Geld & Recht
alle pijlers
Gierige acties deel XI
donderdag 2 juli 2020 om 20:25
zaterdag 12 december 2020 om 06:58
Ik zou zoiets wel bespreken (of door je partner bespreekbaar maken). Nu laat je jullie kind minder vaak daar dan gewenst. Weet je schoonmoeder de reden daarvan? Ze zou namelijk kunnen denken: "kind van zoon en schoondochter komt hier bijna nooit, zal me maar focussen op kind van dochter." Waardoor de verhouding steeds schever wordt.Sorcha_ schreef: ↑11-12-2020 15:29Ik heb er ook een over oppassen.
Toen mijn nichtje geboren werd besloot schoonmoeder om een dag in de week vrij te nemen om op te passen. Is ze nooit voor betaald, maar dat is nog niet heel onredelijk.
Paar jaar terug besloot mijn schoonzus een (hobby)bedrijfje te beginnen waar ze op zaterdag de producten voor moet maken en op zondag (pre-corona) op allerlei markten slijten. Schoonmoeder helpt op zaterdag mee met maken of past op zodat schoonzus kan maken, en op zondag past ze op de kleinkinderen of staat ze de hele dag achter de marktkraam. Toen ik vroeg of ze daar voor betaald werd rolde ze met haar ogen en zei ze nee.
Schoonmoeder werkt dus 4 dagen per week en de andere 3 dagen helpt ze schoonzus onbetaald en dan strijkt schoonzus de winst op
Wij durven ons kind daar amper te brengen omdat we niet nog meer van schoonouders willen vragen.
Trouwens, de ene keer dat ons kind daar is worden binnen een half uur de kinderen van schoonzus gedropt, eerlijk waar je kan er de klok op gelijk zetten. Ons kind krijgt dus ook weinig 1:1 tijd met haar grootouders.
Het is zelfs een keer zo geweest dat ze plannen hadden om naar de kinderboerderij te gaan, maar toen werd nichtje gedropt en ging het feest niet door want nichtje houdt niet van beesten.
Je mag best aangeven wat je ziet en je bezorgdheid naar je schoonmoeder uitspreken dat dit ten koste gaat van haar eigen ruimte én van de band met jullie kind.
Maar wat je schoonzus betreft
zaterdag 12 december 2020 om 19:20
Mijn sibling vond het altijd maar egoïstisch dat de (schoon)ouders maar beperkt op wilden passen, want die wilden niet graag genoeg een band hebben met het nieuwste kleinkind. Ze wilden niet zoveel oppassen doordat ze allemaal nog moesten werken, deels omdat ze ook al op andere nichtjes en neefjes hadden gepast (die waren ondertussen 8-10, om dan weer terug naar een baby te moeten, vonden ze gewoon zwaar). Tevens de frustratie, want nu kostte het hun zoveel. Oppassen leek ook niet met veel plezier gedaan te worden, maar meer als verplichting.
Het lijkt mij toch belangrijker dat je kind op een fijne plek zit, bij mensen die het leuk vinden. Want natuurlijk werd die gastouder gewoon netjes bepaald, maar die was ook gek op het kind.
Het lijkt mij toch belangrijker dat je kind op een fijne plek zit, bij mensen die het leuk vinden. Want natuurlijk werd die gastouder gewoon netjes bepaald, maar die was ook gek op het kind.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 13 december 2020 om 01:23
Je kan ook aardig reageren
zondag 13 december 2020 om 09:28
Oh WoW! Dubbel pech als kunstenaar en babysitter.lotus77 schreef: ↑10-12-2020 18:14Over gierige mensen die de babysitter nog verder willen uitknijpen:
https://www.boredpanda.com/person-doesn ... gn=organic
Het eind is extra bevredigend
Maar wat een kontgat zeg...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 december 2020 om 09:42
Niet qua oppas maar wel qua logeren hebben mijn stiefkinderen dat bij opa en oma aan moeders kant. De band is wankel maar als ze dan een keer logeren daar dan wordt daar ook altijd het zeer autistische neefje gedropt en kunnen ze dus niets meer...Sorcha_ schreef: ↑11-12-2020 15:29Ik heb er ook een over oppassen.
Toen mijn nichtje geboren werd besloot schoonmoeder om een dag in de week vrij te nemen om op te passen. Is ze nooit voor betaald, maar dat is nog niet heel onredelijk.
Paar jaar terug besloot mijn schoonzus een (hobby)bedrijfje te beginnen waar ze op zaterdag de producten voor moet maken en op zondag (pre-corona) op allerlei markten slijten. Schoonmoeder helpt op zaterdag mee met maken of past op zodat schoonzus kan maken, en op zondag past ze op de kleinkinderen of staat ze de hele dag achter de marktkraam. Toen ik vroeg of ze daar voor betaald werd rolde ze met haar ogen en zei ze nee.
Schoonmoeder werkt dus 4 dagen per week en de andere 3 dagen helpt ze schoonzus onbetaald en dan strijkt schoonzus de winst op
Wij durven ons kind daar amper te brengen omdat we niet nog meer van schoonouders willen vragen.
Trouwens, de ene keer dat ons kind daar is worden binnen een half uur de kinderen van schoonzus gedropt, eerlijk waar je kan er de klok op gelijk zetten. Ons kind krijgt dus ook weinig 1:1 tijd met haar grootouders.
Het is zelfs een keer zo geweest dat ze plannen hadden om naar de kinderboerderij te gaan, maar toen werd nichtje gedropt en ging het feest niet door want nichtje houdt niet van beesten.
Die opa en oma zijn sowieso zeer bijzonder. Oma is volgens ons en meerdere mensen zelf ook autistisch.
In ieder geval, toen vriend met zijn ex trouwde hadden zij aangeboden om een heleboel te betalen zoals de trouwkleding. En schoonmoeder bepaalde dan wel wat mijn vriend voor pak moest. Het was driedelig maar hij voelde zich niet prettig in het vest wat onder het jasje zat dus trok hij dat niet aan. Schoonmoeder in alle staten want dat hoorde niet zo. Verpest met haar pestbui bijna de hele trouwdag. Er waren ook allemaal mensen die het bruidspaar helemaal niet kende, zakenrelaties van de ouders. Toen wij op de receptie waren was het ook totaal niet gezellig, echt sneu.
Na de scheiding vertelde mijn zwager (broertje van vriend). Dat ze mijn schoonmoeder het trouwpak hadden laten betalen. “Want dat hoort zo dat de ouders van de gom zijn pak betalen”. Nu zitten vriends ex-schoonouders flink in de slappe was en heeft mijn schoonmoeder alleen een weduwenuitkering/bijstand (destijds). Vriend was echt hels toen hij het hoorde. Zijn ex-schoonmoeder had hem een heel duur pak aangesmeerd onder het mom van de betaler bepaalt en toen bleek ze het niet eens te betalen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 december 2020 om 09:45
Ja, die man vraagt de volgende dag of ze alsjeblieft wil komen oppassen want hij moest heel erg nodig zaken regelen maar zij reageert niet meer.Luci_Mster2 schreef: ↑13-12-2020 09:31Zie jij het bevrediging eind die eerder genoemd werd? Ik niet namelijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 december 2020 om 11:21
Dat er geen echte confrontatie is maar ze via via dan weer hoort dat haar vriendin boos is vond ik juist niet bevredigend. Een open eind.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zondag 13 december 2020 om 11:41
Mijn man heeft het weleens aangekaart maar er wordt gewoon niet naar hem geluisterd.apiejapie schreef: ↑12-12-2020 06:58Ik zou zoiets wel bespreken (of door je partner bespreekbaar maken). Nu laat je jullie kind minder vaak daar dan gewenst. Weet je schoonmoeder de reden daarvan? Ze zou namelijk kunnen denken: "kind van zoon en schoondochter komt hier bijna nooit, zal me maar focussen op kind van dochter." Waardoor de verhouding steeds schever wordt.
Je mag best aangeven wat je ziet en je bezorgdheid naar je schoonmoeder uitspreken dat dit ten koste gaat van haar eigen ruimte én van de band met jullie kind.
Maar wat je schoonzus betreft
Een keer is hij wel flink boos geworden. Schoonvader ging in zijn eentje bij schoonzus en zwager in huis de plinten verven. Saillant detail: schoonvader had problemen met zijn bloeddruk waardoor hij steeds flauwviel. Dan laat je zo'n man toch niet in zijn eentje schilderen. Schoonzus en zwager schijnen het zelf niet te kunnen...
Daar snap ik geen ene fuck van. Zo'n kinderachtige houding. Zwager en schoonzus zijn in de 30. Wij hebben welgeteld één keer gevraagd of schoonouders wilden helpen met behangen. Niet omdat we hen het werk wilden laten doen maar omdat we het van ze wilden leren.
zondag 13 december 2020 om 11:50
Ik begrijp de irritatie wel hoor en het ongeloof over hun gedrag. Alleen zijn schoonouders geen wilsonbekwame mensen. Zou er verder niks meer van vinden als ik jou was, ze houden het allemaal in stand, kost jou/jullie negatieve energie met als "gevaar" dat jij/jullie worden afgeschilderd als afgunstig.Sorcha_ schreef: ↑13-12-2020 11:41Mijn man heeft het weleens aangekaart maar er wordt gewoon niet naar hem geluisterd.
Een keer is hij wel flink boos geworden. Schoonvader ging in zijn eentje bij schoonzus en zwager in huis de plinten verven. Saillant detail: schoonvader had problemen met zijn bloeddruk waardoor hij steeds flauwviel. Dan laat je zo'n man toch niet in zijn eentje schilderen. Schoonzus en zwager schijnen het zelf niet te kunnen...
Daar snap ik geen ene fuck van. Zo'n kinderachtige houding. Zwager en schoonzus zijn in de 30. Wij hebben welgeteld één keer gevraagd of schoonouders wilden helpen met behangen. Niet omdat we hen het werk wilden laten doen maar omdat we het van ze wilden leren.
zondag 13 december 2020 om 11:59
Is dit alleen hebberig of ook tegen de regels? Wij hebben bij toeval een gesprek opgevangen tussen een medewerker van de thuiszorg en een cliënt (cliënt, familie van ons, belde per ongeluk en heeft kwam op de voicemail van een van ons). We hoorden de thuiszorgmedewerker vragen ‘zeg Annie, heb jij toevallig nog een beeldje van een konijn waar je vanaf wilt? Ik heb namelijk een andere cliënt die die verzamelt.’ In de kast van Annie staat zo’n beeldje, dus het was vragen naar het bekende. ‘Oh ja hoor’, horen we Annie zeggen ‘die staat in de kast en die mag je wel meenemen.’ De thuiszorgmedewerker stribbelt uit beleefdheid nog even tegen, maar ze kent Annie natuurlijk al langer dan vandaag (die geeft altijd alles mee), en neemt het beeldje mee.
Annie weet niet dat wij dit hebben gehoord, en we zijn nu een beetje in dubio of we er iets mee zullen doen.
Annie weet niet dat wij dit hebben gehoord, en we zijn nu een beetje in dubio of we er iets mee zullen doen.
zondag 13 december 2020 om 12:21
Het is ook maar net welke kant je ziet, toch?
Mijn moeder mankeert van alles, en dan toch zie ik haar regelmatig bij mijn broer in de tuin of huis helpen met van alles en nog wat. Broer weet wat ze mankeert en zegt ook dat hij het niet wil, maar mijn moeder wil het zelf persé, ook als je 200 x hebt gezegd dat het niet hoeft en dat je het niet wil. Ze doet het echt zelf.
Ik weet hoe ze in elkaar zitten, maar de buitenwereld zal wellicht denken 'wat aso zeg! dat mens mankeert van alles en dan laat je haar in je tuin werken'.
Mijn moeder mankeert van alles, en dan toch zie ik haar regelmatig bij mijn broer in de tuin of huis helpen met van alles en nog wat. Broer weet wat ze mankeert en zegt ook dat hij het niet wil, maar mijn moeder wil het zelf persé, ook als je 200 x hebt gezegd dat het niet hoeft en dat je het niet wil. Ze doet het echt zelf.
Ik weet hoe ze in elkaar zitten, maar de buitenwereld zal wellicht denken 'wat aso zeg! dat mens mankeert van alles en dan laat je haar in je tuin werken'.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zondag 13 december 2020 om 12:21
Wij wonen sinds kort in het buitenland, dus we merken die dingen dus niet meerSiMaNo schreef: ↑13-12-2020 11:50Ik begrijp de irritatie wel hoor en het ongeloof over hun gedrag. Alleen zijn schoonouders geen wilsonbekwame mensen. Zou er verder niks meer van vinden als ik jou was, ze houden het allemaal in stand, kost jou/jullie negatieve energie met als "gevaar" dat jij/jullie worden afgeschilderd als afgunstig.
. Stuk beter voor de bloeddruk.Dit patroon is er altijd al geweest, mijn man moet alles zelf oplossen en betalen en schoonzus wordt gepamperd tot en met.
Wanneer schoonouders hulpbehoevend worden zullen wij doen wat we kunnen vanaf hier, maar ik ga er geen seconde van wakker liggen dat de meeste fysieke zorg bij schoonzus komt te liggen. Misschien een beetje kinderachtig van me...
zondag 13 december 2020 om 12:35
KamilleT schreef: ↑13-12-2020 11:59Is dit alleen hebberig of ook tegen de regels? Wij hebben bij toeval een gesprek opgevangen tussen een medewerker van de thuiszorg en een cliënt (cliënt, familie van ons, belde per ongeluk en heeft kwam op de voicemail van een van ons). We hoorden de thuiszorgmedewerker vragen ‘zeg Annie, heb jij toevallig nog een beeldje van een konijn waar je vanaf wilt? Ik heb namelijk een andere cliënt die die verzamelt.’ In de kast van Annie staat zo’n beeldje, dus het was vragen naar het bekende. ‘Oh ja hoor’, horen we Annie zeggen ‘die staat in de kast en die mag je wel meenemen.’ De thuiszorgmedewerker stribbelt uit beleefdheid nog even tegen, maar ze kent Annie natuurlijk al langer dan vandaag (die geeft altijd alles mee), en neemt het beeldje mee.
Annie weet niet dat wij dit hebben gehoord, en we zijn nu een beetje in dubio of we er iets mee zullen doen.
Ik zou dit zeker melden bij de thuiszorgorganisatie. Klikt niet bepaald integer zo iemand wat aftroggelen. Nu is het een beeldje maar is de volgende stap?
zondag 13 december 2020 om 12:52
In elk geval raar. Ik weet niet precies wat de regels voor thuiszorgmedewerkers zijn, maar het lijkt mij dat dit niet mag.KamilleT schreef: ↑13-12-2020 11:59Is dit alleen hebberig of ook tegen de regels? Wij hebben bij toeval een gesprek opgevangen tussen een medewerker van de thuiszorg en een cliënt (cliënt, familie van ons, belde per ongeluk en heeft kwam op de voicemail van een van ons). We hoorden de thuiszorgmedewerker vragen ‘zeg Annie, heb jij toevallig nog een beeldje van een konijn waar je vanaf wilt? Ik heb namelijk een andere cliënt die die verzamelt.’ In de kast van Annie staat zo’n beeldje, dus het was vragen naar het bekende. ‘Oh ja hoor’, horen we Annie zeggen ‘die staat in de kast en die mag je wel meenemen.’ De thuiszorgmedewerker stribbelt uit beleefdheid nog even tegen, maar ze kent Annie natuurlijk al langer dan vandaag (die geeft altijd alles mee), en neemt het beeldje mee.
Annie weet niet dat wij dit hebben gehoord, en we zijn nu een beetje in dubio of we er iets mee zullen doen.
Is dat een vaste thuiszorgmedewerker?
zondag 13 december 2020 om 13:11
Ik heb er ook wel een paar, geïnspireerd door de verhalen hier.
Mijn ma haar ouders gaven voor kerst altijd een doos dure koekjes aan mijn ma's schoonmoeder. Die vervolgens aan hen een doos goedkope koeken van de supermarkt teruggaf. Mijn ma sprak daar jaren schande van. Maar doet nu net hetzelfde. Wij gaven dure chocolade met St-Maarten en Pasen, zij gaf chocolade van de Aldi. Ik heb niks tegen de Aldi, koop daar zelf ook, maar het gaat me om het principe.
Als kind wou ik naar Disneyland Parijs. Ouders zagen dat niet zitten, tot ik voorstelde mijn eigen deel te betalen. Toen vond mijn ma het direct goed.
Mijn pc heb ik zelf betaald, maar toen ik verhuisde bleef die wel bij mijn ouders staan en hebben ze er jaren gebruik van gemaakt. Op zich zou ik daar niks op tegen hebben maar als ze zelf gierig zijn ...
Vorig jaar was ik jarig, mijn ma geeft een cadeau en beweert vervolgens met kerst dat we afgesproken hadden dat het cadeau ook voor mijn kerst was. Terwijl ik voor haar dure parfum van meer dan €100 gekocht had.
Dit jaar vraagt ze niet eens wat ik wil maar zegt gewoon dat ze wel geld zal storten op mijn rekening. Terwijl ze wel die goedkope chocolade opstuurt met de post.
Ik had tegen mijn ma en oom gezegd dat ik geen feestjes meer ga geven omdat het toch altijd iets is. Normaal gezien geeft mijn oom iets aan onze zoon voor St-Maarten, kerst, verjaardag. Nu mochten we door de coronaregels sowieso niet afspreken. Hij heeft niet eens gevraagd wat onze zoon wou, laat staan iets gegeven. En voor mijn verjaardag niet eens een telefoontje of bericht (meer verwacht ik ook niet). Dus als ik geen initiatief neem, wordt er niks gedaan.
Voor St-Maarten en Pasen geven wij elkaar chocolade. Wij zoeken seizoensgebonden chocolade: figuurtje, van een bakker ... Schoonouders deden dat vroeger ook, nu is het gewone die je het hele jaar door in de supermarkt kan kopen. Ik doe ook geen moeite meer. Klinkt mss ondankbaar, ik ben normaal gezien zo niet maar als ikzelf moeite doe, verwacht ik dat er omgekeerd ook wat moeite gedaan wordt. Verder zijn het schatten van mensen, ik snap niet waarom ze dit ineens doen.
Mijn ma haar ouders gaven voor kerst altijd een doos dure koekjes aan mijn ma's schoonmoeder. Die vervolgens aan hen een doos goedkope koeken van de supermarkt teruggaf. Mijn ma sprak daar jaren schande van. Maar doet nu net hetzelfde. Wij gaven dure chocolade met St-Maarten en Pasen, zij gaf chocolade van de Aldi. Ik heb niks tegen de Aldi, koop daar zelf ook, maar het gaat me om het principe.
Als kind wou ik naar Disneyland Parijs. Ouders zagen dat niet zitten, tot ik voorstelde mijn eigen deel te betalen. Toen vond mijn ma het direct goed.
Mijn pc heb ik zelf betaald, maar toen ik verhuisde bleef die wel bij mijn ouders staan en hebben ze er jaren gebruik van gemaakt. Op zich zou ik daar niks op tegen hebben maar als ze zelf gierig zijn ...
Vorig jaar was ik jarig, mijn ma geeft een cadeau en beweert vervolgens met kerst dat we afgesproken hadden dat het cadeau ook voor mijn kerst was. Terwijl ik voor haar dure parfum van meer dan €100 gekocht had.
Dit jaar vraagt ze niet eens wat ik wil maar zegt gewoon dat ze wel geld zal storten op mijn rekening. Terwijl ze wel die goedkope chocolade opstuurt met de post.
Ik had tegen mijn ma en oom gezegd dat ik geen feestjes meer ga geven omdat het toch altijd iets is. Normaal gezien geeft mijn oom iets aan onze zoon voor St-Maarten, kerst, verjaardag. Nu mochten we door de coronaregels sowieso niet afspreken. Hij heeft niet eens gevraagd wat onze zoon wou, laat staan iets gegeven. En voor mijn verjaardag niet eens een telefoontje of bericht (meer verwacht ik ook niet). Dus als ik geen initiatief neem, wordt er niks gedaan.
Voor St-Maarten en Pasen geven wij elkaar chocolade. Wij zoeken seizoensgebonden chocolade: figuurtje, van een bakker ... Schoonouders deden dat vroeger ook, nu is het gewone die je het hele jaar door in de supermarkt kan kopen. Ik doe ook geen moeite meer. Klinkt mss ondankbaar, ik ben normaal gezien zo niet maar als ikzelf moeite doe, verwacht ik dat er omgekeerd ook wat moeite gedaan wordt. Verder zijn het schatten van mensen, ik snap niet waarom ze dit ineens doen.
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
zondag 13 december 2020 om 14:25
Mbt de chocolaatjes, welk principe bedoel.je eigenlijk? Als jij dure chocolaatjes geeft en je krijgt chocolaatjes van de aldi terug? Je geeft neem ik aan uit vrije wil.die chocolaatjes? Verwacht je een cadeau van zelfde prijsklasse terug? Welk principe gaat het je hier.om?aquake82 schreef: ↑13-12-2020 13:11Ik heb er ook wel een paar, geïnspireerd door de verhalen hier.
Mijn ma haar ouders gaven voor kerst altijd een doos dure koekjes aan mijn ma's schoonmoeder. Die vervolgens aan hen een doos goedkope koeken van de supermarkt teruggaf. Mijn ma sprak daar jaren schande van. Maar doet nu net hetzelfde. Wij gaven dure chocolade met St-Maarten en Pasen, zij gaf chocolade van de Aldi. Ik heb niks tegen de Aldi, koop daar zelf ook, maar het gaat me om het principe.
Als kind wou ik naar Disneyland Parijs. Ouders zagen dat niet zitten, tot ik voorstelde mijn eigen deel te betalen. Toen vond mijn ma het direct goed.
Mijn pc heb ik zelf betaald, maar toen ik verhuisde bleef die wel bij mijn ouders staan en hebben ze er jaren gebruik van gemaakt. Op zich zou ik daar niks op tegen hebben maar als ze zelf gierig zijn ...
Vorig jaar was ik jarig, mijn ma geeft een cadeau en beweert vervolgens met kerst dat we afgesproken hadden dat het cadeau ook voor mijn kerst was. Terwijl ik voor haar dure parfum van meer dan €100 gekocht had.
Dit jaar vraagt ze niet eens wat ik wil maar zegt gewoon dat ze wel geld zal storten op mijn rekening. Terwijl ze wel die goedkope chocolade opstuurt met de post.
Ik had tegen mijn ma en oom gezegd dat ik geen feestjes meer ga geven omdat het toch altijd iets is. Normaal gezien geeft mijn oom iets aan onze zoon voor St-Maarten, kerst, verjaardag. Nu mochten we door de coronaregels sowieso niet afspreken. Hij heeft niet eens gevraagd wat onze zoon wou, laat staan iets gegeven. En voor mijn verjaardag niet eens een telefoontje of bericht (meer verwacht ik ook niet). Dus als ik geen initiatief neem, wordt er niks gedaan.
Voor St-Maarten en Pasen geven wij elkaar chocolade. Wij zoeken seizoensgebonden chocolade: figuurtje, van een bakker ... Schoonouders deden dat vroeger ook, nu is het gewone die je het hele jaar door in de supermarkt kan kopen. Ik doe ook geen moeite meer. Klinkt mss ondankbaar, ik ben normaal gezien zo niet maar als ikzelf moeite doe, verwacht ik dat er omgekeerd ook wat moeite gedaan wordt. Verder zijn het schatten van mensen, ik snap niet waarom ze dit ineens doen.
zondag 13 december 2020 om 14:32
Tsja, je komt zelf nogal hebberig over eigenlijk...aquake82 schreef: ↑13-12-2020 13:11Ik heb er ook wel een paar, geïnspireerd door de verhalen hier.
Mijn ma haar ouders gaven voor kerst altijd een doos dure koekjes aan mijn ma's schoonmoeder. Die vervolgens aan hen een doos goedkope koeken van de supermarkt teruggaf. Mijn ma sprak daar jaren schande van. Maar doet nu net hetzelfde. Wij gaven dure chocolade met St-Maarten en Pasen, zij gaf chocolade van de Aldi. Ik heb niks tegen de Aldi, koop daar zelf ook, maar het gaat me om het principe.
Als kind wou ik naar Disneyland Parijs. Ouders zagen dat niet zitten, tot ik voorstelde mijn eigen deel te betalen. Toen vond mijn ma het direct goed.
Mijn pc heb ik zelf betaald, maar toen ik verhuisde bleef die wel bij mijn ouders staan en hebben ze er jaren gebruik van gemaakt. Op zich zou ik daar niks op tegen hebben maar als ze zelf gierig zijn ...
Vorig jaar was ik jarig, mijn ma geeft een cadeau en beweert vervolgens met kerst dat we afgesproken hadden dat het cadeau ook voor mijn kerst was. Terwijl ik voor haar dure parfum van meer dan €100 gekocht had.
Dit jaar vraagt ze niet eens wat ik wil maar zegt gewoon dat ze wel geld zal storten op mijn rekening. Terwijl ze wel die goedkope chocolade opstuurt met de post.
Ik had tegen mijn ma en oom gezegd dat ik geen feestjes meer ga geven omdat het toch altijd iets is. Normaal gezien geeft mijn oom iets aan onze zoon voor St-Maarten, kerst, verjaardag. Nu mochten we door de coronaregels sowieso niet afspreken. Hij heeft niet eens gevraagd wat onze zoon wou, laat staan iets gegeven. En voor mijn verjaardag niet eens een telefoontje of bericht (meer verwacht ik ook niet). Dus als ik geen initiatief neem, wordt er niks gedaan.
Voor St-Maarten en Pasen geven wij elkaar chocolade. Wij zoeken seizoensgebonden chocolade: figuurtje, van een bakker ... Schoonouders deden dat vroeger ook, nu is het gewone die je het hele jaar door in de supermarkt kan kopen. Ik doe ook geen moeite meer. Klinkt mss ondankbaar, ik ben normaal gezien zo niet maar als ikzelf moeite doe, verwacht ik dat er omgekeerd ook wat moeite gedaan wordt. Verder zijn het schatten van mensen, ik snap niet waarom ze dit ineens doen.
een gegeven paard...
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 december 2020 om 14:36
Dat ze het schandalig vond dat haar schoonma goedkope koeken gaf maar dat ze nu hetzelfde doet.SiMaNo schreef: ↑13-12-2020 14:25Mbt de chocolaatjes, welk principe bedoel.je eigenlijk? Als jij dure chocolaatjes geeft en je krijgt chocolaatjes van de aldi terug? Je geeft neem ik aan uit vrije wil.die chocolaatjes? Verwacht je een cadeau van zelfde prijsklasse terug? Welk principe gaat het je hier.om?
Ik ben het levende bewijs dat je niet moet drinken om onnozel te doen.
zondag 13 december 2020 om 14:41
Ik word hier helemaal moedeloos van zeg, wat een gezeik van jou, je moeder en de rest.aquake82 schreef: ↑13-12-2020 13:11Ik heb er ook wel een paar, geïnspireerd door de verhalen hier.
Mijn ma haar ouders gaven voor kerst altijd een doos dure koekjes aan mijn ma's schoonmoeder. Die vervolgens aan hen een doos goedkope koeken van de supermarkt teruggaf. Mijn ma sprak daar jaren schande van. Maar doet nu net hetzelfde. Wij gaven dure chocolade met St-Maarten en Pasen, zij gaf chocolade van de Aldi. Ik heb niks tegen de Aldi, koop daar zelf ook, maar het gaat me om het principe.
Als kind wou ik naar Disneyland Parijs. Ouders zagen dat niet zitten, tot ik voorstelde mijn eigen deel te betalen. Toen vond mijn ma het direct goed.
Mijn pc heb ik zelf betaald, maar toen ik verhuisde bleef die wel bij mijn ouders staan en hebben ze er jaren gebruik van gemaakt. Op zich zou ik daar niks op tegen hebben maar als ze zelf gierig zijn ...
Vorig jaar was ik jarig, mijn ma geeft een cadeau en beweert vervolgens met kerst dat we afgesproken hadden dat het cadeau ook voor mijn kerst was. Terwijl ik voor haar dure parfum van meer dan €100 gekocht had.
Dit jaar vraagt ze niet eens wat ik wil maar zegt gewoon dat ze wel geld zal storten op mijn rekening. Terwijl ze wel die goedkope chocolade opstuurt met de post.
Ik had tegen mijn ma en oom gezegd dat ik geen feestjes meer ga geven omdat het toch altijd iets is. Normaal gezien geeft mijn oom iets aan onze zoon voor St-Maarten, kerst, verjaardag. Nu mochten we door de coronaregels sowieso niet afspreken. Hij heeft niet eens gevraagd wat onze zoon wou, laat staan iets gegeven. En voor mijn verjaardag niet eens een telefoontje of bericht (meer verwacht ik ook niet). Dus als ik geen initiatief neem, wordt er niks gedaan.
Voor St-Maarten en Pasen geven wij elkaar chocolade. Wij zoeken seizoensgebonden chocolade: figuurtje, van een bakker ... Schoonouders deden dat vroeger ook, nu is het gewone die je het hele jaar door in de supermarkt kan kopen. Ik doe ook geen moeite meer. Klinkt mss ondankbaar, ik ben normaal gezien zo niet maar als ikzelf moeite doe, verwacht ik dat er omgekeerd ook wat moeite gedaan wordt. Verder zijn het schatten van mensen, ik snap niet waarom ze dit ineens doen.
Stop dan met cadeautjes als je toch iets van precies dezelfde waarde terug wilt hebben
Je geeft geen feestjes meer maar wil wel dat je zoon vanalles krijgt van zijn oom? En je houdt geen verjaardag maar wil dan weer wel een telefoontje?
Ik zou ook afhaken, want ik denk niet dat iemand het goed doet bij je
