niet kan. Ik kan je wens en wanhopige gevoelens van toen zeker begrijpen, want ik heb precies zo bij die pot gezeten. Gelukkig ligt dat achter me. Stijgende lijn voor ons mientje;) Je had het er gisteren over dat je zondag een moeilijke dag vindt, is het gisteren allemaal goed verlopen? Ik heb een goede hoop van wel!



Elsie, wat een verdrietig verhaal. Of het nou misschien beter was dat je vader niet op zijn (en een wellicht moeilijker) eind hoefde te wachten of niet, we hebben allemaal het liefste onze geliefden zo lang mogelijk om ons heen en het is meer dan logisch dat je hem mist! Weet niet zo goed wat te zeggen. Wil je wel veel sterkte wensen voor de (extra) moeilijke momenten..

Heel raar om zo om te schakelen, maar..ik wilde je wel even zeggen hoe supergoed ik het vind dat je al aan een wedstrijd meegelopen hebt. Totaal onbelangrijk dat je achteraan eindigde, hulde voor jou!



Ingaand op Puck en Lunatik,

ik denk ook dat het een gemis aan liefde voor jezelf is. Alsof je jezelf pas leuk/ goed/ goed genoeg mag/kan vinden als je aan bepaalde voorwaarden voldoet. Zoals dus bijvoorbeeld slank zijn, vaak (genoeg) sporten, gezond eten en noem het maar op. Lunatik, jij had het over jezelf leuk vinden met de goede en slechte eigenschappen, maar ik heb zo de focus op slecht, hou me eigenlijk niet zo bezig met goed. En als ik daar over nadenk zijn ook de goede nog niet goed genoeg en zwak ik ze af. Heel vervelend, dat gevoel dat nooit iets goed genoeg is. Echt, daar wil ik nog wel het allerallerliefste van af.



Qua gedachten en gevoel van de laatste dagen is het best goed gegaan. Heb mijn weekend echt gevierd (jaja, mientje, ik ook) en er zijn aardig wat chippies en een halve bak B&J doorheen gegaan, maar het was lekker en het was goed. Al wil ik nog steeds dolgraag afvallen, heb iets meer rust over hoe ik nu ben. Ben niet tevreden als ik in de spiegel kijk, absoluut niet, maar ben minder hard voor mezelf. Kan het niet goed uitleggen, maar het is wel goed en hoop dat het zo blijft. Deze week een rustig weekje. Kan ik vriendje wat vaker zien, even bijkletsen met vriendinnetjes, maar niet de hele week volgeboekt. Verder heb ik nog genoeg te doen aan mijn studie, moet de komende dagen internet maar ontwijken overdag..



Hoe gaat het met de anderen? Prulletje, Wup, Hangmat, Ericsson, Tag eh..en de rest:)



Fijne dag verder!

Hoi! Wat is iedereen lekker actief aan het schrijven! Ik moet even snel, want moet zo weer weg. Maar ook ik wilde me nog even voorstellen! Ik ben dus werkzoekende op dit moment.. Ik ben in mijn tienerjaren begonnen met lijnen, omdat ik op een bepaald moment nogal was aangkomen. Ik wilde vijf kilo kwijt maar dat werden uiteindelijk al snel meer.. En van het een kwam het ander en werd lijnen en met eten bezig zijn een obsessie, die veel aandacht van mij vroeg. Ik werd steeds ongelukkiger. UIteindelijk heb ik nooit hulp gezocht, maar ben ik langzamerhand weer begonnen minder streng te lijnen. In de jaren tot nu had ik af en toe nog een aanval van abnormaal met eten bezig zijn. Ook wel eens overgegeven, maar niet met grote regelmaat. Nu de laatste tijd heb ik regelmatig eetbuien. Af en toe geef ik over, bang om heel veel aan te komen. Erg slecht dus. En ik wil er zeker wat aan gaan doen. Ik denk aan Cognitieve Gedragstherapie. Heeft iemand hier ervaring mee of heeft iemand ander suggesties?



In het vervolg ga ik socialer schrijven hoor, heb het nu even alleen over mezelf! Eerst even wat meer tijd vrijmaken en jullie leren kennen.. Ik ben nu een weekje op vakantie, dus even lekker uitwaaien enzo. Zaterdag check ik jullie verhaaltjes!

Hoi dames, ik ben einzel 20jaar.. en eerst AN en nu het omgekeerde



bij wat een jij vandaag werden ze een beetje gek van me dus toen ben ik weg gegaan. heb veel dingen geprobeerd. om opgenomen te kunenn worden bij De Ursula, maar daar moet je je zo aanstellen, dat het niet eens lukt (dat hoorde ik van de dame naast wie ik zat in de wachtkamer).



Afijn, emo eten, alles is emotie dus wat er ook gebeurdt eten moet.

maar normaal eten is het belangrijkst. voor me zelf ben ik way out of line, met wat ik wil zijn (qua uiterlijk enzo) alleen omgeving vind het prima zo.



Brrr.. het vervelende is ik weet niet waardoor het komt.

ik kan de reden niet achterhalen waarom ik niet stop?..



ik weet niet waarom ik hier even wat over me zelf vertel

maar de opening van dit geheel is wel erg leuk en ook goed bedacht



dus als het weer zo ver is (zoals vandaag helaas weer). zou ik graag mee willen typen. helaas kan ik niet vaak aanwezig zijn maar wel zo nu en dan..



liefs Einzel