Geld & Recht
alle pijlers
21 en geen recht op mijn spaargeld?
maandag 23 maart 2009 om 18:04
Hoi,
ik ben 21 en mijn ouders hebben gedurende mijn leven een bedrag gespaard op een spaarrekening.
Vorig jaar heb ik daar mijn rijbewijs van betaald en heb ik de rekening weer aangevuld met geld waarvoor ik gewerkt heb.
Dit jaar heb ik ivm mijn studie niet gewerkt, maar ik wil deze zomer graag wél op vakantie. Ik wil graag nu boeken, ivm vroegboekkorting.
Ik woon nog thuis en vertelde mijn moeder van mijn plan, maar zij is het er absoluut niet mee eens dat ik mijn gespaarde geld aan een vakantie uitgeef.
Wie vinden jullie dat gelijk heeft over die rekening? Mijn ouders zijn erg dominant en ouderwets, maar ik ben toch zeker 18? En als ik een maand vakantiewerk ga doen, heb ik dat toch zo weer terug verdiend (maar dan zeggen zij weer dat ik pas mag reserveren wanneer ik met zekerheid een vakantiebaantje heb!)
Liefs,
SweetLittleButterfly
ik ben 21 en mijn ouders hebben gedurende mijn leven een bedrag gespaard op een spaarrekening.
Vorig jaar heb ik daar mijn rijbewijs van betaald en heb ik de rekening weer aangevuld met geld waarvoor ik gewerkt heb.
Dit jaar heb ik ivm mijn studie niet gewerkt, maar ik wil deze zomer graag wél op vakantie. Ik wil graag nu boeken, ivm vroegboekkorting.
Ik woon nog thuis en vertelde mijn moeder van mijn plan, maar zij is het er absoluut niet mee eens dat ik mijn gespaarde geld aan een vakantie uitgeef.
Wie vinden jullie dat gelijk heeft over die rekening? Mijn ouders zijn erg dominant en ouderwets, maar ik ben toch zeker 18? En als ik een maand vakantiewerk ga doen, heb ik dat toch zo weer terug verdiend (maar dan zeggen zij weer dat ik pas mag reserveren wanneer ik met zekerheid een vakantiebaantje heb!)
Liefs,
SweetLittleButterfly
maandag 23 maart 2009 om 22:47
Het blijft jammer dat je structureel NIET op mijn post reageerd
Nog een keer dan
Als je nou toch vind dat het JOUW geld is, dat JIJ recht hebt op dat geld...waarom neem je het dan niet op?
Waarom speel je het dan niet hard met je ouders?
Jij vind toch dat je in je recht staat?
Nog een keer dan
Als je nou toch vind dat het JOUW geld is, dat JIJ recht hebt op dat geld...waarom neem je het dan niet op?
Waarom speel je het dan niet hard met je ouders?
Jij vind toch dat je in je recht staat?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 23 maart 2009 om 22:48
Sweet Little Butterfly:
Ik moet je 1 ding nageven, er zijn er niet veel TO's die na zoveel commentaar nog reageren. Super.
Als er 1 ding is wat ik geleerd heb de afgelopen jaren is het wel dat dingen altijd enger lijken dan ze zijn.
Bovendien, time goes by. dat klinkt zo simpel, maar het is waar.
als je ergens voor staat, of midden in zit, lijkt het vreselijk lastig en nooit meer goed te komen, maar geloof me, als je je nu "losworstelt" van je ouders, denk je over 2 jaar: waarom heb ik dit niet eerder gedaan.
en geloof me, op jezelf wonen is niet moeilijk. je leert met vallen en opstaan. Ik heb er toen maar wat op los geleefd, financiën intereseerden me geen reet, school evenmin, en ik heb nu toch echt een heule serieuze baan met een goed salaris en mijn zaakjes leuk op orde. en dat is 6 jaar na dato..
Ik moet je 1 ding nageven, er zijn er niet veel TO's die na zoveel commentaar nog reageren. Super.
Als er 1 ding is wat ik geleerd heb de afgelopen jaren is het wel dat dingen altijd enger lijken dan ze zijn.
Bovendien, time goes by. dat klinkt zo simpel, maar het is waar.
als je ergens voor staat, of midden in zit, lijkt het vreselijk lastig en nooit meer goed te komen, maar geloof me, als je je nu "losworstelt" van je ouders, denk je over 2 jaar: waarom heb ik dit niet eerder gedaan.
en geloof me, op jezelf wonen is niet moeilijk. je leert met vallen en opstaan. Ik heb er toen maar wat op los geleefd, financiën intereseerden me geen reet, school evenmin, en ik heb nu toch echt een heule serieuze baan met een goed salaris en mijn zaakjes leuk op orde. en dat is 6 jaar na dato..
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
maandag 23 maart 2009 om 22:49
Dat geld wat ik weer heb terugverdiend is in principe van mij, alleen staat het op die spaarrekening, zodat er geen groot bedrag op mijn lopende rekening zou staan.
Wat ik wil.. Geen idee. Echt niet. Ik zie ook wel in dat ik hier weinig mee op schiet. Of juist wel.. want het is miss heel stom, maar het komt zo wel beter aan als wanneer je tijdens een bloemetjesbijtjesgesprek hierover zou praten. Nú is het voor mij nodig en belangrijk, nu komt het aan. Ook de harde reacties, dat ik zwakzinnig ben. Als je dat zegt, weet je trouwens ook niet waar je over praat, maar goed, dat terzijde.
En Donkeyshot, dank je.
En IvyRosa: sorry, maar dat verscheelt heel erg per school én per persoon. Ik ben erg perfectionistisch ingesteld, maar haal dan ook voornamelijk 8en en 9ens. En dat zou ik niet halen als ik er bij zou werken. En ja nee: 6en en 7ens zijn ook niet erg! Maar aan dat idee moet ik nog even wennen.
Wat ik wil.. Geen idee. Echt niet. Ik zie ook wel in dat ik hier weinig mee op schiet. Of juist wel.. want het is miss heel stom, maar het komt zo wel beter aan als wanneer je tijdens een bloemetjesbijtjesgesprek hierover zou praten. Nú is het voor mij nodig en belangrijk, nu komt het aan. Ook de harde reacties, dat ik zwakzinnig ben. Als je dat zegt, weet je trouwens ook niet waar je over praat, maar goed, dat terzijde.
En Donkeyshot, dank je.
En IvyRosa: sorry, maar dat verscheelt heel erg per school én per persoon. Ik ben erg perfectionistisch ingesteld, maar haal dan ook voornamelijk 8en en 9ens. En dat zou ik niet halen als ik er bij zou werken. En ja nee: 6en en 7ens zijn ook niet erg! Maar aan dat idee moet ik nog even wennen.
maandag 23 maart 2009 om 22:49
maandag 23 maart 2009 om 22:51
quote:Summerdance schreef op 23 maart 2009 @ 22:47:
Het blijft jammer dat je structureel NIET op mijn post reageerd
Nog een keer dan
Als je nou toch vind dat het JOUW geld is, dat JIJ recht hebt op dat geld...waarom neem je het dan niet op?
Waarom speel je het dan niet hard met je ouders?
Jij vind toch dat je in je recht staat?
Dat doe ik dus ook. Het is MIJN geld. Ik heb er over gepraat met mijn vader, hij is het met mijn moeder eens. Maar hij zegt ook dat het MIJN geld is, en dat ik er dus mee kan doen wat ik wil. Alleen staat hij (en mn moeder dus ook) er niet achter.
Maar dat is dus het probleem met mij: ik wil mijn zin krijgen, maar daarnaast wil ik ook dat mijn ouders het met me eens zijn. Zijn ze dat niet, voel ik me enorm klote. En dat terwijl ik dus 21 ben. Daar moet dus iets aan veranderen.
Het blijft jammer dat je structureel NIET op mijn post reageerd
Nog een keer dan
Als je nou toch vind dat het JOUW geld is, dat JIJ recht hebt op dat geld...waarom neem je het dan niet op?
Waarom speel je het dan niet hard met je ouders?
Jij vind toch dat je in je recht staat?
Dat doe ik dus ook. Het is MIJN geld. Ik heb er over gepraat met mijn vader, hij is het met mijn moeder eens. Maar hij zegt ook dat het MIJN geld is, en dat ik er dus mee kan doen wat ik wil. Alleen staat hij (en mn moeder dus ook) er niet achter.
Maar dat is dus het probleem met mij: ik wil mijn zin krijgen, maar daarnaast wil ik ook dat mijn ouders het met me eens zijn. Zijn ze dat niet, voel ik me enorm klote. En dat terwijl ik dus 21 ben. Daar moet dus iets aan veranderen.
maandag 23 maart 2009 om 22:51
SLB: Als ik jouw posts lees zoals je ze schrijft dan lees ik een héél agressieve en onvolwassen vrouw. Een onmogelijke persoon om raad aan te geven om om überhaupt een gesrek mee te hebben.
Als ik jouw posts tussen de regels door lees dan zie ik een heel angstig meisje. Een jonge vrouw die bang is voor de boze buitenwereld en die diep ongelukkig is in haar leven nu.
Ik denk dat als jij je best doet om sommige post hier op jouw topic ook tussen de regels door te lezen dat je daar héél veel aan kunt hebben. Terwijl als je de posts van bepaalde forummers hier leest op de manier waarop sommigen schrijven (dat oppervlakkige dus) dan zul je alleen jouw beeld van de boze buitenwereld bevestigd krijgen.
Het is aan jou:
- Ga je voor oppervlakte of voor diepte?
- Ga je voor klagen of voor aanpoten?
- Ga je voor van je af bijten of voor gedegen hulp vragen?
- Ga je anderen verantwoordelijk maken voor jouw leven of ga je accepteren dat je nu de leeftijd hebt om het zelf te moeten doen?
- Ga je je laten verlammen door angsten of ga je proberen uitdagingen aan te gaan?
Als ik jouw posts tussen de regels door lees dan zie ik een heel angstig meisje. Een jonge vrouw die bang is voor de boze buitenwereld en die diep ongelukkig is in haar leven nu.
Ik denk dat als jij je best doet om sommige post hier op jouw topic ook tussen de regels door te lezen dat je daar héél veel aan kunt hebben. Terwijl als je de posts van bepaalde forummers hier leest op de manier waarop sommigen schrijven (dat oppervlakkige dus) dan zul je alleen jouw beeld van de boze buitenwereld bevestigd krijgen.
Het is aan jou:
- Ga je voor oppervlakte of voor diepte?
- Ga je voor klagen of voor aanpoten?
- Ga je voor van je af bijten of voor gedegen hulp vragen?
- Ga je anderen verantwoordelijk maken voor jouw leven of ga je accepteren dat je nu de leeftijd hebt om het zelf te moeten doen?
- Ga je je laten verlammen door angsten of ga je proberen uitdagingen aan te gaan?
maandag 23 maart 2009 om 22:52
Ik snap het alleen niet zo goed hier, waarom gaat TO alleen in op negatief commentaar? ze heeft hier ook positieve aandacht gekregen met adviezen maar het enige wat een reactie oproept is als het negatief en vervelend naar haar bedoeld is? Vind ik gewoon opmerkelijk, negatieve aandacht is ook aandacht zegt men maar toch...
maandag 23 maart 2009 om 22:52
@ SLB-fly: het is de opdracht van elke ouder, dus ook van jouw ouders, om hun kind te (bege-)leiden naar volwassenheid en zelfstandigheid. En om dan los te laten. Dat is ouderschap in het belang van het kind.
Zo te lezen hebben jouw ouders (vooral je moeder ?) een andere agenda. Ze zijn niet echt met jouw belang en jouw toekomst bezig want dan zouden ze je ruimte geven. Dat is erg jammer en het remt je ontwikkeling.
Ouderliefde is ook loslaten. Als ouder je kind afremmen zodat je het langer bij je kan houden is een daad van egoisme en het is erg schadelijk voor het kind.
Het is aan jou om ondanks je ouders een eigen weg te vinden naar volwassenheid. Op eigen benen leren staan is een zeer belangrijke stap. Laat je niet leiden door angst: je kan meer dan je denkt.
En dit is veel belangrijker dan die vakantie. Dat is uiteindelijk maar een zeer tijdelijke vlucht.
Zo te lezen hebben jouw ouders (vooral je moeder ?) een andere agenda. Ze zijn niet echt met jouw belang en jouw toekomst bezig want dan zouden ze je ruimte geven. Dat is erg jammer en het remt je ontwikkeling.
Ouderliefde is ook loslaten. Als ouder je kind afremmen zodat je het langer bij je kan houden is een daad van egoisme en het is erg schadelijk voor het kind.
Het is aan jou om ondanks je ouders een eigen weg te vinden naar volwassenheid. Op eigen benen leren staan is een zeer belangrijke stap. Laat je niet leiden door angst: je kan meer dan je denkt.
En dit is veel belangrijker dan die vakantie. Dat is uiteindelijk maar een zeer tijdelijke vlucht.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 23 maart 2009 om 22:53
Fijn dat je even reageert op mijn post TO!
Even iets rechtzetten over lenen bij de IB. Je werkt echt niet voor de lening. 3 jaar na de studie begin je met afbetalen. Ik heb bijvoorbeeld een schuld van 18000 dan moet ik elke maand 150 euro gaan betalen. Dat is echt niet veel als je gewoon full-time werkt met een baan op niveau.
Ik reageer morgen nog wat uitgebreider op jouw antwoord. Ben nu een beetje te duf Ik denk dat er nog een heleboel meer gaande is waarover je niet vertelt. Veel sterkte in ieder geval.
Even iets rechtzetten over lenen bij de IB. Je werkt echt niet voor de lening. 3 jaar na de studie begin je met afbetalen. Ik heb bijvoorbeeld een schuld van 18000 dan moet ik elke maand 150 euro gaan betalen. Dat is echt niet veel als je gewoon full-time werkt met een baan op niveau.
Ik reageer morgen nog wat uitgebreider op jouw antwoord. Ben nu een beetje te duf Ik denk dat er nog een heleboel meer gaande is waarover je niet vertelt. Veel sterkte in ieder geval.
maandag 23 maart 2009 om 22:54
quote:kaatje_85 schreef op 23 maart 2009 @ 22:43:
Omdat ouders meestal het beste voorhebben met hun kinderen. Als ze geen klap om haar zouden geven zouden ze niet zo (over)beschermend zijn lijkt me.
Met het woord 'meestal' geef je dus al aan helemaal niet te weten of haar ouders het beste met haar voor hebben.
Nogmaals, ik keur het grove taal gebruik niet goed, maar ik vind dat geen reden om haar zo negatief te veroordelen wanneer je eigenlijk maar minimaal iets weet.
Omdat ouders meestal het beste voorhebben met hun kinderen. Als ze geen klap om haar zouden geven zouden ze niet zo (over)beschermend zijn lijkt me.
Met het woord 'meestal' geef je dus al aan helemaal niet te weten of haar ouders het beste met haar voor hebben.
Nogmaals, ik keur het grove taal gebruik niet goed, maar ik vind dat geen reden om haar zo negatief te veroordelen wanneer je eigenlijk maar minimaal iets weet.
maandag 23 maart 2009 om 22:54
quote:SweetLittleButterfly schreef op 23 maart 2009 @ 22:51:
[...]
Dat doe ik dus ook. Het is MIJN geld. Ik heb er over gepraat met mijn vader, hij is het met mijn moeder eens. Maar hij zegt ook dat het MIJN geld is, en dat ik er dus mee kan doen wat ik wil. Alleen staat hij (en mn moeder dus ook) er niet achter.
Maar dat is dus het probleem met mij: ik wil mijn zin krijgen, maar daarnaast wil ik ook dat mijn ouders het met me eens zijn. Zijn ze dat niet, voel ik me enorm klote. En dat terwijl ik dus 21 ben. Daar moet dus iets aan veranderen.
Dank je.
Dan kan ik nu rustig dit topic naast me neerleggen en rustig gaan slapen.
Beste TO, ik denk heel eerlijk gezegd niet dat die bankrekening het probleem is tussen jou en je ouders
Maar meer het feit dat je met je 21ste nog thuis woont, je denkt volgens je eigen regels te kunnen leven (wat ook zou moeten kunnen in je eigen huis) maar toch heel erg graag de goedkeuring van je ouders wil.
IK hoop voor je dat je eruit gaat komen...
[...]
Dat doe ik dus ook. Het is MIJN geld. Ik heb er over gepraat met mijn vader, hij is het met mijn moeder eens. Maar hij zegt ook dat het MIJN geld is, en dat ik er dus mee kan doen wat ik wil. Alleen staat hij (en mn moeder dus ook) er niet achter.
Maar dat is dus het probleem met mij: ik wil mijn zin krijgen, maar daarnaast wil ik ook dat mijn ouders het met me eens zijn. Zijn ze dat niet, voel ik me enorm klote. En dat terwijl ik dus 21 ben. Daar moet dus iets aan veranderen.
Dank je.
Dan kan ik nu rustig dit topic naast me neerleggen en rustig gaan slapen.
Beste TO, ik denk heel eerlijk gezegd niet dat die bankrekening het probleem is tussen jou en je ouders
Maar meer het feit dat je met je 21ste nog thuis woont, je denkt volgens je eigen regels te kunnen leven (wat ook zou moeten kunnen in je eigen huis) maar toch heel erg graag de goedkeuring van je ouders wil.
IK hoop voor je dat je eruit gaat komen...
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 23 maart 2009 om 22:55
Maar waar komt dat dan vandaan?
Dat ik bang ben voor de boze wereld?
Ik heb wel een idee: mijn opvoeding.
En ja, nu steek ik weer de schuld op anderen. Ik heb altijd alleen maar gehoord hoe eng de buitenwereld was, ik mocht niet buitenspelen met vriendjes, er kwamen geen mensen over de vloer.
En dan maak je op je 12e kennis met die buitenwereld, toen ging ik naar de middelbare, en wat gebeurd er dan? Dan wordt je aangerand terwijl je in je eentje door die ooit zo mooie polder reed en een paar jaar later staat er ineens een vent voor je neus zich af te trekken midden op straat. En hoe reageren je ouders hierop? Die ontkennen alles en vinden dat je je aanstelt als je daarvan schrikt.
Is het raar dat je bang bent van de wereld als je eigen moeder de telefoon niet op durft te nemen of de deur niet open durft te doen? Is het dan gek dat ik het ook allemaal wat enger vind als jullie?
Dat ik bang ben voor de boze wereld?
Ik heb wel een idee: mijn opvoeding.
En ja, nu steek ik weer de schuld op anderen. Ik heb altijd alleen maar gehoord hoe eng de buitenwereld was, ik mocht niet buitenspelen met vriendjes, er kwamen geen mensen over de vloer.
En dan maak je op je 12e kennis met die buitenwereld, toen ging ik naar de middelbare, en wat gebeurd er dan? Dan wordt je aangerand terwijl je in je eentje door die ooit zo mooie polder reed en een paar jaar later staat er ineens een vent voor je neus zich af te trekken midden op straat. En hoe reageren je ouders hierop? Die ontkennen alles en vinden dat je je aanstelt als je daarvan schrikt.
Is het raar dat je bang bent van de wereld als je eigen moeder de telefoon niet op durft te nemen of de deur niet open durft te doen? Is het dan gek dat ik het ook allemaal wat enger vind als jullie?
maandag 23 maart 2009 om 22:55
Een onderdeel van volwassen worden is keuzes maken waar je ouders het misschien niet mee eens zijn. Het zijn daarom ook jouw keuzes, die jij maakt.
Je ouders kunnen je niet eeuwig bij het handje houden. Leer op je eigen oordeel vertrouwen.
Ik neem aan dat je wil dat je ouders het met je eens zijn omdat je dan zeker weet dat het de juiste keuze is en je anders aan jezelf gaat twijfelen?
Je ouders kunnen je niet eeuwig bij het handje houden. Leer op je eigen oordeel vertrouwen.
Ik neem aan dat je wil dat je ouders het met je eens zijn omdat je dan zeker weet dat het de juiste keuze is en je anders aan jezelf gaat twijfelen?
maandag 23 maart 2009 om 22:56
quote:SweetLittleButterfly schreef op 23 maart 2009 @ 22:29:
En bij maatschappelijk werk, of iig schoolcounselor ben ik al geweest, maar dan willen ze weer contact met je ouders en die doen alsof er niets mis is (terwijl er dus nog veel meer 'aan de hand is' als ik nu beschreven heb).Nog een goede reden dus om je los te maken en op eigen benen te gaan staan. Breda, bijvoorbeeld, is leuk wonen, prima OV verbindingen en dichterbij Eindhoven, ook nog eens.
En bij maatschappelijk werk, of iig schoolcounselor ben ik al geweest, maar dan willen ze weer contact met je ouders en die doen alsof er niets mis is (terwijl er dus nog veel meer 'aan de hand is' als ik nu beschreven heb).Nog een goede reden dus om je los te maken en op eigen benen te gaan staan. Breda, bijvoorbeeld, is leuk wonen, prima OV verbindingen en dichterbij Eindhoven, ook nog eens.
maandag 23 maart 2009 om 22:56
quote:SweetLittleButterfly schreef op 23 maart 2009 @ 22:49:
En IvyRosa: sorry, maar dat verscheelt heel erg per school én per persoon. Ik ben erg perfectionistisch ingesteld, maar haal dan ook voornamelijk 8en en 9ens. En dat zou ik niet halen als ik er bij zou werken. En ja nee: 6en en 7ens zijn ook niet erg! Maar aan dat idee moet ik nog even wennen.En zelfs 1 dag gaat je niet lukken? Ik ben trouwens op 1 6 na cum laude afgestudeerd, dus net niet zeg maar Kwestie van prioriteiten stellen lijkt me.
En IvyRosa: sorry, maar dat verscheelt heel erg per school én per persoon. Ik ben erg perfectionistisch ingesteld, maar haal dan ook voornamelijk 8en en 9ens. En dat zou ik niet halen als ik er bij zou werken. En ja nee: 6en en 7ens zijn ook niet erg! Maar aan dat idee moet ik nog even wennen.En zelfs 1 dag gaat je niet lukken? Ik ben trouwens op 1 6 na cum laude afgestudeerd, dus net niet zeg maar Kwestie van prioriteiten stellen lijkt me.
maandag 23 maart 2009 om 22:57
quote:Donkeyshot schreef op 23 maart 2009 @ 22:52:
@ SLB-fly: het is de opdracht van elke ouder, dus ook van jouw ouders, om hun kind te (bege-)leiden naar volwassenheid en zelfstandigheid. En om dan los te laten. Dat is ouderschap in het belang van het kind.
Zo te lezen hebben jouw ouders (vooral je moeder ?) een andere agenda. Ze zijn niet echt met jouw belang en jouw toekomst bezig want dan zouden ze je ruimte geven. Dat is erg jammer en het remt je ontwikkeling.
Ouderliefde is ook loslaten. Als ouder je kind afremmen zodat je het langer bij je kan houden is een daad van egoisme en het is erg schadelijk voor het kind.
Het is aan jou om ondanks je ouders een eigen weg te vinden naar volwassenheid. Op eigen benen leren staan is een zeer belangrijke stap. Laat je niet leiden door angst: je kan meer dan je denkt.
En dit is veel belangrijker dan die vakantie. Dat is uiteindelijk maar een zeer tijdelijke vlucht.Goede post dit!
SLB: Dít is precies het voorbeeld van een post waar je heel veel aan kunt hebben als je bijvoorbeeld morgen de rust voelt om hem tot je door te laten dringen.
Tip: Je hele topic staat vol met dit soort posts, tussen de rommel door!!
@ SLB-fly: het is de opdracht van elke ouder, dus ook van jouw ouders, om hun kind te (bege-)leiden naar volwassenheid en zelfstandigheid. En om dan los te laten. Dat is ouderschap in het belang van het kind.
Zo te lezen hebben jouw ouders (vooral je moeder ?) een andere agenda. Ze zijn niet echt met jouw belang en jouw toekomst bezig want dan zouden ze je ruimte geven. Dat is erg jammer en het remt je ontwikkeling.
Ouderliefde is ook loslaten. Als ouder je kind afremmen zodat je het langer bij je kan houden is een daad van egoisme en het is erg schadelijk voor het kind.
Het is aan jou om ondanks je ouders een eigen weg te vinden naar volwassenheid. Op eigen benen leren staan is een zeer belangrijke stap. Laat je niet leiden door angst: je kan meer dan je denkt.
En dit is veel belangrijker dan die vakantie. Dat is uiteindelijk maar een zeer tijdelijke vlucht.Goede post dit!
SLB: Dít is precies het voorbeeld van een post waar je heel veel aan kunt hebben als je bijvoorbeeld morgen de rust voelt om hem tot je door te laten dringen.
Tip: Je hele topic staat vol met dit soort posts, tussen de rommel door!!
maandag 23 maart 2009 om 22:59
maandag 23 maart 2009 om 23:00
Denk er even over na, slaap er een nachtje over en kijk dan opnieuw naar dit topic. Negeer even de rommel en haal uit waar je wat uit kan halen. De keuze is wel aan jou en je weet dat hij gaat komen. Er komt een tijd dat je echt uit huis gaat. De vraag is alleen of JIJ daar al klaar voor bent, niet of je ouders er klaar voor zijn. Die zijn er nooit klaar voor.
maandag 23 maart 2009 om 23:00
maandag 23 maart 2009 om 23:01
quote:SweetLittleButterfly schreef op 23 maart 2009 @ 22:55:
Maar waar komt dat dan vandaan?
Dat ik bang ben voor de boze wereld?
Ik heb wel een idee: mijn opvoeding.
En ja, nu steek ik weer de schuld op anderen. Ik heb altijd alleen maar gehoord hoe eng de buitenwereld was, ik mocht niet buitenspelen met vriendjes, er kwamen geen mensen over de vloer.
En dan maak je op je 12e kennis met die buitenwereld, toen ging ik naar de middelbare, en wat gebeurd er dan? Dan wordt je aangerand terwijl je in je eentje door die ooit zo mooie polder reed en een paar jaar later staat er ineens een vent voor je neus zich af te trekken midden op straat. En hoe reageren je ouders hierop? Die ontkennen alles en vinden dat je je aanstelt als je daarvan schrikt.
Is het raar dat je bang bent van de wereld als je eigen moeder de telefoon niet op durft te nemen of de deur niet open durft te doen? Is het dan gek dat ik het ook allemaal wat enger vind als jullie?Ik vind het knap van je dat je probeert dieper te kijken. En ook knap van je dat je bijft lezen en reageren, daarvoor petje af.
Ik zal nooit ontkennen dat het voor jou als angstig jong meisje heel erg geweest moet zijn om aangerand te worden. Natuurlijk heeft dit je beinvloed.
Maar lieve SLB, je bent nu ouder. Je bent jaren verder. Je hoeft het nooit te vergeten, het zal altijd pijn blijven doen, maar je kunt maar één ding doen en dat is: learn to live with it.
Hetzelfde geldt voor de problemen en frustraties thuis. Heel rot, was het maar anders, maar dit is hoe het is, je zult het er mee moeten doen. Ik denk dat je pas afstand kan nemen van je opgesloten gevoel als je jezelf letterlijk niet meer opsluit. Je kiest er nu namelijk zelf voor.
Je kunt dus ook zelf kiezen voor iets anders. (Lees: op jezelf gaan wonen).
Maar waar komt dat dan vandaan?
Dat ik bang ben voor de boze wereld?
Ik heb wel een idee: mijn opvoeding.
En ja, nu steek ik weer de schuld op anderen. Ik heb altijd alleen maar gehoord hoe eng de buitenwereld was, ik mocht niet buitenspelen met vriendjes, er kwamen geen mensen over de vloer.
En dan maak je op je 12e kennis met die buitenwereld, toen ging ik naar de middelbare, en wat gebeurd er dan? Dan wordt je aangerand terwijl je in je eentje door die ooit zo mooie polder reed en een paar jaar later staat er ineens een vent voor je neus zich af te trekken midden op straat. En hoe reageren je ouders hierop? Die ontkennen alles en vinden dat je je aanstelt als je daarvan schrikt.
Is het raar dat je bang bent van de wereld als je eigen moeder de telefoon niet op durft te nemen of de deur niet open durft te doen? Is het dan gek dat ik het ook allemaal wat enger vind als jullie?Ik vind het knap van je dat je probeert dieper te kijken. En ook knap van je dat je bijft lezen en reageren, daarvoor petje af.
Ik zal nooit ontkennen dat het voor jou als angstig jong meisje heel erg geweest moet zijn om aangerand te worden. Natuurlijk heeft dit je beinvloed.
Maar lieve SLB, je bent nu ouder. Je bent jaren verder. Je hoeft het nooit te vergeten, het zal altijd pijn blijven doen, maar je kunt maar één ding doen en dat is: learn to live with it.
Hetzelfde geldt voor de problemen en frustraties thuis. Heel rot, was het maar anders, maar dit is hoe het is, je zult het er mee moeten doen. Ik denk dat je pas afstand kan nemen van je opgesloten gevoel als je jezelf letterlijk niet meer opsluit. Je kiest er nu namelijk zelf voor.
Je kunt dus ook zelf kiezen voor iets anders. (Lees: op jezelf gaan wonen).
maandag 23 maart 2009 om 23:02
SLB, dingen lijken vantevoren ook vaak moeilijker dan ze zijn. En ik snap best wat je bedoelt met dat je je eigen ding wilt doen, maar dat je ook je ouders niet wilt teleurstellen. Heus wel. Maar denk je niet dat wat je ook gaat doen, je je ouders niet hoe dan ook teleurstelt? Ik bedoel, het zal dan nooit goed genoeg zijn. Je baan zal niet worden wat zij willen, je zult je kinderen verkeerd opvoeden.... Of juist NIET! Jij wil dit niet meer, als je ouders eenmaal voor het blok gezet zijn door jou, zullen zij de dingen op den duur misschien ook anders zien. Misschien. Zal tijd kosten.
maandag 23 maart 2009 om 23:02
Nee, zij zijn er idd nooit klaar voor.
En of ik het ben.. tsja, het ene moment wel, het andere niet?
En ja, ik verzin elke keer een excuus. Te bang om het in uitvoering te brengen, te bang voor wat komen gaat.
Breda zou miss een optie zijn, al is het voor school nog langer reizen.. Dat zou dan van huis naar school wrs zo'n 3 uur worden, want dat is er nu al 2.5. Maar voor Eindhoven zou het idd weer beter zijn ja!
En of ik het ben.. tsja, het ene moment wel, het andere niet?
En ja, ik verzin elke keer een excuus. Te bang om het in uitvoering te brengen, te bang voor wat komen gaat.
Breda zou miss een optie zijn, al is het voor school nog langer reizen.. Dat zou dan van huis naar school wrs zo'n 3 uur worden, want dat is er nu al 2.5. Maar voor Eindhoven zou het idd weer beter zijn ja!
