Geld & Recht
alle pijlers
convenant: lening naar exman, nu toch meebetalen?
zaterdag 3 oktober 2009 om 19:42
Een kennis van mij heeft het volgende probleem. Zij is ooit getrouwd geweest en bij de scheiding hebben zij in een convenant ook de schulden verdeeld. Haar nu exman zou een bepaalde lening op zich nemen en afbetalen.
Zo staat het in het convenant verdeeld, zeg maar.
Nu blijkt dat deze exman de lening niet kan afbetalen en nu komt de kredietverstrekker naar haar met de mededeling dat hij geen boodschap heeft aan de inhoud van het convenant.
Kennis was indertijd getrouwd in gemeenschap van goederen en ze zijn samen de lening aan gegaan, voor zover ik begreep.
Kennis gaat uiteraard naar een advocaat, maar ik ben eigenlijk benieuwd of dat zomaar kan. In hoeverre kan dan de regeling in het convenant omver geworpen worden?
Zo staat het in het convenant verdeeld, zeg maar.
Nu blijkt dat deze exman de lening niet kan afbetalen en nu komt de kredietverstrekker naar haar met de mededeling dat hij geen boodschap heeft aan de inhoud van het convenant.
Kennis was indertijd getrouwd in gemeenschap van goederen en ze zijn samen de lening aan gegaan, voor zover ik begreep.
Kennis gaat uiteraard naar een advocaat, maar ik ben eigenlijk benieuwd of dat zomaar kan. In hoeverre kan dan de regeling in het convenant omver geworpen worden?
zaterdag 3 oktober 2009 om 20:37
quote:Muis66 schreef op 03 oktober 2009 @ 20:30:
[...]
Is het dan zo dat mijn kennis aansprakelijk is voor het hele bedrag of voor de helft? Uitgaande dat zij heeft meegetekend (verdraaid, krijg haar niet te pakken om te vragen hoe dat nou zit).
Weet wel dat hij er financieel helemaal een bende van heeft gemaakt, dus het is de welbekende kale kip.
Op basis van de gemeenschap van goederen is zij voor de derde partij aansprakelijk voor het gehele bedrag.
Dit is door de wetgever zo geregeld omdat anders een derde partij zou moeten gaan uitzoeken hoe zaken onderling geregeld zijn.
Het convenant maakt het verschil tussen de exen onderling. Zonder convenant: ieder de helft. In dit geval met convenant: de ex voor het gehele bedrag. Zij kan dus het gehele bedrag van haar ex terugvorderen nadat ze dit zelf aan de derde partij betaald heeft.
Van een kale kip kun je niet plukken maar ze houdt die vordering wel, dus ook als het hem weer goed gaat.
[...]
Is het dan zo dat mijn kennis aansprakelijk is voor het hele bedrag of voor de helft? Uitgaande dat zij heeft meegetekend (verdraaid, krijg haar niet te pakken om te vragen hoe dat nou zit).
Weet wel dat hij er financieel helemaal een bende van heeft gemaakt, dus het is de welbekende kale kip.
Op basis van de gemeenschap van goederen is zij voor de derde partij aansprakelijk voor het gehele bedrag.
Dit is door de wetgever zo geregeld omdat anders een derde partij zou moeten gaan uitzoeken hoe zaken onderling geregeld zijn.
Het convenant maakt het verschil tussen de exen onderling. Zonder convenant: ieder de helft. In dit geval met convenant: de ex voor het gehele bedrag. Zij kan dus het gehele bedrag van haar ex terugvorderen nadat ze dit zelf aan de derde partij betaald heeft.
Van een kale kip kun je niet plukken maar ze houdt die vordering wel, dus ook als het hem weer goed gaat.
zaterdag 3 oktober 2009 om 20:54
quote:dopey155 schreef op 03 oktober 2009 @ 20:49:
zij had zich moeten laten ontslaan uit de hoofdelijke aansprakelijkheid, had advocaat moeten zeggen, is nu te laat. Zij zal inderdaad moeten betalen en het verhalen op ex helaasHad ze dat in het convenant moeten laten opnemen, of bij het uitspreken van de scheiding - dus dat moeten meenemen in de pleidooien, of in een aparte procedure?
zij had zich moeten laten ontslaan uit de hoofdelijke aansprakelijkheid, had advocaat moeten zeggen, is nu te laat. Zij zal inderdaad moeten betalen en het verhalen op ex helaasHad ze dat in het convenant moeten laten opnemen, of bij het uitspreken van de scheiding - dus dat moeten meenemen in de pleidooien, of in een aparte procedure?
zaterdag 3 oktober 2009 om 23:54
quote:dopey155 schreef op 03 oktober 2009 @ 20:49:
zij had zich moeten laten ontslaan uit de hoofdelijke aansprakelijkheid, had advocaat moeten zeggen, is nu te laat. Zij zal inderdaad moeten betalen en het verhalen op ex helaasDat verzoek had ze kunnen doen, echter dit is geen recht. De wederpartij hoeft dit niet te accepteren en doen ze in de praktijk ook niet vaak. Logisch ook waarom zouden ze, nu hebben ze twee verhaalmogelijkheden.
zij had zich moeten laten ontslaan uit de hoofdelijke aansprakelijkheid, had advocaat moeten zeggen, is nu te laat. Zij zal inderdaad moeten betalen en het verhalen op ex helaasDat verzoek had ze kunnen doen, echter dit is geen recht. De wederpartij hoeft dit niet te accepteren en doen ze in de praktijk ook niet vaak. Logisch ook waarom zouden ze, nu hebben ze twee verhaalmogelijkheden.
zondag 4 oktober 2009 om 08:29
maandag 5 oktober 2009 om 13:56
Toen ik ging scheiden was er ook nog een schuld, die uit een lening bestond én een paar losse 'dingetjes'. Ik heb toen die 'losse dingetjes' op mij genomen en mijn ex de lening, waarbij we evenveel moesten betalen.
Omdat ik niet zeker was van de betalings-trouw-heid van mijn ex en zelf niet alsnóg aansprakelijk wilde zijn voor de aflossing van de lening heb ik geïnformeerd hoe ik dit nu het beste in het convenant kon laten zetten.
Het bleek als volgt te zijn: als je beiden hebt meetegekend óf gehuwd was in gemeenschap van goederen is men beide aansprakelijk voor de gehele schuld (hoofdelijke aansprakelijkheid). Wordt in een convenant omschreven dat er een verdeling in de schulden is, is er geen ontslag van hoofdelijke aansprakelijkheid, hoogstens een mogelijkheid tot terugvordering op de in gebreke blijvende ex-partner.
Om heel duidelijk hierin te zijn hebben wij het volgende nog laten opnemen in het convenant: 'mocht één van de ex-partners in gebreke blijven bij het betalen van de schulden en de schuldeiser haalt het bedrag terug bij de andere persoon, heeft deze persoon een directe vordering op de in gebreke gebleven ex-partner. Deze vordering is inclusief bijkomende kosten direct opeisbaar'.
Het had niet gehoeven volgens de advocaat, de strekking van deze passage is precies zoals de wet het voorschrijft, maar ik vond het een geruststellende gedachte dat het er (dus eigenlijk dubbel) in stond... Ik kon namelijk in geval van nood zo naar een deurwaarder stappen.....
Sterkte!
Omdat ik niet zeker was van de betalings-trouw-heid van mijn ex en zelf niet alsnóg aansprakelijk wilde zijn voor de aflossing van de lening heb ik geïnformeerd hoe ik dit nu het beste in het convenant kon laten zetten.
Het bleek als volgt te zijn: als je beiden hebt meetegekend óf gehuwd was in gemeenschap van goederen is men beide aansprakelijk voor de gehele schuld (hoofdelijke aansprakelijkheid). Wordt in een convenant omschreven dat er een verdeling in de schulden is, is er geen ontslag van hoofdelijke aansprakelijkheid, hoogstens een mogelijkheid tot terugvordering op de in gebreke blijvende ex-partner.
Om heel duidelijk hierin te zijn hebben wij het volgende nog laten opnemen in het convenant: 'mocht één van de ex-partners in gebreke blijven bij het betalen van de schulden en de schuldeiser haalt het bedrag terug bij de andere persoon, heeft deze persoon een directe vordering op de in gebreke gebleven ex-partner. Deze vordering is inclusief bijkomende kosten direct opeisbaar'.
Het had niet gehoeven volgens de advocaat, de strekking van deze passage is precies zoals de wet het voorschrijft, maar ik vond het een geruststellende gedachte dat het er (dus eigenlijk dubbel) in stond... Ik kon namelijk in geval van nood zo naar een deurwaarder stappen.....
Sterkte!
maandag 5 oktober 2009 om 14:00
Overigens hoef je dus niet naar een advocaat te gaan. Als je de schuld hebt betaald aan de schuldeiser kun je met die afrekening én je echtscheidingsconvenant naar de deurwaarder stappen.
Mocht het zo zijn dat er dan nog steeds niet (vrijwillig) betaald wordt dan zou je in het uiterste geval loonbeslag kunnen laten leggen door die zelfde deurwaarder. Dit gaat dan wel via de rechtbank, maar een eigen advocaat (met alle kosten van dien) is dan niet nodig. Bijkomende (deurwaarders- en gerechtelijke) kosten moeten door de ex-partner aan de deurwaarder worden betaald.
Met loonbeslag kan het een tijdje duren voor je alles terug hebt (loonbeslag kent een beslagvrije voet die ongeveer 90% van de bijstandsnorm bedraagt tenzij bijzondere omstandigheden), vooral als het inkomen van de ex-partner niet hoog is. Maar de deurwaarder kan er in ieder geval voor zorgen dat het geld wel weer terug komt.
Mocht het zo zijn dat er dan nog steeds niet (vrijwillig) betaald wordt dan zou je in het uiterste geval loonbeslag kunnen laten leggen door die zelfde deurwaarder. Dit gaat dan wel via de rechtbank, maar een eigen advocaat (met alle kosten van dien) is dan niet nodig. Bijkomende (deurwaarders- en gerechtelijke) kosten moeten door de ex-partner aan de deurwaarder worden betaald.
Met loonbeslag kan het een tijdje duren voor je alles terug hebt (loonbeslag kent een beslagvrije voet die ongeveer 90% van de bijstandsnorm bedraagt tenzij bijzondere omstandigheden), vooral als het inkomen van de ex-partner niet hoog is. Maar de deurwaarder kan er in ieder geval voor zorgen dat het geld wel weer terug komt.
maandag 5 oktober 2009 om 14:07
Kijk, dank je wel, Carrie.
Heb ik gelijk een andere vraag, want je hoort in dit soort gevallen nogal eens wat.
Stel je hebt een doorlopende lening, dus aflossen en weer kunnen opnemen. Allebei getekend, en dan scheiden. Nu betaalt de ene partner netjes elke maand weer af, en de andere partner neemt het net zo hard weer doodleuk op. Kortom, zo'n bodemloze put. Zou je denken, afsluiten, maar ja, die grijpgrage partner tekent echt niet mee. En dat moeten beide partijen in dit geval doen.
Ik moet er neit aan denken, maar wat zou je in dat geval moeten doen? Je blijft natuurlijk lekker storten waar die ander steeds opneemt......
Heb ik gelijk een andere vraag, want je hoort in dit soort gevallen nogal eens wat.
Stel je hebt een doorlopende lening, dus aflossen en weer kunnen opnemen. Allebei getekend, en dan scheiden. Nu betaalt de ene partner netjes elke maand weer af, en de andere partner neemt het net zo hard weer doodleuk op. Kortom, zo'n bodemloze put. Zou je denken, afsluiten, maar ja, die grijpgrage partner tekent echt niet mee. En dat moeten beide partijen in dit geval doen.
Ik moet er neit aan denken, maar wat zou je in dat geval moeten doen? Je blijft natuurlijk lekker storten waar die ander steeds opneemt......
maandag 5 oktober 2009 om 14:13
En beginnen met sparen natuurlijk!
Lijkt me trouwens straf dat je met je inschrijving in het echtscheidingsregister onder de arm bij een bank geen zaken zou kunnen doen. Al was het maar het (tijdelijk) bevriezen van de rekening. Het zijn geen tegoeden die de bank voor je in bewaring heeft hè. Dat maakt hij bij een en/of rekening vrij logisch dat één partner zo'n rekening niet kan opheffen.
Lijkt me trouwens straf dat je met je inschrijving in het echtscheidingsregister onder de arm bij een bank geen zaken zou kunnen doen. Al was het maar het (tijdelijk) bevriezen van de rekening. Het zijn geen tegoeden die de bank voor je in bewaring heeft hè. Dat maakt hij bij een en/of rekening vrij logisch dat één partner zo'n rekening niet kan opheffen.
maandag 5 oktober 2009 om 14:36
quote:sprankelend schreef op 05 oktober 2009 @ 14:13:
En beginnen met sparen natuurlijk!
Lijkt me trouwens straf dat je met je inschrijving in het echtscheidingsregister onder de arm bij een bank geen zaken zou kunnen doen. Al was het maar het (tijdelijk) bevriezen van de rekening. Het zijn geen tegoeden die de bank voor je in bewaring heeft hè. Dat maakt hij bij een en/of rekening vrij logisch dat één partner zo'n rekening niet kan opheffen.
Hmm, is helaas ook niet waar. Ex en ik openden een spaarrekening voor Muizelientje,allebei een pootje gezet, maar ex plunderde 'm helemaal leeg. Hij was gewoon de eerste, vond de bank en nee, mijn toestemmng voor opnemen was niet nodig....
Vond het wel wrang, voor een huwelijk allebei ja zeggen, voor scheiden is 1 nee van 1 persoon genoeg, en dat herhaalde zich bij de bank....
Heb toen ex gesommeerd om de helft als zijnde opgebouwd tijdens het huwelijk aan mij toe te doen komen. Wat ook gebeurde (na een boze brief van een advo).
En beginnen met sparen natuurlijk!
Lijkt me trouwens straf dat je met je inschrijving in het echtscheidingsregister onder de arm bij een bank geen zaken zou kunnen doen. Al was het maar het (tijdelijk) bevriezen van de rekening. Het zijn geen tegoeden die de bank voor je in bewaring heeft hè. Dat maakt hij bij een en/of rekening vrij logisch dat één partner zo'n rekening niet kan opheffen.
Hmm, is helaas ook niet waar. Ex en ik openden een spaarrekening voor Muizelientje,allebei een pootje gezet, maar ex plunderde 'm helemaal leeg. Hij was gewoon de eerste, vond de bank en nee, mijn toestemmng voor opnemen was niet nodig....
Vond het wel wrang, voor een huwelijk allebei ja zeggen, voor scheiden is 1 nee van 1 persoon genoeg, en dat herhaalde zich bij de bank....
Heb toen ex gesommeerd om de helft als zijnde opgebouwd tijdens het huwelijk aan mij toe te doen komen. Wat ook gebeurde (na een boze brief van een advo).
maandag 5 oktober 2009 om 15:44
Het is mogelijk om bij een spaarrekening voor kinderen het zo te regelen dat het geld alleen mag worden opgenomen als beide ouders tekenen. Dit betekent dus dat je altijd samen naar de bank moet om geld op te nemen. Dit moet wel speciaal aangevraagd worden. En dat werkt natuurlijk alleen in tijden dat alles nog rozengeur en maneschijn is.
Ik zal niet meer storten op het flexibel krediet, maar dit op en spaarrekening zetten. Als je aan kunt tonen dat het daadwerkelijk zo gaat kun je op basis van het convenant het geld bij je ex terugvorderen.
Blokkeren van een krediet op beide namen kan alleen door beide handtekening. Een inschrijving in het echtscheidingsregister doet een bank, terecht, niets mee. Er zijn verschillende mogelijkheden om geldzaken af te handelen naar een echtscheding, het is toch niet aan de bank om deze per situatie te administreren. Dat is toch een verantwoordelijkheid voor de 2 ex-echtgenoten? Een bank mag geen krediet omzetten op 1 naam, als deze hiervoor niet in aanmerking komt.
Ik zal niet meer storten op het flexibel krediet, maar dit op en spaarrekening zetten. Als je aan kunt tonen dat het daadwerkelijk zo gaat kun je op basis van het convenant het geld bij je ex terugvorderen.
Blokkeren van een krediet op beide namen kan alleen door beide handtekening. Een inschrijving in het echtscheidingsregister doet een bank, terecht, niets mee. Er zijn verschillende mogelijkheden om geldzaken af te handelen naar een echtscheding, het is toch niet aan de bank om deze per situatie te administreren. Dat is toch een verantwoordelijkheid voor de 2 ex-echtgenoten? Een bank mag geen krediet omzetten op 1 naam, als deze hiervoor niet in aanmerking komt.
maandag 5 oktober 2009 om 16:01
Dank, Dahlia. Je hebt gelijk, het is aan de (v)echtelieden. Maar weet je ik heb me dat nooit gerealiseerd. De schulden die ex en ik hadden zijn min of meer afgelost en wat er nu aan eventuele schulden is, is na de scheidingsdatum opgebouwd en dus voor alleen die betreffende partij. Nooit gerealiseerd dat je dus goed moet nadenken - heel goed moet nadenken - als je gezamenlijk een lening aangaat als het nog in de rozengeur en maneschijn is....
maandag 5 oktober 2009 om 20:24
quote:Dahlia74 schreef op 05 oktober 2009 @ 17:21:
Maar dat is toch ook niet meer dan logisch dat je daar helemaal niet over nadenkt als alles goed gaat?
Nou ja, alle begrip voor mensen die daar niet over nadenken, maar om nou te zeggen dat ik dat volkómen vanzelfsprekend vind.....in topics over "hoe hebben jullie de financiën geregeld" wordt mensen die wél in de rozegeurtijd aan dat soort dingen denken vaak voor de voeten geworpen dat het toch om de liefde gaat, dat je niet zo zakelijk moet zijn met je partner, dat je als je van elkaar houdt toch alles deelt, dat het koud en liefdeloos is om zakelijke afspraken te maken......
Ik denk dat heel wat gescheiden mensen bij een volgende partner ook wat zakelijker nadenken in geldkwesties.
Nogmaals: ik kan best begrijpen als mensen niet erg scherp nadenken over de combinatie liefde/geld, maar ik zou niet willen uitdragen dat dat zo totaal logisch is, alsof je wel gek zou zijn als je een contract goed leest
Maar dat is toch ook niet meer dan logisch dat je daar helemaal niet over nadenkt als alles goed gaat?
Nou ja, alle begrip voor mensen die daar niet over nadenken, maar om nou te zeggen dat ik dat volkómen vanzelfsprekend vind.....in topics over "hoe hebben jullie de financiën geregeld" wordt mensen die wél in de rozegeurtijd aan dat soort dingen denken vaak voor de voeten geworpen dat het toch om de liefde gaat, dat je niet zo zakelijk moet zijn met je partner, dat je als je van elkaar houdt toch alles deelt, dat het koud en liefdeloos is om zakelijke afspraken te maken......
Ik denk dat heel wat gescheiden mensen bij een volgende partner ook wat zakelijker nadenken in geldkwesties.
Nogmaals: ik kan best begrijpen als mensen niet erg scherp nadenken over de combinatie liefde/geld, maar ik zou niet willen uitdragen dat dat zo totaal logisch is, alsof je wel gek zou zijn als je een contract goed leest
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:19
Snormel, wat je daar zegt, dat gescheiden mensen wel twee keer nadenken en 'financieel zakelijker' zijn in een relatie, nou dat weet ik voor mij wel zeker! Een eventuele muismeneer zal financieel door een ballotagecommissie moeten gaan. Op dit moment is het zelfs 'latten' en niet verder. Gewoon vanwege de ervaring uit mjin huwelijk, en ook wat ik dan dus om mij heen zie. Zit je niet vanwege de kinderen aan elkaar vast, dan nog wel vanwege de financiele sores.
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:46
quote:Muis66 schreef op 06 oktober 2009 @ 19:19:
Snormel, wat je daar zegt, dat gescheiden mensen wel twee keer nadenken en 'financieel zakelijker' zijn in een relatie, nou dat weet ik voor mij wel zeker! Een eventuele muismeneer zal financieel door een ballotagecommissie moeten gaan. Op dit moment is het zelfs 'latten' en niet verder. Gewoon vanwege de ervaring uit mjin huwelijk, en ook wat ik dan dus om mij heen zie. Zit je niet vanwege de kinderen aan elkaar vast, dan nog wel vanwege de financiele sores.Dat kun je voorkomen door je van tevoren heel goed te laten informeren over de consequenties van bepaalde stappen, een samenlevingscontract af te sluiten in plaats van te trouwen én economisch zelfstandig te blijven. Dan kan je niets gebeuren.
Snormel, wat je daar zegt, dat gescheiden mensen wel twee keer nadenken en 'financieel zakelijker' zijn in een relatie, nou dat weet ik voor mij wel zeker! Een eventuele muismeneer zal financieel door een ballotagecommissie moeten gaan. Op dit moment is het zelfs 'latten' en niet verder. Gewoon vanwege de ervaring uit mjin huwelijk, en ook wat ik dan dus om mij heen zie. Zit je niet vanwege de kinderen aan elkaar vast, dan nog wel vanwege de financiele sores.Dat kun je voorkomen door je van tevoren heel goed te laten informeren over de consequenties van bepaalde stappen, een samenlevingscontract af te sluiten in plaats van te trouwen én economisch zelfstandig te blijven. Dan kan je niets gebeuren.
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:55
quote:wuiles schreef op 06 oktober 2009 @ 21:46:
[...]
Dat kun je voorkomen door je van tevoren heel goed te laten informeren over de consequenties van bepaalde stappen, een samenlevingscontract af te sluiten in plaats van te trouwen én economisch zelfstandig te blijven. Dan kan je niets gebeuren.
Wuiles, wat is dan het essentiele verschil hierin, in samenwonen versus trouwen, of bedoel je dat laatste in gemeenschap van goederen? Want bij een SLC ben je specifieker.
Het rare is, toen exman en ik een samenlevingscontract opstelden, en zelfs bij huwelijkse voorwaarden, kreeg ik te horen dat de regeling ten aanzien van zijn huis voor mij - als hij kwam te overlijden - een hele goede regeling voor mij was. Op zijn naam, want ik had een eigen bedrijf. Maar de notaris verzuimde wel even te zeggen dat ik bij scheiding er bepaald niet zo goed voor stond.
Okee, door schade en schande enzo....
[...]
Dat kun je voorkomen door je van tevoren heel goed te laten informeren over de consequenties van bepaalde stappen, een samenlevingscontract af te sluiten in plaats van te trouwen én economisch zelfstandig te blijven. Dan kan je niets gebeuren.
Wuiles, wat is dan het essentiele verschil hierin, in samenwonen versus trouwen, of bedoel je dat laatste in gemeenschap van goederen? Want bij een SLC ben je specifieker.
Het rare is, toen exman en ik een samenlevingscontract opstelden, en zelfs bij huwelijkse voorwaarden, kreeg ik te horen dat de regeling ten aanzien van zijn huis voor mij - als hij kwam te overlijden - een hele goede regeling voor mij was. Op zijn naam, want ik had een eigen bedrijf. Maar de notaris verzuimde wel even te zeggen dat ik bij scheiding er bepaald niet zo goed voor stond.
Okee, door schade en schande enzo....
