Boomers en de erfenis

Super taboe, vooral ook voor mezelf en toch zit het me een beetje dwars.

Mijn vaders familie heeft 6 broers en zussen. Boomer generatie. Zelf hebben ze behoorlijk wat geërfd, van ouders en van een ongetrouwde tante en een inmiddels overleden broer. Dat ging echt over meer dan een ton per persoon. Ook hebben de meesten een prachtig eindloon pensioen en hebben ze enorme winsten gemaakt of vermogen opgebouwd op afbetaalde huizen.

Mijn vader verteert volgens mij voor een groot gedeelde de pot. Heeft zijn huis al lang geleden verkocht en huurt best prijzig. Voelt zich een enorm slachtoffer dat zijn pensioen niet wordt geindexeerd. Maar goed hij geniet ervan en het is zijn geld. Ik laat het, maar vind hem stiekem wel een echte boomer en het steekt me dat hij het zo makkelijk en goed gehad heeft in zijn leven en niet ziet dat dat voor de generatie na hem niet zo maar geldt. Zelf wel ruim geërfd maar kennelijk niet de noodzaak voelen ook iets voor je eigen nageslacht na te laten. Ik heb bijvoorbeeld best een enorm pensioengat. Wel een leuk koophuis maar niet in de orde van grootte zoals de boomers waar ik het over heb wonen.

Een oom en tante echtpaar is echt behoorlijk vermogend. Super zuinig leven, geïnvesteerd in vastgoed. Zij roepen al hun leven hardop te pas en te onpas dat ze niets nalaten aan neefjes en nichtjes want die hebben het zelf goed genoeg. Alles gaat naar musea en goede doelen. Prima verder. Ik heb ook niets met ze en zie ze nooit maar door hun opmerkingen voel ik me ook nergens toe verplicht.

Dan heb ik een tante. Ze is jong weduwe geworden en haar enige kind overleed 10 jaar geleden. Ik loop haar dus een beetje na...... ga regelmatig op bezoek, ben medisch aanspreekpunt en houdt het wat in de gaten. Van alle nichtjes en neefjes ben ik de enige die dit doet.

Nu heeft tante haar huis verkocht en daar een paar ton aan overgehouden. Laatst heeft ze me haar testament laten zien (ik ben daar lang van weggebleven) en ik krijg straks als executeur 1% voor de afhandeling en dan sta ik verder voor 10% als enig erfgenaam opgenomen. Rest van de familie volledig onterfd. Het vermogen gaat verder volledig naar goede doelen. Ze is nu al geld aan het weggeven, want ' wat moet ze met dat geld' . Familie 'heeft het allemaal niet nodig' volgens haar.

Vroeger stopte ze me wel eens wat toe, 100 euro hier, 100 euro daar. Daarvan heb ik ooit de beleefdheids opmerking gemaakt: 'wat lief maar dat hoeft toch niet tante' en toen is ze er ook accuut mee gestopt.

Ze moet zelf weten wat ze doet, haar geld, ik red mezelf financieel wel. En toch steekt het ergens. Dat deze boomers zelf wel heel leuk van familie hebben geërfd en nu niet hetzelfde doet met de generatie onder hen en er tonnen naar het goede doel verdwijnen.

Vrienden van mij vinden dit maar raar, die hebben tante's gehad die heel ruimhartig waren en die dan door hun ook wekelijks trouw bezocht werden. Zij vinden dat ik tante hier op aan moet spreken.

Maar voor mij is tot nu toe een echte no-go. Vragen om geld of hinten naar de erfenis, dat doe je niet....
En toch word ik wat minder enthousiast met mijn bezoekjes.

Ik ben benieuwd wat jullie hier van vinden.

C⨀urage schreef: ↑

02-01-2022 12:32

Ik ga er in dit verhaal overigens vanuit dat TO voor haar tante zorgt omdat ze dat wil, niet om later een erfenis op te kunnen strijken. Oftewel van goede intenties.

Ja hoor ik heb goede intenties, doe het al een hele tijd met liefde en plezier. Maar eerlijk gezegd: ik heb het een stuk drukker gekregen in mijn leven en tante is niet de makkelijkste dus het plezier en ook de frequentie loopt wat terug. Ik ben er dus in tijden dat het niet nodig is zeker niet wekelijks.

En ja in een deel van mijn vriendenkring wordt daar over gesproken. Ook omdat er bij 2 vrienden lang een 'tante Tien' was met gulle hand. Dus etentjes met vrienden (zonder tante Tien) werden dan opeens voldaan door die vriend met de opmerking ' tante Tien" heeft betaald en dan maakten we een groepsfoto voor tante Tien. En zij gingen elke zaterdag gewapend met koekjes en gebak naar tante Tien.

Dat stond in schril contrast met mijn familie waarbij een tante-oom echtpaar echt al tientallen jaren uit zichzelf zonder reden roeptoeteren dat niemand van de familie later iets krijgt.

Dus daar hebben we het dan wel eens over. Zij vinden dat bizar van mijn familie. Ik voel me heus wel een materialist dat ik er überhaupt over nadenk. Maar ik ben geen heilige.