Complexe erfkwestie en familiegedoe

Ik probeer het verhaal niet te lang te maken. Mijn stiefvader is in augustus ‘21 onverwacht overleden. Hij en mijn moeder zijn jaren geleden in gemeenschap van goederen getrouwd. Beiden hadden vier kinderen uit eerdere huwelijken. Samen hebben ze daar geen kinderen meer bij gekregen. Onderling hadden wij als kinderen een goede band. Ook met onze stiefvader was de band heel goed. Hij voelde als een tweede vader. Ik mis hem dan ook ontiegelijk, maar dat terzijde.

Na zijn overlijden bleek dat hij in zijn testament had bepaald dat zijn stiefkinderen net zoveel zouden erven als zijn biologische kinderen. Dat was voor ons allemaal een verrassing. Wij (broers en zussen en ik) vonden dat een heel mooi en ontroerend gebaar. Zijn kinderen hadden er, op 1 na, wel wat moeite mee. Maar ze konden zich daar overheen zetten en accepteerden zijn beslissing.

Traject bij de notaris verliep moeizaam, traag. Oudste kind van stiefvader is executeur-testamentair. Toen uiteindelijk dan toch het punt bereikt was dat de erfenis geaccepteerd moest worden, stokte het proces. Drie van zijn vier kinderen wilden niet tekenen, omdat zij het achteraf toch niet met het testament eens waren. We hebben daarover vele gesprekken gevoerd. Zij hebben er bezwaar tegen dat wij evenredig meedelen in het gezamenlijke vermogen van hun vader en onze moeder, omdat hun vader daarin meer geld heeft ingebracht. Inmiddels zo’n 25 jaar geleden heeft hij geld van zijn vader geërfd en dat was een flink bedrag. Onze moeder heeft rond dezelfde tijd ook geld van haar ouders en een zus geërfd, maar dat was vermoedelijk een stuk minder. Daarnaast hebben ze natuurlijk samen gespaard, winst uit sparen en beleggen gehaald enz, dus hun gezamenlijk vermogen bestaat niet alleen uit die oude erfenissen (sterker nog, misschien hebben ze die allang verbrast - dat is niet meer terug te halen).

In het laatste gesprek dat we hierover met z’n allen hadden, kondigden ze aan dat ze juridische stappen zouden zetten. Zij zijn van mening dat alleen zij recht hebben op het bedrag van die erfenis van 25 jaar geleden en dat wij daarin dus niet mogen meedelen. Wij vinden het hun goed recht om uit te zoeken of het testament wel rechtsgeldig is. Mocht uiteindelijk besloten worden dat het bedrag van die oude erfenis inderdaad alleen over de kinderen van mijn stiefvader verdeeld wordt, dan staan zij dus gewoon in hun recht en dan accepteren we dat uiteraard. We betwijfelen alleen of hun missie kans van slagen heeft.

Vorige maand raakten mijn broer en ik in gesprek met een van onze stiefzussen. Zij vroeg ons om na te denken hoe wij haar plus siblings tegemoet zouden kunnen komen als ze het via juridische weg niet voor elkaar zouden krijgen. Na doorvragen bleek dat ze er min of meer van uit ging dat wij een gedeelte van onze erfenis, na uitkering daarvan in de toekomst, aan onze stiefsiblings zouden afstaan. Want zij hadden daar immers recht op, dat geld kwam uit de erfenis van hún grootvader. En de executeur-testamentair, haar broer, had ook al gezegd dat hij ervan uit ging dat wij daar niet moeilijk over zouden doen en dat hij het wel zou regelen.

Sindsdien zijn de verhoudingen toch wat ingewikkelder geworden. Ik wil niet dat geld tussen ons in komt te staan, maar ongewild gebeurt dat toch.

Ik zou heel graag de mening van onafhankelijke en kritische buitenstaanders willen horen. Vinden jullie dat wij moreel verplicht zijn om een gedeelte van onze erfenis af te staan aan onze stiefsiblings? Zijn wij onredelijk als we dat niet willen? Hebben zij naar jullie mening meer recht op dat geld?

Soleil8 schreef: ↑

07-07-2022 07:58

Leeft je moeder nog? In dat geval is zij langstlevende en dat verandert de hele situatie.

Onze moeder leeft inderdaad nog. Siblings kijken dus eigenlijk wat verder naar de toekomst. Moeder zit in de laatste fase van Alzheimer en heeft twee soorten kanker dus zal niet lang meer leven. We weten wel dat zij in haar testament heeft opgenomen dat haar stiefkinderen gelijk delen in de erfenis, net zoals haar man dat had gedaan.

Ik ben nu al blij met jullie berichten! Bij met name mijn jongste zus en mij spelen toch een soort schuldgevoelens (want inderdaad, stiefvader heeft meer geld ingebracht en nu delen wij daar zomaar in mee), gevoelens van loyaliteit naar onze stief-siblings, de gedachte niet moeilijk te willen doen over geld, en we zijn allebei niet zo assertief. Ik heb er slapeloze nachten van dat, indien wij weigeren, de band met mijn stiefzussen en -broers waarschijnlijk voorgoed verknald is. Jullie reacties sterken me.